Embed Size (px)
Citation preview
Lire & Écrire avec Anne Frank
Ce petit livre appartient à:
Pour enfants de 9 à 12 ans
Salut !Ce petit livre te permet de mieux connaître Anne Frank. Anne Frank était une jeune fille juive. A l’occasion de son treizième anniversaire, elle reçoit un cahier pour y tenir un journal. Anne aime lire et écrire. Elle a l’intention de noter dans ce journal tout ce qu’elle trouve important.
Veux-tu en savoir davantage sur sa vie ?
Lis un peu plus sur sa vie à l’exposition.Mais lis aussi toutes les instructions dans ce petit livre, car il y a une belle surprise à la fin.
Bonne chance !
Tu vois une image pour
chaque instruction que
contient ce petit livre.
Chaque image a une
signification : tu sais
ainsi ce que tu dois faire.
L’image se trouve toujours
en haut à gauche.
Cela signifie que tu dois écrire ou dessiner quelque chose.
Maintenant tu dois te rendre à l’exposition pour trouver la réponse.
Quand tu vois ceci, il faut que tu lises quelque chose.
Ici, tu dois utiliser l’Internet pour en savoir davantage. Tu peux le faire chez toi ou à l’école.
Que sais-tu déjà d’Anne ? Écris dans les cases vides quelques mots.
Écris ici en quelques mots quelque chose sur toi-même.
Commence 1
Qu’est-ce que tu aimes faire ? Quel genre de livre aimes-tu lire ? Quel sport pratiques-tu ? Ou en quelle années es-tu né(e) ?
Anne Tu
La vie d’Anne FrankAnne et Margot ont une vie très agréable. Elles ignorent que leurs parents ont de gros soucis. Les choses ne vont pas bien en Allemagne. Il y a une grande pauvreté et beaucoup de gens sont sans travail.
Anne a presque quatre ans, quand Adolf Hitler arrive au pouvoir en Allemagne. Il attribue aux Juifs la responsabilité du haut taux de chômage et de pauvreté. Les parents d’Anne se font des soucis, car Hitler est un dictateur. Otto et Edith ne se sentent plus en sécurité et décident de quitter l’Allemagne pour s’installer aux Pays-Bas.
On est en mai 1940 et c’est la guerre. L’armée allemande a occupé les Pays-Bas. Ici non plus. Anne et sa famille ne sont plus en sécurité. Il n’est pratiquement plus possible de fuir.
Anne Frank naît le 12 juin 1929 à Francfort-sur-le-Main, une ville qui se trouve en Allemagne. La famille Frank est juive.
Le 6 juillet, ils entrent dans la clandestinité au Prinsengracht. C’est là que se trouve l’entreprise du père d’Anne, elle s’appelle Opekta. La partie arrière du bureau n’est pas utilisée. C’est là qu’Otto a préparé clandestinement une cachette. Il est aidé par quelques-uns de ses employés.
L’Allemagne envahit la Pologne. L’Angleterre et la France déclarent la guerre à Hitler. C’est le début de la Seconde Guerre mondiale.
Mets ton doigt sur le
papier et commence ici
2
Anne emporte avec elle son journal dans la cachette.
1941
19311932
19341935
1936
1938
1937
19291930
19331939
1940
1942
Dessine une petite flèche de l’Allemagne aux Pays-Bas.
Écris ici dans quel pays tu es né(e).
Émigrer 3
Se cacher deux années durant dans l’annexe
Voici Fritz Pfeffer. C’est une connaissance des familles Frank et Van Pels. Lui aussi doit se cacher. Il partage une petite chambre avec Anne. Ça ne plaît pas à Anne. C’est déjà si petit !
Il y a encore une famille qui cherche un endroit sûr. Il s’agit de Hermann et d’ Auguste van Pels, et de leur fils Peter.
Au bout de trois jours dans l’annexe, Anne se remet à tenir son journal. Elle a beaucoup à raconter et écrit :
”Il s’est passé tant de choses qu’il me semble que le monde entier s’est mis tout à coup sens dessus dessous […].”
4
Qu’est-ce que tu ferais, toi, si tu savais que tu ne dois pas faire de bruit pendant la journée ? Si tu devais parler doucement et que tu ne pouvais pratiquement pas marcher ? Dessine ou écris dans ces cases trois choses que tu emporterais avec toi dans l’annexe.
?Anne adore lire. Elle lit de nombreux livres dans l’annexe. Parfois elle écrit dans son journal ce qu’elle pense de ces livres.
En automne 1943, Anne connaît souvent des journées sombres. Quand est-ce que la guerre va enfin se terminer ?
Les clandestins reçoivent l’aide de quatre employés d’Otto. Ceux-ci leur apportent de la nourriture et parfois aussi des livres et des revues.
Miep Gies Bep Voskuijl
Johannes Kleiman Victor Kugler
Durant l’été 1943, Anne éprouve de plus en plus de plaisir à écrire. Elle se met à composer de petites histoires. Parfois elle les invente, mais elle rédige aussi de petites histoires qui se sont vraiment passées dans l’annexe.
Otto donne un conseil à Anne. Il lui suggère de retranscrire de jolies phrases qui figurent dans des livres. Anne trouve cela une bonne idée et se met à écrire un Livre de jolies phrases.
Anne remplit son journal. Elle rédige dans deux cahiers différents.
5Lire et écrire dans l’annexe
!Le 4 août 1944, la police fait une descente et tous les clandestins sont
arrêtés. Quelqu’un les a dénoncés. On n’a jamais su qui était l’auteur de la dénonciation.
13
2
Comment cela se termine-t-il ?Tous les clandestins sont faits prisonniers par la police. Le journal d’Anne reste dans l’annexe. Miep Gies garde le journal pour Anne.
Poursuis le trajet en suivant les flèches de 1 à 3.
13
2
13
2
De là, ils sont
transférés par train au
camp de concentration
d’Auschwitz-Birkenau,
en Pologne. Là, Otto
est séparé d’Anne,
de Margot et d’Edith.
Anne et Margot
sont ensuite
envoyées au camp
de concentration
de Bergen-Belsen,
en Allemagne.
13
2
Les clandestins
sont tout d’abord
conduits au camp
de Westerbork,
aux Pays-Bas.
6
En mars 1945,
Anne meurt du
typhus, une maladie
contagieuse, à
Bergen-Belsen.
Sa sœur et sa mère
meurent également.
Otto Frank est le
seul des clandestins
à survivre à la
guerre.
Anne n’était pas la seule.Il y a eu encore bien d’autres enfants juifs comme Anne Frank. Tout le monde ne pouvait pas entrer dans la clandestinité. Tout le monde ne tenait pas un journal. 6 millions de Juifs ont été exterminés durant la Seconde Guerre mondiale, dont 1 million 500.000 enfants .
Le 5 mai 1945, l’armée allemande se rend. Les Pays-Bas sont libérés. Au retour d’Otto Frank à Amsterdam, Miep Gies lui remet le journal d’Anne. Otto publie le journal deux ans plus tard.
