UNMIRACLEPOURMATT
TAMMYFALKNER
TABLEDESMATIÈRES
DédicaceMentionslégales
Chapitre1Chapitre2Chapitre3Chapitre4Chapitre5Chapitre6Chapitre7Chapitre8Chapitre9Chapitre10Chapitre11Chapitre12Chapitre13Chapitre14Chapitre15Chapitre16Chapitre17Chapitre18Chapitre19Chapitre20Chapitre21Chapitre22Chapitre23Chapitre24Chapitre25Chapitre26Chapitre27Chapitre28Chapitre29Chapitre30Chapitre31Chapitre32Chapitre33Chapitre34Chapitre35Chapitre36Chapitre37Chapitre38Chapitre39
Dumêmeauteur
Pourtousceuxd’entrevousquiontététouchésparlecancer.
Copyright©2016byTammyFalkner
UnMiraclepourMatt
FrenchEdition
NightShiftPublishing
Tousdroitsréservés.Aucunepartiedecettepublicationnepeutêtrereproduite,nitransmisesoustouteformeoupartoutmoyen,électroniqueoumécanique,ycomprisphotocopie,enregistrement,oustockagedanstoutebasededonnéessanslapermissionexpressedel’auteur,saufdispositionscontrairesdelaloi.
Celivreestuntravaildefiction.Lesnoms,personnes,endroitsetévénementssontlerésultatdel’imaginationoufictifs.Touteressemblanceavecdesévénementsoudespersonnesréelles,existantesouayantexisté,n'estquepurecoïncidence.
RéaliséavecVellum
S
1
kylar
CESERAITUNEBELLEJOURNÉE,s’iln’yavaitpascecercueiletcestroisenfantsauxvisageshumidesetauxyeuxrougisassisàcôtédemoiaupremierrang.Leservicen'apasencorecommencé,etlesgenscontinuentàsedirigerversmademi-sœur,Kendra.Certainsd'entreeuxluimurmurentdesmotsdouxettendentlamainpourtouchersamainfroide.Moiaussi,jel’aitouchée.Pourlasecondeetdernièrefois.C’estlasœurquejen’avaisjamaisrencontréeavantlejourdesamort.
Jesursautequandlebanctremble.Seth,l’aînédesenfantsdeKendra,sautesursespiedsetcrie:«Grand-père!»
Grand-père?Quoi?Ilaungrand-père?Jelèvelesyeuxetvoismonproprepère.Ilestici?Hein?IlprendSethdanssesbrasetleserrefort.Puisillerepousselégèrementetleregardedanslesyeux.«Tutienslecoup?»demande-t-ilcalmement.
LesyeuxdeSethsedéplacentverslecercueil.«Ҫapeutaller»,dit-il.Ilessayedefairebonnefigure.Jepeuxl'entendred’oùjesuisassise.
PapaprendlevisagedeSethdanssesmainsetleregardedanslesyeux.«Toutvabiensepasser»,dit-il.«Elleestdansunmeilleurendroit.»Ilmeregardepar-dessusl'épauledeSeth.«EtvousavezSkylarmaintenant»,murmure-t-il.Sethhochelatête.
Unmeilleurendroit?Etmoi,quandpourrais-jeallerdansunmeilleurendroit?N’importeoùseraitmieuxquedanscetteégliseoùmonpèreestentrainderendrehommageàsafilleillégitime.
Papasedirigeversmoietm’embrassesurlajoue.«Commentvas-tu,Sky?»demande-t-il.Ilestloind’êtreaussiaimableavecmoiqu’avecsespetits-enfants,dontj’ignoraisd’ailleursl’existencejusqu’àilyaquelquesjours.
«Trèsbien»,aboyé-je.Papas’assiedetfaitunsignedudoigtauxfillesdeKendrapourleurdiredevenir.Lapetite,quia
troisans,grimpesursesgenoux,etlagrande,quiacinqans,s’appuiecontrelui.Ilpassesonbrasautourd'elleetlaserrecontredelui.Ilconnaîtcesenfants.Illesconnaîtbeaucoupmieuxqu’ilnemeconnaît.Cam’énervetellementquejemetortillesurmonsiège.
D’unfroncementdesourcil,papam’avertitsubtilement.J’arrêtedebouger.Ilfaudraquej’apprenneàfaireceregardmoiaussi,maintenantquejesuismaman.Oui.Jesuismaman.Monpèreestvenumevoirilyaenvironunesemaineetm'ademandémonaide.
Etbing!maternitéinstantanée.«Skylar»,ditPapatranquillement.«J’aibesoinquetumerendesunservice.»
Jelèvelesyeuxdemescannellonisetmeforceàsourire.J’auraisdûdevinerqu'ilvoulaitquelquechose.Ilnem'auraitjamaisinvitéeàdéjeunerautrement.«TuasencoreeuunPVpourexcèsdevitesse?»demandé-je.Jesuisavocatedepuislemoisdernier.
«Non»,dit-illentement.Ilnemeregardepasdanslesyeux.«C’estausujetdeKendra.»Jelaissetombermafourchette,etelleclaquebruyammentcontremonassiette.Jelarattrapenon
sansmal,puism’arc-boutesurmespaumesposéesàplatsurlatable.«Qu'est-cequ’ellea?»demandé-je.
JesaisquiestKendra.C’estlafillequemonpèreaeueavecsamaîtresse.J’aidécouvertçailyaquelquesannées,quandmamèreavidésonsaclorsd’unegrossecuite.Etaremplilemienparlamêmeoccasion.
Kendraestlafillequemonpèreaimait.Samèreétaitlafemmequ'ilaimait.Mêmesimonpèreétaitmariéavecmamère.Mêmes’ilavaittroisenfantsavecmamère.Mêmesinousétionslafamilleparfaiteavecunemaisonsurlacollineetunemaisond'étéauCap.Notrefamillen’aétéparfaitequejusqu'àcequenousdécouvrionsqu'ilenavaituneautre.Unequ’ilaimaitvraiment.
IlamenéunedoublevieaveclamèredeKendra,jusqu'àsamort.Ilspartagaientunappartement,etilsonteuunefille.Papaafaitdesallers-retoursentrenotremaisonetlaleurpendantdenombreusesannées,maisiln'étaitjamaisvraimentprésentquandilétaitdanslanôtre.Mamèreétaittropamère.Alorsils’estéloignédeplusenplus.Ilrestaitavecelles.
Puis,soudain,unjour,ilestrevenu.Sesyeuxétaientbordésderouge,etils’estretirédanssonbureauavecunebouteilledeGlenlivet.Iln’enestpassortipendantdesjours.Quandilafinalementémergé,mamères’estbaladéependantunesemaineenchantant,«Danslajungle,terriblejungle,lasalopeestmortecesoir.»Kendraétaitdéjàadulteàcetteépoque,etmariée.
Maisj’airécupérémonpèreaprèscejour-là.Jenecomprenaispasdutoutcommentçasefaisait.Al’époque,jenesavaispasqu'ilavaituneautrefille.Uneautrefemmequ'ilavaitaimée.Uneautrevie.Maisc’étaitlecas.Etmaintenant,ilveutparlerd’elle?
«Kendraestentraindemourir»,dit-il.Sesyeuxseremplissentdelarmes,maisilneleslaissepascouler.Ilclignefurieusementdesyeux,etsonvisages’empourpre.
«Oh»,dis-je.Querépondreàça?Lasalopeestmortecesoir...«Qu'est-cequis’estpassé?»«Elleauncancer.Ellel’asuquandelleétaitenceintedesafillecadette,Mellie.»Ils’essuieles
yeuxavecuneservietteentissuetfaitsigneauserveurdeluiapporterunverre.«Jel’aifaiteentrerdansunprotocoledechimiovraimentfantastique,maisellevoulaitattendrequeMelliesoitnée.»Ilpousseunsoupir.«Siellen’étaitpastombéeenceinte,elleauraitpus’ensortir.Elleauraitpuavorter,maisellearefusé.Elleatropattendu.Lecancervagagner,etellen'apersonnepours’occuperdesenfants.»
Jenerespireplus.Mapoitrineresteimmobile,etj’ail’impressionquejevaism’évanouir.Papapousseunverred'eauversmoi,etjeleporteàmeslèvres,toussottecontrelerebord,prendunegorgée,avaleetrespire.Jeprendsuneautregrandeinspiration.Etj'attends.Parcequ’ilyaautrechose.Ilyatoujoursautrechoseavecmonpère.
«Elleatroisenfants.Sethaseizeans.Joeyacinqans.EtMellieatroisans.»Ilcouvremamainaveclasienneetlaserre.«Ilsn’ontquemoi.Etjenepeuxpaslesprendre.»Ilserassoitetsefrottel’arêtedunez.«Tusaiscommentesttamère»,explique-t-il.
Oui,etjesaiscommentmamèreaététrahie.Oui,jesaiscommentmamèreadécouvertqu’ilavaitunemaîtresse.Oui,jesaiscombienmamèreleshait.Parfois,jepensequ'ellemedétesteaussi.C’estduràdire.Jenepensevraimentpasqu'elleaimequiquecesoitouquoiquecesoit.
Ilmeregardedanslesyeux.«J’aibesoinquetum’aides.Cesonttesniècesettonneveu,quoiquetamèreaitputedire.»
Jesuisabasourdie.Absolumentabasourdie.«Tulesaimes»,dis-jecalmement.
Ilhochelatête.«Oui.»«Tul'aimes.»Lesmotsrésonnentdanslapiècecommedescoupsdetonnerre.«Oui.»Jemepencheenarrièresurmachaise.«Puis-jetedemanderquelquechose?»Ilhochelatête.C’estunpetitmouvementrapide,maisjelevois.«Qu'est-cequ'ellest’ontdonnéqu’onn’apasputedonner?»demandé-je.Jenepleuremême
pas.Jeposejustelaquestion.J’aitoujoursvoulusavoir.«Tamèrenem’apasaidéàfairepartiedenotrefamille,aucontraire»,dit-il.«Aprèsqu’elleait
découvert…»Illèvelamainpourm’arrêterquandj’ouvrelabouchepourrâler.«Attends»,dit-il.«Écoutecequej’aiàdire.»
J'acquiesce.Jenepourraispasparlermêmesijelevoulais.«Jevousaimais,toi,tonfrèreettasœur.Maisj’aimaisaussilamèredeKendra,etj’auraisdû
divorcerd’avectamèreetrompredéfinitivement.»«Etnouslaisser»,dis-je.«Non,jevousauraisprisavecmoisij’avaispu.Maisjenepouvaispas.Votremèrem’aurait
ruinéfinancièrement,etj’auraispudépasserça,maiselleauraitobtenuvotregarde.Etjen’auraispaspuvouslaisseravectoutecettehaine,sansaumoinsessayerdefairetampon.»Jenemesouvienspasdeluicommed'untampon.Ilestpourmoil’hommequejen’aijamaisconnu.Ilfermesonpoingetleserrefort.«Voilàpourquoijenesuisjamaisvraimentparti.Tamèreestplusqu'unpeuvindicative,commetulesais.»Ilfrottesamaindanssescheveuxd’unblancparfait.«Parfois,jepensequ'elleauraitétéd'accordsilamèredeKendraavaitétéblanche.»
Quoi?LamèredeKendran’estpasblanche?Monpèreaeuuneliaisonavecunefemmed'uneautrerace?
«Situfaisçapourmoi,tamèreseratrèsencolèrecontretoi.»Sansdéc?Ellevamehaïr.Maisjepensequec’estdéjàlecas,detoutefaçon.«Jecomprendraisquetudisesnon»,dit-ilensoupirant.«Maisilsn’ontpersonned'autre.»«Oùestlepère?»demandé-je.Ilhausselesépaules.«LESpères!»,dit-il,enarticulantlemot.«Sethaunpèrequilevoitune
oudeuxfoisparan,etlepèredesfillesaunenouvellefamilleetpasassezdetempspourelles.»«Alors,qu'est-cequetuveuxquejefasse?»demandé-je.Jejettemaserviettedansmonassiette.
Mescannellonisbouillonnentdansmonestomac.«Jeveuxquetuaillesleschercher.»«TuasdemandéàTim?OuàLydia?»C’estmonfrèreetmasoeuretilssonttouslesdeuxplus
âgésquemoi.Ilsecouelatête.«Ilsontunefamille.»«Etmoinon.»Merde,jen’aipersonne.Personneàpartunpetitamiquejenevoispresque
jamais.Mamèreestunecinglée,etlecœurdemonpèreestréservéàuneautrefamille.«Tuescélibataire.Tuseraisformidableaveceux.»Ilbaisselavoixetregardeautourdelasalle.
«Tunelesregarderaspascommedesenfantsmétisindésirables.Tulesaimeras.Jesaisquetulesaimeras.»Ilmedévisage.«Veux-tuaumoinslesrencontrer?S'ilteplaît?Jesaisqueceseraundéfi.Tuaurasbeaucoupàapprendre,maisSethaseizeans.Ilsaitbiens’occuperdespetites.Merde,dansdeuxans,ilpourrademanderlui-mêmeleurtutelle.C’estcequ'ilveut.»
Papamesupplie.«Jenet'aijamaisriendemandé»,dit-il.C’estvrai.Iln'ajamaisdemandéquejeluifasseunbisoupourluisouhaiterbonnenuit.Ni
d’autreschosesquelespèresdemandent.Enfin…illesaprobablementdemandéesàKendra.«J’irai»,dis-je.Cenesontquedesenfants,aprèstout.Etlesenfantsontbesoind'êtreaimés.Je
nel’aipasété,maisjepeuxaméliorerlesortdesenfantsdeKendra,n’est-cepas?Ilyaunetoutepetitepartiedemoiquiveutrendremonpèrefier.Pourqu’ilm’aime.
Ilsedégonflecommeunballon,etsoncorpssedétend.«Oh,merciMonDieu»dit-il.Ilposeunemainsursapoitrine.Puisilselève,mesoulèveparlescoudes,etmetireverslui.Jenemesouvienspasd’avoireuunjouruncâlindelapartmonpère,etjenesaispasquoifaire.Ilmetientcommeça,respirantmescheveuxausommetdemoncrânependantunmoment.Puisilmerepousselégèrement.Sesyeuxbrillentdelarmesrefoulées.«Merci»,dit-il.«Mercibeaucoup.»
Jehochelatête.Jenepeuxrienfairedeplus.J’ail’impressionquequelqu'unaprismesentraillesetmelesafourréesdanslagorge.
JESUISBRUTALEMENTARRACHÉEàmessouvenirslorsquequelqu'uns’assiedàmagauche.JelèvelesyeuxetreconnaisinstantanémentMatthewReed.C’étaitunamideKendraducentreanti-cancer.J’ysuisalléejusteavantlamortdeKendrapourprendrelesenfants.Mattattendaitavecelle.IlestrestéavecSethpourqu’ilssoientlàtouslesdeuxquandellerendraitsonderniersoupir.J’aiemmenélespetitesàlamaison;jepensaisqu’ellen’avaientpasbesoindesesouvenirdeleurmèrecommeça.
Sesyeuxbleusplongentdanslesmiensetilmetendlamain.Ilneditrien.Jelèvelesyeuxverslui.Ilporteuncolroulébleusousunechemisenoire,avecuntrèsbeaupantalonetunveston.Iltiresurlehautducolroulé,etjepeuxapercevoirsestatouages.
«Tuestrèsenbeauté»,dis-je.Jeluisourisparcequejenesaispasquoifaired'autre.«Merci»,dit-ilcalmement.Sescheveuxblondssontretenusparunelanièredecuirsursanuque,
maisunemèchetombedevant,etillarepoussederrièresonoreille.Ilaunerangéedepiercingsenhautdupavillondesonoreille,etjelescomptedansmatête.J’aisoudainunirrepressibledésirdevoirsescheveuxpendrelibrementautourdesonvisage.
Iljetteuncoupd’oeilàmajupenoireetàmonchemisierblanc.«Toiaussi.»Jepensequejeportaisquelquechosedumêmegenreladernièrefoisquejel'aivu,maisjesouris
quandmême.Ilmeserrelamainetretiresesdoigtsdemonétreinte.Jen’auraisprobablementpasdûluitenirlamainaussilongtemps.Jesuisuneidiote.Ilsepenchepar-dessusmoiettendlamainàmonpère.«M.Morgan»,dit-ilenhochantlatête.«Jesuisterriblementdésolépourvotreperte.»
PapahochelatêteenguisederemerciementetserrevigoureusementlamaindeMatt,puispasseundoigtsoussonnez.Ilrecommenceàparlerauxpetites,etellesseblottissentplusprèsdeluitandisqu’illeurmurmuredesparolesapaisantes.
Mattsepenchepar-dessusmonpèreetentrechoquesonpoingavecceluideSeth.Sethluisourit,maisleprêtresedirigeversl'avantdel'église,etilsfermentlecercueil-Dieumerci-etleservicecommence.
Mattprenddenouveaumamaindanslasienne,etjesensdeslarmesmepiquerlesyeux.Jeclignedesyeuxverslui,etilmesouritgentiment.Ilpressedoucementmamainetécouteleprêtre.Maisilnemelâchepas.
M
2
att
«ELLEAL'AIRSEULE»,ditEmilyenmedonnantuncoupdecoudedanslescôtes.EmilyestlafemmedemonfrèreLogan,etelletientuneplaceàpartdansmoncoeur.Maisparfois,j’aienviedeluirendresescoupsdecoudequandellemepiqueavecsesmembresdécharnés.«Tudevraisvérifierquetoutvabien»,chuchote-t-elleavecvéhémence.Ellesoulèveànouveausoncoude,etjel'attrapeavantqu'ellenepuissemetaper.
«Trèsbien»,aboyé-je.Jemelève,écrasantlespiedsdemesquatrefrèresenmefaufilantdevanteux.Biensûr,jesuisaucentredel'alléeetjedoispasserdevantchacund'eux.Reagan,lacopinedePete,tendlebrasetmepresselamainquandjepassedevantelle.J’aimeReagan,etaussiEmily.MaisEmilyestunpeuplusgrandegueule.Reaganestcélèbrepoursadélicatesse,etEmilyesttoutlecontraire.
J’ajustemonvestonettiresurlecolrouléempruntéàLogan.Iladesvêtementsgratuitsgrâceauxparentsd'Emily,quipossèdentMadisonAvenue,lamarquedevêtementshautdegamme.Jemesenscommeunsingevêtud’unmanteauetd’unhautdeforme.Commeceuxquidansentdanslesfêtesforaines.Danse,singe,danse.
JemelaissetomberdanslesiègelibreàcôtédeSkylar,lademi-sœurdeKendra,etjetendsmonbraspourluiserrerlamain.Ellelatientunesecondedetrop,etçanemedérangepas.Elleal'airfatiguée.Sonpèreestassisàcôtéd'elle,maisilpourraitaussibienyavoirunocéanentreeux.Enl’occurrence,iln’yaquequelquescentimètresmaismêmemoijepeuxsentirleclivage.
JeluiserrelamainetentrechoquemonpoingavecSeth.Sethetmoiétionstouslesdeuxavecsamèrequandelleestmorte.Nousavonspartagélemomentleplusdifficiledesavie,etc’estquelquechosequejen’oublieraijamais.
J’airegardéKendrarendresonderniersoupir,ettoutcequejepouvaispenserc’étaitquej’avaisdelachancedenepasêtreàsaplacedanscelit.Ҫaauraitpusifacilementêtremoi.Kendraetmoiétionsdanslemêmeprotocoledechimio,maismasantés’estamélioréeetmoncancerestentréenrémission.Paslesien.
Elleestmorte.Jesuisenvie.JeregardeSkylar.ElleneressembleenrienàKendra.Kendraétaitmétis,elleavaitlapeaucouleur
cafésucré,etellegardaitsescheveuxnaturelsmaiscourts.Skylaralapeauclaire,elleestblondeauxyeuxbleus.Elleadeslunettesdesoleilincrustéesdestrassqu’elleapousséessurlesommetdesoncrânepourempêchersescheveuxdetombersursonvisage.Ilsondulentenvaguesjusqu’àlamoitiéde
sondos.Leprêtrecommenceàparleràl'avantdel'église,etSkylarfermelesyeux.Elleserresesmainssur
sesgenoux,etjenepeuxpassavoircequisepassedanssatête.Etpourtantj’aimerais.Jetendslebraspourprendresamaindanslamienne,sansmêmeypenser.Jeposenosdoigts
entrelacéssurlesiègeentrenous,etjepressegentimentsamain.Ellelèvelesyeuxversmoietclignelentementsesjolisyeuxbleusétonnés.Puissonregardseradoucitetcettefoiselleclignedesyeuxenmeregardantvraiment.Ellepressemamainàsontour,etjenelalâchepas.Jelatiensjusqu'àcequenosdeuxpaumescommencentàtranspirer.
Jesuistellementabsorbéparlasensationdesamaindanslamienneetledouxronronnementduprêtre,quejesursautequandunetouxmetiredematranse.Jelèvelesyeuxetvoisungrandmecquimeregardedehaut.Ilpoussemongenou.«Jepensequevousêtesàmaplace»,dit-il.
JeregardeSkylar,etelleestaussichoquéequemoi.Elleretiresamaindelamienneetl'essuiesursajupe.Jemepousse,etils’installeàcôtéd'elle.Ilpasseunbrasautourdesesépaules,etellesepenchepourpresserseslèvressurcellesdumec.C’estunbaiserrapide,etjemedemandes’illefaitsouventetsic’esttoujoursaussichaste.
Super,maintenantjemedemandecequeçafaitdel'embrasser.Merde.Commentçasefait?Finalement,ilssortentlecercueildel'église,etnousallonsjusqu’àlatombe.Jeportelecercueil,et
mesfrèresaussi.Mesfrèressontvraimentbonspourcegenredechoses.J’aiproposéleursservicesquandM.Morganm'aappelépourmedemandersijepouvaislefaire.
Jeprendsl'œilletaccrochéaureversdemaveste,leposesurlecercueil,etvaismepositionneravecmesfrèresderrièrelafoule.
Emilypassesonbrassouslemien.«C’estquicemec?»demande-t-elleenhochantlatêteversl'hommequiestàcôtédeSkylar.
Jehausselesépaules.«Aucuneidée.»«Elleaunpetitami?»demandeReagan.Mesfrèressontsilencieux.J’aimeraisqueLoganetPetedisentàleurscopinesdelafermerpendant
quelquesminutesetd’arrêterd'êtresicurieuses.JetapeEmilysurleboutdunez,etellefroncesonvisage.«Arrêted'êtresicurieuse»,luidis-je.
JepassemonbrasautourdeReaganetlatireversmoi.J’aimequandelleesttoutedoucecontremoi,parcequequandellenel’estpas,elleseraitcapabledemecouperlatêteenuneprisedekaraté.J’aiétédumauvaiscôtéd’uneReagansurpriseunefois,etjen’aipasenviedemeretrouverdanscettesituation.
«Tuvasbien?»demande-t-ellecalmement.Jepousseunsoupir.«Ҫapeutaller.»Jesecouelatête.«Jenepeuxtoujourspascroirequ'ellesoit
partie»,dis-je.Reaganm’embrassesurlajoue,puiseffacedupoucelestracesderougeàlèvresqu’elleadûlaisser
surmapeau.Ellesourit.«Jesuiscontentequetuaillesmieux»,dit-ellecalmement.Jelaserrecontremoi.«Moiaussi.»Maismerde.Jemesenscoupable.Kendraalaissétroisenfantsderrièreelle.JevoisSkylars’avancerversnous,etEmilyetReaganfontunpasenarrière.Lestalonsdedouze
centimètresdeSkylars’enfoncentdanslaterre,cequilafaitunpeuchanceler.Jetendslamainpourl'aideràreprendresonéquilibreensaisissantsoncoude.Elles’arrêteenfacedemoi.
«Mercid'avoirétélàavecelle»,ditSkylardoucement.«C’étaitmonamie»,expliqué-je.Jenesaispasquoidired'autre.Ellemeregardedanslesyeux.«Elleabeaucoupsouffert?»demandet-elle.Ellesecouelatête.
«J’aiessayédeparlerdeçaàSeth,maisengénéralilfaitcommesijen’existaispas.»Jefourremesmainsdansmespoches.«Qu’est-cequetuveuxdire?Iltedonnedufilàretordre?»Ellesecouedenouveaulatête.«Non.Ilestparfait.Ilemmènesessœursàlagarderielematinet
vientleschercheraprèsl'école.Illesnourrit,etilleslave.Ilnemelaisserienfaire.Jepensequejesuisjusteunparamètrefictif.»Ellepousseunprofondsoupir.
Jemegrattelatête.Jenesaispascommentluidirecequejevoudraisdire.«Quoi?»demande-t-elle,enfronçantsessourcilsdélicats.«Kendraluiademandéd’êtregentilavectoi»,avoué-je.«Quandelleétaitmourante,elleluia
expliquécertaineschosessurlafaçond'êtreunhommebien.Ouvrirlaportedelavoiture.Apporterunmouchoirlorsdesrencards,aucasoùellepleurerait.Nejamaislalaisserpayerledîner.»Jeprendsunegrandeinspiration.«Etelleluiaditd’êtregentilavectoi.»
Elleouvrelabouchecommesiellevoulaitdirequelquechose,maisriennesort.Elleestsansvoix.Ellelarefermehermétiquementetserreleslèvres.«Qu'est-cequ’elleluiaditd’autre?»
«Justedestrucsnormauxsurlamort»,dis-je.C’étaitpoignant.J’aiétéobligédequitterlachambrepournepaslesdérangeravecmessanglots.Ducoupj’aimanquédestrucs.
«Jenesaispasquoifaireaveclesenfants»,dit-elle.«Ilsn’ontvraimentpasbesoindegrand-chose»,dis-je.«Justequetulesaimes.»«J’essaye»,dit-elle.J’aienviedeposermamainsursoncrâneetdelalaisserglisserjusqu’enbasdesescheveux.Je
pariequ'ilssontdouxcommedelasoie.«Je,euh,j’auraisdûteprésenteràmonpetitami»,dit-elle.«Tuveuxlerencontrer?»Jesecouelatête.JelevoisparleravecM.Morgan.LepèredeSkylarn’apasdutoutl’air
impressionné.«Quandtu,euh,tuasprismamain...»dit-elle.«J’auraisdûteledire.»«Pourquoi?»Jelaregarde.Ellem’arriveàl’épaule,mêmeavecsestalons.«Je,euh,jenevoulaispasquetutefassesuneidéefausse.»Cettefois,c’estmoiquihausselessourcils.«Pourquoipenses-tuquej’aipristamain?»Ellerougit.«Jenesaispasvraiment»,dit-elle.Jeprendssonpoignetdansmamainetlepressegentiment.«J’aipristamainparcequetu
tremblais»,dis-je.«C’esttout.»Elletremblemaintenantaussi,maisjelalâche.«Oh!»souffle-t-elle.Elletientsontéléphoneserrédanssamainlibre,alorsjeleluiprendetm’ajouteàsoncarnet
d'adresses.«Tuveuxmerendreunservice?»dis-je.Ellelèvelesyeuxversmoi,puissonregardrevientversletéléphone.«Appelle-moisituasbesoindequelquechose.N’importequoi.Jel'aipromisàleurmaman.»«D'accord»,répond-elle.«Mercipourtout.»Sesyeuxbleuscroisentlesmiens,etjen’aijamaisvu
quelqu'unquial’airaussiperdu.Maisellefroncelessourcilsetsonregardsedirigeversunpointau-delàdemoi.«Merde»,lance-t-ellesoudain.
«Quoi?»demandé-jeenregardantpar-dessusmonépauleverslaberlinequivientdesegarer.«Mamèreestlà»,dit-elle.Elleredressesesépaules,etjevoistoutàcoupuneétincellequin’était
paslàilyauninstant.«Peux-tusurveillerlesenfantsuneminute?»demande-t-elle.«Pourquoi?»«Parceque»,dit-elle.Elleserrelesdentsetmeregarde.«Promets-lemoi.Nelalaisseapprocher
desenfantssousaucunprétexte.»Qu’est-cequisepasse?Jeregardeànouveaulaberline.Laportières’ouvre,etuneversionplus
vieilleetbeaucoupplusduredeSkylarsortdelavoiture.«D'accord...»dis-jelentement.Skylarhochelatête,seredresse,ets’avanceverssamère.LarigiditédesonattitudemerappellemapropremèrequandJohnnyRicklesm’avaitcolléunpapier
avec“Donnez-moiuncoupdepied”dansledosetavaitregardélesautresenfantssemarrer.Mamèreavaitpétélesplombsenvoyantça.C’estunregardquiditqu’ilfaudraluipassersurlecorpsavantde
toucherauxenfants,etjecroisquejeviensderencontrerlanouvellemamandeSeth,MellieetJoeypourlatoutepremièrefois.Elles’appelleSkylarMorgan,elleestminuscule,magnifiqueetgéniale.
S
3
kylar
JENESAISPASpourquoielleestici,maisjesaisqu'ellenepeutpasrester.Mamanrepousselavoilettenoiredesonchapeaudedevantsesyeuxetmesourit.«Bonjour,machérie»,dit-elle,ensepenchantjusteassezpournepasmetouchertandisqu’elledéposeunbaiserdansleventprèsdemajoue.Sonhaleinepuelewhisky,etelletitubelégèrement.
«Qu’est-cequetufaisici?»sifflé-je.Jefaisreculermamèreverslavoiturejusqu'àcequ'ellesoitdeboutdevantlaportièreouverte.Sonchauffeursemblemalàl'aise,etçamefaitdelapeinepourlui.
«Jesuisvenuefairemescondoléances,chérie»,dit-elle.Savoixestmielleuse,maisiln’yariendedouxchezmamère.
«Remontedanslavoiture,maman»,dis-je.Jefaisungesterapidedelamain.«Cen’estpasunefaçondetraitertamère»,dit-elle.Savoixestunpeumoinsdouce,maislemasque
n’estpastombé.Pasencore,entoutcas.«Maman»,avertis-jeengrognant.Ellepousseunsoupir.«Jevoulaisjustefairemescondoléances»,redit-elle.«Envoie-leurunecarte»,dis-je.Sonregardtraverselecimetièrejusqu’àlatombe,etelleplisselesyeux.«Cesontlesenfants?»
demande-t-elle.Ellegrimacecommesiellesentaituneodeurdésagréable.«Non»,dis-je.«Alorssoisgentilleetdis-moioùilssont,machérie»,dit-elle.«Jeveuxlesrencontrer.»«Non»,aboyé-je.«Rachel»,lancemonpèreensedirigeantversnousàgrandspas.«Oh,bonjour!»gazouillemaman.«Montedanslavoiture,Rachel»,dit-il.Ilprendmamèreparlecoudeetlapousseàl'intérieur.«Mais…»crache-t-elle.Ilrefermelaportièrearrièresurelleets’adresseàsonchauffeur,quise
tientaugarde-à-vousprèsdelavoiture.«Roulez!»dit-il.«Oui,monsieur»,répondl'homme,etilseglissesurlesiègeconducteur.«Jet’appelleraidemain»,ditpapa.«Jedoislafairedéguerpird'ici»,expliquet-il.J'acquiesce.«Maispourquoiest-ellevenueici?»demandé-jepluspourmoi-mêmequepourlui.«Parcequ'ellenecontrôlepascettepartiedemavie»,réplique-t-il.Jeregardepapa.«Tunetedemandesjamaiscequ’auraitététaviesitunet’étaispasmariéavecma
mère?»laissé-jeéchapper.Jenesaispaspourquoijedisça.Ilappuieseslèvressurmonfronttrèsrapidement.«Jamais.Parcequejenet’auraispaseue.»Monestomacseserreetj’ailatêtequitourne.«Quoi?»«Skylar,jet’aime»,dit-il.Puisilseglissedanslavoitureavecmamère,etilsquittentlecimetière.
Jeregardejusqu'àcequelesfeuxarrièredelavoituredisparaissentdanslelointain.«Toutvabien?»demandeunevoixquis’approchedemoi.JelèvelesyeuxetvoisMatthewReedet
quatrepersonnesquiluiressemblenténormément.«Trèsbien»,dis-je,enagitantmamainavecdésinvoltureparcequejenesaispasquoienfaire.
«C’étaittoutsimplementmamèrequiessayaitdesemêlerdequelquechosequinelaregardepas.»Mattplisselesyeuxmaisneditrien.Ilmontreleshommesquisetiennentàsescôtés,meles
présentantunparun.«Mesfrères:Paul,Logan,SametPete.»Chacund'euxmetendlamain.Ilyaégalementtroisfemmesaveceux.«EtvoicilafemmedeLogan,Emily,ettuconnaisdéjàReagan.»J’airencontréReaganparhasardlejourdelamortdeKendra.Nousavonsfaituntrajetenvoitureensemble.
Ladernière,unejoliefilleauxcheveuxnoirsavecdestatouagesjusquesurlecôtédesanuquefaitunpasenavantetmetendlamain.«Friday»,dit-elle.
«Onestsamedi»,dis-je.Ellerit.«Non,jem’appelleFriday»,explique-t-elle.Elles’appuiesurleplusgranddesfrères-je
croisqu’ils’appellePaul,maisilssontsinombreux-etilpasseunbrasautourdesesépaules.«Jetravailleaveccesgrandsdadaisausalondetatouage.»
«Salondetatouage?»dis-je.Jedoisressembleràunperroquet,cartoutcequejesuiscapabledefairec’estrépétercequetoutlemondedit.
«ChezReed»,ditMatt.«Nousytravaillonstous.»«Oh»,soufflé-je.Jesuisgénéralementbeaucoupplusloquacequeça.Dumoins,jel’espère.Jeregardeau-delàdesfrèresetj’aperçoisSethetsessœurs.Chacuned’elleluitientunemain.Tout
lemondeadéjàquittélecimetière.Onestrestéslàsilongtempsqueça?Mattdésignesesfrèresd’ungestedelamain.«Nousallionschercherunepizza»,dit-il.«Nous
avonspenséquetuvoudraispeut-êtreveniravecnous.»LapizzadeNewYorkestundemesalimentspréférés.«Jenesaispas»,dis-jeavechésitation.Seth
s’estapprochéavecsessœurs,doncjeleurjetteuncoupd’oeil.Ilal'airpleind'espoir.Jenel'aipasvus’intéresseràquoiquecesoit,misàpartlebien-êtredesessœurs,depuismaintenantunesemaine.Jesoulèveunsourcil,pourluidemandercequ’ilaenviedefaire.
Ilhochelatête.Puisilregardeauloin,presquecommes’ilavaitpeurdecettesensationd'espoir.Ilregardeverslecercueilqu’onestentraindedescendredanslesol.
«Nousserionsravisdenousjoindreàvous»,dis-je.JoeyregardeSethetdemande:«Est-cequemamanvavenir?»Toutelasemaine,Sethaessayédedireauxpetitesqueleurmamanestpartie,etellesnesemblentpas
avoirsaisileconceptdemort.Ellescontinuentàattendrequ’ellefranchisseleseuildelamaison.«Non,»ditSeth,etjevoisqu’ilessayedefairebonnefigure.«Mamannepeutpasvenir.»«Peut-êtreplustard»,dit-elledoucementtandisquesonvisageseferme.Illasoulève,etelleposela
têtesursonépaule.Mellieluiprendlamain,etnousmarchonsverslesvoituresduconvoifunéraire.«Ricoestjusteàquelquespâtésdemaisonsd’ici»,expliqueMatt,enregardantlavoiturecommesi
elleallaitlemordre.«Vousvouleznousrejoindrelà-bas?»«Nousallonsmarcheravecvous»,ditSeth,etilscommencenttousàsedirigerverslapizzeria.Je
regardetoutautour,pensantvoirPhillip,monpetitami,maisiladûpartir.Celanemesurprendpas.Paslemoinsdumonde.JesorsmontéléphoneetluienvoieuncourtSMS.
Moi:Oùes-tu?Jefourremontéléphonedansmapoche.
Nousmarchonstousàlaqueue-leu-leu,Mattetmoifermantlamarchecôteàcôte.«Commentçasepasse?»demande-t-il.«C’esthorrible»,avoué-je,etjesensleslarmestantredoutéespiquermesyeux.Mattsortun
mouchoiretmelepasse.Jeleprendsetmetamponnelesyeux.«C’estcarrémentdur.Lesenfantsnemeconnaissentpas,etSethn’apasvraimentenviedemelaisserfaireconnaissanceaveclespetites.Ilnemelaissemêmepasleurlireunehistoirelesoiraucoucher.Ilcuisine,ilnettoie,ilfaitlalessive,ilfaittout,etjenemesuisjamaissentieplusinutiledemavie.»JelèvelesyeuxetréalisequeMattécoute.Ilestvraiment,vraimentàl'écoute.
«ҪafaitlongtempsqueSeths’occupedesessoeurs»,ditMattdoucement.«Ilesthabituéàtoutfairelui-même.Illefaisaitquandsamèreétaitenchimio.Etill'afaitpendanttoussestraitements.C’estnormalpourlui.Ҫanelederangepasparcequ’ilneconnaîtqueça.»
«Lespetitescontinuentàdemanderquandc’estqu’ellevarevenir,commesielleétaitenvacancesouaubureau.»Magorgeestsigonfléequej’ail’impressionquejevaisétouffer.
Ilgrimace.«Çadoitêtredifficile»,dit-il.«J’aimeraisjustesavoirquoifairemaintenant»,avoué-je.Jenesaispascommentêtreunemaman.
Jenesaispasquoifaireencasdefièvre,etjesaisàpeinechangerunecouche.Dieumerci,lapluspetiteestpresquepropre.Bienquejesoisentraind’apprendreàchangerlescouchesparpurenécessité.Vousenmettezunedetraversetc’estfoutu.
«Tucompteslesgarder?»demande-t-il.«Jenesaispascequejevaisfaire»,avoué-je.«Jenesaistoutsimplementpas.Jenedoispas
retournerautravailtoutdesuite.Ilsmelaissenttravaillerdechezmoi.Enfin,paschezmoi,chezKendra.»
«Tuesencorechezelle?»demande-t-il.J'acquiesce.«Pourl'instant.Jepensaisqueçaseraitmieuxpoureuxd'avoirunendroitfamilier,
d’êtreentourésdeleursjouets,dedormirdansleurspropreslits,etd’êtreparmilesobjetsquiappartiennentàleurmaman.Dumoinspourlemoment.»
Mattprendmoncoudedanssamainets’arrête.«Skylar»,dit-il.«Quoi?»Jeregardedanssesyeuxbleusetjesuispresquesurpriseparl'intensitédesonregard.«Peux-tulesaimer?Lesaimervraiment?Parcequ'iln'yapasdehonteàadmettrequetunelesveux
pasouquetunepeuxpast’enoccuper.Ilsméritentmieux.»«Oui,ilsméritentmieuxquemoi,»murmuré-je.«Maisjesuistoutcequ'ilsont.»Jerenifle,juste
parcequejenepeuxpasm’enempêcher.«Franchement,Matt»,dis-je,«Jenepeuxmêmepasgarderuneplanted'intérieurenvie.Qu’est-cequejem’imagine?»
Ilrepousseunemèchedecheveuxdemonfront.«Tuveuxsavoircequejepense?»demande-t-il.«Quoi?»soufflé-je.Noussommesaumilieud'uneruebondée,maisjenemesuisjamaissentieaussi
isoléedurestedumonde.«Jepensequetupeuxlefaire.J'aifoientoi.»«Pourquoi?»demandé-je.«Tunemeconnaismêmepas.»«Parcequetut’ensoucies»,dit-il.«C’estdeçaquelesenfantsontbesoin.Quequelqu’unsesoucie
d’eux.»«Tuasdesenfants?»demandé-je.Ilsecouelatêteetunvoiletombesursesyeux.«Non.Jepourraiemprunterlestiensundeces
jours?»Jeris.«Unpeucommedesmorceauxdesucre?»Ilsecouelatête.«Jeneteramèneraispaslesmorceauxdesucre.Parcontre,lesenfants...»Illève
puisabaissesesmainscommes’ilpesaitsesmots.Jeris.
«Jenepeuxpasavoird’enfants»,dit-il.«Oudumoinsleschancessontminces.»Illèvesamainquandj’ouvrelabouchepourposerunequestion.Jesaisqu'ilaeulecancer,maisjenesaispasdequeltypeetquelestsonpronostic.«Nepaspouvoiravoirquelquechoseavraimenttendanceàvousdonnerencoreplusenviedel’avoir.»IlmontreledosdeSeth.«Tuvois,toituenaseutroisàlafois,etmoijenepeuxmêmepasenavoirun.»Ilritetmedonneuncoupd’épaule.Ilcontinuedemarcher,etjeresteàcôtédelui.«Ettonpetitami,qu’est-cequ’ilpensedesenfants?»demande-t-il.
Jehausselesépaules.«Nousn’enavonspasvraimentdiscuté.»«Tunepensespasqu’ilfaudaitlefaire?»Ilfroncelessourcilsenmeregardant.«C’estcompliqué.»Mattprenduneprofondeinspiration.«Jedoistefaireunaveu»,dit-il.«Tuveuxl’entendre?»«Biensûr.»«Dansl'église,quandj’aipristamain,cen’étaitpasqueparcequetutremblais.»Moncœurvacille,maisnousvenonsd’arriveraurestaurant.Ilmepoussegentimentàl’intérieuren
posantsamainaubasdemondos,etlaconversations’achève.Merde.
M
4
att
MESFRÈRESSONTDESPORCS.Jelesaisdepuislongtemps,maiscen’estjamaisaussiévidentquequandilssonttousdansunseulendroit.Etenpublic.SametPetefontunepartiedebrasdeferaumilieudelatabletandisquenousattendonsquelaserveuseapportelanote.MellieetJoeysesontendormies.EllessontallongéessurSethdansdespositionsquisemblentplutôtinconfortables,maisjepensequ'ilal’habitudequesessoeursprennenttoutsonespacevital.SamainglissedistraitementsurledosdeMellie,etillaregardetendrement,avecundouxsourire.Jevaism’asseoiràcôtédelui.
«Commentçava,Seth?»demandé-je.Ilhausselesépaulesetregardepartout,saufversmoi.«Trèsbien»,dit-il.Jehochelatêteetattendsunmoment.Jesuissûrquepersonnenefaitattentionànous,alorsjeluidis
cequej’aisurlecœur.«Jemesouviensquandmamèreestmorte.Lesgensmedemandaitsiçaallait,etjeleurdisaistoujoursoui,maiscen’étaitpasvrai.J’étaisloind’allerbien.»
Illèvebrusquementlesyeuxversmoi.«Tamèreestmorte?»J'acquiesce.Jedétesteparlerdemamanparcequeçam’obligeàparlerdepapa.«Mamèreestmorte.
J’étaisunpeuplusjeunequetoi.Puis,peudetempsaprès,notrepèreestparti,aussi.»Jebalaiemesfrèresdelamain.«Alors,onestrestéstouslescinq.»
Sethpousseunsoupir.«Ҫacraint»,grogne-t-il.Puisillaissetombersatêteenarrière,etjelevoisenfin.Jevoisunepartiedesonépuisement.
«Ҫacraintunmax»,réponds-je.«Maistoutcequetupeuxfairec’estdejoueraveclescartesqu’ont’adistribuées.»JemontredudoigtSkylar,quiestentraindeparleravecReagan,Emily,etFriday.Elleestsijoliequandellesouritquej’enailesoufflecoupé.Maiss’ilyajamaiseuunefemmehorsdemaportée,c’estbienSkylarMorgan.«Commentçasepasseavectatante?»demandé-je.
«Bien»,répond-il.Illaregarde,plusaveccuriositéqu’avectendresse.«Tucommencesàlaconnaître?»Ilhausselesépaules.«Tudevraislalaisserunpeut’aider»,suggéré-je.«Elleaditqu'ellesesentaitunpeuàl'écart.»Sonregardcroiseànouveaulemien.«Ahbon?»J'acquiesce.«Tuespèresqu’ellevajusteresterlàjusqu’àcequetun’aiesplusbesoind'elle?»«Jen’aidéjàplusbesoind’elle.»«Tunepeuxpastoutfairetoi-même,Seth.Personnenelepeut.»Ilmontresapoitrine.«Moi,jepeux.»
«Tuasseizeans.»Sonvisages’assombrit,etc’estlapremièrefoisquejevoisuneémotionsursonvisage.«Jesais
quelâgej’ai.Jesaisaussiquej’aipromisàmamèrequejeprendraisoind'elles».«Ҫateferaitmald’accepterunpeud’aide?»demandé-je.Jepoussesonépaule.«Quandc’estque
laluttecommence?»«Lasemaineprochaine,maisj’iraipas.»Ilfroncelessourcils.«J’aipasletemps.»«Iltefautcombiendetemps?»Ilsoupirelourdement.«C’estdeuxheuresparjouraprèsl'école.Lesmatchesleweek-endetunsoir
parsemaine.MellieetJoeysontdéjààlagarderietoutelajournée.Jenepeuxpasenpluslesfairegarderparunebaby-sitter.»
«Tun’aspasbesoind’unebaby-sitter.Laisse-lesavecleurtante.»JepointemondoigtversSkylar,ellemevoitetplisselesyeux.Jesecouelatêteàsonintention.Ellecomprend,maiselleestquandmêmecurieuse.«C’estelleleurtuteurlégal,Seth.Pastoi.»
Savoixestcalmequandilparle,sicalmequejepeuxàpeinel'entendre,maisjedevinelesmots.«Jecrainsquesijeluiendemandetrop,elles’enaille.Alorsoniraitdansdesfoyersd'accueiletonseraitséparés.Personned'autreneveutnousprendre.»Samâchoireclaquetandisqu’ilserrelesdents.«Tusaisqu’ilsontdemandéàmonpèredenousprendretouslestrois?»
Jenelesavaispas.«Et?»«Etiladitqu'ilmeprendrait,maispasMellieetJoey.»Illesregardeetsonregards’adoucit,mais
ilesttoujoursencolère.«Tuterendscompte?Illesdonneraitàquelqu'und'autre.N’importequid'autre.Mamèreenauraitfaitunejaunissesielleavaitsuça.»Ilsecouelatête.«Ҫacraint.»
«Ҫacraintunmax»,dis-jedenouveau.Sethsourit.«Ҫacraintunmax»,répète-t-il.Petemarchedevantmoi,etjetendslamainetpoussesahanche.Ilmeregarde.«Lesgars,vousêtes
entraindeparlerdemoncul?»demande-t-il.Ilsetournepourregardersonculcommesic’étaitlahuitièmemerveilledumonde.«Merde,jesaisqu'ilestbeau,maisquandmême!»
Jevisesesfessesetluidonneuncoupdepiedpourlepousserdecôté.IlsedépêchedesecacherderrièreReagan.«Regardecequ'ilafait,princesse,»dit-il.«Ilm'afrappé.»Ilpassesesbrasautourd'elleetluidit:«Valuibotterleculpourmoi,allez!»Illapousseversmoi.ToutlemondesaitqueReaganestexperteenartsmartiauxetellem'afaitpasserpar-dessussonépauleplusd'unefoispendantl’entraînement.
Jelèvelesmainsenl’airensignedereddition.«Non,pitié!»dis-je.«J’aieulecancer»,leurrappelé-je.«J’aiencoredroitàunjoker».
Reaganrit.«Tunepeuxplusteservirdelacartecancer»,dit-elle.«Deuxansavecuncarnetdesanténickel.»Ellelèvedeuxdoigts.«Tuterappellesqu’onafaitunefêtepourcélébrerça?»Elleselaissetomberàcôtédemoietjepassemonbrasautourd'elleetlatirepourl’embrassersurlefront.Ilfutuntempsoùellenepouvaitpasresterdansunesallebondéesansdeveniranxieuseetnerveuse,maiscen’estpluslecas.Plusdepuisquesonagresseuraétéattrapéetmisenprison.Ilyestmort,doncellen'apaseuàluifairefaceautribunal.Reaganestbeaucoupplussûred’elle,maintenantquetoutcemic-macestderrièreelle.Biensûr,elleestencoreaffectéeparcertaineschoses,maislaplupartdutemps,elleestjusteReagan.ElleestlacopinedePeteetellefaitpartiedelafamille.
Jeremarquequ'ilssonttousentraindeselever.«Lesgars,vousavezpayélanote?»demandé-je.Paulhochelatête.Skylaressaiedeluidonnerdel'argent,maisilrefuse.Ilfautquejemerappellede
luirembourserleurdînerplustard.Elleproteste,maisill'ignore,commedebienentendu.Elleesténervéemaisremetsl'argentdanssonsac.
«Mercidenousavoirinvités»,dit-elle.EllesedirigeversSethetcommenceàluiprendreMelliedesbras,maisjem’approcheetsoulèvelapetitefilleendormieàsaplace.Melliepassesesbrasautour
demoncouetsesjambesautourdemataille,etellesecramponneàmoicommeunpetitsingeenVelcro.Moncœursursautelégèrement.J’aimecettesensation.J’aimebeaucoup,etmoncœurseserreparcequec’estquelquechosequejen’auraijamais.
«Jepeuxlaporter»,ditSkylarentendantlesmains.«Jel’ai»,dis-je,etSethselèveaveclapetiteJoeydanslesbras.JeremontelégèrementMellie,et
ellerenifledoucementcontremoncou.Jen’aipasenviedelareposer.«Onsevoitàlamaison?»demandePaul,enmejetantunregardinterrogateur.J'acquiesce.IlpoussemesautresfrèresverslasortietandisqueReagan,Emily,etFridaydisentau
revoiràSkylar.Jelesentendsvaguementmurmurerqu’ellepeutlesappelersielleabesoind'aide,etelleleursouritetsepayeunetournéedecâlins.Noussortonssurletrottoir,etellemedit:«Jepeuxlaporter.L'appartementn’estpasloin.»Ellelèveànouveaulesmains,etjemetournedel’autrecôté,pourl’empêcherdelaprendre.
«Jevaislaporterjusqu’àcheztoi»,dis-je.Jemesentiraisvraimentminablesijelalaissaisfaire,etelleneseraitpascapabledeporterMelliejusqu’àlamaisonaveccestalons,detoutefaçon.Etsecrètement,jesuiscontentd'avoirl'occasiondepasserunpeudetempsaveclesenfants.
Ellemefaitentrerdansl'appartement,etSethsedirigeverslachambredesfilles,sij’encroislesdeuxlitsquis’ytrouvent.IltirelescouverturesetlaissetomberJoeysurlesdraps.Illuienlèvesonmanteauetjetteseschaussuresdecôté,puistirelescouverturessurelle.JefaislamêmechoseavecMellie,etjesuiscontentqu’ellesnedoiventpasprendreunbainousemettreenpyjama,parcequ'ellesnesontpasdemafamilleetjenesauraispascommentaborderça.
«Mercipourtonaide»,ditSethtranquillement.«Toutleplaisirestpourmoi»,réponds-je.Ilsetournepoursortirdelapièce,maisjel’attrapepar
l’épaule.«Seth»,dis-je.«Tun’espasseul,petit.»Ilmeregardedanslesyeux.«Jesais»,répond-ildoucement.«Bonnenuit.»Iléteintlalumièrede
MellieetJoeyettirelaportederrièrenous.«Bonnenuit»,dis-je.Jepousseunlongsoupiretmedirigeverslesalon.Sethdisparaîtdanssachambresansunmotpour
Skylar.JemontredupoucelachambredeSeth.«Ilesttoujoursaussisilencieuxavectoi?»demandé-je.Ҫa
medonneenviedeluibotterlecul,maiscen’estpasmonfils.Etjenepensepasqu'ilfasseçapourluimanquerderespect.Jepensequ'illefaitpourluiallégerlatachejusqu’àlarendreinexistante.Jenesaispassijedoisluiremonterlesbretellesouluidonnerunemédaille.
Ellehausselesépaules.«Ҫanemedérangepas.»Maiselleaunepetitevoix.«Lesfillessontcouchées?»demande-t-elle.
«Ouais»,dis-je.Jelasuisdanslacuisine.Jevoudraisdirequec’estjustepourpouvoirluiparler,maisc’estaussiparcequeçamedonnel’occasiond’admirersonarrière-train.Elleaenlevésestalonsetsepromèneenbas.Jemedemandes’ilsmontentàmi-cuisseets’ilssonttenuspardessortesdeporte-jarretelles.Jepasseunemainsurmonvisage,pouressayerdechassermespensées.Elleaunpetitami.
Skylarprendunebouteilledevindanslefrigoetremplitunverre.«Tuenveux?»demandet-elle.Jenesuispasvraimentamateurdevin.«Nonmerci.»Sesyeuxseplissent,etelleouvrelefrigopourprendreunebière.«Ah,çajeveuxbien!»,dis-jeenriant.«Kendradevaitaimerlabière»,dit-elle.«C’étaitdanslefrigo.»Ellelèvesonverre.«Est-ceque
lesmamansboiventduvin?»demande-elle.«Lamienneoui»,dis-je.Jelasuisdanslesalonetm’assiedsauboutducanapé.Elles’installeà
l’autrebout.«Tamèreétaitunebonnemère?»demande-t-elle.
«Lameilleure.»«Quellechance!»dit-elle,etunbruits’échappedufonddesagorge.«J’aiétéélevéepardes
nourrices,descuisiniersetdesfemmesdeménage.Ilschangeaienttoutletemps.»Elleappuiesatêtesurledossierducanapéetregardeleplafondunmoment.Puiselleversecequirestedevindanssonverreetleposesurlatablebasse.Ellebâille,couvrantdélicatementsabouchedesamain.«Désolée»,dit-elle.«Longuesemaine.»Ellesourit,etjeretiensmonsoufflejusqu'àcequejemesouviennequ’ilestcenséentreretsortir.
«Jedevraisyaller»,dis-je.«Tun’espasobligédepartir»,dit-elle.«C’estagréabled'avoirquelqu'unàquiparler.»Jemeréinstalle.Jen’aipasenviedepartir.J’aimecesilencetranquilleavecelle,etjenesaispas
pourquoi.«Tuveuxquejetedonnemonavis?»demandé-je.Ellegrogne.Etelleestsimignonnequejenepeuxpasm’empêcherdesourire.«Jesuispreneusede
toutconseil.»«DisàSethqu’ildevraitalleràlalutte.»Ellehausselessourcils.«Lalutte?»demandet-elle.J'acquiesce.«Iladorecesport.Ilaétéchampionrégionall'andernier».Elleseredresseunpeu.«Quandest-cequeçacommence?»demandet-elle.«Lasemaineprochaine.»«Pourquoiilnemel’apasdit?»«Euh...»Jenesaispascequejepeuxluidire.«Ilcraintdetedonnertropdetravail,quetules
laissesetquel'Etatmettesessœursenfamilled'accueil.»Ellegrogneetsepencheenavant.«Etilt’adittoutçaaudîner?»Jehochelatêteetportemabièreàmeslèvres.«Jelesconnaisdepuispluslongtemps»,dis-je.«CombiendetempstuessortiavecKendra?»demandet-elle.Jem’étouffedansmabière.Jetoussedansmonpoingfermépendantuneminute.«Quoi?»«ToietKendra»,dit-elle.«Combiendetempsvousêtessortisensemble?»«Oh,cen’estpasça»,m’empressé-jededire.«Onétaitjusteamis.»«Oh,»dit-elle.Puislesilences’installedanslapièce.Enfin,elledit:«Alors,lalutte,hein?C’est
pasunpeubarbare,ça?»Jesouris.«Non.C’estunequestiondestratégie,deforceetdeconditionphysique.C’estbonpour
lui.»«Ets’ilseblesse?»«C’estungarçon.Ilseblessera».«Tuastouteslesréponses,n’est-cepas?»dit-elle.Malheureusement,jen’aipasderéponses.Àrien.«S’ilvaàlalutte,ildevrayallerdirectement
aprèsl'écoletouslesjours.ҪatedonneraitunpeudetempspourapprendreàconnaîtreMellieetJoeyquandtuvasleschercher.»
Ellehochelatête.«Çam’al'aird’êtreunbonplan.»«Toutlemondeabesoind'unplan»,dis-jeensouriant.Ellesouritaussi,etjesenscepetitpincement
dansmoncœur.J’entendsuneportes’ouvrirderrièrenous,etSethsortdesachambre.Ilnousregarde,sesyeuxse
dirigeanttouràtourversSkylaretmoi.«Toutvabien?»demande-t-il.Skylarseredresseetposesescoudessursesgenoux.«Mattmeparlaitdelalutte»,dit-elle.Sethgémitetjettesatêteenarrière,melançantunregardquiveutdirequ’ilauraitpréféréqueje
fermemabouche.«Jepensequetudevraisallert’inscrire»,dit-elle.Savoixtrembleunpeu.«Etlesfilles?»demande-t-il.
«Quoi,lesfilles?»répond-elle.«J’irailescherchertouslesjours.»Sethsegrattelatête.«Ҫatedérangerapas?»Ellesecouelatêteetluisourit.«Pasdutout.»Sethsouritaussi.«Ok»,dit-il.«Tumedirasquandtuasdesmatchespourquejepuissevenirtevoir?»demande-t-elle.«Descombats»,Sethetmoinousécrionsenmêmetemps.Elleritetlèvelesmainsenl’airensignedereddition.«Combats»,répète-elle.«Désolée»,dit-elle
enriant.«Donc,est-cequejepourraisassisteràtescombats?»demandet-elle.Sethhochelatête.«Biensûr.»Ilregardeverslacuisinecommepourselibérer.«Jevaisjuste
prendreunpeud’eauetallermecoucher»,dit-il.«Bonnenuit,»crieSkylar.Ilregardepar-dessussonépauleetditcalmement,«BonneNuit,tanteSky.»Ils’enva,etjeregardeSkylarquisembleunpeusouslechoc.Commesiunerafaledeventpourrait
larenverser.«Tuvasbien?»demandé-je.Elleritetsecouelatête.«Tuasentendu?»demandet-elle.«Ilvas’inscrireàlalutte?»Jesuisunpeuperplexe.«Non»,dit-elletranquillement.«Ilm'aappeléTanteSky.»Jeréalisequesesyeuxsontunpeu
embués,doncjepressesongenou.Ellecouvremamainaveclasienneetmeregarde.Sonregardmetoucheenpleincoeur.«Mercipourtonaide.»Soudain,sontéléphoneémetunfaiblesondanssapocheetellelâchemamainpourleprendre.«Monpetitami»,dit-elle.Ellen'apasl'airtrèsheureusedel’entendre.
«Ilfautquej’yaille.»Elleaunpetitami,espècedecon!medis-jeenmoi-même.Jemelèveetjettemabouteilledebièredanslebacderecyclage.Ellemesuitjusqu’àlaporte.«Appelle-moisituasbesoindequelquechose»,suggéré-je.Etmêmesitun’asbesoinderien,ai-jeenvied’ajouter,maisjenelefaispas.
Elles’appuielourdementcontrel’embrasuredelaporte.«Jeleferai»,dit-elle.Etjelacrois.J’espèrejustequequelquechosevaallerterriblementmalpourqu’ellesoitobligéedem’appeler.Pasdeblessurephysiquenidedangermortel,niautrechosed’aussibrutal.Peut-êtreunévierquifuitoudestoilettesbouchées.«Bonnenuit»,dit-elle.
«Bonnenuit»,réponds-je.Ellefermelaporteetjerestelàunmomentparcequejenevoispasunseulendroitoùjepréfèreraisêtre.
Laportes’ouvred’uncoup,etlatêtedeSkyapparaît.Ellesecognecontremapoitrine,etjelastabiliseenlasaisissantparlescoudes.Jetentedesupprimerunsouriresurmonvisage,maisc’estpresqueimpossible.«Tuavaisbesoindequelquechose?»demandé-jeenriant.
«Tuesencorelà»,dit-ellecontremapoitrine.Lachaleurdesonsoufflechamboulemesentrailles.Etlereste.«Jevoulaistedemanderquelquechose»,dit-elled’unevoixessoufflée.
Elleappuieuneépaulecontrel’encadrementdelaporteetmeregarde,avecsesyeuxsibleusetsiclairsquejepourraistomberdedansetyrester.Ellemordsalèvreinférieure,puisditàtoutevitesse:«Tuasditquandonentraitdanslerestaurantquetun’avaispasprismamainjusteparcequ'elletremblait.Jemedemandais...euh...pourquelleautreraisontuavaisfaitça».
Jetendslamain,enlèvelalanièredecuirquiretenaitmescheveuxetleslaissetomberautourdemonvisage.Puisjefaistoutuncinemapourlesrattacher,maisenfaitjeveuxjustegagnerunpeudetempspourpeaufineruneréponse.Jesouris.«J’aiditquecen’étaitpaslaseuleraison,pasvrai?»demandé-jepourreculerencorelemomentderépondre.
Ellehochelatête,entrituranttoujourssalèvreinférieure.Sesjouessontrosesetsesyeuxsontbrillants.
Jenetrouvepasdebonnefaçonderépondre,alorsàlaplacejemepencheetl'embrassesurlajoue.
Jem’attarde,laissantsonsoufflepassersurmonépauletandisquejem’imprègnedesonodeur.Ҫasentlepropreetlafille,avecunsoupçond'agrumes,etc’estsifabuleuxquejenepeuxpasarrêterdelarenifler.Jeprendsunedernièreinspirationetmurmure,«Jel'aifaitparcequejet’aimebien.»Ellefrissonnelégèrementetjevoislespoilsdesesbrassehérisser.Jemeforceàpartir.Ҫameprendtoutemonénergiedenepasmeretournerpourlaregarderànouveau.Maisjenelefaispas.Jecontinueàmarcher.
J’ENTREdansnotreappartementetjem’arrêtenetquandjevoisquelqu'unassissurlecanapéentraindeparleràPaul.Monfrèreselève,l’airtrèsmalàl’aise.«Regardequiestpassénousvoir»,ditPaul,enmontrantnotreinvité.Moneuphoriestoppeimmédiatement.Touteslespenséespositivesquej’avaisquandj’aiquittéSkys’écrasentsoudaincontreunmurdetrahisonetdetromperie.
Ils’appelleKenneth,etc’étaitmonmeilleurami.Jusqu'aumomentoùilbaisémafiancée,April.«Ken»,aboyé-je.«Qu’est-cequetufousici?»
Paulsemetentrenous,commes’ilpouvaitm’empêcherdel’approchersijevoulaisvraimentluifairesafête.Danssesrêves.
«Ehbien,»ditKen.«Je...euh...J’espéraisqu’onpourraitparler.»IlregardePaulcommes’ilnevoulaitpasparlerdevantlui.
Pauls’approchedemoi.«Tuveuxquejeparte?»Jehausselesépaules.JepeuxbotterlesfessesdeKenqu’ilsoitlàoupas.«Faiscequetuveux»,
dis-je.Jetendslamainverslefrigoetprendsunebière,puisouvrelalanguetteenlaclaquantcontrelebordducomptoir.Ensuite,jelanceleboutdemétaldanslapoubelle.«Gagné»,murmuré-jeàlacantonnadetandisqu’ilatterritdedans.
Jemedirigeverslecanapéetmelaissetomberdessus,posantlespiedssurlatablebassetoutencommençantàzapper.
«Appelle-moisituasbesoindemoi»,ditPaul,puisildisparaîtdanssachambre.Commesij’allaisavoirbesoindel'appeler.Ilvaavoirl'oreillecolléeàlaportejusqu'àcequeKens’enaille.
Kens’assiedsurlecanapéàl’autreboutdelapièce,lesfessesperchéessurlebord.Ilposesescoudessursesgenouxetsepencheversmoi.
«Pourquoitueslà,Ken?»demandé-je.Autantqu’ilmeledisetoutdesuitepourqu’onenfinisseaveccettepénibleentrevue.
«Ehbien»,dit-il.Ils’arrêteetsegrattel’arrièreducrâne,passantsamaindehautenbasàplusieursreprises.Enfait,sagênemerassureunpeusurl’ensembledelasituation.Jelelaissemijoter.«Jevoulaisteparlerdumariage»,dit-illentement,endétachantchaquesyllabe.
Jefaissemblantd’êtrecool,mêmesic’estlecontrairedecequejeressens.«Quisemarie?»demandé-je.
Putain!Qu’ilnemedisepasquec’estApriletlui.«Ehbien,j’aidemandéàAprildem’épouser»,lance-t-il,etilal’airencoreplusmalquetoutà
l’heure.Ilgrimacecommes’ilavaitpeurquejelefrappe.Putain!Peut-êtrequejevaislefaire.«Félicitations»,dis-jed’untonimpassible.J’essayedenemettreaucunsentimentdansmavoix,
parcequesijelefaisais,jecrierais,jehurleraisetjegueuleraiscommeunoursblessé,parcequejemesenscommesiquelqu'unvenaitdemefourrreruntisonnierchaufféaurougedanslesentrailles.
«Jevoulaisêtrelepremieràteledire»,dit-il.«Comptetenudelasituation.»Ilsetordlesmains.«Comptetenudufaitquetuasbaisémapetiteamie»,dis-jeavantd’avalerladernièregorgéedema
bière.Celle-làpourraitmemonteràlatêteparcequejel’aibuetrèsvite.Maisjem’enfiche.«Elle…Elleétaitm…mal»,bégaie-t-il.«Aprèstondiagnosticettoutça,tusais?»Ilmeregarde
commes’ilattendaitmaconfirmation.Jeconfirmequec’estunconnard.Unconnarddemeilleurami
menteur,tricheur,bonàrien,etnul.«Pourainsidire,onesttombésl’unsurl’autre.»«Tuastrébuchéettuestombéenpleindanssachatte,c’estça?»Illèveunemainetcommenceà
bégayer,maisjecontinueàparler,commesijem’enfichais.«Jecomprendstoutàfait.Ҫam’estarrivéunefoisoudeux.Probablementlesmêmesnuitsoùçat’estarrivé.»Jerenifle.
