Upload
others
View
0
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
RejoignezlesEditionsAddictivessurlesréseauxsociauxettenez-vousaucourantdessortiesetdesdernièresnouveautés!
Facebook:cliquez-ici
Twitter:@ed_addictives
Egalementdisponible:
Lejeudumilliardaire
CelafaitdixansqueSarahLyndonn’apasvuHaroldAscott,dixansqu’elleseposedesquestionssurlaraisondesondépart,
qu’ellesedemandesiellecomptaitréellementàsesyeux,elle,lapetitesœurdeMark,lemeilleuramid’Harold,tragiquement
mortàl’aubedeses20ans.
Depuis,Sarahagrandi,elles’estconstruiteloindeceluiquicomptaittantdanssoncœurd’adolescente,elleestdevenueune
femme.QuantàHarold,ilestaujourd’huiàlatêted’AscottCommunications:charismatique,talentueux,déterminéet…
multimilliardaire.
Parviendra-t-ilàréparerseserreurspassées?Etelle,pourra-t-elleluipardonner?
Tapotezpourvoirunextraitgratuit.
Egalementdisponible:
Jet’aime…toinonplus
«Maisquelcon,cemec!OK,jemesuismêléedecequinemeregardaitpas.OK,c’estmoiquil’ai
suivipourcommencer.
OK,jeletrouveàtomberavecsonregardnoir,samâchoirecarrée,seslèvrescharnues…Maisbordel,qu’ilest
insupportable!
Cettefilature,c’estl’enquêtedemavie,queçaluiplaiseounon,etjenevaispasmelaisserintimiderparunconnard
arrogantetprétentieux!»
Tapotezpourvoirunextraitgratuit.
Egalementdisponible:
DarkFever
AlbaClancyfaitsonentréeàlabrigadedesStupsdelapolicedeMiami.Pleinedeconvictionsetd’idéauxdejustice,elle
comptebiensedonneràcentpourcentdanssontravail.Maisc’estsanscompterlecoupdefoudrequ’ellevavivreencroisant
lechemindeMatthewFerris,multimilliardaireetfilsduredoutableBobbyDragonFerris,lechefd’uneimportante
organisationcriminelledeMiami.Etcontrelescoupsdefoudre,lesidéauxnepeuventpasgrand-chose.AlbaetMatthewsont
emportésdansleurpassionirraisonnée,semettantl’unetl’autreenpérildansleursuniverssidifférents.
Maissisonmystérieuxamantn’étaitpasceluiqu’ellecroit?
Tapotezpourvoirunextraitgratuit.
Egalementdisponible:
Bliss-Lefauxjournald'unevraieromantique,1
Emmaestuneauteureàsuccès,elleinvente,décritetfaitvivredesmultimilliardaires.Ilsontbeaux,ilssontjeuneset
incarnenttouteslesqualitésdontunefemmepeutrêver.Quandunbeaujourelleencroiseunenvrai,elledoitaffronterla
réalité:beauàsedamnermaisunegosurdimensionné!Etarrogantavecça…Maiscontrairementauxprincescharmantsde
sesromans,ilestbienréel.
BienvenuedansBliss,lejournalintimed'EmmaGreen,quivousracontepresquetout.Non,vraimenttout!
Tapotezpourvoirunextraitgratuit.
Egalementdisponible:
Sublime-moi
Lui:milliardaire,businessman,terriblementséduisant.
Mondéfaut:êtretombéeamoureusedeceluiqu'ilnefallaitpas...
ÀNewYork,c'estlasaisondescérémoniesentoutgenre.Onm'aconfiélacouverturedugalaannuel
delafondationFightfor
Education.C'estlàquejel'airencontré.Toutétaitsibeau,sifacile.En48heures,j'avaisl'impressionqu'ilavaitdéjàconquis
moncœur,etmoilesien.
Maisenuninstant,l'espaced'uneseulephrase,toutestpartienfumée.Commentrattraperl'hommedemavie...maintenantque
jel'aitrahi?
Tapotezpourvoirunextraitgratuit.
AmberJames
BLOODYLILY
SOUSL'EMPRISEDUVAMPIRE
Vol.5
1.Quisuis-je?
Serais-jemoi-mêmeunegardiennedel’étoile?
Cettequestionabracadabranteetsilencieusedemeurebloquéeenmoi,commelemiroirverrouilléd’unappareil
photographique24x36entempsdepause.Dansl’espaceclosdumouchoirdepocheoùjeloge,jenebougepasd’uncil,de
peurquemapenséenedevienneencoreplusfloue.Lorsqu’enfinledéclenchementseproduit,petitdéclicdanslesarcanesde
moncerveausoushautetension,jem’autoriseàconsidérerlerésultatdecettevertigineusehypothèse!
Inimaginable,toutbonnementinimaginable…
Etpourtant,cettephraseaffolanteencadréeenbasdepagedanscefameuxlivresurlespierresposésurlepetitbureaude
monstudion’estabsolumentpasuneinventiondemonesprit:
«Letatouageenformed’étoileestlamarquemagiquedesgardiennesdel’étoiledegranit.»
UnetellerévélationmeconduitforcémentàextrapolercarcefameuxtatouagequeSavannahShineporteàlachevilleest
strictementidentique…àmatachedenaissancedontjesuisdésormaisforcéed’admettrequ’ilpourraitbiens’agird’un…
tatouage!
Fébrile,jereportemonattentionsurlaphotoreprésentantSavannahvingt-cinqansplustôtprèsd’unmajestueuxetcélèbre
dolmendeSweetValleybaptisél’Autel.
Elleesttrèsbelle…C’estassurémentuneShine!
C’estémouvantdelavoirphysiquement.Lefaitdelavisualisermefaitcomprendreencoremieuxladouleurd’Isaac.C’est
commesielleexistaitsoudainvraiment.Jeplongemesyeuxvertsdanslesyeuxgrisdelaséduisantejeunefemmeenrobe
longue,jemeconcentrecommesielleallaits’animerd’uninstantàl’autre,semettreàrespirer,mesourirepeut-être,puisme
fairesigned’approcherpourmeconfierdessecretsetrépondreàcettequestioninsenséequimetaraude:
Serais-jemoi-mêmeunegardiennedel’étoile?
Commepourluidonnerunsensdanslaréalité,jegriffonnecettepenséesurlepetitcarnetoùj’aicommencéàinscrire
quelquesnotesdelecture.Comptetenudeladensitédulivre,j’aiplutôtintérêtàgarderdesrepères.S’yalignentetse
superposentdéjàdesnumérosconcernantdespagesparticulièrementinstructivesetquelquesréférencesàdesouvragesque
j’espèretrouveràlabibliothèquedel’université.
Mamaintremble.Moncœurbattropvite…MaisSavannahShinedemeureimmobilesurlaphoto…Commesic’étaitàmoi
d’allerverselle!
Commentdois-jem’yprendre?
Àcôtédemonoreiller,monregardaccrochelebleurassurantdelapetitepierredeprotectionqu’Isaacm’aofferteaprès
l’agressiondessorcièressurleportdeYesterday.Jemelèvepourlasaisiretlaserrerfortentremespaumesjointes.Elleest
tiède,ellem’apaise.C’estunpetitboutd’Isaacquimedonnel’impressiond’êtremoinsseule.Jemesurprendsàprier
intérieurementpourqu’ellem’aideàcomprendre.Maiscen’estpastoutàfaitsonrôle.Làencore,c’estàmoidetrouverles
réponsesàmesquestions!
Jem’installeànouveauàmatabledetravail,habitéeparcettesensationpersistantequelelivresurlespierresm’appelle,
m’attireirrésistiblementcommeunaimant.Surlaphoto,monindexfrôlelescontoursdelachevilledeSavannahoùsedétache
nettement…letatouageenformed’étoile…
J’ailemême!Alorsdis-moiquijesuis,Savannah?
Jesuisperdue,littéralementsouslechocdemadécouverte.