Anne Frank voulait devenir écrivain. Son rêve s’est-il réalisé, selon toi ?Écris ici ta réponse.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
761 jours dans l’annexe,…Anne habite 761 jours dans l’annexe. Cela représente plus de deux années ! Durant toute cette période elle tient son journal et écrit un livre de petites histoires et un Livre de jolies phrases. Grâce à cela, nous savons maintenant ce qu’elle a vécu, ce qu’elle a ressenti et ce qu’elle aurait aimé être plus tard.
7
Est-ce que tu as un ordinateur ? Visite alors l’annexe sur le site Internet de la Maison d’Anne Frank. As-tu réussi à le trouver ? Résous alors la question ci-dessous :
1 Va à www.annefrank.org 2 Clique sur L’annexe en ligne.3 Clique sur Entre directement.4 Clique sur l’armoire à livres.5 Continue sans cesse à cliquer sur les portes dans l’annexe
jusqu’à ce que tu arrives à la chambre d’Anne Frank.6 Clique sur le petit bureau d’Anne. Tu entendras alors
une histoire sur une grosse dispute.
Visite la chambre d’Anne FrankL’annexe est devenue un musée. On compte chaque année plus d’un million de visiteurs ! Tu peux maintenant visiter l’annexe également en ligne.
Anne et Fritz aiment tous les deux travailler au petit bureau. Mais est-ce que le partage se fait honnêtement ?
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Visite aussi les autres pièces de l’annexe !
8
C’est ce qu’écrivait Anne le 20 juin 1942.
”…, j’ai envie d’écrire et bien plus encore de dire vraiment ce que j’ai sur le cœur une bonne fois pour toutes à propos d’un tas de choses. ”
Rends-toi à l’extérieur de l’exposition
9
Imagine-toi : tu te sens très malheureux. Qu’est-ce que tu fais alors ? Écris-le dans cette case.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Le bien le plus cher d’Anne est son journal. Il est très important, pour elle, d’écrire. Lorsqu’on ne doit pas faire de bruit et qu’on n’a pas le droit de sortir, on peut alors dire ce qu’on a sur le cœur en écrivant.
” Ce que j’ai encore de meilleur, il me semble, c’est de pouvoir au moins noter ce que je pense et ce que j’éprouve, sinon
j’étoufferais complètement. ”C’est ce qu’écrivait Anne le 16 mars 1944.
Le bien le plus cher d’Anne
10
‘M’n vader, de liefste schat van
een vader die ik ooit ontmoet
heb, trouwde pas op z’n zesen-
dertigste jaar met m’n moeder
die toen vijfentwintig was.
M’n zuster Margot werd in 1926
geboren, in Frankfurt a/M Duits-
land. Op 12 juni 1929 volgde ik.’
‘Ik ging al gauw naar
de kleuterschool van de
Montessorischool, de
zesde. Daar bleef ik tot
mijn zesde jaar, toen ging
ik naar de eerste klas.’
‘Ons leven verliep met de nodige
opwinding, daar de overge-
bleven familie in Duitsland
niet door Hitlers jodenwetten
gespaard bleef.’
Anne Frank, een
joods, Duits meisje
Familie Frank
naar Nederland
Zorgen om familie
in Duitsland
De huwelijksfoto van Otto Frank en Edith
Holländer. 12 mei 1925.
Margot (3 jaar) mag Anne ook even vasthouden.
Frankfurt am Main, 1929.
De familie Frank is joods. Ze gaan af
en toe naar de synagoge en vieren de
joodse feestdagen.
CRISIS In 1929 gaat het slecht met Duitsland. Er is een wereldwijde
economische crisis. Deze begint in de Verenigde Staten, maar
ook in Duitsland worden mensen zwaar getroffen. De politicus
Adolf Hitler zegt dat hij alle problemen kan oplossen.
ADOLF HITLER,
baas van Duitsland
In 1933 komen Hitler en zijn partij aan de macht. Zij
discrimineren de joden. Bovendien maken Hitler en hoge
militairen geheime plannen voor een oorlog.
HITLERS
RASSENWETTEN
Hitlers regering neemt ‘rassenwetten’ aan. Volgens de
nazi’s zijn echte Duitsers een soort supermensen. Voor
joden, Roma en Sinti, zwarte mensen, homo’s, Slavische
volken en gehandicapten is geen plek in nazi-Duitsland.
Veel Duitsers hebben geen
werk en zijn arm. Bovendien
heeft Duitsland geldschulden
gemaakt tijdens de Eerste
Wereldoorlog (1914-1918).
Duitsland moet veel geld aan de
overwinnaars betalen en heeft
stukken land verloren.
Adolf Hitler en zijn partij, de Nationaal-
socialistische Duitse Arbeiderspartij,
zijn antisemitisch. Zij haten de joden en
geven hun de schuld van alle problemen in
Duitsland. Aanhangers van Hitlers partij
worden nazi’s genoemd.
De familie Frank voelt zich vrij en
veilig in Amsterdam, maar maakt
zich zorgen om achtergebleven
familie in Duitsland.
Annes ouders, Otto en Edith Frank, besluiten om
Duitsland te verlaten. Ze voelen zich niet meer veilig
door de nazi’s. Bovendien gaat het niet zo goed met
de bank van de familie Frank, waar Otto werkt.
1930
19311932
1933
1934
1935
1936
Dit jongetje heet Hans Massaquoi. Hij
woonde toen in nazi-Duitsland. Op een
keer zei een leraar tegen hem: ‘Als we
met de joden hebben afgerekend, kom jij
aan de beurt.’
Anne speelt met haar vriendinnetjes Eva
Goldberg en Sanne Ledermann op het
Merwedeplein.
Kinderen spelen met geld dat niets meer waard is.
Anne krijgt de Nederlandse taal al snel onder de knie. Bij Anne in
de klas zitten andere joodse kinderen uit Duitsland.
‘Tot mijn vierde jaar woonde ik
in Frankfurt. Daar wij volbloed-
joden zijn, ging mijn vader in
1933 naar Holland. Hij werd
directeur van de Nederlandse
Opekta Mij. voor jambereiding.
(…) Margot ging in december
naar Holland en ik in februari,
waar ik als verjaardagscadeau
voor Margot op tafel werd gezet.’
Het bedrijf van Otto verkoopt Opekta, een
middel dat je nodig hebt om zelf jam te maken.
Voor Anne en Margot zijn het
gelukkige jaren. Ze zijn dol
op hun vader, die erg goed
verhalen kan vertellen. ‘Papa
met zijn spruiten’ heeft Anne
later bij deze foto (1930) in haar
album geschreven.
1929
‘M’n vader, de liefste schat van
een vader die ik ooit ontmoet
heb, trouwde pas op z’n zesen-
dertigste jaar met m’n moeder
die toen vijfentwintig was.