«Matt»,dit-il.«Jesaisquejet’aidéjàditquej’étaisdésolé,maistudoissavoirqu’onn’arienprémédité.Onn'ajamaisvouluteblesser.»
J’aiétéblessépendantuncertaintemps,maismaintenantj’aidépasséça.Furaxmeconvientmieuxqueblessé.«Combiendefoistuveuxquejetefélicite?»demandé-je.
Ilsoupire.«C’estjustequejevoulaispasquetul’apprennesparquelqu'und'autre»,dit-il.«J’aimalgérélasituation,maisj’aiencoreleplusgrandrespectpourtoientantqu’ami.»
«Merci»,aboyé-je.«Aufait,j’aientendudirequetuesenrémission»,dit-il.Ilsouritcommes’ilétaitheureuxpourmoi.
«Jesuistellementheureuxqueçaaillebien.»«Merci»grogné-je.Jesuisdevenuunhommedescavernes.Unhommedescavernesquin’enarienà
cirer.Ilselève.«Bon,jedevraisprobablementyaller.»Iltendlamainversmoi.Ellerestelàenl'air
entrenousdeuxjusqu'àcequ'ilcomprenneenfinquejeneletoucheraispas,mêmeavecdespincettes.«Quandalieulemariage?»demandé-jeenmelevant.J’adorelespunitions,ondirait.«Leweek-endprochain»,dit-il.Jehausselessourcilsetrenifle.«Sitôt?Vousavezdûplanifierçadepuisunmoment.»Ilrecommenceàsegratterl’arrièreducrâne.«Euh...pasvraiment.Enfin,onl’avaitprévumaisona
décidéd’avancerladate.Euh...»Ilmeregardedanslesyeuxcommepouradoucirlecoup.«Aprilestenceinte.»
Lesoufflememanque.Jefermelesyeuxetrespireparlenezparcequej’ail’impressionquejevaisvomir.Jemeforceàouvrirlesyeuxetmarchejusqu'àlaporte.C’esttoutcequejepeuxfairepournepaslefoutredehorsàcoupsdepiedaucul.
«Est-ceque...euh...C’estvraimentimportantpourAprilquenousayonstabénédiction.»«Tun’aspaseubesoindemabénédictionpourlabaiser»,dis-je.«Pourquoituenasbesoin
maintenantquetul’asmiseencloque?»«Ellesesentterriblementmalàcausedelafaçondontleschosessesontpassées»,dit-il.«Bien»,répliqué-je.«Ellearaison.»Elledevraitavoirhonte.Elledevraitsehaïrparcequ'elle
s’estjetéedanslesbrasdequelqu'unalorsquej’étaisenpleinechimioetàl’articledelamort.«Cen’estpasunemauvaisepersonne»,dit-il.«Elleajustefaituneerreur.Nousl’avonsfaitetous
lesdeux.»«Uneerreurseproduitunefois»,expliqué-jeenlevantundoigt.«Pasdesdizainesdefois.»Etça,
cesontseulementlesfoisquejeconnais.«Aprèslapremièrefois,c’estunchoix,plusuneerreur.»«Ellenesavaitpascommentfairefaceàlasituation.»«Tuveuxdirecommeresteràmescôtés?»Jelèvelesmainscommesijevoulaisqu’ilréponde.
Maisjeneleveuxpasvraiment.Etmêmepasdutout.«J’aimeraisqu’onsoitànouveauamis»,dit-il.Ilestpresqueentraindemesupplier.Etçameferait
riresiçanemedonnaitpasenviedepleurer.«C’esthorsdequestion»,dis-je.J’ouvrelaporteetluifaitsignedesortir.Dansdeuxsecondes,je
vaiscommenceràcompterjusqu'àdix.Ils’illuminependantuneseconde.«Aufait,Paulmedisaitquetuvoisquelqu'un.»Paulafaitquoi?«Et?»«Ben,jepensequec’estsuper.Jesuisheureuxpourtoi.»Ilclaquesamainsurmonépauleetserre
jusqu'àcequejelafixeenmedemandantcommentjevaisbriserchacundesesdoigts.Ilretirevitesa
main.«Jepensequetudevraisl'emmeneraumariage.Ceseracommeautrefois.Qu'est-cequetuendis?»
Jelefusilleduregard.«Ehbien»,dit-ilensouriantcommes’ilavaitrésoluleproblèmedelafaimdanslemondeenune
soirée.«JediraiàAprildet’envoyeruneinvitation.Ҫanousferaplaisirquetuviennes.»Lepetitdémonenmoiseréveille.«Aufait,commentAprila-t-elleprislefaitquetuaiesbaisésa
meilleureamie?»demandé-je.Lesrumeurssontamusantes,quandellesnesontpassurvous.Unmuscledesamâchoiretressaille.«C'étaituneerreur.»«Tuenfaisbeaucoup,non?»demandé-je.«Jesuishumain»,dit-il.Ilremontesaceinture.C’estunhumainsansmoraleniconscience.D’uncôté,onnepeutpasdirequ’Apriln’apaseuce
qu'elleméritaitaveclui.«Situviensaumariage,jeteseraisreconnaissantdenepasluiparlerdel’histoiredelameilleure
amie.»Ilregardepartoutsaufversmoi.Jemontrelecouloir,etilpartdanscettedirection.Jenedisriend’autre.Ilmefaitsigneensortantparlaporte,etjelaclaquederrièrelui.Ҫaclaquesi
fortquelesmursvibrent.Paulsortdesachambre.Jeprendsuneautrebièredanslefrigoetrecommencemonprocessusd’ouverture,enmurmurantd’un
tontriomphal«Gagné!»quandlalanguetteatterritdanslapoubelle.«Tuvasbien?»demandePaul.«Trèsbien»,aboyé-je.«Tuenessûr?»«Ouais.»«Tun’aspasl’airbien.»«Vastefaireenculer.»Paulpousseunsoupir.«Qu’est-cequetuasentendu?»demandé-je.Ilgrimace.«Tout?»Jevaism’asseoirsurlecanapéetnedisriendetoutcequej’aidanslatête.Àvraidire,jeferaisle
fousiPauln’étaitpaslà.«Jepeuxpascroirequ'ilsveulentquetuviennesaumariage.»Ilrenifle.«Pourquoituluiasditquejevoisquelqu'un?»Paulsourit.«Ҫam’aparuapproprié.Cesalopardétaittoutcontent,etmeracontaitcombiensavie
étaitmerveilleuse.»«Alorstum’asinventéuneviefantastique.»Paulhausselesépaules.«Ҫafaisaitdemalàpersonne.»Si.Ҫafaitdumal.Vachementdemal.Mavieestpeutêtresolitaire,maisc’estlamienne.C’esttout
cequej’aietquandvousavezétéprèsdeperdrevotreviecommemoi,vousenappréciezchaquepetitdétail.
«Tuvasalleraumariage?»demandePaul.Jehausselesépaules.«J’ensaisrien.»Jejoueaveclesfrangesducoussin,lesenroulant
indéfinimentautourdemondoigt.«Peut-êtrequeçaseraitunebonneconclusion»,dit-il.«C’estdéjàconclu.»«Faux.»Jemepencheverslui.«Tuveuxparlerdeconclusion,Paul?AlorsparlonsdeKellyettoi.Parlons
dufaitquetubaisestoujourslamamandetafille,mêmesivousbaiseztouslesdeuxd’autrespersonnes.Parlonsdelaconclusiondecettehistoire,tuveuxpas?»
Paulserreleslèvres.Puisilselèveetvadanssachambre,fermantlaportedoucementderrièrelui.Ilnemetapepas,mêmesijelemérite.Ilsecontentedepartir.Jepensequejel’aitouchéaubonendroit.
Moncœurseserredeluiavoirfaitça.Maisc’étaitleseulmoyenpourqu’illaissetomberlesujet.Conclusion.J’emmerdelaconclusion.Cetteblessureestencoreouverte,etpurulente,etdouloureuse,
etàvif…etsisacrémentirritantequejenesaispasquoienfaire.Est-cequ’elleguériraunjour?Jenevoispascomment.
S
5
kylar
JEVIENSàpeinedefermerlesyeuxquandmontéléphonevibredansmapoche.Jen’aipluseudenouvellesdePhillipdepuislesfunérailles.Ilestjusteparti.Maisc’esttoutàfaitlui.Ilestlàuneminuteetiln’estpluslàlaminuted’après.Pluslàpouruntrèslongmoment.Jeprendsmontéléphoneetjevoissurl’écransonvisagesouriant.Dois-jerépondre?Jemepréparementalementetdécroche.
«Allo?»«SalutSkylar»,dit-il.Jepeuxpresquevisualiserdansmatêtesonlargesourire,etçamefaitgrincer
desdents.Ҫanedevraitpasêtrelecas,n’est-cepas?«C’estgentildefinirparmerépondre»,lancé-je.Jepeuxentendreleclaquementdeseschaussuresdevillecontreletrottoir.«Désolé.Jedevais
reprendreletravail.Jesuisentraindequitterl’immeubleàl’instant.»J'entendsleclaquementd'uneporteetl’imagineentraind’entrerdanssaMercedes.
«Tuastravaillétard?»demandé-je.«Ouais»,dit-iltrèsdoucement.Ilsetaitunmomentetlesilenceretombesurlesondes.«Alors,quoideneuf?»demandé-je.«Unegrosseaffaireautravail»,dit-il.«Oh,vas-y,raconte!»«Tusaisquejenepeuxpas.»«Ontravaillepourlamêmefirme,Phillip,pourl'amourdeDieu!»«Apropos»,dit-il.Jemeredresse.Phillipestdirecteurassociédansmonentreprise.Iltientmonavenirentresesmains.«Nousavonseuuneréunionduconseild'administrationaujourd'huipourdiscuterdetasituation.»«Oh,vraiment?»Jetentedenepasajouterunpfffàlafindemoncommentaire,etyréussispresque,
maisj’ail’impressionqu’onvientdemecouperlesifflet.«Nousavonsdécidéquetudoisprendreuncongéfamilialpourt’occuperdetesaffaires
personnelles.»Jemeredresseetm’assiedsentailleur.«Jenepensepasquecesoitàvousdeprendreladécision.»«Jepensequec’estdanstonintérêt,Sky»,dit-ildoucement.«Ilfautquetut’installesavecles
enfants,quetuengagesunenounou,quetudécidesoùvousallezvivre...»«Ehbien,finalement,nousallonsvivredansmonappartement.Onesticitemporairement,letemps
quelesenfantss’adaptent.»
Lesilences’installesurlaligne.«Pourquoitunedispascequetuasenviededire,Phillip?»«Jen'aijamaissignépourêtrepapa,Sky»,dit-il.«Moinonplus,jen’aipassignépourêtremaman»,luirappellé-je.«Pourtant,tuaslaissétonpèret’entraînerdanscetteidéefarfelue.»«Cen’estpasuneidée.Lesenfantsn’ontpersonned'autre.»J’éloigneletéléphonedemonoreilleet
leregardequelquesinstants.«Tuesentrainderompreavecmoi?Acausedesenfants?»«Jetelaissedutempspourtrouverunesolution»,dit-il.«Jen’aipasbesoindetempspourtrouverunesolution.»Ilfaitunepause.«Jevoulaisteledireaujourd’huimaistuétaisoccupéeavectamère.»«Tuvoulaismeledireàl'enterrement?»crié-je.«C’estpourçaquetuesvenu?»J’auraisdû
savoirquecen’étaitpasparcequ’ilsesouciaitdemoioudemafamille.«Qu'est-cequetuvasfaire,Sky?»finit-ilparlancer.«Tucomptesélevercesenfants?Cesenfants
quinenousressemblentpasunbrin?Tuvaslesexhiberenpublic?TuvaslesemmenerauCapetenvacances,ettuvasêtreleurmaman?Pourquoitun’embauchespasunenounou,nomdeDieu!Tonpèreaassezd'argent.»
Jemelèveetcommenceàfairelescentpasdanslesalon.«Jelecroispas,putain!»dis-je.«J’auraisjamaiscruquetuétaisquelqu’unquisesouciaitdeshistoiresderace.Quandes-tudevenuunmeccommeça?»
«Jesuislemêmequej’aitoujoursété!»crie-t-il.«C’esttoiquiachangé.Jeveuxquelqu'unquipuissetravailleràmescôtés,joueràmescôtésetsimplementêtreàmescôtés.Jeneveuxpasd’enfantsentrenous,enparticuliersicenesontpaslesnôtres.»
Lesilenceretombe.Jem’arrêtedevantlacommodepourregarderdanslemiroir.Ilyauneétrangeexpressiondepaixsurmonvisage.
«C’estpascommesionfaisaitencorel’amour,detoutefaçon.Onn’ajamaisletemps.»Ilparlecommeunpetitdequatreans.
Çafaitunmoment,eneffet.«Onestsimplementpasaumêmeendroit»,dit-il.«Onneparlepasdeproximité»,rétorqué-jesèchement.«Est-cequetuvoudraisaumoinsessayerunenounou?»demande-t-il.Jen’aimêmepasbesoind’yréfléchir.J’aiétéélevéeparuneribambelledenounous,etje
n’imposeraipasçaàcesenfants.Jen’aipasuneseulepersonnedansmaviequipuisses'asseoiravecmoietmeraconterdeshistoiressurmonenfance,cariln'yavaitpersonne.«Non»,aboyé-je.
«Pourquoi?Cen’estmêmepasàtoideprendrecetteresponsabilité!»crie-t-il.«Jenesuispeut-êtrepasleurmaman,maisjesuisleurtante.JesuisleurtanteSky,etjesuistoutce
qu'ilsont.Ilsn’ontpersonned'autre,etjesaiscequeçafait.Jenevaispasleslaisser.Jeserailàpoureux,chaquefoisqu'ilsaurontbesoindemoi,pourlerestedemavie.»
Envérité,j’aibeaucoupruminésurmasituationparcequejen’arrivaispasàtrouvermaplace,maismaintenantc’estfait.Jegère.
«J’apprendraiàconduireàSeth,j’emmèneraiMelliefairedescoursdedanse,etJoeyferadelagymnastique.»D’accord,j’ail’aird’unefolle,maintenant.«Ilspourrontfaireouêtrecequ'ilsveulent.Parcequ'ilsneserontplusseuls.»Jepointemondoigtdanslenéantenluifaisantdonnerdescoupsimaginairesdanslesairs.«Ilsneserontjamais,jamais,seulsaussilongtempsquejeseraivivante.Tuascompris?Jamais!»
Mavoixestentraindecraquer,etjenepeuxpasreprendremonsouffle.Maisjedoisluifairecomprendrecequejeressenssurtoutça.Detempsentempsj’ouvrelaportedelachambredesfillesetlesregarderespirerdansleursommeil.C’estvraimentlaseulefoisoùj’aipum’approcherd'elles.«Je
n’aipascomptéleursdoigtsetleursorteilsquandilssontnés,maisjepeuxlescomptertouslesjoursquandilsrentrentdel'école.JepeuxêtreleurtanteSky,etunjour,quandj’auraigagnéleurconfianceetsij’ailachancequ’ilsm’aiment,peut-être,peut-êtrequ’alorsilsvoudrontêtremafamille.»
Jeveuxunefamille.Jeveuxcesenfants.«Sky,réfléchisàcequetufais»,dit-il.«Tuesémotive.Ilfautt’asseoiretréfléchiràtoutça.Nefais
pasquelquechosequeturegretteras.Faisunelisteaveclesavantagesetlesinconvénients,s’illefaut.»«Avantage:Ilssontincroyables.»Jecommenceàcompterlesavantagessurmesdoigts,mêmes’il
nepeutpasmevoir.«Avantage:s’ilsmelaissentlesaimer,jeseraislafemmelaplusheureusedelaterre.Enoutre,jenesuispasémotive.Jesuisparfaitementrationnelle.»
«Tun´aspasl´airrationelle,»dit-ilsuruntonmoqueur.Jelèveunautredoigt.«Avantage:tum’aslarguée,alorsmaintenantjepeuxtedirequetues
vraimentnulaulit,Phillip.Horrible.Tueségoïste.Sijenedoisplusjamaisvoirtonpénis,jeseraisunefemmetrèstrèsheureuse.Jeseraisenchantée,enfait.»
«Jenesuispasmauvaisaulit...»«Tueségoïste.Etjenejouispresquejamais,Phillip.Tulesais.»«Jenelesavaispas»,marmonne-t-il.«Jamais.»Jemesourisdanslemiroir.«Mesavantagessonttrèssupérieursàmesinconvénients.Je
voisdesorgasmesdansmonfutursanstoi,Phillip.Beaucoupd'orgasmes.»Ilmerépondd’untonméchant.«Inconvénient:lesgensvontteregarderbizarrementpourlerestede
taviequandtuexhiberascesenfantsenpublic.Ilsnelesverrontjamaiscommetesenfants.Ilslesverrontcommedepauvresorphelinsquetuasadoptés.Ou,pireencore,ilspenserontquetuesleurmaman.»
«Cen’estpasuninconvénient.Çanemedérangepasqu'ilssoientmétis.J’adorelacouleurdeleurpeau,leursyeux,etleurscheveux.»N’empêchequejedoisapprendreàfairecespetitspomponsaveclescheveuxdesfilles.Latexturedeleurscheveuxesttrèsdifférentedelamienne.«Ҫameplaîtparcequejelesaime.»
«Tulesasconnuslasemainedernière!»hurle-t-il.«Maisc’estcommesimoncœurlesavaittoujoursconnus.»LesonduriredeMelliemerendtoute
molle.Ledévouementetl’amourquejevoissurlevisagedeSethquandils’occupedesfillesmefaitfondre.EtJoey,quandelles’enmetpartoutenmangeant,jetrouveçaadorable.«J’'aimecesenfants.Etjevaismebattrejusqu’àmonderniersoufflepourprendresoind'eux.Alorsnemedispasqu’ilsnesontpasassezbienpourmavie.Enfait,jepensequec’estlecontraire.C’estmoiquinesuispasassezbienpoureux.»Finalement,unelarmecoulesurmonvisage.J’aibeaucoupàapprendre,maisjepeuxlefaire.«Maisjeleseraiunjour.»
«Sitadécisionestprise»,lance-t-il.«C’estsanséquivoque»,rétorqué-je.Lacommunicationsecoupe.Etc’estseulementàcemoment-làquejem’écroule.Jeposemespaumes
surlacommodeetappuietoutmonpoidssurelles,memordantlalèvreinférieuretandisqu’unsanglotmerenverse.
«TanteSky».Unevoixm’interpelledelaporte.Jelèvelesyeuxetpassemesdoigtssousmesyeux.«Seth»,dis-je.MonDieu,j’espèrequ’iln'arien
entendu.«Ҫavabien?»demande-t-ilcalmement.Ilentredanslapièce.Jedétourneleregardparcequej’ai
toujoursenviedepleurer.Sethtendlamainetpassesesbrasautourdemoi,metirantcontrelui.Ilmefaitunesortedecléde
têtebizarre,maisc’estbon.Ilmetientcontrelui.Ilfaitdéjàplusieurscentimètresdeplusquemoi.Jemeforceànepassangloter,saufuncourtmoment.«Qu’est-cequetuasentendu?»demandé-jeenmereculant.
«Jen’airienentendusurlesorgasmes»,dit-ilensouriant.Ilpassesamainsursabouche.Unpetitrirem’échappe.«Bon,c'esttrèsbien.»«Etjen’airienentendusurlezizidePhillip.»dit-ild’unairpincé.«Encoremieux.»Jeleregarde.«Jesuisdésoléquetuaiesentendutoutça.»«Moinon»,dit-il,etilasoudainl'aird’unjeuneadulte.«Jesuiscontentd’avoirentendu.»«Ehbien,pasmoi.J’essaieraid’êtreplusdiscrètelaprochainefois.»Ils’assiedsurleborddemonlit.«J’aiétévraimentinquiet»,admet-il.Jem’assiedsàcôtédelui.«Moiaussi.»«Maisjepenseque,puisqu’onn’apasdemèreetquetoitun’aspasdefamille,çapeutmarcher.»Il
nemeregardepas,etjesensunpetittremblementdanssavoix.«Moiaussi,jepensequeçapeutmarcher.»Ilpassesonbrasautourdemesépaules.«Jevoudraisteposerunequestion.»Jesupposequ'ilveutmonCV,quiesttoutàfaitinsuffisant,surtoutquePhillippensequ'ilvientdeme
mettreencongéparental.Quandlespoulesaurontdesdents...«Quoi?»demandé-je.«C’étaitvraiquandtuasditquetuvoulaism’apprendreàconduire?»Ilmesourit.Jeris.C’estbonderireavecSeth.«Ouais,c’étaitvrai.»Jecognesonépauleaveclamienne.«Moi,
c’estnotregardienquim'aappris.»«C’esttriste»,dit-ilenplissantlesyeux.«Ouais.»Jehochelatête.«Plutôt.»
M
6
att
JEMERÉVEILLElelendemainmatinensachantquejedoisdesexcusesàPaul.J’aidépassélesborneslanuitdernière,etjenepeuxlaisserpasserça.Jerestedanslesparagespourattendrequ'ilseréveille.Ilvagénéralementausalondetatouageavantmoi,maislaportedesachambreesttoujoursfermée.Cettesemaine,iln'apasHayley,safilledecinqans.ElleestavecKelly,samaman.Ilfaitparfoislagrassematinéequandilnedoitpasseleverpourelle.Elleselèveaveclesoleil,etmêmesic’esttropchouettedelavoircrapahuterenpyjama,unhommeaparfoisbesoindedormirunpeu.Noustravaillonsvraimenttardàlaboutique,alorsonn’apastoujourshuitheuresdesommeil.
OndiraitquePaulestentrainderattraperletempsperdu.LoganvitavecEmily,PetevitavecReagan,etSamestretournéàl'universitéenbushiersoirtard,
alorsiln’yaquePauletmoidansl'appartement.C’estcalme.Tropcalmeparfois.J’ail’habituded’entendrelatélébeuglerparcequeLogannesaitpasquelesonesttropfort-ilestsourd-etSametPete,lesjumeaux,s’amuseràsepoussercontrelesmeubles.Là,iln’yaquemoietPaul,deuxvieuxgarçons,etc’estlecalmeplat.Jen’aimepastropça.
J’entendslaportedePauls’ouvriretunploufquandilvaauxtoilettes.Onestdesmecs.Onn’apasbesoindefermerlaportequandiln'yapasdefillesici.Ilentredanslacuisine,etsescheveuxblondspartentdansunecentainededirectionsdifférentes.Ilsegratteleventre,lebasdesonpyjamaenflanellelaissantvoirletatouageaunomdeKelly.Jeleconnaisbien,parcequec’estmoiquileluiaifait.Etc’estunsupertatouage,simoi-mêmejeledis.Moi,jen’aiaucunnomdefemmeoùquecesoitsurmoi,etjesuissûrquejen’enauraisjamais.
«Bonjour»,marmonnePaulenseversantunetassedecafé.«Bonjour»,réponds-je.J’ouvrelejournaletlefixe,maisjenevoispaslesmotssurlapage.Jepeux
sentirquePaulaenviedemevidersonboldecéréalesaumielsurlatête.Merde,jelemérite.«Désolépourhiersoir»marmonné-je.Ilnelèvepaslesyeuxdesescéréales.«T’inquiètepaspourça.»«Jesuisunâne.»«J'auraisdûmelafermer.»«J’auraisdûtedonnerraison.Parcequetuavaisraison.C’estpasencorefini.»Ilparleenavalantunebouchéedenourriture.«Siçaavaitétéfini,tun’auraispasagicommesicette
têtedenoeudt’avaitdonnéuncoupdepoingdansl'estomac.»«Ouais.»
«Qu'est-cequ’elleluitrouve?»demande-t-il.«Iln’étaitpasmourant?»suggéré-je.Ilfinitparleverlesyeuxversmoi.«Pasd'excuses.»Non,iln'yaaucuneexcusepourtricher.«EttuavaisraisonpourmoietKelly.»Ilcontinuedemanger,sansmeregarder.«Jeneveuxpasavoirraisonlà-dessus.»«Dommage.Jenesavaispasquevous,lesmecs,voussaviezqu’onlefaisaitencore.»Jesecouelatête.«Iln’yaquemoiquilesait.»«J’espèrequeçanesautepastropauxyeux»,grimace-t-il.«Non,jevousaivusensemblequandLoganétaitàl'hôpital.Lafaçondontelleteregarde...»Je
regardesonvisage.«Etlafaçondonttularegardes.»Ilfinitparleverlesyeux.«Oncontinueàseretrouveraulit.C’esttout.»Ilhausselesépaules.Ila
vraimentl’airmalàl'aise,etcen’estpascommeçaquejevoisPaulengénéral.«C'estfacile.Etconfortable.»
Jenevoispasàquoiçapeutressembler.Jerisenmoi-même.«Quoi?»demande-t-il.«TuparlesdesrelationssexuellesavecKellycommesic’étaitlamêmechosequeglissertonpied
dansunevieillechaussure.»Ilrenifle.«Maiscommelesvieilleschaussures,lesexpeuventêtreconfortablesmaisnetesoutiennentpas
commeilfaudrait.»«Ding,ding,ding,»crie-t-il,commes’ilfaisaitsonneruneclochedanslesairs.«Hein?»Jenesaispasdequoiilparle.«Jet’aijamaisditpourquoions’estséparés?»Non,ilnel’apasfait,maisj’aimapetiteidée.Maisquandmême,jesecouelatête.«Ellenevoulaitpasdevous.»«Quoi?»Ҫa,c’étaitladernièrechoseàlaquellej’auraispensé.«Elleétaitenceinted’Hayley,etj’avaispresquevingtetunans.Mamanetpapaétaientmorts,etelle
nevoulaitpasdevous.Jevoulaisl'épouser.Maisellenevoulaitpasdemafamille.»«Ellet’ademandédechoisir?»Ilselèveetclaquesonboldansl'évierunpeutropfort.«Iln'yavaitpasdechoixpossible,putain!
Vousétiezmavie,etj’étaistoutcequevousaviez.Paslechoix.»Paulestentrédanslapaternitédelafaçondontcertainsentrentàlafacoudansuneécole,oudansla
vieactiveaprèsl'école.Ilatoutdonné.Nousn’avonsqu’unandedifférence,maisjen’auraisjamaispufairecequ'ilafait.Ilarenoncéàtout,mêmeàsonpropreavenirsentimental,etill’afaitpournous.MonDieu.Maintenant,jemesensvraimentmal.Nousavonsruinésavie.
«Jen’auraisjamaispuleséleversanstoi»,dit-il.«Quandj’étaisfaible,tuétaisfort.Etquandj’étaisfort,tuétaisfaible.»Ilaraison.Nousnoussommescomplétés.
«TuasrenoncéàunevieàpleintempsavecHayleypournous.»Maintenant,jesuisénervé.«JesuislepèredeHayley,etjeleseraitoujours.Jel’ailamoitiédutemps,etçamarchebienpour
nousdeux.»C’estvrai.C’esttoutàfaitvrai.«Etmaintenantqu'ilssonttouspartisdelamaison?»«Etalors?»«Maintenantquetoutlemondeestcasé,pourquoitunet’occupespasdetoi?Vavivreunevraievie.
ToietKellyvouscontinuezàvousvoir.Pourquoinepasenfaireuntrucpermanent?»Ilsecouelatête.«Jenel'aimepas.»
«Mais…»«Jel'aimebien.Onestamis.Maisc’esttout.»Ilhausselesépaules.«Etellevoitquelqu'un.Ça
devientassezsérieux.»«C’étaitquandladernièrefoisquevousavez...?»Ilsourit.«Hier.»Jeroulelesyeux.«Donc,çadoitpasêtretrèssérieuxaveccetautremec.»«Rienquelefaitqu'ilyaitunautremecsignifiequec’estpassérieuxavecmoi.»Ilpousseun
soupir.«Etjenel'aimepas.Ҫa,j’ensuissûr.Parcequelapenséedelafemmequej’aimeentraindecoucheravecunautrehommedevraitmedétruire,maisçanelefaitpas.C’estpasnormal.»
«Ok.»Jenesaispasquoidired'autre.«Donc,àproposd’April»,dit-il.«Jeneveuxpasparlerd’April.»Ilmefixe.«Dommage.»Ҫac’estPaul.C’estlegenredetrucsqu’ilfait.«Qu’est-cequetuconseilles?»«Ellevasemarier,mec.Ilesttempsdepasseràautrechose.»Jelèvelesmains.«J'essaye.»«Tudevraisalleraumariage.Sors-toitoutçadelatête.Vas-yavecunebellenanasexy.»«Oùjevaislatrouver?»Ilmeregardecommesij’étaiscomplètementcinglé.«Mec,tupeuxtrouverduculpartout.»Peut-êtrequej’aicherchéauxmauvaisendroits.
S
7
kylar
J’AIPASSÉTOUTElajournéedelundisurmesproblèmesd'emploi.Jemesuisentretenueavecmonchefdeservice,quis’estempressédemegarantirquemontravailn’étaitpasendanger,quemasituationavaitétédiscutéelorsdelaréunion,maisseulementparcequ’ilsvoulaientsavoirs’ilspouvaientfairequelquechosepourmesoutenirdanscettepériodedetransition.QuelsalopardcePhillip!Etlepirec’estquej’aifaillilecroire.
Riennemefaitplusplaisirquecettesituationquim'aforcéeàcouperlesliensaveclui,surtoutquandjetournelecoinducouloiretquejeletrouveàlamachineàcafé,bientropprèsd’unedesavocates-stagiaires.Elleal'airunpeusurlesnerfsquandellemevoit,etelleparttrèsvitedansl'autredirection.
Phillipcommenceàsedirigerversmoimaisjeluifaissignedepartir.«N’ypensemêmepas»,avertis-je.Jecontinueàmarcher.
Ilmesuitjusqu’àmavoituresansdireunmot.Ilneparlepasjusqu’aprèsqu'ilm’aitregardébatailleravecuncartondepapiersetlecoffredemavoiture.Ilnemeproposepasdem’aider.Pasunefois.Est-cequeMattresteraitàmeregarderentraindemedémeneravecuncarton?Quelquechosemeditquenon.MaisjenedevraiscomparerpersonneàMatt,parcequejeneleconnaispasvraiment.
«Tuvascontinuerça,n’est-cepas?»demandePhillipencroisantlesbrassursapoitrine.«Continuerquoi?»demandé-je,ensoufflantsurlescheveuxquitombentsurmonvisage.«Cesenfants»,crache-t-il.«Tuvaslesgarder.»Jeris.«Ilsvontmegarder,enfait»,dis-je.«Jenetepensaispasidiote.»Jerenifle.Sonvisagedevientrouge.«Laseulechosestupidequej’aiejamaisfaite,çaaétédete
choisir.Connard»,dis-jedansmabarbeenmontantdansmavoiture.Jedémarreetm’envais,tandisqu’ilrestelààmeregarder.C’esttoutcequejepeuxfairepournepasbaisserlavitreetluifaireundoigtd’honneur.Maisjesuisunemaman,maintenant.Lesmamansnesedonnentpasenspectacle,n’est-cepas?Jepensequenon.Jedécidedeleluifaireuniquementdansmatête.D’ailleurs,çasuffirapourlemoment,parcequ'ilal'aird’avoirlesboules.
Jemontelesondelaradioàfondtandisquejetraverselaville.Jedevraismesentirmalàcausedenotrerupture,maisjenesuispasabattue.Pasdutout.Pascommejedevraisl'être.Enfait,jemesenslibre.Etjedoisavouerquejemesensunpeuoptimiste.Jepensequ’ilyaduMatthewReedlà-dessous.
Zut,jeviensderompreavecquelqu'unquejecroyaisaimer.JenedevraispasavoirdesentimentspourMatt.C’esttroptôt.Enplus,j’aitropdechosesdansmaviepourrajouterunnouveaupetitami.
Quelhommesensévoudraitdemoietdemestroisenfants?reniflé-jepourmoi-mêmetandisquej’entredanslagarderiepourprendrelesfilles.Unedesautresmamansplisselenezenmeregardantetpoussesonenfantrapidementdevantmoi,enpassantaularge.Jesupposequelesmamansnesontpascenséesreniflerbruyammentnonplus.
SethaditàJoeyetMelliequej’iraileschercheràl'écoleaujourd'hui,maisjenesuispascomplètementsûrequellessachentcequisepassequandjepasselaporte.Joeysecachederrièrelajupedel’institutrice,etMelliecollesonpoucedanssabouche.Jemebaisseàleurniveauetdit«Salut,lesfilles»,d’uneunevoixdouce.Unevoixdouceneleurferapaspeur,n’est-cepas?Flûte!Jesuisnullepourcestrucsdemamans.
«MadameMorgan?»demandel’institutrice.Jel'aiappeléelasemainedernièreetluiaiparlédenotresituationautéléphone.Elleaététrèsgentilleettrèscompréhensive.
Jeluitendslamain.«Mademoiselle»,rectifié-je.Jenesuiscertainementpasmariée,etjenecroispasquejeleseraiunjour.
EllemeserrelamainetfaitunpasdecôtépourqueJoeysortedederrièresondos.Lesdeuxfillessontencoreàlagarderieetilsmélangentlesclassesàlafindelajournéedanslacourderécréation.Lesfillessecollentl’uneàl’autrecommedelaglue.Est-cenormal?Mince,normalc’estjusteunréglagesurlesèche-linge,non?Jenereconnaîtraispascequiestnormalmêmesic’étaitclaircommedel’eauderoche.
«MlleMorgan,sijepeuxfaireunesuggestion...»L’institutricegrimace.Jelèvelesyeuxverselle.JoeyetMellienes’approchenttoujourspasdemoi.Jevisdanslamême
maisonqu’elles.Joeytirelajupedesoninstitutriceetditdoucement«Est-cequemamamanvavenirmechercher?»
Ladouleurmetransperce.Jenesaispascommentexpliquerlamortauxpetites.Sethnesaitpasnonplus,apparemment.
L’institutrices’accroupitetdit:«Bon,nousenavonsdéjàparlé,n’est-cepas,Joséphine?»Zut,jenesavaismêmepasquelevrainomdeJoeyétaitJoséphine.Quelgenredemèresuis-je?Joeyclignesimplementdesyeuxenlaregardant.«Mamanestpartie,etellenereviendrapas»,ditl’institutrice.LesyeuxdeJoeyseremplissentdelarmes,etjecontournel’institutricepourlaprendredansmes
bras.Elleselaissealler,lourdeetmollecommeuntorchonhumidequandjelasoulève.Elleposesatêtesurmonépauleetseblottitcontremoi.«J’apprécieraisquevousneparliezpasdeleurmèreavecelles»,dis-jesèchement.Jesuissûrequel'institutriceadebonnesintentions.Mais,monDieu,elleétaitunpeufroide,àmonavis.
«Ellesdoiventcomprendrequ'elleestpartie»,ditl’institutrice.Jelèveundoigt.«Chut»,sifflé-jeenguised’avertissementbiensenti.Ellepinceleslèvres.«Mamanneseraitpaspartie»,ditMellie.Elles’avanceetmeprendlamain,etsesdoigtssont
encoremouillésd’avoirétédanssabouche,maisjem’enfiche.Ellemetouchedesonpropregré.C’estmoietlesfillescontrelemondeentier.
«C’estvrai»,luidis-je.«Mamannevousauraitjamaislaissésexprès.»«Neleslaissezpasespérerqu'ellevarevenir»,avertitl’institutrice.«Chut!»coupé-jeànouveau.Elles’arrêtedeparler.«Mamannepeutpasrevenir,»expliqué-je.«Mamannevoulaitpaspartir,maisellen'avaitpasle
choix.»«Mamanreviendra»,dittranquillementMellie.«Mamanvousaimaittellementtouteslesdeux»leurdis-je.«Lesfillesontbesoindenouveauxvêtements»,intervientl’institutrice.
Jemeretournepourluifaireface.«Quoi?»«C’estSethquis’occupaitd’ellesdepuisquelquetemps,doncjen’airiendit,maisleursvêtements
deviennenttroppetits.LeschaussuresdeMelliesonttropserrées,etlepantalondeJoeyesttropcourtde10centimètres.Lesenfantsgrandissent,MlleMorgan.Beaucoup.»
Jememordslalangueparcequejenetrouveriendegentilàdire,etjesuisavocatedepuisassezlongtempspoursavoirquenepasrépondreestprobablementmieuxquededirelefonddemapensée.Parcequelefonddemapenséec’estquejevoudraisqu’elleaillesenoyer.
Quandsuis-jedevenueunetellebarbare?«Mercidemel'avoirdit.Jevaism’occuperd’elles»,dis-jeàlaplace.«Jevousremercie.»Elles
doiventreveniricidemain,aprèstout.Jeregardelesfilles.«Quiveutfairedushopping?»demandé-je.Mellielèvelesyeuxetsourit.«Moi»,dit-elle.Puisj’entendsuntoutpetit“moi”dansmonoreille.
M
8
att
ILESTPRÈSdeseptheuresdusoir,quandmontéléphonesonne.Jesuisentraind’esquisseruntatouagesurunclientdusalonReed,doncjenepeuxpasrépondre.Fridayarriveetmontremapoche.«Tuveuxquejeleprenne?»demandet-elle.
Jelèvemonpistoletàtatoueretmemetdeboutpourqu’ellepuisseatteindremapoche.«S'ilteplaît»,dis-je.
«MieuxvautêtreprudentsinonPaulvaêtrejaloux»,taquine-t-elleenfouillantdansmapoche.Paulémetunson.Ilaessayédeselamettredanslapochedepuisaussilongtempsquejeme
souvienne.«Jepensequ'ilestdéjàvertdejalousie»,dis-jed’unevoixforte.«Sivertestlenouveaurouge»,réplique-t-elle.Ellesortmontéléphoneetlemetàsonoreille.Nous
n’avonspaseudetéléphonespendantlongtempsparcequenousnepouvionstoutsimplementpasnouslepermettre.MaisàNoëldernier,lepèred'Emilynousatousachetédestéléphones,carilestplusrichequeCrésusetn’ariendemieuxàfairedesonargent.Iladitqu’onétaittropdifficilesàsuivresanstéléphones.Maisjepensequec’étaitplusuneidéed’Emilyquedelui.
«IciletéléphonedeMatt»,gazouille-elle.«Salut,Seth»,dit-elleengrimaçant.«Oui,ilestici,attends.»Elleappuiesurlebouton«haut-parleur»dutéléphone.
«Quoideneuf,Seth?»demandé-je.«Matt?»demandeSeth.Ilsembleunpeuessoufflé.«Quelestleproblème,Seth?»demandé-je.Jeposemonpistoletàtatoueretcommenceàretirermes
gants.«TuasparléàTanteSkyaujourd’hui?»demande-t-il.«Non,»réponds-je,lescheveuxsurmanuquesehérissantaussitôt.«Pourquoi?»«Aujourd'huic’estlepremierjouroùelledevaitallerchercherlesfilles,etjeviensderentreretil
n’yapersonne.Ilsefaittard,c’esttout.»«Jeneluiaipasparlé,»dis-je.«Tuveuxquejevienne?»Jesuisdéjàentraindemedirigervers
laported'entréeetPeteaprismaplaceauprèsduclient.«Appelle-noussituasbesoindenous»,ditPaultandisquej’aidéjàtournéledos.Commes’ilavait
besoindemelerappeler.Jejetteuncoupd'oeilpar-dessusmonépaule,etluifaissigne.Ilhochelatête.«Tul’asappeléesursontéléphone?»demandé-je.«Ouais,maisjetombedirectementsursamessagerie.EtlesSMSquej’aienvoyésontétéreçusmais
paslus.»
«Sabatterieestprobablementdéchargée,Seth»,dis-je.Jenesuispasinquietdutout.Enfin,peut-êtreunpeu.
«Elleauraitdûappelerpourmedireoùelleest»,murmure-t-il,etjepeuxl’imaginerentraind’ébouriffersescheveuxd’exaspération.
«Elleaprobablementpenséquetuneseraispasencoreàlamaison»,dis-je.«Jesuisentraindevenirpourtetenircompagnie.Tutesensdemangerunepizza?»Lesadolescentssesententtoujoursdemangerunepizza.
JEM’ARRÊTEpourcommanderrapidementdeuxpizzaschezRicoetlesemporteavecmoi.Quandj’arriveàl'appartement,jevoisSkyentraindesortirlesfillesdelavoiture.Elleatrouvéuneplaceetlespoussedevantelle.Elleadestasdesacsremplisdetrucsdanslesmains.
«Besoind'aide?»demandé-je.Ellelèvelesyeuxetsouffleverslehautpourdégagerlescheveuxquitombentsursonvisage.
«Matt»,dit-elle,maisuncharmantsourireretrousselescoinsdeseslèvres,etçasuffitàmecouperlesouffle.Elleaunpetitami,ducon.Netefaispasd'idées.«Qu’est-cequetufaisici?»
Jesouris,parcequec’estcequejeressensintérieurement.«Sethm'aappelé.Ilétaitpaniquéparcequetun’étaispasàlamaison»,avoué-je.
Sonvisages’assombrit.«Oh!»dit-elle.Ellefroncelessourcils.«Pourquoiilafaitça?»Jehausselesépaules.«Ilétaitinquiet.»Elleclaquelaportedelavoiture,mêmes’ilyaencoredessacsdedans.Jeregardeparlafenêtredesaportière.«Laisse-moit’aiderpourceux-là.»Ellesecouelatête.«Jeviendraileschercherplustard»,dit-elle.«AprèsavoircalméSeth,
apparemment.»Ellemeregardetristement.Ellesoulèvelessacs.«Noussommesalléesfairedushopping.»
«J’avaiscompris»,dis-je.JefaissigneàMellieetm’accroupis.Ellemontesurmondosetmetientfermement.Jemelèveetlafaittournercommejeleferaisavecmanièce,etellepoussedescrismêlésderires.J’aiencorelespizzasdansunemain,alorsjelesposesurletoitdelavoiture.
«Amoi!»crieJoeyens’accrochantàmajambe.JesoulèveJoeyàsontouretlesfaistouteslesdeuxtournoyerencercle.Skysemarre.«Jepensequ'ellest’aimentbien»,dit-elletranquillement.Ilyadel’enviedansson
regard.Jelessecouetouteslesdeux.«Ouais,ellesm’aimentbien.»Elleshurlentquandjelesfaisànouveau
tournoyer.«Jeveuxdire,franchement»,taquiné-je.«Qu'est-cequin’estpasaimableenmoi?»Jehausselessourcilsàsonintention,plaisantantavecellecommejeleferaisavecunefemmequim’intéresserait.Maisiln'yenapaseudepuislongtemps.
Sonvisages’empourpre,etelleestsacrémentjolie.Maiselleneditrien.Néanmoins,sonregardsedéplaceduhautdemoncrâneauboutdemespieds,s’attardantpluslonguementsurcertainsendroits.Est-cedel'intérêtquejevoisdanssesyeux?Ellepassesalanguesurseslèvres,puisdétourneleregard.
«Attention»,l’avertis-jedoucement.Ellesecouelatête,commesiellevoulaitquejemetaise.Alors,jelefais.Pourl'instant.Jelasuisdansl’immeuble,aveclesfillestoujoursaccrochéesàmoipuisquejelestiensellesetles
pizzas,etellessonttoujoursentraindecrierquandnouspassonslaportedel'appartement.«Regardecequej’aitrouvé»,dis-jetoutforttandisquenousentronsdanslacuisine.Sethse
retourne,levisagedur,etilcommenceàouvrirlabouche.Jepeuximaginercequiestsurlepointd’ensortir,alorsjeluicoupelaparole.«TatanteSkyaeulagentillessed’emmenerlesfillesfairedu
shoppingcetaprès-midi»,dis-je.Jeleregardedanslesyeuxpourl’avertirdefermersabouche.IlmefusilleduregardetsepenchepourdireàSky«Tuauraispuappelerpouréviterqueje
m’inquiète.»«Jenepensaispasquetuseraisrentré.»Elleregardesamontre.«Jenevoulaispast’inquiéter,
Seth»,dit-elle.Elleestsincère.Etellesaitqu'ellel’ainquiétéinutilement.«Jesuisdésolée»,dit-elletranquillement.
Jejetteuncoupd’oeilàSeth,etilpousseunsoupir.Ilsedirigeverselleetl’attrapedansuneétreintebizarre,commejel’aivufaireavecsamèredescentainesdefois.Illasoulèvelégèrement.«J’étaisinquietpourtoi,aussi»,expliquet-il.
Ellesourit,etc’estmagnifique.«Merci»,dit-elle.«Montéléphoneestdéchargé.Dorénavant,jegarderaiunchargeurdansmavoiture.Jen’aipasl’habitudededevoirverifiermesmessages.»Ellecommenceàposerlessacsparterre.«J’aiemmenélesfillesacheterdesnouveauxvêtements»,dit-elle.ElleregardeSeth.«J’espèrequeçaira.»
Ilsembleunpeuchagriné.«Cetteinstitutricequ’ellesontn’apasarrêtédemesaoûleravecleursvêtementsdepuisunesemaine.»
«Lesfilles!»appelle-t-elle.«VenezmontreràSethcequevousavezpendantquejedéchargelereste.»
Sethmejetteuncoupd’oeil,puisilregardelesnombreuxsacsdispersésunpeupartoutdanslapièce.«Ilyenaencore?»demande-t-il.
Jesourisetpasseunemainsurmonvisage.J'aivulatonnedetrucsentassésàl'arrièredesavoiture.«Beaucoup»,dis-je.Skysedirigeverslaporte,etjetournemonpoucedanssadirection.«Jevaisaidertatante»,dis-je.
Ilmesourit.«Aider?Onappelleçacommeçamaintenant?»Skyestdéjààlaporte,etj’aivraimentenvied’alleravecelle.«Elleaunpetitami»,dis-je.Ilsecouelatête.«Plusmaintenant.Ill'alarguéehier.C’étaitpasbeauàvoir.»Alors,ellen'apasdepetitami?Moncœurbondit.C’estgénial.«Elleabeaucouppleuré?»Ilsecouelatête.«Maisilyaeuunediscussionbizarresurlesorgasmes,sonattirail,etlefaitqu’il
soitégoïsteaulit».Ilfrissonne.«Enfin,beaucoupplusquecequejevoulaisentendre.»«Beaucoupplusquecequetudevraisrépéter,aussi»,avertis-je.Ilagrippemonépaule.«Tuasbesoindetoutel'aidequetupeuxobtenir,mec»,dit-ilavecune
pressiondelamain.Ilsourit.Jeluifaisundoigtd’honneurenm’assurantqueJoeyetMellienepuissentpasmevoir,etjesuisSky
danslecouloir.Elleesttoujoursentraind’attendrel'ascenseur,doncjetrottejusqu’àelleetm’arrête,unpeuessoufflé.Jenesaispassijemanqued'airparcequejesuissoulagéqu’ellesoitlibreouparcequejemesuisdépêchédelarattraper,maisjepariequec’estlapremièresuppositionquiestlabonne.Etçameconvient.
S
9
kylar
BONTÉDIVINE,qu’ilestbeau!Mattporteuntee-shirtgrisetunjean,etsescheveuxsontretenussursanuqueparunélastique.Ilestsigrandquejedoispencherlatêteenarrièrepourleregarder.Ilmesourit.Ilrespireunpeufort,etjedoisadmettrequemoiaussi.
«Tuaspasséunebonnejournée?»demande-t-il.L’ascenseurcarillonneàcôtédenous,etnousentronsàl'intérieur.Ilappuiesahanchecontrelarampeetcroiselesbrassursapoitrine.
Jesuissortiedel'appartementencourantparcequej’étaisunpeutropsubmergéed’émotion.C’estlamentablequ'unenfantpuissemefaireperdrelesensdesréalitéssimplementenétantgentilavecmoi.MaisquandSethm'aprisedanssesbrasetm'aditqu'ilétaitinquietparcequej’étaisenretard,jemesuisrenduecomptequejefaisaispartied'unefamille,etmoncoeuradoublédevolume.Ensuite,ils’estfissuréetmesyeuxsesontremplisdelarmesetj’aidûsortirdelàavantdecraquercomplètement.
JepassemesdoigtssousmesyeuxetadresseunsourirelarmoyantàMatt.J’auraisvouluqu’ilmelaisseseulequelquesminutes,maismaintenantc’esttroptard.J’aitoutsimplementl’aird’uneidiotedevantunhommeséduisant.
Dequijememoque?Ilesthypersexy.Etjesuissurlepointdememettreàsangloter.Pourquoij’aitoujoursenviedepleurerquandcethommeestdanslesenvirons?
«Sky?»demande-t-ilcalmement.«Qu'est-cequinevapas?»«Rien»,dis-jed’unevoixrauque.Jemerâclelagorgeparcequ'ilyaunebouleaussigrossequ’une
montgolfièrededans.Ilmarcheversmoiettouchegentimentmonmentonavecsesdoigts,faisantbasculermonvisagevers
lesien.«Alors,pourquoitupleures?»«Parcequejesuisunefille»,couiné-je,commesic’étaituneexcuse.«Menteuse»,dit-il.Ilprendmonvisagedanssapaume,sesdoigtstripotantlapeaudevantmon
oreille,lacaressantd’avantenarrière.«Tuvaspenserquec’estbête»,dis-je.«Teste-moi»,réplique-t-il.«Non»,reniflé-je.Jeredressemesépaules.«Jevaisbien,vraiment.Cen'estrien.»Lesportess’ouvrentaurez-de-chaussée,etnoussortons,maisaulieudemarcherverslaporte
d’entrée,ilprendmamainetmetired’uncoupsecverslacaged'escalier.Ilfermelaporteets’assiedsurlamarchelaplusbasse.Iltapotelaplaceàcôtédelui.«Faisunpetitbreak.»
Jem’assiedsavecprécautionàcôtédelui.Ilserapprochejusqu'àcequesahanchetouchelamienne.
Jem’éloignelégèrement,maisilserapprocheunpeuplus.Jelèvelesyeux,etjenepeuxpasm’empêcherdeluisourire.«Tuenvahismonespace»,avertis-je.
«J’aimeenvahirtonespace.J’aienvied’êtrepartoutdanstonespace»,dit-ild’untontaquin.Puisiltapotesonépaule.«Dieunem'apasdonnédelargesépaulesjustepoursoutenirmestee-shirts».Ilutilisesamainpourpoussermatêtesursonépaule.Ilsetaitunmoment,puisildit:«Laisse-moiprendremapartdetonfardeau,Sky.Dismoicequinevapas.»
Ilesttranquillementassisetsecontentederespirer.Ilneditplusrien.Jesuisassiselàetjem’imprègnedesonparfum.C’estboisé,viriletpropre.C’estMatt,etj’aimeça.Jen’aiplusenviedepleurer.J’aienviedem’asseoirsurluietdel'embrasser.«OhmonDieu!»dis-jeengémissant.
«Non.JenesuisqueMatt»,dit-ilavecunpetitrire.Jeluidonneuncoupdepoingdansl’épaulepourrire.Ilfaitsemblantdetombersurlecôté,maisilse
redresseaussitôt,envahissantunpeuplusmonespace.«C’estàcausedetonpetitami?»demande-t-ilcalmement.Jesecouelatête.J'avaispresqueoubliéPhillip.«Non»,commencé-je.Maisjen’arrivepasà
alignerdeuxmots.«Laissetomber.»Ilresteassisensilence,puisilsemetàsiffler.Ilnemelaisserapastranquillesijenem’explique
pas.«C’estjustequej’aijamaiseudefamille.»Voilà.Jel'aidit.Maintenant,ilpeutavoirpitiédemoi.
«Alors,quandj’aivuqueSethétaitinquiet,passeulementpoursessœurs,maisaussipourmoi,çam’arenduetoutechose.»Jehausselesépaules.Ҫaal’airencoreplusstupidemaintenantquec’estsortidemabouche.«C'esttout.Jesaisquec’eststupide.»
Ilneditrien.Ilsecontentedehocherlatête.«J’aijustedumalàtrouvermesmarquesdanscettesituation.Maisjepensequejevaisyarriver,et
çafaitdubien».Ilhausselessourcils.«Donc,c’étaitdesbonspleurs?»demande-t-il.«C’étaitdetrèsbonspleurs.»Unsouriremevientauxlèvres,mêmesijesuisencoretrèsémue.«Ok»,dit-ilenhochantlatête.Iltapotesonépaule.«Tuveuxpleurerencoreunpeusurmoi?Pour
ainsidire,j’aimebienquandtumetouches.»Ilsouritetouvregrandssesbrasensigned'invitation.«Jesuisvraimentbonpourfairedescâlins.»
Jememordslalèvreinférieureenessayantdenepassourire.«Jevaisfairesemblantquec’estunecorvéesiçapeuttefairetesentirmieux.Jevaismêmegémir
bruyamment.»Cettefois,jeris.Jenepeuxpasm’enempêcher.Ilesttropchou.«Ҫaveutdirenon?»demande-t-il,impassible.«D’habitudejenesuispasaussiémotive»,dis-je.Ilhausselesépaules.«Touteslesfemmesdisentça.Engénéral,çaprécèdeunépisodedefolie
furieuse.»«Tumetraitesdefolle?»Ilsecouelatêteavecvéhémence.«Certainementpas.»Ilsourit.«Ilyabeaucoupdemotsque
j’emploieraispourparlerdetoi.Follen’estpasl’und'entreeux».Maintenant,jesuisintriguée.«Vas-y,dis.»«Tuesabsolumentmagnifique,putain!»dit-il.Sonregardglissedehautenbasdemoncorps.Mesjouess’empourprent.«Ettuesintelligente.Etloyale.Ettuaseulesyeuxplusgrosqueleventreenprenantcestrois
enfantsquinesontpasmêmeàtoi.»Ҫamefaitplaisirqu'ilpensequejesuisintelligente.Etloyale.«Ettun’espasàmoi.»Ilselèveettendlebraspourprendremamain.«Alorsonferaitmieuxde
sortirdelacaged'escalieravantquejefassequelquechosedestupidecommet’embrasser.»Ilmetire,etjem’époussettelesfesses,enréfléchissantàcequedoisfaire.«Tuveux
m’embrasser?»demandé-je.«Plusquetout»,dit-ilrapidement.Jesourisetdétourneleregard.«Bien.»J’ouvrelaportedelacaged'escalieretavance.«Qu'est-cequeçaveutdire?»demande-t-ilalorsquej’aidéjàtournéledos.«Rien»,lancé-jepar-dessusmonépaule.Moncœurestbienpluslégerqu'ilnel'étaitilyaquelques
minutes,sansdouteparcequ'ilyaenvironunmilliondepapillonsquivolètentautourdemonestomac.Monventreseretournequandjecroisesonregard.«Jesuiscontentequetuveuillesm’embrasser,c’esttout.»Jehausseànouveaulesépaules.
«Donc,jepeux?»demande-t-ildoucement.Ilmesuitdanslarueetjusqu’àmavoiture.Jedéverouillelesserruresaveclebippourpouvoirouvrirlaporte.Jecommenceàsortirlessacsetàlesluimettredanslesbras.
«Tupeuxquoi?»demandé-je.Ilsourit.«Tulesais.»Jebaissemavoixjusqu’àcequecenesoitplusqu’unchuchotement.«Ilvafalloirquetumel’épèle,
Matt.»«J-EV-E-U-XT’E-M-B-R-A-S-S-E-R»,épèle-t-ilenriant.Jerisaussi.«Bien»,répété-je.Jesorslesdernierssacs.C’estluiquienportelaplupart,doncma
chargeestassezlégère.Jemehissesurlapointedespiedsetdéposeunrapidebaisersursajoue.«Mercidem’avoiraidéepourlessacs.Etpourlapizza.Etpourt’êtreprécipitéquandSetht’aappelé.Jesuisdésolés’ilagâchétasoirée.»
«Tupeuxréparerlesdommages,»dit-il.Ilfaitunemoueséduisante.Jenepeuxpasm’empêcherdesourire.«Tuviens?»demandé-je.Illèvelessacsenl’aircommepourmontrerqu’iln'apaslechoix.«Enfuyez-vouspendantquevouslepouvezencore,M.Reed,»dis-jeenessayantdeluiprendreun
sac.«Iln’enestpasquestion»,dit-il.Monventrefaitencoreunesortedepetitecabriole,etjenepeuxpasm’empêcherdemedemanderoù
toutçavanousmener.
M
10
att
SESJOUESSONTd’unjolirose,etelleévitedemeregarderdansl’ascenseur.Jelalaissemarcherdevantmoidanslecouloirparcequ’ellealeculleplusbeauetleplusparfaitquej’aiejamaisvuetquej’aibesoind’uneexcusepourpouvoirleregarder.Elleporteencoresatenuedetravail:unejupedroite,destalons,etunjolihaut.
Elleregardepar-dessussonépauleettiresalèvreinférieureentresesdents,sonvisagerosissantencoreplus.Jebandeimmédiatement.Siellen’arrêtepas,jevaisdevoirresterunpeudanslecouloiravantdepouvoirentrer.Jerespireprofondémentetarrêtederegardersoncul.Aulieudeça,jeregardelestasdesacsqu’elleaentasséssurmoi.Ilsdébordentdemesbras,etj’aidesboîtesàchaussuresempiléesdanslesmains.
«Tuasachetétoutlemagasin?»demandé-jetandisqu’elleouvrelaporte.Ellelèvequatredoigts.«J’aiachetéquatremagasinsentiers.Lespetitesfillescoûtentchers.»Elle
hausselesépaulesetdit:«J’aiquelquesbricolespourSeth,aussi.J’espèrequeçaluiira.J’aidûdevinersataille.»
Ilvaadorerça.Cepetitn'aeupersonnepours’occuperdeluidepuislongtemps.J’ailesentimentquemêmesielleluiavaitachetéunmanteaudefourrurerose,ill’auraitprisavecfiertéjusteparcequ'elleleluidonnait.«Peuimportecequetuaspris,jesuissûrqueçairatrèsbien.»
Elleouvrelaporte,etjecommenceàmedébarrasserdessacs.Lelourdsacremplidejeansalaissédesrainuressurmonpoignet,etjelebrandispourleluifairevoir.«Tuasvulesconséquencesdetaviréeshopping?»plaisanté-je.
Elleprendmamaindanslasienneetretournemonbraspourévaluerleprejudicedeplusprès.Sesmainssontdoucesetsesonglesmanucurésàlaperfection.Ellepassesonindexsurmonpoignet.«Jesuistellementdésolée,Matt!Regarde-toi:tuesblessé!»Elleritbruyammentetc’estunsijolisonquisortdeseslèvres!Alafoisdébridéetfougueux.J’aimetrop!Surtoutquandellepenchesatêteenarrièreetqu’elleritsifortqu'ellerenifle.Maisçalafaitrireencoreplusfort.«Qu’est-cequejepeuxfairepourréparerça?»demandet-elle.
Jelèvemonpoignetetavancemalèvreinférieure.«Unpetitbisouetçairamieux?»suggéré-je.Ellesoulèvemonpoignetetpresseseslèvressurmapeau.J’ail’impressionquejevaismedissoudre
enunegrosse,vieille,dégoulinantebouledesueurlàsursontapis,maisdèsqueseslèvresmetouchent,ellesoufflesurmapeauetçafaitungrosbruitdepet.Ҫamefaitrire,etjetendslesbraspourlatirerversmoi.
Maisjusteàcemoment-là,unenfanttoutnusortdelasalledebainsengalopant.C’estMellie,etjecachemesyeuxtandisqu’ellepasseencourantdevantnous.Sethlapourchasse,uneservietteàlamain.Ilgrogneaprèsellepourrire,etelleseprécipitederrièrelecanapé.Ellepasseàcôtédemoiencourantetjetendstrèsrapidementlamainpourl'attraper,tenantàboutdebrassonpetitcorpsnuetgigotant.Merde,elleesttouteglissante.Elleritetagitesespieds,donnedegrandscoupsdepied,etjefaiscequejepeuxfairepourlatenir.
«Viensici,toi»,grogneSeth,etilenrouleMelliedanslaserviette.Jel’entendsgloussertoutlelongducouloir,puisj’entendslaportesefermer.
Skyposesamainsurmapoitrine,etlafaitglisserpourm’essuyer.«Tuestoutmouillé»,dit-elleensecouantlatête.
«C’estbon»,dis-jeenbalayantsesinquiétudes.«C’estjusteunpeud'eau.»Jefrottemesmainsl’unecontrel’autre.Ellessonttoujoursglissantes.«Etdesavon.»ajouté-jeenriant.
«Laisse-moiallertechercheruneserviette»,dit-elleensedirigeantverslacuisine.«J’ensuisencoreàapprendreoùsontleschoses.»Elleouvretiroiraprèstiroir.Elletrouveenfinunepetiteservietteetmelatend.«Désoléequ’ellet’aitmouilllé.Etqu’elleaitcourutoutenuedevanttoi.»
«Tuplaisantes?»demandé-je.J’adorecegenredetrucs.Toutecetteagitationm’amanquéchezmoidepuisquelesplusjeunessontpartis.«C'estgénial.»
«Jevoudraisbientepasseruntee-shirtpourtechangermaisj’enaipasàtataille»,dit-elle.Ellegrimace.«Désolée.»
Jefaissemblantdepassermontee-shirtpar-dessusmatête,etsesyeuxsedéplacentversmesabdos,s’agrandissantquandellevoitletatouageàgauchedemonnombril.«Ouah!»souffle-t-elle.Ellecouvresaboucheduboutdesesdoigts.
Montatouageestunegrenouilleverte.Maiscen’estpasn’importequellegrenouilleverte.MonfrèreLoganestunartistefabuleux,etc’estluiquil’adessinée.C’estunegrenouilllesurunnénupharavecdesfleursflottanttoutautour.Surlatêtedelagrenouille,ilyaunecouronned'épines.Jel'aimevraiment,maisjemesensunpeuàvifetexposémaintenantqu'ellel’avu.«Tuveuxembrassermagrenouille?»demandé-je,parcequejemesensunpeudéprimé.
Ellelècheseslèvres.«Nefaispasça»,avertis-je.Mavoixestrauque,mêmemoijel’entends.«Fairequoi?»murmure-t-elle.Jefaisunpasverselle,enjetantunregardrapidedanslecouloirpourvoiroùsontlesenfants.«Ne
lèchepasteslèvresenmeregardant,Sky»,dis-je.Ellelerefait.«Oups!»souffle-t-elle,maisellesourit.J’aienviedel'embrasser,maisjedoissavoircontrequoijemebats.«Commentvatonpetitami?»demandé-je.JesaisqueSethaditqu’ilss’étaientséparés,maisje
veuxl'entendredesabouche.Jenetoucheraipasquelqu'unquisortavecquelqu'und'autre.J’aiassezsouffertdecegenredetruc.J’enaipourlavie.
«Quelpetitami?»demande-elle.«Nemedonnepasd’espoirs’iln’yenapas»chantonné-je.Maisjesuissérieux.Absolument
sérieux.«Ons’estséparés.»«Ettuesabattue?»Jeveuxsavoircommentellesesent.Aproposdetoutça.«Folledejoie»,corrige-t-elle.MercimonDieu.Unfrissonparcourtmacolonnevertébrale,parcequecettefemmem’intéresse
vraiment.«Tuessûrequetuenasfiniaveclui?»«Absolument».Ellehochelatête.Sesyeuxnequittentpaslesmiens.«Jevaistefairetomberamoureusedemoi»,l’avertis-je.
«Tupeuxtoujoursessayer»,dit-ellecalmement.Jemepencheetl'embrassetrèsrapidementsurlajouejusteavantqueMellien’arriveencourantdans
lapièce.Elles’arrêteàmespiedsendérapant,glissantdanslapiècedanssacombinaison-pyjama.ElleagrippemesjambesavecunbrasetglissesamaindanscelledeSkyavecl'autre.SkyrepousseunemèchedecheveuxduvisagedeMellie,avecunregarddouxauqueljenem’attendaispas.
«Quelqu'unveutjoueraubowlingsurlaWii?»demandeSethenentrantdanslacuisine.Sonregardfaitdesallers-retoursentreSkyetmoi.«Qu'est-cequej’airaté?»demande-t-il.
«Jet’aiachetépasmaldetrucsaumagasinaujourd’hui.Pourquoitunevaspasvoir?»demandet-elle.
Ilhausselessourcils.«Tuasdestrucspourmoi?»Ilsourit,pousseuncridejoieetvafouillerdanslessacs.
C’estungarçon,unado,etj’aidel’expérienceaveccesanimaux-là.J’enaimoinsaveclesfilles.Jeprofited’unmomentoùSkyneregardepaspourluitapersurl'épauleetl’avertir:«Mêmes’ilsneteplaisentpas,faissemblant.Nelablessepas.»
«Tuplaisantes?»demande-t-il.Ilbrandituntee-shirt.«Ilssontsuper.»Ilessayeseschaussures,etellesluivont.ElleaachetédesVans,doncellenepouvaitpassetromper.Illesadore.«Tun’auraispasdû,tanteSky»,dit-il.Ilselèveetsedirigeverselle.Ellesouritdetoutessesdents.Illasoulèveetlafaittourner.«Merci,»dit-il.