Cetatouagequinouslie,elleetmoi,commenceàmefoutrelatrouille.J’aiconnumonlotdesurprisesdepuismon
installationàYesterday,maislà,noussommesrésolumentpassésàlavitessesupérieure.D’aprèsletextedulivre,letatouage
signifiequelquechosedebienprécis;quelquechosed’énormeeteffrayantauxyeuxdel’étudiantequejesuis.Àl’idéede
cettequalitédegardiennedontjepourraisêtreinvestie,j’enailachairdepoule.Cerôle,s’ilexisteréellement,jenemesens
paslemoinsdumondeenmesuredel’assumer.
Merde,revenonssurTerre!
Jem’appelleLilyCooper,jeprépareunethèseenbiologie,siçapouvaits’arrêterlà,ceserait…parfait!SweetValleyne
peutêtrelaquatrièmedimension!Ajoutonsquej’aiunprofgénialenlapersonnedeKurtEpstein,unamicommeunfrèrequi
s’appelleLukasDogerman,etquej’airencontréunvampiresublimerépondantaudouxnomd’IsaacShine.Jeveuxjustevivre
mavieetmonhistoireaveclui.Jen’endemandepasplus!
JedoisenparleràIsaacjustement,luidemandersid’aventureilsaitcequesignifiecettehistoirede«gardiennesdela
pierre».J’aibesoindemeconfiertoutsimplement,pourqu’ilmerassurecommeilsaitsibienlefaire.L’informationest
beaucouptroplourdeàdigérerseule.
Jecomposesonnuméroetjetombe…sursamessagerie.
Àquoibonposséderunportablesic’estpournejamaisdécrocher?
Jesuisdéçuedenepasentendresavoixrauquemesusurrer«Commentvas-tu,miñalinda?»Jemesensdansundrôle
d’état,partagéeentrel’excitationetuneviveappréhension.
Qu’est-cequetufabriques,Isaac?
Aubipsonore,jelaisseunmessagebref:
–Appelle-moi,s’ilteplaît,ilfautquejeteparledequelquechose.Jet’embrasse…
Jefaiscoulerdel’eaudansunverre,j’ailagorgesèche.Legoutte-à-goutterégulierdurobinetsurl’Inoxdel’évier
m’angoisseunpeu.Jedoisvraimentêtreàfleurdepeaupourêtresisensibleàcegenredepetiteschoses.Ilfautàtoutprix
quejemeublecesilenceauxalluresdesupplicechinois.
Delamusique,ilmefautdelamusique!
Jechoisisuneplaylistsurl’ordietjevaism’installerprèsdelabaievitrée.Jeboisunegorgéed’eaufraîcheetjeclasse
dansmatêtelesinfosimportantesdontjedispose.J’ail’impressiond’avoirunordinateuràlaplaceducerveau.Ilvafalloir
penseràviderlacorbeilledetempsentempssijeneveuxpasquelesystèmeplante.J’ainotammentbesoindefairelepoint
avantdepoursuivremalecturedulivresurlespierres.Endehorsdel’élémentminéralsusceptibledefinaliserleremèdeau
vampirismesurlequeltravaillentIsaacetKurt,monespoirétaitd’ytrouverdesindicessupplémentairesconcernantmatache
denaissanceetmaintenantj’espèreaussienapprendreplussurlerôledesgardiennesdel’étoiledegranit.
LesenceintesportativesdiffusentlespremiersaccordsaupianodeIPutASpellOnYouparAnnie
Lennox.J’adorecette
chanson,soncôté…sensuel.
Monregards’évadealorsdanslepaysagequis’offreàmoi.Etj’écarquillelesyeuxenmerendantsoudaincompted’un
phénomènerelativementanormal:dehors,ilneigeàgrosflocons!Aumoisdeseptembre,n’est-cepasunpeu…tôt?D’autant
plusqu'ilfaisaitunsoleilradieuxcesderniersjours.
Jepenseaussitôtauxsorcières:auraient-elleslafacultéd’influersurlamétéo?Etvoilà,jeréagiscommelesautresquiles
accusentdetout,faisantsanscomplexedeJudithBastbergleurboucémissaire!Maisquandmême,jesuisobligéedemeposer
laquestion.Commentoublierlatempêtesoudainedel’autrejouraprèsnotredéjeuneraurestaurantChezDimitri?Enfinde
compte,lesangoissesdeKurtconcernantJudithBastbergnesontsansdoutepasdénuéesdesens.Jel’entendsencore
m’annoncerqu’ilasurprislasorcièreenconversationavec…ErnstWaldorff,lechefdesNobodies.Ilfautserendreà
l’évidence,dansYesterdayetsesenvirons,certaineschosesseproduisentquidépassentl’entendement.Commecesfloconsde
neigeaumoisdeseptembre!Ilsepréparepeut-êtrequelquechosed’important.Unvampirerebelleetunesorcière
mystérieuseneserencontrentcertainementpaspourparlerdelapluieetdubeautemps.
Jemereplongedanslalecturedulivre.Jen’aipaslepouvoird’influersurlesétrangetésdeYesterday,maisjepeuxau
moinstenterd’enapprendredavantagepouraiderIsaac.
Trèsvitemalheureusement,lesmotssemélangent…Monattentionserelâcheetjeressenspeuàpeulafatigue.Ilfautdire
qu’Isaacetmoin’avonspasbeaucoupdormicettenuit.J’abandonnemalectureàregretetjem’allongesurlecanapé.
Quandjemeréveilleunepetiteheureplustard,aprèsunsommeilagitéponctuédecourtsrêvesassezbizarresdontjen’ai
néanmoinsaucunsouvenirprécis,lesoleilbrillesurlaterrasse,illuminantlestudio…Etlaneigeafondu!
Vraimentétrange…
Surlecaillebotis,j’aperçoisalorsunimmensebouquetderosesblanches.
D’abordunerobe…Etmaintenantdesfleurs!
J’ouvrelabaievitréepourrécupérerlebouquetetencaresserlespétales.Ilssontdouxcommedelasoie.Jedécachetteà
lahâtelapetiteenveloppeaccrochéeàl’unedestigespourdécouvrirunbristoloùs’étaleàl’encrenoireuneécritureélégante
dontletextem’émeutauplushautpoint:
«Sij’aiparfoislatêteailleurs,jepensetoujoursàtoi.Isaac»
Mmm,c’estbienaussilesfleurs…
Jesourisenrepensantquej’avaisréponduàIsaac«C’estmieuxquedesfleurs»quandilm’afaitlecadeaudepouvoir
découvrirleurlabosecretdanslessous-solsdel’université.Jerevienssurcequej’aidit.Desfleursd’Isaac,c’est…
romantique!Jelerappellepourleremercier,m’apprêteàluilaisserundeuxièmemessagequandsavoixrésonneàmon
oreille:
–Jeviensd’écoutertonmessage,Lily.
–Moi,jeviensderecevoirtesfleurs,Isaac.
–Lesas-tubienregardées?souffle-t-il.
–Oui!m’exclamé-je.Regardées,caressées,ellessontblanches,douces,magnifiques,jesuisheureuse.
Sonpetitrireaussicraquantqu’inimitablemeremue.
–Alorsregarde-lesencoremieux,propose-t-ilàvoixbasse.
2.Jem'appelleWilmaAstair
–Queveux-tudireparlà,je…
–Regarde,Lily,souffle-t-ild’unevoixtendre.
Jem’exécuteet…
C’est…c’est…démentiel!
Nonseulementlesfleursd’Isaacsontsomptueuses,mais…ellesnesontplusblanches!Ellessontdevenues…
multicolores!Jemefrottelesyeux,rienn’yfait.J’aibeauressentirdesdouleursoculairesparintermittencedepuisquelques
jours,enl’occurrencelàjevoistrèsbien:touteslescouleursdel’arc-en-cielilluminentcebouquetpascommelesautres.Et
leplussidérant,c’estquej’ailanetteimpressionquelespétaleschangentdecouleuraurythmedesbattementsdemoncœur.