M’n zuster Margot werd in 1926
geboren, in Frankfurt a/M Duits-
land. Op 12 juni 1929 volgde ik.’
‘Ik ging al gauw naar
de kleuterschool van de
Montessorischool, de
zesde. Daar bleef ik tot
mijn zesde jaar, toen ging
ik naar de eerste klas.’
‘Ons leven verliep met de nodige
opwinding, daar de overge-
bleven familie in Duitsland
niet door Hitlers jodenwetten
gespaard bleef.’
Anne Frank, een
joods, Duits meisje
Familie Frank
naar Nederland
Zorgen om familie
in Duitsland
De huwelijksfoto van Otto Frank en Edith
Holländer. 12 mei 1925.
Margot (3 jaar) mag Anne ook even vasthouden.
Frankfurt am Main, 1929.
De familie Frank is joods. Ze gaan af
en toe naar de synagoge en vieren de
joodse feestdagen.
CRISIS In 1929 gaat het slecht met Duitsland. Er is een wereldwijde
economische crisis. Deze begint in de Verenigde Staten, maar
ook in Duitsland worden mensen zwaar getroffen. De politicus
Adolf Hitler zegt dat hij alle problemen kan oplossen.
ADOLF HITLER,
baas van Duitsland
In 1933 komen Hitler en zijn partij aan de macht. Zij
discrimineren de joden. Bovendien maken Hitler en hoge
militairen geheime plannen voor een oorlog.
HITLERS
RASSENWETTEN
Hitlers regering neemt ‘rassenwetten’ aan. Volgens de
nazi’s zijn echte Duitsers een soort supermensen. Voor
joden, Roma en Sinti, zwarte mensen, homo’s, Slavische
volken en gehandicapten is geen plek in nazi-Duitsland.
Veel Duitsers hebben geen
werk en zijn arm. Bovendien
heeft Duitsland geldschulden
gemaakt tijdens de Eerste
Wereldoorlog (1914-1918).
Duitsland moet veel geld aan de
overwinnaars betalen en heeft
stukken land verloren.
Adolf Hitler en zijn partij, de Nationaal-
socialistische Duitse Arbeiderspartij,
zijn antisemitisch. Zij haten de joden en
geven hun de schuld van alle problemen in
Duitsland. Aanhangers van Hitlers partij
worden nazi’s genoemd.
De familie Frank voelt zich vrij en
veilig in Amsterdam, maar maakt
zich zorgen om achtergebleven
familie in Duitsland.
Annes ouders, Otto en Edith Frank, besluiten om
Duitsland te verlaten. Ze voelen zich niet meer veilig
door de nazi’s. Bovendien gaat het niet zo goed met
de bank van de familie Frank, waar Otto werkt.
1930
19311932
1933
1934
1935
1936
Dit jongetje heet Hans Massaquoi. Hij
woonde toen in nazi-Duitsland. Op een
keer zei een leraar tegen hem: ‘Als we
met de joden hebben afgerekend, kom jij
aan de beurt.’
Anne speelt met haar vriendinnetjes Eva
Goldberg en Sanne Ledermann op het
Merwedeplein.
Kinderen spelen met geld dat niets meer waard is.
Anne krijgt de Nederlandse taal al snel onder de knie. Bij Anne in
de klas zitten andere joodse kinderen uit Duitsland.
‘Tot mijn vierde jaar woonde ik
in Frankfurt. Daar wij volbloed-
joden zijn, ging mijn vader in
1933 naar Holland. Hij werd
directeur van de Nederlandse
Opekta Mij. voor jambereiding.
(…) Margot ging in december
naar Holland en ik in februari,
waar ik als verjaardagscadeau
voor Margot op tafel werd gezet.’
Het bedrijf van Otto verkoopt Opekta, een
middel dat je nodig hebt om zelf jam te maken.
Voor Anne en Margot zijn het
gelukkige jaren. Ze zijn dol
op hun vader, die erg goed
verhalen kan vertellen. ‘Papa
met zijn spruiten’ heeft Anne
later bij deze foto (1930) in haar
album geschreven.
1929
‘M’n vader, de liefste schat van
een vader die ik ooit ontmoet
heb, trouwde pas op z’n zesen-
dertigste jaar met m’n moeder
die toen vijfentwintig was.
M’n zuster Margot werd in 1926
geboren, in Frankfurt a/M Duits-
land. Op 12 juni 1929 volgde ik.’
‘Ik ging al gauw naar
de kleuterschool van de
Montessorischool, de
zesde. Daar bleef ik tot
mijn zesde jaar, toen ging
ik naar de eerste klas.’
‘Ons leven verliep met de nodige
opwinding, daar de overge-
bleven familie in Duitsland
niet door Hitlers jodenwetten
gespaard bleef.’
Anne Frank, een
joods, Duits meisje
Familie Frank
naar Nederland
Zorgen om familie
in Duitsland
De huwelijksfoto van Otto Frank en Edith
Holländer. 12 mei 1925.
Margot (3 jaar) mag Anne ook even vasthouden.
Frankfurt am Main, 1929.
De familie Frank is joods. Ze gaan af
en toe naar de synagoge en vieren de
joodse feestdagen.
CRISIS In 1929 gaat het slecht met Duitsland. Er is een wereldwijde
economische crisis. Deze begint in de Verenigde Staten, maar
ook in Duitsland worden mensen zwaar getroffen. De politicus
Adolf Hitler zegt dat hij alle problemen kan oplossen.
ADOLF HITLER,
baas van Duitsland
In 1933 komen Hitler en zijn partij aan de macht. Zij
discrimineren de joden. Bovendien maken Hitler en hoge
militairen geheime plannen voor een oorlog.
HITLERS
RASSENWETTEN
Hitlers regering neemt ‘rassenwetten’ aan. Volgens de
nazi’s zijn echte Duitsers een soort supermensen. Voor
joden, Roma en Sinti, zwarte mensen, homo’s, Slavische
volken en gehandicapten is geen plek in nazi-Duitsland.
Veel Duitsers hebben geen
werk en zijn arm. Bovendien
heeft Duitsland geldschulden
gemaakt tijdens de Eerste
Wereldoorlog (1914-1918).
Duitsland moet veel geld aan de
overwinnaars betalen en heeft
stukken land verloren.
Adolf Hitler en zijn partij, de Nationaal-
socialistische Duitse Arbeiderspartij,
zijn antisemitisch. Zij haten de joden en
geven hun de schuld van alle problemen in
Duitsland. Aanhangers van Hitlers partij
worden nazi’s genoemd.
De familie Frank voelt zich vrij en
veilig in Amsterdam, maar maakt
zich zorgen om achtergebleven
familie in Duitsland.
Annes ouders, Otto en Edith Frank, besluiten om
Duitsland te verlaten. Ze voelen zich niet meer veilig
door de nazi’s. Bovendien gaat het niet zo goed met
de bank van de familie Frank, waar Otto werkt.