Ellecrie.«Jedoism’habitueràcegenredecâlinsquetufais»,dit-elle.«Pourquoi?»demande-t-il.Ilal'airconfus.J’ail’impressionqueSkyn'apaseubeaucoup
d'affectionquandelleétaitpetite.Maiscesenfantsenontétébaignés.«C’estjuste...quec’estquelquechoseàlaquellejenesuispashabituée»,dit-elle.LevisagedeSeths’assombrit.«Tuveuxquejem’arrête?»demande-t-il.«Jecâlinaismamèretout
letemps.»«Situarrêtes,jevaisdevoirteconsigneràlamaisonout’obligeràporterunchapeauridiculeà
l'écoleouquelquechosedumêmegenre.Merde,jenesaispascommenttetorturer,maisjetrouveraibienquelquechose.»Elleritmaisjevoisqu'elleestmalàl'aise.
IlpasseànouveausonbrasautourdesépaulesdeSkyetlaserre.Ellecouineunpeu,etilrit.«Tuescommeunepetitesouris»,dit-il.«Tuchuchotesquandtuesencolère,aussi?»
Elleluifrappel’épaule.«Tuleverrassitucontinuescommeça.»Skysedébarrassedeseschaussuresd’uncoupdepiedetdéambulepiedsnusdanssesbas.Elle
prendunepartdepizzaetvas'asseoirsurlecanapé.LesenfantscommencentunepartiedebowlingsurlaWii,etilslapersuadentdejouer.«J’aijamaisfaitçaavant»,prévient-elle.
«C’estfacile»,ditSeth.Illuifaitsigned’avancer.«Allez.Jevaistemontrer.»Elleselèveensouriant,etjetendslamainverslatélépourmonterleson.Skytiresonbrasen
arrière,justeaumomentoùjemeretournepourrevenirsurlecanapé,etsoudainlatélécommandeluiéchappedesmainsetatterritdirectementsurmonnez.
«Aïe!»grogné-je.Skymetsamainsursabouchepourréprimeruncri.Puisellecourtversmoiquandellevoitlesang
coulersurmonvisage.Jemedirigeverslacuisineparcequejeneveuxpasmettredusangsurlamoquette.
«Ohbudain!»m’écrié-jequandjevoisquelesenfantsnenousontpassuivis.Ellemefaitasseoirsurunechaiseetmetuneserviettesousmonnez.«Ҫafaitunbudaindebal!»Jeparlecommesij’avaisungrosrhume,maislesangcouleencore,alorsjedoismepincerlenez.
«Jesuisvraimentdésolée!»dit-elleensebaissantdevantmoi.Elleposesesavant-brassurmescuisses.Sonhaleinefleurebonlapizzaqu’ellevientdemangeretj’aivraiment,vraiment,enviedel'embrasser,maisj’aidusangpleinlevisageetlesmains.«Jesuisvraimentdésolée»,répète-t-elle.«Je
nesavaispasqu’elleallaits’envolerdemamaincommeça.»«Tuauraisdûl’attacheràtonboignet»,dis-je.«L’attacheràmonpoignet?»répètet-elle.«Bourl'embêcherdes’envoler.»«Merde!»dit-elleencore.«Jesuisvraimentdésolée.»Ellel’adéjàdit.Elleselèveetvachercheruneserviettehumide.Ellemenettoielesmainsetessuie
doucementledessousdemonnez.Monnezmefaitunmaldechien.Jereculematête,maisellesuitlemouvement,examinantetpressantmonnez.
«Jepensequeçanesaigneplus»,dit-elle.Maisjelalaissecontinueràs’affairerautourdemoi,parcequej’aimeça.«Tuveuxunpeudeglace?»demande-t-elle.
Ouais,maispourmabite,paspourmonnez.«Oui,s’ildeblaît»,dis-je.Sonvisagen’estqu’àquelquescentimètresdumien.Maisellesedirigeverslefrigo.Ellerevientavecunpetitsacdeglace.Elleseraitprobablementoffenséesijelefourraisdansmonpantalon,doncjeleplacecontremonnez.Jetiensmonmentond'unemainetlaglacedel'autre.
«Jenevoulaisvraimentpastefrapper»,dit-elle.Elleal'airsiinquiètequejedoislatranquilliser.Merde,j’aivécuavecquatrefrères.J’aieuplusdesaignementsdenezquejenepourraisjamaiscompter.
«Jesurvivrai»,dis-je.Ellesepencheprèsdemoietm’embrasselajoue.J’aienviedetournerlatêteetdepressermes
lèvressurlessiennes,maisjenelefaispas.«Tuesaboureusedeboi,baintenant?»demandé-je.Elleritetdétournelatêteenfermantlesyeux.Sonrireesttropmignon.Ellegrimace.«Jesubbosequeçaveutdiredon»,dis-je.Jesoulèvemachemiseetessuieleboutdemonnez,carelleaprismaserviettehumide.Ace
moment-là,sesyeuxsedirigentversmonprincegrenouille,etellesepencheenavantetappuieseslèvressurlui.Ellemeregarde,sesyeuxbleusgrandsouverts,tandisqu’ellelaisseseslèvress’attarderlàpendantuneseconde.Puisellefaitungrandbruitdebisouetseredressebrusquementensouriant.«Voilà.Toutvapourlemieux?»
Putain,non!Ҫanefaitquecommencer.Sethpassesatêtedanslapièce.Ilricaneenmeregardantetsecouelatête.«Mec»,dit-ilenriant.
«C’estlachoselaplustristequej’aiejamaisvue.»Jemedébarrassedelaglace.«Ҫasuffit.Jevaistebotterlesfessesaubowling,Seth.Tuesfini.»Je
lesuisdansl'autrepièce,prendsunetélécommandeetessayedefairecommesiellenevenaitpasdechamboulermonmonde.
S
11
kylar
JESUISTELLEMENTPRISEparlejeuquejenemerendsmêmepascomptedel’heurejusqu’àcequeMelliegrimpesurmesgenouxets’endorme.Jesaisqu'elleestendormieparcequejesensdelabavecoulerlelongdemajambe.Jemeredresse,enfaisantattentiondenepaslabousculer,etlatiredansmesbras.Ellefaitunpetitmurmureensommeilléprèsdemonoreilleetseblottitunpeuplusdansmoncou.Jeprendsunegrandeinspirationetprofitedumoment,parcequec’estextrêmementrare.
«Okay,çasuffit»,ditMatt,etilsepenchepouréteindrelaWii.«Jepensequ'ilyaeuassezdecoupsdepiedauculpourcesoir.»Ilpoussel'épauledeSeth.Sethlepousseaussietilsroulenttouslesdeuxausol.MattimmobiliseSethetsourit.«Comments’estpassélalutteaujourd'hui?»demande-t-il.
Sethseredresse,etarrangesescheveux.«Pasmal.Onfaitdescombatsd'entraînement,mercredisoir.»IlregardeMatt.«Tuveuxvenirvoir?»
Matts’allongeànouveausurlesol,faisantsemblantd’êtreépuiséaprèslalutte,maisjepensequ'ilestchoquéqueSethluiaitdemandéça.Ilramasseuneballeetcommenceàlajeterenl'airetàlarattraper.«Aquelleheure?»demande-t-il.
Sethhausselesépaulescommesicen’étaitpasimportant.«A7heures,jecrois»,dit-il.«Donc,tuveuxvenir?»
Matts’assiedethochelatête.«Sitatanteestd’accord»,dit-il.Mattmefaitunclind'oeil,commesiSethnepouvaitpaslevoir.MaisSethlevoitetilsecouelatête.
«Arrêtecettearnaqueavecmatante,mec»,prévient-il.«C’estpasdel’arnaque.C’est...»Ils’arrêteetmeregarde.«Merde,jesaispascommentça
s’appelle.»Ilal'airunpeumalàl'aise.IljettelaballesurlapoitrinedeSeth,etSethretombesurlesolensetenantleventre.
Joeyselèveetvas’asseoirsurleventredeSeth,ellerebonditetritquandilgémit.«Pourquoituestoujoursdebout?»demande-t-ilenregardantl'horloge.«L’heureducoucherestpassée.»
Ilattrapesesmainsetselève,lajetantsursonépaule.Ellecouine.Ilvientversmoietlalaissependredevantmonvisage.«FaisunbisouàtanteSky»,dit-il.
Ellesepencheenavant,prendmonvisagedanssesmains,etm’embrassesurlajoue.«Bonnenuit,tanteSky»,dit-ellecalmement.
Sethmontremesgenoux.«Jereviensdansunesecondepourcelle-là»,dit-il.«Non,jevaislaprendre»,dis-je.JemelèveetprendsMelliedoucementdansmesbras.Ellese
blottitplusprèsdemoi,etjemerendscomptequ'elleatranspirécontremoiquandjesensunebouffée
d’airfraissurl’endroitoùelleétaitcouchée.Maisjenechangeraisçapourrienaumonde.Sethhausselesépaules.«Tuenessûre?»demande-t-il,enpenchantsatêtedecôté.Jehochelatêteetluisouris.«Siçanetedérangepas.J’aimeraislesmettreaulit».Sethhochelatêteendirectiondelachambredesfilles.«Biensûr»,dit-ild’untondésinvolte,etilse
dirigedanscettedirection.IldéfaitlescouverturesetfaittournoyerJoeycommeunavion,enfaisantunbruitmi-bourdonnement
mi-souffleavecsabouchejusqu'àcequ'elleatterrisseentrelesdraps.Elleglousse,etilsepenchepourl'embrassersurlajoue.«Bonnenuit»,dit-il.Puisilvientm’aideràborderMellie.Elleestcomplètementendormie,etellefaitàpeineunmouvementquandillacouvre.Jemetourneendirectiondelaporte,maisJoeycrieetjedoisrevenir.
«TanteSky?»dit-elle.Jemeretourne.Elleestbiencaléeauchauddanssescouvertures,etjenevoispasdequoielle
pourraitavoirbesoin.«Tuveuxquelquechose?»«Ellevatefaireresteraussilongtempsqu'ellelepeut,endemandantdesbisous,del’eauetpleinde
trucsdontellen'apasvraimentbesoin»,prévientSeth.Illapointedudoigtetdit:«Dors!»Jemedirigeverslelit,m’assiedssurlebord,ettirelescouverturesencoreplusétroitementautour
d'elle.Ellesortsonbrasetposesamainsurmonavant-bras.«Situvoismamaman»,chuchote-t-elle,«tuluidirasbonnenuit?»
Moncœurseserredansmapoitrine,etjedoisfermerlesyeuxetprendreuneprofondeinspiration.Maisjemepencheverselleetluimurmureàl’oreille:«Tupeuxparleràtamamanquandtuveux,ellet’entendra.Alorstupeuxluidirebonnenuittoi-même.»Jeluipincegentimentlenez.
«Ellem’entend?»murmure-t-elle.Jehochelatête.«Ellet’entend,mêmesiellen’estpluslà.»Jeclignefurieusementdesyeuxparce
quec’esttoutcequejepeuxfairepourm’empêcherdesangloter.Quandest-cequejesuisdevenueunetellepleurnicheuse?Enmêmetempsquejesuisdevenuemaman,apparemment.«Ellenetequitterajamais.Jetelepromets.»
«Jeluidiraimoi-même»,dit-elle.Ellesouritetroulesursonoreillertandisquesesyeuxseferment.«Bonnenuit»,dis-je,etjel’embrassesurlefront,m’attardantunmomentpourm’imprégnerdeson
odeurdepetitefille.Quandjesors,Sethestentraindem’attendredanslecouloir.«Ouah!»souffle-t-il.«Quoi?»demandé-je.J’évitesonregardparcequ'ilàl’airdequelqu’unàquionvientdecouper
l’herbesouslespieds.Ilsecouelatête.«Parfois,çaparaîtfaciledecontinuersanselle,etd'autresfois,lessouvenirsettous
lespetitstrucsquiramènentàelle,viennentvoussubmerger,tuvois?»Non,jenevoispas.Jen'aijamaiseupersonnequim'aaiméecommeleurmèrelesaimait.Jenesais
pascequeçafaitdeperdrevotreancre.Desoudaindériver.«Tupeuxluiparler,toiaussi,tusais»,dis-je.Ilmesuitàlacuisine.«Elleesttoujourslàpourtoi.»
Ilsecoueànouveaulatête.«J’aimecetteidée,maisjenesuispassûrd’ycroire.»Ilpousseunsoupir.«Jemesensunpeuseul.»
Moncœurseserre.Jepensaisqu’onétaitentraind’avancer,maispeut-êtrequejenesuispascapabledeluidonnercedontilabesoin.«Jevaisfairedesefforts»,dis-je.
Ilmetiredanssesbrasetmeserre,sonavant-brasencoreunefoisenrouléautourdematêtedanscetteétreintesibizarre.Maisj'aimeça.
«Toutvabien?»demandeMattdepuislaporte.Ilhausseunsourcilàmonintention.Jereculeetrepousselescheveuxdemonvisage.«Trèsbien,»dis-jeenluisouriant.Jenesaispas
pourquoi,maisçasemblenaturelqueMattsoitlà.Nousavonscetteétrangesorted’alchimiequifaitpalpitermonventremaismeréconforteenmêmetemps.Ilapporteunesensationdepaix.Jenepeuxpas
ladéfinir,maisjesaisquej’enveuxencoreplus.IlsedirigeversSethetenroulesonbrasautourdelatêtedugarçon,puislacoincegentimentpour
frottersoncrâneavecsonpoing.Sethlerepousse,maisilsourit.«Jevaismecoucher»,ditil.«Déjà?»melamenté-je.Jeregardemamontre.«Ilestencoretôt.»Iljetteuncoupd’oeilrapideàMattetMattbaisselatêteetsourit.«Jesuisfatigué»,ditSeth.Il
simuleunbâillementets’étire.Ilsourit,etMattpassesamainsursonvisagepourcachersonpropresourire.Sethm’embrassesurlefront,cognesonpoingcontreceluideMatt,etpartdanssachambre.
Jenesaispasquoifairedemoi-mêmetouteseuleavecMatt,alorsjecommenceàchargerlelave-vaisselleaveclavaissellequ’onautiliséeaujourd'hui.Mattramasselesassiettesetlestassessurlatableetm’aide.
«Attention,oujevaism'habitueràt’avoirici»,avertis-jemalicieusement.Ilmeregardedanslesyeux.«Super.C’estcequejevoulais.»J’enailesoufflecoupéetjedoismeretournerpournepasluifaireface.Jeposemesmainsàplatsur
lecomptoiretprendsuneinspiration.MaisalorsjesenslaprésencedeMattderrièremoi.Ilaposésespaumesàplatsurlecomptoiràcôtédesmiennes,sesbrasencadrantmoncorps.Ilestsiprèsquejepeuxlesentirduhautdemoncrâneàmestalons.
«Tuesamoureusedemoimaintenant?»chuchote-t-ildoucement.Unsourirepassesurmonvisage,etjesuistropheureusequ'ilnepuissepaslevoir.«Nan»,dis-je
par-dessuslabouledansmagorge.Ilpousselescheveuxdemanuqueetyappuieseslèvres.Jesuissoudainheureusequ'ilsoitderrière
moi,parcequej’ail’impressionquemesgenouxvontmelâcher.Seslèvressontdoucesetchaudes,maisinsistantes.Ilembrasselecôtédemoncou,etj’inclinelatête,parcequec’esttellementbon!
«Unjourtuvoudrastemarieravecmoi»,murmure-t-il.«Tuesterriblementsûrdetoi.»Mavoixnetremblequ’untoutpetitpeu.J’ensuistrèsfière.«Mmmmmm,»murmure-t-il,etseslèvresglissentdoucementlelongdemoncou.Soudain,ilyaunbruitderrièrenous,etMattfaitunbondenarrière.Ilestdel’autrecôtédelapièce
enmoinsd’uneseconde.JemeretourneetvoisSethdeboutdansl'encadrementdelaporte.Sonregardfaitdesva-et-viententrenousdeux.Enfin,ilrenifleetdit:«Mec,tudevraisdéjàêtreentraindel’embrasser.MonDieu.»Ilsedirigeverslefrigoetprendunebouteilled'eau,puisilquittelapièce.
Mattgrimace.«Jedevraisprobablementyaller.»«Non»,dis-jerapidement.Jefermefortlesyeux.Quandjelesrouvre,ilestentraindemeregarder
intensément.«Jeveuxdire,situdoisyaller,tupeux.Maissituveuxresterunpeu...»«Jeveuxrester»,dit-ilrapidement.«Tuveuxunebière?»demandé-je.Jepensequ'ilyenaencorequelquesunesdansleréfrigérateur.«Non»,dit-il.«Maismerciquandmême.»Jemeverseunverredevinpouravoirquelquechoseàfaireavecmesmains.Ilseprendunebouteilled'eauetmesuitsurlecanapé.Jem’assiedsàunbout,etluiàl’autre.Ilest
beaucouptroploin,àmonavis,maisenmêmetemps,ilesttropprès.Qu’est-cequejesuisentraindefaire?
Jemetsmespiedssurlecanapé,mesgenouxpointantversletéléviseur,etMattregardemesjambes.Jetireunpeusurmajupe.Ilgémitetpenchelatêteenarrière,maisilsourit.«Tunesaispascommec’estdurd’êtreassisdececôtéquandtoituesàl’autrebout»,dit-il.
«Si,jelesais»,avoué-je.Sonregardsetournebrutalementverslemien.«Turessensça,toiaussi?»demande-t-il.Sesyeux
sontsibleusetsiprofondsquej’aienviedetomberdedansetd'yrester.Nedétournejamaistonregarddemoi,Matt.
Jehochelatêteetmemordslalèvreinférieurepouréviterdesourire.«Pourquoitun’aspasdepetite
amie,Matt?»demandé-je.Etjeveuxvraimentsavoir,parcequec’estincompréhensiblepourmoiqu'ilsoitcélibataire.Ilestbeau,etilestsigentil.
Ilagitesondoigtversmoi.«Ilyaunehistoirelà-dessous»,dit-il.Jem’enfonceunpeuplusdanslecanapéetmetournedesortequemespiedssontpointésverslui,et
mesjambesétendues.Mesorteilstouchentpresquesacuisse.Alorsilsoulèvemespiedsetseglissedessous,serapprochantunpeuplusdemoi.«J’aiétéamoureuxd’unefille.Pendantlongtemps.»
«Qu'est-cequiluiestarrivé?»demandé-je.Ilcommenceàchatouillermesorteils,puissesdoigtsglissentverslehautdemonpied.C’esttoutdouxetc’esttellementbonquejeneveuxpasqu’ilarrête.Sesdoigtspianotentdistraitementtandisqu’ilcommenceàparler.
«Quandj’aiétédiagnostiqué»,dit-il,«ellen’apaspufaireface.»«Lecancer?»demandé-je.Ilhochelatête.Sesdoigtsmontentetdescendentlelongdemontibia,etilleurfaitfaireunquartde
tourpourcaresserl’arrièredemongenou.Jenel'arrêtepasquandsesmainsglissentsousmajupe,mêmesijemeraidis.Ilsouritquandiltrouvelehautdemesbas,etildéclipselapetiteattachequilesaccrocheàmajarretière.Ilfaitlamêmechosedel'autrecôté,sesmainstaquinantlapeausensibledel’intérieurdemacuissetandisqu’illibèrelebasetlefaitroulerjusqu’enbas.Illefaitpasserpar-dessusmonpied,etfaitdemêmeavecl'autrecôté.Soudain,jesuisvraimentheureusedem’êtrerasélesjambescematin.Jeremuemesorteilsàsonintentionetilrecommenceàmecaresser.Jeveuxqu’iln’arrêteplusjamais.
«C’estok?»demande-t-il.Maisilnemeregardepasdanslesyeux.Ilregardemesjambes.«Ouais»,soufflé-je.«Continuedeparler.Tuasétédiagnostiqué...»«J’aiétédiagnostiqué,etlepronosticn’étaitpasbon.J’aifaitdelachimioetçaaétéunpeumieux.
Maisaprèsj’aieubesoind’undeuxièmetraitement.Leschosess’annonçaientmal,etonétaitfauchés.Jenepouvaisplustravaillerausalondetatouageparcequemonsystèmeimmunitaireétaittropfaible,alorsjen’avaisplusderentréesd'argent.J’étaispauvreetmalade,etellenem'aimaitpasassezpourfairelarouteavecmoi.»Ilhausselesépaules,maisjesensqu'ilestsérieux.«Ellem’atrompéavecmonmeilleurami.»Ilhausseànouveaulesépaules.«Etc’estlafindecettetristehistoire.»
«Tul’aimesencore?»demandé-je.Jeretiensmonsouffleenattendantsaréponse.Ilsecouelatêteetlèvelesyeux.«Jel’aiaiméependantlongtemps.Etjen’aipascherchéuneautre
relation.Jenesuissortiavecpersonnedepuis.Maisjenesuisplusamoureuxd’elle.Maintenantjelesais.»
«Pourquoimaintenant?»demandé-je.Ilmeregardedanslesyeuxetdit:«Parcequejet’airencontrée,etquej’espèrevraimentquetu
voudrasfairequelquechosedeconcretavecmoi.Jesaisqu’onvientjustedeserencontrerettoutça,maisj’étaissérieuxquandj’aiparlédetefairetomberamoureusedemoi.»Ilrit.«Puistum’ascognélenez,cesoir,etj’aisuquec’étaitledestin.»
«Quoi?»Jenesaispasdequoiilparle.«QuandmonfrèreLoganarencontréEmily,ellel'afrappéauvisage.EtquandPeteetReaganont
commencéàsortirensemble,elleluiacognélenez.»Illèvelamainettouchedoucementsonnez.«Alors,quandtum’asfrappé,cesoir,j’aisuquec’étaitledestin.»Ilsourit.«J’espèrequeturessenslamêmechose,parcequej’aivraimentenviedesavoiroùtoutçavanousmener.»
«Alors,lesfemmesdonttesfrèressonttombésamoureux,leurontcauséunprejudicecorporeletc’estcommeçaquevousavezsuquec’étaitbon?»
«Nousavonsunesortederègle.Siunefemmetefrappeauvisage,tudoisl'épouser.»Ilrit.«Jenet’aipasfrappé.»«Ҫarevientaumême»,dit-il.«C’estmonhistoireetjem’ytiens.»Jeposemonverredevinsurlatablebassequandjemerendscomptequ'ilestvide.«Maisjeveuxteparlerdequelquechose»,dit-il.Ilestcalmeetsérieux,etilarrêtedefrotterma
jambe.Ilenroulesamainautourdemacheville.«Ok»,dis-jed’unevoixhésitante.«Avectoutecettechimio,leschancesquej’aieunjourdesenfantssontminces.»Sesyeuxsont
remplisdedouleur.«Iln'yamêmeprobablementaucunechance.»Iltournesonpouceverslecouloir.«Tutecontenteraisdetroisenfantsetpasundeplus?»
Jepenchelatêteenarrièreetris.«Tucroisquej’enaibesoindeplusdetrois?»«Jeveuxjusteêtrecomplètementhonnêteavectoi.Jenepeuxpastemettreenceinte.Donc,situveux
avoirunbébé,jenesuispaslemecqu’iltefaut,etjenevoudraispasmefairedefauxespoirs.»Jedésignesonentrejambedelamain.«Tout…fonctionne?N’est-cepas?»Monvisage
s’empourpre.Ilsoulèvemonpiedetl’appuieplusprèsdesabraguette.«Toutfonctionnebien»,dit-ilcalmement.Ilesttoutdurcontrelecôtédemonpiedetlagênerend
monvisagebrûlant,maisilnesemblepass’ensoucier.«Jedoisteposerunequestionmaintenant,»dis-je.Jenesaismêmepascommentl'exprimer,maisje
doisleluidemander.«Mesenfants»,dis-je.«Ilsnesontpasblondsauxyeuxbleus.Est-cequeçaseraitunproblèmepourtoi?»
Onestvraimententraindemettrelacharrueavantlesboeufs,etjemesensstupided’oserposercesquestionsàunhommequejeviensderencontrer,maisjel'aimebien.Jel'aimebeaucoup.
«Tesenfantssontparfaits»,dit-il.«Ҫaseraitunhonneurdepasserdutempsaveceux.»«Mais,parexemple...»Jeprendsmonvisagedansmesmains.JenepeuxpasoubliercequePhillip
m'adit.«Mais...tuseraisd’accordpourêtreaveceuxenpublicetquelesgenspensentquecesontlestiens?Etlesmiens?»Jefaisdesva-et-vientdelamainentrenousdeux.«C’estpasquejesuisentraindetedonnermesenfantsouquoiquecesoit,maisonestenquelquesorteuneoffregroupée.»
«L’offremeconvient»,dit-il.«Etjeseraishonoréquen’importequidanslemondepensequecesenfantssontlesmiens,sijamaisnousenarrivonsàcepointdansnotrerelation.»
«C’estunerelation?»demandé-je.Maisjesouriscommeunefolle.«Pasencore»,dit-il.«Pourlemoment,jesuisjusteundinguequetuviensderencontrer,quit’a
enlevétesbasetveuttouchertespieds.»Ilbaisselesyeuxversmesorteilsetleschatouille.Ilmeregardedanslesyeux.«Donc,maintenanttuveuxtomberamoureusedemoi?»demande-t-il.«Tum’asvraimentfrappéauvisage,doncjesuisobligédememarieravectoiunjour.»
Jelèvelesmainsenl’air.«Ouonpourraitjusteresteràglanderensemble»,dis-jeenriant.Ilhochelatête.«Ҫaparaîtbien.»Ilmesourit.«Donc,commentçasefaitqu’unechanceusenet’apasencoreharponné?»demandé-jeànouveau.«J’aidesproblèmes.»Ilrit,puisredevientsérieux.«J’aivraimentdesproblèmesdeconfiance.Et,
bienquejesoisenrémission,jevischaquejourensachantquejepourraisànouveauêtremalade.Jen’aimepasperdredutemps,parcequec’estunedesseuleschosesdanslaviedontonnepeutpasavoirplus.Donc,jesaisquejevaistrèsviteetquejetefaissansdoutehorriblementpeur,maisc’estcommeçaquejefonctionne.J’aimepassionnémentquandj’aime,etj’espèrequeçanetegênepas.»
Jememoque.«Nemedispasquetuesamoureuxdemoialorsquetuviensjustedemerencontrer.Jetetraiteraisdementeur.»
«Non,jenesuispasamoureuxdetoi...pasencore.Maispourlapremièrefoisdepuislongtemps,j’aienviedepoursuivrecesentimentetdevoircequeçadonne.»
«Donc,jesuispoursuivie,c’estça?»demandé-je.Moncœurtressailleàcetteidée.«Oh,jeprévoisdetepoursuivre.Dumomentquetuappréciesmesavances.»Samainglisseversle
hautetchatouillel’arrièredemongenou,etj’apprécieraitouteslesavancesqu'ilvoudrabienmefaire.«Justeunedernièrechose»,dit-il.
«Quoi?»demandé-je.«Quandjeseraitombéamoureuxdetoi,nemetrompejamais.Situenasmarredemoi,dis-lemoi.
Maisnememenspasounemetrompepas.Sinon,jetedétesterai.Ettoutcequejeveuxc’estt’aimer.Unjour.Quandonseraprêtstouslesdeux.»
Jesuisprête.Maisenmêmetempsjenelesuispas.«Ok»,dis-je.Ilreposesatêtecontrelecanapéetlapenchepourmeregarder.«Alors,jepeuxcontinueràjouer
avectespieds?»Sesyeuxsontpleinsdetoutessortesdechosesquejenecomprendspas,maisçameplait.Beaucoup.
Jemeredresseetenlèvemespiedsdedessussonentrejambe.Ilfaitlamouejusqu'àcequejemettemesfessesàlaplace.Jeprendssonvisagedansmesmainsetleregardedanssesyeux.«Jet’aimebeaucoup»,murmuré-je.
«Pasencoreamoureusedemoi,si?»répond-ilenmurmurant,tandisquesesmainspassentautourdemeshanchesetserejoignentsurlecôté,memaintenantcontrelui.
«Pasencore»,dis-je.Ilfrottesonnezcontrelemiendansdedouxmouvementsdehautenbas,enfermantlesyeux.Mes
lèvressontsiprochesdessiennesquejepeuxpresquelegoûter.Maissoudain,ilmesoulèveetmelaissetombersurlecanapé.Ilselève,ajustesonjean,etm’embrassesurlefront.«Jedoisyaller»,dit-ilrapidement.
«Quoi?»bafouillé-je.J’étaissurlepointdel'embrasser.«Mercidem’avoirlaissépasserdutempsaveclesenfantscesoir.Jemesuisbeaucoupamuséà
joueraubowlingavectafamille.»Jemesenssoudainvide,etjen’aimepasça.«Mercid’avoirtoutlaissétomberquandSetht’a
appelé.Etpourlapizza.»Etmercid’avoirchamboulémonmonde.Jemelèveetlesuisjusqu’àl’entrée.Surlepasdelaporte,ilmeregardeetpassemescheveux
derrièremonoreille.«J’aienviedet'embrasser.»«Tudevraisabsolumentlefaire»,répliqué-je.Ilsecouelatête.«Pasencore»,dit-il.«Tutravaillescheztoidemain?»«Non,jedoisalleraubureau.»Jetravaillesurunegrosseaffaireetonauneréunionavectoute
l’équipe.«Quandpuis-jeterevoir?»demande-t-il.Jenepeuxpasretenirmonsourire.«Quandveux-tumerevoir?»«Touslesjours,toutelajournée.»Ilrit.MonDieu,quandcethommesourit,c’estàtomberàmes
genoux.«Jepeuxt’appeler?»J’acquiesce.«Bien»,dit-il.Ilseretourneets’éloigne.Jesorsdanslecouloiretcriedanssondos:«C’esttout?»«Pourl'instant»,crie-t-ilàsontour,maisilrit.Ilmefaitsignetandisquelesportesdel'ascenseurse
ferment,etjem’affaissecontrelemur.Cen’étaitpastrèsgentil.Maisjesourisenretournantàl'appartement.
M
12
att
DIEU,quec’étaitdur!Jen'aijamaiseuautantenvied’embrasserquelqu’undetoutemavie.Maisellen’estpasprêtepourmoi.Jelesais.Ellen’estpasprêtepourlegenrededésirquej’aienmoi.Merde,jenesuispassûrd’êtreprêtnonplus.Maisjeveuxl’être,etc’estunbondébut.
JemesenspluslégerenretournantausalonReed.Jemesensmald’êtreparticommejel’aifait,enpleinmilieud'untatouage.MaisSethavaitbesoindemoiet,pourêtrehonnête,j’avaisenviedevoirSky.
C’estdifficiled'admettrequejen’aipasappréciétoutcequej’aireçudanslavie.J’aieudesdeuxièmeettroisièmechancesquelaplupartdesgensn’aurontjamais.Maismêmeaprèstoutça,jemesuislaisséporterparlesévènements.Ellemedonneenviedefaireplusquemelaisserporter.Ellemedonneenviedepédalerdur.
J’entredanslaboutique,etjesuiscontentdevoirqu’iln’yaqueLoganetPete.Loganadeuxansdemoinsquemoi,maisilesttrèstrèsfûté.Peteestleplusjeune,ilaàpeinevingtetunans,maisilestdansunerelationsérieuseavecunefille,toutcommeLogan,etj’aibesoindeleurslumières.
«Toutvabien?»demandeLogan.Loganestsourd,maisilparleparfaitementbien,doncilpeutparleravecnous.Quandnousluirépondons,noussignonsenparlantpourqu’ilneraterien.Logann'apasparlépendantdesannées,jusqu'àcequ'ilrencontreEmilyetqu’elleluifasseouvrirsabouche.Maintenant,illafermerarement.
«Trèsbien»,réponds-je.«JesuisjustealléchezSkylar.»Petemefixe.«Putain,maisqu’est-cequiestarrivéàtonnez?»demande-t-il.Jemeregardedanslemiroirau-dessusdulavabo.Lapeausousmesyeuxestunpeumauve,etje
pensequ'ilyadeforteschancesquej’aiedeuxyeuxaubeurrenoird'icidemainmatin.«Skylarm'afrappé,»dis-je.Petegrogne.«Sansdéconner!»dit-ilquandjeleregarde.«Ellet’avraimentfrappé?»«C’étaitunaccident,»dis-je.«OnétaitentraindejoueraubowlingsurlaWii,etlatélécommande
s’estenvoléedesamain.»Jetouchemonnez.Ilmefaithorriblementmal.«Tuvasdevoirl'épouser»,ditLogan.«C’estlarègle.»Maisilrit.Pasmoi.«Ouais,c’estunpeuversçaquejemedirige»,dis-je.Jenelesregardenil’unnil’autreparceque
jesensqu’ilsvontlireenmoi.Ilsl’onttoujoursfait.«Quoi?»Loganfaittournersachaiseversmoipourpouvoirmeregarderdirectement.«Tuasvucequej’aidit»,dis-je.Ilhausselessourcils.«Jeveuxjusteêtresûrd’avoirbienvu.»
Jepoussesachaisedupied,etilglisseàtraverslapièce.«Tuasbienvu.»«Déjà?»ditPete.Ilestassisenfacedemoi.«Tuviensàpeinedelarencontrer.»«Combienilt’afalludetempspoursavoirquetuvoulaisReagan?»demandé-je.Jenepeuxpas
pousserPetejusqu’àl’autreboutdelapièceparcequ'iln’estpassurroulettes.«Quelquessecondes»,dit-il.Iln'apascillé.JeregardeLogan.«Ettoi?»demandé-je.«Jen’aijamaisvouluReagan»,ditLogan.Peteluicognelebras,etillèvelesmainsensignede
reddition.«Quelquesminutes.»Ilmeregarde.Loganacettefaçonderegarderàl’intérieurdevotreâme.Ildoitdéchiffrerlesgensenfonctiondeleurlangagecorporel,etjecrainsqu'ildéchiffrecomplètementlemien.«Ouah!»souffle-t-il.«Tul’aimesàcepoint!»
«Ouais»acquiescé-je.Maisjeneleprendspasausérieux.«Jenesuispasamoureuxd’ellenirien»–autantêtrehonnête-«maisjenepeuxpasm’arrêterdepenseràelle.»
«Tutel’esfaite?»demandePete.«Faite?»répété-je.Ilfaitungestegrossieravecsesmains.«Faite»,répète-t-il.«MonDieu,non»soufflé-je.«Jenel'aimêmepasencoreembrassée.»«Ouah!»ditencoreLogan.«Tupeuxarrêterdedireça?»grogné-je.«Tuveuxl'embrasser»,ditPete.«Jeveuxfairetoutessortesdechosesavecelle»,avoué-je.«Maiselleestspéciale.»«Ouah!»ditencoreunefoisLogan.«Laferme!»Jepoussesonépaule.«Jemesouviensquandj’airamenéEmilyàlamaison.Elleadormilongtempsdansmonlitavant
qu’onfassel'amour.C’étaitpasçaleprincipal.C’étaittouscesmomentstranquillesetintimes.C’esteuxquicomptaient.Ilsontnourrimonâme.»JepeuxtoujourscomptersurLoganpourenfoncerleclou.
«Ouais»,dis-je.«C’estcommeça.»«Jevoulaislabaiser,aussi,maispasavantd’êtresûrquec’étaitpermanent.»Soncommentaireest
grossier,etd’autrespourraientletrouverscabreuxetinsensible,maismoijeletrouvehonnête.«Pareil»,lancePete.«C’estcommeçaquetusaisquec’estlabonne.Quandtupréfèresentendresa
voixplutôtqueteviderlescouilles.»J'acquiesce.Jenesaispasquoidire.Petepoussemonépaule.«Jesuiscontentpourtoi?»«Tumeposeslaquestion?»Ilhausselesépaules.«Sionveut.Jenesaispasquoitedire.Sic’estlabonne,tulesauras.»«EtApril?»demandeLogan.«QuoiApril?»Pourquoia-t-ilbesoinderamenerAprilsurletapismaintenant?«Tupensaisencoreàelleiln’yapassilongtemps.C’estpluslecas?»demandeLogan.«Non.Plusdutout.»Jeretirel’élastiquedemescheveuxetleslaissetomberautourdemonvisage.
Jelesdémêleavecemesdoigtspourgagnerdutemps.«Jenesaispascommentl'expliquer.»«C’estlabeautédel'amour»,chantePete.«Jenesuispasamoureuxd’elle»,répliqué-je.«Pasencore.Maisc’estunepossibilité.»«Ouais.»Unebonnepossibilité.Jegrimace.«Ellen’apasunpetitami?»demandeLogan.Jesecouelatête.«Plusmaintenant.Ilsontcassé.»Loganplisselesyeuxmaisilneditrien.«Ellem'afaitcomprendrequ'iln'aimaitpasl'idéed'éleverdesenfantsmétis.»Jegrimaceparceque
rienquelefaitdeledireàhautevoixmedéplaît.
«Ettoi,qu’est-cequetuenpenses?»demandeLogan.«Lesenfantssontdesenfants»,dis-je.Nousavonsrencontrétoutessortesdegens,etavecle
handicapdeLogan,nousavonsviteappriscequiestimportantdanslavie.EtmaintenantquePetetravailleavecdesenfantshandicapésetdesenfantsducentrededétentionpourmineurs,illesamènesouventàlamaisonetnousrencontronsencoreplusdegensdifférents.Cen’estpasl’extérieurdesgensquicompte,c’estl’intérieur.«Jelesveuxpresqueautantquejelaveuxelle»,avoué-je.«Jeseraishonoréd'avoiruneplacedansleurvie.Toutelaplacequ’ilsvoudrontbienmelaisser.»
Loganatoujoursl'airdéconcerté.«Arrêtedemeregardercommesij’étaisdevenufou.»Logansecouelatête.«Jesuisjustesurpris»,admet-il.«Moiaussi.»Petefaitclaquersamainsurmonépaule.«Quandest-cequ’onlareverra?»demande-t-il.«Quejel’amènevousvoir?»Jepousseunsoupir.«Vousdevezêtrefous.Vousluiferiezpeur.»Mais,entoutehonnêteté,jenevoudraispasdequelqu'unquin’accepteraitpasmesfrèresexactement
commeilssont.Ilssontbruyantsetgrossiersetilspètentbeaucoup,maisilsonttousdescœursd'or.Etcesontlesmiens.«Jevaisleluidemander.»Jebalayelaboutiqueduregard.«Onafinipouraujourd’hui?»demandé-je.
«On?»protestePete.«J’aipasvutagueulefairedestatouagescesoir.»Ilenfilesonmanteau.«Jerentreàlamaison»,dit-il.Maisavantdepartir,ilmeregardeets’arrête.
«Quoi?»demandé-je.Ilsourit.«Jesuistellementheureuxpourtoi»,dit-il,puisilsemetàrire.«C’estvrai,tusais!»«Laferme!»grogné-je.IlpartetilnerestequemoietLogan.Ils’arrêtedeparleretcommenceàsigner.C’estlabonne,
hein?demande-t-il.Peut-être,signé-jeàmontour.J’ensaisrien.Ilhochelatête.Bien.Bienquoi?Siquelqu'unmériteunebellehistoire,Matt,c’estbientoi.Laferme!grogné-jeànouveau.Jenesaispasquoirépondreàça.Ilrit.Jerentreàlamaison.Tudevraisenfaireautant.Jehochelatêteetl'aideàfermerlaboutique.Avantdemequitter,ilmedonneuncoupdepoingà
l’épauleetsignerapidementjet’aime.Jeluirendslapolitesseetils’enva.JeprendsmontéléphonedansmapocheetcherchelenumérodeSky.Ilesttard,maisj’aienvie
d’entendresavoix.C’eststupide,jelesais.Maisc’estcommeça.«Bonjour»,dit-elled’unevoixhésitante.Jem’appuiecontrelemurdubâtimentparcequemesgenouxvacillentquandjeluiparle.Ҫame
donnelevertige.«Salut,»dis-jecalmement.«Salut,»souffle-t-elle.«Tudormais?»«Non,jeréfléchissais.»«Aquoi?»«Atoi»,avoue-t-elle.Moncoeurcommenceàbattreplusfort.«Desbonnesréflexions?»demandé-je.Jepeuxpresqueentendresonsourireàtraversletéléphone.«Trèsbonnes.»«Jevoulaisjustetedirebonnenuit.»Ditàhautevoix,çaparaîtstupide.«Jesuiscontentequetuaiesappelé»,répond-elle.«Trèscontente.»«Jepeuxt’appelerdemain?»
Ellerigole.«Tuasintérêt!»«Bonnenuit,Sky»,dis-je.«BonneNuit,Matt.»Jeraccrocheetremetsletéléphonedansmapoche.Personnen’estlevéquandjerentreàlamaison.
JenesuismêmepassûrquePaulsoitlà.Jevaisdansmachambreetmeprépareàmecoucher.Justequandjemeglisseentrelesdraps,montéléphonesonne.Jevoisquec’estsonnuméro.
«Sky?»«Ouais»,admet-elle.«Tuvasbien?»«Jevoulaisjustetedirebonnenuit»,dit-elletranquillement.«Jepensequetul’asdéjàfait.»Maisàl'intérieur,moncœurbatcommeunpistoletdetatouage.«Oh!»dit-elletranquillement.Ellerigole.«Pardon!»«Tuesfatiguée?»demandé-je.«Pasdutout.»Ducoup,nousparlonsjusquetarddanslanuit.Nousparlonsjusqu'àcequejenepuisseplustenirles
yeuxouverts,etjen’aitoujourspasenviederaccrocherletéléphone.
S
13
kylar
ILMEFAUDRAITdesallumettespourtenirmespaupièresouvertesaujourd'hui.Mattetmoiavonsparléjusqu'àtrèstardlanuitdernière,maischaquefoisquej’allaispourraccrocher,ilmeposaituneautrequestion.C’étaittoujoursquelquechosedeprofondetquisuscitaitlaréflexion.Etilaaussiréponduàmesquestions.
Maintenant,jesaisqu'ilaimetouslestypesdeglacesdumomentqu’ilyadesmorceauxdechocolatdedans.Ilaimelesnoisettes.Etilacettefollepassionpourlavie,àunpointquejen’auraisjamaisimaginé.Safamilleestimportantepourlui,etlamiennel'estaussi.Ilm'ademandédesortiravecluivendredisoir,maisj’airefuséparcequejenesaispasencoreoùSethseravendredi.
Maisj’aivraimentenviedesortiraveclui.Jeveuxpasserdutempsseuleavecluisansenfantsdanslapièced’àcôté.Jeveuxl'embrasseretvoirsicettepassionn’estquedansmatête.
Ilestpresquemidi,etj’airéussiàéviterPhilliptoutelamatinée.Ils’estapprochédemoiunefois,maisjeluiaitournéledos,etilestpartidansl’autredirection.J’aivraimenttravaillédursuruneaffaireaujourd'hui,pourbienficelermondossier.Jem’arrêteetpresselespaumesdemesmainssurmesyeux.Jen’auraispasdûveillersitardlanuitdernière.
Montéléphonevibre.«Oui»,dis-je.«Sky»,dittranquillementlaréceptionniste.Jeprendslecombiné.«Oui»,répété-je.«Qu’est-cequisepasse?»«Ilyaunsuperbeaumecenfacedemoi,etiltedemande»,chuchote-t-elledansletéléphone.Quelsuperbeaumecmedemanderait?«Àquoiilressemble?»«Ilfaitàpeuprès1m90»,commence-t-elle.«1m92»,rectifiequelqu’un.«Oh,1m92»,dit-elle.«C’estungrandmonsieur.»Ellepouffe.Moncœursursaute.«Etsescheveux?Ilssontdequellecouleur?»«Blonds.Etlongs.»C’estMatt.Ohmerde.C’estMatt.«J’arrive»,dis-je.Maismoncœurbatlachamade.Quefait-ilici?Jefarfouillesousmonbureau
pourcherchermeschaussuresetjelesenfile.Puis,jerajustemajupeetpasseunemaindansmescheveuxpourleslisser.Ilyauneminute,ilsétaientremontéssurmatêteettenusparuncrayon.
C’estjusteMatt,medis-jeenmoi-même.C’estMatt.«Tuveuxquejelerenvoie?»demandelaréceptionniste.Elleritencore.«Oujepeuxlegarderpour
moi?»Absolumentpas.Ilestàmoi.«J’arrive»,répété-je.Jeregardematenuedetravail.J’espèrequeje
nesuispastropmal.Detoutefaçon,c’esttroptardpourm’eninquiéter.J’arriveàl’accueilettrouveMattappuyécontrelaportevitrée.Ilsetourneversmoietsourit.
«Salut»,dit-ilcalmement.Jemarcheverslui,lesjambestremblantes.«Qu’est-cequetufaisici?»demandé-je,maisjesouris
aussi.Jem’arrêtedevantlui,etjesuisàdeuxdoigtsdeleprendredansmesbras.Maislaréceptionnistenousregardedetrèsprès.
«Jesuisvenuvoirsituvoulaisdéjeuneravecmoi.»Ilhausselesépaules.Ilporteunjeannoiretdesbottesàlacets.Untee-shirtnoiresttendusursonlargetorse,etilestsoigneusementrentrédanssonjean.Jepeuxvoirsestatouages.Unemèchedecheveuxs’estéchappéedesaqueuedecheval,etjeveuxl’attraperetlaglisserderrièresonoreille.
«Commentas-tutrouvéoùjetravaillais?»demandé-je.Jeluifaitsignedemesuivre.Merci,articulé-jesilencieusementàl’intentiondelaréceptionniste,etellemefaitunclind’œilenlevantsonpouce.Jesecouelatête,etMattm’emboîtetranquillementlepas.
«J’aidemandéàSethparSMS»,dit-il.«Traître»,lancé-je,maisenmonforintérieur,jesuistropcontente.«J’arriveaumauvaismoment?»demande-t-il.Ilregardesonpoignet,mêmesiiln'apasdemontre.
«Jepeuxrevenirplustard.»«Non,non.»Jeneveuxpasqu'ilparte.Jamais.Jem’appuiecontreleborddemonbureau.«Jesuis
contentequetusoislà.»Savoixestdouceetprofondequandilrépond.«J’aipenséàtoitoutelamatinée.»Ilhausseles
épaules,l'airunpeupenaud.«Alorsj’aipenséquejepourraispasser.Maisjecomprendraistrèsbienquetusoistropoccupée.»Ilmeregardedanslesyeux.«Jevaispeut-êtrepleurersitumerenvoies,maisjepartirai.»
Jenevaispaslerenvoyer.Impossible.«Jeneveuxpasquetupartes»,dis-je.Ilsourit.«Bon.»Sonregardbalayemonbureau.«Tuasletempsdedéjeuner?»«Oh!»crié-je.«Jepensaisquetuallaisjusteresterlàetmelaisserteregarder.Tuveuxvraiment
allerquelquepart?»Ilrit.«Oui.Jetel'aidit.Jevaistefairetomberamoureusedemoi.Ledéjeunerestlapremière
étape.»«Etladeuxièmeétape,qu’est-cequec’est?»demandé-jeimpulsivement.«Sijeteledisais,çanemarcheraitpas.»J'acquiesce.Jeveuxqueçamarche.«Nemeledispas.»«Lesmecsontledroitd’avoirdessecrets.»Ilsourit.«Tupeuxveniravecmoiunpetitmoment?»Jetiensmonpouceetmonindexàenvirontroiscentimètresd’écart.«Justeunpetitmoment.»Je
désignemonbureaudelamain.«Jetravaillesurunegrosseaffaire.»«Tupourrasm’enparlerpendantledéjeuner.»Ouijepourrai.Parcequejeparsaveclui.Jeprendsmonsacetlemetssurmonépaule.Jelesuivraisn’importeoùencetinstant.Jemedirige
versluietmehissesurlapointedespieds.Ilsepencheunpeuetmetendsajoue.Jegrognemaisjel'embrasserapidement.Ilrecouvrel’empreintehumideavecsamain.«Jevaislagarderlàtoutelajournée,»dit-il.
«C’esttatechniquededraguehabituelle?»demandé-je.Ilsecouelatête.«Jetedisjustecequejeressens»,dit-il.Ilmeregardedanslesyeux,etjen’yvois
quedelasincérité.Ilm’ouvrelaported'entrée,etmepousselégèrementenposantsesmainssurlebasdemondos.
Bontédivine,jesuissurlepointdefondre.Dèsquenousavonspassélaporte,ilattrapemamainetpassesesdoigtsdanslesmiens.Jelèvelesyeuxverslui.
«C’estok?»demande-t-il.Jehochelatête,etnouscontinuonsainsijusqu’aubistrotducoin.«Tuesbiensilencieuse»,dit-iltandisqueleserveurnousaccueille.C’estunendroittrèsfréquenté,
maislanourritureestincroyable,etdestasdesgensdubureauviennentici.Jemeglissesurlabanquette,etilseglisseàcôtédemoi.
Jesursautelégèrement.«Oh!»soufflé-je.«C’estok?»demande-t-il.Ilglisseunemèchedecheveuxderrièremonoreille.«Ouais»,dis-je.«C’estbien.»Ilregardelemenu.«Qu’est-cequ’ilyadebon?»demande-t-il.Est-cequejedoisbienmeteniretfairesemblantdecompterlescalories?Ouest-cequejepeux
prendrecequejeveux?Jeregardesonvisage.Jen’arrivepasàlecerner.«Quoi?»demande-t-il,maisilsourit.«Seras-tudégoûtésijeprenaislesandwichReubenquifaitgrossir,etdeschips?»Ilfroncelessourcils.«Pourquoiserais-jedégoûté?»Jeposeunemainsurmonventre.«Jecrèvedefaim.»Leserveurrevient,etMattcommandedeuxReubensavecdeschipsetdessodas.«Jetetrouve
absolumentadorable,tusais?»Ilsetourneunpeupourmefairefacetandisqueleserveurposenosboissonssurlatable.
«Mêmechosepourtoi»,dis-jeenportantmapailleàmabouche.J’avaleunegorgée,etilmeregardefixement.«J’aiquelquechosesurlafigure?»
«Justeunsourire»,dit-il.«Ҫameplaît.»Jesourisencoreplus.«Moiaussi.»«Donc,Sethaunmatchdedemain»,merappelle-t-il.«Ҫanetedérangepassijeviens?»«Setht’ainvité,non?»Ilhochelatête.«Maisjeneveuxpasêtrelàoùjenesuispasdésiré.»Jeleregardedanslesyeux.«Tuesdésiré»,dis-je.Moncœursemetàcogner.«Idem»,dit-il.«J’adorelalutte.Tousmesfrèresenontfait.Etmoiaussi.»«Tun’avaispasditqueSethétaitplutôtbon?»Ilhochelatête.«Championrégionaldanssacatégoriel'annéedernière,»dit-il.«Ilestvraimentbon.
Assezbonpourpouvoirpeut-êtredécrocherunebourse.»«Ouaouh!»soufflé-je.«C’estassezincroyable.»«Leurmèrealaissédel’argentpourleursétudes,non?»demande-t-il.J'acquiesce.Leserveurapportenosplats,etMattn’avisiblementpasdeproblèmespourparleren
mangeant.«Ilyavaitunepoliced'assurancetrèsimportante»,luidis-je.«Assezpourassurerleurentretien.»
«Elleétaitassezbonnepourplanifierleschoses»,dit-il.«Tonpèrel'abeaucoupaidéeàgérerl’argent,aussi.»
«Qu'est-cequ'ellefaisaitcommetravail?»demandé-je.Jenesaisvraimentpasgrand-chosedemademi-sœur.Pasgrand-chosedutout.
«Elleétaitavocate.Jepensequ'ellefaisaitdudroitpénal.»«Ellemettaitlesméchantshorsd’étatdenuire.»Ilhochelatête.«Quandellelepouvait.»«Jen’aipasautantd’abnégation.»«Tuesdansquellebranchedudroit?»Ilmedonnetoutel'attentionqu'ilnedonnepasàson
sandwich.
«DroitdelaPI»,luidis-je.«ҪaveutdirePropriétéIntellectuelle.»Ilhochelatête.«Ilfaudraquetum’enparlesundecesjours.»«J'aimeraisbien.»Ilsourit.Ilregardepar-dessusmonépauleversl'autrecôtédelasalle.«Tonpetitamiestici»,dit-il
sansmeregarder.Jeregardepar-dessusmonépauleetjevoisPhillipavecquelquesunsdemescollègues.Illèveson
verredansmadirection.Sij’étaisplusprès,jeluijetteraismonsodadanslafigure.«Ҫaamalfiniaveclui,non?»Jesecouelatête,feignantd'êtretotalementabsorbéeparmonsandwich.Maisjen’aivraimentpas
enviedeparlerdePhillip.«Tuestriste?»demande-t-il.«Jesuistristequetuparlesdeça,cesttout»,répliqué-je.Ilsourit.«Jelenote.»Savoixsetransformeengrognementsensuel.«Quandjefiniraiparêtredans
tonlit,jeprometsdenepasêtreégoïste»,dit-il.Moncoeurs’arrête.«TuasparléàSeth»,dis-je.«Jevaisdevoiravoirunediscussionavecluisur
lerespectdelavieprivée.»Mattsefige.«Pardon.Jevoulaisjustetetaquiner.Jeneleferaiplus.Sethamentionnétaruptureen
passant.Ilnemouchardaitpassurtoiouquoi.»«C'estbonàsavoir.»«Tuesfâchéecontremoi.»«Jesuisgênéequetusachesdeschosesintimessurmaviesexuelle.»Jeterminemoncornichonet
m’époussettelesmains.«Ilfautvraimentquejeretourneautravail»,dis-je.«Putain,j’aitoutfaitfoirer»,dit-ilenjetantsaserviettedanssonassiette.Ilmetlamaindanssa
pochearrièreetsortsonporte-monnaie.Ilentireassezd'argentpourpayerlanoteetlaisserungénéreuxpourboireetleposesurlatable.
«Laisse-moipayerlamoitié»,protesté-je.«J'aiinvité.Jepaie.»Samainatterritdenouveausurlebasdemondos.«Donc,sijet’invite,jepaie?»«Non»,dit-il.«Jesuislemec,doncc’estmoiquipaie.»Phillipnousregardefixementtandisquenouspassonsàcôtédeluipourallerverslaporte.Nousmarchonstranquillementversl’immeubleoùjetravaille.Mattneprendpasmamain,etilnedit
rien.Jemetourneversluiquandnousarrivonsdevantmonbureau.«Mercipourledéjeuner»dis-je.«Jesuisdésolédel’avoirgâché.»«Tunel’aspasgâché.C’estjustequejesuistropmalàl’aisepourenparler.Dumoinspourle
moment.»«J’aifranchilaligneblanche.Excuse-moi.S'ilteplait?»Ilnemetouchepas,etjesensunfossé
entrenous.«Rienàexcuser.»Jemehissesurlapointedespieds,etilsepencheversmoi.Jel'embrassesurla
joue,etilseredresseenmesouriant.«Merci»,dit-il.«Merciàtoi.Vraiment.»Ilrestedeboutsurlesmarches.J’ailecoeurserrécommes’ilétaitprisdansunétau.
JEMELAISSETOMBERLOURDEMENTsurlachaisedemonbureau.Montéléphonevibre,etj’appuiesurla
touche«haut-parleur».«Oui?»«Euh...»,ditlaréceptionniste.«Qu'est-cequ’ilya?»aboyé-je.Maislaportedemonbureaus’ouvre,etMattentre.«Ilestentraindevenirvousvoir»,ditlaréceptionniste.«Mercidemeprévenir»,murmuré-je.Mattfermelaportedemonbureauderrièreluiets’approche.Jemelèveetilsoulèvemonmenton
verssonvisage.«J’aioubliéquelquechose»,dit-il.Ilestessoufléetsesyeuxcherchentlesmiens.«J’aioubliédetedirequejeveuxtoncœurplusquecequejeveuxtoncorps»,dit-il.Sonregardpapillonnesurmonvisage.«J’aitoutfoiré,maisj’aipasencorefini.Etjesaisdirequejesuisdésolé».
«Matt…»commencé-je.Maisilmecoupe.«Jeteveuxplusquej’aijamaisvouluquoiquecesoit,etc’estdurrienquede
marcherquandjesuisprèsdetoi,parcequemabiteesttellementdurequejepourraisplanterdesclousavec.»
Monvisages’empourpre,maisilnes’arrêtepas.«Jen’auraispasdûallerlà-basavectoi,maisjen’aipaspum’enempêcher.Jecrèved’envied’être
àl'intérieurdetoi.Jecrèved’enviedetetenircontremoilejouroùonseratouslesdeuxtoutnus.»Ilsourit.«Maissurtout,jeveuxquetum’aimes.Jeveuxquetum’aimesbeaucoup,etj’aiprislamauvaiseoption.S'ilteplait,pardonne-moi.»Ils’arrêteenfinetsoupireprofondément.«S'ilteplaît.»
«Matt...»dis-je.«Quandj’aivutonpetitami,toutcequej’aipenséc’étaitquejepourraisbeaucoupmieuxte
satisfaire,surtoutparcequej’étaisjalouxcommeunpouqu’ilaitétésiprochedetoi.Peut-êtrequej’essayaisdetelesortirdelatêteetdememettremoiàsaplace.Oupeut-êtrequejesuisjusteunidiot.C’estmêmeprobablementça.Jel'admets.Jesuisunidiotquandils’agitdetoi.Maisjem’enfiche.J’espèrequetoiaussi.»
«Matt»,dis-jeànouveau.«Pardonne-moi»,supplie-t-il.«Jeneleferaiplusjamais.»Jeprendssonvisagedansmesmains.«Tupourraislafermeruneminute?»dis-je.Ilpousseunsoupir.«D'accord.»«Jenesuispasencolère.Bon,unpeuagacéequeSetht’aitrépétéquelquechosequ'ilaentendudans
uneconversationprivée.ҪaconcerneSethetmoi,pastoi.Jevaisluienparler.Etnon,jenesuispasencolèrecontretoi.Iln'yarienàpardonner».
Ilneditrien.Ilmeregardejustedanslesyeux.«C’estvrai,Matt»,dis-jepourlerassurer.«Tum’asviréetjeleméritais.Maistumemanquesdéjà.»«Jenesuispaspartie.»rié-je.Quelqu’unfrappeàlaportedemonbureau.Jelèvelesyeuxetvoitmapatronnequiapassésatête
dansl’entrebaillementettientuneliassedepapiers.ElleregardeMattetmesourit.«Vousêtesprêtepourlaréunion?»demande-t-elle.
«J’arrive»,dis-je.«Donnez-moiunepetiteminute.»Ellerepart.«Merde!»ditMatt.«Ilfautquetuteremettesautravail.»J'acquiesce.«Oui.»Ilmeregardeuninstant,commes’ilavaitenviededirequelquechose.Mapatronnerepasselatêtedansmonbureau.«Vousserezprêtedanscombiendetemps?»demande-
elle.«Margie»,dis-je.JefaisungesteversMatt.«C’estMatt.»JeregardeMattdanslesyeux.«Mon
ami.»
MargiesouritetsedirigeversMattentendantlamain.«Raviedevousrencontrer»,dit-elle.Illuiserrelamain,etellerepart.
«Ami,hein?»dit-ilavecunsourirenarquois.«Ouais»,dis-je.«J’aimeça»,dit-il.«Moiaussi.»Jenepeuxpasm’empêcherdesourire.«Jepeuxt’appelerplustard?»demande-t-il.Jehochelatête,etilm’embrassetrèsrapidementsurlajoue.Ilpart,etilmemanqueimmédiatement.
MaisjevaisquandmêmebotterleculdeSeth.Aprèsmaréunion,jeretourneàmonbureauetjevoisquedesfleursontétélivrées.Ellessontposées
surmonbureau.J’ouvrelacarteetilyamarqué:«Es-tuamoureusedemoimaintenant?»Pasencore.Maispasloin.Pasloindutout,malgrélefaitquecessentimentsmefoutentunetrouille
effroyable.Moncœurprendledessussurmoncerveau.
M
14
att
MERDE.Merde.Merde.Merde.J’aitoutfoiré.Jem’arrêteàl'extérieurdesonbureauetregardeverslaporte.J’aienvied’yretourneretdecontinueràm’excuser,maismaintenantelleestenréunion.J’aidéjàfaitirruptionlà-basalorsquejen’auraispasdû.Merde.
Ilyaunfleuristeaucoindelarue,alorsj’entreetcommmandedesfleurspourelle.Lesfillesaimentlesfleurs,non?Jen’enfaispastrop,parcequejenepeuxtoutsimplementpasmelepermettre,maisjeluiprendsquelquesrosesrougesetleurdemandedelesluiporteravecunpetitmot.Est-elleamoureusedemoimaintenant?Jerenifle.Elleenestsûrementloin,surtoutaprèscequejeluiaidit.
Jenesaispascequej’avaisentête.Jenesuispascegenredemec.D’habitudejeneparlepasouvertementdesexeetjenesuispasdéchaîné.Maisbon,quandils’agitd’elle,jelesuispeut-êtreunpeu.Lanuitdernière,quandj’aitendulamainetdécrochésesbas,j’aifaillijouirdansmonpantalon.Etquandellem'ademandésitoutfonctionnaitbienetquej’aiappuyélecôtédesonpiedcontremabite,ohmonDieu,c’étaitàlalimitedusupportable.
Maisjeveuxtellementplusd’elle.Quelqu'unsecognedansmonépaule,etjelèvelesyeux.Sonex-petitamimesouritd’unairnarquois.Jefaisquelquescentimètresdeplusqueluietj’aimeça.«Pardon»dis-je.Jemetournepourpartiralorsquecequejeveuxvraimentfaire,c’estl’écrabouiller.
«Pardondequoi?»demande-t-il.«Debaisermacopine?»Jefaiscraquermesdoigtstrèsrapidementparcequecequejevaisfairevafairemal.Ilnel’amême
pasvuvenir.Jeluienvoieundirectenpleinefigure,etils’affaissecommeundecesclownsgonflablesquitombentaumomentoùvouslesfrappez.Ilresteallongélà,frottantsamâchoire.«Neparleplusjamaisd'ellecommeça»,dis-je.
Jesecouemamainpourévacuerladouleur.Çafaitmal,maisc’estunmalagréable.Jeseraisprêtàavoirbeaucoupplusmals’ilserelevaitetdisaitquelquechosed'autre.J’ajustemonjeansurmescuissesetm’accroupisàcôtédelui.Lesgenss’arrêtentdanslaruepournousregarder,maisjem’enfiche.Ilestallongélàdanssonbeaucostumeetilal’aird’unabruti.Probablementparcequ'ilenestun.C’estunidiotdoubléd’unsalopards’ilpensequ'ilpeutparlerdeSkycommeça.Jetendsmamain.
«Besoind’uncoupdemainpourterelever?»demandé-je.Ilprendprudemmentlamainquejeluitends.Ilmelaisseletirersursespieds,etjel’époussette
hypocritement.«Çasuffit»,dit-il.«Ouais»,avertis-je.«Ҫasuffitlargement.Queçanesereproduiseplus».Ilsaitdequoijeparle.
«Situlavoulais,tuauraispulagarder.Tunel’aspasfait,alorsretire-toicommeunhomme».Ilhochelatêteenfrottantsamâchoire.«Désolédet’avoirfrappé,mec»,dis-je.Enfait,jenelesuispas.Jeleferaisànouveau.Maispeut-
êtrequemaintenant,ilvafermersaputaindebouche.«C’estfiniavecelle,non?»demandé-je.Avecmonhistoire,jedoissavoir.
«Ouais,c’estfini»,dit-il.«Ҫameplaîtpas.Maisc’estcommeça.»J’aitropenviededemanderpourquoiças’estterminémaisc’estd’ellequejedoisobtenircette
information.«Elleestvraimentgéniale.Maiselleadesproblèmes.»Jelèveunemainpourl'arrêter.«Nemedisrien.»«Ellen'ajamaiseuquelqu'unquil'aimait.»«Ellel’amaintenant.»Putain.D’oùçasort,ça?«Ouais,jem’endoute.»Ilsefrotteànouveaulevisage.«Jevoulaisjustet’engueulerettedissuader
detemettreavecelle.»Ilrit.«Ilfautrespecterunhommequiaunboncrochetdudroitetdebonnesmanières.»Ilmetendlamain.«Bonnechanceàtoi.»
Jeprendssamainetlaserrefermement.Pasassezpourluifairemal,maisassezpourl'avertir.Jelebuterais’ilfaitquoiquecesoitpourluifairedumal.
«Desproblèmesdepapa»,dit-il.«Quoi?»«Peut-êtrequejenel’aimepasassez,maisjel’aimebien.Etilyaunechosequejesais:elleades
problèmesdepapa.Situarrivesàlesdébrouiller,tupourrasavoirunechanceavecelle.»Jenesaispaspourquoiilmedittoutça.Ilcontinue.«Elleseretient.Elleestprêteàsecontenterdemoinsquecequ'ellemériteparceque
c’estcequ'elleconnaît.Oudumoins,c’estcequ’elleafaitavecmoi.Etd’uncoup,elleétaitprêteàtoutplaquerpourdesenfantsqu'ellevenaitderencontrer.Alors,ellen’estpasfaitepourmoi.Maisçaneveutpasdirequetoitunevaspasyarriver.»