–Isaac…
–Miñalinda?
Sontonestàlafoisamuséetému.Ilsedoutecertainementquejesuiscommeuneenfant,fascinéeetbouleversée.
–Lesfleurs,Isaac…Elleschangentvraimentde…couleur?
–Jel’espère,Lily!C’estuntestenfait,m’explique-t-il.Tueslapremièrepersonneàexpérimenterlephénomène.
–Maiscommenttut’yprends,Isaac?
–Lily!souffle-t-ildesavoixrauquesuruntonfaussementcontrarié.Onnedemandejamaisàunmagiciendedévoilerson
tour.
–C’estsidérant,Isaac,c’est…
–Del’alchimie,Lily!Etjesuisraviquemoninventionsoitaupoint.
Latendresseetlachaleurdanssafaçondemodulerlessyllabesmerendenttoutechose.Jeparleautéléphoneavecun
vampirequimefaitcraquerunpeupluschaquejourquipasseetquivientdem’offrirunbouquetdefleursdontlescouleurs
changentaurythmedemoncœur…
–Personned’autrequetoineverracesfleurs,reprendIsaac.Ellessontjustespourtoi,miñalinda.
–C’estadorable!Maistupourraisgagnerdesmillionsaveccetteinvention!
C’estsortitoutseul!Jemesuisexclaméeunpeufort,cequiprovoqueuneréactionjoyeusechezIsaac.
–C’estjusteentrenous,assure-t-il.Jen’aipasvraimentbesoinderoyalties,tusais.C’estsimplementmafaçondetedire
quejeveuxfairedeschosesfollespourilluminertesjoursettesnuits.Situesd’accord?
Sijesuisd’accord?
–Tun’imaginespasàquelpointcesmotsrésonnentenmoi,tusais?
J’entendspresquelesourired’Isaacauboutdufil.Jesuisfascinéeparsonmondepoétiqueetmagique,partouscestrésors
inestimablesqu’ildistilleaucompte-gouttesavecunnaturelinconcevable.Puissavoixsefaitplusgrave:
–Maisquevoulais-tumedire?Tuavaisl’airpréoccupéedanstonmessage.
Jemerendscomptequel’intermèdedesfleursmagiquesm’adéconnectéeduquotidien,mefaisantoublierlesmystèresde
laréalité.Jeluiracontealorsdanslesdétailscequej’aidécouvertdanslelivresurlespierres.Quandjeluilislentementla
phraseencadrée,Isaacréagitauquartdetour.
–Ilfautquetumemontresçavite,Lily!
Ilsembleàlafoisexcitéetdésarçonné.
–TusavaisqueSavannahétaitgardiennedel’étoiledegranit?demandé-je.
–Absolumentpas,répond-ilsansattendre.Tuviensdemel’apprendre,jetrouvequec’estincroyable!Ellenenousena
jamaisparlé.Etquandjepensequetu…
Ils’interromptaubeaumilieudesaphrase.
–Quoi,Isaac?
–Jenesaispas,hésite-t-il.C’estquevousavezuntatouageidentique,toietSavannah.Etjem’inquièteàl’idéequetusois
éventuellementinvestiedelamêmemissionquemasœur.Etquetu…pourraisdisparaîtreunjour.
Jeneveuxpasdisparaître…
J’effacecetteimagedemonespritetjem’efforcederassurerIsaac.
–Nepensepasàça,s’ilteplaît.Nousdevonscontinueràchercherdesindicesetjemedisqu’ilyaquelquechosequi
pourraitêtreimportant.
–Dis-moi!chuchote-t-il.
–C’estuneidéecommeça,enpassant.Maisest-cequecettefameusepierresurlaquellevousavezdumalàmettrelamain
pourl’élaborationduremède…Commentdire?Est-cequ’ellenepourraitpasavoirunrapportaveccetteétoiledegranit?
Enfin,sielleexiste…
–Tuasludeschoseslà-dessusdanslelivre?s’étonneIsaac.
–Non,rienàcepropos!Jenefaisquesupposer…Jemedissimplementqu’unepierredontlesgardiennesseraient
tatouéesdelamêmefaçonaumêmeendroitdoitpossédercertainesvertus.
J’entendspresqueIsaacréfléchirauboutdufil.Jesenssontroubleetsonexcitation.
–Tuveuxdireenclairquecettepierrepourraitêtrelefameuxminéralquimanqueraità…
Ils’interromptetpercutedansunéclatdevoixtonitruant:
–Maisoui,Lily,c’esttoutàfaitpossible!Cettepierreestsuffisammentspécialepourattirerlaconvoitisedebeaucoupde
monde.C’estuneidéecomplètementfolle,maistrèsintéressante.Écoute,iln’yapascoursaujourd’huipuisquec’estleweek-
end,maisquedirais-tudemeretrouveraulabodansuneheure?Nouspourrionsfairelepointsurlasituation,etpuis…
–Etpuisquoi,monsieurShine?
–Etpuisj’aienviedetevoir.
Jesouris.Commelui,jepensequetouslesprétextessontbonspourseretrouverleplussouventpossible.Etrienquepour
ça,j’espèretrouverchaquejourdesinfosdanslelivresurlespierres!
***
Habillée,maquillée,jemeprépareuncafépourlaroute.Jeleboisavecprécautionpournepasmebrûleretjeglisse
l’exemplairedulivredansmonsac.
EnsortantdustudiopourretrouvermaHarley,jedécouvreavecstupéfactionqu’ilsubsisteuncarrédeneigequin'apas
fonduàdeuxpasdelaported’entrée.
Commenta-t-iltenuaveccesoleil?
Enm’approchantdel’endroit,jeconstatelecœurbattantquedesmotsenlettrescapitalesysonttracés:
Lessorcièresoccupentleterrain…Savannah.
Unemainsurlecœurpourvérifierqu’ilfonctionnetoujours,jedemeurepétrifiéeàlireetrelirecemessageaussi
surprenantqu’inquiétant.Jen’enrevienspas.Jefinisparmeressaisirpourattrapermonportableetprendreunephotodecette
phrasetracéedanslaneige.
Maisqu’est-cequeçasignifie?
Parqueltourdepasse-passeSavannaha-t-ellepusedéplacerjusqu’ici?Jemedemanded’ailleurssic’estpossiblequece
soitellequiaitécritcemessage.Etpuissoudainlaneigefondsousmesyeuxéberlués.Exactementcommes’ils’agissaitd’un
effetspécialdansunfilm.Saufquejenesuispassuruntournage!
Jevérifiequelaphotoestbiendansmonportable.Jememéfiedetoutmaintenant.Elleyesttoujoursetjerelislemessage
unenouvellefois.
C’estinquiétant,çacommenceàfairebeaucoup…
Jepuiseauplusprofonddemoipourrécupérercequisubsisteencoredemonespritcartésien.Etj’endéduisqu’ilyaau
moinstroispossibilitésquantàl’origined’untelmessage:
Soitc’estréellementSavannahquil’aécrit.
Soitc’estunemauvaiseblague.
Soitc’estquelqu’unquil’auraitécritpourelle.
Toujoursest-ilquejen’aiqu’uneenvie:retrouverIsaacpourluimontrerlaphoto.Etaussipourqu’ilmeprennedansses
bras.
***
Aumomentderéglerl’essencequejeviensdeprendreàlastationYacco,lecaissiermedemandecequejepensede
l’incidentquis’estproduitpendantlanuit.Jel’interrogeduregardcarjenevoisvraimentpasdequoiilparle.
–Vousn’êtespasaucourantdel’agression?
–Maisquelleagression?m’étonné-je.