1930
19311932
1933
1934
1935
1936
Dit jongetje heet Hans Massaquoi. Hij
woonde toen in nazi-Duitsland. Op een
keer zei een leraar tegen hem: ‘Als we
met de joden hebben afgerekend, kom jij
aan de beurt.’
Anne speelt met haar vriendinnetjes Eva
Goldberg en Sanne Ledermann op het
Merwedeplein.
Kinderen spelen met geld dat niets meer waard is.
Anne krijgt de Nederlandse taal al snel onder de knie. Bij Anne in
de klas zitten andere joodse kinderen uit Duitsland.
‘Tot mijn vierde jaar woonde ik
in Frankfurt. Daar wij volbloed-
joden zijn, ging mijn vader in
1933 naar Holland. Hij werd
directeur van de Nederlandse
Opekta Mij. voor jambereiding.
(…) Margot ging in december
naar Holland en ik in februari,
waar ik als verjaardagscadeau
voor Margot op tafel werd gezet.’
Het bedrijf van Otto verkoopt Opekta, een
middel dat je nodig hebt om zelf jam te maken.
Voor Anne en Margot zijn het
gelukkige jaren. Ze zijn dol
op hun vader, die erg goed
verhalen kan vertellen. ‘Papa
met zijn spruiten’ heeft Anne
later bij deze foto (1930) in haar
album geschreven.
1929
Thuis in
Nederland
Naar een andere
school
Ook in Nederland worden joden gediscrimineerd. Anne en Margot
moeten naar het Joodse Lyceum in Amsterdam, afgezonderd van hun
niet-joodse leeftijdgenoten.
Een oproep
DE KRISTALL-
NACHTIn Duitsland gaan de nazi’s fel tekeer tegen de joden. In de nacht
van 9 op 10 november 1938 plunderen ze winkels en verwoesten
ze synagogen. Die nacht staat bekend als de ‘Kristallnacht’. In
de dagen erna pakken de nazi’s 30.000 joodse mannen op en
brengen ze naar concentratiekampen.
DE JODEN-
WETTENIn 1941 worden in Nederland alle stranden en parken
verboden gebied voor joden.
DE JODENSTER
Vanaf mei 1942 verplicht de bezetter alle joden in
Nederland van zes jaar en ouder om een GELE STER
met het woord ‘Jood’ op hun kleren dragen. Zo kunnen
de nazi’s snel zien wie joods is.
Er worden joodse mannen opgepakt en naar het Oosten
gestuurd. Niemand weet wat er met hen gaat gebeuren.
Een ‘RAZZIA’ betekent het afsluiten van een straat of
wijk waarna de huizen een voor een doorzocht worden.
1937
1939
1940
1938
1941
1942
Brandende synagoge tijdens de Kristallnacht. Plaats onbekend, november 1938.
Anne (tweede van links) speelt met vriendinnetjes, juli 1937.
Anne en Margot voelen zich thuis in
hun nieuwe land. Ze spelen met hun
vriendinnetjes en gaan vaak met hun
ouders naar het strand. Het bedrijf van Otto Frank verhuist naar de
Prinsengracht 263. Hij mag als jood geen bedrijf
bezitten en draagt het over aan Victor Kugler
en Johannes Kleiman. Het bedrijf heet voortaan
Gies & co.
Otto vertrouwt zijn plan om te
schuilen toe aan Johannes Kleiman
en Victor Kugler. Op een later tijdstip
vertelt Otto over het plan aan zijn
werkneemsters Miep Gies en Bep
Voskuijl. Wanneer Otto vraagt te
helpen, zegt Miep Gies: ‘Natuurlijk’,
terwijl ze daarmee groot gevaar loopt.
Op het helpen van onderduikers staan
strenge straffen.
Anne zit in de vijfde
klas (groep 7) van
de Montessorischool.
De familie Frank voor hun huis aan het
Merwedeplein.
‘Na mei 1940 ging het
bergaf met de goede
tijden: eerst de oorlog,
dan de capitulatie,
inmars der Duitsers
en de ellende voor ons
joden begon.’
Victor Kugler
Bep Voskuijl
Miep Santrouschitz
(Gies)
1 september 1939
Duitsland valt Polen aan. Engeland en
Frankrijk verklaren Hitler de oorlog.
Dit is het begin van de oorlog in
Europa. Hitler heeft gezegd dat hij
Nederland niet zal aanvallen, maar
veel mensen zijn er toch bang voor.
Vooral joden.
10 mei 1940
Invasie van het Duitse leger in Nederland
– ondanks Hitlers belofte dat hij dit niet
zou doen. Na vijf dagen bombarderen de
Duitsers het centrum van Rotterdam en
geeft het Nederlandse leger zich over.
25 Februari 1941
De Februaristaking. In februari worden
427 joodse mannen opgepakt en
naar concentratiekampen gebracht.
In Amsterdam gaan veel mensen
staken om daartegen te protesteren.
De nazi’s slaan deze staking met veel
geweld neer.
‘In 1938 na de pogroms vluchtten
m’n twee ooms, broers van
moeder, en belandden veilig
in Noord-Amerika, m’n oude
grootmoeder kwam bij ons.’
‘Jodenwet volgde op jodenwet en
onze vrijheid werd zeer beknot.
Joden moeten een Jodenster
dragen; joden moeten hun
fietsen afgeven; joden mogen
niet in de tram (…).
‘Ik schrok ontzettend. Een
oproep! Iedereen weet wat dat
betekend. Concentratiekampen
en eenzame cellen zag ik al in
m’n geest opdoemen (...).’
5 juli 1942
Margot krijgt een brief. Zij moet zich
melden om in Duitsland voor de nazi’s
te gaan werken. Haar ouders besluiten
om onder te duiken.
Thuis in
Nederland
Naar een andere
school
Ook in Nederland worden joden gediscrimineerd. Anne en Margot
moeten naar het Joodse Lyceum in Amsterdam, afgezonderd van hun
niet-joodse leeftijdgenoten.
Een oproep
DE KRISTALL-
NACHTIn Duitsland gaan de nazi’s fel tekeer tegen de joden. In de nacht
van 9 op 10 november 1938 plunderen ze winkels en verwoesten
ze synagogen. Die nacht staat bekend als de ‘Kristallnacht’. In
de dagen erna pakken de nazi’s 30.000 joodse mannen op en
brengen ze naar concentratiekampen.
DE JODEN-
WETTENIn 1941 worden in Nederland alle stranden en parken
verboden gebied voor joden.
DE JODENSTER
Vanaf mei 1942 verplicht de bezetter alle joden in
Nederland van zes jaar en ouder om een GELE STER
met het woord ‘Jood’ op hun kleren dragen. Zo kunnen
de nazi’s snel zien wie joods is.
Er worden joodse mannen opgepakt en naar het Oosten
gestuurd. Niemand weet wat er met hen gaat gebeuren.