Oh,merde.Maintenant,j’ensaisplusquecequejevoulaissavoir.Jemeprometsdenepastenircomptedetoutcequ'ilvientdedire,carc’estprobablementquedesconneries.Et,aprèstout,cemecestunetêtedenœud.
Maissic’étaitpasdesconneries?Merde.Maintenant,jevaisypenser.«Merci.»Jenesaispasquoidired’autre.Ilmefaitsigneetentredansl’immeuble.Jemarchejusqu’àlastationdemétropourallerauboulot.Moinsd’unedemi-heureplustard,mon
téléphonevibre.Sky:Tul’asfrappé?Moi:Ouais.Sky:Sérieusement?Moi:Ouais.Ilyaunelonguepausequim’inquiète.Puislepetitsignalretentitànouveau.Sky:Merci.Jesouris.Jenepeuxpasm’enempêcher.Moi:Toutleplaisirestpourmoi.Sky:Pourquoitul’asfrappé?Iln’apasvoulumeledire.Moi:Parcequec’estunabruti.Sky:Qu'est-cequ'ilt’adit?Moi:Quelquechosequ'iln’auraitpasdûdire.
Sky:C’étaitsurmoi?Moi:Ouais.Sky:Dismoicequec’était.S'ilteplaît.Jepousseunsoupiretjettematêteenarrière.Moi:Ilm'aaccusédebaisersacopine.Doncjel'aifrappé.Sky:Mais...tunelefaispas.Moi:Jeprévoisdelefaire.Longuepause.Moi:Quandjet’auraifaitetomberamoureusedemoi.Sky:C’esttroprapide,Matt.Moi:J’aifaillimourir.Deuxfois.Jeneveuxpasperdredetemps.Sky:Oh.Moi:Tumeplais.Etjepensequejepourraist’aimer.Sky:C’esttroprapide.Moi:Moiaussi,çamefoutunetrouilleabominable,siçapeutterassurer.Sky:Toutàfait.Sky:Tuviens,cesoir?Jeviens?J’aicommel’impressionquejedoisprendreunpeuderecul.Moi:J’aidesrendez-vouspourdestatouagesà17h,18het22h.Donc,cesoirjepeuxpas.Sky::-(Moi:JeteverraidemainaumatchdeSeth.Sky:Ҫaseraitbizarresijetedisaisquetumemanquesdéjà?Unsouriretraversemonvisage.Moi:Non,sic’estlavérité.Sky:Mercipourlesfleurs.Ellessonttropbelles.Moi:Tuesamoureusedemoi,maintenant?Sky:Puis-jejustet’aimerbienpendantquelquestemps?Moi:Oui,vas-y.Sky:Aplustard.Moi:Ouais.
ILESTPRÈSdedixheurestrentedusoirquandjeréalisequemondernierrendez-vousnevapasvenir.J’aicomptélesheures,enmedemandantsijepourraissortird'icietallervoirSkyavantqu’ellenesecouche.Jen'aimetoujourspaslafaçondontons’estquittés.
«Oh,maisvalavoir»,ditLoganenmontrantlaporte.«Fouslecampd'ici.Tuasregardél'horlogetoutelasoirée.Vas-y.»Ilmimeunmouvementdepousséeavecsesmains.«Allez,ouste!Tumefaisdelapeineàtelanguircommeça».
«Turentresbientôtàlamaison?»demandé-je.«Ouais»,dit-ilenmontrantuntatouagequiestpresqueterminé.«Dansquelquesminutes.»Il
désignedelamainl'avantdumagasin,oùFridayestassiseentraind’étudier,unlivreouvertdevantelle.«Fridayestencorelà.Alors,fichelecampd'ici.»
Nousavonsunerègle,c’estdenejamaislaisserquelqu’unseuldanslaboutique.«Tuessûr?»demandé-je.Moncœurcommenceàbattreplusvite.
«Va-t’en!»dit-il.Ilrecommenceàtravaillersurletatouage.J’attrapemonmanteauquiestpenduaumur,l’enfile,etpasselaporteplusvitequejenel'aijamais
fait.JepeuxêtrechezSkyavantonzeheuressijemedépêche.Jeneresteraipaslongtemps.Maisjeveuxlavoir.
Jemeprécipiteverssonimmeubleetprendsl'ascenseur.Jemarchejusqu'àsaporteetjefrappedoucementpournepasréveillerlesenfants.J’entendsdespaslégers,etmoncœurtressaille.Elleouvrelaporte,etellesijolie,danssonpyjamableucieletsespantouflesenpeluche,quejefaislaseulechosequimevientàl’esprit:jelatireversmoi.Ellepousseuncridesurpriseettombecontremapoitrine.Jenepeuxpasm’approcherd'elleassezvite,alorsj’agrippefermementsesfessesdansmesmains,lasoulèveplushautcontremoi,etnousfaistournertouslesdeuxpourpouvoirlaplaquercontrelemur.Jefixeuninstantsesyeuxbleusétonnés,puisjepressemeslèvressursaboucheouverte.Ellesefigedansmesbras,etjepresseavecencoreplusd'insistance,l'embrassantdoucementmaiscomplètement.Jetiresalèvreinférieureentrelesmiennesetlatètedoucement.
Ellenemerendpasmonbaiser,pascomplètement,etjenecomprendspascequejefaisdemal.Ellemurmurecontremeslèvres,maisjeneveuxpassoulevermatêteassezlongtempspourm’enpréoccuper.Maistoutdesuiteaprès,j’entendsunetouxderrièrenous.Jeregardepar-dessusmonépauleetjevoisunhommeassissurlecanapé.Iltrépignedugenou,etsonvisageestunpeurouge.
Oh,putain.Sonpèreestlà.Jeviensjustedeluifaireunputaindebaiser.Notrepremierbaiser.Devantsonpère.«Matt»,dit-elletranquillement,entapotantmesépaulesavecsespaumesouvertes.«Peux-tume
lâcher?»Jereculeetlareposesursespieds.«Putain!»soufflé-je.
S
15
kylar
OH,Matt.Pourquoias-tufaitça?Levisagedemonpèreestrougevif,etondiraitqu'ilaenviedetordrelecoudeMatt.Jen’aijamais
vupapaagircommeça.Jamais.«M.Morgan»,ditMattenfaisantunsignedelatêteàmonpère.«Jenesavaispasquevousétiez
ici».Puisillèvelesmainsenl’air,commes’ilnesavaitpasquoidired’autre.«Jem’endoute»,grommellemonpère.Mattmeregardecommes’ilattendaitquejeluidisequoifaire.Jerecouvremabouchedemamain
pourcachermonsourire.Maisjenepeuxpasarrêterdepenseràcebaiser.Aussihorriblequ’ilaitété,ilétaitparfait,ettoutcequejeveuxfairec’estmedébarrasserdemonpèreafinquenouspuissionslefaireànouveauetlefairemieux.«Papaestvenuvoircommentvontlesenfants»,dis-je.
«Ettoi»,ditpapa.Ilgrommelletoujours.Etilestrougecommeunetomate.Iln'estjamaisvenuvoircommentj’allais.Pasunefoisdansmavie.
«Lesenfantsetmoi»,rectifié-je.«Ilesttard»,ditMatt.«Jedevraisprobablementyaller.»Ilsedirigeverslaporte.Maisla
dernièrechosequejeveuxc’estqu’ilparte.Jepassemesdoigtsentrelessiensettiresamain.Ilmeregardedanslesyeux,etjejurequejepeux
voirdanslestréfondsdesonâme.Jevoissondésiretjevoissaconfusionetjevoissonbesoin.«Neparspas»,dis-jedoucementenserrantsesdoigts.«Reste.»
Ilhochelatête.Jeleconduisjusqu’aucanapé,etils’assied.Ilesthypermalàl'aise,etc’estvraimenttouchantàregarder.
«J’étaisentraindeparleràpapaducombatdecatchdedemain.»Jem’assiedsàcôtédeMatt,etilsoulèvesonbraspourleposersurledosducanapéderrièremoi,surtoutparcequejem’appuiecontreluietneluilaissepaschoix.Jemeblottiscontreluietposemespiedssurlecanapé.Jemeretiensdesourireparcequejeneveuxpasmontrercombienjesuisexcitéerienqued’êtresiprèsdelui.Exprès.
«Vousallezlevoirlutter,Matt?»demandepapa.IlfixeMattavecinsistance,maisMattsecontented’acquiescer.
«Oui,jecompteyaller,monsieur»,dit-il.«J’aimeregarderlescombats.»Ilmeregarde,etjeluisouris.Mattmesurprendquandilsepencheetembrasseleboutdemonnez.Je
froncemonvisagemalicieusementenleregardant,etjesensungrondementderiremonterenlui.«Jesuisalléenvoirquelques-unsl'andernier»,ditpapa.
Attends.«Tuasfaitça?»Ilhochelatête.«J’yvaischaquefoisquejepeux.Sethestvraimentbon.»Ҫamescie.Iln’estjamaisvenuàmesspectaclesdedanse.Oumescompétitionsdegymnastique.Ou
quoiquecesoitquejefaisais.Maisilfaitl’effortaveccesenfants,etmaintenantquecesenfantsfontpartiedemavie,seseffortsmefontplaisir,poureux.Ilsméritentd'avoirdesgensdansleurviequisesoucientd’euxetlesaiment.«JesaisqueSethseracontentquetuviennes.»
«Lesenfantssontaulit?»demandeMatt.«Vousauriezprobablementdûdemanderçaavantdevousattaqueràmafille»,aboiepapa.«Là,
c’estunpeutard.»Matthochelatête.«Jesais.»«Qu'est-ilarrivéàvotrenez?»demandepapa.Mattsourit.«Ellem'afrappé.»Ilmemontredupouce.«Elleestintelligente»,ditpapa,etilmesourit.Ilnem'ajamaisregardéeavecunetelletendresse,et
moncœurvacillequandjepenseàl'atrocitédelachose.PapadésigneMattetmoitouràtour.«Depuiscombiendetempsvousvousvoyez?»demande-t-il.
Matthausseunsourcilàmonintention.«Depuispeu»,couiné-je.Papahochelatête.«Jesupposequejedevraisyaller»,dit-il.Ilselèveetpassesaveste.Jemelève
aussietl’accompagneàlaporte.Mattvientaussi,etiltendlamainàpapa.«Nemanquezpasderespectàmafille»,ditpapa.«Oui,monsieur»,répondMatt.Ilbaisselatêteetfourresesmainsdanssespoches,unpeucomme
Sethl’afaitaujourd'huiquandjel’aigrondéàproposdecequ’ilavaitditàMatt.Papasepencheetm’étreintrapidement.C’estnouveau,çaaussi.Jenemesouvienspasqu’ill’ait
déjàfait.Oudumoinspasdepuislongtemps.«Bonnenuit,papa»,dis-je.«Mercid’êtrepassé.»«Jevaisessayerdelefaireplussouvent»,dit-ild’unevoixforteetendirectiondeMatt.Mattacquiesceetbaisseunpeupluslatête.Jepouffederire.«Tamèreveuttevoir»,ditpapa.Monrirestoppenet.«Pourquoi?»Ilprenduneprofondeinspiration.«Commeça.»«Jevaisyréfléchir»,luidis-je.Papas’enva,etjefermelaportederrièrelui.Matts’affalesurlecanapéets’allonge,laissanttombersesbrascommes’ilétaitsurlepointde
s’évanouir.«OhmonDieu!»souffle-t-il.Maisilglousseenmêmetemps.Sonventreestsecouéderire.«Pourquoitunem’aspasditqu'ilétaitici?»
Ilaunejambesurlecanapéetl'autresurlesol,alorsjememetsàgenouxentresesjambesécartéesetmepenchesurlui,mesoutenantdemesmainsposéesàplatsursapoitrine.MaisMattnemelaissefairequ’uneseconde.Ilmetirecontresapoitrineetmetienttoutcontrelui.Soncorpssesoulèveetredescendau-dessousdemoi,stableetsolide.
«Jetel'auraisditsitum’enavaislaisséletemps.»Jeriscontrelui.«Net’avisepasderire»,dit-il.«C'estsérieux.Tonpèrevamehaïràpartirdemaintenant».«Jemefichedecequ'ilpense»,dis-je.Jemeredresseunpeupourrapprochermeslèvresdes
siennes.«Ҫaaété,pratiquement,lepirebaiserdetouslestemps»,murmuré-jed’untondramatique.«Jesais»,répond-ilenmurmurant.Sesmainssaisissentmataille,etilmesoulève,approchantma
boucheencoreplusdelasienne.Ilsoulèveleborddemonhautdepyjama,etsesmainschaudestouchentmapeaunue.«Jenet’embrasseraiplusjamais.Parcequecelui-làétaittrophorrible».
«Affreux»,dis-jecalmement,enregardantseslèvres.«Maisjepensequenousdevrionsréessayer.»
Mattpasseunbrasderrièremoietnousrenverse.Ilmeregarde.«Tutrouvesçadrôle?»demande-t-
il.Maisilsourit,alorsjenesuispasinquiète.«Hilarant»,soufflé-je.«Pastoi?»Sonvisagesebaissejusqu'àcequeseslèvressoientau-dessusdesmiennes.«Putain!Tues
tellementincroyablequemoncœurmefaitmal,parfois,»dit-il.Moncœurs’emballeetbatlachamadedansmapoitrine.
«Embrasse-moi,Matt»,murmuré-je.Enfin,seslèvrestouchentlesmiennes.Lebaiseràlaporteétaitpleindepassionetdedésir.Mais
celui-ciestdouxetchaudetsiparfaitquejemetortillesouslui,essayantdemerapprocher.Seslèvresglissentsurlesmiennes,douces,humidesetsoyeuses.Salanguelèchelalignedemeslèvres,etquandj’ouvrelabouchepourlaisserpasseruncri,ilfourresalanguedansmabouche.Seshanchessefrottentcontrelesmiennes,etjepeuxsentirsavirilitépresséecontremonventre.Ilesttoutdurcontremoi,etimmense,maisilesttoujoursaussidoux.Jemêlemalangueàlasienne,etquandilessaiedesereculer,jepinceseslèvresjusqu'àcequ'ilgémissecontremaboucheetrevienneàl'intérieur.
Untap,tap,tapsurmonbrasmedétournedeslèvresdeMatt.J’ouvrelesyeuxetjevoislesyeuxnoirsdeMellieentraindenousregarder.Mattsereculequandjemurmurequelquechosecontreseslèvres.Puis,ilréalisequeMellieestlà.Ilseredresseetcrapahutepoursedégagerdedessusmoi.Jemedépêchedem’asseoir,moiaussi.
«Qu’est-cequ’ilya,Mellie?»demandé-je.Maisjeréalisevitecequ’ilya.L'odeurmefouette,etjedoiscouvrirmabouche.«Tuesmalade?»demandé-je.
«J’aivomipartoutsurmonlit»,dit-ellesidoucementquejepeuxàpeinel'entendre.Oh,merde,qu’est-cequejesuiscenséefairemaintenant?«TuasreveilléSeth?»demandé-je.Ellesecouelatête,lesyeuxremplisdelarmes.«Saporteétaitverrouillée.»«Toutvabien»,dis-je.Jeprendssapetitemaincollante,etMattselèveavecnous.«Désolé»,lui
dis-je.«Pasdeproblème.»«Jeteverraidemain?»demandé-je.Jegrimaceparcequejemesensmal.«Jevaist’aider»,dit-il.«Pourquoituneluiferaispasprendreunbainpendantquejechangeles
draps?»Ilsedirigeversl'armoireàlingeetfouilledanslespilesdedraps,jusqu'àcequ'ilentrouveunepairequiluiplaît.
«Tuveuxm’aider?»demandé-je.Ilmeregardecommesij’avaisperdul’esprit.«Biensûr.»Sijen’étaispasamoureusedeluiavant,j’ensuisbeaucoupplusprochemaintenant.Iln’estmêmepas
entraindem’embrasser,etj’aidéjàmillepapillonsquis’envolentdansmonventre.J’emmèneMellieàlasalledebains,lanettoieetluimetsunpyjamapropre.Quandjesorsdesa
chambreaprèsl’avoirremiseaulit,jetrouveMattàlamachineàlaver,entraindechargerlesdrapssales.LaportedeSeths’ouvre,etilpassesatêtedansl’entrebaillement.
«Qu’est-cequisepasse?»demandeSeth.«Mellieaétémalade»,murmuré-je.«Ellevabien?»Ilvadanssachambreetenressortuneminuteplustard,aprèsavoirvérifiéqu’elle
allaitbien.«Désolédenepasvousavoiraidéssurcecoup-là»,dit-ild'unairpenaud.«Pasgrave.Ons’enestoccupé.Retournetecoucher»,suggéré-je.«Ҫadoitêtrequelquechosequ'elleamangé.Ellen'apasdefièvre.»Iln'apasl'airinquiet.C’estsansdoutelescinqcookiesquejeluiailaissémangeraprèsledîner.Sethm'avaitditque
c’étaitunemauvaiseidéeetjenel'aipasécouté.«Sûrement.Retournetecoucher.»LeregarddeSethfaitdesallers-retoursentremoietMattethausselessourcils.«Ok»,dit-ilen
souriant.«Laferme»,grognemalicieusementMatt.Sethhochelatêtepuisilpartdanssachambreetfermela
portederrièrelui.«Ilneverrouillejamaissaporte»,dis-je,enessayantdecomprendrepourquoiilvientjustedele
faire.Mattsourit.«Parfois,lesadolescentsontbesoindeverrouillerleursportes»,dit-il.«Crois-moi,il
n’yariend’anormal.»Ilmetsesmainssurmesépaulesetmeramèneverslecanapé.«Oh,tupensesqu'ilfaisaitça?»demandé-je.Jechuchotetoujours.«C’estunebonnehypothèse»,dit-ilenriantsilencieusement.«Tuvois»,dis-je,enlevantlesmainsenl’air,«Jeneconnaisrienauxenfants.»«C’estunado»,dit-il.«Doncc’esttoujourslapremièrehypothèseàconsidérer.»«Commenttufaispoursavoirtoutça?»«Quatrefrères»,expliquet-il.«Tuterappelles?Sansoublierquejesuisunmec.Nousfaisonsça.»
Ilsourit.«Tuveuxdirequandtuétaisplusjeune.»Jescrutesonvisage.Ilsouritencorepluslargement.«Etplusâgé.»Jerougis.Ilsecontentedesourireettapoteleboutdemonnezavecsondoigt.Jeregardemachemise.«Ondiraitquejesensunpeulevomi»,dis-je.«Ouais»,dit-il.«Ondiraitquemoiaussi».Jel'aivuselaverlesmainsaprèsavoirchangéles
draps,etjel'aifaitaussi,maisquandmême.Cen’estpastrèssexy.«Mercidem'avoiraidée.»«Derien.Jesuisheureuxd’avoirétélà.»Mattattrapelepandesontee-shirtetletirepar-dessussatête.Ilporteunautretee-shirtsansmanches
blancsoussontee-shirt,donciln’estpasnu,maisaveccelui-cionvoitbeaucoupplusdepeau.Beaucoupplusdetatouages.Beaucoupplusdemuscles.Mattestcostaud,maisgrandetmince.Jelaisseéchapperunpetitsoupirrêveur.
«Jepeuxresterunpeu?»demande-t-il.«Ouais,maisjedoismechanger.»Jemelèveetvaismemettreunlongtee-shirtetunpyjashort.Je
ressors,etMattsiffledoucementenregardantmesjambes.«Rappelle-moidelafairevomirsurtoichaquefoisqu’onsebécotesurlecanapé»,dit-il.Jesouris.Jenepeuxpasm’enempêcher.Jem’assiedsàcôtédelui,etilmetireplusprès.Puisil
s’allongedesortequejemeretrouveétenduesurlui.Mahancheestcoincéeentreluietledossierducanapé.
«Jeneveuxpasencorepartir»,dit-ilcalmement.Iltirematêtecontresapoitrine,etj’yappuiemonvisage.Samainseposesurl’arrièredemoncrâne,etilcommenceàcaressermescheveux.
«Alorsneparspas»,dis-jecalmement.Ilnepartpas.Ilpassesimplementsesdoigtsdansmescheveuxetlesglisselelongdemondos,
encoreetencore,jusqu'àcequemespaupièresdeviennentlourdesetquejem’endormesursapoitrine.Jemeréveillelelendemainmatincouchéedansmonlit,lescouverturestiréesjusqu'aumenton.Je
m’assiedsetregardeautourdemoi.Ilyaunpetitmotàcôtédel'oreiller.Jel'ouvreetlis.Tuesamoureusedemoi,maintenant?
M
16
att
JEREGARDEENCOREunefoisl'horlogesurlemuretPaulmefusilleduregard.«Tucompteslesminutes?»demande-t-il.
Ouais,unpeu.«Non»,plaisanté-je.Paulroulelesyeux.«Aquelleheureestlematch?»demande-t-il.«Aseptheures»,murmuré-jeennettoyantmastation.«Tuveuxvenir?»Petearrivedufonddumagasin,oùilfaisaitunpiercing.«Moi,jeveuxvenir»,dit-il.Ilenvoiele
garsàquiilvientdefairelepiercingversFriday,quiprendsonargentetl’expédieverslaporte.«Jeveuxveniraussi»,ditFriday.Ellecommenceàemballersesaffaires.Paullèvelesmainsenl’airetdit:«Est-cequequelqu'unvatravaillercesoir?»«Non!»nousécrions-nousenmêmetemps.LogansouritettireEmilyverslui.Elletombecontreluietsourit.«Tuveuxyaller?»demande-t-
elle.«RaterMattentraindesefairemenerparleboutdelaqueue?Pasquestion.»Loganritquandje
faisminedeluibalanceruncoupdepoing,etilesquive.Petecontinuedesemoquer.«Elledevraitpasserunechaîneàcepiercingdanssabiteetellepourrait
facilementlepromenerpartout.»Ilajustemalicieusementsonattirail.«Attentionàtescouilles,monpote»,dit-il.
«Arrêtedeparlerdemonattirail»,avertis-jeenmontrantlesfillesdelatête.Fridaymesourit.«Onsaittousquetuasdesbijouxlà-dessous»,dit-elleenmontrantmonpantalon.
«Eblouissants»«C’estpaséblouissant»,murmuré-je.Maisjem’enfiche.Ilslesaventdéjàtous.J’aieulemien
aprèsquePaulaiteulesien.Iln’yaquePeteetLoganquin’enontpas.MêmeSamestpercé.Loganaunebarreàlabasedesaqueue.Putaindemerde.«Ettoi,arrêtedeparlerdemonattirail.»JecoincelatêtedeFridayavecmonbrasetlatirecontremoi.Ellecouineettapesurmamain.
«Nemedécoiffepas»,prévient-elle,enmebloquant.«C’estpasfaciled’avoirl’airaussibelle.»Franchement,Fridayestépoustouflantedanslegenrepin-updesannéescinquante.Elleportedes
vêtementsvintageetdurougeàlèvresrouge.Parfois,jepensequ'elleadespourboiresjusteensouriantauxgens.Leshommesetlesfemmesl'aiment.Maisparfois...parfoisuneexpressiondetristessedouloureusetraversesonvisage.Jenesuismêmepassûrquequelqu'und'autrel’aitremarqué.
Petetapetrèsrapidementsursontéléphone.Ilfinitparleverlesyeux.«Reaganditqu'ellenous
rejoindralà-bas.»Formidable.J’aitoutelafamilleavecmoipourpasserunmomentavecSky.Youpi.Onauraitpu
croirequ’aumoinsund'entreeuxauraitunrendez-vouspouruntatouage.Bandedefainéants!Nousprenonslemétrojusqu’àl'écoleetarrivonsjustepourl’échauffementdesgarçons.Ilscourent
encercleautourdutapisetjevaism’asseoirprèsdeSky,quiestdanslesgradinsavecMellieetJoeyàsespieds.Ellesonttouteslesdeuxdescrayonsdecouleuretetsontconcentréessurunlivredecoloriage.Elleslèventlesyeuxetsourientquandellesmevoient.Jemepenchepar-dessuslebancetcommenteleursdessins,cequilesfaitredoublerd’énergie.Çavalesoccuperenvironcinqminutes.J’espèrequeSkyaplusd'untourdanssongrandsac.
Jem’assiedsàcôtéd’ellesurlebanc,puisjemepoussetrèsdoucementcontreelle,jusqu'àcequejesoiscolléàelledel’épauleaugenou.Ellesouritetsecouelatête,etsesjouesvirentaurouge.
«Salut»,dis-jecalmement.Jelaregardedanslesyeux.«Salut,»répond-elle.Elleestsimagnifiquementbelle.Elledoitvenirdelamaisonparcequ'elle
porteunepairedejeansetuntee-shirt.Ilyaunsweat-shirtrouléenboulesurlesiègeàcôtéd'elle.«Comments’estpasséetajournée?»demandet-elle.
«Mieux,maintenantquejetevois»,avoué-je.Ellesouritetsepoussecontremoi.Jemepencheverssonvisageetmurmure«Tum’embrasses?»
Ellepoussemonépaule.«Pasici»,murmure-t-elle.Elleregardetoutautour.«S'ilteplaît»,dis-je,enjoignantmespaumescommepouruneprière.Ellesepencheenavanttrèsrapidementettouchemeslèvresaveclessiennes.Lebaiserdelanuit
dernièreavecnoslanguesquisetouchaientetsoncorpscollécontrelemienétaitfichtrementincroyable,maiscepetitbaiserlerenvoieauxoubliettes.«Merci»,dis-je.Jenepeuxpascachermonsourire,doncjen’essayemêmepas.
Ellemepousse,enroulantdesyeux.«Tum’asmanquéaujourd'hui»,luidis-je.Ellelèvelesyeux.«Mercipourlepetitmotsurmonoreiller»,dit-elletranquillement.Jepasseunemèchedecheveuxderrièresonoreille.Ilssontremontésdansuneadorablequeuede
cheval,àpartunemèchequis’estéchappée.«J’avaisvraimentenviedemecoucherdanslelitavectoi.»
Sesyeuxcroisentlesmiens.«Tuauraisdû.»Jesecouelatête.«JenevoulaispasqueSethpensequej’avaispassélanuitavectoi.»Cestrucs
sontimportantspourlesenfants.Ellehochelentementlatête.«C’étaitdéjàsacrémentbondetesentirau-dessusdemoisurlecanapé.»Jecommenceàbander,
doncjeferaismieuxd’arrêterlà.«Tufaisunbonoreiller»,murmure-t-elle.«Justeunoreiller?»Jefaissemblantdetireruncouteauinvisibledemapoitrine.Ellemepiqueavecsonindex.«Unbonoreiller,biendur»,dit-elle.«Durestassezjuste,»dis-je.Jeregardeletapisoùlesgarçonss’échauffent,pourregarderautre
chosequ’elle.J’aitellementenvied’ellequec’estàpeinesupportable.Lesgarçonsétirentleursdosetleurscous,etfontquelquesrouladesplutôtspectaculaires.Sethfait
équipeavecunautregarçonprochedesacatégoriedepoids,etilsfontquelquesexercicesensemble.Sethfaitroulerl'autregarçonsursondos,etj’aienviedem’approcherpourluimontrercommentilauraitdûfaire.Maiscen’estpasmonfils,etjenesuispassonentraîneur.
ReaganetPetevonts’asseoirdel'autrecôtédeSky,etReagancommenceàluiparler.Jesuiscontentquequelqu'unintervienneparcequej’aienviedelatirerdansunecaged'escalieretdel'embrassercommeunmalade.
Petemimeàmonintentionlegested’enfileruneaiguilletrèsprèsdesabiteetdetirerdessuscommes’ilpromenaitquelquechose.Jelefusilleduregard,etilrit.Pauls’assiedderrièrenousavecFridayetilritaussi.
«Laferme»,grogné-je.Jemeretournepourregarderl’échauffement.Sethestvraimenttrèsbondanscequ'ilfait.Maisj’aime
regardertouslesenfantsdanstouteslescatégoriesdepoids.LoganetEmilys’approchentdenous.Logannousfaitsigneetils’asseyentdevantnous.MaintenantSkyadesReeddechaquecôtéd’elle.MellieetJoeycommencentàs’agiter,etJoeycrapahutejusqu’enbasdesgradinssansqueSkynes’enaperçoive.Ellen’estpasencorehabituéeàtouscestrucsdemamans.ElleneréalisequelorsqueJoeyatteintladernièremarche,alorselleselèvepourallerlarécupérer.
«Jevaislachercher»,dis-je.Jemelèveetdescendslesmarchesentrombe.Joeymejetteunregardtimide.Ellesaitqu'ellenedoitpass’échappercommeça.
JelasoulèvedansmesbrasetlaramèneàSky.Elles’étire,etjesoufflebruyammentsurletee-shirtquirecouvresonventre.Elleglousseetmetendsonventrecommesiellevoulaitquejelerefasse,alorsjelerefais.Ellerit,etc’estunsonsijoyeuxquej’enailesoufflecoupé.
Jem’assiedsetl’installesurmesgenoux,puisjesorsmontéléphoneetluimetslejeuAngryBirds.Jeluimontrerapidementcommentonjoue,etellecommenceàlancerlesoiseaux.Elleselèvedemesgenouxpours’asseoiràcôtédemoi,etMellievients’appuyercontreellepourregarder.Celadevraitlesoccuperunmoment.
«Pourquoiçatesemblesinaturel?»demandeSkycalmement.«Quoi?»demandé-je.Jesursautequandl'undesgarçonssurletapisfaitunmouvement
complètementraté.«Pascommeça»,luidis-je,mêmesijesaisqu'ilnepeutpasm’entendre.«Tout»,dit-elle.«Tufaistoutsibien.»Jelaregarde.«Fairequoi?»«TuasamuséMellieetJoey,etturegardeslecombat,etjepariequetuvasdireàSethtoutcequ'ila
malfaitquandnousallonsrentreràlamaison.»Alamaison?Jesouris.«Jeviensàlamaisonavectoicesoir?»murmuré-jedanssonoreille.«Tuasintérêt»,dit-elle.Moncoeurs’affole.«Ok»,soufflé-je.Aprèsquelquesminutes,Logansetournepourmeparler.Ilparleetsigneenmêmetemps,etmoiaussi
«Sonpère»,dit-il,enmontrantlaporte.Jemedécalepournousséparerdequelquescentimètres.«Mercidem’avoirprévenu»,dis-je,etjeclaquemamainsursonépauleetlapresse.Derien,signe-t-il.Ilsouritetsecouelatête.Petetiresursachaîneimaginaire.J’aienviedelui
mettreunedroite.Mesfrèress’intéressenttousauxcombatsdespoidslégers,etilsfontdesparissurlespoidslourds
entreeux.Sethdoitfaireenviron72kgs.Ilestgrandetmince,unpeucommemoi,bienquejepèseplusde90kgsaujourd'hui.PauletLogansontgrandsetmastocs,doncilsontluttédanslescategorieslespluslourdes.Moi,jefaisaislemêmepoidsqueSethfaitmaintenant.
LepèredeSkys’installeàcôtédenous,etjemepenchepourluiserrerlamain.Ilmeregarded’unoeilmauvais.Maisàcemoment-là,MellieetJoeyluimontrentmontéléphone,etilpréfères’occuperd’elles.Skys’appuiesurmonépaulepourregarderlescombats.Ellecachesonvisagequandl’undesgarçonssefaitenvoyerautapis.
«ҪanevapasarriveràSeth,n’est-cepas?»murmure-t-elled’untonvéhément.Jehausselesépaules.«Peut-être.»Jeluisourisetluipincelenez.«Net’inquiètepas.Ila
l’habitude.»«Ilnevapassefaireblesser,n’est-cepas?»demandet-elle.Jeprendssamaindanslamienneetlapresse.«Arrêtedet’inquiéter.Ilnevarienluiarriver.»
Quandc’estautourdeSeth,elleretiresamaindelamienneetseredresse.Elleleregardefixement,enjetantuncoupd’œilàMellieetJoeydetempsentemps,pours’assurerqu'ellesvontbien.Peut-êtrequ'ellevas’adapteràcerôledemamanmieuxqu'ellenel’avaitpensé.
Sethserrelamaindesonadversaire,etlebuzzerretentit.Jegrimaceparcequel'autrejeuneestvisiblementplusâgéetplusexpérimentéqueSeth.Sonadversaireauntatouagedanslecou,cequisignifiequ'ilaaumoinsdeuxansdeplusqueSeth.Sethestbon,maisl'enthousiasmesurclasserarementl'expérience.
Sethsefaitrenverser,etSkycouineetcachesonvisagederrièremonépaule.Elleregardedenouveau,maisseretourneversmoitouteslesdixsecondes,quandquelquechosesepasse.Sethmèneauxpoints,maiscegaminpourraithonnêtementl’immobiliseràtoutmoment,àmoinsqueSethaitdelachance.Franchement,jepensequelejeunes’amuseaveclui.
«AllezSeth!»crieM.Morgan.Sethlèvelesyeuxetsourit.Ilsluttentuneseconde,etputain,Sethvabienavoirunpeudechance.Ilreprendquelquespointsetle
chronocontinuedetourner.Sethlemaintientàdistanceetgagneauxpoints.Skysautesursespiedsetapplauditquandils
soulèventlebrasdeSeth.Ilsouritetvaserrerlamaindel'entraîneuradverse.Puisils’arrêteauborddutapis,lèveunemainversleciel,etditquelquechosedoucementpourlui-même.Oupoursamaman.Jenesaispassic’estl’unoul’autre.Ensuite,ils’assiedsurlebancdesonéquipeets’essuieavecuneserviette.Jesuisvraimentfierdelui.Biensûr,jen’ysuispourrien,maiscegaminauraitpufacilementgagnersiSethn'avaitpasautantdecompétencestechniques.Ilafaituntrèsbontravail.
Skysourit.«Jecroisquej’aimelalutte»,dit-elle.«Disçaauxmarquesd'onglessurmonbras»,taquiné-je.Savoixdevientunronronnement.«Jel’embrasseraietjelecajoleraiplustard.»Fridaydoitavoirentendu,parcequejel’entendsreniflerderrièrenous.Skyritetmefaitunclin
d'œil.Ellesefondtoutàfaitdanslemouledemafamille.Etmoidansceluidelasienne.Nousattendonsjusqu'àlafindelacompétitionpourallerchercherSeth.Sonpèrearriveet
l’embrassesurlefront.Ellesursautelégèrement,etjemedemandecequ’ilyalà-dessous.«Ilavraimentétébon»,dit-il.Skyacquiesce.«Oui,vraiment.»«Ilfautquej’aillevoirtamère»,dit-il.Skyplisselesyeux.«Pourquoi?Quelquechosenevapas?»Ilévitesonregard.«Rien.Enfin,riendepirequed’habitude»,dit-il.«Oh,»souffleSky.Ellen'apasl'airchoquée,etjen'aiaucuneidéedecedontilsparlent.Ilfaitun
signedelamainetvaembrasserSeth,puisilpartaussivitequ'ilestarrivé.Skyrestelà,tenantJoeyd'unemainetMelliedel'autre.Lesfillescommencentàêtrefatiguéesetàpleurnicher.
«Vousvoulezallerdîner,lesmecs?»demandePaul.Skysecouelatête.«Lesenfantsontdéjàmangé,etilsdoiventsecoucher.Maismercipourla
proposition.Uneautrefois?»«Certainement»,ditPaul.IlpassesonbrasautourdesépaulesdeFriday,etilspartentencouples:
PauletFriday,LoganetEmily,PeteetReagan.«Ilssortentensemble?»demandeSkyenmontrantPaul.Jesecouelatête.«Ilvoudraitbien,maisilpensequ'elleaimelesfilles.»ricané-je.«Paulestleseul
ànepassavoir.»«C’estpastrèsgentil.»«Jepensequec’estenpartielaraisonpourlaquelleilssontsiproches.Iladumalàêtreamiavec
lesfemmes.»Jehausselesépaules.«Poureuxçamarche.»Setharrivevêtud’unshortetd’unsweatàcapuche.Ilaprisunedouche,ducoupilnesentpas
mauvaiscommecertainsautresgarçons.Jetendslamainetlatapedanslasienneàlamanièredeshommes.Ilsourit.
«Tuasfaitdubontravail»,dis-je.«J’aifaillimefaireni…»Iljetteuncoupd'œilàSky.«J’aifaillifairetoutfoirer.»Jeris.«Ouais,tuasfailli.»NousmontonsdanslavoituredeSkyetretournonsàl'appartement,avecSethrâlantd’êtresurla
banquettearrièreaveclesfilles,maisillefaitquandmême.Quandnousarrivons,jetireSethsurletrottoir.
«Ҫat’embêteraitsijemontaisavecvousetquejepasseunmomentavecSky?»demandé-je.Ilmescrute.«Ҫaferaitquelquechosesiçam’embêtait?»demande-t-il.«Ouais»,avoué-je.«Ҫaferaitbeaucoup.»«Danscecas,çamedérangepas»,dit-il.Ilmecognelebrasetseprécipitedansl’immeubledevant
moi,pourchassantMellieetJoeyjusqu’àl'ascenseur.Ilnoustientlaporte,etnousmontonstousensemble.
«Aubain!»crieSkydèsquenouspassonslaporte.Lesfillesseprécipitentverslasalledebains.«Tudeviensassezbonneauniveauaboiementsdecommandes»,luidis-jeenlatirantversmoi.Je
passemonindexdanslepassantdesaceintureetlatireplusprès.«Embrasse-moi!»aboie-t-elleenriant.Sethmimeunvomissement.Jeluifaitundoigtd’honneurderrièreledosdeSky.«Jevaisaiderlesfilles»,dit-il,enlevantlesyeuxauciel.Jeréussisenfinàl'embrasser.Ellepassesesbrasautourdemoncouettirematêteverslasienne.Je
suispresqueàboutdesoufflequandunenfanttoutnutraverselacuisineencourant.Jerisetnousnousécartonsrapidement.
«Jevaisl’attraper»,dis-je,etjeprendslaserviettequeSethmejetteetmelanceàlapoursuitedeJoey.Jel'attrapeetlaportejusqu’àlasalledebains,enveloppéedansuneservietteblancheetduveteuse.JelapasseàSethetregardeautourdemoi.Jemerendscomptequejesuissoudainlàoùj’aitoujoursvouluêtre.Maintenant,ilfautjustequejetrouveletrucpourqueçasoitpermanent.
S
17
kylar
LADERNIÈREFOISquemonpèrem'ainvitéeàdéjeuner,ilm'adonnétroisenfantsetunenouvellevie.Ducoup,jesuisunpeuinquiètedecequ'ilveutaujourd'hui.Lacompétitiondecatchaeulieuilyaunesemaineetdepuis,papaaappeléquatrefoisjustepourparler.J’aiunpeudemalàm’habitueràlaprésenced'unparentdansmavie,enparticuliermaintenantquejesuisadulte.
Jetravailleàlamaisonaujourd'hui,alorspapavientàl'appartement.J’aipréparéundéjeunertrèssimplepournousdeux.Ilfrappeàlaporte,etjevaisluiouvrir.
«Salut,papa»,dis-jeenouvrantlaporte.Ilsepenchepourm’embrasserlajoueetôtesavestedecostume.
Jen’aifaitaucunchangementdansl'appartement,maispaparegardetoutautourethochelatête.«C’estjoliici»,dit-il.
«Merci?»dis-jed’unevoixhésitante.«J’aiparléàSethhier»,dit-ilens’asseyant.Ildéplielaserviettedetableetlaposesursesgenoux.«Ahoui?Dequoi?»Ilhausselesépaules.«Riend'important.Parfois,j’aimebienappelersansraison.»«TuappelleslesenfantsdeLydiaetdeTim,aussi?»C’estmonfrèreetmasoeur,maisilssont
beaucoupplusâgésquemoi,etnousn’avonsjamaisétéproches.Jenemesouviensmêmeplusdesprénomsdeleursenfants.Ҫamemetmalàl’aiseuneseconde,maisjemeressaisisrapidement.Ilsneconnaissentpasnonpluslesnomsdemesenfants.
Ilhochelatête.«Oui.»«Donc,iln’yaqu’avecmoiquetun’asjamaiseuderelation?»Lesmotssontsortisetrestent
suspendusdanslesairsavantmêmequej’aieréalisélesavoirdits.Jevoudraislesravaler,maisc’esttroptard.
Ilétalesaserviette.«Quandj’airencontrétamère,j’étaiscomplètementfauché.Jesuisalléàl'universitéenVirginie
grâceàunebourse,etunjourj’aivutamèremarchantpiedsnussurl'herbe.»Ilsourit.«C’étaitlaplusbellechosequej’aiejamaisvue.Elleportaitunerobed’étéverteàfleurs,etsesonglesétaientpeintsenrose.Sescheveuxpendaientsursesépaules,etc’étaituneexplosiondeboucles.»
Jen’aijamaisvumonpèreêtrenostalgique.Jenesuispassûrequeçameplaise.«J’étaisdugenrecoincéetelle,elleétaitlapersonnelaplusouverted'espritquej’aiejamais
rencontrée.Jesuistombéamoureuxd’elleenquelquessecondes».
«Qu'est-cequis’estpassé?»demandé-je.J’arrêtedemangerparcequejenel'aijamaisentenduparlercommeça,etj’aipeurqu’ilarrête.Jeneveuxpasqu’ilarrête,bienquecettesensationmesoittoutàfaitétrangère.J’aivraimentenvied’entendremonpèreparlerdeleurpassé.
«J’étaisàfondsurlesordinateurs.C’esttoutcequim’intéressaisjusqu'àcequejelarencontre.Etlà,lavieestdevenugaieetamusante.Onconstruisaitdesfortsdansnosdortoirsetonpassaitlajournéeàl'intérieur.»Ilrougitunpeuettoussedanssonpoing.«C’étaitmagique.»
«Ҫaneressemblepasdutoutàmaman.»Ilreniflebruyamment.«Jesaisbien»dit-il.«Maiselleétaitincroyable.Ons’estmariés,etpuista
mèreesttombéeenceintedeTimetensuitedeLydia,etonn'avaitpasunkopekmaisonétaitheureux.Tellementheureux!Parfois,çafaitmalrienquedepenseràcetteépoque.Parcequ'après,leschosesontchangé.»
«Tul’astrompée.»Illèvebrusquementlesyeuxversmoi.«Non.Ҫa,c’étaitaprès.»«Aprèsquoi?»«Tamèreesttombéeenceintepourlatroisièmefoisetelleafaitunefaussecouchetardive.Très
tardive.Elleesttombéeendépressionetelleavraimenteudumalàs’ensortir.Alamêmepériode,j’aivenduunlogicielquej’avaiscrééàunegrossesociété,ettoutàcoup,nousavonseudel’argent.Nousavonsachetéunemaison,ettamèreacommencéàallermieux.Maisjetravaillaisbeaucoupetelleacommencéàs’éloignerdemoideplusenplus.Elleacommencéàs’habillerchicetàsortirdéjeuneravecdesamis,quiétaienttousvraimentriches,etonétaitdeplusenplusriches,nousaussi.»
«Jen’étaispasaucourantpourlebébé.»«Donc,jetravaillaistoutletemps,enpartieparcequ’elleavaittoujoursbesoindeplusdechoses,de
plusgrossesvoitures,etdebijoux.»Ilsecouelatête.«Lafillequej’avaisrencontréedansl'herbecejour-làavaitsoudaindisparu,etj’aivraimenttravaillédurpourlaramener.J’avaispeudetempsetencoremoinsd'énergie,maisj’aiessayé.Tamèremerepoussaittoutletemps,etfinalement,jemesuisrenducomptequ’onnefaisaitquevivredanslamêmemaison.Nousn’étionsplusamoureux.Nousn’étionsplusrien».
«C’estlàquetuasrencontrélamèredeKendra.»Ilhochelatête.«Elletravaillaitàmonbureau.C’étaitterriblementinapproprié,etjeculpabilise
encored’avoirfaitça.Maislepirec’estquandj’airompuavecelleetquejesuisallétoutavoueràtamère.Tamères’enfichaitcomplètement.Ellevoulaitgardersonstyledevie,riendeplus.Alors,j’aicontinuémarelationaveclamèredeKendra.Ettamèreestdevenuelafemmequ'elleestaujourd'hui.»
«Froideetsanscœur.»«Ellen’estpasfroideetsanscœur»,proteste-t-il.«Elleestjuste...blessée,jepense.Jenesais
pas.Ellenes’estjamaisvraimentremisedecebébé.Etellenes’estjamaisremisedenotrehistoire.Etmoinonplus»
«Papa»commencé-je.«Commentçasefaitquevousm’ayezeue?»J’aiquinzeansdemoinsquemonfrèreetmasoeur.Commeunetoutenouvellefamille.
Ilsourit.«C’étaitfou.Unjour,jesuisarrivéàlamaisonettamèreétaitdanslejardin.Elleavaitdelaterrepartout,delatêteauxpieds.Franchement,elleavaitl’airunpeucingléecejour-là,quandj’yrepense,maiselleétaitcommeavant.Jenesaispascequis’estpassé,maisc’étaitcommesiquelqu'unavaitactivéuninterrupteurenelle.J’airegardédanssesyeuxetj’aivulafemmedontj’étaistombéamoureux.»
Ilsourit.«Ellem’aregardédepuisletasdeterreetm'ademandésijevoulaisl’aider.Elleapousséunetruelleversmoi,etj’aienlevémonmanteauetretroussémesmanches.Nousavonscontinuédenoussalirensemble,etpuislesystèmed’arrosageautomatiques’estdéclenchéetnousavonsététrempés.Tamère,avecsescheveuxparfaitsettoussestrucsparfaits,devenaitenragéesionlamouillaitoula
salissait,maislà,elles’estlaissétombersurl'herbeengloussant.Etlà,j’airéaliséquetamèreétaitsobre.Elleétaitcomplètementetabsolumentsobre,etçafaisaitlongtempsqu’ellenel’avaitpasété.»
«ElleestalléeauxAlcooliquesAnonymesetelleafaitunepsychothérapie,etjenem’enétaismêmepasrenducompte.Elleneprenaitplusdesantalgiquesdontellen’avaitpasbesoin.Elleavaitl’espritclair,etelleétaitdenouveaucettefillerieuse,drôle,etintelligentequej’avaisrencontréeàlafac.Maisenplusvieilleetenmieux.Etj’airéaliséquejel'aimaisencore.J’aifaittoutcequej’aipupourluifairelacouretlarefairetomberamoureusedemoi.Etçaamarché.Ellem’alaissérevenir.»
«TuasarrêtédevoirlamèredeKendra?»Ilhochelatête.«Jenepouvaispasarrêterdelavoircomplètement,caronavaitunefilleensemble,
maisj’aiarrêtélarelation.Elleaététrèstriste,maiselles’enestremise.Jepensequ'ellearespectélefaitquejevoulaispréservermonmariage,dansuncertainsens.»Ilhausselesépaules.«Après,elleesttombéeamoureusedequelqu’und’autreetelles’estmariée,etc’étaitunerelationquin’avaitpasbesoind’êtrecachée.Àl'époque,quandlesgensvoyaientdescouplesinterraciauxdanslarue,ilslesregardaientdetravers,etd’autantplusquandc’étaientdeshommesblancsetriches…etdéjàmariés.Maisellearencontréunhommeetilssesontmariés.Elleétaitheureuse.Etj’étaisheureuxavectamère.»Ilsourit.«Ettuesnée.Tamèreétaitextatique.»
Jerenifle.«Tuesunbonmenteur,papa.»Illèvelesmains,commepourserendre.«Jenemenspas.C’étaitcommesionavaitprisunnouveau
départ».J'attends,parcequ'ilvamelâcherunebombe.Jelesensvenir.«Puis,quandtuaseuenvironcinqans,j’airemarquéqu'elleretournaitdéjeuneravecsesanciens
amiset,soudain,ellemerejetait.Elleavaitrecommencéàboire,etiln’étaitplusquestionqued’argent.Peuimportecequejedisais,ellenevoulaitpassefaireaider.Maisjesuisresté.Jenel’aijamaisquittée.LamèredeKendraestmorte,ettamèreaorganiséunefête,mêmesicetterelationétaitterminéedepuisdesannées.Jeneleluiaijamaispardonné.»
«Lasalopeestmortecesoir»murmuré-je.Ilsursaute.«Tuesaucourantdeça?»Jehochelatête,etmesyeuxseremplissentdelarmes.Jeclignedesyeuxpourlesempêcherde
couler.«Elleétaitsaoûlequandças’estpassé.Jeveuxdire,quandellemel’adit.»«J’aiembauchédesnounouspours’occuperdetoiparcequ’elleétaitincapabledelefaire.J’ai
travaillépourqu’ellepuisseconserverlestyledevieauquelelleétaithabituée.Enyrepensant,j’auraisdûl’obligeràsefairesoigner.Elleauraitpuêtreunemèremerveilleusepourtoisijel’avaisfait.»
«Del’eauacoulésouslesponts,papa»,dis-je.«Riendetoutçanepeutplusêtrechangémaintenant.»Jecommenceàdébarrasserlatable.
«Tamèrefaitunenouvellecurededésintoxication»,laisse-t-iléchapper.Jeretombesurmachaise,etlesassiettesclaquentsurlatable.«Encemoment?»Ilhochelatête.«Oui,encemoment.Elleyestallé.Jel'aivuehier.Elleal'airbien.Commeavant.
Elleveuttevoir.»J’ail’impressionqu’onm’apristoutmonoxygène.«Jesupposequetum’asdemandédeprendreces
enfantsparcequetusavaisquejemefichaisd’avoirdesrelationsavecmamère.»C’estcommesijel’avaisgiflé.«Jet’aidemandédelesprendreparcequetuasplusd'amourà
donnerquequiconquequejeconnaisse.Ilsavaientbesoindetoi.»«Non,papa»,rectifié-je.«C’estmoiquiavaisbesoind’eux.Ilsnem’aimentpasencore,maisils
ontlepotentieldelefaire.Etj’espèrequ’ilsleferontunjour,parcequejesaisdéjàquejelesaime.Tous.»
«Jesentaisqueçasepasseraitcommeça.»«Pourquoicesoudainintérêtpourmavie,papa?»demandé-je.«Lescoupsdefil,lesdéjeuners,ta
présenceauxcombats...Jenesaispasquoifairedetoutça.Jenesaispaspourquoitulefais.»Jetapedupoingsurlatable,etlavaisselletremble.«Tun’aspasbesoindefairesemblantdem’aimerpourquejelesaime.»
«Jenefaispassemblant,Sky.Jet'aimevraiment.Jesaisquej’airoyalementfoiré.Maisjesuisquandmêmetonpère,etsituveuxdemoi,jeserailàpourtoi.»
«Prendre,prendre,prendre…»Jelèvelesmainsenl’air.«C’esttoutcequetusaisfaire,papa.Tuprends.TuasprisàlamèredeKendra.TuasprisàKendra.Tuprendsauxenfants,parcequegrâceàeuxtutesensaimé.Riennevautl'amourinconditionneldesenfants.»Jeserremonpoingsurmoncœur.«Tuasprisàmaman.»
«Tamèreasespropresdémons.»«Ettoiaussi,papa.Ҫas’appelleêtreunmenteurinfidèle.»Ilouvrelabouchepourprotester,maisjelèvelamain.«Est-cequetusaisquejenepeuxpasavoir
unerelationsaineavecunhommeparcequejem’attendsconstammentàcequ’ilparte?J’attendstoutletempsqu’ilprennesonenvoletqu’ilparte,commetoi.J’attendstoutletempsqu’ilmelaissertomber.Ets’illefait,jem’enfiche,parcequejenelaissejamaisquiconquem’approcherassezpourmefairedumal.»
MonDieu!Maisd’oùjesorsça?Jemelèveetfinisparposerlesassiettesdansl'évier.«Jepensequetudevraisyaller,papa,»dis-je.
J’appuiemesmainssurlebordducomptoircarj’ail’impressionquemesgenouxvontlâcher.J’entendspapaalleretvenirentraînantlespieds.Puisils’approcheetdéposeunrapidebaisersur
matempe.«Jet'aime,Sky»,dit-il.Puisils’enva.Etj’attendsqu’ilaitquittélapiècepourcraquer.Jemelaissetombersurlecanapé,
metsmatêtedansmesmainsetsanglote.Jepleureparcequejen’airiendemandédetoutça.Jeneluiaipasdemandédes’épanchersurlatabledemacuisine.Maintenant,j’ensaisassezpourleplaindre,etjepréfèreraislehaïr.Jepréfèreraisnerienressentirdutout.Ilyaunbruitàlaporte,etelles’ouvre.Jesuissurlepointdecriersurpapa,maisjevoisSethentrer.Ils’arrêtebrusquementenmevoyant.
«Qu’est-cequisepasse?»demande-t-il.Jemeforceàsourireetessuieledessousdemesyeuxduboutdesdoigts.«Allergies»,dis-je.
«Commentçasefaitqueturentressitôt?»«Onestsortisàmidiaujourd'hui»,dit-il.«Demi-journée.»«Oh.»Ildoitavoiroubliédemedirequ'iln’avaitqu’unedemi-journéeaujourd’hui.Ҫan’auraitrien
changé,detoutefaçon,puisqueJoeyetMellienesontpaslàdetoutelajournée.Lacrèchen’apaslemêmecalendrier.Jemelèveetessaiedeluisourire.«Jevaisallerprendreunedouche.»
Jevaisdansmachambreetm’appuiedetoutmonpoidscontrelaporte.Pourquoitoutafoirécommeça?
M
18
att
PAULESTASSISenfacedemoiàlatabledelacuisineentraindemastiquersescéréales.Ilmejetteunedesenveloppesdelapiledecourrier.Jeregardel’élégantpapier.Merde.C’estl'invitation.
Jel'ouvreetfaissemblantdelireàhautevoix.«Vousêtescordialementinvitéaumariagedelasalopedementeuseetdel’enfoirédetraitredemeilleurami.»Jelaposesurlatableetmontrel’enveloppedudoigt.«Regarde,elleamistoutelafamille.Lesmecs,vouspouveztousveniravecmoi.»
«Tuvasyaller?»demandePauldevantsonboldecéréales.Jehausselesépaules.«Jenevoispaspourquoijedevraisyaller.C’estpascommesic’était
important.»Ilsourit.«Ellenet’intéresseplus.»«Ҫac’estsûr.Ellenem’intéresseplus,»dis-je.Etc’estvrai.Jem’enfichecomplètement.«Jesuis
pratiquementsûrquejesuisamoureuxdeSky.»Jel’aivuetouslessoirsdelasemaine.Lesjoursoùjenepeuxpaspasseràl'appartementdansla
soirée,jelaprendsàsontravailpourl’emmenerdéjeuner.Jeneveuxpaspasserunejournéesanslavoir.Nousn’avonstoujourspasdépassélestadedubaiserunpeuhot,maisçameconvient.
Paulmefixe.«Ҫaaétérapide.»«PeteetLogandisentqueças’estpassécommeçapoureux.»Jefaisclaquermesdoigts.«Vite.»Paulsecouelatête.«Jenepeuxpasdirequej’aieconnuça.»Espéronsqueçaluiarriveraunjour.Montéléphonevibredansmapoche,etjelesors.PourquoiSethm’appelle-t-ilsitôtdansl'après-
midi?«Qu’est-cequisepasse,Seth?»demandé-je.Jesourisenrépondantmaisçanedurepaslongtemps.
Ilestcalme.Tropcalme.«Seth?»demandé-je.«Jesuisrentréplustôtdel'écoleaujourd'hui»,dit-ildansunmurmure.«D'accord…»«EttanteSkyétaitentraindepleurersurlecanapé.»«Tusaispourquoi?»J’attrapemesclésetmedirigeverslaporte.«Non.Maisc’étaitpasunpetitreniflement.Ellesanglotaitcarrément.Commequandonestsecouéde
sanglotsetqu’onnepeutplusreprendresonsouffle.Tucroisqu'elleasesrèglesouquelquechose
commeça?»Sesrègles.Jerisintérieurement.Ilaintérêtqu’ellenel’entendepas.«Elleestoù,là?»Jesuisdéjà
danslarueentraindemedirigerversuntaxi.JesautededansetparleàSethpendanttoutletrajet.«Elleaditqu'elleallaitprendreunedouche.»«D'accord,fais-moientrerquandj’arriverai.»«Jenesaispasquoifaireavecunefemmequipleure»,murmure-t-ilavecvéhémence.Moinonplus,maisonvasedébrouiller.Ilm’ouvrequandjetapeàlaporte,puisillèvelesmainsenl’airetmontrelachambreSky.Je
m’avanceetfrappedoucementàlaporte.Ellen'ouvrepas,doncj’essayelapoignée.Elletourne,etj’entredanslachambre.J’entendsl’eaucoulerdansladouche,doncj’avancedanscettedirection.
Ellepleureencore.Jepeuxvoirsesépaulessesouleveràtraverslavitredeladouche.Toutcequejepeuxpenser,c’estqu'elleabesoinqu’onlatienne.Jemedéshabilleetouvrelaportedeladouche.Ellesursaute,puiselleserendcomptequec’estmoietellesautedansmesbras.Elleestcomplètementnue,toutemouillée,maisellesanglote,doncjenepeuxmêmepasenprofiter.
Jefermelaportedeladouchederrièrenous,etnousnousretrouvonstouslesdeuxsouslejet.J’écartesescheveuxmouillésdesonvisage.«Qu’est-cequisepasse?»demandé-je.Jemetournepourquecesoitmondosquiamortisselejetdel'eau.
Elleneparlepas.Ellesecouelatêtecontremonépauleetsecramponneàmoi.Ellesanglotedansmoncou,etjelatiensserrée.Jenesaispasquoifaired'autre.JesuisaussiperduqueSethenfaced’unefemmequipleure.Commetousleshommes.Maiselleestsimalheureuse…etjesaisqu’elleabesoindemonsoutien.
Finalement,sessanglotssecalment,etjemerendscomptequ'elleadesrivièresdemascaraquicoulentsursonvisage.Jelapoussetrèsdoucementsouslejetetlesnettoieenpassantmesdoigtssursonvisage.Jeprendsunebouteilledeshampooingetfaismousserleshampooingdanssescheveux.Elles’immobilisedansmesbras,maisellenemerepoussepas.Ellemelaissem’occuperd'elle.Jerincesescheveuxetlalaveavecungantdetoiletteetdusavon.J’essaiedenepasregardersesseins,maisc’estputaindedur!Cesontdesseinsetmoijesuisunmec,sanscompterqu’ilssontabsolumentparfaits.Jemeforceàlessurvoleretàprêterattentionaurestedesoncorps.Elleadesfossettesau-dessusdesfesses,etj’aienviedeleslécher,maisjenelefaispas.Aulieudeça,j’arrêtel'eau,jesors,etjereviensavecdesserviettes.
Ellemelaissel’envelopperetluisécherunpeulescheveux.J’enrouleuneservietteautourdematailleetlatireparleboutdesesdoigtsjusqu’àsonlit.Elledéfaitlescouverturescommesielleétaitépuiséeetseglisseentrelesdraps.Jem’avancepourlarecouvrirjusqu’aumentonaveclescouvertures,maiselleprotesteengeignantdoucementquandjeveuxpartir,alorsjemeglissedanslelitderrièreelle.
Ellemelaisseenveloppermoncorpsautourdusien.Maisellemesurprendenôtantsaservietteetenlajetantparterre.Jefaispareilaveclamienne.Noussommesnusdanssesdraps,et-OhmonDieu-jenesaispasquoifaired’elle.Jepensaisquelorsquecemomentarriverait,jeseraisprêtàluifairel'amour.Maiscen’estvisiblementpasdeçadontelleabesoinencemoment,sanscompterqueSethestdanslapièced’àcôté.
Jepassemamainsursescheveuxmouillésetellesetournepourmefaireface.«Monpèreestvenumevoiraujourd'hui.»
Jenedisrienparcequejepensequ’ellen’apasenviequejeparle.Sesmamelonssontcommedespetitespointesd'épinglesdresséescontremapoitrine,maisjemeforceàpasserdoucementmesdoigtslelongdesonbrasaulieudelestoucher.
«Ils’estconfiéàmoi.Ilm'aparlédetoutesleschoseshorriblesqueluietmamèreontpusefaireetpourquoi.»
Savoixestdouce,maispasfaible.Pasdutout.Elleestunpeunasillardeparcequ’elleabeaucoup
pleuré,etelleestunpeuenrouée.«Ilm'aracontécommentj’ensuisvenueàexister.»J'espèrequ’iln’apasdonnéunetonnededétails,parcequeçaseraitcarrémentdégueu.«Jenesuispasuneerreur.Maiscequejeluiaiditauraitpuenêtreune.»«Qu'est-cequetuluiasdit?»demandé-jedoucement.«Jeluiaiditquec’étaitdesafautesijenepouvaispastomberamoureuse.»Jemefige.Etmoi?«Pourquoi?»«Jemesuishabituéeàêtreseule.Sijenecomptesurpersonne,onnemelaisserajamaistomber.»Jevois.«Etpuistuesarrivé.»Jeprendssajambeetlatiresurmahanche.Mabiteestdure,etSkyestjustelà,maisjenepeuxpas
faireça.«Et?»demandé-je.Jefaisglissermesdoigtsdesesgenouxàseshanchesetfrôlesonderrièrenu.
«Etjepensequejesuistombéeamoureusedetoi.Jen’ensuispassûreàcentpourcent,maisjesaisquejet’aimebeaucoupetj’aienviequetusoisprèsdemoi.Etmaintenantquejecommenceàm’habitueràtoi,tuvasmebriserlecœurparceque,dansunsens,j’aibesoindetoi,Matt.Dansunsens,j’aibesoinquetum’aimestoiaussi.»
Jelafaisroulersurledosetm’installeentresescuisses.Jem’appuiesurmescoudesprèsdesatêtepourpouvoirjoueraveclescheveuxmouillésquitombentsursonfront,lespoussantdélicatementsurlecôté.«C’estfait»,dis-je.
Sesyeuxcherchentlesmiens.«C’estfait?»répète-t-elle.Jehochelatêteetembrasseleboutdesonnez.«Jeveuxmanger,dormir,etrespirerpartoi,ma
belle,»dis-je.Jefrottemonnezdehautenbascontrelesien.Ellefrissonnedansmesbras.Jel'embrasserapidement,etellemejetteunregardnoir.«Avoirbesoindemoietmevouloir,ce
n’estpaslamêmechosequem’aimer»,dit-elleenmordillantsalèvreinférieure.Ellefroncelessourcilsetj’embrasselaridequis’estforméeentreeux,puislalisseavecmonpouce.
«Tuesamoureusedemoi,maintenant?»demandé-je.«Tuesamoureuxdemoi,maintenant?»réplique-t-elle.«Ouais,»dis-jedoucement.«Jelesuis.»«Moiaussi»,dit-ellegaiement.Puiselleglousse,etjepeuxsentirsonventregrondersouslemien.Il
fautvraimentquejem’enlèved’au-dessusd’elle,sinonjenevaispastarderàêtreàl'intérieurd'elle.«Mamèreestencurededésintoxication»,dit-elle.Jem’approcheetlatiredenouveausurma
poitrine.«Ahbon?»Ellecroiselesmainssurmapoitrineetappuiesonmentondessus.«Oui»,dit-elle.«Qu’est-cequetuenpenses?»demandé-je.Jefaisglissermesdoigtslelongdesondosnu.«Lecomble»,dit-elle,«c’estquejemesenspleined'espoir.»Ellepousseunsoupir.«Ҫacraint,
non?Malgrécequ'ilspeuventmefaire,jelesveuxencoredansmavie.»«Tuveuxcequetuauraisledroitd’avoir»,dis-je.«C’esttoutàfaitnormal.»«J’aienvied’êtrelegenredemamanqu'ellen'apasété.»Elleclignesesjolisyeuxbleusenme
regardant.«Jepensequetuesdéjàentrainderéussir.»Jemetaisuneminute.«Jemesuistoujoursditlamême
chose.Jevoulaisêtrelepapaquemonpèren’étaitpas.Ils’estjustebarré.Etj’aijuréquejeseraimeilleuretquejeferaimieux.»Jehausselesépaulesmentalement.«Maintenant,jenepeuxpasavoird’enfants,doncfinalementc’estpurementthéorique.»
«Jeneveuxpasbrûlerlesétapes»,dit-elle.Ellegrimace.«Maissinousenarrivonsunjouraupointoùnousvoulonsquenotrerelationsoitpermanente...»
«J’ysuisdéjà»,laissé-jeéchapper.Ellesemarre.«Tucroisquetuvoudraisêtreunpèrepourmesenfants?Unpèreà100%?Ilsontdes
pères,tulesais,maisquineparticipentpasàleurvie.»Moncœurgonfledansmapoitrine,etjedoisclignertrèsfortdesyeux.«Ouais»,dis-je,uneboule
danslagorge.«Jelesadopterais,s’ilsétaientd’accord,etjeseraisunpèreà100%.»Jelaretourneetm’installedenouveauentresescuisses.Maisjeveuxjusteregardersonvisage.«Ettoi,tupourrasêtreunemamanà100%etonseradélicieusementheureuxaveclestroisqu’onalachanced’avoir.Jelesadoredéjà».