–Untypeaétéassassiné,m’annoncelecaissierd’unevoixunpeutropexcitée.Untypequitravaillaitàl’université.Une
enquêteestencours…
Desfrissonsmeparcourent.Unassassinat?Uneenquête?Jefaisappelàtoutemaraisonpournepasdévelopperune
théorievaseuse.C’estunincidentcommeilpeuts’enproduirepartoutdansunevilleoùsecôtoientuncertainnombre
d’habitants,voilàtout.Maislevisagetenduducaissiermerappelletouslesévénementsquisesontdéroulésdepuismon
arrivéeàYesterday.L’arbreeffondrésurunterraindejeux,lapluiediluviennequiaravagélavallée,l’incendieetl’accident
devoiture,sansoubliermonagressionparlessorcièressurleportdeYesterday.Etlaneigedecematinbiensûr.Ilfautmaintenantajouterunassassinatàlalistequinecessedes’allonger.LaréputationdeYesterdayquiseraitunevilletranquille
oùchacunvitenharmonieavecl’autreestenpassed’enprendreunsérieuxcoupdansl’aile.
–Non,jen’étaispasaucourant.Untypedelafac,vousdites?
Ilconfirmetoutenserongeantlesongles.Cettehistoired’agressionsemblel’affectertout
particulièrement.
–Oui,c’estcequ’ilsontannoncéàlaradioendébutdematinée.Onn’ensaitpaspluspourl’instant.Lesautorités
recommandentlaplusgrandeprudenceàtousleshabitantsdeYesterday.J’espèrequ’ilnes’agitpasd’untaréquivavenir
fairesauterlastation!
C’estplutôtmauvaissignequandtouteunepopulationcommenceàs’imaginerlepire.C’estledébutdelapsychose.Çame
rappellelesgensquifontdesréservespourtenirlecoupdansleurcavesiunconflitsedéclarait.Encequimeconcerne,j’ai
dumalàavoircegenred’étatd’esprit.Sansêtrefataliste,jepensesimplementqu’onnepeutpaspassersontempsàavoir
peurdetout.
–Mercidem’avoirprévenue,murmuré-jeaucaissier,avantderejoindremaHarleypourfilerverslafac.
***
Lecampusestdésert.C’estbizarredenepasvoirlesnuéesd’étudiantsquiyévoluentpendantlasemaine.Toutest
silencieuxautourdemoi,àtelpointquej’ailacurieuseimpressiond’êtrelasurvivanted’uneattaquenucléaire.J’attachele
cadenasdelaHarley,caressemachinalementuneailedelaFerrarid’IsaacgaréeàcôtéduvieuxcombiVolkswagendeKurt
Epstein.Etjemedirigeverslebâtimentdusecteurbiologie.Dansl’alléequej’emprunte,j’entendssoudaindespascrissersur
legravier.Jesursauteetmecrispe.Avantdemeretourner,jepenseeneffetmalgrémoiauxsorcières.J’imagineJudith
Bastberg,oul’atroceMararevenuepourmevolerl’anneauquejeporteàl’auriculaire.
Jedoismereprendre…
J’inspireungrandcoup,m’immobilisebrusquementetmeretourne.
3.Invisible
Jelareconnaistoutdesuite.Elleportesarobed’unautretempsendentelleblanche.Etsonsinguliergiletbleumarine.
C’estelle…lafilledelabibliothèque!Cellequimeregardaitsansriendiredefaçonplutôtinsistante.
–Bonjour,dit-elled’unevoixtimide.Jenevoulaispasvousfairepeur.Jem’appelleWilmaAstair…
–Bonjour,balbutié-je.Moi,c’estLilyCooper.
WilmaAstairm’offreunsourirediscret.Sesyeuxmarronenamandesontbiendessinés,procurantuncertaincaractèreà
sonpetitvisagequisemblevenud’uneautreépoque.Ellen’estpascommelesautresfillesducampus.
–Jelesais,jeteconnais,fait-elle.Jen’osaispast’aborder,maisilfallaitquejetedise…
Commentça,ellemeconnaît?
Elles’interrompt,regardeautourd’ellecommesiquelqu’unrisquaitdesurgird’uninstantàl’autrepuisreprendsurleton
dusecret:
–Jevoulaistedirequejesuislàpourtoi.Tucomprends,Lily,jesuislàpourtoi.
J’acquiesce,c’esttrèsgentil,maisjenevoispaspourquoiWilmameditcela.Hormislecaractèreétrangedesa
proposition,jesuisunpeudécontenancéeparsafaçondemeledire.C’estpresque…pressant.Malgrésatimidité,Wilmaa
l’airtrèssûred’elle…Ettrèssérieuse!
–C’estaimableàtoi,Wilma,maisjenecomprendspascequecelasignifie.
Enfait,jemedemandesérieusementsicettefillen’estpascomplètementfolle.Ellehausselesépaules,passeunemain
danssescheveuxcourtsquilafontunpeuressembleràJeanned’Arc.Ellearboreunairgêné.
–Jenepeuxrientediredepluspourl’instant,maisneretiensqu’unechose,jesuislà.Situasbesoindequoiquecesoit,
n’hésitepasàmeledemander.
Elles’interrompt,s’approchedemoietmeserreuncourtinstantdanssesbras,avantdereculerdequelquespas.
–Jesuissérieuse,répète-t-elle.
Jedemeureuninstantsansvoix,puisjerépondsavechésitation:
–Euh,d’accord…j’ypenserai…Maistoutvabien,jecrois.
Jenesaispastropquoidire.Cettefilleparaîtfragileetjesuisunpeumalàl’aise.Peut-êtrequ’ellepréfèrelesfilleset
qu’elleestentraindemefaireunedéclaration.Pourquoim’a-t-ellepriseainsidanssesbras?Wilmasouritaumêmeinstantet
jenesaistropcommentinterprétersaréaction.JesuisparfoisdépasséeparlesmilleetunebizarreriesdeYesterday.Je
m’éclaircislavoix.
–Jevaisdevoirtelaisser,Wilma.Tucomptestravailleràlafacaujourd’hui?
–Non,jevaisrentrerréviserchezmoi.J’étaispasséeàtouthasard.Ilfallaitquetusaches.
J’aiunpeudemalàgobercettehistoiredehasard.J’aiplutôtl’impressionqueWilmaAstairavaitprévudemerencontrer.
Qu’ellesavaitparfaitementquej’allaisvenir.Maiscommenta-t-ellepuledeviner?Jesurprendsuninstantsonregardqui
s’estportésurmonanneau.Jelecacheparréflexeavecmonautremain.Jenepeuxpasm’empêcherdepenserqueMaram’a
peut-êtreenvoyéWilmaAstairpour…m’amadouer.Cen’estqu’unehypothèsebiensûr,maisilsembleévidentqueséjournerà
Yesterdayimpliquedetraverserdesmomentsdedoute.Toutcequejedéteste!SurtoutqueWilman’apasl’airdemevouloir
demal.IlfaudraquejepasseunpetitcoupdefilàLukas.Illaconnaîtpeut-être.Ouilpourraserenseigner.J’esquisseunsourireàl’adressedelajeunefemme.
–Merciencore,Wilma.Onsevoitlundidetoutefaçon.
–Avecplaisir,Lily.Excuse-moidet’avoirdérangéeetpasseunebellejournée.
Alorsquejem’apprêteàluirépondrequ’ellenem’apasdérangée,justeétonnéeenfait,elleadéjàtournélestalonset
s’éloigneàpaspressés.Sansmedirecommentjepourraislajoindresijelevoulais…Jedemeureuninstantimmobileàla
regarder.Sesmotstournentenboucledansmatête…Jesuislàpourtoi…Maispourquoi?
Drôlederencontre…
Jecaressemonanneauetj’aiunepenséefugacepourmesparentsbiologiquesquim’ontabandonnéeàlanaissance.Mes
parentsadoptifsm’ontdonnétantd’amourquecelafaitbienlongtempsquej’aitiréuntraitsureuxbiensûr,maisauvude
l’importanceévidentedecebijoud’apparenceanodine,jecommenceàmeposerdesérieusesquestions.
Etjecomptebientrouverlesréponses
Mesparentsbiologiquessontunepisteànepasnégliger.L’anneauestuncadeauqu’ilsm’ontlaisséavantdedisparaître.Et
ilsnemel’ontcertainementpasoffertpourrien.
