Honoré Vinck

Vers une définition de l'activité missionnaire, Les Cahiers de la Nouvelle Revue de sciencemissionnaire. V by A. SEUMOISReview by: L.V.R.Aequatoria, 13e Année, No. 3 (1950), pp. 117-118Published by: Honoré VinckStable URL: http://www.jstor.org/stable/25838047 .

Accessed: 14/06/2014 08:03

Your use of the JSTOR archive indicates your acceptance of the Terms & Conditions of Use, available at .http://www.jstor.org/page/info/about/policies/terms.jsp

.JSTOR is a not-for-profit service that helps scholars, researchers, and students discover, use, and build upon a wide range ofcontent in a trusted digital archive. We use information technology and tools to increase productivity and facilitate new formsof scholarship. For more information about JSTOR, please contact support@jstor.org.

.

Honoré Vinck is collaborating with JSTOR to digitize, preserve and extend access to Aequatoria.

http://www.jstor.org

This content downloaded from 194.29.185.230 on Sat, 14 Jun 2014 08:03:45 AMAll use subject to JSTOR Terms and Conditions

BIBLIOGRAPHIC A 117

Christendom pretendeert terecht universeel te zijn; het heeft geen speciaal Westersche vormen van noode. Men late een volk zijn cultuur, voor zoover niet bepaald in strijd met

de christelijke levensopvatting... en men zal er wel bij varen ?. G. H.

JJP*B* de JOSSELIN dc JONG* Customary Law (A confusing Fiction). Koninklijke Vereeniging Indisch Instituut, Mcdedeling n? LXXX; 8 pp, Amsterdam, 1948. FL I -

Dit is de tekst van een lezing gehouden op het Internationaal Anthropologisch Con

gres te Brussel 1948. Het is een grondige diskussie van de proeven door verschillende auteurs vooropgezet om het gewoonterecht te definieren en het onderscheid te vinden tussen wet en gewoonte. Bij al de geciteerde schrijvers blijft het begrip vaag; nergens vindt men een dwingend onderscheidend kenmerk. De bekende ethnoloog stelt daarom voor de term gewoonterecht (customary law) gewoonweg af te schaffen. Graag hadden we echter vernomen wat ervoor in de plaats zou kunnen komen.

G-H.

A* SEUMOIS CXMX, Vcrs une definition de Tactivite missionnaire, Les Cahiers de la Nouvelle Revue de science missionnaire. V, Schoneck/ Beckenried (Suisse), 1948, 46 biz. sfr. 3.

Aan de hand van een historisch overzicht en een kritische beschouwing van de verschillende meningen uit de laatste tijd komt Seumois tot een begripsbepaling van het missiewerk waarin het werk van velen vruchtbaar wordt. Zich uitsprekend voor de Scho lastieke methode onderzoekt hij achtereenvolgens het materieel voorwerp, de natuur der

werkzaamheid, de rechtvaardigingsgronden en het doeL Met Grentrup en Charles aan vaardt hij de planting der Kerk als het meest eigene, doch hij verwerpt de bewijsvoering van Charles en weet beider begrip op gelukkige wijze te verruimen door deze bijzondere vorm van apostolaat bewust te piaatsen in het breder verband van bet gehele ministerie der Kerk, waardoor ook het zielenheil zijn plaats krijgt in de bepaling.

Op de vraag of het algemeen spraakgebruik dan wel dat der juridische Kerkelijke stukken de doorslag moet geven bij de begripsbepaling, meent Seumois met Grentrup te moeten beslissen ten gunste van de laatsten. Maar is het methodisch niet juister zich door beiden alleen in het algemeen te laten verwijzen naar het te onderzoeken terrein om dan in het apostolaat dat de Kerk ten opzichte van de buitenstaanders uiteraard verrichten moet, de planting der Kerk te ontdekken als een werk met specifieke term? Aldus wordt meer recht gedaan aan het feit dat het juridisch optreden van de Kerk deze werkzaamheid niet in het leven roept doch slechts organiseert.