Elledégagelescheveuxquipendentsurmonvisage.«C’estvrai,n’est-cepas?»«Jepensequejesuistombéamoureuxd’euxenmêmetempsquedetoi.Lepremierjour.»Jeris
parcequejesuisentraindemettremonâmeànuetc’estcarrémentgênant.Skyfaitbasculerseshanchessousmoi,etjeglissedanssamoiteur.«Fais-moil'amour,Matt,»
murmure-t-elle.Maissoudainilyaungrandfracas,etlebruitdevoixquicrientdanslecouloir.«Oh,merde!»dit-
elleens’asseyantprécipitamment.«Sethdoitêtrealléchercherlesfillesplustôt.»Ellem’enlèveledrap,melaissantallongétoutnudanslelit.Elles’arrêteettournesonregardversmabite.«Euh...»dit-elle.Ellemontredudoigtmonmembreviriletonjureraitqu’ilbatenrythmecommepourluioffrirunspectacleprivé.«Qu'est-cequec'est?»
«C’estmabite,etsitun’arrêtespasdelaregarder,jevaisverrouillerlaporteetl'utiliserpourfairedeschosesformidables.»
Ellerit.«J’aidéjàvuunebite»,dit-elle.«Jeparlaisdupiercing.»«C’estpourquetupuissesmetirerparlàpourmepromener»,dis-je.Jepouffe.Elleritenrecouvrantsabouchedesamain.«Est-ceque,commentdire,çasemetaumilieu?»Jesecouelatêteetattrapemoncaleçon.«Tul'adoreras.Jetelepromets.Iladespouvoirs
magiques.»Ellehausselessourcils.«Toutçaavecunpiercing?»«Jeparlaisdemonzizi.C’estluiquiadespouvoirsmagiques.»Ellesautedanssaculotte,etje
pousseunsoupir.Siprèsdelaterrepromise!«Jetelemontreraiunjouroùiln’yaurapaslesenfants.»«Tuveuxdirejamais?»dit-elleenriant.Jerisaussi,etpassemamainsurmonvisage.«Nejamaisdirejamais»,murmuré-je.J’enfilemon
caleçonetmonjean,etlaportes’ouvre.MellieetJoeyentrententrombetandisquejepassematêtedansmontee-shirt.Ellesbondissentsurlelit,etmonmomentprivilégiéavecSkyestterminé.Aufait,avait-ilvraimentcommencé?Merde,j’ensaisrien.
S
19
kylar
JEGAREmavoituresurleparkingducentrededésintoxicationetm’abandonneuninstant,lefrontappuyésurlevolant.Jenesaispaspourquoijesuisici.Apartparcequemonpèrem'ademandédevenir.J’auraispudirenon.J’auraisdûdirenon.
Maisjenel'aipasfait.Jem’approchedubureauetdemandelachambredemamère,maisilsm’emmènentaujardin.
L'infirmièremefaitpasserdesdoublesportesetlesrefermederrièremoi.Devantmois’étendungrandpatiodebriquesavecdeschaiseslongues.Ilestparsemédegrosmeublesrembourrésquiparaissentvraimentconfortables.Jejetteuncoupd’oeilautourdemoi.Jenevoispasmaman.Maisunefemmeselèved'untransat,etjeregardedeplusprès.C'estmamère.Ellen’estpasdutoutmaquilléeetsescheveuxsontlâchéssursesépaules.Unebarrettelesempêchedetombersursonvisageetjenemesouvienspasdel’avoirdéjàvuautantaunaturel.Saufquepourelle,cen’estpasnatureldutout.C’estcomplètementanti-naturel.
«Maman?»dis-je.Ellemefaitsignedem’installerdanslerocking-chairvoisin.Elles’assiedetrepliesesjambes,enveloppantsesgenouxdesesbras,commesiellevoulaitse
retirerenelle-même.Ellenesepenchepasenavantpourmefaireundecesbaisersoùl’onnesetouchepasetquineveulentriendire.Ducoup,jenesaispascequejesuiscenséefaire.Jem’assiedsetagrippefermementmesgenoux.
Elleappuiesatêtecontreledossierdusiègeetl’inclineversmoi.«Jesuiscontentequetusoisvenue»,dit-ellecalmement.«Surprise,maiscontente.»Ellesourit.
Jeprendsunsacréchocparcequ'iln'yaaucunemaliceniartifice.Etaulieuderegardermesvêtements,monmaquillage,oumescheveux,elleregardemonvisage.J’aifaitexprèsdenepasbienm’habilleraujourd'huiparcequejevoulaisluidonnerdequoimecritiquer,dansl'espoirdedétournersonfieldemesenfants.
«Surprise?Pourquoi?»demandé-je.Ellehausselesépaules.«Sij’étaistoi,jeneseraispasvenue.»Ellemeregardedanslesyeuxet
moncœurbonditdansmapoitrine,puisilremontedansmagorge.Jedoisdéglutirpourlefairepasser.Lespiedsdemamèresontnus,etjevoisdespantouflesduveteusesposéesen-dessousd’ellesurle
carrelage.IlyaBugsBunnydessus,etjesuissidérée.«Bellespantoufles»,dis-je.Mamansourit.«C’esttonpèrequimelesaapportées.»Ellegrogne.Jen'aijamaisentenduuntelson
sortirdunezdemamèresiparfaite.«Ellesconviennentpasmalàlasituation.»
«Tuvasbien?»demandé-je.Elleposelespiedsparterre,etlesglissedanscespantouflesdedinguedanslesquellesellene
voudraitnormalementêtrevuepourrienaumonde,etpassesesmainslelongdesesbras.«Jevaismieuxaujourd'hui.Lapremièresemaineaétéplutôtdifficile.J’aipassépasmaldetempsàdégueulertripesetboyaux,etencoreplusdetempsàessayerdelefaire.»
Mamèrevientdeprononcerlemotdégueuler.Ellemefixe.«Aquoitupenses,Sky?»Jesecouelatête.«Arien.»Sijepouvaisleverbaliser,jeneleferaispas.Elleaétéfragiletoutema
vie,etcen’estpasparcequ'ellenesemblepasfragileencetinstantprécisqu’ellenel’estpas.«Tonpèrevienttouslesjours»,dit-ellecalmement.«Ilmel’adit.»«Jesuiscontentequevousvousparliez,»dit-elledoucement.Ellemeregarde.Ellemeregarde
vraiment,etçamerendunpeufébrile.«Pourquoituvoulaismevoir?»demandé-je.Jepousseunsoupir.J’ail’impressionqu’onm’a
pompétoutmonoxygène.«Jesuiscenséefaireamendehonorableauprèsdetouslesgensàquij’aifaitdutort»,dit-elleen
haussantlesépaules.Ellesepencheetattrapeunpaquetdecigarettes.Ellelesecouepourenfairesortiruneetl'allume.J’enrestebouchebée.Jenepeuxpasm’enempêcher.
«Depuisquandtufumes?»demandé-je.Ellesouritetpenchedenouveaunonchalammentlatêteenarrière.«Onnepeutpasmeretireràla
foistoutemonamertume,matrahison,mahaine,etmonalcooletmesmédicamentspourmelaissersansrien»,dit-elleavecunpetitrire.Maisiln'yapasdejoiedanssonrire.«Jevaisarrêter.J’aijustebesoindepassercettepériode.»
Jehochelatêteparcequec’estunpeucommesiellem’avaitgiflée.«Tonpèrem'aditqu'ilaparléavectoi»,dit-elle.Ellerejetteunelongueboufféedefuméequi
sembledureréternellement.«Ilt’aparlédenotrehistoire.»J'acquiesce.«Ilm'aparlédubébéetdelamèredeKendra.»Elleneditrien.Ellecontinuedefumer,laissantlacigarettependredeseslèvresuninstant,l’œil
fermé.«Iladitquetul’avaisenvoyépromener,engros»,dit-elle.Ellesourit.D’unsourireinsolentet
magnifique.Moiaussijesouris.«Jen’aipasprononcéautantdemots.»«Tuluiasditqueseschoixontaffectétafaçondevoirlavie.Etsurtoutleshommes.Amoinsqu’il
aitmalcompris?»«Non,ilabiencompris.»Jehochelatête.«Tonpèren'estpasleseulcoupable.Jesuistoutautantàblâmer,sinonplus.»Ellehausseles
épaules,etunsouriretristepassesurseslèvres.«J’aiétéunemèrehorrible,tropembourbéedansmesdépendancesetmesproblèmespourm’occuperdetoi.»
«Jenedemandepasd'excuses.»«Dommage»,dit-ellevivement.«Parcequetuvasenavoir.»Ellesepencheetsecouesacigarette.
Puiselletouchemongenou.«Jeregrettedenepasavoirfaitmieux.J’aitoujoursditquejeleferaisquandjepourrais,maisjen'aijamaisatteintcettephase.Jesuisdésolée.»Sesyeuxpapillonnent,puisilsseposentsurmoi.«Jemedisaistoutletempsquejechangeraidemain.Maisdemainn’estjamaisvenu.»Elleclignedesyeuxpourretenirseslarmes.Jen’aijamaisvud’émotionsurlevisagedemamèreauparavant.D’habitudec’estunecoquillevide.
«Queveuxtuquejetedise?»Ellesecouelatête.«Iln'yapasdebonnesoumauvaiseschosesàdire.Tupeuxmedirecequetu
ressens.Tupeuxmedired’allermefairefoutre.Faiscequiestbonpourtoi,parcequemoi,jenel’aijamaisfait.»Ellepointesondoigtversmoi.«Tuesresponsabledetonbonheuretdetoncoeur.C’esttoilaseuleresponsable.D'autrespersonnescontribuentsûrementàtonbonheur,maistunepeuxpasattendredequelqu’unqu’ilterendeheureuse,Sky.Personnenevafaireçapourtoi.»
Ellesepencheànouveauenarrièreetremontesespiedsverselle.«Maintenant,dis-moicommenttutesens»,dit-elle.«Neteretienspas.»Jeprendsunegrandeinspiration,etj’ouvrelabouchepourluidirequejeneseraisjamaisaussi
cruelle.Maiscequisortdemaboucheesttoutàfaitdifférent.«Jemesenscommesijen’avaispasdeparents»,dis-je.«Toietpapan’étiezjamaislà,etmême
quandvousétiezlà,vousn’yétiezpas.Mesnounousm'ontaccompagnéeauxspectaclesdedanse,etc’estlesemployésdemaisonquim’ontapprisàconduire.Etchaquefoisquej’étaisassezprochedel'und'euxpourpenserqu'ilpourraitm’aimer,tulerenvoyais.C’étaitunepeinerudeetcruelle.»Jeposeunemainsurmapoitrine,carelleestsoudaindouloureuse.«Jenevousaijamaisrienfaitniàl’unniàl’autre,àpartd’exister.Jerestaistranquillequandtuavaismalàlatête,quandtuavaisunetellegueuledeboisquetunepouvaispassortirdulit.J’étaisuneétudianteparfaite.J’étaisuneadolescentesanshistoires.Jefaisaistoutpourquetum’aimes.Maiscen’estjamaisarrivé.»
Jemelèveetcommenceàfairelescentpas.Jem’attendsàcequ’ellememontrelachaiseetmediseàquelpointmacolèremanquedeclasse,maisellenelefaitpas.Ellemeregarde.Etellemeregardevraiment,commeellenel’ajamaisfaitauparavant.Elleouvresesoreillesetsesyeux.Oserais-jeespérerqu’elleouvreaussisoncœur?Jenedevraispas.Maisunepetitepartiedemois’accrochetoujoursàcetespoir.
«Jesuisalléeàlafacetj’aiétudiéledroit,commepapa.Etjesuisalléeàdessoiréesmondainesetj’aiparticipéàdescomités,commetoi.J’aiassistéàdescollectesdefondsetjemesuisdonnéeenspectacle,rienquepourtefaireplaisir.Ettoutcequejedemandaisenretourc’étaitquequelqu'unm’aime.Maisvousenétiezincapables.»
Elleallumeuneautrecigarette,etjevoisunelarmecoulersursajoue.Ellenetendpaslamainpourl’essuyeretellenelacachepas.
«Maman,jenesaismêmepasquoitedire.J’aiététellementgentilleavectoitoutemaviequejen’arrivemêmepasàêtreméchantemaintenant,pasentouteconscience.»Jemerassiedsetcroiselesjambes.«Pourquoituesvenueàl'enterrement?»Monpiedcommenceàsecontracteretàsebalancer,etjem’attendsunpeuàcequ’ellemedisedemetaire.Maisjenepourraispasmêmesijelevoulais.
«Jevoulaisvoircecontrequoijemebatttais»,dit-elletranquillement.«J’aitoujoursvouluvoir.»Ellepousseunsoupir.«QuandKendraétaitpetite,j’allaism’asseoirenfacedeleurappartementetjeleregardaisavecelles.Iln'ajamaissuquejefaisaisça,maisils’enseraitfoutu,detoutefaçon.Jel’airenvoyéverselleparcequej’étaistellementmalheureusequejenepouvaispaslaisserl'amourm’atteindre,mêmequandilétaitàmaportée.»
Leventsouffledanssescheveuxdénoués,etellereplaceunemèchederrièresonoreille.«Ilssontinnocents,commetul’étais.Ilsméritentd’êtreaimés,etc’estpourçaquejesuiscontentequ’ilst’aient.Personnen’estautantcapabled’aimerquetoi,Sky.N’endoutejamais.Tuaimesettupardonnescommepersonne.»
«Jenet’aipaspardonné»,rétorqué-je.Ellerit.Ҫamefaitsursauter,etj’agrippesifortlesbrasdufauteuilquemesdoigtsdeviennenttout
blancs.«Situmepardonnaisaprèsunesimpleconversation,jepenseraisquetuesfaibleetfatiguée.Ettun’esnil’unnil’autre,Sky.Tuesforteetcourageuse,ettuaimessansretenue.J’aimeraisêtreunpeupluscommetoi.»Elleglousse.«Jeprévoisd'êtrepluscommetoi.J’aideschosesàtravailler,maisjesuisentraind’yarriver.»
«Qu'estcequeçafaitd'êtresobre?»lancé-je.Ouais,jeveuxluifairemal,maisellelemérite.
«C’estdur»,dit-elle.Elletiresursacigarette,puisl’écrase.«Vraimentdur.Toutestdouloureux.Chaquesouvenir.Chaquepenséedansmatêtemefaitmalparcequetoutestpleinderegrets.J’aidesregrets,Sky.Jeregrettetout.J’aimeraistoutsupprimer,maisjenepeuxpas.Jesaisquetunemefaispasconfiance,etfranchement,jenemefaispasconfiancemoi-même.Donc,situveuxpartird’icisansteretourner,jecomprendrais.»
Elleresteassisetranquillement,leregardfixésurlecoinleplusreculédujardin.«J’aimeraisrencontrertesenfants»,dit-ellesoudain.Jecommenceàprotester.Ellelèveunemainenl’air.«Pasmaintenant.Quandj’auraisledroitdelefaire.J’aimeraisles
rencontreretapprendreàlesconnaître.C’esttristecequiestarrivéàleurmère.C’étaitunefemmebien.»
«Commenttulesais?»lancé-je.«Jel'airencontréedeuxoutroisfois.Onallaitdéjeunerensemble.Unefois,jemesuissaoûléeavec
un–oudix-martinispendantnotredéjeuner,etKendram'aramenéeàlamaisonenvoiture.Jenemeservaispasdemonchauffeurparcequejenevoulaispasdireàtonpèreoùj’allais».
«Qu'est-cequis’estpassé?»murmuré-je.«Elleétaitbonneetgénéreuse.Ellem'aramenéeàlamaisonetm’atenulatêtedanslestoilettes.
Puisellem'anettoyée.Ellem'amiseaulit,etelles’estexcuséepoursamèrequiavaitruinémonmariage.»Ellerit.«Maiscequ'ellenesavaitpas,c’estquesamèren'avaitrienruinédutout.C’estmoi.C’estmoiquiaitoutruiné.Jerefusaisdelaisserl'amourvenir.Etjerefusaisdelelaisserparcequejen’enétaispasdigne».
Jenepeuxmêmepasparler.«Quandj’aidécouvertqu'elleétaitmourante,jesuisalléelavoir.Ellem'aparlédesenfantsetdeses
peurs.Elleapleuré.J'aipleuré.Jesuisrentréeàlamaisonetj’aiditàtonpèrecequis’étaitpassé,etjeluiaiconseillédetedemanderdel’aide.Quetuavaisplusd’amourentoiquequiconque,etqueceseraitunechancepourcesenfantsdet’avoir.Puisjesuispartieetjemesuissaoûléeàmortetjemesuispresquetuéeavecdesmédicamentsanti-douleur.Parcequetedonnercesenfantssignifiaitquejedevaisabandonnermahaineàleurégard.Jenepouvaispassupporterça.Tonpèrem'aaidéeàpasserlanuit.Puisjel'airefaitaprèsl’enterrement.Tonpèreadûappelerlespompiers.»
«Pourquoipersonnenem'ariendit?»Monpiedrecommenceàsecontracter.«Ҫat’auraitfaitquelquechose?»Ellemeregardedanslesyeux.«Tuauraispeut-êtreressentiune
petitecontrariété,maistuteseraisvitereprise.Jenevalaispasplusqu'unepenséepassagèreauxyeuxdesgens,etc’estmoiquienavaisdécidéainsi.»Ellehausselesépaules.
Jeravalemonindignationenreniflant.«Oui,çam’auraitfaitquelquechose.»Ellerenifleànouveau.«J’auraisététamèredécédée.Lafemmequit’adonnénaissanceetn’arien
faitd'autrepourtoidetoutetavie».Merde,çafaitmaldepenseràça.Maisellearaison.«Tonpèreditquetuasunpetitami»,dit-elleensouriant.J'acquiesce.«Matthew»,réponds-je.Elleneméritepasd’avoirplusdedétails.«Letatoué»,dit-elle.«Ilesttrèsbeau.»«Ilestgentiletgénéreux»,rectifié-je.Puisjesouris,parcequepenseràluimefaitsourire.«Et
beau.»«Tul’aimes?»demandet-elle.Jehochelatête.«D’aprèsmesconnaissancesenamour»,dis-je.«Sijedevaischoisirentreouiou
non,jediraisoui.Maisjenesuispascomplètementsûredecequeçaveutdire.»«Jesuisdésoléequ’ont’aitfaitdouterdetoiàcepoint.Tuvauxtellementplus.»Ellepassesamain
soussonnez.«Nousavonsétédesexempleshorribles.»
«Jen’osepasluiconfiermoncoeur»,avoué-je.«J’aitroppeurdel'aimer.»«Peurqu’ils’enprenneàtoi?»demandet-elle.«Ouqu'iltequitte?»«Ouqu'ilm’aimejusqu'àlafindestemps»,dis-je.Ҫafaitaussipeurparcequejenesauraispas
quoifairedeça.«TudevraisterenseignersurlesréunionsAl-Anon»,dit-elle.«C’estpourlesfamilles
d’alcooliques.»«Ok»,dis-je.Elletapotemajambe.«Pourtoi»,dit-elle.«Paspourmoi.»Elleallumeunenouvellecigarette.Jehausseunsourcilenlaregardant.Ellerit.«Jenemesuisjamaissentieautantmiseànue.C’estunesensationnouvelleeteffrayante.
Alors,pardonne-moimesvices.J’arrêteraiquandjemeseraissortiedetoutça.»«Ok».Jecomprends.Enfin,jepense.«N’aiespaspeurdelelaissert’aimer,Sky»,dit-elletranquillement.«J’avaispeurdelaisserton
pèrem’aimer.Jepensaisquejeneleméritaispas,aprèscequej’avaisfaitquandjebuvais.Alorsjel’aiécarté.LaisseMatthewvenir.Laisse-let’aimer.Prendstoutetlaissel’amourt’envahir.Nelelaissepaspasser.S’iltebriselecœur,aumoinstusaurasquetuenasencoreun.Nemeurspasàl'intérieur,commemoi.Laisseentrerl'amour.Laisse-let’entourerettemainteniràflotquandtun’arrivesplusàavancer.Laisse.Entrer.L’amour.»
Lesportesdupatios’ouvrent,etuneinfirmièrearrive.«C’estl’heuredelaréunion»,dit-elleenfaisantunsigneversmamère.
Mamèreselèveetsetourneversmoi.Ellemeserrefort,m’étreignantcontresapoitrine.Jenemesouvienspasqu’elleaitjamaisfaitça,etjemeraidisdanssesbras.«Laisse.Entrer.L’amour»,chuchote-t-elleàmonoreille.
Ellepartetjemelaisseretombersurmonfauteuil.Mesjambesnemeportentplus,etjenepeuxpaspartir.Jetrembletrop.C’estcommesitoutcequejen’avaisjamaisvoulumetombaitsoudaindessus,etjenesaispasquoienfaire.
Quandfinalementj’arriveàmelever,jeparsetmerendsauseulendroitoùjesaisquejepeuxtrouverlapaix.JevaisvoirMatt.
M
20
att
PAULESTd’unehumeurmassacrante.Jenesaispascequ’ilamaisilaétéparticulièrementpénibleaujourd'hui.Fridayn’estpastrèsbiennonplus,maisjenesaispasquelestsonproblème,niceluidePaul.Paulfaitclaquersonpistoletdetatouagecontreunetable,assezfortpourquemêmeLoganlèvelesyeux.
Qu’est-cequ’ilya?signeLogan.Jehausselesépaules.Logantravaillesurdesmodèlesassezcomplexespourlescataloguesquenous
avonsaffichésauxmurs.Quandiln’estpasàl'école,chezMadisonAvenue,ouoccupéàfairedestatouages,ilpasseletempsenfaisantdesdessinspourlesproposerauxgens.Certainespersonnesviennentsanssavoircequ’ellesveulent,etellesfeuillettentlescataloguesjusqu'àcequ’ellestrouventquelquechose.D'autrespersonnesviennentavecuneidéededessinentête,etnousdevonsleréaliserenvrai.JesuiscontentqueFridaysachedessineraussi.ElleestpresqueaussibonnequeLogan.J’aivuquelquesunesdesesoeuvres,etc’estépoustouflant.
«Tuessayesdelecasseroudeleréparer»demandePete.IlhausselessourcilsenregardantPaul.Nousavonstousnotreproprematériel,doncjemeficheunpeuquePaulcasselesienquandilfaitsacrise.Maisjepréfèreraiséviterça,s’ilyamoyendelefaireendiscutant.
«Ceputaindetrucmarchemal»,marmonnePaul.Logansedirigeversluiettendlamain.Paullaregarded’unairmauvais,puisillèvelesyeuxauciel
etluipasselepistoletàtatouer.LoganfaituntrucrapidesurlepistoletetlerendàPaul.Ilnesouritpasetnejubilepas.Ilsecontentederetourneràlatablelumineuse,unetablespécialequ'ilutilisepourletraçage,etilcontinuesondessin.
«Putain,jetehais»marmonnePauldanssondos.Jesouris.Jenepeuxpasm’enempêcher.«Quoi?»demandeLogan.Sonregardfaitdesva-et-viententrePauletmoi.«Iladitmerci»,dis-je.«J’ensuissûr.»IlfusillePaulduregard.«Onpeutsavoirpourquoitulesasàl’envers?»demande-
t-il.Nousnoustaisonstous.PersonnenecherchePaulquandilestdemauvaispoil.Onpasseàcôtédelui
etoncontinuenotretrain-trainjusqu’àcequ'ilsecalme.«Ilalesboulesparcequ'ilafaituneconnerielanuitdernière»,lanceFriday.Elleneleregardepas.
Ellesecontentedeparlerdelui.Elleaplusdecouillesquenoustousréunis,ça,onpeutledire.«Après
ilaregretté,maisc’étaittroptard.Alorsmaintenant,ilsesentcoupable.»Ellepousseunsoupiretcommenceàpréparersonsacàdos.Ellejetteseslivresdanssonsac,unparun,enutilisantbeaucoupplusdeforcequenécessaire.
«Oùtuvas?»aboiePaul.L’oragecouvedanssonregard.«J’ensaisrien»,aboie-t-elleàsontour.«Peut-êtrequej’aiunrendez-vous.Peut-êtrequejeveux
mefairesauter.Peut-êtrequejeveuxjusteavoirunorgasmedefoliesansavoiràmesentircoupabledixminutesplustard».
«Ohputain»,ditPetedanssabarbe.Jeluilanceunregard,etilmetsamainsursabouche.«Attendsuneminute,jeteraccompagne»,ditPaulenrangeantsesaffaires.«Non,merci»,couineFriday.Ellelèvelebrasetnousfaitsignedederrièresatête,agitantses
doigtsencriant«Bonaprès-midiàtous.»«Tuseraslàdemain,hein?»luicriePaul.Ilal'airunpeuperturbé,mêmeplusqu’ilyauneminute.Elleneditrien.Elleclaquelaportetellementfortquejesenslavibrationdansmespieds.Merde.
C’estgênant.Paulselaissetomberpesammentdansunfauteuiletprendsatêtedanssesmains,sescoudesposés
sursesgenoux.Ilal'airtropfatigué.J’aienvied’allerversluietdeleréconforter,maisjecrainsdenepaspouvoir.
«Tudevraisessayerdelarattraper»,ditLogan.Paullèvelesyeux.«C’estladernièrechosedontelleabesoin»,dit-ilcalmement.Ilsecouelatête.
«Peuimporte.»Ilselève.«Continuezàtravailler»,nousdit-il.Peteouvrelabouchepourl’engueuler,maisjetoussedansmonpoing,etilmeregardeetlèveles
mainsenl’air.PetesuitFridaydesyeux,commes’ilvoulaits’assurerqu'ellevabien.Jelevoissortirsontéléphonedesapoche,etiltapeunmessageàtoutevitesse.IldemandesûrementàReagandes’assurerquetoutvabien.Ilmeregardeethochelatête.EllevavérifierquetoutestokpourFriday.
IlyacettetensiondingueentreFridayetPaulquepersonnenecomprend,pasmêmeeux.PaulestunvraiqueutardsurtoutmaintenantqueKellysortavecquelqu'un.Ilcoucheavecàpeuprèstoutcequibouge,maisdepuiscesdeuxdernièressemaines,iln'apasautantdraguélesfillesdanslaboutique,etiln'amêmepaseutellementderendez-vous.
Laclochedelaportetinte,etjelèvelesyeux.Moncœursursautequandlafemmedemesrêvespasselaporte.Deboutdevantlafenêtre,Skyapparaîtdansunhalodesoleil,etjen'aijamaisrienvud’aussibeau.Ellesebalanced’unpiedsurl’autreetcroiselesbrassoussesseins.
«Salut,»dit-elledoucement.Elleporteunjeanetunsweat-shirt,etelleestsijoliequejenepeuxpasm’empêcherdel’attraper.Je
traverselapièceetlatirecontremoi.Jesoulèvesesbrasetlespasseautourdemoncou.«Jesuistellementheureuxquetusoislà»,dis-je,etjelepensevraiment.Franchement,ellemechambouleàl’intérieur.Jepenchelatêteetl'embrasserapidement,maisseslèvressuiventlesmiennesquandjeveuxmeretirer.Saboucheestdouce,chaudeethumide,etcebaisermedécocheuneflèchedansleplexus.
Mesfrèrescommencentàsiffler,etjedoismerésoudreàleverlatête.Jeleurfaisundoigtd’honneur,etelleserecule,sesjouestoutesrosesetjolies.Ellefaitsigneàmesfrèresd’unmouvementsaccadéetrapide.Puiselleenfouitsonvisagedansmontee-shirt.Elleestsibellequej’enailesoufflecoupé,etelleestadorablequandellerougit.
Skyattrapemontee-shirtdanssespoingsetm’obligeàlaregarderdanslesyeux.«Tuasdéjeuné?»demandet-elle.
Jeviensdemanger,maisjenelaisseraispasserpourrienaumondeunechancedem'asseoiràcôtéd'ellependantuneheure.Jesecouelatête.«Tuveuxsortir?»
Elletiresalèvreinférieureentresesdents.«Tuveuxvenirchezmoi?»Elleévitemonregard,etmoncœurbonditànouveaudansmapoitrine.«Pourledéjeuner?»
Ellehochelatête,maissesjouesdeviennentencoreplusroses,etjenesaispasàquoiellepense.J’espèrequ'ellepenseàlamêmechosequemoi,quiestengrosdelafairedéshabillerpourpouvoirentrerenelle.
«Qu’est-cequ’ilyaaumenu?»demandé-jeenenfilantmonmanteau.Jemedemandequelestsonplanetsinousdevonsnousarrêterpouracheterdessandwichsouautres.
Ellesourit.«Moi»,dit-elledoucement.Puissonsourires’accentueetellesedirigeverslaported'entrée.Jem’élancecommeunpetitchiensursestalonsparcequejenepeuxrienfaired'autre.
S
21
kylar
MATTTRÉBUCHEens’emmêlantlespiedstandisquenoussortonsdanslarue,etjedoismecouvrirlabouchepournepasriretouthaut.Ilestsiadorablequetoutefemmequinetomberaitpasamoureusedeluiestuneidiote.Etmoi,jenesuispasuneidiote.Dumoinspasaujourd'hui.Aujourd'hui,jesuislapetiteamiedeMatt.Jenesuispaslafilled'unemèreaccroàl’alcooletauxmédicamentsetd’unpèretrompeur.J’enaifiniavecça,aujourd'hui.JesuislacopinedeMatt.EtMattvientdetrébuchersursonproprepiedpourserapprocherdemoi.
«Oh,tutrouvesçadrôle,n’est-cepas?»demande-t-il.Ilmetiredanssesbrasetfrottesonnezdansmoncou.Puisilsereculeetmeregarde.«Pourquoitun’espasautravail?»demande-t-ilenpassantsesdoigtsentrelesmiens.Lachaleurdesapaumes’infiltredansmapeauetmeréchauffed’unefaçonquejen’aijamaisconnue.Ilmeregardedanslesyeux.«Toutvabien?»
Jefaistournermoncoudegaucheàdroite.Jen’avaispasréalisécombienmesépaulesétaientdouloureusesjusqu'àcequej’aievuMatt.J’aimeraisêtrecommecesgensquiarriventàfairecraquerleurcou;çaal’airdefairebeaucoupdebien.Mattlèvelesmainspourmalaxerledevantdemesépaules.
«Tuessitendue»,dit-ilenfronçantlessourcils.«Qu’est-cequ’ilya?»Ilnemeconnaîtquedepuisquelquessemaines,etilpeutdéjàdevinermonhumeur.Jenesuispassûreàcentpourcentqueçameplaise.
«Jesuisalléevoirmamèreaujourd'hui»,avoué-je.Sesyeuxseplissenttandisqu’ilfaitletourdemavoitureetm’ouvrelaportière.Jemeglisseà
l'intérieuretilcontournel'avantdemavoitureencourantpours’installerdanslesiègepassager.«Commentças’estpassé?»demande-t-ilaprèsavoirbouclésaceinture.Ilbaisselaradioparcequej’ailaissélevolumeunpeufortquandjemesuisgarée.
Jesoupire.«Mieuxquejenel’auraiscru.Maismaintenant,jenesaispasquoifairedetoutça,tuvois?»
Ilhochelatête.Maiscequisortdesabouchec’est:«Non,pasvraiment.»Ilattenduneminute,puisdit:«Jeveuxdire,mafamilleaaussisessoucis.Maisiln'yapersonnequim'aabandonnéetquej’aidûallervoirencurededésintoxication,non».
«Ellenem'apasabandonnée»,commencé-je.«Ilsl’ontfaittouslesdeux,Sky»,dit-ildoucement.«Aussivraiquenotrepèrel’afait,tesparents
l’ontfait.Cen’estpasparcequ'ilsontpleindefricpourpayerdesgensàfairecequ'ilsauraientdûfaire
euxqueçalesrendmeilleurs.»«Onpeutparlerd'autrechose?»demandé-je.Jecommenceàavoirmalàlatête,etj'étireànouveau
moncou.Matttendlamainetcommenceàmassermonépaule.«Jem’occuperaideçaquandonarriveraà
l'appartement»,dit-ilcalmement.«Dequoi?»demandé-jeentournantlatêtepourleregarder.«Decemalàlatête»,dit-il.Commentsait-ilquej’aimalàlatête?«C’estrien»,dis-je.Nousarrivonsàmonappartementetnousgaronsdanslarue.Mattprendmamainquandnousentrons
dansl’immeuble.Quandlesportesdel'ascenseurseferment,ilmetirecontrelui,etjepeuxsentirsavirilitépresséecontremesfesses.MonDieu!Ilestdéjàprêtpourcequenousallonsfaire.
Nouspassonslaporte,etjejettemescléssurlatabledelacuisine.«Pourquoitum’asemmenéici?»demande-t-il.Sesmotsrésonnentdanslapiècecommeunéclair,
mefrappantplusfortqu'ilnel’auraitsansdoutesouhaité.«Je...»Jenepeuxpasverbaliser.Jenepeuxpasleluidire.«Tuquoi?»demande-t-il.Ilmarchelentementversmoietprendlecôtédemoncoudanssamain.Il
estdouxettendre,etpourtantjepeuxsentircombienilaenviedemoi.Jepeuxpresquesentiràquelpointilm’aime,mêmesijenesaispasencorevraimentcequec’est.Est-cequec'estréel?Jeneconnaispasassezlesujetpourenêtresûre.«Pourquoitum’asemmenéici?»
Jebaisselatêteetappuiemonfrontcontresapoitrine.Jereniflesonodeuretm’enimprègneauplusprofonddemoi.Jeneveuxpasrespireretlalaissers’échapper.Elleestboisée,virileetpropre,etça,c’esttoutMatt.«J’ail’impressiond’avoirétéagresséeémotionnellement,Matt»,dis-jecalmement.«Etquandtoutaétéfini,j’aieubesoindequelqu'unquipourraitmefairemesentirensécurité.»Jelèveleregardverslui,etsesyeuxbleusneclignentpas.«J’avaisbesoinquequelqu’uns’occupedemoi.»
Mattmesoulèvedanssesbras,avecunbrassousmesgenouxetl'autrederrièremondos.Jepousseuncridesurprise.Ilritetmetransportejusqu’àmachambre.D’uncoupdepied,ilrefermelaportederrièrenous.«Combienilnousrestedetempsavantquetuailleschercherlesfilles?»demande-t-il.Ils’assiedsurlecôtédemonlitetenlèvesesbottes.Ilbougerapidementetsourit.
J’ôterapidementmesbasketsetpassemontee-shirtpar-dessusmatête.«Desheures»,dis-je.Jedéboutonnemonjeanetlefaitglisserlelongdemesjambes.Jel’enlève,etlejettedecôtéd’uncoupdepied.Mattselèchelesbabines.Ilmetireparlebrasquandjetendslamaindansmondospourdégrafermonsoutien-gorge.«Ralentisunpeu»,dit-il.«Jenevaispasprécipiterlapremièrefoisoùjevaisenfint’aimer.»
Moncœurs’affole.«Ok»,dis-jecalmement.Jem’assiedssurlecôtédulitetcroiselesbrassurmapoitrine.Jesuisunpeumalàl’aise,d’autantquejeneportepasdesous-vêtementssexy.J’aiuneculotteordinaireetmonvieuxsoutien-gorgeconfortableetdéfraîchi.
Mattsoulèvemonmentonduboutdesondoigt,etjeleregarde.«Arrêtedepenser»,dit-il.Ilselèveetdéfaitsaceinture,puisillaretiredujean.Ilfaitglisserlepantalonsurseshanches,etjenepeuxpasdétournermonregardquandjevoisquesoncaleçonesttenduparson...MonDieu,ilesténorme!«Arrêtedepenseràça,aussi,»dit-ildansunéclatderire.
«Allonge-toisurleventre»,dit-il.Ilvadanslasalledebainetenrevientavecunebouteilledelotion.Jerampesurlelitetposematêtesurl’oreiller,toutencroisantlesbrasdessous.Jeleregardes’approcherlentementdemoi.«MonDieu,tuessibelle!»dit-ildoucement.Ils’assiedàcôtédemoietversedelalotiondanssesmains,puislesfrotterapidementl’unecontrel’autrepourlachauffer.
«Qu’est-cequetufais?»demandé-je.«Jem’occupedetoi»,dit-il.Sahanchetouchelamienne,puissesmainschaudesetglissantes
atterrissentsurmesépaulesnues.Ilappliqueunelégèrepressionduboutdesesdoigtshumides,etc’est
sibonqu'ungémissements’échappedemagorge.«C’estok?»demande-t-il.Jegémisencoreethochelatête,etj’enfoncemonvisagedansl’oreiller.«S'ilteplait,n’arrêtepas»,
dis-je.Ilglousse.«Net’inquiètepas!»Illèvenéanmoinslesmainspendantuneminute,pourpouvoir
monteràchevalsurmesfesses.Iln’appuiepassonpoidssurmoi,maisjepeuxlesentir,lourdetdursurlebasdemondos.«Jepeuxdéfaireça?»demande-t-ilcalmement,savoixsoudainrauqueetéraillée,tandisqu’iltiredoucementsurlafermeturedemonsoutien-gorge.
«Oui»,couiné-jedansmonoreiller.«Quoi?»demande-t-ilenriant.Jetournelatêteetditcalmement,«Oui,s'ilteplaît.»Puis,j’enfouisdenouveaumonvisagedans
l'oreillerpourqu’ilnevoitpasàquelpointjesuisrouge.Ildétachemonsoutien-gorgeetl’écarte,puissespoucescommencentàfairedeschosesmiraculeuses
lelongdemacolonnevertébrale.Jem’enfoncedanslematelasauboutdequelquesminutes,tournantpresquedel’oeilquandilattaquemesmusclesunparun,passantdemoncouàmonépaule,etdemondosàmesfesses.Ilarrêtequandilatteintl'élastiquedemaculotte.
«N’arrêtepas»,dis-jeengémissant.«Dis-moicequiestarrivéàtamère»,dit-ilunefoisquejesuisbienrevigoréeetheureuse.«Jeneveuxpas»,murmuré-je.Ilretiresesmainsdemoncorps.«Alorsj’arrête»,dit-il.Puisilattend.Jesoupire.«S'ilteplaîtn’arrêtepas»,supplié-je.Jamaisquelqu'unnes’estoccupéaussibiende
moi.Jen’aijamaiseupersonnequim’aitfaitunaussibonmassagesansêtrepayé.Jen’aijamaisressentiautant...d'affection?Jenesaismêmepascequec’est,maisjesaisquec’estunsentimentinconnu.
«Parle-moi,Sky,»dit-il.Ilsesoulève,etjemetourneimmédiatementpourvoiroùilva,maisilnefaitquesedéplacerplusbassurmesjambes.Jesoupiredesatisfactionquandilcommenceàfrotterl’arrièredemescuisses.
Jeparle.Jeluidistoutcequis’estpasséavecmamère,tandisqu'ilfaitdesmiraclessurmoncorps.Ilgrognequandl’histoirelenécessite,etsesmainssontplusbrutalesquandils’énerve,maiselleseradoucissentvite.Ilécoute.Etilprendsoindemoi,jusqu’auboutdemesorteils.
«Jesavaisqu’elless’étaientrencontrées,maisjenesavaispasquec’étaitunsecret»,ditMattquandjeluiparledudéjeunerdeKendraavecmamère.«Elleaimaitbientamère,etelleregrettaitvraimentqu’elleseretrouvedanscettesituation.»
LesdoigtsdeMatts’accrochentauxcôtésdemaculotte,etiltirelégèrement.Ilarrête.«C’estok?»demande-t-ilenfaisantglissermaculottesousmesfesses.Ilrespirerapidementetmoncoeurs’emballe.
«Ouais»murmuré-jeensouriantdansmonoreiller.Jesoulèvemeshanches,etillafaitglisserjusqu’enbasdemesjambes.Jesaisqu'ilpeutvoirmoncul,etsoudain,sesmainssontlà.«MonDieu.»
Ilmelâche.«C’esttrop?»demande-t-il.«Pasassez»,réponds-je.Ilprendsarespiration,etsesmainsseposentànouveausurmesfesses.Ilserreetsoulève,etfrotte,
etillaisseéchapperungémissementquiressemblebeaucoupàceluiquiestcoincédansmagorge.Mesmusclessontcommeducaoutchouc,etj’ail’impressionquejenepourraispasmelevermêmesi
jelevoulais.«Tourne-toi»,dit-ilcalmement.Iltapotemesfesses.«Attends»,dit-ilquandilvoitquej’hésite.Il
glissesesdoigtslelongdemescuissesetécartemachair.«Dieumerci!»dit-il.«Quoi?»demandé-je.Jeleregardepar-dessusmonépaule.«Tumouilles.J'espéraisqu’iln’yavaitpasquemoi»,dit-il.«Tum’astellementexcitéquejene
saisplusquoifaire.»Ilécartemeslèvresdubasduboutdesdoigtsetglisseundoigtàl'intérieurdemoi.Jepoussecontrelui.
«Tupeuxcontinueràfaireça»,suggéré-je.J’halètetandisqu’ilcontinuedepousser,ajoutantunautredoigt.Jemesoulèvepouralleràsarencontre.
Ilglousse.«Jenepeuxpasfairequoiquecesoitd'ici»,dit-il.Ilsortdemoiettapemesfessesdesamainhumide.«Tourne-toi.»
Jetireledrappourcouvrirmonventreetmeretourne.Mattcommenceàm’embrasser.MonDieu!C’estexactementtoutcequej’aitoujoursvoulu.Iltiremalicieusementsurmondrap.
«Ҫa,çadoitpartir»,dit-ilenriant.Jem’accrochefermementaudrap.«Jeseraisnue»,murmuré-je.«C’estcequejecherche»,murmure-t-ilmalicieusement.Iltireànouveausurledrap,etjelelaisse
glisser.J’attrapel'oreilleretmelemetssurlevisage.Jesuisgênée,maisjeneveuxpasqu’ilarrête.Jeletueraiss’ilarrêtaitmaintenant.Monclitocognesifortquejeçarésonnedanstoutmoncorps.
Ilsifflecommeundockerquandjemeretrouvetoutenue.Sesmainsglissentdehautenbasdemoncorps,doucesetlégères,maisavecuneintensitéquejen’aijamaisconnue.C’estpresquecommes'ilmémorisaitlescontoursdemoncorps.Ilretiresesmainsetdit:«Jesuisvraimentdésolé.Jecroisquejeviensdetebaverdessus.»
Jerisetsoulèvel'oreillerpourleregarder.Maissonregardestdirigésurmesseins.Illesprenddanssesgrandesmainstatouéesetlessoupèse.
«MonDieu!Ilssontsiparfaits!»dit-il.Puisilprendmonmamelondanssabouche.Ilnelelèchepasdélicatement.Illetireetçamedécocheuneflèchedansleventre.Illapemonmamelon,lefaisantroulercontresonpalaistandisqu’iltripotemonautreseinduboutdesdoigts.Jeremetsl'oreillersurmonvisageparcequesijecontinueàleregarderpendantqu’ilmeregardedanslesyeuxetmetouchecommeça,jevaisexploser.
«Matt,s'ilteplait»,supplié-je.Ilsoulèvel'oreillerdemonvisageetlejetteparterre.Sesyeuxsontd'unbleuprofond,etsespupilles
dilatéesetintenses,tandisqu’ilmecouvredebaisersjusqu’auventre.«Jet’aiditquejeprendraissoindetoi»,dit-il.«Patience.»Sonsoufflechatouillemonnombriljusteavantqu’ilneplongesalangueàl'intérieur.
Mattécartemesjambesets’installeentremescuisses,etsonsouffletaquinelapetitebandedepoilsenhautdemescuisses.
«J’aimeça»,dit-ilenleseffleurantavecsonpouce.Jecambremeshanchesverssesdoigtsinsistants.
«Matt»,supplié-je.Jevaismetransformerenépavefrémissanteetsuppliantes'ilnepoursuitpascequ’ilestentraindefaire.«S'ilteplaît.»Ohmerde.C’estdéjàfait.
Sespoucesécartentmeslèvres,etilglissedeuxdoigtsàl'intérieurdemoi.Jesoulèvelatêtepourleregardertandisqu’illèchemonclitoris.Maisçanesuffitpas.Jemetortille,etilmeremercieenenfonçantsesdoigtsencoreplusprofond.Illesrecourbeetpresseverslebas,sapaumeposéesurmonpubis,etseslèvresaccrochéesàmonclitopalpitant.
«Oh,monDieu!»,soufflé-je.Ilsoulèvelatêtejusteletempsdedire:«Non.Appelle-moiMatt.»Jepassemesdoigtsdanssescheveuxetpoussesatêtejusqu’àl'endroitprécisoùjeveuxqu’ellesoit.
Ilcomprendetlèchemonclitorisenrythme,enmêmetempsqu’ilenfoncesesdoigtsauplusprofonddemoi.J’agrippelesdrapsetlesserrefort,parcequeMattestsurlepointdemebriser.Jesenslamontéeenpuissance.Jegémis,jecrie,etj’arc-boutemeshanchespourlerejoindre.Puisilcommenceàronronnercontremachairtendre.
Jevoleenéclats.Jemebrise.Jemedésagrège.
Jejouis.EtMattm’accompagnetoutlelongduchemin.Ilm’emmèneausommetdelafalaise,etmefait
basculerenbas.Maisilestlàpourmerattraperquandjetombe.Ilretiresesdoigtsdemoitandisquesadoucesucciondemonclitosetransformeencoupsdelanguefermesetsûrs.Ilabsorbetousmestremblements,tousmesspasmes,toutesmessecousses,etquandjen’enpeuxplus,jepoussesatêteenarrière.Iltendlamainetôtel'élastiquedesaqueuedecheval.Jel’aitoutdécoiffé,maisilnesemblepass’ensoucier.Ilessuiesonvisagesurledrap,puisremontepourm’embrasser.Jepeuxsentirmonodeurdanssonhaleine,maisc’estbeau.Sescheveuxpendentcommeunvoileautourdenous,maisjenepeuxmêmepasleverlesbraspourlesécarter.
«Tuvasbien?»demande-t-il.Jegémisparcequelesmotsn’arriventpasàquittermagorge.Ilssontcoincésquelquepartentremon
cerveaurepuetmoncorpsramolli.«Jeconsidèrequec’estunoui,»dit-il,etilselaisseretomberàcôtédemoncorpsnu.Jenepeux
mêmepastournerlatêtepourleregarder.Ilembrassemajoueetmefaitroulerdefaçonquemesfessess’encastrentdanssonentrejambe.«Dors,»dit-il.L’undesesbrasestsousmatête,etl’autreestenrouléautourdemataille.
Jevoudraism’occuperdelui,moiaussi,maisjenepeuxpasbouger.«Jenepeuxpasdormir,»murmuré-je.«Jedoisallerchercherlesfilles.»
Ildéposeunbaisersurmescheveux.«Jeteréveillerai,»dit-ildoucement.«Dors.»«Tuessûr?»murmuré-je.Detoutefaçon,jenepourraispasbougermêmesijelevoulais.«Laisse-moitetenir,»dit-il.Ilpoussemescheveuxverslebasentrenousdeuxettirelacouverture
surnous.«Mmm,»murmuré-je.Maisl'obscuritéobscurcitdéjàmavision.«Jet'aime,»dit-ilcalmement,aumomentoùjelaisselesommeilm’envahir.JelaisseMattme
submerger.Jelaisselapaixmesubmergerpourlapremièrefoisdemavie.
M
22
att
JEMERÉVEILLEaveclasensationd'uncorpsfémininetchaudposésurlemien.Jebaisselesyeuxetvoisunetêteblondequisepenchepourembrassermapoitrine.Jetendsmonbrasverslebas,etprendsescheveuxdansmesmainsendisant«Sky?»tandisquejeclignedesyeuxpouressayerdechasserlesommeil.
Elles’arrêteetlèvelesyeuxversmoienfronçantlessourcils.«Quid'autreçapourraitêtre?»demandet-elle.Ellemechevauche,etfaitminededescendredemeshanches,maisjepassemesmainssoussesbrasetlasoulèveunpeupluspourpouvoirl'embrasser.Ellerésiste.«Quid'autreçapourraitêtre?»demande-t-elleànouveau.
Elleestsérieuse.Merde.J’aifoiré.«Personne»,dis-je.Jefrotteunemainsurmonvisage.«Jedormais,tuembrassesmapoitrineettu
esassisesurmabiteenmêmetemps.Jemesuisréveilléetçam’afaitdrôle.C'esttout.»«Tusavaisquij’étais,non?»Jen’aimêmepasbesoinderéfléchir.«Biensûr».C’estvrai.C’estlapurevérité.«Jenefaisaisque
confirmerquej’étaisunputaindechanceuxent’obligeantàmeregarderpendantquetuembrassaismapoitrineetquetuétaisassisesurmabite.»
Ellerenifleetenfouitsonvisagedansmapoitrine,pesantsurmoidetoutsonpoids.«Jenesuispasvraimentassisesurtabite»,dit-elledoucement.Jebasculecontresonintimité,quiestglissanteethumidecontremoi.
«Jesais.Peux-tuarrangerça,s'ilteplaît?»dis-je.Jefaisminededéplacerseshanches,maisjesaisquejedoisd’abordprendreunpréservatif.Jeviensdemeréveiller,maisjenesuispasstupide.
Ellesesoulèveunpeuetpointesondoigtversmabite.«Jesuisunpeuintimidéeparça»,murmure-t-ellemalicieusement.
Jeglousse.«Pourquoi?Jeteprometsqu’elleneteferapasdemal.Jem’assureraiqu’ellesetiennebien.»Jelaserrecontremoi.Moncœurestsurlepointd’exploseretjenesaispasquoifaired’autre.Bonj’aimeraisbienlabaiser,aussi,maisj’aidespriorités,mêmeencetinstant-même.
«Jeneparlaispasdetes...pièces.»Sonvisagedevienttoutrose.Unrirejaillitdemagorge.«Mespièces?Tuparlesdemoicommesij’étaisunemachineàlaver».«Lesmachinesàlavern’ontpasdepiercing,Matt,»dit-elle.«Oh,»soufflé-je.«Tuparlesdeça.»Jepeignesescheveuxavecmesdoigts.«Ilnetemordrapas.
Jetelepromets.»
«J’aiunpeuregardépendantquetudormais»,admet-elle.«Tuasregardémonvisage,j’ensuissûr,»taquiné-je.«J’aibavé?»«Non.»Ellesecouelatête.«J’airegardéen-bas.Maisc’estellequim’aregardéenpremier»,dit-
elle.«Jeluiaidéjàparlédecettemerde»bougonné-je.«Lesbitesn’écoutentjamais.Demandeà
n’importequelhomme.Iltediralamêmechose.»Ellegloussecontremapoitrine.«Tuteréveillestoujoursaussienforme?»Jesoulèvelatêteetlaregarde.«Engénéral,oui»,avoué-je.«C’estuntrucdemecs.»«Etmoiquipensaisquec’étaitjustepourmoi!»«Ehbien,personned'autrenel’aura»,dis-je.«Donc,c’estbienlecas.»Jeserresesfessesnues
dansmesmains,etelleglapit.«Apparemment,j’aibeaucoupdechosesàapprendresurleshommes»,dit-elle.«Dieumerci,jesuisd’accordpourtelesapprendre»,grogné-jeenpassantunbrasautourdesa
taille.Jelaretournepourm’installerau-dessusd'elle.Jeregardesonvisage,etmoncœurs’affole.J’aitellementenvied’êtreenellequejesenssongoûtdansmabouche,maisjecrainsdetropprécipiterleschoses.
Jesaiscequec’estqued'avoirdesrelationssexuellesvidesdesens,etjecroisbienqu’elleaussi.Là,cen’estpasvidedesens.Dumoinspaspourmoi.C’esttellementplus,etjeveuxensavourerchaqueseconde.Maisaussi,jeveuxêtresûrquecequ'elleressentpourmoiestaussifortquecequejeressenspourelle.S'ilyaquelqu'unquipourraitbrisermonputaindecœur,c’estbienelle.Elleesttoutcequej’aitoujoursvoulu.
«Tuessûrequetuesamoureusedemoi,n’est-cepas?»demandé-jeenpenchantlatêtepourl'embrasser.
Ellemurmurecontremeslèvres.«Aussisûrequ’onpeutl’être.»Jelèvelatête.«Qu'est-cequeçaveutdire?»Jeplacemescoudesdechaquecôtédesatêteet
utilisemespoucespourbalayersescheveuxdesonfront,encaressantlalignedélicatedesessourcils.«J’ensuisencoreàapprendrelepourquoiducomment»,dit-elle.«Jenecomprendspastout,etje
n’airiencherché.Jenesaispascommentl'analyser.»«Jenesaispascommentprendreça»,avoué-je.«Je...Jesaisquejen’aijamaisressentiçapourquelqu’und’autre,surtoutsivite.Etj’aipeur,Matt.
Jesuisterrifiée.Maisçameplaît.J’aimecessentiments,maisenmêmetempsjenelesaimepas.»Elletiresalèvreinférieureentresesdents.«Est-cequejepeuxtedirequelquechose?»
«Tupeuxtoutmedire.»Jemepousseverslebaspourpouvoirposermeslèvressursoncou.Ilestsijolietsidouxcontremeslèvres.Ellesentlesagrumesetlesavon,etj’aimechaquecentimètrecarrédesoncorps.Jesuisamoureuxdesespartieshumidesetjefaisbasculermeshanchespourpouvoirglissercontresachaleur.Ellehalèteetcambreseshanchespourveniràmarencontre.
«Tuesleseulavecquij’avaisenvied’êtreaujourd'huiaprèsavoirquittémamère.Tuesceluiquimefaitmesentirensécurité.Jepensequejepeuxtouttedireetquetunemejugeraspas.TuaslaissétouttomberchezReedjustepourveniravecmoi,tum’asécoutéeetpuistuasprissoindemoijusqu'àcequejem’endormesurtoi.»Ellegrimace.«Désoléepourça,d’ailleurs.»
Jepouffecontresapeau.«Tuplaisantes?J'aiaiméçaautantquetoi.»«Maistun’asmêmepas...»Ellerougit,etelleestsijoliequemonestomacfaitundoublesalto.«Jepeuxjouirn’importequand.Entefaisantjouir»,luidis-je,«c’étaitunrêvedevenuréalité.»Je
prendsonseindansmamainetlesoupèsedoucement.Ilremplitàpeinemamain,maisilestàmoietjesuisdéjàamoureuxdelui.Enfait,jeprévoisdepasserbeaucoupplusdetempsaveclui.Etaveclesautrespartiesglissantesdesoncorps.Jeprendssontétondansmaboucheetlefrotteavecleplatdemalangue.Ellesetortillesousmoi,etsiellebougeencored’uncentimètre,jevaismeretrouverenelle.
«Matt»,dit-elled'unevoixtremblante.Sesjambesviennents’enroulerautourdemeshanches,etjepoussemabitecontresafente.Jesaisquec’estrisqué,maisjeveuxcognerleboutdemabitecontresonclitorispourvoirsiçavalafaireencoreplusmouiller.
Sesyeuxseferment,etsatêtesetournedecôté.Unfrissonparcourtsacolonnevertébrale,etjefaisbasculermeshanches.«Jepensequetuaimescepiercingquitefaisaitsipeurilyauneminute»,dis-jedoucementàsonoreille.Sesyeuxs’ouvrentd’uncoup.
«Ahc’estça?»murmure-t-elle.«Ehbien,toutleméritemerevientsitul’aimesvraiment»,murmuré-je,etjemefrotteànouveau
contresachaleur.Elletrembledansmesbras.«Matt,s'ilteplait»,dit-elle.«Préservatif?»demandé-je.Elledésignedudoigtsatabledechevet,etjetendslamainverselle.Je
n’aivraimentpasenviedelaquitterparcequejesuistropbiensurelle;jesuisàlalimitedecequejepeuxsupporter.
«Onabesoind’enmettreun?»demandet-elle.Jememetsàgenouxpourl’enfiler,etelleestallongéelàdanslalumièredujour,touteexposéeetroseetsisacrémentparfaite.
«Ilfaudraitunmiraclepourquejetemetteenceinte»,dis-je.Maisjedoislefaireparceques'iln'yapasdebarrièreentreelleetmoi,jevaisjouiràl’instant-mêmeoùjevaisentrerenelle.Doncjeledéroulesurmabiteenespérantquejevaistenirassezlongtempspourelle.
Elleglousse.«Parcequejeveuxtouslesenfantsdumonde.Jelesveuxtous.Lestroismiensnesuffirontpas.»
Moncoeurs’emballe.Jemelaissetomberàcôtéd'elleaulieudesurelle.Ellerouleversmoi.«Qu’est-cequ’ilya?»demandet-elle.«Neplaisantepasavecça»,dis-je.«Situveuxplusd’enfants,tuferaismieuxdemeledire
maintenantparcequejenepeuxpast’endonner.»Moncœurbatcommesijevenaisdefaireunsprint,etjecrainsqu’ilnesebriseenmillemorceauxcommelevaseenverrequej’aicasséquandj’avaissixans.Ilyavaitdesmorceauxpartout.Jem’inquiètepoursasantésiçaseproduit.Elleseraittranspercéeparlesmorceauxdemoncœurbrisé.Etmerde.Jecouvremesyeuxavecmonbras.
Skygrimpesurmoi,commeellel’avaitfaitunpeuplustôt,sescuissescoinçantmeshanches,sesmainssurmapoitrine.Ellem’embrasseàtraverslenuagedepoilsdemapoitrine.«Jesuisdésoléed'avoirtoutgâché»,dit-elledoucement.Elleposesonvisagesurmapoitrineetappuietoutlepoidsdesonpetitcorpslégersurmoi.Elleestchaudeetdouceet...mouillée?Jebaisselesyeuxetlavoisessuyerunelarme.
Merde.J’aitoutfaitfoirer.«Jenevoulaispastefairepleurer»,dis-jecalmement.«Jenepleurepaspourmoi,andouille»,dit-elle.Ellerepoussemesmainslorsquej’essaied'essuyer
seslarmes.«Maisputain!Tupleurespourquoi,alors?»demandé-je.«Jepleuraispourtoi»,murmure-t-elle.Merde.Ellepeutmechamboulersifacilement.«Parcequejenepeuxpasavoird’enfants?»Ellerenifle.«Parcequetuveuxdesenfants.»Ellesourit.«Etmoij’enaitrois,Matt.Jepeuxles
partageravectoi,situesd’accord.»Ehbien,c’estcequej’avaisprévu,detoutefaçon.Ellesetrémoussesurmoi,etelleestsichaudeet
humidequejenepeuxpasm’empêcherdemecollercontreelle.«Tunevasjamaismemontrercequecepiercingpeutfaire?Tuasditqu'ilétaitmagique,non?»Jeprendsseshanchesdansmesmainsetlaplaceàl’endroitoùjeveuxqu’ellesoit.«Relève-toiun
peupourquej’arriveautruc»,dis-je.«Tuappellesmespartiesintimestruc?»demande-t-elle.Maisellenepleureplus.Ellerit.Jepassemamainentrenousdeuxetsoulèvemabite,lapointantverssonintimité.Elleesthumide
contremesdoigtsquandjetouchepourvoirsielleestprêtepourmoi.Ellel’est.Jepousseenelle,etelles’immobilise,lesoufflecoupé.
«C’estok?»demandé-je.Sesyeuxseferment,etelleappuiesonpoidssursespaumes,qu'elleaposéesàplatsurmapoitrine.
Elleécarteunpeupluslesjambesetglisselelongdemabitetrèstrèslentement.«Unpeuplus»,l’encouragé-je.Marespirationestsaccadée,etj’aidumalàparler.«Ilyenaplus?»dit-elleentresesdents.Jeregardeentrenousdeux.«Ouais.»Jeris.Ellerebonditplutôtbrutalement,etjesoulèvemeshanchesaumêmemoment.Jedisparaisenelle,et
toutcequejepeuxvoirc’estl’endroitoùsapeaunuerencontrelamienne.«MonDieu,j’espèrequec’esttoutcequ’ilya»,dit-elle.Maisellesourit.Elleesttoutesoyeuseet
douce,etelleestàmoi,putain!«Nebougepas.»«Pourquoi?»demandet-elle.Puiselleinclineseshanchesetsesoulève,etjepeuxvoirl’endroitoù
nousnousrejoignons.Jesuistoutmouilléetbrillantdesessécrétions,etelleretombe,meramenantenelle.
Skys’appuiesursesmainspourpouvoiraccéléreretralentirlacadencetandisqu’ellemechevauche.Sesseinsparfaitsrebondissenttandisqu’elletrouvelerythme,alorsjemeredresseunpeupourlesgoûter.
Ellemelaissefaireunesecondepuismerepousseàplatsurlelit.«Laisse-moit’aimer,Matt,»dit-elle.
Jelèvelesmainsetlescroisederrièremanuque.Ҫafaitlongtempsquejen’aipasfaitça,maisjepeuxvoirqu'elleestprochedejouir.Sescuissestremblentetsonrythmedevientchaotique.«Jeveuxquetujouisses»,dis-je.
Skyretireunemaindemapoitrineetécarteseslèvresdubasavec,dessinantuncercleautourdesonclitoris.Jepoussesamaindecôtéetlaremplaceparlamienne,attrapantsonclitorisentremonpouceetmonindex.Jeserredoucementtandisqu’ellemechevauche,etsonsoufflecommenceàdevenirrauque.
Mescouillesessaientderemonterdansmagorge,maisellevabientôtjouir.Jesensquejenevaispasavoiràattendrelongtempsparcequesondossecambre,satêteretombe,etsoncorpsestsecouédetremblements.Elleserremabiteenelle,m’enserrantdanssesparois.Maisjen’arrêtepas.Jelapoussedanssesderniersretranchements,jusqu'àcequ’elles’effondresurmapoitrine,fourbue.
Jelafaitrouleretremontesajambejusqu'àsapoitrine,toutenfaisantbasculerunpeuplussesfesses.Sesyeuxsefermenttandisquelessensationsparcourentsoncorps,etjepousseunefois,deuxfois,troisfois.Puisjejouisenelle.Jelâchesajambepourpouvoirpassermesbrassoussesépaulesetlatenircontremoi.Elletournelatêteetappuieseslèvressurmoncou,etletremblementmesecouemoiaussi.Jegémistandisquejejouisenelle,etellerépondàmespousséesjusqu'àcequ’êtreenelledeviennedouloureux.Jedoisarrêter.Jesorsd'elleavecunsifflement,etquandjeroulepourmeretirerd'elle,ellem’arrêteenmettantsamaindanslamienne.«Neparspas»,dit-elle.
«Jeneparspas.»Jevaisdanslasalledebainsetmedébarrassedupréservatif,puism’essuie.Jeretourneaulitetlatiresurmoi.Satêtesecaledanscetendroitquisemblefaitpourelle,làoùmoncourejointmonépaule.
«Tuavaisraison»,dit-elleavecunpetitrire.Ellegloussedansmesbras.Depuisquandlesexeest-ildevenudrôle?Jelèvelatêtepourlaregarder.
«J’avaisraisonsurquoi?»«Tonpiercingestmagique.»Elleéclatederire,maiselleestdouce,chaudeetrepuedansmesbras.
Etrienn’ajamaisétéaussiagréable.«C’étaitmabite»,dis-jeenluiclaquantlesfesses.
Ellefaitlamoue,avançantsalèvreinférieure.«Oh.»Elleseredresseetm’embrasseenmeregardantdanslesyeux.«Rienquepourça,jetedemanderaidemeleprouverplustard.»
«Jevaisteleprouvertoutdesuite»,grogné-jeensortantunnouveaupréservatifetenlafaisantbasculer.
Ellecouine,rit,etécartesescuissespourmoi.MonDieu,jesuiscomplètementfoudecettefille!
S
23
kylar
«TUVEUXARRÊTERDEGIGOTER?»murmureSethenroulantlesyeuxtandisqu’ilfrappeàlaportedel'appartementdeMatt.
Jelissemachemise.«Est-cequej’ail’airbien?»demandé-je.Illèvelesyeuxaucieletmelanceunsourireexaspéré.«LaseulechosequeMattpourraitte
reprocherc’estd’avoirtropdevêtements.»grogne-t-il.«Seth!»grondé-je.Ilnedevraitvraimentpasparlerdechosescommeça.«Quoi?»demande-t-il.Illèvelesmainsenl’air.«Ilal'habitudequetuviennesl’accueilliren
pyjamaàlaporte,c’esttoutcequejevoulaisdire.Ilpourraitnepassavoirquoifairedetoiquandtueshabillée.»
Sonvisagedevienttoutrougequandilréalisecequ'ilvientdedire.«Laissetomber»,grogne-t-il.Ilfrappeànouveau.Laportes’ouvreetl'undesjeunesfrèresdeMatt
nousfaitentrer.Lapièceestpleinedegens,maisjepensequelaplupartd'entreeuxsontdesfrèresdeMatt.
«Tueslequel?»,demandeSeth.C’estunpeugrossier,maismoiaussijesuiscurieuse.«JesuisSam,»dit-il.«Lecharmant.»IlserrelamaindeSethàlamanièredeshommes.Puisilm’ouvresesbras.Jenesaispasquoifaire.«Netouchepasmacopine!»Unevoixs’élèveprèsdupostedeTV.Jelèvelesyeuxetsourisquand
jevoisMattassissurlesoldevantlecanapé.Ilaunetélécommandedejeuàlamain,etill’agitefrénétiquement.