Enattendant,toutesceshistoiresquis’accumulentmefichentmalaucrâne.Sanscompterquej’aiànouveaudesdouleurs
oculaires.Sicen’estpaspermanent,çameprendtoutdemêmedeplusenplusrégulièrement.Ilvafalloirpenseràconsultersi
lessymptômespersistent.Jen’aijamaiséprouvéunetellesensationquandjevivaisàSanFrancisco.J’espèrequecen’estpas
liéauclimatouàlalumièreambianteduNewHampshire,parcequejenecomptepasm’enallerdesitôt.D’abordj’aiune
annéed’étudeàypasser.Etpeut-êtrequej’auraisenvied’yprolongermonséjourpourresteravecIsaac.
***
Quands’ouvrelaportedulabo,jenevoispersonne.Ouplutôtsi!J’aperçoisdesobjetsquibougenttoutseuls!Jerecule
brusquement,prêteàm’enfuir.Lapaniquemegagne.Àquelquescentimètresdemonvisage,unprésentoirgarnidetubesà
essaidansedevantmesyeux!
J’aitoujoursétépassionnéeparlesurnaturel,maislà,cematin,jenesuispasloindefaireuneoverdosedebizarre.
–Oh,ilyaquelqu’un?
Mavoixmefaitassezpeur.Etjemesensstupidedeparlertouteseule!Ilfautdirequec’estflippant!
Jesurveillelestubes
àessaiducoindel’œil.Laméfiancemecommandedeprendremesjambesàmoncou,cequejem’apprêteàfairelorsque
Kurtapparaîtsoudaindansmonchampdevision.Monrythmecardiaques’affole.
–Maisqu’est-cequisepasseici?
Jem’accrocheaurebordd’unetable.Jeconstatealorsqueleprésentoirdetubesàessaiesttoutbonnementdanslamainde
Kurt.Jem’évertueàcalmerlacavalcadedesbattementsdemoncœur.C’eststupéfiant!
–Jesuisdésolé,Lily,jenevoulaispasvousfairepeur.
–C’estraté!m’exclamé-je.
J’évitedeluidirequej’aifaillifairepipidansmaculotte.
–Mais…maisqu’est-cequeçaveutdire,Kurt?
–C’estunsecret,Lily.SeulIsaacestaucourant,s’explique-t-il.Etvousmaintenant.
Jememordslalèvreinférieure.LefaitestquesiKurtnecomptaitpasforcémentm’enparler,ilestdésormaisplusou
moinscontraintdemefaireconfiance.
–C’estunpouvoird’invisibilitéquejesuisentraindedévelopper!poursuit-il.
–Je…vousêtes…vousêtesvraimentcapablede…
J’aidumalàm’exprimerclairement.Jesuisenfacedemonprofesseurdebiologie.Etilestentraindem’annoncerqu’il
possèdeunpouvoird’invisibilité.Jen’auraisjamaiscrucegenredechosespossiblesavant.Maislà,jel’aivudemesyeux!
Ouplutôt…jen’airienvu!
–C’estlemiracledelamandragore,murmureKurt.J’ailachanced’enposséderune.C’esttrès…disons,rare.Jetravaille
surcetteplantedepuisdesannées,j’aimisuncertaintempsàmaîtriserlesdosages.
Jemedisunefoisdeplusquejesuisheureused’avoirchoisid’étudierlabiologieetquej’aidelachanced’avoir
rencontréKurt.J’espèreapprendredestasdechosesaveclui,jerêvedefairedetellesexpériences
plustard.
–Lesdosagesnesontd’ailleurspasencoretoutàfaitaupoint,ajouteKurtnonsansuncertainhumour.
Uneridebarrecependantsonlargefront.Ildoitêtreentraindecogiter,d’analyser.Jepensequecethommedoitcontinuerà
travaillermêmequandildort!
–Enfait,jen’étaispascenséréapparaîtresoudainementdevantvous,Lily.
Jemedétendsunpeu,sourisàmontouretjemurmure:
–D’unautrecôté,jen’étaispasloindeperdrelespédales.Ilétaittempsquevousréapparaissiez!
Kurtsoupire,l’airembarrassédem’avoireffrayée.
–Oui,j’étaisimmergédansl’expérience,dit-il.J’enperdsparfoislesenscommun.
–Entoutcas,c’est…génial,Kurt!avoué-je.J’aivuL’Hommeinvisiblequandj’étaispluspetite.Jemedisaisquec’était
n’importequoi.Etlà,pfff!
–Toutestpossibledansl’existence,Lily,murmure-t-ilavecconviction.Ilsuffitd’ycroire.
Pasdeproblème,jesuisbienpartiepourcroireàbeaucoupdechosesaucontactd’IsaacetKurtEpstein.
–JesuisvenueretrouverIsaac,murmuré-je,maisiln’apasl’aird’êtrelà!Àmoinsqueluiaussinesoit…invisible!
Kurts’esclaffeavantdereprendresonsérieux.
–Non,Lily,ilfaitjusteuneexpériencedanslapièced’àcôté.Ilnedevraitpastarderànousrejoindre.
Jesuisadmirativedeleurcapacitédetravail.Ilsméritentvraimentderéussir.JelèvelesyeuxversKurtquivient
d’adopterunairconcentré.Lesmainsdanslespoches,ilsemblesoudainmalàl’aise.
–Quelquechosenevapas,Kurt?
Ilavanceversmoid’unpasmalassuré.
–Celam’ennuied’avoiràvousdireçamaisj’ail’impressionétrangequetouslesphénomènesseproduisantàYesterday
coïncidentavec…votrevenuerécente.
–Pourquoidites-vousça,Kurt?Cen’estqu’une…coïncidence!D’autreschosesn’allaientpasavantàYesterday.
Jesaisquej’enfaisunpeutrop.Beaucoupdechoseseneffetseproduisentautourdemoi,maisj’aibesoindeme…
rassurer.Kurtm’observeavecbienveillance.Jedevinequ’ils’efforcedenepasêtrealarmant.Maiscetteridesursonfront
m’indiquequ’ilestplusquesoucieux.Ilsaitquejenecroispasuntraîtremotdecequejeviensd’énoncer.J’aibien
consciencedefuirunpeularéalité.Jenepeuxpasnierl’existencedecetatouageencommunavecSavannah.Nidecetanneau
quelessorcièresonttantl’airdevouloir.Jenepeuxpasoubliercettephrasedanslelivresurlespierresévoquantlamarque
desgardiennesdel’étoiledegranit.Mêmesitoutcelamedépasse,c’estlà!Etjevoudraispouvoirclaquerdansmesdoigts
pourqueças’arrête.
–Isaacm’aunpeuparlédulivresurlespierres,dit-il.Sivousn’yvoyezpasd’inconvénient,j’aimeraispouvoirle
consulteretavoirsipossibleuncompterendudevospremièresimpressionsdelecture.
–Biensûr,dis-je.Isaacvousadoncparlédemonidéeunpeufolle?
Kurtacquiescesansmequitterdesyeux.Sonregardfrancm’inspireuneimmenseconfiance.
–Oui,répond-il,etjepensequevotreidéen’estpassifollequeça.Cetteétoiledegranitévoquéedansl’ouvragepourrait
éventuellementcontenirlasubstancemanquanteàlaposologiedéfinitiveduremède.
Aufonddemoi,jesuisassezfièrequemessuppositionsnesoientpasconsidéréesàlalégère.J’ail’impressiontrès
motivantedelesaiderunpeu.
–Isaactravailledepuisledébutsurl’hypothèsed’unélémentminéral,expliqué-je.Comptetenudecettelégendedela
fameuseétoiledegranit,j’aitoutdesuitepenséque…Enfin,jecroiseneffetqueçavautlecoupdetenterl’expérience,
d’essayerderetrouverlatracedecettepierre,sitantestqu’elleexiste!
–Nousallonslefaire,chèreassociée,répondKurt.Nousnedevonsrienlaisserauhasard.