Een ‘RAZZIA’ betekent het afsluiten van een straat of
wijk waarna de huizen een voor een doorzocht worden.
1937
1939
1940
1938
1941
1942
Brandende synagoge tijdens de Kristallnacht. Plaats onbekend, november 1938.
Anne (tweede van links) speelt met vriendinnetjes, juli 1937.
Anne en Margot voelen zich thuis in
hun nieuwe land. Ze spelen met hun
vriendinnetjes en gaan vaak met hun
ouders naar het strand. Het bedrijf van Otto Frank verhuist naar de
Prinsengracht 263. Hij mag als jood geen bedrijf
bezitten en draagt het over aan Victor Kugler
en Johannes Kleiman. Het bedrijf heet voortaan
Gies & co.
Otto vertrouwt zijn plan om te
schuilen toe aan Johannes Kleiman
en Victor Kugler. Op een later tijdstip
vertelt Otto over het plan aan zijn
werkneemsters Miep Gies en Bep
Voskuijl. Wanneer Otto vraagt te
helpen, zegt Miep Gies: ‘Natuurlijk’,
terwijl ze daarmee groot gevaar loopt.
Op het helpen van onderduikers staan
strenge straffen.
Anne zit in de vijfde
klas (groep 7) van
de Montessorischool.
De familie Frank voor hun huis aan het
Merwedeplein.
‘Na mei 1940 ging het
bergaf met de goede
tijden: eerst de oorlog,
dan de capitulatie,
inmars der Duitsers
en de ellende voor ons
joden begon.’
Victor Kugler
Bep Voskuijl
Miep Santrouschitz
(Gies)
1 september 1939
Duitsland valt Polen aan. Engeland en
Frankrijk verklaren Hitler de oorlog.
Dit is het begin van de oorlog in
Europa. Hitler heeft gezegd dat hij
Nederland niet zal aanvallen, maar
veel mensen zijn er toch bang voor.
Vooral joden.
10 mei 1940
Invasie van het Duitse leger in Nederland
– ondanks Hitlers belofte dat hij dit niet
zou doen. Na vijf dagen bombarderen de
Duitsers het centrum van Rotterdam en
geeft het Nederlandse leger zich over.
25 Februari 1941
De Februaristaking. In februari worden
427 joodse mannen opgepakt en
naar concentratiekampen gebracht.
In Amsterdam gaan veel mensen
staken om daartegen te protesteren.
De nazi’s slaan deze staking met veel
geweld neer.
‘In 1938 na de pogroms vluchtten
m’n twee ooms, broers van
moeder, en belandden veilig
in Noord-Amerika, m’n oude
grootmoeder kwam bij ons.’
‘Jodenwet volgde op jodenwet en
onze vrijheid werd zeer beknot.
Joden moeten een Jodenster
dragen; joden moeten hun
fietsen afgeven; joden mogen
niet in de tram (…).
‘Ik schrok ontzettend. Een
oproep! Iedereen weet wat dat
betekend. Concentratiekampen
en eenzame cellen zag ik al in
m’n geest opdoemen (...).’
5 juli 1942
Margot krijgt een brief. Zij moet zich
melden om in Duitsland voor de nazi’s
te gaan werken. Haar ouders besluiten
om onder te duiken.
Thuis in
Nederland
Naar een andere
school
Ook in Nederland worden joden gediscrimineerd. Anne en Margot
moeten naar het Joodse Lyceum in Amsterdam, afgezonderd van hun
niet-joodse leeftijdgenoten.
Een oproep
DE KRISTALL-
NACHTIn Duitsland gaan de nazi’s fel tekeer tegen de joden. In de nacht
van 9 op 10 november 1938 plunderen ze winkels en verwoesten
ze synagogen. Die nacht staat bekend als de ‘Kristallnacht’. In
de dagen erna pakken de nazi’s 30.000 joodse mannen op en
brengen ze naar concentratiekampen.
DE JODEN-
WETTENIn 1941 worden in Nederland alle stranden en parken
verboden gebied voor joden.
DE JODENSTER
Vanaf mei 1942 verplicht de bezetter alle joden in
Nederland van zes jaar en ouder om een GELE STER
met het woord ‘Jood’ op hun kleren dragen. Zo kunnen
de nazi’s snel zien wie joods is.
Er worden joodse mannen opgepakt en naar het Oosten
gestuurd. Niemand weet wat er met hen gaat gebeuren.
Een ‘RAZZIA’ betekent het afsluiten van een straat of
wijk waarna de huizen een voor een doorzocht worden.
1937
1939
1940
1938
1941
1942
Brandende synagoge tijdens de Kristallnacht. Plaats onbekend, november 1938.
Anne (tweede van links) speelt met vriendinnetjes, juli 1937.
Anne en Margot voelen zich thuis in
hun nieuwe land. Ze spelen met hun
vriendinnetjes en gaan vaak met hun
ouders naar het strand. Het bedrijf van Otto Frank verhuist naar de
Prinsengracht 263. Hij mag als jood geen bedrijf
bezitten en draagt het over aan Victor Kugler
en Johannes Kleiman. Het bedrijf heet voortaan
Gies & co.
Otto vertrouwt zijn plan om te
schuilen toe aan Johannes Kleiman
en Victor Kugler. Op een later tijdstip
vertelt Otto over het plan aan zijn
werkneemsters Miep Gies en Bep
Voskuijl. Wanneer Otto vraagt te
helpen, zegt Miep Gies: ‘Natuurlijk’,
terwijl ze daarmee groot gevaar loopt.
Op het helpen van onderduikers staan
strenge straffen.
Anne zit in de vijfde
klas (groep 7) van
de Montessorischool.
De familie Frank voor hun huis aan het
Merwedeplein.
‘Na mei 1940 ging het
bergaf met de goede
tijden: eerst de oorlog,
dan de capitulatie,
inmars der Duitsers
en de ellende voor ons
joden begon.’
Victor Kugler
Bep Voskuijl
Miep Santrouschitz
(Gies)
1 september 1939
Duitsland valt Polen aan. Engeland en
Frankrijk verklaren Hitler de oorlog.
Dit is het begin van de oorlog in
Europa. Hitler heeft gezegd dat hij
Nederland niet zal aanvallen, maar
veel mensen zijn er toch bang voor.
Vooral joden.
10 mei 1940
Invasie van het Duitse leger in Nederland
– ondanks Hitlers belofte dat hij dit niet
zou doen. Na vijf dagen bombarderen de
Duitsers het centrum van Rotterdam en
geeft het Nederlandse leger zich over.
25 Februari 1941
De Februaristaking. In februari worden
427 joodse mannen opgepakt en
naar concentratiekampen gebracht.
In Amsterdam gaan veel mensen
staken om daartegen te protesteren.
De nazi’s slaan deze staking met veel
geweld neer.
‘In 1938 na de pogroms vluchtten
m’n twee ooms, broers van
moeder, en belandden veilig
in Noord-Amerika, m’n oude
grootmoeder kwam bij ons.’