«Troptard»,taquineSam.«Tueslàbas,etelleestici.Touteseule.»Ilm’enlaceetmeserre.Del’extérieur,ilparaîtsansdoutemeserrerbeaucoupplusquecequ’illefaitenréalité.Jepensequ'illefaitjustepourfairemaronnerMatt.
«Viensprendrelerelais,Seth,»crieMatt.Iln’arrêtepaslatélécommandeSethhausseunsourcildansmadirection.«Vas-y»,dis-je.IlsouritetvaremplacerMattparterre.
Mattluipasselatélécommande,s’arrêtantuninstantpourleregarder.«Ilvatuertousmeshommes»,ditMattensautantsursespieds.Ilsedirigeversmoi,etmoncœurcommenceàbattrelachamade.Onestvendredi,etjenel'aipasvu
depuisqu'ilaquittémonappartementhier,quandj’aidûallerchercherlesfillesàl'école.Iladûtravaillertardlanuitdernière,maiscesoiriln’estpasdeservice.Jenepouvaispasluidirenonquandilaappelépournousinviter.
Joeytiresurmamain,etjelaregarde.«Qu’est-cequ’ilya?»demandé-je.«Jedoisalleraupetitcoin»,dit-elle.Mattmontrelestoilettesdudoigt,etjemedirigeverslà-basavecelle.Désolée,dis-je
silenceusementpar-dessusmonépauleàl’intentiondeMatt.Ilsouritethausselesépaules.«Quandfautyaller,fautyaller»,dit-il.«Jesaislefaire»,ditJoeyquandj’essayed’entrerdanslestoilettesavecelle.Ellemefermela
porteaunez.«D'accord...»medis-je.Jemeretourneetcours,pourmecognerenpleindanslapoitrinedeMatt.Ilattrapemescoudespour
mestabiliser,etjemeretrouvelenezcontresontee-shirt.Etçameplaît,parcequeçasentMatt.Etmoij’aimeMatt.Beaucoup.«Tusensbon»,dis-jedoucement,mabouchecontresapoitrine.
Ilpenchelatêteetenfouitsonnezdansmoncou.«Toiaussi»,murmure-t-il.J'inclinelatêtepourluilaisserplusdeplace.
Soudain,quelqu’untoussebruyammentjustederrièrenous.Mattgrogneetlèvelatête.«Voulez-vousbienarrêter?»ditPaul.Ilritetmontred’unsignedetêteMellie,quitienttoujoursmamain.«Ilyadesenfantsdanslapièce,
abrutis»,dit-il.Ilsebaisseetjevoisunepetitefilleblondequisetientàcôtédelui.«Quiest-ce?»demandé-jeenmontrantlapetitefille.Matts’accroupitetluifaitsignedevenir.Elleseperchesursongenou.«JesuisHayley»,dit-elle.
Ellealesyeuxbleusetlescheveuxblonds,commetouslesReed,etelleestadorable.«C’estmafille»,ditPaul.Ilmontredelatêteuneporteauboutducouloir.«Tuveuxemmenerles
fillesjouerdanstachambre?»Hayleyhochelatêteetsourit.EllesattendentqueJoeysortedestoilettes,puisHayleydonneunemain
àJoeyetuneàMellieetlesentraînedanssachambre.Elleclaquebruyammentlaportederrièreelles.Paulsegrattelatête.«Jesupposequejedevraisyêtrehabitué.Maisjenesuispassûrdele
pouvoir»,dit-il.Ilsecouelatête.«Ellesnerisquentrienlà-dedans?»demandé-jeàMatt.J’aiunpeuenvied’allervoiroùelles
jouent.«Oniralesvoirdansuneseconde»,ditMatt.Iljettedescoupsd’œilfurtifstoutautourdelapièce,
puisilouvreuneportederrièremoietmepoussedansunechambre.Ilfermelaportederrièrenousetmepoussegentimentcontrelemur.«Tum’asmanqué»,murmure-t-il.
Sesmainsencadrentmonvisage,etsongenous’insinueentremesjambes,cequiesttrèsbienparcequemesgenouxdeviennenttoutmousquandilmetient.«Matt»,avertis-je.«Lesenfants.»
«Sonttousoccupés»,dit-il.Seslèvrestouchentlesmiennes,etilgémitcontremeslèvrestandisquesalanguebalaiel'intérieurdemabouche.Monsoufflesecoupechaquefoisquenoslanguessetouchent.Salanguesemêleàlamienne,etillalècheunpeucommeilm'aléchépartouthierdanslelit,etmoncoeurcommenceàs’affoler.
J’entortillemesmainsdanssontee-shirtetessaiedegardermonéquillibre.Ilreculeetmeregardedanslesyeux.«Jesuisheureuxquetusoisvenue»,dit-ilcalmement.Ilbalayemescheveuxdemonfront,puisrecule.
«C’estlachambredequi?»demandé-je.Maisj’aidéjàdeviné.D’aprèsleslivresempiléssurlatabledenuitetlapropretédel'ensemble,jesaisquec’estcelledeMatt.
Ilsourit.«C'estlamienne.Danslachambredequid’autret’aurais-jeemmenée?»grogne-t-il.«TunevoudraispasvoirlachambredePaul.Ilyadestrucsdecullà-basdedans».
«C’estvrai?»demandé-je.Ilsourit.«Non.Jedéconne.Maistonregardvalaitsonpesantdecacahuètes.»Ilrit,etc’estunson
quej’adore.
«LafilledePaulestadorable»,dis-je.Jepassemondoigtsurlesphotosaccrochéesaumiroirdesacommode.Onyvoitluietsesfrères,ainsiquelesfillesdeleursvies:Reagan,Emily,etFriday.«Lespetites-amiesviennentcesoir?»demandé-je.«Ouiln’yaquemoi?»
«Ellesnevontpastarderàarriver.Tuplaisantes?Ellesn’auraientpasmanquéuneoccasiondetemettresurlegrill.»Ilsourit.«Alors,prépare-toi.»
Ellesvontmemettresurlegrill?Jelaissetomberlabouteilled'eaudeColognequej’avaissaisiemaisMattl'attrapeavantqu'ellen’atteignelesol.
«Arrêtedet’inquiéter»,dit-il.«Ellessontinoffensives.»Ilbalancesatêted'avantenarrièrecommes’ilréfléchissait.«Bon,jenediraispasqueReaganestinoffensive.Ellepourraitbotterlesfessesdumeilleurd’entrenous.Maisavectoi,pasdedanger!»
Jenesaispasquoirépondreàça.«Net’inquiètepas,»répète-t-il.«Ellest’aimentbien.Etellessaventquejet'aime,doncellesvont
setenirlemieuxpossible.Jetelepromets.»Moncœursegonfle.JenesuispasencorehabituéeauxdéclarationsdeMatt.«Tum’aimestoujours,n’est-cepas?»demandeMatt.Jeroulelesyeux,essayantdeparaîtredécontractée.«Rienn'achangédepuishier.»Jeleregarde
par-dessousmescilsbaissés.«Quelquechoseàchangépourtoi?»«Ouais»,dit-il.«J’aienviedetoiencoreplusqu’hier»,dit-il,d’unevoixdouceetrudeàlafois.Onfrappeàlaporte,etelles’ouvrelégèrement.«Vousêteshabillés?»demandeunevoixféminine.«Ouvrelaportesituveuxsavoir»répondMattàhautevoix.Laportes’ouvrelentement,etEmilypassesatête.«Oh,mercimonDieu»,souffle-t-elle.Mattlaregardefixement.«Quoi?»«Vousêtestouslesdeuxhabillés.Jepensaisqueçaallaitêtregênantsijevoustrouvaistouslesdeux
tousnusouquoi.»«Alorstuauraisdûresterdehors»,ditMatt,maisillatirecontreluietluifrottelatêteavecson
poing.Ellegrimaceetlerepousse.«Qu'est-cequetuvoulais?»demandeMatt.«JefaisdesmargaritaspourReagan»,dit-elle.«Vousenvoulezune?»Sonregardfaitdesallers-
retoursentreMattetmoi.JenesaismêmepassiMattboit.Jenel'aivuboirequedelabière.«Skyenveutune»,dit-il.Ilmedésigned’unsignedetête.«J’ailesenfants»,protesté-je.«Etilssontoccupés»,dit-il.Ilhochelatêteendirectiond’Emily.«Fais-enunepourelle.»Emilyquittelapièce,laissantlaporteentrouverte.«Jenepeuxpasmesaoûler»,murmuré-je.«Je
doisrentreràlamaisonàlafindelasoirée.»Ilmetirecontreluienenfilantsesdoigtsdanslespassantsdemonjean.«J’espéraisquetupassesla
nuitici»,dit-il.«Lesfillespourraientsquatterdanslachambred’Hayley.Sethpeutdormirsurlecanapé.JedormiraiavecSam.Iladeslitsjumeauxdanssachambre.»
IlvadormiravecSam?«Pourquoidiabledevrais-jerestersitudorsavecSam?»couiné-je.Jelepousse.«Sijereste,tudorsavecmoi.»
«JeneveuxpasdonnerlemauvaisexempleàSeth»,dit-iltranquillement.«C’estpourçaquetun’espasvenuaprèsletravaillanuitdernière?»demandé-je.Ondiraitqueje
boudeetc’estcequejefais,enquelquesorte.Etjedétesteça,maisc’estunfait.«Mmmmmm»,fredonne-t-iljusteàcôtédemonoreille.Lesonmevadirectementauxentrailles.«OnpourraitmettreSethavecSam,ettupourraiscommencertanuitsurlecanapé»,suggéré-je.
J'enfouismonvisagedanssapoitrinepourcachermagêne.«Oh,çac’estuneidée!»dit-il.Ilfaitsemblantd'yréfléchir.«Jevaisypenser.»«Oubienonpourraitsimplementrentreràlamaisonàlafindelasoirée.C’estplusfacile.»«Alamaison?»demande-t-il.
J'acquiesce.«Alamaison»,répété-je.«Mamaison.Notremaison.»Jelèvelesyeuxverslui,etilmesourit.Sesyeuxsontclairsetconcentrés,etj’aitoutesonattention.
«Alamaison»,dit-ilcalmement.Ilhochelatête.Autantmettrecartessurtable,non?«Toutceàquoijepeuxpenserdepuishier,c’estcequeje
ressensquandtuesàl'intérieurdemoi.C’esttellement...bien.»Jegémis.«J’ail’airbête.»Ilprendmamainetlatireverslebasjusqu'àcequ'ellesoitappuyéesursonmembreviriletdur.«Tu
asl'airvachementsexy»,dit-il.Seslèvresglissentdemamâchoireàlaracinedemescheveux.«Tumouilles?»sussure-t-ildansmonoreille.
«Ouais,»murmuré-je.Mattdéboutonnemonjeanetdéfaitlafermetureéclairlentement.Lesdentsfontclic,clic,clicjusqu'àcequ'ellesoittoutenbas.
«Jepeuxtoucher?»demande-t-il.Jehochelatêtecontresoncou.«Ouais,»murmuré-jeànouveau.Jeprendslelobedesonoreille
entremesdentsetlemordilledoucement.Enmêmetemps,sesdoigtsglissentàtraversmachaleuretsedirigentdirectementversmonclitoris.Jemelaisseretombercontrelemur.«Matt»,murmuré-je,ensaisissantsonpoignet.«Onnedevraitpasfaireça.»
«Jesais»,dit-il.«Jevaisfairevite.Jeveuxjustetesentirjouir.»Jenepeuxplusrespirer.«Ettoi?»demandé-je.Ilglousse.«C’estpourmoi.»Sesdoigtsglissentàtraversmonhumidité,appuyantfortetavec
insistance,puisilrecourbedeuxdoigtsàl'intérieurdemoietfrottemonclitorisavecsonpouce.Iln'apasbeaucoupdeplacepours’activeràl'intérieurdemonjean,alorssesmouvementssontrapidesetsaccadés.Jecambremeshanchespourl'aideràtrouverlerythme.
J'ouvrelesyeuxetregardedanssesyeuxbleus,quisontentraindemefixer.«Matt»,protesté-je.Maisc’estplusunesuppliquequ’uneprotestation.
«Jevaistefairejouir,Sky»,dit-ilcalmement.«Jetelepromets.»J’acquiesceetpenchematêteenarrière,àpeinecapabledereprendremonsouffle.«Ok»,murmuré-
je.Puislestremblementscommencent.Mattsepencheversmoi,pressantsoncorpscontrelemienpourmeretenir.Jetournelatêteversluietaumomentoùjejouis,jemordslapeautendredesoncou.Ilsursaute,maisilgrogneettournelatêtepourcouvrirmeslèvresdessiennes,étouffantmescrisdejouissanceavecsalangueetseslèvres.
«Chut»,dit-ilcontremeslèvres.Jegémissansm’enrendrecompte.Moncorpstrembletandisquejejouis,jouis,etjouisencore,etje
suispresqueanéantiequandilarrêteenfin.Ilretiresamaindemaculotte,remontemafermetureéclairetmereboutonne.Puisilritetmefaitunrapidebaiser.
«J’aibesoind'uneminutetoutseul»,dit-il.Savoixestgrave,rauque,ettropsexy.«Tuveuxquejeparte?»demandé-je.«Sérieusement?»Ilm’embrasse,etlaissetraînersabouche.«Pourquoinevas-tupasjeteruncoupd’œilaux
enfants?»demande-t-il.«Jeterejoinsdansuneminute.»Ilmefaittourner,ouvrelaporte,etmepoussedanslecouloir.Jel'entendsselaissertombercontrelaportedel'autrecôté,etpuisiltambourinedessusdoucementavecsonpoing.Ilritetprononcemonnomengrognant.
Ohmerde.Jemesensencoretoutemolleetléthargique,etilvientdemepousserdanslecouloir.Pauldébouleets’arrêtebrusquement.Ilmetsamaindevantsesyeux.«Jeneregardepas»,dit-il.Ils’avancedanslecouloiretnemejetteplusunregard.Ilouvreuneporte,etj'entendspleindecrisdepetitesfilles.Voilàoùsontlesfilles,apparemment.Ellesétaientfacilesàtrouver.Jelesuissurmesgenouxflageolants,parceque,franchement,qu’est-cequejepourraisfaired’autre?
JepassematêtedanslapièceoùPaulestassissurlesolavectroispetitesfillesquiluimontentdessuscommes’ilétaituncheval.Ҫaneparaîtpasledéranger.
Jevaism’asseoirsurleborddecequidoitêtrelelitdeprincessed’Hayley.JeregardePaul
bousculerlesfillettes.Illesfaitroulerenpoussantdesgrognements.Soudain,illèvelesyeuxversmoi.«Hé,Sky,»dit-ilcalmement.Ilpousselesfillesdecôtéetmeregarde.Jeveuxdire,ilmeregardevraiment.
«Ouais?»demandé-je.Jesuisencoreunpeusonnée.«Soisprudenteaveclui,d'accord?»dit-il.Savoixestdoucemaisferme,etjevoisqu’ilestsérieux.«Quoi?»demandé-je.Jemeforceàsortirdemonbrouillardetàmeconcentrersurlui.«Jenevois
pascequetuveuxdire.»Ilcommenceàrangerlesjouets,lesjetantdansuncoffreàjouetstoutproche.«Ilavécudesmoments
difficiles»,ditPaul.«Jenesuispassûrqu'ilpourraitsurvivreàunautrechagrind’amour.Pasenrestantlemeccoolqu’ilestaujourd’hui.Nelebrisepas,ok?»demande-t-il.Ilpousseunsoupir.
«Biensûr»,dis-je.Personneneveutjamaisfaireça,n’est-cepas?«Ilestspécial»,ditPaul.«Mêmeavantdetombermalade,ilétaitdifférentdenoustous.Ilestgentil
etgénéreux,etilcroitencoreenlabontéducœur.Ilfautqu’ilrestecommeça.Alorsneluifaispasdemal.»Ilprononcecesderniersmotsdoucement,pourquelesenfantsnepuissentpasl'entendre.
«Jeneluiferaipasdemal»,murmuré-je.J’aienviedeledéfieretdeluidemandercommentilosemedireça.Maisjepeuxvoirlavulnérabilitédanssesyeux.Jepeuxvoirqueçaaétédifficilepourluid'avoircetteconversationavecmoi.
Ilhochelatêteetselève,puisquittelapièce.Jem’assiedsetregardelesfillesjouerpendantquejerassemblemespensées.J’auraisbesoind'unpanierpourlesfourrertoutesdedansparcequematêten’esttoutsimplementpasassezgrande.
M
24
att
QUANDJESORSdemachambre,SkyestavecPauletlesfillesdanslachambred’Hayley.J’aibesoind'uneminutepourreprendremesespritsetmelaverlesmains.Jejetteunpeud'eaufroidesurmonvisage.Ilmefautuneminutepourmecalmer,etsijenesavaispasquejevaispeut-êtrerentreràlamaisonavecSkycesoir,j'auraisprisleschosesenmains.Maisenl’occurrence,leseulendroitoùj’aienvied’être,c’estàl'intérieurd'elle.Passeul.Plusjamais.
Jequittelasalledebainetvaism’asseoirsurlecanapépourvoiroùenestSethavecmonjeu.IljouecontreLogan,etLogann’entendpaslessonsdujeu,doncc’estplusdifficilepourlui.Maisc’estquandmêmeunsacréadversaire.Ilabordelejeucommeilabordelavie,enseservantdetouslesélémentsquil’entourentdanslejeu.EtilestentraindebattreSeth,doncc’estqueçafonctionnepourlui.
Jem’assiedsàcôtéd'Emily.Elles’approchedemoietposesatêtesurmonépaule.Jemeblottiscontreellependantuneseconde,puismepoussedecôté.Ellemelanceunregardbizarre.
«Qu’est-cequ’ilya?»demandet-elleenfronçantlessourcils.Jetiresatêteversmoietl’embrassesurlefront.J'aimefairedescâlinsàEmily.J'aitoujoursaimé
ça.Elleestcommelasœurquejen’aijamaiseuenivoulue.Nousnoussommesliésaprèsmachimioquandellem'aaidé,etm’asauvélavieensacrifiantsapropreliberté.Quandjenevoulaispasquemesfrèressachentquej’étaismalade.Elleoccupeuneplaceparticulièredansmoncœur.
Elleserapprochedemoi,commesielleétaitdéterminéeàmecâliner.JevoisSkyarriverducouloir,etellemevoitsurlecanapé,maisReagandétournesonattentionenluipassantunemargarita.SkylaprendetcommenceàparleravecReagan.
«Matt?»demandeEmily.«Qu'est-cequisepasse?»Jepousseunlourdsoupir.«Tusaisquejet’aime,n’est-cepas?»dis-jedoucement.«Oui...»répond-elle.Maiselleal'airagacée.Etpréoccupée.Etinquiète.Jedétestelefaitd’êtreà
l’originedesacontrariété.Maisleschosesontchangé.«Ettusaiscombienj’aimetecâliner,n’est-cepas?»dis-je.Ellesouritetsepencheversmoi.Maisjelapousseparlesépaules.«Matt?»demandet-elle,
choquée.«Bon,voilà.»Jepasseunemainsurmonvisage.«Jet'aime,Em»,dis-je,etjenemenspas.Pasdu
tout.Ilyadeuxans,ellem'asauvélavieensacrifianttoutcequicomptaitpourelle,etellel'afaitsansmêmeréfléchir.Elleseratoujoursdansmoncœur.
«D'accord...»dit-elle.«Mais?»Elletendsesmainscommesielleserendaitauxflics.
JeregardeSky,etellelèvesonverreversmoi.EllecontinuedeparleravecReagan,etjesuiscontentparcequejedoisavoircetteconversationavecEmily.«Jet'aime,Em,maisjesuisamoureuxd’elle.»JehochelatêteendirectiondeSky.«Legenred’amouroùjeveuxemménageravecelledemainetqu’onmeureensemblequandonseravieux.»
Ellesereculelégèrement.«Oh!»souffle-t-elle.Ondiraitquequelqu’unvientdelagifler.Emilyetmoin’avonspascegenredesentimentsl’unpourl’autre.Maisnousnoussommestoujoursfaitdescâlins,etjepensequejesuisentraindelablesser,etputain,jedétesteça,parcequ’ellenecomprendpas.
«Jesuisamoureuxd’elle,etj’aipeurqu’ellesoitmalàl’aisesijetefaisdescâlins.»Ellefronceencorepluslessourcils.«Donctun’asqu’àluiexpliquernotrerelation»,dit-elleen
riant.«Ellecomprendra.»Ellesepenchecommesiellevoulaits’appuyersurmoi.Jelarepousseunpeu.«Matt»,proteste-elle.«Arrêtedefaireça.»
«Em»,dis-je.«Situtecollescontremoi,ellenepourrapassemettrelà,etmoij’aivraiment,vraiment,vraimentenviequ’ellesemettelà.»
Sonvisageseradoucit.«Tucomprendsmaintenant?»EllefaitunsignedelatêteversLogan.«Logann’ajamaisétéderangéparnoscâlins.Pourquoile
serait-elle?»Honnêtement,jenebaiseraispasEmilymêmesielleétaitladernièrefemmesurlaplanète.SiLogan
mourraitdemain,etquetouteslesautresfemmesdelaplanètemourraientaussi,jenebaiseraisquandmêmepasEmily.C’estdirecombienjel'aimecommeunesœur,maisjeneveuxpasqu'ilyaitdeconfusion.JeneveuxpasqueSkysoitmalàl’aise.Jesecouelatêteparcequejenesaispascequoiluidired’autre.
«Matt»,dit-elledoucement.Jelèvelesyeuxpourlaregarderetmoncœurestàdeuxdoigtsdesebriserquandjevoissesyeuxremplisdelarmes.«Tuesvraimentamoureuxd'elle,n’est-cepas?»
Jesouris.Jenepeuxpasm’enempêcher.«Ouais»,dis-je.«Jesuisamoureux.»Jepoussesonépauleaveclamienne.«Tuesd’accordavecça?»demandé-je.
Ellesepenchecommesielleallaitmeserrerdanssesbras,puisellerecule.«Jepeuxencoreteserrer,non?»demandet-elle.Jelaprendsdansmesbrasetlaserrefortcontremoi,etpuisjelafaisrouleretlalaissetombersansménagementsurlesgenouxdeLogan.Illèvelesyeuxverselleetsourit,surprisdelatrouverlà.
«Noussommesd'accord,n’est-cepas?»medemande-t-elleenfaisantdesallers-retoursentreelleetmoiavecsondoigt.
J’ébouriffesescheveux.«Noussommescommenousavonstoujoursété»,dis-je.Jegardemamainappuyéesurledessusdesoncrâne.
Skyarriveets’assiedàcôtédemoi.Jemetsmonbrassurledossierducanapé,etelleseblottitcontremoi.Rienn’ajamaisétéaussiévidentquecemoment.
Loganéteintlejeuetlatélé.Maintenantqu’Emilyestsursesgenoux,ils’intéresseseulementàelle.Logansigneàmonintention.Vachercherlaguitared’Em.
Jemelèveetmedirigeversl’armoireoùEmilygardesaguitarepréférée.Reaganfaitpasserlesboissonspendantqu’Emilyseprépareuninstant,accordantgaiementsaguitareengrattantlescordes.
Emilysepenche,prendmamainsurmongenou,etydéposeunrapidebaiser.Moncœurseréchauffe.Skymesouritetmeregardeaveccuriosité.Maisellen’estpasencolère.Jelevoisbien.PuisSkyposesatêtesurmonépaule,soncorpssemoulantdanslemien.Elleestparfaitementadaptéeàmoncorps.Elleestparfaitementadaptéeàmavie.
MêmePeteetSamarrêtentdesebattrequandEmilysemetàchanter.Elleaunevoixdetoutebeauté,etl’émotionmonteenmoi.Lesilencesefaitdanslapièceetonn’entendplusquelesondesavoix.
Skyravaleuncridesurpriseetjemeglissederrièreelle,lacalantentremescuissespourqu'elle
puisses’appuyersurmoi.Ellepenchesatêteenarrièresurmonépauleetselaisseallercontremoi.J'entendslaportes’ouvrir,etFridayentredansl'appartement.Elleregardepartoutetsesyeuxse
posentsurPaul.Ilregardepartoutsaufverselle.Sesyeuxseferment,etelleprenduneprofondeinspiration.Puisellevients’asseoirparterreàcôtédeSam,etPaulluiapporteunemargarita.Ilsepencheprèsd'elleetluiditquelquechoseàl'oreille.Ellehochelatêteettiresalèvreinférieureentresesdents.Ilsourit,etilparaîtcalmependantuneseconde.Puisc’estparti.
Emilychanteunpeuplusfort,etlapiècerésonnedusondesamusique.Lapaixs’installeenmoi,etjemerendscomptequec’estça,lavraievie.Moncombatcontrelecancer.Moncombataveclavie.Moncombatavecl’amour.Toutmescombatsm’ontmenéici.Etjeneveuxpasêtreailleurs.J’aimafamilleautourdemoi,lafemmequej’aimeestdansmesbras,etnosenfantssontunpeupartoutdansl'appartement.Ҫanepourrajamaisallermieuxquemaintenant.
S
25
kylar
JENEPEUXPASCOMPRENDREpourquoiEmilynejouepassurscènedansunesalleimmense,àguichetsfermés,aulieudegrattercommeunefolledanslesalondesReed.Elleauntalentincroyable,etjepourraispasserlajournéeàl'écouter.Savoixestgénéreuseetriche,etsiremplied’émotionquej’enaipresqueleslarmesauxyeux.
Detempsentemps,elleseretourneversLoganetluisourit.Ilsuitsabouchedesyeux,etjevoisqu’ilposeparfoissesdoigtssurlacaissedesaguitare.
LesbrasdeMattseresserrentautourdemataille,etsesdoigtsglissentsousmachemisepourseposeràplatsurmonventre.C’estsiintimequeçamerendmalàl'aise.Jecouvresamaindelamienneetilgardesesdoigtsimmobilesuninstant.Saboucheestjusteàcôtédemonoreillequandiltournelatête,etilmurmure:«Jepariequetuesencoremouillée.»
Monvisages’empourpreetmonventrefaitcettepetitedansequiestentièrementcauséeparMatt.«Arrête»,soufflé-je.
Soudain,uneballevoledanslesairsetfrappeMattenpleinfront.Iltendlamainetl’attrape.C’estunepetiteballeenmousseetpasquelquechosequipourraitluifairemal.Illaserredanssonpoing.«Trèsamusant»,dit-ilàlacantonnade.
«Vousallezcorromprelesenfants»,ditl'undesjumeaux.Jepensequec’estSam,maisilsseressemblenttellementquejen’ensuispassûre.Puisjevoisquel'autreestblotticontreReagan,alorscelui-cidoitbienêtreSam.
«Lesenfantssontdansl'autrepièce,espècedecon»,ditMatt.IllancelaballesurSam.Ellerebonditsursonépaule,etPaultendlamainpourl’attraperauvol.IllarenvoieàSam,etsonoreilledévielatrajectoire.
Sethlèvelamaintimidement.«Jesuisunenfant,etjesuistoujourslà»,nousrappelle-t-ilmalicieusement.D’habitudeilpréfèreraitmourirqued’êtremisdanslacatégorieenfant.
Samlèvelamainaussi.«Moiaussi.Vousallezmecorrompre.»Ilfaitsemblantdefrissonner.«Touscesmamoursquevousvousfaitesmedonnentenviedevomirmescupcakes.»Ilrotebruyamment,puisilcouvresaboucheavecsonpoingfermé.«Etj’aitravaillédursurcescupcakes»,rappelle-t-il.
Mattmepousse.«Tuaseuuncupcake?»demande-t-il.Jesecouelatête.«Pasencore.»Ilselèveetrevientavecdeuxcupcakes.«Tuvasaimer»,dit-il.«Samfaitlesmeilleurscupcakes.»
Ils’assiedàcôtédemoi,sajambecolléecontrelamienne.
«Oh,uncupcake»,souffleReagan,etelles’avanceàquatrepattespourprendrelecupcakedeMatt.Ilritetlarepousseuninstant,maisellesaisitsonpoignetetapprochelecupcakedesabouche.Saboucherestegrandeouvertetantellerit,etelletiresursonbrastandisqu’ilsebatpourgarderlecupcake.
«Tupeuxlebattre,princesse!»criePetedelàoùilestassissurlesol.«Tuvasl’avoir!»rit-il,enroulantsurledostandisqu’ilselaissetomberenarrière.SamtapesapaumecontrecelledePeteetritaussi.
«Rea-gan!Rea-gan!Rea-gan!»commencentàcrierlesfrères.ReaganesttoujoursauxprisesaveclepoignetdeMatt,etilfaitsemblantdesedéfendre,maisilrit.Finalement,ilabandonneetluilaisseprendreunebouchée,maisquandellerecule,illuiécraselenezdansleglaçage.Ellelèvelesyeux,choquée.
«Non,tun’aspasfaitça!»dit-elle.Puiselleenlèveunmorceaudeglaçagedesonnezetlebrandit,sapaumetournéeversMatt.«Tusaiscequeçaveutdire»,prévient-elle,maiselleestdéjàentrainderampersursesgenouxetjusqu’àsonvisage.Ilmepassesoncupcake,oucequ'ilenreste,larepoussedesesjambes,etsautepar-dessusledossierducanapé.Jesursaute,carMattestsoudaintoutenépauleslargesetmembresvolants.Ellelepoursuittoutautourdel’îlotdelacuisine,enrianttandisqu’ildérapedansseschaussettesetsecognedanslecomptoir.Ilsetientlahancheetdemandeuntempsmort,maisellenel’entendpasdecetteoreille.«Ouhlegrosbébé!»chante-t-elle.
Matttendlamainderrièreluipourprendreunautrecupcakeetlanargueavec.«Tuveuxtemettrecelui-là?»Ilagitesessourcilsenlaregardant.«Allez,viens!»ladéfie-t-il.
Jecouvremabouchepourétoufferunrire.J’aivuMattdansdestasdesituations,maiscegenredefacétiesetlafaçondontilscourentl’unaprèsl’autremedonnentenviedemecouvrirlatêteetdemecacheretd’éclaterderireenmêmetemps.
Reaganplongepourl’attrapertandisqu’ilcrapahuteverslecanapéoùnousnoustrouvons.Ellesautesursondosettendlamainverssonvisage.Ilattrapesonpoignetetl’éloignedelui,maisilabandonneviteetportelesdoigtsdeReaganàseslèvres,etlèchelerestedeglaçagequ’ilyadessus.Ilfredonneunepetitchansontandisqu'ellesedébat.Enfin,elleseramollitsursondosetposesatêtesursonomoplate.Ilritetsesépaulessontsecouéesdetremblementssilencieux.
Emilymefaitunpetitsignerapideetjeluipassemoncupcakequejen’aipasencoreentamé.Elleselève,etl’écrasedanslevisagedeMatttandisqueReagandescenddesondos.LesyeuxdeetlabouchedeMatts’ouvrentengrandtandisqu’elleécrabouillelecupcakesursonvisage,enriantcommeunefolle.Reaganramasselesmiettesdeglaçagetombéessursontee-shirtetellelesfrottesursajoue.
«Oh,tul’aurasvoulu!»grogne-t-il.Ilfaitvolte-faceetseplieendeuxpourpouvoirjeterEmilysursonépaule.
Emilyprotesteenluidonnantdesclaquessurledos,maiselledevientsoudainsérieuse,sij’encroissonexpression.«Pose-moi,Matt,»criet-elle.
Logansautesursespieds,etilhurleàMattdelaposerparterre.MaisMattrittoujours,etilnesedoutepasqu’ilssontvraimentsérieux.
«Matt!»criePaul.Lesilencesefait,etMattseretourne,toujoursavecEmilysursonépaule,pourfairefaceàPaul.«Pose-laparterreavantdeluifairemal»,dit-ilcalmement,maisfermement.
LoganattrapeEmilyetlaremetsuràsespieds.«Désolée»,ditEmilyd’unairpenaud.«Ilyaunproblème?»demandeMatt.Ilestsoudainsérieux,malgrélesmorceauxdeglaçage
éparpilléssursonvisage.Reaganenaaussi,etilsonttouslesdeuxl'airridicule.«Jet’aifaitmal?»demande-t-ilàEmily.
EmilypencheunpetitpeulatêteetregardeLogancommepourluidemanderlapermission.Ellesigneetluiparleenmêmetemps.«Onpeutleurdire?»demandet-elle.Maisellesourit.Logansouritaussi,etilhochelatête.
Emilyprenduneprofondeinspiration.
«Tun’espasmalade,n’est-cepas?»demandeMatt,etjepeuxvoirdanssesyeuxl'amourqu'ilapourlescopinesdesesfrères.Et,honnêtement,çamerendencoreplusamoureusedelui.
Emilysecouelatête.ElledésigneLogandupouce.«Tonfrèrem’afoutueencloque»,dit-elle.Lapièceestsilencieuse.Totalementsilencieuse.Onpourraitentendreunemouchevoler.«Quoi?»demandeMatt,tandisqu’ilregardetouràtourLoganetEmily.Iladuglaçagepartout,mais
ilesttoutàcouphypersérieux.Ilmontredudoigtleventred’Emily.«Tuesenceinte?»murmure-t-il.Emilyritethochelatête.«Onestenceinte!»criet-elle.«Alors,onnelajettepluspar-dessuslesépaules»,avertitLoganenregardantsesfrères.Ilsse
lèventtous,unparun.Soudain,MatttireEmilyversluietenroulesesbrasautourd'elle.«Jesuistellementheureuxpourvous!»dit-ildoucementenlafaisanttourner.Elleglousseetleserre
contreelle,toutenluitapotantledos.Mattlafaitreculerpourmieuxregardersonventre.«Tuvasêtrelameilleuremamandumonde,
Em,»dit-il.«Jel'espère»,dit-elledoucement,enposantunemainsursonventre.Lesautresfrèress’avancent
pourlesféliciter,etilsfrottentlatêtedeLoganetluidonnentdespetitscoupsdanslescôtes,tandisqu’Emilysefaitcâlinerdetouscôtés.«Peut-êtrequ'ellevanaîtreparfaitecommesonpère,»dit-elle.Ellemordillesalèvreinférieure.
«Ouarchidouéecommetoi»,ditMattavecvéhémence.Emilyrenifleetluifaitunsourirelarmoyant.«Ilyajusteunechosequejeveuxsavoir»,ditMatt.Ilpassesonbrasautourdesépaulesd'Emilyetbaisselesyeuxverselle.Jesursautequandjevoisce
qu'ilestsurlepointdefaire,maisellelemériteunpeu.Samainavancedoucementverslecomptoiretilattrapeuncupcake.«Lebébévaaimerlechocolatoulavanille?»Illebranditetl’écrasedanslevisagesurprisd'Emily.
Elleravaleunhoquet.«Youpi!»crieMattetils’éloigned’Emilyencourant.Loganpassesondoigtsurlevisaged'Emily,
ramassantdesmorceauxdeglaçageetlesportantàsabouche.Ilrit.«Trèsbons,tescupcakes,Sam»,ditLogan.Samglousse.«Jevaisallermenettoyer»,ditMatt,enfaisantungesteverslasalledebain.Ilyentreetfermela
porte.«Tucroisqu’ilvabien?»demandeEmilyàPaul.Elleal'airinquiète.Elleprenduntorchonet
commenceàs’essuyerlevisage,sansquitterdesyeuxladirectiondanslaquelleMattestparti.«Oui,ilvabien»,ditPaul.Maissonregards’attardesurlaportedelasalledebain.Jenepeuxpasm’empêcherd'êtresurpriseparleurfamille.Ilss’aimentetsesoucientlesunsdes
autres.JeregardeSeth,quiaobservétoutçaavecamusement.Ilsmerappellentlafaçond’êtredeSethaveclesfilles.Ilssontgaisetaimants,etilssesoutiennentmutuellement.J’aisoudainenviedefairepartiedecettefamilleplusquetout.JeveuxfairepartiedelafamilledeMatt.Etjeveuxqu'ilfassepartiedelamienne.
M
26
att
PUTAIN!Emilyestenceinte.Loganvaêtrepapa.Emilyvaêtremaman.Etmoijevaisêtretonton.Encoreunefois.Jeregardedanslemiroiretdéglutispéniblementpourrepoussermessentimentsversmesentrailles,làoùilspeuventresterbiencachés.Jen'aipasvraimentenviequ’ilssevoientsurmonvisage.
Jelaisselaportedelasalledebainsouverte,puisquejenefaisquemelaver.Maisleglaçageestcollésurmabarbedetroisjours,etc’estunpeudifficileàenlever.Emilyfrappeàlaporte.Elleal'airridiculeavecsonvisagebarbouillédeglaçage.Encoreplusridiculequemoi.Ellelèchesesdoigtsenentrantdanslasalledebainetprenduneserviette.Elleneditrien,etsepenchesurl'évierpourlamouiller,puisellecommenceàsenettoyerlevisage,elleaussi.
Sesyeuxcroisentenfinlesmiensdanslemiroir.Sonregardestfuyant.«Tuvasbien,Em?»demandé-je.Ellehochelatêteetcontinueàfrottersonvisage.«Cetrucbleuestdifficileàenlever.Faudradireà
Samd'utiliserunecouleurdifférentelaprochainefois».«Oulaprochainefois,onpourraessayerdenepass’enmettre.»grogné-je.Maisça,cen’estpas
possible.Ellearrêtelerobinetetserapprochedumiroirtandisqu’ellecontinueàfrotter.«Parle-moi,Em»dis-je.Ellesecouelatête.«Commentc’estarrivé?»demandé-je.Unsourirepassesurseslèvrestandisquesonvisagerosit.«Sérieusement,Matt?»demandet-elle.Jeroulelesyeux.«C’estpascequejevoulaisdire»,dis-je.«Jesaiscequetuvoulaisdire»,dit-elleenréouvrantlerobinet.Maissonvisageestpropre,doncje
pensequ'ellecherchejusteàfairequelquechosepours’occuperlesmains.«Tuterappellesquandjemesuisfaitarracherlesdentsdesagesse,ilyaquelquesmois?»
Biensûrquejem’ensouviens.Ellearessembléàunécureuilpendantunesemaine.«Ouais,lesantibiotiques»,dit-elle.Ellehausselesépaules.«Tuesheureuse,non?»demandé-je.«Jenepourraispasêtreplusheureuse.»Sesyeuxcroisentlesmiens,etjesaisqu'ellenementpas.Jebrosselesbouclesdesafrangeetrâcleunemèchedesescheveuxduboutdesdoigts,enlevantun
peudeglaçage.«Qu'est-cequit’embête,alors?»demandé-je.Elleinspireprofondémentetfermelesyeux.«Etsiilouelledevientcommemoi?»murmure-t-elle.
Emilyestdyslexiqueetelleestpratiquementillétrée.Elledoittravaillertrèsdurpourfairetoutesleschosesquelaplupartdesgenstiennentpouracquises,commelirelesnomsdesruesoulesmenusdesrestaurants.
«Etalors?»demandé-jedoucement.J’aienviedecrier,deluidirequ’elleestvraimentfabuleuse.Jeveuxluidirecombiensonbébéauradelachanced'avoirunemèrecommeEmilyetunpèrecommeLoganettoutuntasdetantesetd’onclesquivontlegâter-pourrir.
«Jesuissimplementterrifiée»,dit-elle.Ellesecouelatêtecommesiellevoulaitchassercettepensée.«Jenesouhaiteraispasàmonpireennemid’avoirmontroubled’apprentissage.»
«Siellel’a,tuluitrouverastoutel'aidequ’illuifautpourréussir.»C’estunechosequ’Emilyn'ajamaiseue.Ellen'apaseudesoutien.Elleavaitunpèrequipensaitqu'ellenefaisaitpasassezd’effortsetpersonnenes’estbattupourelle,jusqu'àcequ'ellerencontreLogan.
Ellelèvelesyeuxversmoi.«D’unefaçonoud’uneautre,çaira,non?»Loganaperdul'ouïesuiteàunefortefièvre,ducoupilsn’ontpasàs’inquiéterqueleurbébéhérite
desadéficienceauditive.«Ҫairatrèsbien»,dis-je.Etjepensecequejedis.Vraiment.«Tuvasêtreunesupermaman,Em.»
Ellehochelatêteetm’envoielaservietteauvisage.Jel'attrapeetlajettedanslepanieràlingeaveclamienne.Elleposeunemainsursonventre.«C’estdurdecroirequ’ilyaunepetitepersonnequigranditenmoi»,dit-elledoucement.
Jemetsmesmainssursesépaulesetsorsdelasalledebainsderrièreelle.Maisj’entendsdespleursdanslachambred’Hayleyetjemedirigedanscettedirection.JoeyetMelliesontdeboutàcôtéd’Hayley,etMellieafaitpipidanssonpantalon.
«Ohoh»,dis-je.Jemetsundoigtsurmeslèvres.«Chut,»dis-je.«Neleditesàpersonne.Jerevienstoutdesuite.»
JemedirigeverslesacqueSkyaapportéetensortdesvêtementsproprespourMellie,puisjeretourneetluiprendslamainpourlaconduireàlasalledebain.Jenesaispastropcequ'ilfautfairequandellenelâchepasmamainetmetraînedanslasalledebainavecelle.Jelalaissesenettoyer,etellemetdesvêtementsproprestandisquejeresteassissurleborddelabaignoire.Toutcelaestnouveaupourmoi.Bon,jel'aifaitavecHayley,maisellevitavecnousetc’estmanièce.Commeelleestdemafamille,c’estplusfaciledesavoircequ'ilfautfaire.
JedisàMelliedeselaverlesmainsetmeprometsdeluidired'allerauxtoilettesdansunedemi-heureenviron.Jejettesesvêtementsdanslepanieràlinge.JeleslaveraietlesrapporteraiàSkydemain.Noussortonsdelasalledebains,etMelliemesouritetattrapemajambe,justeendessousdugenou.Elles’assiedsurmonpied,etjefaisquelquespasenlaportantcommeunebotte,tandisqu’elleestaccrochéeàmoicommeduVelcro.Elletrouveçahilarant,etlesautresfillesveulentlefaire,ellesaussi.
Aprèsquetoutlemondeaitfaitsonpetittouretquejemesoisassuréqu’ellesavaienttoutesquelquechoseàmanger,jesorsdanslecouloir.Emilyestlà,etellemeregardedehautenbasenhochantlatête.
«Quoi?»demandé-je.«Rien»,chantonne-t-elle,avecunsourireidiot.«Dis-le!»insisté-je.Ellehausselesépaules.Maisensuite,ellelèvelesyeuxversmoi.«Tuvasêtrelemeilleurpapadu
monde,Matt»,dit-elle.Moncœursegonfle.«Ehbien,aumoins,jen’auraispasàm’inquiéterqu’ilsdeviennentcomme
moi.»Jemegratteleventre.«Êtreaussibeauestunpeulourdàporter.»Elleritetmedonneuncoupdepoingdansleventre.Jemeplieendeux,tenantmonestomacàdeuxmains,etc'estalorsSkyfaitsonapparition.Elleregardeverslachambred’Hayley.«Jevoulaisjustevoirsilesfillesallaientbien»,dit-elle.«Jeviensdelefaire»,dis-je.Ellefroncelessourcils,etelleestsijoliequej’aienviede
l'embrasser.«Neledisàpersonne,maislepantalondeMellieafaitpipisurelle»,murmuré-jesuruntondramatique.
Ellesetourneverssonsac.«Oh,jeferaismieuxdeprendrequelquesvêtements»,dit-elle.«Jel’aidéjàfait»,dis-je,etjepassemesbrasautourd’elle.Ellemeserreàsontour.«Tut’enesoccupé?»Elleappuiesonvisagecontremapoitrineetseblottit
contremoi.Jepourraisrestericicommeçatoutelajournée.«Biensûr»,dis-je.Ellemarmonnecontremapoitrinequelquechosedugenre:«Tuesvraimentsexyquandtut’occupes
desenfants.»«Hé»,crié-je.«Tudevraismevoirquandjepassel’aspirateur.Etquandjefaislavaisselle.Ҫa
seramêmetropsexypourtoi.»Elleritetm’embrassesurlapoitrine,justesurmoncœur.Nousretournonsdanslesalon,etjem’assiedsàsespieds,tandisqu’elleseposesurlecanapé.Emily
reprendsaguitareaprèsqueReagansesoitnettoyée.OuaprèsquePeteaitnettoyéReagan,carçaaprisbeaucouppluslongtempsqueprévu.Emilycommenceàjouer,etjesenslesdoigtsdeSkychatouillermanuque.Jetendslamainpourretirerl’élastiquedemescheveuxetmerapproched'elle.Ellecomprendlemessageetcommenceàpassersesdoigtsdansmescheveux.
J’aivraimentbesoind’unecoupedecheveux,maisaprèsavoirétéchauvependantsilongtemps,jen’aipasenviedelescouper.JemesenscommeSamson,quitiraitsaforcedesescheveux.Jesaisquec’eststupide,maisc’estcequejeressens.Tantquemescheveuxsontlongs,c’estquejesuisenbonnesanté.Jenesuisplusenchimio.Jeneprendsplusdestasdemédicaments.Jesuisjustemoi.
Skyn’arrêtepasdemecaresser,mêmequandlachansonchange.J’aimafamilleautourdemoi,etjenemesuisjamaissentiaussibien.
«Alors,quivaaumariagedemain?»demandesoudainPete.Lesdoigtsd’Emilys’emmêlentdanslescordes,etelleposesamainàplatdessuspourstopperle
bruit.«Pete»,siffle-elle.«Quoi?»dit-ilenlevantlesmainsenl’air.«Quelmariage?»demandeSky.Jelèvelesyeuxverselleetmêlemesdoigtsauxsienspar-dessusmonépaule.«Undemesvieux
amissemarie»,dis-je.Petefaitunbruitavecsaboucheunpeucommelebruitqu’unechèvreavaitfaitunefoisàlaferme
pédagogique.Paulluilanceunregardmauvais,etilravalecequ'ilallaitdire.«Pourquoiiliraitàcetruc?»demandeReaganàPete,etelleleregardecommes’ilvenaitdelui
pousserdeuxcornes.«Pourprouverqu'il…»grognePetemaisilsetaitquandReaganluimetuncoupdecoudedans
l'estomac.Moijeluiauraistapédirectementdanslesnoisettes,franchement.«L'invitationétaitpournoustous»,grognePete.«Ondevraitaumoinsallermangertouteleurbouffeetboiretoutesleursboissons.Jedisça,jedisrien.»
«Tuvoulaisyaller?»medemandeSky.Jesecouelatête.«Pasvraiment.»«Tuasditquec’étaitunvieilami,non?»demandet-elle.Jehochelatête.«C’estàpeuprèsça.»«Jepensequetudevraisyaller.»«TudevraisemmenerSkyavectoi»,ditPete.«Metsunpointfinal…».Ilgrogneànouveaulorsque
Reaganletapeàl'arrièreducrâne.«Visesescouilleslaprochainefois»,dis-jeàReagan.«Bonneidée»,dit-elleenluilançantunregardmeutrier.«Jet’écrabouillelesnoisetteslaprochaine
foisquetuouvrestonclapet»,prévient-elle,enpointantundoigtverssonentrejambe.«Tumelescassesdepuislejouroùjet’airencontré,princesse»,dit-il.Samfaitsemblantd’avoirlanauséeetmimeunvomissement.«Alors,tuvoulaisyaller?»,demandeSky.J’aimeraisqu’ellechangedesujet.Maispourça,il
faudraitquejeluidiselavérité,etfranchement,jesuistellementbienencemomentquejen’aipasenviedepenseràApriletKen.Jen’aipasenviedeleslaissermevoleruneminutedemonbonheur.
EmilypousseLoganducoude.«Onpourraitalleraveceux»,dit-elle.«Pourlesoutienmoral.»Loganhausselesépaules.Ils’enfichecomplètement,apparemment.«Ehbien,ondiraitquenousyallons,»dis-jeensoupirantprofondément.«Youpi»ajouté-je.«Tu
peuxêtreprêteàdeuxheures?»dis-jeenregardantSky.«Oh,tuveuxquejevienneavectoi?»demande-t-elle,enouvrantdegrandsyeuxétonnés.Jetiresamainjusqu'àcequ'ellen'aitplusd'autrechoixquedesepencherversmonvisagepourque
jepuissel'embrasser.«Jen’iraipassanstoi»,dis-je.«Viensavecmoi.»«Etlesenfants?»demandet-elle.Fridaylèvelamain.«Jepeuxlesgarder.Jen’airiend’autreàfaire.»MaisSethintervient.«Jelessurveillerai.J’ail’habitude.»«Tun’asrienprévu?»demandeSky.Ilsecouelatête.«Non.»Ilévitesonregard.«Riendutout.»Ilyaquelquechoselà-dessous,mais
jenesaispasquoi.Jetrouveraiplustard.«Alors,c’estréglé»,ditPete.Ilsepencheenarrière,uneexpressionsatisfaitesurlevisage.C’estloind'êtreréglé.C’esttrèstrèsloind’êtreréglé.Maisaumoins,j’auraiSkyavecmoi,etça
pourraitrendreletrucsupportable.
S
27
kylar
MATTNOUSAIDE,Sethetmoi,àdéchargerlavoitureetàfairemonterlesfilles.C’estsûr,êtreparent,c’estbeaucoupplusquecequej’imaginais.Ilyalesjouets,lessacsetlesvêtements,etpuislesenfantseux-mêmes.MattporteJoeysursonépaule,etSethporteMellie.
Lesfillessesontendormiesdansl'appartementdeMatt,etnousavonsdécidédelesporteretdelesramenerchezellesaulieudeleslaisserseréveillerdansunendroitinconnu.Enplus,ilauraitfallutrouveruncouchagepourSeth,Matt,etmoi,alorsc’étaittoutsimplementtropcompliqué.J’aienviedemeréveillerdansmonlitavecMattdemainmatin,enfin,s’ilveutpasserlanuitici.Jeneleluiaipasencoredemandé.Maisc’estcequejevoudrais.
Jesaisqu'ilcraintdedonnerunmauvaisexempleàSeth,maisSethestpresqueunadulte.Jepensequeçaneledérangerapas.
Nousentrons,etMattetSethmettentlesfillesaulitetlesbordent.Jeleurfaisunbaiseràchacune,carçafaitpartiedenotreritueldusoir.Parfois,jemefaufileencoredansleurchambrepourlesregarderdormir,maisilfautaussiquejeprennepartaurituelducoucher.J'aimelesmettreaulit,etlesentendreparleràleurmèrequandellespensentquej’aiquittélapièce.C’estàlafoisdéchirantetinspirant.
Mattetmoiallonsdanslacuisine,etilsortunebouteilled'eaudufrigo.«J'aivraimentpasséunetrèsbonnesoirée»,luidis-jeenrangeantdanslelave-vaisselleles
quelquesplatsquitraînent.«Moiaussi,»dit-il.«Mafamillet’aime.»«TuétaisaucourantpourEmilyetLogan?Tuaseul’airsurpris.»Ilrenifle.«Jenel'auraispasjetéesurmonépaulesijel'avaissu.»Ilsecrispeunpeu.«Jene
voulaispasfaireça.»«Tuescontentpoureux,non?»demandé-je.Jelescrute,parcequeMattportegénéralementses
sentimentssursonvisage.«Ohoui»,souffle-t-il.«ParcontreEmilyestassezinquiète.»«Dequoi?»«Elleestdyslexique»,dit-il.«Elleadumalàlire.»«Jesaiscequ’estladyslexie.»«Elleapeurquelebébélesoitaussi,sielleasesgènes.»Ilhausselesépaules.«Elleestjuste
inquiète,commetoutelesfuturesmamans.»«Commentpenses-tuqueLogansedébrouilleraavecunbébé?»demandé-je.Jemesuistoujours
demandécommentlesgenssourdsélevaientleursenfantsentendants.«IlaidePaulàs’occuperd’Hayleydepuistoujours»,dit-il.«Ilpeutfairebeaucoupplusqueceque
lesgenslepensentcapabledefaire.»«Oh,cen'estpascequejevoulaisdire»,commencé-je.Maisilmecoupeavecunsourire.«Jesais.J'avaiscompris.»«Ilvafalloirqu’ellearrêtel'école?»demandé-je.Jesaisqu’EmilyestenfacàJuilliard.Ilhausselesépaules.«Jen’ensaisrien,maisilss’arrangeront.Parfois,jepensequ'elleestalléeen
facjustepourprouverqu'ellepouvaitréussir.Etellel’afait.Elleestsatisfaite.Toutcequ'elleveutc’estfairedelamusique.»
«Elledevraitjouerdansdessallesimmensesavecunevoixcommelasienne»,dis-je.C’étaitvraimentimpressionnant.
Ilsecouelatête.«Ellenecherchepaslagloire.C’estjustequ’elleaimevraimentlamusique.Etelleaimemonfrère.Donc,jel'aime.»
Jem’approcheetpassemesbrasautourdesataille,puisposematêtesursapoitrine.Majoueestappuyéesursoncœur.«Mapetitefamillecadreplutôtbienavectagrandefamille»,dis-jecalmement.
«Ouais.»Ilmefaitreculerenmepoussantparlesépaules.«Ҫat’inquiétait?»Jehausselesépaules.«Peut-êtreunpeu.»«Parle-moi»,dit-il.«Vousêtestellementunis»,avoué-je.«Jesuisenvieusequandjevoislesrelationsquevousavez.»«Tufaispartiedenous,maintenant.Tulesais,non?»dit-il.Mespoilssehérissent.«Toutcomme
EmilyetReagan.Tufaispartiedelafamille».Jehochelatêtecontresapoitrine.Sethentredanslacuisineetappuiesahanchecontrelecomptoir.
«Ҫat’ennuiesijefaisvenirunamidemainsoirpendantquejegardelesenfants?»demande-t-il.IlnemeregardepasdanslesyeuxetéviteaussileregarddeMatt.Hum!
«Quic’est,cetami?»demandé-je.Ilhausselesépaules.«Jenesaispasencore.Jepensaisqueceseraitamusantd'avoirquelqu'unavec
quidiscuter.»«Discuter?»demandeMatt.«C’estcequetuasl'intentiondefaire?»LevisagedeSeths’empourpre.«Ehbien,nouspourrionsjoueràlaXboxouàautrechose.»Queferaitsamère?«Pourquoinepasvenirmevoirdemainmatinaveclenomdelapersonnequetu
veuxfairevenirpourqu’onendiscute?»dis-je.«D’accord?»Ilprendunairrenfrogné,maisilhochelatête.Ils’assiedàlatabledelacuisineetcommenceà
feuilleterunmagazine.Mattfourresesmainsdanssespochesetsebalanced'avantenarrièresursestalons.Ilsoulèveunsourcildansmadirection.Puisils’assiedenfacedeSethetouvrelejournaljusqu'àcequ'iltrouvelesmotscroisés.Sethetluicommencentàlesfaireensemble.SethritquandMattsetrompedemot.EtMatttaquineSethsursonécriture.Ilsontl'airheureuxetàl’aiseensemble,alorsjeparsdanslachambrepourprendreunedoucheetmettreunpyjama.
M
28
att
J’ADMIREleculdeSkytandisqu’ellesedirigeverssachambresansunmot.Jepousseunsoupir.J’aienviedelasuivreetdesaisirsesfesses,desouleversachemiseetdemordresachairdélicatejusteau-dessusdesahanche.J’aienviedeladéshabillerlentement.Jebougesurmachaiseetajustemonjean.Sethrenifle.
«Quoi?»demandé-jeenessayantd'avoirl'airinnocent.«Monpote,tuestellementtransparent»,expliqueSeth.Maisilsourit.Ilnem’enveutpas.«Qu’est-cequiesttransparent?»demandé-je.Quejel’aime?J'espèrebienquec’esttransparent.
Quejelarespecte?J’espèrebienquec’estévident.Quejeladésire?Ҫa,çanousregarde.Ilfermelemagazine.«Désolédet’avoircassélabaraque»,dit-il.Là,çam’atteintenpleincoeur.«Neparlepasdetatantecommeça»,réponds-jesèchement.Sethfroncelessourcils.«J’airienditdemal.»«Neparlepasd'ellecommesij’étaislààessayerdemelafaire.C’estpascommeçaqueçase
passe.»Ilhochelatêtelentement.«Situledis.»«Seth»,avertis-je.«Quoi?»aboie-t-il.Jenesaispascequejedevraisluidire,alorsjedécidedeluidirelavérité.«Jel'aime,Seth.Je
l'aimebeaucoup.Etouais,jeveuxmelafaire.Maisjeveuxaussil'épouser,etjeveuxl'aimerpourtoujours.Jeveuxvivreavecelleetpartagersesbonsetsesmauvaismoments.»Jetambourinesurlatableavecmespouces,enessayantdetrouverquoiluidired'autrepourluifairecomprendre.C’estunpaquetd’hormonessurpattes,cequiestnormalàsonâge.Ilnepensepasàlongterme.Maismoioui.«Donc,quandtuparlesdemecasserlabaraque,çamefaitcraindrequetupuissespenserquec’esttoutcequim’intéresse.Parcequeçanel’estpas.Jelarespecte.Etjeveuxêtresûrquetulesaches.»
Sethhochedenouveaulatêtelentement,commes’ilréfléchissaitàtoutça.«Ҫat’embêteraitsijeluidemandaisdem’épouser?»laissé-jeéchapper.Aucuneidéed'oùçasort,
maisc’estsorti.Sethhausselessourcils.«TuveuxvraimentépousertanteSky?»J'acquiesce.Jeleveux.Jeleveuxvraiment.Ilregardeautourdelui,etunpetitmusclesecontractedanssamâchoiretandisqu’ilgrincedesdents.
«Qu'est-cequivanousarriversivousvousmariez?»demande-t-il.
Hein?«Qu’est-cequetuveuxdire?»«JeveuxdiresiTanteSkyettoivousvousmariez,ellevaêtretafemme.Onvientjustedes’habituer
àcequ’ellesoitnotremère».Oh,jecomprends.Merde.«Ellenepeutpasêtrelesdeux?»Ilhausselesépaules.«Ellepeut?»«Laseuledifférencequejevoisestquevousaurezdeuxparentsàlamaisonaulieud'un.»Sethplisselesyeux.«Deuxparents.»J'acquiesce.«Seth,jesaisquejenesuispastonpère,etjeneleseraijamais.Maisjeveuxfaire
partiedetavie.Delafaçonquetuvoudras.»Ҫaseraprobablementparfoisd’unefaçonqu’iln’apprécierapas,maisc’estcequefontlespapas.Cen’estpastouslesjourslaFêtedesPèresnilelotoduclubdesport.«JeneveuxpasvousprendreSky.Jelejure.»C’estimportantpourluidesavoirça.Ilabesoindesesentirensécuritéavecelleetdesavoirqu'elleseratoujourslà,quoiqu'ilarrive.Putain,dansdeuxans,ilpartiraàlafac.Jenevaispaspassertellementdetempsaveclui,pascommeavecJoeyetMellie.
«Tafamilleesttrèssympa»,ditSethtranquillement.«Pastoutletemps»,dis-jeenriant.Mais,engénéral,ilslesont.«Donc,turestescettenuit?»demandeSeth.Jesecouelatête.«Non.»«Pourquoi?»Ilal'airdésorienté.«ParcequejerespecteSky.»Parcequejeneveuxpasquetupensesdumald'elle.«Commetuvoudras,monpote»,dit-ilenselevant.«Jevaismecoucher.»«Bonnenuit»,dis-je.Ilpartdanssachambreetfermelaporte.Jepousseunprofondsoupir.Ehben!Ilyapasmalde
chosesàprendreencomptequandonaunadodanslamaison.Ilestinfluençable,etilvaapprendreàtraiterlesfemmesd’aprèslafaçondontsamèreaététraitée,etlafaçondontSkyseratraitéedevantlui.Jesuisdéterminéàêtreunebonneinfluence.
Skysortdesachambre,sescheveuxhumidespendantsursesépaules.«Sethestallésecoucher?»demande-t-elle.Elles’agitedanslacuisine,commesiellehésitaitsurlaconduiteàtenir.
«Ouais.»Jemelèveetm’appuiecontrelecomptoir.Elleseretournepourinstallerlacafetièrepourdemainmatin,etjevoissonculremuerdanssonbasdepyjamaetj’aijusteenviedel’attraper,delepalperetd’enfoncermesdentsdedans.Maisjedoisrentreràlamaison.Jegémispourmoi-même.
«Qu’est-cequinevapas?»demandet-elleensetournantversmoi.«Jolipyjama»,dis-je.Ellebaisselesyeuxsursonpyjama,souritetprenduneposethéâtrale.«Ilteplaît?»Jepasseunemainsurmonvisage.«Jel’aimeraispluss’ilétaitsurleplancher.»Ellesefige.Lapeauquej’aperçoisparlecolenVdesonhautdepyjamasecoloreetdevienttoute
rose.«Oh!»souffle-t-elle.Maisellesouritetmefaitsignedevenirdesondoigtrecourbé.«Jepensequ'ilaimeraitvraimentêtresurleplancher.»
Jegémisencoreunefoisetjettelatêteenarrière.«Jenepeuxpas.»Ellesefigeànouveau.«Tunerestespas?»Jesecouelatête.Jesuisstupide.Jelereconnais.«Pourquoi?»demande-t-elletranquillement.JemontredudoigtlachambredeSeth.«Parcequenousavonsunadodanslapièceàcôté,etjedois
luidonnerunbonexemple.»Jedétesteça.Maisc’estcommeça.Ellerestebouchebée.«Tut’inquiètespourSeth?»Jehochelatête,portemesphalangesàmabouche,etlesmordspouressayerdesoulagerunpeula
douleurdansmesroubignoles.
«JepensequeSethestassezgrandpourcomprendre.»Jesecouelatête.«Jesais.Maisilajusteditquelquechosequim’atouché.Jeneveuxpasqu'il
pensequejesuisavectoijustepourbaiser.»Jeveuxbaiser,maisc’estuneautrehistoire.Ellenousdésignetouràtour.«Disonsquej’espéraisunpeubaiser»,murmure-t-ellesurunton
décidé.EllejetteunregardverslaporteferméedeSeth.«Ilestaulit.Ilnelesaurajamais.»Jedésignemapoitrine.«Maismoijelesaurai.»Ellesouffled’unairdégoûté,etsesépaulestombent.«J’avaismisduparfumettout»,marmonne-t-
elle.Jem’approched’elleetl'enveloppedemesbrastoutenreniflantsoncou.Jepeuxsentirsonparfumsi
doux,maisjenepeuxpasdireàquelendroitellel’amis.«Où?»demandé-je,enhésitantquandj'entendsmaproprevoixtrembloter.
«Tun’aimeraispaslesavoir?»demande-t-elleavecunpetitrire.Ellesehissesurlapointedespiedsetpassesesbrasautourdemoncou.
Jelafaismarcheràreculonsjusqu’àsachambretoutenl’embrassant.Seslèvrescontrelesmiennessontaffamées,etellememordillegoulûmentlabouche.J’aienviederester.J’aienvied’êtreàl'intérieurd'elle.Maisjenepeuxpas.
J’attrapelebasdesontee-shirtetlapoussedoucementparlaportedesachambreenmêmetemps.Jepasseletee-shirtpar-dessussatête.
«Tuaschangéd’avis?»demande-t-elle,essouflée,encouvrantsesseinsdesesmains.Ilsdébordentdesesdoigts,etj’aienviedelesluifairelâcheràcoupsdebaiserssurlesdoigts.
Jesoulèvesontee-shirtjusqu’àmonnezetlerenifle.«J’emportecetrucparcequ’ilsenttonodeur.»«Matt»,proteste-t-elle,maisc’estplutôtungrognementmalicieux.«Rends-moimontee-shirt.»«Situleveux,ilfautmedonnertaculotte»,dis-je.Jeregardeverslebas.«Jeneportepasdeculotte»,dit-ellepourmenarguer.Jemepencheetl’embrassesurlefront,m’attardantunmoment,ensavourantlasensationdeSky
entortillantmontee-shirtdanssespoings.«MonDieu,tumetues»,dis-je.Jelaissemesmainscourirlelongdesondosnu,etelleronronnecommeunchaton,pressantsesseinscontremapoitrine.
«Reste»,dit-elledoucement.Jesecouelatête,prendssesmainsdanslesmiennes,etdétachesesdoigtsdemontee-shirt,puis
l’écartedemoi.«S’iln’yavaitquenousdeux,tunepourraispastedébarrasserdemoi.»«Maiscen'estpaslecas.»Jesecouelatête.«Bonnenuit»,dis-jeenm’éloignant.«Bonnenuit»,crie-t-elledansmondos.Jepasselaportedel’appartementetgémisbruyamment.J’aienviederevenirverselle.Maisjeveux
lefairedelabonnefaçon.
S
29
kylar
MATTVIENTàpeinedepasserlaported'entréequandjel'appelle.Enfait,jepeuxentendreledingdel'ascenseurpardelàlamauvaisecommunicationdecetespaceclosquandilmerépondavecunsimplegémissement.