Jesouris,j’apprécieauplushautpointquelegrandKurtEpsteinmegratifiedecetitreplusqu’honorable.Jeparleunpeu
plusprécisémentdecequej’aidéjàdécouvertdanslelivre.Monprofesseurm’écouteavecattention.
–Pensez-vousqu’ilexisted’autresouvragesenbibliothèque?demandé-jeenfin.Deslivresquicontiendraientdesinfos
supplémentairessurletatouageetsur…
Jeluiprésentelamainoùsetrouvel’anneauàmonauriculaire.
–Surcebijouquisembleintéresserlessorcières,ajouté-je.
Kurtsoupire,semasseuninstantlestempes.
–NousavonsfaitdesrecherchesavecIsaac,Lily,maispourl’instantnousn’avonsrientrouvésurl’anneauetletatouage.
CetteréponsedeKurtm’indiquequ’ilsprennentleschosesausérieuxetqu’ilssedisenttout.Jelesimaginetouslesdeux,
métamorphosésenratsdebibliothèque,àl’affûtderenseignementsleurpermettantd’éclairerunpeulazoned’ombredeces
mystèresetdecomprendrecequelessorcièrespeuventbienmevouloir.Depeurdepasserpourunefolle,jen’osepasparler
àKurtdumessagetracédanslaneigenonfondue.Ilsuffiraitceladitquejeluimontrelaphotopriseavecmonportablepour
luiprouverquejesuissained’esprit.Maisjepréfèreenparlerd’abordàIsaac.C’estunmessagequileconcerne
particulièrementpuisquelenomdeSavannahyapparaît.
–Cequiestclair,préciseKurtavecdélicatesse,c’estquedifférentsélémentsvousrelientàSavannah,qu’ils’agissedu
tatouageoudevotrerôledanslaprotectiondel’étoiledegranit.
J’écouteKurtetjemedemandesic’estbiendemoi,LilyCooper,dontilparle.Jem’assiedssurlerebordd’unelargetable
oùsontétalésplusieursscalpelséclairésparlehalod’unelampeScialytique.Jemesensunpeufaible.
–JepenseégalementquevousêtesenconnectionavecIsaac,souffleencoreKurt.C’estcommesi
vousétiezlesdeux
piècesessentiellesdupuzzle.
J’observeKurt,fascinée.Jeboissesparoles.Sitoutesceschosesmetracassentunpeu,jeressensquelquechosedetrès
fortàl’idéequ’Isaacetmoi-mêmesommesreliésdefaçon…essentielle,commeKurtleditsibien.Jenesuispasloinde
pensercommelui.Etjefrissonnequand,enparfaitbiologiste,ilpréciseavecleplusgrandsérieux:
–Vousêtesdesmoléculesinséparables.
J’ail’impressionqueKurtensaitplusqu’iln’endit.Ilal’airvraimenttrèspréoccupéparlasituation.
–QuelquechosenetournepasrondàYesterday,confie-t-ilavecgravité.L’articledansleYesterdayNews,l’agressiondes
sorcièressurleport,touscesincidentsinhabituelsenvilleetsurlecampus,lamétéo…etl’assassinatdecettenuit.
–Oui,j’aiapprislanouvelletoutàl’heure,dis-je.Ques’est-ilpassé?
–Jenesaispasexactement,maisjeconnaissaisbiencethomme.Iltravaillaitpournousdetempsàautreenqualitéde
laborantin.C’étaitunhommediscretquin’ajamaiscausédetortàquiconque.Jene…comprendspas…Jemedisquec’est
peut-êtreunmeurtreperpétréparlesNobodiesoulessorcières.Aucourantdenosrecherches,ilsauraientdécidédeles
freiner…
Kurtposeunemainsurmonépaulequ’ilétreint.
–Promettez-moid’êtreprudente,Lily.Pasquestiondecéderàlapanique,maisfaitestrèsattentionàvousquandmême,
d’accord?
Jeluipromets,àlafoisrassuréeparlecontactdesamainsurmonépauleetalarméeparsondiscours.
–Jenesaispascommentnipourquoi,conclut-ilenpesantsesmots,maisvousêtespeut-êtrelaclédetoutça.
Jesoupireetj’éprouveunvertigequimefaitvaciller.LesargumentsdeKurtsontplusque
recevables.Maisc’estbeaucoup
pourmoi.Ilmeprendnaturellementdanssesbraspourmereteniretmeréconforter.Jesuisvraimentdépasséeparles
événements,milleetunepenséesm’assaillent.
C’estplussérieuxquejenel’imaginais…
J’aienviequ’Isaacenfinisseavecsapetiteexpérience,qu’ilmerejoigneetmeserrecontreluijusqu’àcequetoutsoit
terminé.J’aiégalementenviedelesaidertouslesdeux.Kurtm’acomparéeàuneassociée.Etplusquetout,jeveux
réellementledevenir.
Noussommesembarquésdanslamêmeaventure.
4.QuelquepartauParadis
Uneportes’ouvrealorsaufonddulaboetlesbattementsdemoncœurs’accélèrent.
Ilmefaitcraquerdeplusenplus…
Isaacnousrejointenretirantsablouseblanche.Ilporteunpantalondetoilequidescendparfaitementsurseshanchesetun
poloLacostenoir.Sesyeuxcouleurcobaltbrillent,sonsouriremagiquedessinelesadorablesfossettesquej’aimetellement
auborddeseslèvres.
–Miñalinda,module-t-ildesavoixprofonde.Jenet’aipasfaittropattendre?
Jesecouelatêteetjemecollecontrelui,làoùjemesenslemieuxaumonde.
–Non,murmuré-je,j’aiparléavecKurt.Jesuisdeplusenplusrésolueàtravailleravecvous.
Salargemainpassedansmescheveux.Toutmoncorpsréagitàcettecaresse.
–Jenesaispas,répond-il.
Jem’éclaircislavoixetjerépète:
–Jeveuxàtoutprixtravailleravecvous,jecroisquejepeuxvousaider.
IlsseregardenttouslesdeuxetKurtmemetengarde:
–Ilvaudraitmieuxnepasvousenmêler,Lily.Vousrisquezdevousattirerlesfoudresd’uncertain
nombredepersonnes…
–Dumaire,dessorcières,desNobodies,enchaîneIsaac.Ceseraittropdangereux!
Qu’est-cequ’ilscroient?C’estdéjàdangereux!
J’ail’impressiond’êtreprisepourunejeunefilleinnocentequin’arienàfairedanstoutça.Leproblème,c’estquejesuis
beletbienimpliquéededifférentesfaçons.Jen’éprouvepaslebesoindeleurdresseruneénièmefoislalistedeséléments
prouvantquej’aiunrôledanscetteaffaire.Etjen’aicuredeleursconseilsdeprudence.Jedécidequandmêmedeleur
rappelerunincidentprécisquijustifieàluiseulmondésirdejouerunrôleàleurscôtés.Sijenepeuxpastrouverleremèdeà
leurplace,jepeuxaumoinsdégotterdesélémentsquipourraientleurêtreutiles.
–Vousavezoubliéqueçaadéjàcommencéaveclessorcièresquim’ontattaquée!Pourcequiestd’êtrerepérée,c’est
fait!Alors,croyez-moi,jenecomptepasresterdansmoncoinàattendrequeçapasse.
IsaacsoupireetKurtbaisselatête.J’ail’impressiond’êtreunouragan.
–Rappelez-vous,Kurt!Toutàl’heure,vousm’avezcomparéeàuneassociée.D’abord,çam’avraimenttouchéeetenfin,
c’estexactementlerôlequej’aimeraisteniràvoscôtés!
–Ettesétudes,Lily?répliqueIsaacenmeregardantdroitdanslesyeux.
Jesoutienssonregard.