‘Jodenwet volgde op jodenwet en
onze vrijheid werd zeer beknot.
Joden moeten een Jodenster
dragen; joden moeten hun
fietsen afgeven; joden mogen
niet in de tram (…).
‘Ik schrok ontzettend. Een
oproep! Iedereen weet wat dat
betekend. Concentratiekampen
en eenzame cellen zag ik al in
m’n geest opdoemen (...).’
5 juli 1942
Margot krijgt een brief. Zij moet zich
melden om in Duitsland voor de nazi’s
te gaan werken. Haar ouders besluiten
om onder te duiken.
Het achterhuis
Verraden
Na 1945
Het dagboek
Naar de
schuilplaats
De onderduikers
De helpers
ONDERDUIKEN
Veel joden proberen te ontkomen aan de Duitsers door
onder te duiken. ONDERDUIKEN is heel erg moeilijk.
Deze familie schuilt in een hut onder de grond.
HONGERWINTER
1943
1944
1942
De bevrijding komt voor de familie Frank te laat.
De onderduikers worden verraden. Het is niet bekend
wie dat heeft gedaan. Ze worden gearresteerd door
SS-officier Karl Josef Silberbauer.
Na een week komen er drie andere onderduikers naar het
achterhuis: de familie Van Pels.
In november komt Fritz Pfeffer erbij als achtste onderduiker. Hij
is een joodse kennis van de twee onderduikfamilies.
Hitler en de nazi’s besluiten in het diepste geheim
om alle joden in Europa te vermoorden. Ze bouwen
vernietigingskampen. Dat zijn concentratiekampen,
speciaal ontworpen om mensen snel te kunnen doden.
Joden worden per trein naar deze kampen gebracht
zonder te weten welk noodlot hen boven het hoofd hangt.
Door honger en kou komen
in de winter van 1944-
1945 in het westen van
Nederland twintigduizend
mensen om. Vooral in
grote steden is bijna geen
voedsel meer.
De onderduikers worden geholpen door Miep Gies, Bep
Voskuijl, Victor Kugler en Johannes Kleiman. Zij zijn de enigen
in het bedrijf die weten dat de familie Frank is ondergedoken.
Ook Jan Gies, de man van Miep, en Johan Voskuijl, de vader
van Bep, weten van de onderduikers.
‘Het benauwt me ook meer dan
ik zeggen kan dat we nooit naar
buiten mogen, en ik ben erg
bang dat we ontdekt worden
en dan de kogel krijgen. Dat is
natuurlijk een minder prettig
vooruitzicht.’
‘Zou dan nu werkelijk de
(…) bevrijding naderen, de
bevrijding waarover zoveel
gesproken is, maar die toch té
mooi is, té sprookjesachtig is,
om ooit werkelijkheid te kunnen
worden? Zou dit jaar, 1944, ons
die overwinning schenken?’
‘Schuilen, waar zouden wij gaan
schuilen, (...) wanneer, hoe, waar?
Ik dacht aan schuilen en stopte
daardoor de gekste onzin in
mijn tas, maar ik heb er geen
spijt van, ik geef meer om
herinneringen dan om jurken.’
Dit is misschien wel de laatste foto die
van Anne en Margot gemaakt is.
De vader van Bep Voskuijl timmert een
speciale draaikast om de toegang naar
het achterhuis te verbergen.
Op dit kaartje hield Otto de opmars bij van de geallieerde legers in Frankrijk.
Polderweg, Amsterdam 1943
Kinderen krijgen eten uit een gaarkeuken.
De geallieerde troepen bestaan vooral uit Ameri-
kanen, Engelsen, Russen, Fransen, Canadezen en
Polen. Op deze foto zie je Engelsen.
In het magazijn van Opekta
werken mensen die niets van
de onderduikers weten.
De gemeenschappelijke woon –en
eetkamer. Het is ook de slaapkamer van
Hermann en Auguste van Pels.
Het kamertje van Anne en Fritz
Pfeffer (Dussel).
Vanaf het begin van de onderduik
houden Otto en Edith bij hoeveel hun
dochters groeien. In die twee jaar
groeit Anne ruim dertien centimeter en
Margot zo’n vijf centimeter.
De schuilplaats, het achterhuis
van Otto’s bedrijf.
6 juli 1942
De familie Frank duikt onder in het
leegstaande achterste gedeelte – het
achterhuis – van het bedrijf van
Otto Frank.
Joodse kinderen in kamp Westerbork.
Joodse kinderen en moeders op weg
naar de gaskamer.
Op het perron van Auschwitz-Birkenau
kijken nazi-artsen wie kan werken
en wie niet.
8 augustus 1944
De onderduikers worden met de trein
naar het Nederlandse doorgangskamp
Westerbork afgevoerd.
3 september 1944
De acht onderduikers moeten mee
met het laatste transport naar het
concentratie- en vernietigingskamp
Auschwitz in Polen. Otto wordt ge-
scheiden van Edith, Margot en Anne.
1 oktober 1944
Anne en Margot Frank worden naar
het kamp Bergen-Belsen gebracht.
Otto en Edith blijven in Auschwitz.
Otto Frank overleeft als enige van de onderduikers de oorlog.
Na de lange reis van Auschwitz naar Amsterdam hoort hij dat
zijn vrouw en kinderen overleden zijn. Miep Gies geeft hem het
dagboek van Anne. Dat heeft zij na de arrestatie gevonden en al
die tijd bewaard. Otto besluit het dagboek uit te geven.
In 1947 geeft uitgeverij Contact
‘Het Achterhuis’ uit, een titel die
Anne zelf verzonnen had.
‘(…) zal ik ooit nog eens journaliste
en schrijfster worden? Ik hoop het,
o ik hoop het zo, want in schrijven
kan ik alles vastleggen (…)’.
Hermann
Miep Gies
Bep Voskuijl
Johannes Kleimann
Victor Kugler
Fritz
Auguste
Peter
In ‘Het Achterhuis’ heten ze
de familie Van Daan.
In ‘Het Achterhuis’ heet hij
Albert Dussel.
5 september 1944
Dolle Dinsdag. De geallieerden zijn
in opmars. Overal wordt al gefeest,
maar de mensen in Nederland juichen
te vroeg. De bevrijding gaat helemaal
niet zo snel als gedacht. Deze dag
wordt ‘Dolle Dinsdag’ genoemd: het
grootste deel van Nederland blijft
nog maanden in Duitse handen.
Een paar weken later is het zuiden
van Nederland bevrijd terwijl het
noorden nog een barre winter wacht.
5 mei 1945
Op 5 mei 1945 is heel Nederland
bevrijd. Het dagboek is in 70 talen uitgegeven.
6 juni 1944
Landing van geallieerde troepen op
de kust van Normandië in Frankrijk.
Ze willen de bezette landen van
Europa bevrijden. Deze dag wordt
D-day genoemd.