«Matt»,dis-jecalmement.«Quoi?»aboie-t-il.Maisjepeuxpresqueentendreunsouriredécontractédanssavoix.«Reviens.»Ilpousseunsoupir.Puisilditdoucement:«Situdislemotviensencoreunefois...»Monsouffledevientrauqueetmoncoeurs’emballe.«Matt.»Jesouriscommeuneidioteetjem’en
fiche.Laporteestfermée,etpersonnenepeutmevoir.«Tuestoujoursseinsnus?»demandeMatt.Savoixsonnecommesielleavaitététrainéesurune
routecaillouteuse.Jebaisselesyeuxetcroiselesbrassurmesseinsnus.Jepensebien,oui.«Ouais»,dis-je.Ilgémitànouveau.«Envoie-moiunephoto.»«Jesuisavocate.Nousnefaisonspasdeconneriesdecegenre.»Sanscompterquejesuisune
maman.Etlesmamansnefontpasça.Jeregardemapoitrineetécartelesbras.«Mestétonssontdurs.»«Sky!»souffle-t-il,maisilrit.«Arrête!»«Qu'est-cequinevapas,Matt?»taquiné-je.Jel'entendsdonnersonadresseàunchauffeurdetaxi.
«Pourquoituprendsuntaxi?»Engénéral,ilprendlemétro.«Parcequejeveuxarriverviteàlamaison»,dit-il.«Pourquoi?»Jemetsungenousurmonlitetrampeverslemilieu.Jedevraisprobablementmettre
untee-shirt,maisj’aimebienlasensationcoquined’êtreseinsnuspendantquejeparleàMatt.«Parcequejeveuxtefairejouirenparlant»,dit-il.«Quoi?»demandé-je.Moncœurbatlachamade.«Tuastrèsbienentendu.»Ilglousse.«Amoinsqueçatedérange.»Ilattendmaréponse.«Non,çanemedérangepas»,murmuré-je.Ilpousseunlongsoupir.«Parle-moid'autrechosependantquelquesminutes»,dit-ilavecunpetit
rire.Jel'entendsgémir,puisc’estlesilence,àpartlesbruitsdelarueetunlégersonquandilcommenceàfredonneràmonoreille.Jesouris.Jenepeuxpasm’enempêcher.
Aprèsuncourttrajet,jel'entendsremercierlechauffeurdetaxietclaquerlaportedelavoiture.Puisilmontelesquatrevoléesd'escaliersensilencejusqu'àsonappartement.Ilrespireàpeineunpeuplus
fortquandilarriveenhaut.«Pasmaintenant»,l’entends-jemurmureràquelqu'un.«Quic’était?»demandé-je.«Paul.»«Ilfautquetuaillesluiparler?»«Toutcequ’ilfautmaintenant,c’estquejetefassejouir.Lui,ilpeutattendre.»J’entendslecliquetis
desesclésqu’iladûlaissertomberquelquepart.Oupeut-êtrequec’estdelamonnaiedanssapoche.«Vaverrouillertaporte»,dit-il.
Jetraverselelitenrampantetfaiscequ’ilmedit.Mamainsefigesurlapoignéeunesecondetandisquejepenseàcequejevaisfaire.Unfrissonparcoursmondos,maisjepousseleverrou.Leclicvibredanstoutemamain.Jelaissetrainermamainsurlapoignéeencoreuninstant.
«Trèsbien»,dit-il.Savoixestdoucecommedelasoie,etelleenveloppemoncorps,faisantflageolermesgenoux.«Retournet’allongersurlelit.»
«Tuesunpeuautoritaire.»«Jesais.Ҫateplaît.»C’estvrai.«Qu’est-cequetuensais?»«Parcequetuestoutehumideetglissante,ettoncœurbatlachamadeautantquelemien.»Ilsetait
uninstant.«N’est-cepas?»C’estMatt.Doncilsesouciedecequejeressens.«Oui»,murmuré-je.Ilgrogne.«Enlèvelebas.»Jecoinceletéléphoneentremonépauleetmonoreilleetpassemespoucesdansl’élastiquedemon
basdepyjama,puisjelefaisglisserjusqu’àmespieds.«Ok»,dis-je.«Tuestoutenue?»«Commelejouroùjesuisnée»,dis-jeavecunpetitrirenerveux.«MonDieu,quetuesbelle!»«Commentpeux-tulesavoir?»«Parcequechaquefoisquejefermelesyeux,jenevoisquetoi.Tuesdansmaputaindetête,Sky,
chaqueminutedechaquejour».J’étaisexcitéeilyauneminute,maintenantjesuiscarrémentàboutdesouffle.«Tum’asditquetestétonsétaientdurs?»J’entendssonlitgrincer.«Tuesdanslelit?»demandé-je.«Ouais.»grogne-t-il.«Ouplutôtsurlelit.»«Moiaussi.»«Bien.Maintenant,revenonsàtestétons.»«Qu’est-cequ’ilsont?»Jesouris.Jenepeuxpasm’enempêcher.«Jelesaime.Ilssonttoutrosesetparfaits,etquandj’ôtetouttonrougeàlèvresent’embrassant,ils
sontdelamêmecouleurqueteslèvres.»Ilfaitunepause.«Touche-les.»«Quejelestouchecomment?»«Pasdoucement.Parcequ'ilssontsansdoutedouloureux,ilssontsidurs!»Ilattend.«J’ai
raison?»«Commenttulesais?»Ilrit,maisc’estunsondouloureux.«Parcequemoiaussij’aimal,Sky.»«Oh!»«Pince-leslégèrement,lesdeuxenmêmetemps.»Ilrespireunpeuplusbruyamment.«Matt»,murmuré-je.«Jenesuispassûredepouvoirlefaire.»«Fermelesyeux.»Jelefais.
«Maintenanttouchetestétons.»J’halètetandisquejepassemonpoucesurlapointeturgescente.«OhmonDieu,Sky»,murmure-t-il.Mattavaitraison.Lacaressedemonpoucenesuffitpas.Jeprendsmesseinsdansmesmainsetpince
mestétonsentrelepouceetl'index.Jemanquefairetomberletéléphonequiesttoujourscoincédansmoncou.
«Sij’étaislà,jelespinceraisetjeleslècheraispourtesoulager.»«Matt.»«Quoi?»Ilpouffe.«Qu'est-cequetufais?»Ilritencore.«D’aprèstoi?»«Lamêmechosequemoi?»«Ehbien,jen'aipasdejolisseinsàtitiller,maisoui.»«Quandc’estquejepourraisdescendreunpeuplusbas?»demandé-je.Jefermefortlesyeux,
m’attendantàcequ'ilsemoquedemoi.Maisilneritpas.«Maintenant.»«MercimonDieu»,soufflé-je.«Remontetesgenoux,etécarte-les.S'ilteplaît.»Jefaiscequ’ildit,etjemesenscomplètementexposée,mêmesijesuistouteseuledanslachambre.«Unesijoliechatte»,dit-il.«Ouvre-laavectesdoigtspourquejepuisselavoir.»Mesdoigtsécartentlesplishumidesetglissants,quisontmaintenantgonflésetdouloureux.«Trèsbien»,dit-il.«Commenttusaisquejel'aifait?»«Jepeuxl'entendredanstavoix,Sky.»Jepeuxàpeinerespirer.«J’entendschaquesouffleetchaquehalètement.J’aimêmeentenducequetuneveuxpasque
j’entende.»«Commequoi?»«J’entendstespeurs.J'entendstesdouleurs.J'entendstesdésirsettesbesoins.J’entendstout.»Jefermetrèsfortmesyeux.«Personnenem'ajamaisentendueavanttoi.»Unelarmebrûlantecoule
lentementsurlecôtédemonvisagejusqu’àlaracinedemescheveux.«J’entendstout.»Ilattenduninstant.«Touchetachatte,Sky.»Jeglissemesdoigtsdansmonhumidité.«Toucheàl'intérieuretmouilletesdoigts.»«Combiendedoigts?»Ilgrogne.«Combientupeuxenmettre?»Jeglissemonmajeuràl'intérieuretl’enfonce,puisleretire.Ensuitej’ajoutemonindex.Etjuste
quandjepensequejesuisàsaturation,jem’écarteunpeuplusenajoutantmonannulaire.Jesuistroprempliepourpouvoirrecourbermesdoigts,maisjem’enfiche.«Trois»,luidis-je.
«DouxJésus!»souffle-t-il.«Qu’est-cequetuveuxquejefassemaintenant,Matt?»«Frottetonclitoris.»Ilgrogne,etj’entendsunglissementàl’autreboutdutéléphone.«Tuasmisdulubrifiant?»«Non,j’aicraché.»grogne-t-il.«J'étaispressé.»Jefrottemonclitorisenfaisantdepetitscercles.«Jenevaispastenirlongtemps»,avertis-je.«Tantmieux»,grogne-t-il.Monclitoestduretgonfléettrès,très,sensible.Mespetitscerclesm’excitentauplushautpoint.
«Plusvite»,exhorte-t-il.«Jeveuxt’entendrejouir.»«Tum’attends?»Monsouffleetmoncoeurs’emballent.«Toujours»,soupire-t-il.«Matt»,crié-je.«C’estbien»,m’encourage-t-il.«Dismonnom.»«Matt,Matt,Matt»,chantonné-je.«C’estmoiquitefaisjouir,Sky.Seulementmoi.»Savoixestbasseetdouceetmevadroitaux
entrailles.«Seulementtoi.»«Moi.Ettoi.»Mesjambestremblent,etjesaisquec’estlemoment.«Sky»,supplie-t-il.«Jouis,s'ilteplaît.»Ungémissementsortdemagorgetandisquemoncorpssetorddeplaisir.«Net’arrêtepas»,dit-il.Ilgrogne,etjesaisqu’ilestentraindejouir,luiaussi.«S'ilteplait,ne
t’arrêtepas»,supplie-t-il.Jecriedoucement,lecorpsdévorédetremblements.«Net’arrêtepas»,dit-il,etsavoixestdeplusenplusdouce.«Oooh»,grogné-je.Ilfautquej’arrête.Monclitoesttropsensible,moncorpsestfourbu.Jeralentis
lerythmedemesdoigtsetjelaissedepetitstremblementsprendrepossessiondemoncorps.Hypersensibleetexténuée,j’arrêtedefrottermachatteetl'écouterespirer.
Nousrestonsallongéscommeçapendantunmoment,puisjel'entendsbouger.«Resteavecmoi,Matt»,dis-je.«Jenetelaissepas»,dit-ilavecunpetitrire.«Ilfautjustequejemenettoie.Jesuisunpeu
dégueu.»«Oh!»soufflé-jedansunéclatderire.J’avaisoublié.«Ouais»,dit-il.Ilsedéplacequelquesinstants,puisj'entendssonlitgrincerànouveau.Jel'imagine
entraindesecalersurlesoreillers,unsouriresatisfaitsurlevisage.«Tuvasbien?»demande-t-ildoucement.
«Mmmmmm»,fredonné-je.Ilrit.«Etellerestesansvoixaprèscetorgasme.»Jeglousse.Jenepeuxpasm’enempêcher.Jesuisallongéenuesurmescouvertures,etilvientdeme
faireavoirunorgasmepartéléphone.«Oùas-tuapprisàfaireça?»«Appris?»dit-ilengrognant.«Merde,j’aijamaisfaitçademavie.C’esttoiquil’asfait.»Ilrit.
«Jenepeuxpascroirequetusoisarrivéeàmecorrompreàcepoint.»Jenepeuxpasretenirmonsourire.«Tuvasresteravecmoijusqu'àcequejem’endorme?»Ilbâille.«Tunepourraspasm’enempêcher.»
JEMERÉVEILLEetregardel'horloge.Ilestdeuxheuresdumatin,etjesuisnueetgeléesurmescouvertures.Jemelèveetenfilemonpyjama,puisjevaisàlasalledebainpourmelaverlesmains.Jemeregardedanslemiroir.Jesecouelatête.Ilyaquelquessemaines,j’étaisunecélibataireavecuneviedecélibataireetunpetit-amiquisefichaitpasmaldemoi.Maintenant,j'aitroisenfantsquej’apprendsàaimerau-delàdetoutcequej’imaginais,etj’aiMatt.Jenesavaispasquejepouvaisressentirpourquelqu'uncequejeressenspourMatt.J’aiunpeudepeinepourPhillip.Ilnem'ajamaisemmenéesurceshauteurs,etjeneluiaijamaisdonnécequejesuisprêteàdonneràMatt.
J’aicebesoinirrépressibled'allerjeteruncoupd’oeilsurlesfilles.J’empruntelecouloiretme
dirigeversleurchambre.Laveilleusedontellesnepeuventpassepasserbaignelapiècedansunelumièredouce.Mellieestsursescouvertures,alorsjelestiredoucementd’en-dessousd’elleetlacouvre.Ellerenifledanssonoreilleretseretourne.Joeybougerarementdanssonsommeil,maisjeluiremontequandmêmesacouverturejusqu’aumenton.Ellenebougepas.
J’aienviedejeteruncoupd’œilàSethaussi,maisc’estunado,etj’aiunpeupeurd'ouvrirsaporte.Jedécidedenepasm’yrisquer.
J’entredanslasalledeséjouretsursautequandjevoisquelalampeestalluméesurlatablebasse.Sethmeregardepar-dessussonépaule,fermelelivrequ’ilavaitouvertsursesgenoux,etlefourredanslescoussinsducanapé.
«Toutvabien?»demandé-je.Jem’assiedsàl'autreboutducanapéettiremespiedssousmoi.«Ouais.»Jemerendscomptequesesyeuxsonthumides,etilpasseunemainsoussonnez.«Qu’est-cequeturegardais?»demandé-je.Moncœurseserrepourlui.Iln'ajamaispleuréaprèsla
mortdesamère,dumoinspasenmaprésence.«Jepeuxvoir?»Jetendslamainversl'album,etilhausselesépaules.Jelesorsettournela
premièrepage.Sethétaitunbébéadorable.Jesourisetleregarde.«Tuastoujourseucesfossettes,hein?»
Ilsouritetserapprochedemoisurlecanapé.Jeregardedeplusprès,etvoismonpèredansl'album.Moncœurmanquedes’arrêter.Ilalebras
autourdeKendrasurplusieursphotos,etilal'airabsolumentàl'aiseavecelle.«Grand-pèreétaitsouventici»,dit-il.
Jehochelatête.Jenesaispaspourquoij’ailagorgenouée,maisc’estlecas.Jetournelapage.«Tamèreétaittrèsbelle.»«Jesais.»Sonépauletouchelamienne,etilsepenchecontremoi,enmontrantunephoto.«C’est
monpère.»Avraidire,cen'estpasceàquoijem’attendais.SonpèreestunLatino.«Ilnousparlaittoutletempsenespagnol.»Jelèvelesyeuxverslui.«Tusaisparlerespagnol?»Ilhochelatêteettournelapage.«Voilàl'hommequemagrand-mèreafiniparépouser.Ilétait
gentil.»C’estl'hommequiaprislaplacedemonpère.«Qu’est-cequetusaisdetoutça?»demandé-je.Jenesaispascequejepeuxdireounondevantlui.«J’ensaispasmal»,dit-il.«Tamèreétaitintelligenteetbelle,hein?»dis-je,endécouvrantunephotod'elleoùonluiremetun
prixpourquelquechose.Ilhochelatête.«Maisellenefaisaitpasconfianceauxhommes.»«Leshommespartent»,dis-je.Maisàpeineai-jeprononcécesmotsquejevoudraislesravaler.Ilsecouelatête.«Pastous.»Jefeuillettetranquillementl’album.«Mattnepartiraitpas»,dit-ilcalmement.«Tudevraisluifaireconfiance.»Jepousseunsoupir.«C’estcequejefais.Autantquejelepeux.»Ilhochelatête.«Parfois,j’aipeurd’oubliersonvisage»,dit-ildoucement.«Seth...»Jenesaispassijedoisleserrercontremoiounon,alorsjem’appuieunpeupluscontre
lui.«Çava.Ҫafaitquequelquessemaines,tusais,etjelasensdéjàdisparaître.»Jenedisrien,parcequejenesuispassûrqu'ilveuillequejeparle.«Jepensaisquec’étaitdurquandelleétaitentraindemourir,maisdevoirluidireadieuaprès...
c’estlepire.»
«Tun’espasobligédedireadieu»,dis-je.«Chaquejour,jedoismerappelerqu'ellen’estpluslà.Jemelèveetjepenselatrouverdansla
cuisineentraindefairedesmotscroisés.Oudecuisiner.OudedanseravecJoeyetMellie.Ouavecmoi.»Ilsourit.«Elleadoraitmettredelamusiqueetdanser.»
Ilattendtandisquejefeuillettel’album.Jevoismonpèresurpasmaldephotos.Etcelameprovoqueunedouleurdanslapoitrinedontjen’arrivepasàmedébarrasser.
«Jen’arriveplusàmerappelerdesavoix»,murmure-t-il.«Jeveuxentendresavoix,TanteSky.»Savoixsebrise,etilappuiesonfrontsurmonépaule.Unfrissontraversesoncorps.
Etmerde!Jemeretourneetleprenddansmesbras.Jenesaispascommentfaireparcequepersonnenemel’ajamaisfait.Ilmetirecontreluietsanglotesurmonépaule.
Quandilfinitparsecalmer,jeluitapedansledosetmeredresse.Jereprendsl'album,carilal'airmalàl'aise.«Lavieestcommeunlivre,Seth»,luidis-je.«Commel'albumphoto.Lespagessetournent,maisonpeutyreveniràtoutmoment,mêmelorsqueladernièrepageaétélue.Toutcequetuasàfaire,c’estd'ouvrirlelivreetdechoisirunepageàrelire.»Jenesaispassic’estvrai,maisçasonnebien.
«Situpouvaisrelireunepagedanstonlivre,tanteSky,laquelleçaserait?»,medemande-t-ildoucement.
«Celle-ci»,dis-je.Jerevivraiscelle-cijusqu’àplussoif.Jeprendssamaindanslamienneetlaserrefort.Ilnelaretirepas.
M
30
att
JETIRESURMACRAVATE,essayantdedesserrercettesaloperie.Jedétesteporterlacravate.Loganpassesatêtedanslapièce.«Tuesbientôtprêt?»demande-t-il.
LoganportedesvêtementsMadisonAvenue,quelamèred'Emilyaenvoyépourchacundenous.Samèreaimebiennoushabiller.Etcommelasociétéappartientàsonpère,nousenprofitonsaumaximum.OndiraitqueLogans’estéchappédelapaged’unmagazine.«DisàEmilydevenirattachercettechose,tuveuxbien?»demandé-je.Ilhochelatêteetvalachercher.
Elleentredanslapièce,etelleesttoutsimplementsplendide.C’estunemerveille.Engénéral,elleestenbottesdecombatetenjean.Jemesouviensquandjel'airencontréeetqu’elleportaitunetenued'écolièrecatholiquetouslesjoursetavaitunemèchebleuedanslescheveux.Là,ellemarcheentitubantjusqu’àmoisursestalonsdedixcentimètres.«Tuessûrdevouloiralleràcemariage?»demande-t-elledoucementencommençantànouermacravate.
«Jenevoispaspourquoijen’iraispas»,dis-je.Jeregardesespieds.«Tuessûrequetudoisportercestalons-aiguilles?Etsitutecasseslafigure?»
Ellerenifle.«Jesuisenceinte,Matt,pasmourante.Arrêtedetefairedusouci.Jetejure,tuespirequeLogan.»
«Tuneveuxpasmettredeschaussuresmoinshautes?Jemesentiraismieux.»Elleserremacravateautourdemoncou.«Depuisquanddois-jemesoucierdetefairesentir
mieux?»demande-t-elle,maisellemesouritgentiment.«Depuistoujours.Tuascommencéàm’aimerlejouroùtum’asrencontré.»«Tuveuxdirequandtuvomissaistripesetboyaux?»melance-t-elle.Elleestlaseulequisavaità
quelpointj’étaismaladeàl'époque.Oudumoinsc’estcequejepensais.Enfait,tousmesfrèressavaient,maisilsnevoulaientpasmelemontrer.
«Tum’avaisapportéunseau»,luirappelé-je,etjesourisenyrepensant.«Etdugingerale.»«Ettut’esblottiecontremoisurlecanapé.»Ellemeregardedanslesyeux.«Etjeleferaisencoresitumelaissaisfaire.»«Em,»dis-jeengémissant.Ellelèvelamainpourm’arrêter.«J'aicompris.Vraiment.»Jelafixe.«Tuenessûre?»Ellehochelatête.«Oui.Etjesuistropheureusepourtoi!»,dit-elledoucement.«Quandest-ceque
tuyretournespourtesanalysesdesang?»demandet-elle.Elleestlaseulequim’aitposélaquestion.«Lemoisprochain»,dis-je.«Commenttulesavais?»Jelaregardetoutendéplaçantdesobjetssur
macommode.Jeveuxjusteavoirlesmainsoccupées.Jedétesteparlerdecancer.Jedétestequ'ilprenneautantdeplacedansmavie.
Ellehausselesépaules.«Jeteconnais,Matt»,dit-elle.«Tuveuxquejevienneavectoi?»Jesecouelatête.«C’estjusteuneprisedesang,Em»,dis-je.Uneprisedesangeffrayante,uneprise
desangvitale,maisfinalement,justeuneaiguilledanslagrandebottedefoindelavie.Ellehochelatête.«D'accord»,dit-elle.«Maissituchangesd’avis,dis-lemoi.»«D’accord.»«Alors,tuasparléàSkyd’April?Ellen’yvapassanssavoir?»J'acquiesce.«Jel’aimiseaucourant.»«Etelleestd'accordpouralleraumariagedetonex?»«Discussionclose»,dis-je.Jeglissemonportefeuilledanslapocheintérieuredemaveste.«Discussionclose»,répète-t-elle.«Tuesprêt?»demande-t-elle.Ellemeregardedehautenbas.
«TuespresqueaussibeauqueLogan,tusais?»Ellemesourit,etjemetsmonbrasautourd'elleetsorsdelachambre.
«Lâchelamèredemonbébé»,ditLogan.Jerisparcequec’estlachoselaplusridiculequej'aiejamaisentendusortirdesabouche.«Essaye
demelafairelâcher»,nargué-je.Ilrit,etnousnousdirigeonsensembleverslaporte.Ilssontmaindanslamain,etmoijelessuis.
Nousavonsl’airtoutàfaitridicules,habilléscommeça,danslequartieroùnoushabitons,etjecrainsquenousnousfassionsagressersinoustraînonsunpeutrop.Maislepèred'Emilynousaprêtésonchauffeurcesoir.Etsalimousine.C’étaittrèsgentildesapart,etçamepermetdegâterunpeuSky.
Nousarrivonsàsonappartement.Ellem'aditdeluienvoyerunSMSquandnousseronspresquearrivés,pourqu’elledescendenousattendredanslarue,maisjenelefaispas.Jemonteàsonappartementetjefrappe.Sethouvrelaporte.«Ben,merdealors!»dit-il.«Tuessapé!»Ilsourit.«Tantmieux,parcequ’elleaussi.»
Ilserecule,etc’estcommes’ilouvraitlerideausurlecadeau-mystèredansleBigdil.Skysortdesachambreetsedirigeversmoi.Elleadestalonsencoreplushautsqueceuxd'Emily,etàcetinstantpréciscen’estplusunemère.C’estuneavocatechichabituéeàl'argent,etjenepourraisjamais,jamais,espérermehisseràsonniveau.
Ellemesiffle.«Tuesbeau»,dit-elle.Ellesedirigeversmoi,uncollierentortillésursesdoigts.Ellelemetdansmesmainsetmetourneledos.«Tuveuxbienmemettreça?»demandet-elle.Ellesoulèvesescheveux,quinesontplusretenusdanssonhabituellequeuedecheval,etquiformentdesvaguessophistiquéesdanssondos.Elleporteunerobemoulante.Jesaisquej’aidéjàvutoutcequisecachesouscetterobe,maisc’estmabitequiestcontentequandellemetournedos!
J’attachesoncollierautourdesoncouetmepenchepourembrassersapeaudouce.Elleronronneetsetourneversmoi.«Merci.»
«Jesuistropcontentquetusoislà»,ditSeth.«J’aidûregarder452robes.Etunefoisqu'elleachoisiunerobe,ilafalluqu’ellefasseladansedelachaussure.»
Jehausselessourcilsenleregardant.«Ladansedelachaussure?»Ilposeunpiedsurlesoletsetientcommeunflamantrose.Ilimiteunevoixdefille.«Cette
chaussure,oucettechaussure?»demande-t-ilenpassantd’unpiedsurl’autre.Skyritetpoussesonépaule.«J’étaispassimauvaisequeça!»Sethroulelesyeuxetvasejetersurlecanapé.MellieetJoeysontparterreentraindejoueraux
Barbies.«Tuessûrqueçavaaller,Seth?»demande-t-elle,maisilsouritettapequelquechosesurson
téléphone.«Seth!»crie-t-elle.Illèvelesyeux.«Quoi?»Ellerouledesyeux.«Tuessûrqueçaira?»Ilpasseunbrassurledossierducanapé.Cegarçonestunmaigrichontoutenbrasetenjambes.«Ҫa
iratrèsbien»,dit-il.Ilretourneàsontéléphone.«Appellesituasbesoindequelquechose,d'accord?N’importequoi.»«D'accord»,dit-ild'unairabsent.Quelquechoseestentraindesetramer,maisjenesaispasquoi.«Tufaisvenirquelqu’uncesoir,Seth?»demandé-je.Illèvelesyeux,etsesjouesrosissent.«Non,ellenepeutpasvenircesoir.»Ilneréalisepastoutde
suitesonerreur.Puisilsedépêchederajouter.«Jeveuxdireil.Paselle».Jeviensdecomprendre.Ilvoulaitfairevenirunefille.«Pasdefilles»,ditSky.«Jenesuispasencoreprêteàêtregrand-mère.»Sethnelèvepaslesyeuxdesontéléphone.«Seth!»crieSky.Illèvebrusquementlatête.«Quoi?»«Pasdefillesquinesoientpastessoeursdanslamaison.Tum’entends?»Illasalue.«Jet'entends.»EllevaembrasserJoeyetMelliesurlefront,etjemedirigeversSeth.«Tuasentenducequ'ellea
dit,hein?»demandé-je.Ilal'airunpeucontrit.«Oui.»«Bon.»Jepointemondoigtverslui.«Alorssoissage!»«Toiaussi»,dit-ilensouriant.«Vousrentrezàquelleheure?»Skyouvrelabouche,maisjelacoupe.«Dansdeuxoutroisheures.»«C’esttout?»demandeSky.J'acquiesce.Maiscen'estpastout.Jelapousseparlebasdudospourlafairesortiraprèsqu'elleait
embrasséSethsurlefront.Ilfroncelenez,puisretourneàsontéléphone.«Vraiment,seulementdeuxoutroisheures?»demande-t-ellequandlaporteseferme.«Non»,dis-je.«J’aiditçapourqu’ilnesachepasàquelleheureonrentre.Ilseramoinstentéde
fairevenircettefille.»Ellesourit.«Oh!Trèsbonneidée!»«Troisfrèresplusjeunes»,luirappelé-je.Jelaregardedehautenbas.«Tuessibelle!»dis-je.Sesjouesdeviennenttoutesroses.«Merci»,dit-elle.Ellebaisselatête.«Tuauraispusimplement
m’envoyerunSMSquandtuesarrivé.Jet’auraisrejointenbas.»«Mamèreseretourneraitdanssatombesijenevenaispastechercheràtaporte.»C’estlavérité.
Elleauraitdétesté.J'ajustemonveston.«Elleaélevécinqgentlemen.»Jelèvelenezenl'air,commeunidiot.
Skymeregarde.«Oui,jepensequec’estcequ'elleafait»,dit-elledoucement.Jepasseunbrasautourdesatailleetlatirecontremoitandisquelesportesdel'ascenseurse
ferment.Jeposemeslèvressurlessiennes.«Jevaisenlevertonrougeàlèvres»,avertis-je.«J’enaiuntube»,souffle-t-elledoucement.Puisellepassesesbrasautourdemoncouet
m’embrasse.Jepalpesonculetlasoulèvecontremoi.Ҫanesemblepasluidéplaire.Ellefaitunpetitbruitcontremeslèvresquimevadroitaucœur.
Lesportess’ouvrentetjemerecule.Elleessuiemeslèvresavecsonpouce.Jeprendsmonmouchoiretlepassesurmonvisage.«Ҫava?»demandé-je.
J'essuielecoindesaboucheàl’endroitoùj’aibarbouillésonrougeàlèvres.«Etmoi?»demandet-elle.
«Magnifique»,dis-je.
Jeprendssamainetlafaitsortirdel'immeuble.Elleesttellementbellequejeveuxquelemondeentierlavoie.Etcequirendletrucencoremeilleur,c’estqu’elleestàmoi.
Ellesefigequandellevoitlalimousine.«C’estpournous?»demandet-elle.Jehochelatêteetlafaitentrerdanslavoiturequandlechauffeurouvrelaporte.Elleseglisseàcôté
d’Emily,etEmluipasseunecoupedechampagne.Ellelaprenddansunemain,etposel’autresurmajambequandjem’assiedsàcôtéd'elle.Sesdoigtsdessinentlentementdescerclessurmacuisse.Jeposemamainsurlasiennepourqu'ellearrête.Ellemeregarded’unairconfus,maisilsuffitqu’ellemetouchepourmefairebander.
Assisàl’autreboutdelavoiture,Logansemarre.«Laferme!»dis-jeensignantenmêmetemps.Ilritunpeuplusfort.
S
31
kylar
APPAREMMENT,Mattconnaîttoutlemondeàcemariage.Ҫasepassedansunhôtelhuppé,etc’estvraimentbeau.Lamariéeestbelle,etj’aimêmeeuleslarmesauxyeuxquandelles’estavancéedansl'allée.Mattn’apasarrêtédesetortillerpendanttoutelacérémonie,maisçadoitêtreparcequ'iln'apasl'habitudedeporteruncostume.Maintenant,c’estlaréception,quiestundînerassis,ceàquoijenem’attendaispas.Etpuis,ilyalebal.Mattmeprésenteàdesgensàmesurequ’ilsavancent.Ilyenatellementquejen’espèremêmepasmesouvenirdeleursnoms.
Letémoinporteuntoastquifaitsetordrel’assistancederire,etmêmeMattglousseetlèvesonverreendirectiondesmariés.Ilsepencheversmoietmurmureàmonoreille.«Lanuitdernière,tuasfaitcebruitautéléphonequejenepeuxpasmesortirdelatête»,dit-il.
Monventrepalpite.«Quelbruit?»demandé-je.Jemepencheetl’embrassesurlajoue.Jenepeuxpasm’enempêcher.
«Jenepeuxpasledécrire»,dit-ild'unairabsent.«Maisc’étaitquandtuasjoui.»Jem’étouffeavecmapropresalive,etçalefaitrire.Samainseposesurmacuisse.«J’aienviedel'entendreencoreunefois»,dit-ilensoufflantsesmotsbrûlantsàmonoreille.Jeposemamainàl’intérieurdesacuisseetlafaitglisserunpeuplushaut.C’estungesteosé,mais
çavabienaveccequ’ilvientjustedemedire.«Arrêtedem’allumer»,avertis-je.«Quiest-cequiallume?»demande-t-il.Ilmeregardedanslesyeux.«Tuvasrestercesoir?»demandé-jeenhaussantlessourcilsd’unairinterrogateur.Ilsecouelatête.«Seth»,dit-il.«Etmaintenant,quic’estquiallume?»demandé-je.Jemepencheverslui,etmapoitrinetoucheson
bras.Iltendundoigtpourendessinerlecontour.Jeserremesjambespoursoulagerlespalpitationsdouloureusesquiviennentdesurgir.
Ilselèveetprendmamain,puismetiresurmespieds.«Allez»,dit-il.«Oùallons-nous?»demandé-jetandisqu’ilmetraînederrièrelui.Jecourssurlapointedespieds
dansmeschaussurestrophautes.Ilneralentitpas.Nousempruntonsuncouloir,etilessayed’ouvrirtouteslesportesjusqu'àcequ'ilentrouveunequisoitdéverrouillée.Quandelles’ouvre,ilmetireàl'intérieuretmepousseimmédiatementcontrelemur.C’estuneréserve.Etjem’enfiche.
«J’aienvied’entendreencorecebruit»,dit-ilcontremeslèvres.Unmillierdepapillonsprennentleurenvoldansmonventre.«Maintenant.»Ils’arrêteetscrutemonvisage,sesdeuxmainsencadrantmesjoues.«Tuesd'accord?»demande-t-il.«Dis-moisitunel’espas.»
Jehochelatête.Jenepeuxmêmepasparler.Mattsoulèvemajupe,laretroussantjusqu'àcequ'ilarriveàmaculotte.Ilpassesesdoigtsdedanset
lafaitglisserlelongdemesjambes.Ellependsurunedemeschevilles,etillalaisselà.Ҫam’estégal.Ildébouclesaceintureetbaisserapidementsafermetureéclair,puisilmetlamaindanslapocheintérieuredesonmanteauetensortsonportefeuille.Ill’ouvreetprendunpréservatifqu’ilouvreavecsesdents.Illefaitroulersursaqueueavecunegrimace,puisilmesoulève,etj’enroulemesjambesautourdesataille.
Ilmeregardedanslesyeuxtandisqu’ilm’abaissesurlui.Mondosestappuyécontrelemur,etunedesesmainsagrippemesfessesnues,m’ouvrantàsapénétration,tandisquel’autreestappuyéeàcôtédematête.Ilentreenmoilentement,sesyeuxbleuscherchantlesmienstandisqu’ilm’empale.MonDieu!Jemesenscombléedanstouslessensduterme.Ilnes’arrêtequelorsquenoscorpssetouchentàlabasedesonpénis.
Puisilcommenceàbouger.Seslèvrestouchentlesmiennes.«Putain,qu’est-cequejet’aime!»dit-ilcontremeslèvres.
Jenepeuxpasparler.Jenepeuxpaspenser.Mattmepilonne,etj'ajusteunpeumeshanchespourenprendreunpeuplusàchaquepoussée.
«Ouais,c’estcebruit!»dit-il,tandisquelesoufflememanque.Ilretirelamainquej’aiappuyéesursonépauleetlatireverslebas,làoùnousnousrejoignons.«Frotte-toilachatte,Sky»,dit-il.
«Jen’aipasbesoindejouircommeça»,dis-je.«Moij’aibesoinquetujouissescommeça»,dit-il.«S'ilteplaît.»Sonfrontestappuyécontrele
mienetjepeuxsentirtoutessesinspirationsetsesexpirations.Nouspartageonslemêmeair.Jetendslamainentrenousdeuxetserrelabasedesaqueuetandisqu’ilseretire.Ilnebougeplus.
«J’ysuispresque»,prévient-il.Ilmerépèteengrognant:«Frotte-toilachatte,Sky.»Jetendslamainverslebasetfrottemonclitoris.Jesuisdéjààlalimitedejouir.J’ensuistrès
proche.Ilmecaressedel'intérieurtandisquesongrandcorpspuissantmemaintientfermementcontrelemur.Monclitoestduretsensible,etjelefrotterapidement.LesgrognementssauvagesdeMattàmonoreillerésonnentaurythmedemescaresses.Ilssontrapidesetrauques,etjelesenstoutàcoupgicleràl’intérieurdemoi.Mattgrogneetpousseàfondtandisquejemeresserreautourdelui,absorbantsonorgasme.Ils’arrêteetcontinueàpalpiteràl'intérieurdemoi,seslèvresdoucesposéessurmatempe.
«Sky»,souffle-t-il.«Quoi?»murmuré-je.«Jet’aifaitmal?»demande-t-il.Ilreculeenfronçantlessourcils.Jesuiscontentequ’ilmepose
cettequestion.«Non,tunem’aspasfaitmal.Tum’asfaitjouircommeunedingue,parcontre.»gloussé-je.Jene
peuxpasm’enempêcher.Rienn'ajamaisétéaussibon.Jamais.«Moiaussi.J’avaisl’impressionquemesorteilsallaientmesortirparlagorge.»Ilglousse.
J’enlèvemesjambesdesondos,etilm'aideàmeredresser.Meschaussuressonttombées,doncjesuispiedsnussurlesolenlinoléum,etçam’estégal.Maculottependtoujoursautourdemacheville.
Jefrottemescuissesl’unecontrel’autre.Quelquechosen’estpasnormal.«Matt»,dis-je.«Mmm»,dit-ilenôtantlepréservatif.Ilmeregarded'unairpenaud.«Onrisqued’avoirun
problème.»«Pourquoijesuistoutemouillée?»demandé-je.Plusmouilléequejenedevraisl’êtresiçavenait
seulementdemoi.Iltiresurlepréservatifetlebrandit.«Lacapotes’estdéchirée»,dit-il.Moncœurs’affole.«Quoi?»«Ben,ouais»,dit-il.Cequim’étonneleplusc’estquelefaitqu’ilviennedejouiràl'intérieurdemoinemepaniquepas.
Paslemoinsdumonde.«Toutvabien,Matt»,commencé-je.«Jesais.»Ilsoupireetjettelepréservatifdansunepoubelle,lerecouvrantaveclesordures
présentesàl’intérieur.«Jetel'aidit.Ilfaudraitunmiraclepourquejetemetteenceinte.Etonm’afaittouslestestspossiblesetimaginablesquandj'étaismalade.Tunerisquesrien.»
«Jenem’inquiétaispas»,dis-jecalmement.Jeveuxpasserlerestedemavieaveccethomme.Ilrattachesaceintureetremontesafermetureéclair.Puisilsepenchepourdécrochermaculottede
macheville.Ilesttoutàcouptrèscalme.Pluscalmequejenelevoudrais.Jenesaispasquoiluidireparcequejenesaispasàquoiilpense.«Tuveuxallertenettoyer?»demande-t-il.
J'acquiesce.«J’enaibienbesoin.»Ilmetendmaculotte,etjelafourredansmapochette,quej’avaislaissétomberquandilm'avaitpousséecontrelemur.Ilmeglissemachaussureetjel’enfile.Ilrépèteleprocessusdel'autrecôté.Ilmeregarded’enbasetpasseunemainsurmajambe.
«Matt»,dis-je.Maisilmeprendlamainetmeconduitauxtoilettesdames.Ilembrassematempeets’yattarde,soufflantlégèrementàcôtédemescheveux.
«Jevaist’attendredanslasalledereception»,dit-il.«Ok?»Ilestsicalme,soudain.Jehochelatêteetentredanslestoilettes.J’entredansl’undesWCetm’effondre.Mesgenoux
tremblentencore,etpasseulementparcejeviensd’avoirdesrapportssexuelscontrelemurd’uneréserve.J’aipeurcarjenesaispascequisepassedanslatêtedeMatt.Jenesaispascequesignifiecesoudainsilence.
Jemenettoie,etjusteaumomentoùjeremontemaculotte,laporteducouloirs’ouvre.Desriresdefemmesemplissentlapièce.«C’estincroyablequ’ill’aitemmenée,non?»demandeunevoix.
«JenepeuxpascroirequeMattaiteulecrandevenir,etencoremoinsavecunefemme.Peut-êtrequ'iln’estplusamoureuxd’April.»
«MattnepourrajamaisoublierApril.Pasaprèscequ'elleafait.»«Alors,c’estquisacopine,d’aprèstoi?»«Justeunefille»,ditlavoix.«Quelqu'unquinecompterajamaisautantqu’Aprilpourlui.»Elle
renifle.«Ilyatellementdechosesentreeux.»AprilestlafillequiabrisélecœurdeMatt.Monestomacseserre,etjedoisclignerdesyeuxpourchassermeslarmes.Mattm'aamenéeicipourregarderApril,lafemmequ'ilaimaitplusquetout,semarier.Etilnemel’a
mêmepasdit.JesorsduWCquandj’entendslesvoixs’éloigneretlaporteserefermer.J’arrangemonmaquillage
etessuiemonfront.J’ail’impressionquejeviensderecevoiruncoupdepoingdansl'estomac.Maisjenepeuxrienyfairepourlemoment.
Jereviensdanslasallederéception,etjevoisEmilyassiseàlatable.MattetLoganparlentavecunpetitgrouped'hommesqu'ilsconnaissent.Jem’assiedsàcôtéd'elle,etellemeregardedehautenbas.«Oùétiez-vouspassés,touslesdeux?»demande-t-elleensouriant.
«Dansuneréservedanslecouloir,oùilm'abaiséecontrelemur»,dis-je.Emilysefige.«Jenesaispaspourquoi,maisjepensequecen’étaitpasaussibienqueçaenal’air.
Quelestleproblème?»EllesetourneversMattcommepourattirersonattention.Jefrappesurlatable,etelleregardemamain.«Apriln'apasl'airderegretterdutoutcequ'elleafait
àMatt»,lancé-je.Jeguettesaréaction.«Oh!»souffle-t-elle.Elleposeunemainsursapoitrine.«Jen’étaispassûrequ’ilt’enaitparlé.»Jesouris.«Ilm'enaparlé.»Ilm'aparlédelafillequiluiabrisélecœur.Ilajusteoubliédemedire
quec’étaitApril.«Pourquoipenses-tuqu’ilaitvouluvenircesoir?»demandé-je.J’avaleunegorgéedel'eau.
Ilm’adit“Ladiscussionestclose”.Elleregardeversl'endroitoùAprildanseavecsonnouveaumari.
«Ill'aimaitvraiment,hein?»demandé-je.Jeprendsuntondécontracté.«Illuiamêmeécritunelettrequandilétaitmourant.Ilm'afaitpromettredelaluidonner.Je
préféreraisbrûlerenenfer.Maisilmel’afaitpromettre,parcequesesfrèresavaientrefusé.»Jesourismêmesijehurleàl’intérieur.Matts’approchedelatableetprendmamaindanslasienne.«Viensdanseravecmoi»,dit-il.Jehochelatêteetlelaissemetirersurmespieds.Ilyaunslow,etilmeconduitsurlapistededanse
puismeprenddanssesbras.«Quelquechosenevapas?»demande-t-il.Jesecouelatêteetluisourit.Ilfroncelessourcils.«Tuasdéjàfélicitélamariée?»demandé-je.Ilsecouelatête.«Pasencore.»Sonregardsedirigeversl'endroitoùelledanseavecsonnouveau
mari.Jenousguidedanscettedirection,puisjemelibèredesesbras.Jemeretourneetposemamainsurlebrasdumarid’April.
«Puis-jevousinterrompre?»dis-jeavecungrandsourire.Ilbaisselesyeuxverssafemme,etellehausselesépaules.PuisilvoitMattàcôtédemoietsonsouriredisparaît,pourréapparaîtreaussitôt.
«Matt»,dit-il.Mattluifaitunrapidesignedetête.Commes’ilcomprenait,lemariépasselamariéeàMatt,etcommenceàmefairedanser.Jeregarde
ducoindel'œiltandisqueMattditquelquechoseàApril,puisillaprendàcontre-coeurdanssesbras.Ilmelanceunregardmauvaismaisjeconsacretoutemonattentionaumarié.
«Ilsontvécutantdechoses…»ditlemarié.«C’estcequ’onm’adit»,réponds-je.«C’esthypercourageuxdevotrepartdelaluimettredanslesbras.»«Ouais,jesais»,dis-je.«C’estfinientreeux,voussavez?»,dit-il.Jejetteuncoupd’oeiletlesvoisparlerendansant.«Non,pasvraiment.»Ilpousseunsoupir.«Jesais»,dit-il.«Çanevousdérangepas?»Jesecouelatête.Putain,çametue.Lachansons’arrête,etjetournelestalons.Jedoissortird'iciavantdem’effondrer.Jecourspresque
danslecouloirquimèneàlasortie.Jesautedansuntaxiquiattendaitdevantl’immeuble,etdonneauchauffeurl'adressedel'appartement.Maisjeneveuxpasrentreràlamaison.Quandest-cequel'appartementaveclesenfantsestdevenuelamaison?Jenesaispas,maisill’est.MaisjesaisqueMattvayalleretm’yattendre.
Jeprendsmontéléphoneetcomposeunnuméro.«Hé,papa,»dis-jequandildécroche.«Sky?»demande-t-il.«Est-cequetuvasbien?»«Oui,oui»,mens-je.«Jevaisbien.Jesuisunpeugênée,maisj’aiunpeutropbu.Est-cequetu
pourraisvenirgarderlesenfantscesoir?Jevoudraisalleràmonappartetm’effondrerlà-bas.»Paparestesilencieuxuncourtinstant.«Tuveuxquejeresteaveclesenfants.»«Ҫanetedérangepas?»J’appuiematêtecontreledossierdusiège.«Sic’esttropcompliqué,
laissetomber.»«Cen’estpastropcompliqué»,s’empresse-t-ildedire.«J'yvais.J’yvaistoutdesuite.»«Mercipapa.Envoie-moiunSMSquandtuarriveraslà-bas,s’ilteplaît,pourquejesachequetout
vabien,ok?»«Sky»,dit-ild’unevoixhésitante.«Est-cequetoutvabien?»«Jevaistrèsbien,papa.Vraiment.Envoie-moiunSMSquandtuyseras.Jedoisyaller.»Je
raccroche.Etàcemoment,àcemomentseulement,jemelaissealleràpleurer.
M
32
att
BORDEL,maispourquoia-t-ellefaitça?Uninstant,jetiensSkybienauchauddansmesbras,etl’instantd’aprèsjetiensApril.PourApril,peuimporte.MaislefaitqueKennytiennemaSkydanssesbrasmedéchiredel'intérieur.
«Jesuiscontentequetusoisvenu»,ditAprildoucement.Jelaregarde,etelleclignesesjolisyeuxbrunsenmeregardant.Ilfutuntempsoùjepouvaisme
perdredanssonregard.Putain,jemesuisperduenelle.«Jesuiscontentquetum’aiesinvité,»dis-je.Jesuiscontent.Jenepensaispasquejeleserais,maisjelesuis.Parcequecequiaexistéentrenous
estmaintenantdel’histoireancienne.«Penses-tuqu’onpourraêtreamisunjour?»demandet-elle.Jenepeuxpasrépondreàcettequestion.Jenevoispastropcomment,maissijeleluidisais,je
risqueraisdeluifairedelapeine.«J’aimeraisaumoinsqu’onnesoitpasennemis»,dit-elle.J'arrêterdedanser.«Jenepensepasquetucomprennes.Ilfaudraitquejemesouciedetaviepour
queçaaituneimportance,etjenepeuxpasvraimentdirequec’estlecas.»«Ҫal’aété»,dit-elle.Lesgensnousregardent.«Ҫal’aété,etpuistuaspiétinémonputaindecœur.Ilm'afalludutempspourreprendreledessus.
Beaucoupdetemps.Etpuisj’airéaliséquelquechose:j’étaisamoureuxdel’idéed’êtreamoureux,plusquejen’étaisamoureuxdetoi.»
Elleravaleunpetitcridesurprise.«Jeneveuxpasteblesser.Sinon,jel'auraisfaitbienavantça,jelejure.Maiscequejeressentais
pourtoin’étaitpasassezfortpourdurertouteunevie.Jelesais,maintenant.»Jesaisissesavant-bras.«Mercidem’avoirquitté.Ҫamefaitplusplaisirquecequetupeuximaginer.Parcequecequ’ilyavaitentrenousn’étaitrienencomparaisondecequejeressenspourquelqu'und'autre.Donc,situm’asinvitéicipourêtresûrquetuavaisencoreunquelconquepouvoirsurmoncoeur,laisse-moiteconfirmerquecen’estpaslecas.»Jelarepousse,alorsqu’elleesttoujoursentraindeprotester.«JedoisallerretrouverSky.»
«Matt»,ditApril,ens’accrochantàmonbras.«Attends.»Jemeretourneverselle.«Jen’aipasfaitexprèsdetomberamoureusedelui»,dit-elle.
Jem’approched'elle.Jenedevraispasfaireça,etjeneleferaispassijenepensaispasqu'elleavraiment,vraiment,besoindesavoir.Maisilyadéjàdesbruitsquicourentdanslafoule.Elleestla
seuleànepaslesavoir.Jemepencheverssonoreille.«Jesuisdésoléquetusoistombéeamoureusedelui.Iln’estpasfaitpourtoi.»
«Ettoi,tul’étais?»ricane-t-elle.Jejettematêteenarrièreetéclatederire.«Non.Maisunechoseestsûre.Jenet’auraisjamais,
jamaistrompée.»Jefermelesyeuxetmeconcentreenprenantuneprofondeinspiration.«Ilabaisétademoiselled'honneurlanuitdernière»,lancé-je.
«C’estbas,Matt.»«Ilcoucheavecelledepuissixmois.Toutlemondelesaitsauftoi.»Etjelalaisseplantéeaumilieu
delapistededanse.Jepeuxpresquelasentirderrièremoi,dévastéeetbrisée.Sadouleurirradiedanslesairs,maisjene
m’arrêtepas.J’ailecœurlourdenrevenantàmatable.Luifairedumaln’étaitpasaussilibérateurqu'onauraitpu
lepenser.Jeprendsmavestesurledossierdemachaiseetl’enfile.«VousavezvuSky?»demandé-jeàEmilyetLogan.Ilsmeregardenttouslesdeux,labouchegrandeouverte.
Emilyréagitlapremièreetjetteuncoupd’oeildanslasalle.«Elledansaitaveclemariéilyauneminute.»
Mais,putain,c’étaitquoi,ça?signeLoganavecvéhémence.Ilneparlepas.C’étaitlaconclusion,signé-jeenretour.Vousêtesprêtsàpartir?Rejoignez-moidehors.Jevais
chercherSky.Jemarchedanslasalledebal,cherchantduregardlarobebleueassortieàsesyeux.Jechercheson
parfum.Jetendsl’oreillepourentendrelesondesavoix.Maiselleadisparu.Ellen'estpluslà.Jefinisparmeretrouveràl'extérieur,etunvoituriers’approchedemoi.«Taxi,monsieur?»
demande-t-il.Jesecouelatête.«Jechercheunefemme»,dis-je.Jelèvemamainpourindiquersataille.«Une
petiteblondeavecunerobebleue.»«Oh,oui,monsieur,»dit-ilenhochantlatête.«Jel'aimisedansuntaxiilyaquelquesminutes.»«Untaxi?»répété-je.«Ouimonsieur.Elleallaitdanslenorddelaville».«PourquoiSkyirait-elledanslenorddelaville?»medemandé-je.«Sonappartementestausud.»
Maisiladûm’entendre.«Elleétaitunpeucontrariée,monsieur,»dit-il.«Pourquoiétait-ellecontrariée?»Jeserresonépaule.Ilhausselesépaules.«Ҫa,jen’ensaisrien,monsieur»,dit-il.Loganmefaitsignedevenir.IlmontedanslalimousineavecEmily,etjemepencheàl'intérieur.«Je
nepeuxpasencorepartir.JenesaispasoùestSky»,dis-je.«Montedanslavoiture»,ditEmily.«Nousdevonspartird'ici.»Jemonteetlavoituredémarre.«Levoiturieraditqu'elleallaitdanslenorddelaville.»«Qu'est-cequetuluiasfait?»demandeLogan.Emilymedonneuncoupdepoingdansl'épaule.«Sérieusement,tunepouvaispasattendrederentrer
pourfairel’amouravecelle?Ilfallaitquetulefassesaumariaged’April?»«Tuasfaitl’amouraumariaged’April?»demandeLogan.Ils’étouffeunpeu,alorsjeluidonneun
coupdepiedautibia.«Laferme!»grogné-je.«TuneluiaspasditquiétaitApril,n’est-cepas?»demandeEmilyd’unevoixdouce.«JeluiaitoutditsurApril»,protesté-je.«Dèsqu’ons’estrencontrés,jeluiaitoutditsurlafille
quim’abrisélecœur.»«Maisest-cequetuluiasditquec’étaitsonmariage?»ditsèchementEmily.«Est-cequetuas
prononcésonnom?»Jenepeuxpasrépondreparcequejenesaispas.Ellemefrappeànouveau.«Arrêtedemefrapper»,
marmonné-je.Jefrottemonbrasparcequ’ellem’afaitmal.«Jenesaispassij’aiprononcésonnom.»Jelèvelesmainsenl’air.Maisqu’est-cequejevaisfaire?
«Elleadûcomprendre»,ditEmily.«Etellem’aquestionnéependantquetun’étaispaslà.»Ellefermelesyeuxetgrimace.«Jepensaisquetuluiavaistoutdit.»
«Jel'aifait,maisj’aisautélapartielaplusimportante,apparemment.»«C’estungrosmalentendu»,ditLogan.«Tuvasallerlavoiretluiexpliquer.»«Jeluiaiaccidentellementparlédelalettre»,ditEmilytranquillement.«Quellelettre?»demandé-je.JeprendsmontéléphoneetenvoieunSMSàSky.Moi:Oùes-tu?Jefixeletéléphonecommes’ilcontenaitlessecretsdel'univers.«LalettrequetuasécriteàAprilquandtuétaisentraindemourir.Cellequetum’asfaitpromettre
deluidonnerquandtuauraispassél’armeàgauche.»Jehausseunsourcil.«Passél’armeàgauche?»«Partilespiedsdevant?RencontréleSaint-Esprit?Mangélespissenlitsparlaracine?»Elle
cogneànouveaumonbras.«Enquoiest-ceimportant?»«Pourquoituluiasparlédelalettre?»demandé-je.Jenesuispasencolère.Jesuisjuste
déboussolé.«Elleparlaitd’April.Etjevoulaisqu'ellesachecombienjeladétestais,doncjeluiaiparlédela
lettre.»Ellegémit.«Ҫaparaissaitlogique!»criet-elle.«Quepensais-tuqu’ilyavaitdanscettelettre?»demandé-je.«Unedéclarationd’amouréternelécritesurtonlitdemort...»dit-elle.Jerenifle.«Ok»,dis-je.«Disàtonchauffeurdememeneràl'appartement.Jedoisprendrequelque
chose.»«Etaprès?»demande-t-elle.«AprèsjevaischercherSky.»Ellesouritetmetapotelebras.«Bien.»J'espèrejustequ'ellevoudramevoir.Montéléphoneémetunbip.Sky:Jesuisrentréechezmoi.Laisse-moitranquille.Moi:Tunevaspasfuirettecacher.Pasmaintenant.Sky:Si.Moi:Jevienstevoir.Sky:Jenetelaisseraipasentrer.Moi:Jesuistrèspersévérant.Sky:Jesuistrèsblessée.Moi:Laisse-moiarrangerça.Sky:Tunepeuxpas.Moi:Si,etjeleferai.Jeleferai,mêmesic’estladernièrechosequejefaisdemavie.
S
33
kylar
MONAPPARTEMENTSENTlerenferméetl’absence.J'ouvreunefenêtreetregardepartout.C’esttroppropreettropvide.Iln'yapasdepoupéesquitraînent.Iln'yapasdejeuxdesociétéabandonnéssurlatabledelacuisine.Iln'yapasd'enfantspartout.Jedevraisêtreàlamaisonavecmesenfants.Maissij'yvais,jevaisdevoiraffronterMatt.
Jeprendsunedoucheetmetmonvieuxetmochepyjamaenflanelledevieillefille.Jenemetspasdemaquillageparcequemesyeuxsontgonfléset,detoutefaçon,j’aiunetêtehorrible.C’estpascommesijedevaisvoirquelqu'un.Mattnesaitpasoùestmonappartement.
Dansmoncongélateur,ilyaunlitredeglaceChunkyMonkeyetelleesttoujoursbonne.Jelaprendssansmêmesortirunbol.J’attrapeunegrossecuillèreàsoupeetm’installesurlecanapé.Jezappeleschaînesdetéléjusqu'àcequejetrouvequelquechosedestupide,quelquechosequinenécessiterapasdutoutderéflexion.
J'aimangéenvironlamoitiédupotquandontapeàmaporte.Jesursaute.Jenemelèvepas.Aucunedemesconnaissancesneviendraitici.
Montéléphoneémetunbip.Matt:Ouvrelaporte.Moi:Non.Va-t’en.Moncœurcommenceàs’emballer.Ilestlà.Merde.J’enlèvemespiedsdesousmoietperchemes
fessessurlebordducanapé.Ils’enirasij'attendsassezlongtemps.Ilfrappeànouveau,etjesursaute,laissanttombermacuillèresurlesol.Jemelèveetlajettedans
l'évierenpassant.Ellecliquètebruyamment.Jemedirigeverslaporte,appuiemonoreillecontreelle,etécoute.Jen’entendsrien.
Matt:Jeneparspas.Moi:Commenttum’astrouvée?Matt:Tonpèreaeupitiédemoi.Moi:Traître.J'entendsrireàtraverslaporte.Matt:Ilt’aime.Moi:Qu'est-cequetuluiasdit?Matt:Jeluiaiditquej’étaisunidiot.J'attends.
Matt:Ilétaitd'accord.Unsouriretirelecoindemeslèvres.Matt:Turis,hein?Jenerépondspas.Matt:S'ilteplaîtdis-moiquetunepleurespas.Moi:Nonplus.Rentrecheztoi,Matt.Matt:Toid'abord.J'entendsMattparlerdoucementàtraverslafentedelaporte.«Tudevraisrentreràlamaison,Sky.»Jemelaisseglisserparterre,etappuiel’arrièredemoncrânecontrelaporte.«Jenepeuxpas
rentreràlamaison»,dis-je.«Pourquoi?»demande-t-ild’unevoixdouce,etjepensequ'ilestassis,luiaussi,justedel'autre
côtédelaporte.«Parcequetuvasyaller.»Ilrit.«Jesuisici.»Jepousseunprofondsoupir.«Rentreàlamaison,Matt.Jesuisblessée,etjen’aipasenviedetevoir
pourlemoment.»«Cen’étaitpascequetucrois.Jepensaisquetusavaisquielleétait,etapparemmenttunelesavais
pas.Jen'aijamaiseul'intentiondeteblesser.»«Tul’aimestoujours,Matt»,dis-je.«Non»,proteste-t-il.«C’estfaux.Etjeleluiaidittrèsclairementquandtum'asforcéàdanseravec
ellecesoir.»«Tuluiasécrituneputaindelettrequandtuétaisentraindemourir»,dis-je.«Merde!»crie-t-il.«Cettelettremehanterajusqu'àlafindemesjours.»«Seulementparcequ'elleparledetesvraissentiments.»Ilrit.«Elleparledessentimentsquej’avaisquandjel’aiécrite.»Jecognel’arrièredemoncrânecontrelaporte.Jeveuxqu’onarrêted'enparler.«Jeveuxquetulalises»,dit-il.«Jen’aipasenviedelalire.»«Si,tuenasenvie.»J'entendsunbruissement,etuneenveloppeglissesousmaporte.IlyalemotAprilécritdessus.Jela
repousseverslui.Ilritetlapousseànouveauversmoi.«Jedoistedirequelquechose»,dit-il.«Quoi?»demandé-je.Jenetouchepaslalettre.Jelalaisselà,surlamoquette.«Seth,MellieetJoeycomptentsurtoi.Ilsneméritentpasquetuleslaisses.»C’estcommes’ilm’avaitdonnéuncoupdepieddanslapoitrine.«Jeneleslaissepas.»«Tuesicipourm’éviter,eteux,ilssontlà-bas.»Jenedisrienparcequ'ilaraison.Jelesailaissés.«Jem’envaistoutdesuitesiturentresàlamaison»,dit-il.«Ҫanemefaitpasplaisir,maisje
t’aime,etjelesaimeassezpourlaissertomberpourcesoirpourquetupuissesretournerauprèsd’eux.Ilsontbesoindetoi.Ettuasbesoind’eux.»
Leslarmesmebrûlentlesyeux,etjeclignedespaupièrespourleschasser.«Matt»,dis-je.«Tuliraslalettre?»demande-t-il.«Peut-être»,ronchonné-je.Ilrit,etj’entendsunreniflementdesoncôtédelaporte.«Tum’appellerasquandtuserasprête?»«Peut-être»,répété-je.«Varejoindrelesenfants,Sky.Jeteprometsdetelaissertranquille.Maislislalettre.Ҫapourrait
aider.»
Avectoutcequisepasse,ilpensequandmêmeàmesenfants.Monventrepalpite.Ilestjustedel'autrecôtédelaporte.Jepourraisl'ouvriretsauterdanssesbras,sijelevoulais.Maisjeneveuxpas.Jeresteassiselà.Jeresteassiselàjusqu'àcequej’aiemalauxfesses.Jeresteassiselàjusqu'àcequej’aidesfourmisdanslespieds.Jeresteassiselàjusqu'àcequelalettremenargueassezpourquejelaramasse.JeresteassiselàlongtempsaprèsqueMattsoitparti.
Jeprendslalettredansmamainetlabrandispourpouvoirvoirlenom.Cen'estpaspourmoi.C’estpourApril.C’estpourl'amourdesavie.
Jedéchirel’enveloppeetdéplielalettre.Elleestcourte,mêmepasunedemi-page.Jecommenceàlire.
TRÈSCHÈREAPRIL,Lorsquejet’airencontrée,j’aiimmédiatementeul’impressionquelesoleilselevaitets’installait
danstesyeux.Jesuisallémecoucherenpensantàtoitoutelanuit,etjemesuisréveillélematinenpensantàtoi.Nousavonseudetrèsbonsmoments,non?Jesavouraisleslonguespromenadesquenousfaisions.Ilmetardaitdeterevoirlesoiretdedormiravectoidansmesbras.
Puisj’aieulediagnostic.J’aisuquej’étaismalade,etquandj’aieubesoinquetusoislàpourmoi,tuascouchéavecmonmeilleurami.Tun'étaispaslàpourmetenirlamainpendantlachimio.Tun’étaispaslàpourm’aideràalleretàrevenirdechezledocteur.Tun’étaispaslàquandj’étaistellementmaladequejenepouvaisplustenirmatêtedroite.Tuétaisaveclui.Tuétaissousluietsurluietaveclui,aulieud’êtreavecmoi.
J’aidemandéàmesfrèresdetedonnercettelettreencasdedécès,doncsituesentraindelalire,c’estquejesuismort.J’aifinimavie,etmêmesituascontinuélatienne,j’aibesoindetedirecequejeressens.
Unhommebienpourraitvouloirsoulagertaconscience.Unhommebienpourraitvouloirtelaisserenpaix.Maislebienn'apasétéimportantpourtoi.Jetehais.Jedétestelefaitqueturespires.Jedétestelefaitquetusoisenvie.Jedétestelefait
quetupuissesrireetquetupuissesprocréeretmettreaumonded’autrestristesabrutisdetonespèce.J’espèrequetoncœurs’estserréquandtuaseucettelettre.Mesderniersmotsd’amour.
Hahahahahaha!Jesuismort,doncjepeuxdirecequejeveux.Etcequejeveuxdire,c’est:Jetehaisdetoutesmesforces.J'espèrequetuobtiendrasexactementcequetuméritesdanslavie.Avecmesplusprofondssentimentsdehaineetdemépris,MatthewReed
PS–JETEHAISTOUJOURS.
JEMETSmamainsurmabouchepourétoufferlebruitquiveutensortir.Jenesuispassûredecequec’est.Peut-êtreunrire.Peut-êtreuncridesurprise.Quoiqu’ilensoit,j’enailesoufflecoupé.Jemelèveetattrapemonmanteau.Jenem’habillemêmepas.J’enfilemonmanteauetdescendslesescaliersenpantoufles.Ilcommenceàpleuvoirfort,alorsj’appelleuntaxi,meglissededansetrentreàlamaison.Jeretourneauprèsdemesenfantsparcequec’estmaplace.Etiln'yaaucundoutedansmonespritquejeveuxretournerauprèsdeMatt.
Maisjepeuxattendrejusqu'àdemain.Ilétaitprêtàabandonneretàrentrerchezluipourquejepuissefairecequiétaitlemieuxpourmesenfants.Ilseraprêtàattendrejusqu'àdemainmatin.Jedoisparleràmonpère,detoutefaçon.EtjedoisallerregarderJoeyetMelliedormir.Etpeut-êtremêmeSeth.
M
34
att
J’ENTREDANSL'APPARTEMENT.J’auraisdusavoirqu'ilsseraienttousencoredebout.Iln'yavaitpasunechancesurmillequejerevienneàlamaisonsansêtrebombardédequestions.Un:ilyeulemariage.Deux:ilyaeuApril.Trois:ApriletSkyétaientdanslamêmepièce.Quatre:JemesuistapéSkydanslaréserve,contrelemur.
Merde.Paulvamecrucifier.Mesfrèressontéparpillésaumilieudesmeublescommedesbriquesd’unjeudeconstruction.Les
piedsdePetesontsurledossierducanapé,etlatêtedeSamestjusteendessousd'eux.Paulestdanslefauteuil,etLoganestétendutoutseulsurl'autresofa.Ilseredresseenpremieretéteintlatélé.Jeregardeverslecouloir.OùsontReaganetEmily?
«Nouslesavonsenvoyéesfairedubabyshopping.»ditPaul,enpassantunemainsursonvisage.Dubabyshopping?Ah,ouais!J’aiencoreoubliéqu’Emilyestenceinte.Loganestunsacréveinard.
Jesaisqueçaal’airmesquindel'appelercommeça,alorsqu’ildoitfairefaceàlasurditétouslesjours,maisquandmême.J’aisurvécuàunputaindecancer.Jedevraisbénéficierd’unavantage.Commelapaternité.
«Merci»,respiré-je.Jesuissiheureuxqu'ellesnesoientpaslà.Ellessontaussicurieusesquemesfrères,maispasaussisubtiles.