–S’ilfautlesmettreentreparenthèses,Isaac,jeleferaisanshésiter.Etpuisn’oubliepasquejeprépareunethèsesurles
minéraux,doncd’unecertainefaçon,celaresteradanslecadredemesétudes.C’estmêmeunpetitplusenfait,lapossibilité
detoutmettreenpratique!
Kurtmeregardeavecunairadmiratif.Isaacadumalàmasquerlesourirequifaittremblerseslèvrescharnuesetje
comprendsquejesuisentraind’emporterlamise.Savoixamuséeetchaleureusemeleconfirme.
–Tuesincorrigible,Lily,tusaisça?
Jenepeuxpasm’empêcherderire.Oui,jesuisaucourant!Etjesuisheureuseparcequejesaisaussiqu’IsaacShinevient
dedéclarerforfait.IlsetourneversKurtetposelesmainssursesépaules.
–Lilyaraison,Kurt.Elleestcourageuseetobstinée,maisendehorsdufaitqu’ellesoitvraimentconcernéepartoutça,je
pensequ’ellepourraitvraimentnousaider.Ellel’adéjàprouvéavecsesprécieusesdécouvertesdanslelivresurlespierres.
Kurtsoupire,avantderépondre:
–C’estjustequej’aipeurpourelle,maisjesuisd’accord,Isaac.Lilyferaiteneffetunebelleassociée.Sescompétences
enbiologieassociéesàsesdécouvertessontindéniables.Etellesaitcequ’elleveut!
–C’estlemoinsquel’onpuissedire,répliqueIsaactoutensetournantversmoipourm’adresserunclind’œil.Regarde
commesesyeuxbrillent,ellesembleaniméeparuneflammeparticulière.
KurtacquiesceetIsaacsepasseunemaindanslescheveuxsansmequitterdesyeux.
J’aienviedesauterenl’airenpoussantdescrisdeguerre.Jesuisdésormaisofficiellementl’associéedeKurtEpsteinet
IsaacShine!
Ça,c’estdelapromotion!
–Parquoicomptes-tucommencer,miñalinda?medemandeIsaacens’approchant.
J’aienviedeluirépondrequejecompted’abordledévorertoutcrutantilestattirant,maisjemecontentedegardermon
sérieux.Jeneveuxpasperdremaplaced’associéepourtentativedecorruptioncharnelle.
–Hormislefaitquejevaispoursuivremalectureintensivedulivresurlespierres,annoncé-je,j’aidécidédefouillerdans
lesmoindresrecoinsdelabibliothèquepourtenterdetrouverdesdocumentssurlapierre.
–Jerevienssurcequej’aidittoutàl’heure,medéclarealorsKurt.Jevoulaisconsulterlelivresurlespierrespourque
vouspuissiezvousendétacherunpeu,maisjesuispersuadéquevouspouvezyglanerencorepleindechosesintéressantes.
Enqualitéd’associée,jevousdélèguedonccepouvoir.Àcepropos,ilexisteuneréservedansunepièceattenanteàla
bibliothèque.Orc’estpeut-êtrelàaussiqu’ilfaudrachercher.
J’accueillelanouvelleaveclesourire.J’ajouteunpeutimidement,conscientedem’imposerunpeu:
–Jemeproposeégalementdevousassisterencasdebesoindansvospréparationsenlabo.Nouspourrionseneffet
considérerqu’ils’agitdetravauxpratiques,non?
IsaacetKurtpartentd’ungrandéclatderire.
–Marchéconclu!s’exclameKurt.Lily,vousallezfinirparnousmettreauchômagesivouscontinuezàvousimpliqueràce
point.
Jeris,puisjefrissonnequandlamaind’Isaaccaressemonépaule.
–Laseulecondition,préciseIsaac,c’estquetuneparlesàquiconquedetoutcela.
–C’estpromis,dis-je.
Çam’ennuiedenepaspouvoirleraconteràLukas,maisIsaacaraison.Nousdevonsêtrediscrets.Deplus,eninformer
Lukasrisqueraitd’attirerl’attentiondessorcièresoudesNobodiessursapersonne.Etjeneveuxpasqu’ilarrivequoiquece
soitàmonpremierami.
Jeressenssoudainledésirirrépressibledemeplongerdanslalecturedulivresurlespierres.Jen’osepasraconteràIsaac
etKurtquej’aitoujoursl’impressionquecetouvragem’appelle,quejeluiobéisdèsquejecommenceàl’ouvrir.Jeveuxbien
êtreuneincorrigiblemaisjenetienspasàpasserpouruneilluminée.J’annoncedoncsimplementquejevaismerendreàla
bibliothèquedecepas.Kurts’absenteunmomentversuncoindulabo,fouilledansuntiroiretrevientversmoiavecun
trousseaudeclés.
–Unedecesclésouvrelaporteprincipaledelabibliothèque.Ceserapluspratiquequedeladéfonceràcoupsd’épaule.
Jesouris.J’avaiscomplètementoubliéquenoussommessamedietquejenesuispascenséeêtreàlafac.Jerepensealors
àmarencontreinopinéeavecWilmaAstairetjedemandeàIsaacetKurts’ilslaconnaissent.Isaacnel’ajamaisvueetKurtse
souvientvaguementd’elle.
–Elleesttoujoursaufonddel’amphi,dit-il.Jen’aipasencoreeul’occasiondelarencontrer.
–Pourquoinousparles-tud’elle?medemandeIsaac.
–Parcequ’ellem’aabordéecematinetellem’adituntrucbizarre.
Isaacs’approchedemoi,penchelatêteetpasseunemaindansmescheveux.
–Quet’a-t-elleditaujuste?
–Jesuislàpourtoi!Justeçaetelleadisparu.
–Ellenet’apasexpliquépourquoi?s’étonne-t-il.
–Non,rien!
–Étrangequandmême.
–Disonsquec’estYesterday,plaisanté-je.Allez,jevaistravaillerunpeu.
–Oui,moiaussi,miñalinda,répond-ilensouriant.Onsevoitenfindejournée,j’aiquelquechoseàtemontrer.
–Desfleursquiparlent?plaisanté-je.
Isaacritetm’accompagnejusqu’àlaportedulabo.
–Entoutcas,nepenseplusàWilmaAstair.Onseretrouvevite,d’accord?
–D’accord,monsieurShine.
–Aufait,j’allaisoublier.JeviensdefaireletestHIV,lesrésultatsarriverontdansmoinsdevingt-quatreheures.Jemesuis
permisdeprévenirledocteurWellingtonqueturisquaisdepasserlevoirdanslajournéepouruneprisedesangetune
prescriptiondepilule.Soncabinetsetrouvedanslebâtimentdel’infirmerie…
Tuasbienfaitdetepermettre!
Ça,c’estunesuperbonnenouvelle,jesuiscarrémentimpatiente!Isaacprendmonvisageentreseslargespaumes,je
respiresonparfum,jemesenstoutechoseetj’ailesjambesquiflageolent.J’ail’impressionqu’ilmepénètreparlaseule
forcedesonregardbleu.C’estlapremièrefoisquejetombeamoureused’unalchimisteetc’estuneexpérienceassez
déstabilisante.
Jemedressesurlapointedespieds,déposeunbaisersurseslèvresenréprimantledésirdelesmordreetjequittelesous-
soldelafacpourfilerjusqu’aucabinetdudocteurWellington.
***
Cen’estpasvraimentmonjourdechance!
Nonseulementj’aiparcourudesdizainesdepagesdulivresurlespierressansytrouverdenouvellesinfos,maisjen’ai
pasréussiàmettrelamainsurlesouvragesdontj’avaisnotélestitressurmonpetitcarnet.Quantàlaréserve,elleestfermée
àdoubletouretaucunedesclésdutrousseaunecorrespondàlaserrure.J’aibienenvisagéderetourneraulabopour
demanderàKurtsiellesetrouvaitensapossession,maisj’aipréférénepasdérangermesassociésaubeaumilieud’une
expérience.Jemesuiscontentéedem’abîmerlesyeuxàlireencoredesmilliersdelignesdulivresurlespierresquisemble
vouloirm’accaparersanspitié.Jen’aipasvuletempspasser,j’aimêmesautél’heuredurepas.Àpartunsucreaprèslaprise
desangaucabinetmédical,jen’airiendansleventre!Ilestpresquedix-huitheuresetmonestomaccommenceàgargouiller.