Het achterhuis
Verraden
Na 1945
Het dagboek
Naar de
schuilplaats
De onderduikers
De helpers
ONDERDUIKEN
Veel joden proberen te ontkomen aan de Duitsers door
onder te duiken. ONDERDUIKEN is heel erg moeilijk.
Deze familie schuilt in een hut onder de grond.
HONGERWINTER
1943
1944
1942
De bevrijding komt voor de familie Frank te laat.
De onderduikers worden verraden. Het is niet bekend
wie dat heeft gedaan. Ze worden gearresteerd door
SS-officier Karl Josef Silberbauer.
Na een week komen er drie andere onderduikers naar het
achterhuis: de familie Van Pels.
In november komt Fritz Pfeffer erbij als achtste onderduiker. Hij
is een joodse kennis van de twee onderduikfamilies.
Hitler en de nazi’s besluiten in het diepste geheim
om alle joden in Europa te vermoorden. Ze bouwen
vernietigingskampen. Dat zijn concentratiekampen,
speciaal ontworpen om mensen snel te kunnen doden.
Joden worden per trein naar deze kampen gebracht
zonder te weten welk noodlot hen boven het hoofd hangt.
Door honger en kou komen
in de winter van 1944-
1945 in het westen van
Nederland twintigduizend
mensen om. Vooral in
grote steden is bijna geen
voedsel meer.
De onderduikers worden geholpen door Miep Gies, Bep
Voskuijl, Victor Kugler en Johannes Kleiman. Zij zijn de enigen
in het bedrijf die weten dat de familie Frank is ondergedoken.
Ook Jan Gies, de man van Miep, en Johan Voskuijl, de vader
van Bep, weten van de onderduikers.
‘Het benauwt me ook meer dan
ik zeggen kan dat we nooit naar
buiten mogen, en ik ben erg
bang dat we ontdekt worden
en dan de kogel krijgen. Dat is
natuurlijk een minder prettig
vooruitzicht.’
‘Zou dan nu werkelijk de
(…) bevrijding naderen, de
bevrijding waarover zoveel
gesproken is, maar die toch té
mooi is, té sprookjesachtig is,
om ooit werkelijkheid te kunnen
worden? Zou dit jaar, 1944, ons
die overwinning schenken?’
‘Schuilen, waar zouden wij gaan
schuilen, (...) wanneer, hoe, waar?
Ik dacht aan schuilen en stopte
daardoor de gekste onzin in
mijn tas, maar ik heb er geen
spijt van, ik geef meer om
herinneringen dan om jurken.’
Dit is misschien wel de laatste foto die
van Anne en Margot gemaakt is.
De vader van Bep Voskuijl timmert een
speciale draaikast om de toegang naar
het achterhuis te verbergen.
Op dit kaartje hield Otto de opmars bij van de geallieerde legers in Frankrijk.
Polderweg, Amsterdam 1943
Kinderen krijgen eten uit een gaarkeuken.
De geallieerde troepen bestaan vooral uit Ameri-
kanen, Engelsen, Russen, Fransen, Canadezen en
Polen. Op deze foto zie je Engelsen.
In het magazijn van Opekta
werken mensen die niets van
de onderduikers weten.
De gemeenschappelijke woon –en
eetkamer. Het is ook de slaapkamer van
Hermann en Auguste van Pels.
Het kamertje van Anne en Fritz
Pfeffer (Dussel).
Vanaf het begin van de onderduik
houden Otto en Edith bij hoeveel hun
dochters groeien. In die twee jaar
groeit Anne ruim dertien centimeter en
Margot zo’n vijf centimeter.
De schuilplaats, het achterhuis
van Otto’s bedrijf.
6 juli 1942
De familie Frank duikt onder in het
leegstaande achterste gedeelte – het
achterhuis – van het bedrijf van
Otto Frank.
Joodse kinderen in kamp Westerbork.
Joodse kinderen en moeders op weg
naar de gaskamer.
Op het perron van Auschwitz-Birkenau
kijken nazi-artsen wie kan werken
en wie niet.
8 augustus 1944
De onderduikers worden met de trein
naar het Nederlandse doorgangskamp
Westerbork afgevoerd.
3 september 1944
De acht onderduikers moeten mee
met het laatste transport naar het
concentratie- en vernietigingskamp
Auschwitz in Polen. Otto wordt ge-
scheiden van Edith, Margot en Anne.
1 oktober 1944
Anne en Margot Frank worden naar
het kamp Bergen-Belsen gebracht.
Otto en Edith blijven in Auschwitz.
Otto Frank overleeft als enige van de onderduikers de oorlog.
Na de lange reis van Auschwitz naar Amsterdam hoort hij dat
zijn vrouw en kinderen overleden zijn. Miep Gies geeft hem het
dagboek van Anne. Dat heeft zij na de arrestatie gevonden en al
die tijd bewaard. Otto besluit het dagboek uit te geven.
In 1947 geeft uitgeverij Contact
‘Het Achterhuis’ uit, een titel die
Anne zelf verzonnen had.
‘(…) zal ik ooit nog eens journaliste
en schrijfster worden? Ik hoop het,
o ik hoop het zo, want in schrijven
kan ik alles vastleggen (…)’.
Hermann
Miep Gies
Bep Voskuijl
Johannes Kleimann
Victor Kugler
Fritz
Auguste
Peter
In ‘Het Achterhuis’ heten ze
de familie Van Daan.
In ‘Het Achterhuis’ heet hij
Albert Dussel.
5 september 1944
Dolle Dinsdag. De geallieerden zijn
in opmars. Overal wordt al gefeest,
maar de mensen in Nederland juichen
te vroeg. De bevrijding gaat helemaal
niet zo snel als gedacht. Deze dag
wordt ‘Dolle Dinsdag’ genoemd: het
grootste deel van Nederland blijft
nog maanden in Duitse handen.
Een paar weken later is het zuiden
van Nederland bevrijd terwijl het
noorden nog een barre winter wacht.
5 mei 1945
Op 5 mei 1945 is heel Nederland
bevrijd. Het dagboek is in 70 talen uitgegeven.
6 juni 1944
Landing van geallieerde troepen op
de kust van Normandië in Frankrijk.
Ze willen de bezette landen van
Europa bevrijden. Deze dag wordt
D-day genoemd.
1 Encercle l’un des mots suivants :
2 Cherche ce mot dans l’exposition.
3 En quelle année se trouve ton mot ? .......
4 Lis bien tout ce qui se trouve dans la case et réponds aux questions.
rafleentrer dans la clandestinité
étoile juive
Chercher des mots
Qu’est-il arrivé à Anne Frank cette année-là ?
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Qu’est-il arrivé durant la Seconde Guerre mondiale cette année-là ?
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
11
Termine les phrases suivantes :
A ton tour, maintenant !
Comment est-ce que tu te sens quand tu lis un livre qui te plaît ?