«Tuaspasséunebonnesoirée,ilparaît»,ditPaul.«Nousavonseuunpetitmalentendu.C’esttout.»Jevaischercherunebière,puism’assiedsàcôté
deLogan.«OùestSkymaintenant?»«J’espèrequ’elleestàl'appartementaveclesenfants.»«Logannousaditcequis’estpassé»,ditPaul.«Pasdechance.»JejettelacapsuledemabièresurLogan.«Tunepouvaispastelafermer,hein?».Jeplaisante.
Enfin,unpeu.Jelèvelesmainsenl’air.«C’estpascommesivous,vousn’aviezjamaisfaitl’amourdansdesendroitsbizarres.»
Paulfroncelessourcils.«L’amour?Quelamour?»Loganritauxéclats.C’estplusunaboiement.Maisjel'entends.«Ferme-la»,grogné-je,etjelui
donneuncoupdepieddansletibia.Ilritencore.«Jeneleuraipasparlédeça.»Ilmetsesmainsencornetautourdesaboucheetdit:
«Ilsel’estfaitedanslevestiaire.»
J’avaleunegorgéedebière.Unsouriretirelecoindemeslèvres.Bon,ilssontdéjàaucourant.«Danslaréserve,enfait.»
«Commentc’était?»demandePete.Jeluijetteunregardmauvais.«Occupe-toidetesfesses.»SambombeletorseetcommenceàimiterPaul.«Avez-vousutiliséunpréservatif?»Ilrit.Moinon.
Jenevaispasleurparlerdecettepartie,quoiqu’ilensoit.«Jetireàblanc,monpote.Onlesaittous.Jenepourraispaslamettreencloquemêmesijele
voulais.»«Tun’ensaisrien»,ditPaul.«Jelesais.Jesaisauplusprofonddemoiquejenepourraijamaisavoirmonpropreenfant.»Je
brandisundoigtenl’air.«MaisSkyenadéjàtrois,etilsonttousbesoind'unpapa,doncjesuisungarstrèsheureux.»
«Tul’esvraiment?»demandePaul.Ilfroncelessourcils.Ilattrapemongenouetleserre.«Tuvastecontenterdeça?»
J’avaleuneautregorgéedebière.«Ilvabienfalloir,non?»«Situveuxunenfant,monpote,ondonneratousduspermepourtoi.Onpourraittouslesmélanger,
commeçaonnesauraitpasquiestlepère.»ritSam.«Iln'yaaucunechancequejelaissel’undevousmettreSkyenceinte.Non.»Aucunechance.«Situasbesoindemonsperme,dis-lemoi»,ditSam.«Detoutefaçon,jen’aipasdecopine.Je
seraisheureuxdeparticiper.Donne-moiunmagazineetunepetitetasseenplastique.»Ilfaitungestegrossieravecsamain.
Cequiestmauvaisc’estqu'ilestàmoitiésérieux.N’importelequeld'entreeuxferaitçapourmoi,j’ensuissûr.«Jemecontenteraidesenfantsquenousavons.J'adoredéjàSeth,JoeyetMellie.»
«Est-cequetut’esquestionnésurlafaçondontlesgenslesperçoivent,etdontilsteperçoiventquandtuesaveceux?»demandePaul.Iljouel'avocatdudiable,j’ensuissûr,parcequenousn’avonspasétéélevéspourfairedesdifférencesd’aprèslacouleurdesgens.Nousvoyonslesgenscommeilfautlesvoir.
«Ҫanem’inquiètepas.Pasdutout.»C’estlapurevérité.«Jemesenstoutpetitàl'idéemêmed'êtreleurpère.»Jedoisdéglutirpourfairepasserlabouledansmagorge,maintenant.Paulserremonépaule.Ҫanem’aidepas.
«Donc,qu’est-cequis’estpasséaumariage?»demandeSam.Ilsefrottelesmainscommes’ilétaitexcité.
«Skyaeupeur.Elleafichulecampquandelleacruquej’avaisencoredessentimentspourApril.J’aidûallerchezelleetluiprouverquenon.»
«Est-cequ’Emilyt’asfoutulamerdeenparlantdelalettre?»demandeLogan.Ilgrimace.«Cettelettrem'asauvé»,dis-jeenriant.«Quellelettre?»SametPeteseregardent.«J’avaisécritunelettreàAprilquandj’étaismourant»,expliqué-je.Ilsnelesavaientpas.«J’enai
écritunepourchacund’entrevous.»Samlèvelamain.«Jeveuxlamienne.»«Non.»Jesecouelatête.«Jenesuispasmort,donctun’aspasdelettre.Faudrafaireavec.»«Emétaitaucourantpourleslettres,etpasnous?»demandeLogan.Ilfaitsemblantderetirerun
couteaudesapoitrine.«Elleapromisdelesdistribuerpourmoi.»Ilhochelatête.«Tuluiasfaitconfiance.Jesuiscontent.»«Elleestdignedeconfiance.»Jehausselesépaules.Ilsecontentedesourire.Samselèveets’étire.«Ehbien,sionneparleplusdegiclerdansunetasse,jevaismecoucher.»
«Moiaussi»,ditPete.Ilselèveetsortsesclésdesapoche.«EmilyvaraccompagnerReaganàlamaison.»
Loganposesespiedssurlesol.«Jeferaismieuxd’yallermoiaussi,alors»,dit-il.Iltiresurmaqueuedechevalenpassantderrièremoi.Puisilrevientetsecampeenfacedemoi.Jesuisheureuxpourtoi,signe-t-il.
Jeluisouris.Merci.Jedoisluiparlerdequelquechose.Demain,tucroisquetupourraismedessinerunnouveautatouage?
Tuasuneidéedecequetuveux?Jesaisexactementcequejeveux.Onenparlerademain.Ilhochelatêteetébouriffemescheveuxparcequ'ilsaitcombiencetteconneriemedérange.Ensuite,ilneresteplusquemoietPaul.«Jesuisvraimentfierdetoi»,dit-il.Jelèvelatête.«Qu’est-cequimevautça?»Ilhausselesépaules.«C’estmesexploitsdanslaréserve,c’estça?»Jetapotemapoitrine.«Tusais,j’aiuntalentfouen
lamatière.»Ilrit.«Tuasuntalentfoudanslavie,Matt.»Ilfermeunœiletmeregarde.«Tun’asjamaispenséà
alleràl'université?»Jesecouelatête.«J’aimecequejefais.»J’yréfléchisuneseconde.«Jepourraisavoiràprendre
mesrendez-vousunpeuplustôtdanslajournée,pourpouvoirêtreàlamaisonlesoir.»PaulfaitdéjàçaquandilaHayley.Iltravailletardunesemaineetrentretôtlasemained’après.
«Onsedébrouillera.»Ilhochelatête.«Quoiquetuaiesàfaire,ons’arrangerapourqueçamarche,commetoujours.»
«Merci.»«Tusaisqu’ellegagneplusquetoi,hein?»Jeris.«Ouais,jesais.»«Ҫatedérange?»«Qu'elleaitréussietqu’ellesoitinstruite?Non.Ҫanemedérangepasdutout.Tiens,peut-êtreque
resteraiàlamaisonetquejeseraisM.Maman.»«Tuseraistrèsbon.»Ilpenchesatêteenarrièreetfermelesyeux.«Ettoi?Tun’asjamaispenséàretourneràl'université?»demandé-je.Iln'amêmejamaiseula
chanced'yaller;ilétaittropoccupéavecnous.Ilhausselesépaules,l'airsoudainmalàl’aise.Iljoueavecunfilsursonjean.«Jamaistropeule
tempsd’ypenser.»Oh,ilyapensé,sij’encroissatactiqued’évitement.«Tudevraisyaller.Quandjepartiraipour
vivreavecSky,iln’yauraplusquetoietHayleyici.Tunesaurapasquoifairedetoutecettetranquillité.»
Ilrenifle.«Commesijepouvaisunjourmedébarrasserdevous,lesmecs.Vousêtestousiciplussouventquechezvous.»
«Jepeuxtedemanderquelquechose?»dis-jedoucement.Jeneveuxpasmemêlerdesesaffairespersonnelles,maisjenepeuxpasm’enempêcher.
«Tupeuxtoujoursdemander.Jeneprometspasquejevaisrépondre.»«Qu'est-cequisepasseentretoietFriday?»Ilgémit.«Rien.Pourquoi?Qu'estcequ'ellet’adit?»Jelajouedécontracté.«Ellenem'ariendit.C’estjustequ’ilyacettesortedetensionquandvous
ensembledansunepièce.Qu'est-cequetuluiasfait?»«Jel'aiembrassée»,laisse-t-iléchapper.
Jem’étrangle.«TuasembrasséFriday?»Jecognemonpoingcontremapoitrine,essayantdefairerepartirmoncœur.
«Enfin,nousnoussommesembrassés.»Jesouris.«Commentc’était?»«Merveilleux»,souffle-t-il.Maisilréalisevitecequ’ilvientdedireetilsecalme.«Jeveuxdire,
c’étaitpasmal.»C’estunmauvaismenteur.«Tudevraisluidemanderdesortiravectoi»,dis-je.Ilsecouelatête.«Jel’aidéjàfait.Ellem'aditnon.Ҫafaitdesannéesqu’ellemeditnon.»«Tusaisqu’ellen’estpaslesbienne,non?»demandé-je.Ilhausseunsourcil.«Pasgrâceàtoi,maisoui.»Jerigole.«Désolé.»«Non,tunel’espas.»Maisilsourit.«Elleadesproblèmes»,dit-ilfinalement.«Jevoudraisbien
savoirquoi.»«Quelgenredeproblèmes?»demandé-je.«J’ensaisrien.Legenrej’ai-pas-de-famille.Cettefilleestcomplètementseule.Tusaisqu'ellene
rentremêmepaschezellel’été?»«Bon,ellen'estpasnéedansunchouniunerose».Jemetaisuneminute,carondiraitqu'ilréfléchit.
«Qu'est-cequis’estpasséquandtul’asembrassée?»«Desétincelles»,dit-il.«Desputainsd’étincelles.»Ilpousseunsoupir.«EtKelly?»Illèvelesyeuxversmoibrusquement.«Quoi,Kelly?»«JepensequeFridaynevoulaitpast’embrasserparcequetucouchestoujoursavecKelly.C’étaitça,
leproblème?»ObtenirdesinformationsdelapartdePaul,c’estcommearracherdesdents.«Jen'aipascouchéavecKellydepuisquetoietmoienavonsparlécematin-là.J’aicouchéavec
personnedepuisquej’aiembrasséFriday.Jenepeuxpaslachasserdemonputaindecerveau.»«Alorsvas-y.»Ilsecouelatête.«Elleaditpasquestion.Tuveuxsavoirsesmotsexacts?Putain!Pasquestion,
Paul,espècedefilsdepute.Puisellem'aditd'allermefairefoutre.»Ҫac’estduFriday.Ilfautl'aimer.Soudain,onfrappeàlaporte.Jesautepourallerouvrir,espérantdufondducœurqueSkyestvenue
mevoir,pourêtresûrequetoutvabien.Pourmedirequ'ellem’aimeetqu’ellenepeutpasattendreuneminutedepluspourmevoir.J'ouvrelaporteetmoncœurs’arrête,maispourunetouteautreraison.
Cen’estpasSkyquisetientsurlepasdemaporte.C’estApril.Ellealesbrascroisés,etelleesttoutemouillée.Sonmaquillageacoulésursonvisage,etelleressembleàunratonlaveuràmoitiénoyé.Elleporteencoresarobedemariage,etuneflaqued'eauseformeparterreendessousd’elle.
«Puis-jeentrer?»demandet-elle.Jemereculeetlalaissepasserdevantmoi,rentrerdanslamaison,etrentrerdansmavie.
S
35
kylar
PAPAESTENCOREentraindefairelavaisselleetdenettoyerlacuisinequandjerentreàlamaison.Jejettemescléssurlatable,etilsetourneversmoi,s’essuyantlesmainsavecuntorchon.«Jenepensaispasquetuseraisàlamaisonavantdemainmatin»,dit-il.
Jehausselesépaules.«Mesenfantsmemanquaient»,dis-je.Jesouris,parcequec’estvrai.Ilsm’ontvraimentmanqué.
«Jen’auraisjamaispensét’entendredireça.»Ilposeletorchonsurlecomptoiretcroiselesbras.«Est-cequeMattt’atrouvée?»
J'acquiesce.Jen’aipasbesoindeluiendireplus.«Qu’est-cequis’estpassé?»demande-t-il.«Destrucs»,dis-je.«Çan'apasd'importance.»«Si,çaena,Sky,»proteste-t-il.Jen’aimepasqu'ilsecomportecommeça.Jen’aimepasçadutout.Iln’enapasledroit.«Qu’est-ce
quitedonneledroitdemeposerdesquestions,papa?»dis-je.Lesmotsrestentsuspendusdanslesairsentrenous,visiblesetpalpables,presquevivants.«J’aifaitcequetuvoulais.J’aipristesresponsabilités.Celanetedonnepasdroitàunbilletd’entréegratuitdansmavie.»
«Jeneveuxpasunbilletgratuit»,dit-il.Ilsedétourne.«Peuimporte»,marmonne-t-il.Jelaisseéchapperlesoupirquejeretenais.«Qu’est-cequetuveux,àlafin,papa?»demandé-je.«Jeneveuxpasunbilletgratuit,Sky»,dit-il.«Maisjeveuxgagnerunbillet.J'essaie.Etjesaisque
j’aibrillamentfuittoutemavie,maislàjeneveuxpasfuir.»Illèvelesmainsenl’aircommes’ilserendait.«Alors,qu’est-cequis’estpasséavecMatt?»
«Ilestvenumevoir»,avoué-je.«Ilestvenuàmonappartement.Pourquoituluiasdonnémonadresse?»
Ilrit.«Cepauvregarçonétaitdévasté.Jenepouvaispaslelaissersouffrir.»«Pourquoitesoucierais-tudelasouffrancedeMatt?»Jecroiselesbrasetlefixe.«J’aifuitlasouffrancedetamèrependantlongtemps.Etlatienne.Etmaintenantquejesuisentrain
dem’intéresserauxautres,tun’aspasbesoindemelereprocher.»«Si,j’enaibesoin.»JeressembleàMelliequandellen’obtientpascequ’elleveut.Ilrit.«Tupeuxlefaire.Maisçanenousmèneranullepart.»Ilattenduninstant.«Tusaisqu’ilest
venumevoir,non?»demande-t-il.Jelèvelesyeuxauciel.«Jenesuispassourde,papa.Tuviensdemeledire.»
«Pasaujourd'hui,Sky.Hier.Ilestvenumevoir.»Jevaisauréfrigérateuretprendsunebouteilled'eau.LaChunkyMonkeymedonnesoif,
apparemment.«PourquoiMattseraitvenutevoir?»«Ilvoulaitmapermissionpourt’épouser.»Jelaissetombermabouteille,etelleroulesurlesol.«Ilvoulaitquoi?»«Tun’espassourde,Sky»,dit-il.«C’estpasdrôle,papa.»Maisunsouriretraversemonvisage.«Ilt’avraimentdemandéça?»Ilsouritaussi.«Oui,ill'afait.Jeluiaiditquevouspouviezjustevivreensemblecommefontles
jeunes,maisilm'aditqu'ilnepouvaitpasparcequ’ilyavaitdesenfantsinfluençablesdanslamaison.IladitqueSethallaitapprendreàtraiterlesfemmesd’aprèslafaçondontiltetraite,etqueJoeyetMellieapprendrontàtraiterleshommesd’aprèslafaçondonttuletraites.Etviceversa.Donc,ilveutt’épouserettoutfairelégitimement.»
Moncœurseréchauffeàcetteidée.«Ilnemel’apasencoredemandé.»Maisjesaiscequeseramaréponse.Jetouchemonannulaireavecleplatdemonpouce.Jeveuxporterl’alliancedeMatt.Jeveuxqu'ilsoitmonmari.
Papavoitmonsourire.«C’estlebon,hein?»demande-t-il.«Ouais»,dis-je.«C'estlebon.»«Jesentaisqu'illeserait.Jel'airencontréquandKendraétaitmalade.Ilal’aird’êtreunepersonne
merveilleuse.Gentiletgénéreux.Etpersévérant.»Ilmescrute.Jeris.«Ilestcertainementpersévérant.Maistusaiscequejepréfèrechezlui,papa?»demandé-je.Ilhausselessourcilsaulieuderépondre.«C’estlefaitqu'ilétaitprêtàabandonnercesoir,etàpartir,pourlebiendesenfants.»«Jenecomprendspas.»Ilal'airconfus.«Jesuisretournéàmonappartementparcequejenevoulaispasl’affronter.Ilestvenuetm'aditqu'il
abandonneraitsijeretournaisauprèsdesenfants,parcequ'ilsneméritaientpasquejeleslaisse.Ilaabandonnélabataille.Ilestparti.Etçamel’afaitaimerencoreplusqu’avant.»
Papaavanceversmoietm’étreintmaladroitement.Iln’estpasaussibonqueSethàceniveau-là,maisilessaie.Ilmériteunbonpointpouravoiressayé.
Jeregardemonpère.«Tuluiasditoui,papa?»demandé-jetranquillement.Ilbalayemescheveuxdemonvisage.«Oui,Sky.Jeluiaiditoui.»Jesouris.«Jesuiscontente.»«Moiaussi.Contentquetul’aiesrencontré.Contentqu’ilsoitcapabledet’aimercommetule
mérites.»Ilm’embrassesurlefront.«Ehbien»,souffle-t-il,«puisquejesuisici,tuveuxallerlevoir?Jecomptaispasserlanuit.»
AllervoirMatt?Jemordillemalèvreinférieureetréfléchis.«Ҫanetedérangeraitpas?»demandé-jetranquillement.
Ilmetirecontreluietm’embrasseànouveausurlefront.«Ҫamedérangeraitquetun’yaillespas.Vacherchertonbonheur,petite.Tulemérites.»
Avantdepartir,jejetteuncoupd’oeilàMellieetJoey,etcommelaportedeSethestentrouverte,jejetteuncoupd’oeilsurlui,aussi.Ilremuequandjeretirelesécouteursdesesoreilles.
«TanteSky?»dit-il,ensesoulevantsursescoudes.«Qu'est-cequinevapas?»«Rien»,murmuré-je.«Jevenaisvoirsitoutallaitbien.»«Mamèrefaisaitçaaussi»,murmure-t-ilenroulantdel’autrecôté.«Jet’aime,tanteSky»,dit-il
calmement.Puisj'entendsunronflements’échapperdesagorge.Jesouris.Jenepeuxpasm’enempêcher.Papasetientprèsdelaporteenattendantquejesorte.«Prendstonimperméable.Ilpleut.»Jeleluiprendsdesmainsetl’enfile.«Mercid'êtrelà,papa,»dis-je.
Ilhochelatêteetsebalancesursestalons.JesorspourallerchezMatt.Jesouhaitejustequ'ilaitenviedemevoirautantquej’aienviedele
voir.
M
36
att
VIEDEMERDE.JerefermelaportederrièreApril.Jenesaispasquoiluidire.Ondiraitqu'elleaétérenverséeparun
camiondemaquillage.Etqu’elleestpartie.Lelongdelaroute.Souslapluie.«Jesuisdésoléedetedéranger»,dit-elle.JevoisPaulseleveretpartirverslecouloirendirectiondesachambre.«Necomptepasalleroù
quecesoit»,luidis-je.Ilsefige.Ducoup,ilvaseprendreunebière.«April»,dit-ilavecunhochementdetête.«Tuasvraimentunesaletronche.»«Merci»,marmonne-t-elle.Ellerenifle.Ilnes'attardepas.Ilretournes’asseoirsurlefauteuil.L’enfoiré.«Pourquoitueslà?»demandé-je.Elledégoulinepartoutsurleputaindeplancher.Elleenroulesesbrasautourd'elleetfrissonne.Jeregardeattentivementsonvisage.Seslèvressontun
peubleues,etelleclaquedesdents.«Putain!Vadoncluichercheruneserviette,têtedecon!»criePaul.Maisilneselèvepaspour
m’aider.Jemetourneversl'armoireàlinge,maistoutàcouponfrappeàlaporte.Merde.Sic’estKenny,jelapoussedanslecouloiretdirectementdanssesbras.Jemeraidisetouvre
laporte.MoncœurseserrelorsqueSkylèvesapetitemainversmoi,l’agite,etdit:«Salut,Matt.»Jen’aijamaisétéaussiheureuxdevoirquelqu'undetoutemavie.«Jesuistellementheureuxquetu
soislà»,dis-je.Jepassemamainderrièresoncouetlatireversmoi,parcequ’ilfautquejel’embrasse.Jenepeuxpasattendreunesecondedeplus.
Ellemarmonnecontremeslèvres.«Jenepouvaispasattendrejusqu'àdemain»,dit-elle.Jelèvelatêteetlaregarde.«Jesuistellementheureuxquetun’aiespaspuattendre»,luidis-je.Paulgloussedanssonfauteuiletsefrappelegenou.Ils’amusevraimenttropbien,cetenfoiré.Sky
regardepar-dessusmonépauleetsefige.«Qu'est-cequ'ellefaitlà?»demandet-elle.Sesyeuxcherchentlesmienscommesielleallaittrouverlaréponsedansmonregard.Maisellenevarientrouverparcequ’apparemmentj’aidelamerdeàlaplaceducerveau.
«J’enaipaslamoindreidée»,murmuré-jeavecvéhémence.EllefixeApriluneminute,puissonexpressionseradoucit.«Tudoisl'aider»,dit-elle.«L’aideràquoi?»demandé-jed’untonmauvais.«Valuichercheruneputaindeserviette»,criedenouveauPaul.«Sansdéconner!»
Jegrincedesdents.Jeneveuxpasallerluichercheruneserviette.Jeveuxqu'elleparte.Etqu’elleemmènetoutsonsystèmehydrauliqueavecelle.
SkymelâcheetsedirigeversApril.Ellelaprendparlecoudeetlaguideverslasalledebains.«Allez,»dit-elledoucement.«Ilfauttenettoyer.»
AprilselaissepousserdanslasalledebainparSky,sarobetrempéetraînesurlesolcommeunphoquehumideetglissesurnotremoquette.
Skylapoussedanslapièceetseretournepourmeregarderd’unoeilmauvais.Puisellesecouelatête,soupireprofondément,etentredanslasalledebain.
«C’estfoutu»,ditPaulavecunriresardonique.«C’esttoiquiesfoutu»,dis-je.«Tuauraispuaider.»«Qu'est-cequej’auraispufaire?C’esttapetiteamie.»«Ex-petiteamie»,rectifié-je.«Ehbien,tonex-petiteamieestdanslasalledebainavectapetiteamieactuelle.»Ilritdenouveau.
«Vamechercheruneautrebièrequandtuaurasnettoyétoutecetteeau.»Paf!Ilbalancesespiedssurlatablebasse.«Etprendstescouillesdanslapoched’Aprilquandtuiraslà-bas.»
«Mescouillesnesontpasdanslapoched’April.»EllessontdanslapochedeSky.Heureusement.«Mmmmmm»,fredonne-t-il.Jeluipasseuneautrebièreetcommenceànettoyerl'eau.Skyouvrelégèrementlaportedelasalledebainetpasselatêtedehors.«Puis-jeavoirdes
serviettes?Etdesvêtementspourelle?»«Qu’est-cequetufaislà-dedans?»sifflé-je.Elleregardeàl’intérieur.«Elleesttoutepourrie»,chuchoteSky.Ellesortetfermelaportederrière
elle.«Elleétaitgelée,alorsjeluiaifaitcoulerunbain.»«Emilyalaissédushampooingdefilleici.Souslelavabo.»«Tupeuxtrouverdesvêtements?Unshort,oun’importequoi.»Skydisparaîtdenouveaudanslasalledebain.Jeprendsunepairedeshortsdesportetuntee-shirt
quejen’aimepas.D’ailleurs,jepensequec’estAprilquil’aacheté.Jefrappedoucementàlaporte.Skyressort.«Commentçasepasselà-dedans?»demandé-je.
«Çasepasse»,murmure-t-elleenroulantdesyeux.«Elleaeuunedurejournée.»Bien.Tantmieux.Commeelleafaitsonlit,ellesecouche.«Désoléd'entendreça»,mehâté-jede
mentir.Ellelèvelesyeuxaucieletdisparaîtdenouveaudanslasalledebainaveclesserviettesetles
vêtements.Jefaislescentpaspendantunevingtainedeminutes,jusqu'àcequePaulmegueule:«Tuvasfaireun
troudanslamoquette.»«Quiçaemmerde?»Maisjem’assiedssurlecanapéàcôtédesonfauteuil.«Dequoipenses-tuqu’ellesparlent?»demandePaulavecunsourireidiot.«Aucuneidée.»«Jepariequ'ellesdiscutentdelatailledetabite»,raille-t-il.«Ferme-la.»«Oudecommenttun’asjamaisapprisàutilisertalangue.»«Vastefairefoutre.»J’aibeaucoupdetalentavecmalangue.«Oudelafaçondonttuteraseslescouilles.»«Espèced’enfoiré!»Maisunsouriretirelecoindemeslèvres.Iléclatederireetmepoussel’épaule.«Arrêtedet’inquiéter.»Jeregardel’ongledemonpouce,quej’airongéjusqu'àl’os.Laportedelasalledebains’ouvre,etjesautesurmespieds.Skysortenpremier,avecApril
derrièreelle.Aprilal’airbeaucoupmieux.Ellen’aplusdemaquillage,etsescheveuxsonthumidesetbienpeignés.Elleporteunevieillepaireshortsàmoietletee-shirtquejedéteste.Ellecroiselesbrasdevantsapoitrine.Qu'est-ilarrivéàsamonstruositéderobe?
Qu'est-ilarrivéàsonmariage?Qu'est-ilarrivéàsonbébé?Jeregardesonventreetréalisequ’onvoitunepetitebosse.Cequela
robedemariéecachaitestmaintenantcomplètementvisible.Maiscen’estpaslemien,doncjem’enfichecomplètement.Jeforcemesyeuxàremonterjusqu’àsonvisage.
«Mercidem’avoirlaisséentrer»,ditApriltranquillement.«Pourquoies-tuvenue?»demandé-jeenfin.J’aibesoindesavoir.«Jen’étaispasaucourantpourKennyetmademoiselled'honneur.Mercidemel’avoirdit.
Apparemment,j’étaislaseuleànepaslesavoir.»Savoixestcalmeetunpeurauque,commesielleavaitpleurélongtemps.
«OùestKenny?»demandé-je.Ellehausselesépaules.«Probablementàl'hôpital.»Al’hôpital?«Quoi?»«Jel’aifrappéàlatêteavecunvase,enquelquesorte.»Elletendlesmainspourmontrerlatailledu
vase.«Ungrand.»Ellefaitunerotationdel'épaule.«Ilétaitunpeulourd.J’aiencoremalaubras.»Paulrit.Jeleregardedetravers,etillaferme.«Salut,Paul»,dit-elle.«April»,marmonne-t-il.Ilmontelesondelatélé.«Jedevraisyaller»,ditApril.EllesetourneversSkyetluitendlesbraspouruneaccolade.
«Merci»,luidit-elle.«C’étaittrèsgentil.»Jelesregardetouteslesdeux.Skylatireetlaserrecontreelle,luifrottantdoucementledospendant
uninstant.Maisqu’est-cequis’estpassédanscetteputaindesalledebain?Aprilreculeets’essuielesyeux.«Jesuiscontentquetul'aiesfrappé»dis-jeàApril.Ellefaitunsourirelarmoyant.«Moiaussi.»Ellereprendsarespiration.«Matt,jesuisdésoléepour
tout»,murmure-t-elle.«Jesais.»Quepuis-jedired’autre?JetireSkyprèsdemoietpassemonbrasautourdesesépaules.«Toutestbienquifinitbien»,dis-
je.«Pourmoi,entoutcas.»Aprilpousseunsoupir.«J’aieucequejeméritais.»J’acquiesce.Qu’est-cequejepourraisrajouter?Skymedonneuncoupdecoudedanslescôtes.«Quoi?»demandé-je.Jemefrottelescôtes.«Jesaisquej’aieucequejeméritais.»Aprilposeunemainsursonventre,etmoncœurseserre
pourelle.«J’aipréférélapassionàl'amour,etregardezoùçam’amenée.J’auraispuavoiruneviestableetheureuse.»
Oui,maiselleneseraitpasenceinteencemoment.Ҫa,jeneleluidispas,parcequeçanelaregardepas.
Apriltendlesbras.«Puis-jet’embrasser,Matt?»demande-t-elletimidement.Skyetmoidisons«non»enmêmetemps.Aprillaisseretombersesbras,etellesourit.«Jenevousenveuxpas»,ditApril.«Detoutefaçon,jen’auraispasenviedem’embrassernon
plus.»«Jenesuispasencolèrecontretoi,April.Plusmaintenant».Ҫa,jepeuxleluidire.Etçaneme
dérangepasqu’ellelesache.«Maintenant,tuasdelapeinepourmoi?»demandet-elle.
«Jemesenspleind'espoirpourtoi»,dis-je.JeserreSkycontremoi.«Prendssoindecebébé,d'accord?»
«Biensûr»,dit-elleenhochantlatête.Ellesedirigeverslaporte,etSkyl’ouvrepourelle.«Merciencore,Sky.»
Skyacquiesce,etAprilsortdemavie,pourlatoutedernièrefois,j’espère.J’attrapeSkyetlaserredansmesbras,etjeluimurmure:«Jesuistellementheureuxquetusois
venuequandillefallait.»
S
37
kylar
C’ESTbond’êtredanslesbrasdeMatt.Jelelaissemeteniruneseconde,puisjefaisunpasenarrière,lepoussedoucementetagitemondoigtsoussonnez.«Qu'est-cequetuauraisfaitavecellesijen’étaispasarrivée?»
Ilsegrattelementon.«Aucuneidée.»Ilrit.Paulrit.«Merde,»dit-il.«Enparlantd’avoirunesaletête...»Jeluijetteunregardmauvaisetilsetasse,essayantdesefairetoutpetit.Maisilestpasvraiment
contrit.Ҫa,jelesais.«Jesuisunpeutristepourelle»,avoué-je.«Tunel’aspasvuedanslasalledebain.»«Dieumerci»,marmonnePaul.«Elleaeuunsacréculotdevenirici.»«Ellen'avaitpasd'autreendroitoùaller»,luidis-je.«EllevitavecKennymaintenant,depuisla
semainedernière.Etellevientdelefrapperàlatêteavecunobjetdepoids.»Jeris.Cettepartiedel’histoiremefaitrire.
«Maisellenepouvaitpasdécemmentcroirequ'elleseraitlabienvenueici»,ditPaul.«Elles’estfaitbeaucoupd'ennemis.Iln’yapasbeaucoupd’endroitsoùellesoitlabienvenue.»Je
montrelasalledebain.«Sarobeestencoredanslabaignoire.Elleaditdelabrûler.»«Puis-jesimplementlajeterparlafenêtre?»demandePaul.Jehausselesépaules.«Ellesefichedecequetuvasfaireavec.»«Tuvasbien?»demandeMatt,sonregardaussidouxquesesdoigtsquitraînentsurmonfront,
balayantlescheveuxdemonvisage.Jedésignelaportedupouce.«Apriletmoiavonseuunelongueconversation.Enfin,j’aiparléetelle
aécouté.Jepensequ'elleacompris.»Sesyeuxseplissent.«Qu'est-cequetuluiasdit?»Jeregardeverslaportedesachambre.«Onpeutparlerenprivé?»Ilmeprendparlecoude,unpeucommejel’aifaitavecApril,etilmeconduitverssachambre.Paul
tousse.Ondiraitqu'ilestsurlepointdecrachersespoumons.Iltournesonpouceverslacuisine,etMattlèvelesyeuxauciel,vaàlacuisineetrevientavecunepoignéedepréservatifs.Ilsontuntiroirpleindepréservatifs?Danslacuisine?Quoi?
Mattritenfermantlaportedelachambrederrièrenous.Iljettelespréservatifssurlacommode.Ilyenaunevingtaine.«Tuesdugenreambitieux,hein?»demandé-je.
«L’espoirfaitvivre»,dit-ilavecunpetitrire.«Alorsqu'est-cequetuasditàApril?»demande-t-il
ens’asseyantsurleborddesonlit.«Jeluiaiditquejecomprenaisqu’elleavaitbesoind’aidecettefois,maisquejeluiserais
reconnaissantedeneplustesolliciter.»Ilhochelatêteetfaitunbruitaveclebasdesagorge.«Bien»,dit-il.«Ҫameplaît.»«Jepensequ'elleacompriscequejevoulaisdire.»«Qu’est-cequetuluiasditd’autre?»Illanceseschaussuresettendlamainenarrièrepourtirerson
tee-shirtsursatêtecommefontlesmecs.Jeregardelagrenouillesursonventre.«Jeluiaiditquetonprincegrenouilleavaitrencontrésaprincessegrenouille.»Ilrit.«Tun'aspasfaitça.»«Quelquechosedecegenre.»«JeviensjustementdedemanderàLogandemedessineruneprincessegrenouillepourmettreàcôté
decelui-ci.Jeveuxaussiavoirtonnomtatouésurmapeau.Quelquechosedepermanent.»«C’estsexy»,dis-je.«Toiaussi»,dit-ilcalmement.Ildescendsonpantalonsurseshanches.«Tuasunebonneraisond’enlevertesvêtements?»demandé-je.Etmoncœurbatlachamade.«J’aimetonpyjama»,dit-ilenmetoisantdespiedsàlatête.Sonregardglisselentementsurmoiet
çafaitbattremonsangdansmesveines.«Tul’avaisquandtuasprisletaxi?»«Jenepensaispasqueçatedérangerait.»«Ҫanemedérangepas.Maisjel’aimeraisencoreplussitul’enlevais.»Iln'aplusquesoncaleçon
surluimaintenant,etillefaitglisserverslebasetlejetteàl’autreboutdelapièced’uncoupdepied.Sabites’agitecommepourattirermonattention.Jesouris.Jenepeuxpasm’enempêcher.
«Pourquoies-tuici,Sky?»demande-t-il.Jetiremonhautpar-dessusmatête.Jeneportepasdesoutien-gorge.«Jesupposequetum’as
manqué.»«Quellepartiedemoit’amanqué?»demande-t-il.Ilsecouchesursonlit,savirilitésecambrant
verssonventre.«Letout»,dis-je.Ilprendsabitedanssamainetserre.«Moioumonpaquet?»Ilrit.Jelèvelesyeuxauciel.«Tuessibête,parfois!»«Vienst’asseoirsurmonvisage,etjelafermerai.»Jeris.Maismaculotteestsoudainhumide.«Nemetentepas.»«J’aiessayédetetenterdepuislejouroùjet’airencontré.Jemesuisassisàcôtédetoidanscette
église,ettutremblais.J’aivouluteconnaître.Immédiatement.Ҫam’afrappécommeunTGVenpleinepoire.»
Jefaitglissermonpantalonetmaculottelelongdemesjambesetlesenlève.Jesuiscomplètementnue,maisjem’enfiche.
«Tuaspristoutescesresponsabilitéssanssourciller,justeparcequelesenfantsavaientbesoindetoi.Etc’estunpeupourçaquejesuistombéamoureuxdetoi.Parcequesitupouvaisaimertroisenfantsquetuneconnaissaispas,tupourraispeut-êtrem’aimerunpeu,moiaussi.»Ilmefaitsignedem’approcher.«Tuasdelaplacedanstoncoeurpourmoi,Sky?»demande-t-il.«Jet’avaisprévenuquejevoulaistefairetomberamoureusedemoi.»
Jerampesurlelitjusqu'àcequemapoitrinetouchelasienne.J'enfourcheseshanchesetregardesonbeauvisage.«Tuasgagné.Jenepeuxpasvivresanstoi.»Jel'embrasse.Seslèvressontchaudesetdouces,etc’estsibondelessentirsouslesmiennes.«J'espèretuesprêtàavoirunegrandefamille.»
«Jesuisprêtàtoutcequevoudrasmedonner.»Ilcambreseshanchessousmoi,basculantdansmachaleurnue.
Mattnousfaitrouler,etils’installeentremescuisses.Ilpenchelatêteettitillemonmamelon,le
roulantdoucemententreseslèvres,letirantlégèrement,puislefrottantavecsalangue.«Tuesprêteàm’épouser?»demande-t-ilenlevantlatête.Ilmeregardedanslesyeux,etjejurequejepeuxvoirjusqu’auplusprofonddesonâme.Ilestbon,gentil,etilm’aimeavecuneforcequejen’auraisjamaisimaginée.
«Ouais»,murmuré-je.«Jet'épouserai.»«Jeteleredemanderaiquandjepourrailefairecorrectement.»«Ҫaneserapasaussimerveilleuxquecettefois-ci.»Ҫaneleserapas.Pasmoyen.Mattprendunpréservatifetlefaitroulersursonmembreviril.Ilpousseàl'intérieurdemoijusqu'à
cequ'ilnepuissepaspousserplusloin.Puisils’arrêteetbalayemescheveuxdemonvisage.«Jen’auraisjamaispenséavoirautantdechance»,murmure-t-il.
Sesbrasglissentsousmesépaules,etilmeserrecontreluitandisqu’ilcommenceàremuerseshanches.Ils’enfoncepuisrecule,encoreetencore,ponctuantchaquemouvementdepetitsgrognementsdansmonoreille.
Soudain,ils’arrêteettapotemacuisse.«Tourne-toi»,dit-il.Jesourisetluiobéis.Nousnel'avonsjamaisfaitcommeça,maisjesuisd’accord.Jesuisabsolument
d’accord.Mattglisseunemainsousmoietlaplongedansmesboucles,taquinantmonclitoris,etpar-derrièremoi,ilécartemesfessesets’enfonceenmoi.C’estrapideetdur,etabsolumentparfait.Jepoussemesfessesverslui,etilajustesatrajectoirejusqu'àmefairetrembler.«Jel'aitrouvé»,jubile-t-il.
Jecrieparcequejemesenssipleineetsiserrée,etMattestentraindebougeràl'intérieurdemoi.«Chut»,murmure-t-ilàcôtédemonoreille.
Merde.J’avaisoublié.«Matt»,murmuré-je.«J’aimelafaçondonttudismonnomjusteavantdejouir.Justeavantquetuaiescepetithoquetet
quetupoussescepetitcri.»Sesdoigtsbougentcontremonclitoris,lefrottantrapidementtandisqu’ils’enfoncepuissammentenmoi.
«Matt,Matt,Matt»,répété-je.Puisjeprendsunegrandeinspirationtandisqu’ilmepousseàl’extrêmelimite.
«Ҫaarrive»,murmure-t-il,puisilgrogneetjouitàl'intérieurdemoitandisquemesparoisseserrentautourdelui.Lajouissanceparcourtmoncorps,etiltravaillemonclitorisjusqu'àcequejesoisfourbue.Puisiltombesurmondos,lourdetchaudcommeunecouverture,tandisquesesdoigtssemêlentaumiens,etmemaintiennentsurlelit.Ilsecalmeetjesenssonsoufflechauddansmoncou,oùilenfouitsonvisage.Ilsoupireenseretirantdemoi,etjenepeuxmêmeplusbouger.Jeresteallongéenueetexposéeet,sisatisfaitequejem’enfiche.
Matts’agitederrièremoi,ilsedébarrassedupréservatif.Puisiltraverselelitenrampantetembrassemonépaule.«Jesuistellementheureuxquetusoislà»,dit-il.
Mattestl'hommeleplussincèrequej’aiejamaisrencontré.Ilmeditcequ’ilressent.Quantàcequ'ilnemeditpas,jepeuxlequestionnerdessusetilmerépondra.Ilnecacherien.
«Jet'aime»,luidis-je,etjegrimpepourm’allongersursapoitrine.Jetournelatêteetmonoreilleestjusteau-dessusdesoncœur.Ileststableetsolideet...ilestàmoi.«Tum’aimespourtoujours?»demandé-je.Jesoulèvelatêtepourregardersonvisage.
«Etencoreplusqueça»,affirme-t-il.«Matt»,commencé-je.Jenesaispascommentdirecequejeveuxdire.«Tuavaisditqu'ilfaudrait
unmiraclepourquetumemettesenceinte.»«Ouais»,dit-ilcalmement.«Etsijedisaisquejecroisauxmiracles?»«Jediraisquetuasenviedechosesquetunepeuxpasavoir.»Iln’arrêtepasdemetoucher,donc
c’estqu’iln’estniencolèrenitriste.Ilestjusterésigné.
«Mais…»commencé-je.Ilmetundoigtsurmeslèvres.«Maisrien,Sky»,dit-il.«C’esttoimonputaindemiracle.Pasle
bébé.Jen’aipasbesoind’unbébépourmesentircomplet.J’aijustebesoindetoi.»Ilrit.«Etj’aitesenfantsenprime.Quepourrais-jedemanderdeplus?»
«Matt,tupourraisvenirhabiteravecmoi?»demandé-je.Jeretiensmonsouffleenattendantsaréponse.
«EtSeth?»demande-t-il.«OnpourraitavoirunediscussionavecSeth.»«Jeluiparleraiquandnousrentreronsàlamaisondanslamatinée.»Ilbâille.«Tupeuxdormirici
cettenuit.»«Tuveuxvenirchezmoimaintenant?»demandé-je.Ilregardeletasdepréservatifssurlacommodeetsecouelatête.«Nousavonsencoreenvirondix-
neufpréservatifsàutiliser.»Ilmesoulèveetrepousselescouvertures,puislesremetsurnous.Jem’installedanssesbras.
«Jepensequenousdevrionsarrêterlespréservatifsetvoircequisepasse»,suggéré-je.Ilsecouelatête.«Paslapeine.»Jetrouvecetendroit–quiesttoutàmoi-entresonmentonetsonépauleetm’enfouisdedans.«Nous
enreparleronsplustard.»Jebâilleetfermelesyeux.Jenemesuisjamaissentieaussibien.
M
38
att
JEMERÉVEILLEavecSkydansmesbras.Jeveuxmeréveillercommeçatouslesjoursdurestedemavie.Sesfessessontcolléesàmonentrejambe,etnoussommesallongéscommedeuxcuillèresdansuntiroir.Jetendslamainderrièremoietprendsunnouveaupréservatif.Nousenavonsutiliséquatreautresdurantlanuit.Jepourraissuivresasuggestionetm’endispensercomplètement.Voircequisepasse.Maispasencore.Pasavantdel’épouser.Jeveuxqu'elleaitmonnom.Jeveuxquecesoitpermanent.
Elleremueetmemurmureunencouragementlorsquejepousseenelleparderrière.«Matt»,murmure-t-elle.Jepassemonbrasautourd'elle,essayantdelafaireréagir,maisellerepoussemamain.«Jenepeuxplusjouir»,proteste-t-elle.«Tum’asépuisée.»
Jelacaressedel'intérieur,avecdesmouvementslentsetnonchalants.Elleseresserreautourdemoi,etmêmesiellenepeutpasjouirquandjeluitoucheleclito,ellepeutcertainementprendrelachaudedouchedeplaisirquejeveuxluidonner.Ellemeserrefort,sifortquej’aidéjàenviedejouir.Ellehalèteetfaitcepetitbruit,etmaproprejouissancemefrappeplusvitequejenel’auraisimaginé.Jejouisenlatenantparl’épaule,avecdelentespoussées,etellem’accompagne.
Jecessedebougeretlatienscontremoi.Jen’aipasenviequ’elleseretiredéjà.Elleestsiparfaite,elleesttoutcequej’aitoujoursvoulu.
«Bonjour»,murmure-t-elle.Jeglousse.«J’aipresquehontedemoi»,dis-je.«Jen’aipasjouiaussivitedepuisquej’étaisado.»
Jelafaitroulersurledospourpouvoirlaregarderdanslesyeux.«Tuvoiscequetumefais?»«Jeleprendscommeuncompliment»,dit-elleavecunpetitrire.«Tuesprêteàrentreràlamaison?»luidemandé-je.Ellesouritethochelatête.«Onpeutyaller?»Jeclaquesesfessesnuesetris.«Biensûrqu’onpeutyaller.Lève-toi.Allonsprendreunedouche».Nousnousdouchonsrapidement,etelleseplaintd’avoirmalpartout.Jelalavedoucementet
l'enveloppedansuneserviette,puislafaitpasserfurtivementdanslecouloirpourqu’elleretournes’habillerdansmachambre.Lesoleilvientàpeinedeselever,etnousavonsl’airdedeuxados.Sescheveuxsontmouillés,etelleestencoreenpyjama.Jepréparequelquesvêtements,cettefois,parcequejenereviendraipasici.Jevaisdormirchezelle,àconditionqueSethn’yvoiepasd’inconvénient.
Nousnousarrêtonspourprendreunpetit-déjeuneretachetonsdesbeignetspourlesenfants.Quandnousentronschezelle,jemerendscomptequejerentreàlamaison.Sonpèrebricoledansla
cuisine,etMelliel’aideàfairesauterunecrêpe.Illèvelatêteetfroncelessourcils.«Salut,vous
deux»,dit-il.Ilmefusilleduregard.Jeris.Merde,c’estsonpère.Ilestcenséregarderdetraverstouthommequiadesintentionslubriques.Jesaisaussiquej’aisabénédiction,etc’esttoutcequim’importe.
«Bonjour»,gazouilleSky.Mellieseprécipiteetsejettedirectementdanssesbras.«J’avaispeurquetunereviennesplus»,ditMellie.«Commemamère.»Oh,merde!Jen’avaispaspenséàça.L’émotionm’étouffeetjedoisdéglutirpourlafairepasser.«Jenepartirainullepartpourlongtemps»,expliqueSky.«Mattnonplus.Onvaêtreicitousles
deux,unpeucommeunemamanetpapapourvous.”Melliemeregarded’unaircurieux.«Unemamanetunpapa?»Skyclignedesesyeuxbleus.«Oui.Unemamanetunpapa.Est-cequeçateconvient?»MellieprendlevisagedeSkydanssespetitesmainsetlaregardedanslesyeux.«Etvousnepartirez
pas?»demandet-elle.«Jamais»,ditSky.«Matt,nonplus?»demandeMellie.Sonregardestsceptique.«Matt,nonplus»,affirmeSky.JemedirigeverslachambredeSeth.Ilauncombataujourd'hui,j’ensuissûr,alorsildevraitêtre
levé.Jefrappeàsaporte.«Entrez»,crie-t-il.Jepassematêteàl’intérieur.Ilestentraindes’habiller.«Tuesbientôtprêt?»«Ouais»,dit-il.«Tuviens?»«Biensûr»,dis-je.Jem’approchedeluietm’assiedsauborddulit.«Onpeut-onparler?D'homme
àhomme?»«Ecoute,j’aiutiliséunpréservatif»,lance-t-il.«Quoi?»Jemelève.Sesyeuxs’agrandissent.«Oh,jepensaisquetuavaisdeviné»,dit-il.Ilgrimace.«Merde»,dit-il.
«J’aitoutfoiré.»«Tuasdesrelationssexuelles?»demandé-je.«Juste...enfin...unefois.»Ilregardepartoutsaufversmoi.Bonsang,ilaseizeans!«Tuesprudent,n’est-cepas?»demandé-je.«Est-cequ’ilfautqu’onailleacheterd’autres
préservatifs?»J’espèrequ’iln’enapasjustedemandéunàl'infirmièredel'écoleouquelquechosecommeça.
«Mmm,non...»dit-il.«J’enai.»«Bon,quandilt’enfaudrad’autres,tumelediras.»Ilhochelatêteetpousseunsoupir.«TunevaspasledireàtanteSky,n’est-cepas?»demande-t-il.Jememordsleslèvres.«Désolé,maisjenepeuxrienluicacher.»Ilhochelatête.«Commentça
s’estpassé?»Jeneveuxpasdedétails.Jeveuxjusteêtresûrqu'ilvabien.Ilcontinuedepreparersonsacavecsatenueetsonéquipement.«Bien,jesuppose.»Sonvisage
devientrouge.Lapremièrefoisestgénéralementfantastiquepourunjeunehomme,maispasvraimentpourunejeune
femme.«Quic’est?»demandé-je.«Ilfautquetul’amènespourqu’onlarencontre.»«C’estpastropcegenredefille»,dit-ilengrimaçant.«Siellevautlapeined’êtrebaisée,ellevautlapeined’êtreprésentéeàtafamille,crétin»,aboyé-
je.Cetrucmefaitchier.MaisjemesouviensavoireucettemêmeconversationavecSametPete.EtLoganaussi.Loganétaitencoreplusgrandbaiseurquelesjumeaux.«Maiscen’estpasdeçaquejevoulaisteparler.»
Illèvelesyeux.«Qu'est-cequetuvoulais?»Cettefois-ci,c’estàmontourdegigoter.Jenesaispaspourquoijemesensbêtededemanderson
avisàSethsurcesujet.«JeveuxépouserSky»,dis-je.
«D'accord...»dit-il.«Ҫateconvient?»Ilhochelatêtelentement,puisplusvite.«Çameva.»«Donc,jepensais,qu’enattendantlemariage,jepourraisemménagerici.»J'attendsetregardeson
visage.«Qu’est-cequetuenpenses?»«Tuluiasdéjàdemandédet’épouser,non?»«Ouais.»«Tunevaspaschangerd'avis?»«Siellemejetaitparlaporte,jereviendraisparlafenêtre.»Ilrit.«C’esttrèsbienquetuemménagesici,OncleMatt»,dit-il.Moncoeurpalpite.Ilvientde
m’appelerOncleMatt.Jefaisunpeupluspartiedesafamille.«Ҫameplait»,dis-jedoucement.«Moiaussi»,réplique-t-il.«Onferaitmieuxd'yaller.»Skys’estdéjàchangée,etelleestentraindemettreleursmanteauxauxfilles.Ҫavadurertoutela
journée,doncelleaaussiemportédelanourritureetdesjouets.Noussortonstousensemble.C’estnotrepremièresortieenfamille.Maissonpèrenevientpasavec
nousaujourd'hui,carilvavoirlamèredeSky.Sethgagneplusieurscombatsconsécutifs,etilarriveenfinale.ChaquefoisqueSethgagne,ils’arrêteaprèslematchetlèvesamainversleciel,commes’ilessayait
d’atteindreleparadis.J’enaileslarmesauxyeux.Sonderniermatchn’estpascommelesautres.Ilvaluttercontreungarçonquiestvraimentbon.Seth
vientdanslatribunepourmeparler.«OncleMatt»,dit-il,«jenesaispasquoifaire.»JevaisrécupérerJoeyenbasdesgradinsparcequ'elles’approcheunpeutropdutapisdelutte.Une
mouvementd’undecesgrandsgarçonsdanssadirectionpourraitlablesser.Jevaislachercheretlaramèneenhaut.Jesoufflesursonventre,puislajettesurmonépaule.Elleritetrestesuspenduelà,àsemarrer.«Aquelpropos?»demandé-je.
Ilmontrelebasdesgradinsd’unsignedetête.«Tuvoiscemecenfauteuilroulant?»demande-t-il.Oui,jelevois.Jel'aivudèsquenoussommesarrivés.«C’estlepèredemonprochainadversaire.»«Oh»soufflé-je.«Ilestmalade?»Ilporteunbonnetdelainesursatêtechauve,doncjepeux
devinerquelestsonproblème.«Phasefinaledecancer»,ditSethtranquillement.«Ettutedemandessitudoislaissersonfilsgagner?»Jepèselepouretlecontre.Jepeux
comprendrepourquoiSethestembêté.Etpourêtrehonnête,jelesuisaussi.«Ouais.»«Penses-tuqueçarendraitsonpèreheureuxqu’onluifassecadeaudumatch?»Sethsecouelatêteetmordillesalèvreinférieure.«Probablementpas.»«Seth,sij’étaissonpère,jevoudraisqu'ilfassedesonmieux,etquelemeilleurgagne.»Sethhochelatête.«Tienstoiprêt.»Jeserresonépaule.«Ilestpeut-êtremotivépourgagner.»Ilfaitquelqueskilosde
plusqueSeth,aussi.«D'accord»,dit-il.Etildescendàlatabledemarquepoursignerquandc’estsontour.«Quelestleproblème?»demandeSkyquandjem’assiedsàcôtéd'elle.ElleprendJoeysurmon
épauleetlaposeàcôtédeMellie,puisluimetuncrayondanslamainetluidonneunefeuilledepapier.Jeluifaitunsignedumentonetluiditcequisepasse.Elleal'aircompatissante.«Ҫadoitêtredur
pourluiaprèscequiestarrivéàsamère.»J'acquiesce.Ҫamefaitmal,putain,etcen’estmêmepasmoiquicombats.
«Tupensesqu'ilvaleluidonner?»demande-t-elle.Jesecouelatête.«J'endoute.»Ilnelefaitpas.Ilsejettedanslabataillecommeilsejettesurtoutlereste.Ildéchire.Legarçonestcostaud,etila
manquécollerSethautapisunefois,maisilrestedixsecondesauchrono.L'arbitreglissesamainsousl'épaulesoulevéedeSethpourmontreràl'autregarçonqueSethn’estpasencorecolléausol.Ilenestproche,etjeretiensmonsouffle.Skyestentraindecrieràcôtédemoi,ettoutelasallecommenceàcompteràreboursaveclechrono.Quandlechronos’arrête,Sethseretourne,etilspassentaudeuxièmeround.
Sethsebatpiedàpied,etilobtientdespointsenfaisanttomberlegarçon.C’estpresqueletroisièmeround,etilmèned’unpoint.Justeunpoint.Sethsetourneverslepèredesonadversaire,etl'hommelèvesonpouceenleregardant.Sethluisouritetretourneaucombat.
Sethfaitunmouvementdedingue,untrucquejen’aijamaisvu,etquipourraitbienêtredûàlasimplechance,etilfaittomberlegarçonsurledos.Sonadversairenepeutpasbougerlibrement,quoiqu’ilfasse.ToutcequeSethaàfaire,c’estdetenirlaprise.
Soudain,l'arbitreconstateuntombé.Sethsebaisseetaidelegarçonàserelever,etilss’étreignentensetapantdansledos.L'arbitrelèvelepoingdeSeth,etSkyhurleàpleinspoumonsàcôtédemoi.Seths’arrêteauborddutapisetlèvesamainversleciel.Ilfermelesyeuxetmurmuredanssabarbequelquechosequejen’arrivepasàdéchiffrer.Maisensuite,ilseretourneetvaverslepèredesonadversaire.
Ils’accroupitdevantluietluiditquelquechose.LesyeuxdeSethseremplissentdelarmes,etc’esttellementémouvant,soudain,quejedoisclignerdesyeuxpourempêcherlesmiennesdecouler.Skyn’essayemêmepas.Elleessuiesimplementsonvisage.
Sethsedirigeverslevestiairepoursenettoyer,etcen’estquesurlecheminduretourqueSkysetourneversluietdit:«Qu'est-cequetuasditaupèredecegarçon,Seth?»
Sethpousseunsoupir.«Jeluiaiditdecontinueràsebattre.C'esttout.»Jedoisencoreravalermeslarmes.Sethvaêtreunsacrémec.Skytendlebrasenarrière,prendla
maindeSethdanslasienneetlaserre.Ilsepencheetl'embrassesurlajoue.«Jet'aime,tanteSky»,dit-ildoucement.«Jet'aimeaussi,Seth»,souffle-t-elle.«Moiaussi?»gazouilleMellie.«Etmoi?»ajouteJoey.Skyritettendlebraspourleurchatouillerlespieds.«Vousdeuxaussi.»Puiselleprendmamaindanslasienneetdit:«Toiaussi.»Jeserresamaincarc’esttoutcequejesuiscapabledefairepourl’instant.
S
39
kylarDeuxmoisplustard
MAMÈREESTenfacedemoietfaitgonflermonvoile.Ҫaaétélongàvenir,maisonfaitdesprogrès.Elleestsortiedecurededésintoxicationilyaquelquessemaines,etnousavonspasséquelquestempsensemble.Onafaitdupop-cornetparléde...rien.C'estbien.C’estquelquechosequ'ellen'avaitjamaisétécapabledefaire.Moinonplus.J’aidûmettredecôtémesdoutesetmaméfiance.Parfois,sivouschoisissezdemarchersurlamêmeroute,ilfautcomblerlestrouspourpouvoirtrouvervosmarques.Maisd'autresfois,ilvautmieuxcarrémentprendreunenouvelleroute,etmamèreetmoisommessurunetoutenouvelleroute.Nousnousdécouvronscommesinousnenousétionsjamaisrencontrées.
Quandj’aieulanouvellehier,c’estlaseuleàquijel’aidit.JelediraiàMattaprèslemariage.Nousavonseudebonnesnouvellespourluilemoisdernierquandsaprisedesangarévéléqu'ilétaittoujoursenrémission.Aujourd’hui,jevaisluidonneruneautrebonnenouvelle.
«Tuessibelle»,ditmamère.Elleaarrangémescheveux,etelleamêmetenumarobequandj’aidûfairepipiunedernièrefois.Elleavraimentétélàpourmoi,aujourd'hui.
«Merci»,soufflé-je.J’ailesnerfsàvif,pasàcausedumariage,maisàcausedecequej’aiprévupourlasuite.«TuaslecadeaudeMatt,hein?»demandé-je.
Elletapotesapochette.«Jel'ai.Ilestensécurité.»NousavonsdécouvertlasemainedernièrequelepèredeJoeyetMellieestprêtàrenonceràses
droitsparentauxetnouslaisselesadopter.Ilss’appelerontReed.Mattn'ajamaisétéplusheureux,maisj’ailesentimentquelesnouvellesd'aujourd'huilerendrontencoreplusheureux.NousaimerionsadopterSethaussi,maisilditqu'iln’enapasbesoin.Ilditqu'ilveutgarderlenomdesamère.Ҫanemedérangepas,tantqu'ilsaitqu'ilestaussinotreenfant.Etjesuissûrequ’illesait.
Mamèremeserreunedernièrefoisetvaprendresaplace.J'entendslamarchenuptialecommencer,etpapavientmechercher.«Iln’estpastroptardpour
renoncer,situlesouhaites»,dit-il.Jesecouelatête.«Jamais.»Ilrit.«Jelesavais.»Ilmetendsoncoude.Jeglissemonbrasàl'intérieur.Jen’aiquetrois
demoisellesd'honneur,etellessontdéjàtoutesdeboutàl’avantdel’église.Friday,Reagan,etEmilysontdelafamille,maisellesontétéd'accordpoursemettresurleurtrenteetunetm’accompagner.Biensûr,MattavouluavoirtoussesfrèresetSethaveclui.Ilnepouvaitpasenlaisser,donclescôtéssontunpeudéséquilibrés.Maisçanemedérangepas.
Jemarchejusqu'àl’alléecentraleetlèvelesyeux.Lesinvitésselèvent.Maisjenelesregardepas.JeregardeMatt.Jepeuxdevinerlemomentoùilmevoit,parcequesesyeuxdeviennentvitreuxetsabouches’ouvreengrand.Jeregardesonvisagetandisquejem’avancedansl'allée.Paullefrappesurlebras,etilnemequittetoujourspasdesyeux.Monpèrem’embrassesurlajoue,etlerestedelacérémoniepassecommeunrêve.JeregardeMattdanslesyeuxetprononcemesvœux,etluilessiens.Quandc’estlemomentdesalliances,jeluilaisseglisserlamiennesurmondoigt,etrienn’ajamaisétéaussibon.Jusqu'àcequejeglisselasiennesursondoigt.Etlà,c’estparfait.
«Vouspouvezembrasserlamariée»,ditleprêtre.Mattprendmonvisagedanssesmains,sesdoigtsécartéstouchentmonoreille,etildéposesurmes
lèvresunbaiserquimecoupelesouffle.Paulsemetàtousserbruyammentpournousarrêter.LorsqueMattlèveenfinlatête,ilmeregardedanslesyeux.Jetienssespoignetsetnepeuxpasmedétacherdelui.
Leprêtredit:«J’aimeraisvousprésenterM.etMmeMatthewReed!»Lafoulesedéchaîne,etnoussortonssousunepluiedegrainespouroiseaux.Nousfermonstousles
deuxlesyeuxetnouslaissonsinonderdegraines,enprofitantdechaqueseconde.FridaytientMellieparlamainetReagantientJoey,alorsnouslesprenonsdansnosbras,unechacun,
etnouscouronsverslasallederéception.Nousrecevonsunetonnedefélicitations,etpuisc’estlemomentdeporteruntoast.
Paulselèveetbranditsonverre.«S’ilyabienquelqu'unquiméritel'amour,c’estmonfrère.»Ilarrêtepourseraclerlagorge.«Jesuiscontentqu’ill'aittrouvé.Sky,tuasrendumonfrèreencoremeilleurqu’ilnel'étaitdéjà,etjesaisqu'ilvafairelamêmechosepourtoi.Tusaistoutdelui,ettul’aimesquandmême.»Lafoulerit,etMattfaitsemblantdeserenfrogner.«Avous,àvotreamouretàvotrevieetvotrefamille.Puissiez-vouscontinueràêtrebénis.»
Ilinclinesonverreetboit.Mattaussi.Puistoutelasallefaitdemême.Saufmoi.«Qu’est-cequ’ilya?»demandeMatt.
«Rien»,dis-je.Jefaissigneàmamèredevenir,etellemetuneboîtedansmesmains.Elleestpetite,maiselleestlourde.«J'aiuncadeaupourtoi.»
«Jecroyaisquelevoyagedenocesétaitnotrecadeaucommun»,merappelle-t-ilenfronçantlessourcils.NouspartonscesoiraveclesenfantssurlacôteenCaroline.Ilmetardetrop.
Jeluifaissignedeprendremonpaquet.«Lesvacancesc’estnotrecadeau.Ҫa,c’estunbonus.»Jeclignedesyeuxpourchasserleslarmesquiseformentdéjàdansmesyeux.
Ilfaitunegrimaceetouvrelaboîte.Ilregardeàl'intérieur,etsembledéconcerté.Ilretirelepetitarticledelaboîte.C’estunebarboteuseavecdestatouagespartout,etsurledos,ilyalenomdeReed.«Qu'est-cequec’est?»demande-t-il,unpeuperdu.
Puissesyeuxs’agrandissent.Fridaypousseunpetitcriquandelleréalisecequisepasse,etlerestedelafoulegrondeets’agite.«Est-ce...?»demande-t-il.Ils’arrête,parcequ'ils’étrangled’émotion.
«Oui»,dis-je.Leslarmescoulentsurmonvisage,etjem’enfiche.Jemepencheverslui.«Tum’asfoutueencloque.»
Ilmeprenddanssesbrasetmeserrefort,etunsanglotletraverse.«Tuessérieuse?»«Absolumentsérieuse,Matt»,dis-je.«Maisattends.»Jebaisselesyeuxetsecouelabarboteuse.
Unedeuxièmeentombe,etMattl’attrapeauvol.«Deux?»demande-t-il.J’acquiesce,siémueparsaréactionquejenepeuxpasparler.«Deuxminusculespetitsbattementsde
coeur,»dis-jedèsquejelepeux.«Putaindemerde»,souffle-t-ildansmonoreille.Ilmeserresifortquejecouine.«Putain,jet'aime
trop»,dit-il.Ilprendunesecondepourmerenifleretsecalmer,puisiltombeàgenouxetposesonfrontcontre
monventre.Ilditquelquechosedoucementàsesenfantsànaître,etjenesaispascequec’est,maisjesaisquec’étaitentreluieteux.OuluietDieu.L’unoul’autre.
Puisilselèveetregardelafoule.Lamoitiéd'entreeuxontleslarmesauxyeuxcommenous.«Voussavezcequeçaveutdire?»demande-t-ilànotrefamilleetnosamis.
Ilyaungrondement,maisilnepeutpasentendreunevoixplusquelesautres.IlmontreLogan.«Ҫaveutdirequemesspermatossontmeilleursnageursquelestiens,petitfrère!»,
dit-il.Ilsigneenparlant,etLoganluifaitundoigtd’honneur.Maisilrit.Ilpassesesbrasautourd’Emilyetposesesmainssurlapetitebossedesonventre.
Jeluitapesurl’épaule.«Etsic’étaitmesovulesquiétaientfabuleuses,etpastonsperme?»«Etsic’étaitnous?»demande-t-ilcalmement,etilm’embrasse.«Nousdeuxensemble.»«Jet’aiditquejecroyaisauxmiracles,Matt,»dis-jequandjepeuxenfinleverlatête.«C’esttoimonmiracle»,dit-il.«Toi.Rienquetoi.»Joeytiresurlajambedesonpantalonpourqu’illaprenneauxbras.Ill'embrassebruyammentsurla
joue.Ellechuchoteàsonoreille.Ilseretourneetdit:«Oh,quelqu'undoitalleraupetitcoin.»Illèveundoigt.«Jerevienstoutdesuite.»Etilarrêtelafête,justepourl'emmenerauxtoilettes.
Lesmiracles.Oui,j’ycrois.
DUMÊMEAUTEUR
Grand,Tatoué,etEnvoûtant
Secrète,Sexy,etSpirituelleCalmement,Prudemment,Complètement
JalousieetPetitsCaramels24Heures
LarevanchedeReaganetlarupturedesfiançaillesd’EmilyUnMiraclepourMatt