Bij de bepaling van het doel werkt de schrijver met vele anderen met begrippen als ?de normale heilsweg?, ?moeilijker verwerving van het heil? en ?noodzakelijkheid voor overvloediger heilsbewerking?. In verband met Gods universele oorzakelijkheid en de inschakeling van tweede oorzaken op het plan der genade zou eerst de bijzondere zin

This content downloaded from 194.29.185.230 on Sat, 14 Jun 2014 08:03:45 AMAll use subject to JSTOR Terms and Conditions

118 AEQUATORIA - COQUILHATVILLE

moeten worden blootgclegd van de noodzakelijkheid waarvan hier lean sprake zijn. Seumois' studie is een aanwinst en de helderheid die hij van anderen blijkt te eisen,

is ongetwijfeld ook de bijzoadere verdienste van zijn eigen werk. L.V.R.

A*E*HORTON t A Grammar of Luvale* VIII + 221 pp. Witwatersrand

University Press, Johannesburg, 1949, 15 / -

Quoique publie lc premier, ce volume est le tome II d'une nouvelle serie d'archives

grammaticales bantoues qu'edite le Prof. C.M.Doke. La reproduction est faite par prece de roneo, execute avec bcaucoup de soin.

line introduction et une carte nous apprennent que les Luvale ( qu'au Congo Bei

ge on nomme Tulwena ) comptent un demi-million d'individus - habitant le pays ou se re

joignent trois colonies : Congo, Angola et Rhodesie. L'auteur nous apprend encore qu'a la suite du Prof. Doke il a abandonne Tancienne termiBologie trop ?europeenne ? et la

transcription disjonctive. Cependant ci et la il se tient encore a certaines anciennes de nominations grammaticales ( pronoms p. 64, pronoms relatifs p. 73 ).

Ce volume donne de la grammaire du Luvale une description bien reussie et illustree

par de nombreux exemples. La phonologie est bien decrite. Mais la tonologie demande des etudes ulterieures; l'auteur avoue d'ailleurs que ses connaissances de ce point sont encore limitees; aussi, dans le corps de l'ouvrage, les tons ne sont pas reguliereinent marques et son expose est ci et la un peu embrouille. Souhaitons done qu'il reprenne Yi~ tude de cette partie importante de la grammaire.

Le chapitre consacre a la derivation des mots est particulierement instructif et bien construit. Dans la partie syntactique nous trouvons beaucoup de donnees : mais il y man

que presque entierement la syntaxe proprement dite (fait d'ailleurs commun a la plupart des ouvrages consacres aux langues bantoues ).

II est interessant de constater, chez les Luvale comme dans d'autres langues africai nes, une decadence linguistique due aux influences europeennes et, sans doute, particulie rement a Fecole.

Certaines caracteristiques du Luvale quoique deja signalees precedemment sont mainte

nant expliquees clairement: la difference tres nette entre l'anime et Tinanime dont les

noms, quoique appartenant a des classes identiques, regissent des accords differents; en

suite la difference entre le possessif de propriete et le possessif de qua lite ( phenomene existant aussi dans d'autres langues ).

A remarquer encore certaines partcularites: le passif ne se trouve qu'a Tetat de ves

tige ; les nombreuses relations etymologiques entre verbes et ideophones (l'ameur opine

que la majorite des radicaux verbaux derivent des ideophones ); la limitation des formes nega tives du verbes ; la simplicity relative de la conjugaison; la fonction de la tonalite dans la for

mation du relatif (comme en tshiluba et en bmsngD, p ex. ) ; Femploi pour certaines clas

ses d'accords empruntes a d'autres classes ( p. ex. la classe ku~ faisant son accord selon la

classe ci-). Cette grammaire bien congue consritue une contribution importante a la conaaissan

ce d'une langue encore mal connue- Souhaitons que bien tot l'auteur nous donne aussi un

dictionnaire. Entretemps le present ouvrage sera d'une uttlite incontestable au Congo Bel

This content downloaded from 194.29.185.230 on Sat, 14 Jun 2014 08:03:45 AMAll use subject to JSTOR Terms and Conditions