Quand je lis mon livre, . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Quel est ton endroit préféré pour lire ?
Mon endroit préféré pour lire est : . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Au lit – sur l’herbe – sur le canapé – dans une chaise longue - …
3
12
et2 8
” Cette semaine, j’ai beaucoup lu et peu travaillé. C’est ainsi qu’il faut faire dans le monde pour aller loin. ”
Rends-toi à l’intérieur de l’exposition
13
C’est ce qu’écrivait Anne le 5 novembre 1942.
Anne a très rapidement rempli son journal. Est-ce que tu savais que le journal d’Anne ne se compose pas que d’un seul livre, mais qu’il comporte aussi des cahiers et des feuilles volantes ?Anne écrit aussi de brèves histoires dans un livre de petites histoires. Parfois il lui arrive même de recopier de jolies phrases d’autres écrivains dans son Livre de jolies phrases.
Cherche et lis le passage sur la puce dans l’exposition.
Continue de lire ici le reste de la petite histoire et écris ensuite toi-même la fin !
Elle m’a glissé entre les doigts, elles sont si terriblement rapides, ces bestioles.
[…] Je l’ai attrapée et, . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Pas un seul livre 14
6
5
Comment est-ce que tu lis ?Quand je lis, je lis en général en chuchotant – je lis à haute voix – je lis pour moi-même – je lis pour ma petite sœur ou mon petit frère – …
.......................................................................
.......................................................................
Quand est-ce que tu préfères lire ? en vacances – avant d’aller dormir – …
.......................................................................
.......................................................................
Anne lit beaucoup de livres dans l’annexe.
1 Rends-toi à l’intérieur de l’exposition.2 Réponds maintenant à la question suivante :
Qui donc apportait les livres à l’annexe ? Et pourquoi ?.......................................................................
.......................................................................
.......................................................................
.......................................................................
15
”…j’ai déjà lu quatre fois Folie d’un été et les situations […] me font encore rire. ”
Va à un endroit où tu te sens bien pour écrire
16
C’est ce qu’écrivait Anne le 21 septembre 1942.
Une jolie phrase
Mot 1 (Écris ici ce que fait Anne) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Mot 2 (Écris ici où Anne se trouve) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Mot 3 (Écris comment Anne se sent) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Mot 4 (Écris aussi quand cela se passe) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Mot 5 (Pour terminer, écris pourquoi cela arrive à Anne) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Tu trouves que la phrase n’est pas très jolie ?Consulte alors ton livre préféré, peut-être qu’il s’y trouvera une jolie phrase.
17As-tu, toi aussi, envie d’imaginer une jolie phrase ?Tu te demandes alors : qu’est-ce qu’une jolie phrase ? Une jolie phrase peut être amusante, ou au contraire très émouvante.
Avec ce jeu, tu fais avec d’autres camarades une jolie phrase sur Anne Frank. Comment t’y prends-tu ? 1 Prends une feuille volante. 2 Écris, quand c’est ton tour, un mot et pose la feuille par dessus.
L’autre n’a pas encore le droit de voir ce que tu as écrit. 3 Une fois que tu as terminé, ajoute encore quelques mots de façon à ce que cela
devienne une jolie phrase. Tu peux aussi les écrire dans un ordre différent si ça t’arrange.
En nu jij!En nu jij!Plaats hier je kaart!
Noa‘Ik schrijf zelf verhaaltjes en als
ik ze mooi vind, versier ik ze met
stiften en glitters.’
Naoufal
‘Ik vind het fijn om nog heel even te
lezen voordat ik ga slapen. H
et liefst
onder de dekens met een zaklantaarn.’
Doris‘Wanneer je in een boek leest, kan
je zelf bedenken hoe de personages
eruit zien. Dat vind ik leuk.’
Seyna ‘Je kan altijd en overal lezen want
je kan je boek gewoon meenemen.’
Marit‘Ik hou van grappige boeken.
Het mooiste boek dat ik ooit
heb gelezen, gaat over een muis
die de hele wereld rondreist.’Hansel‘Wanneer ik lees, dan kom ik in een fantasiewereld terecht.’
En nu jij!En nu jij!Plaats hier je kaart!
Noa‘Ik schrijf zelf verhaaltjes en als
ik ze mooi vind, versier ik ze met
stiften en glitters.’
Naoufal
‘Ik vind het fijn om nog heel even te
lezen voordat ik ga slapen. H
et liefst
onder de dekens met een zaklantaarn.’
Doris‘Wanneer je in een boek leest, kan
je zelf bedenken hoe de personages
eruit zien. Dat vind ik leuk.’
Seyna ‘Je kan altijd en overal lezen want
je kan je boek gewoon meenemen.’
Marit‘Ik hou van grappige boeken.
Het mooiste boek dat ik ooit
heb gelezen, gaat over een muis
die de hele wereld rondreist.’Hansel‘Wanneer ik lees, dan kom ik in een fantasiewereld terecht.’
18Recopie proprement ta phrase dans le cadre.
……………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………
Tu peux faire beaucoup de choses
avec ce cadre.
1 Découper ton cadre et l’accrocher avec un aimant.
2 Ou l’envoyer à tes amis ou à ta famille !
Lire et écrire vont de pair. En lisant beaucoup, tu vas forcément mieux écrire.
Encercle le genre de livres que tu lis de préférence :
Ou sinon, je ne lis pas de livres mais j’aime bien lire : . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
livres captivants
livres sur les animauxlivres de contes
livres sur le sport
livres romantiques
livres sur l’espace
livres d’horreur
livres d’histoire
livres amusants
Ton livre préféré19
La surprise !1 Cherche les phrases que tu as écrites précédemment dans ce petit
livre. Ce sont les phrases qui se trouvent à la page 12 & 15. 2 Regarde le chiffre qui est dans la tache d’encre.3 Recopie ci-dessous toutes les phrases. Attention :
écris-les au bon endroit ! Le chiffre 2 vient à la ligne 2, le chiffre 8 à la ligne 8 etc.
1 Quand je lis dans mon livre
2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
4 Quand je lis dans mon livre
5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
6 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
7 Quand je lis dans mon livre
8 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2
5
8
3
6
20
Cher écrivain,
Tu viens d’écrire un rondeau. C’est un poème de huit lignes. Réécris tout sur la page suivante.
C’est bien ! Tu es un vrai poète !
Mon poème
… … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … …
… … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … …
… … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … …
… … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … …
… … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … …
… … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … …
… … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … …
… … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … …
TextesMaison d’Anne FrankLies SchippersSanne Verstraete
RéalisationJoséphine de ManSaskia Oldenhof
Mise en formeJoost Luk
PhotographieJuul Hondius
CorrectionMans Kuipers
TraductionClaude Heurtaux
Droits Photos de famille Anne Frank © Maison d‘Anne Frank, Amsterdam/ANNE FRANK Fonds, Bâle
© Juul Hondius Fotografie
Colophon