Appelle-moivite,Isaac!
EnattendantdesnouvellesduprinceduNewHampshire,jedécidedepasserunpetitcoupdefilàmonpremierami.Lukas
merépondd’unevoixchantanteàlapremièresonnerie.
–Tuattendaismonappel?plaisanté-je.
Ilritetm’expliquequ’ilétaitsimplemententraind’attrapersonportablepourlireleSMSd’unamiquandilasonné.
–Àpartça,tuvasbien,Lily?
–Trèsbien,Lukas.Jesuischezmoi,jelis.J’adorecespetitsmomentsdetranquillité.
Jenesuispastrèsfièredeluimentirmaisjesaisqu’iltrouveraitçatrèsbizarredemesavoiràlafacpendantleweek-end.
Telquejeleconnais,ilmeposeraittrentemillequestionsauxquellesjenesauraisquoirépondreétantdonnéquej’aipromisà
Isaacderesterdiscrètesurnotreassociation.Maisenrevanche,j’aiquelquechoseàluidemander.
–Enfait,jevoulaistedemandersituconnaisunecertaineWilmaAstair?
–Unpeu,oui.Pourquoi?
–Parcequ’ellem’aabordée.
–Quandça?
–Toutàl’heure…Euh,jeveuxdirehieraprèslescours.Etdepuisçametrottedanslatête!
–Qu’est-cequ’ellet’araconté?
–Ellem’ajustedit«Jesuislàpourtoi».Bizarre,non?
Lukasdemeureuninstantsilencieux,avantdeprendrelaparole:
–C’estbizarreeneffet!Ellen’arienditd’autre?
–Non,elleestrepartiejusteaprès!
–Entoutcas,tudoisluiplaire,carWilmaneparlejamaisàpersonne.Elleestd’unetimiditémaladive.Ondiraitqu’elle
vientd’uneautreépoqueetnecomprendpasnotrelangue.EllevitàYesterdaydepuistoujours,maispersonnenelaconnaît
vraiment.Onnesaitpasoùellehabite,siellevitseuleouavecsesparents.Commeelleestplutôtmignonnemalgréses
vêtementsd’unautresiècle,quelquesétudiantsontessayédeladraguermaisilssesontcassélesdents!
JeréfléchisàtoutcequevientdedireLukas,puisjeluidemande:
–Tucroisquejepeuxluifaireconfiance?
–Jepensequeoui…Jenel’aijamaisvuefairedemalàpersonneentoutcas.
–MerciLukas.Jevaistelaisser,j’airendez-vousavecIsaac.
–Dommage,j’allaist’inviteràregarderdesDVDàlamaisonendévorantdespizzasetdespop-corn.
Jesourisetjeréponds:
–Jeteprometsqu’onvas’organiserunesoiréeciné-pizza-popcorn-coca.D’accord?
–Parfait,Lily.Passeunebellesoiréeetfaisattentionàtoi.
–Promis,Lukas.Àlundi.
Jeraccroche.Monportablem’indiquequej’aireçuunSMS.
[Retrouve-moiàdix-neufheuresàlasortiedelaville,miñalinda.Jevoudraistemontrerl’undesendroitsquejepréfère
aumonde.Soisprudenteenchemin.Tendrement.Isaac]
Jeregardel’heure,j’aijusteletempsderépondreetdesautersurmamoto.
[‹3Jepars.Àtoutdesuite…Tendrement.Lily]
Jerangemesaffaires,jefermelabibliothèqueetjefilejusqu’auparking.LaFerrarid’Isaacn’estpluslà.Ilneresteplus
quelecombideKurtEpsteinquejesoupçonnedepassertoutessesnuitsàlafac.
JedémarrelaHarleyetjerouleversmonrendez-vous,impatientededécouvrirl’undesendroitsqu’Isaacpréfèreau
monde.
***
J’aperçoislaFerrarid’Isaacgaréesurlebas-côté.Ilm’attendassissurlecapotetjemanquedeperdrelecontrôledela
Harleytantilestéblouissant.Ilestencoreplusbeauquecematin.
Est-ceunautrepouvoirdevampire?
Ilporteunpantalondelinblancetunechemisedelamêmecouleur.Ilseredresseavecélégancequandj’arriveets’installe
aussitôtderrièremoisurlaHarley.
Ilm’entouredesesbrasettoutmonêtrefrissonne.
–C’esttoutdroitjusqu’auboutdumonde,plaisante-t-ildesavoixrauquequimefaitperdremesmoyens.Toutestdéjàprêt
surplace.
Jedoismereprendreouonvafinirdansledécor!
–Tunemetspasdecasque,Isaac?
–Cen’estpasloin,s’exclame-t-ilsuruntonenjoué.Enplus,cen’estpasobligatoirepourlesvampires.Allez,roule!
Jepousseuncridejoieetj’accélère.C’estungrandmomentpourmoidefilersurlaHarleyavecIsaaccollédansmondos,
sesbraspuissantsm’encerclantcommes’ilnevoulaitjamaismequitter.Danslerétroviseur,jecroiseparfoissonsourireet
j’admiresescheveuxnoirsquidansentdanslevent.Jepourraisavalerdeskilomètresavecluipourvuqu’ilmetiennetoujours
commeça.
Dansmondos,jel’entendsrire.Etplusj’accélère,plusilsembleheureux.C’estunechancedepouvoirpartagerces
momentstouslesdeux.Lesoleildescendsurlavallée,c’estcommeunincendiequ’onnevoudraitjamaiséteindre.
Auboutdecinqminutes,Isaactendlebraspourm’indiquerladirectionàsuivre.
–Suiscepetitchemin,s’exclame-t-il.Tuvasjusqu’auboutettutegaresavantlapasserelle.
Jerouletranquillementjusqu’àlapasserelle.C’estunesortedelongchemindeboissuspenduquimèneversunlieuqueje
nepeuxpasdistinguerdelàoùnousnoustrouvons.JebéquillelaHarleyetIsaacmedemandedeposermonsac.
–J’aiquelquechoseàfaire.Tourne-toi,s’ilteplaît.
Jefrissonne.Ladernièrefoisquejemesuistournée,c’étaitsurlaterrassedesavillaluxueuseetças’estterminédefaçon
très…disons,mouvementée!Alorsquandjevoislebandeaublancpassersoudaindevantmesyeux,quandjesenslesdoigts
d’Isaacquilenouentàl’arrièredematête,moncœurs’accélère.Savoixmecolleunenouvellevaguedefrissons.
–Jeveuxtefaireunesurprise,miñalinda,murmure-t-ilauborddemonoreille,mecaressantdesonsouffletiède.Je
m’occupedetonsacetjevaistetenirlamainpourteguider,d’accord?
–D’accord,Isaac.
Jemelaisseguiderentouteconfiance.Jelesuispasàpasdurantunepetiteminute.
–Nousysommes,annonce-t-ilenfindesavoixrenversante.Jevaisteretirerlebandeau,miñalinda,tuesprête?
Jehochelatêtecommeunegamine,impatientededécouvrirlasurprise.EtquandIsaacmelibèreenfin,mesyeuxclignent
pourseréaccoutumeràlalumièredoréedecettefindejournée.Uneexclamationdebonheurs’échapped’entremeslèvres.
–Magique!
Cemottropsimplen’exprimepaslabeautédusomptueuxspectaclequis’offreàmoi.Nousnoustenonssurlesablefin
d’unecriqueperduedanslanature.Onsecroiraitauboutdumonde,dansundécordecinéma.Descentainesdelampions
multicoloresflottent,accrochésàdestigesdebambou,undrapdesoierougeestétalésurlesableblanc,unebouteillede
champagneestaufraisdansunseauàglacequiétincelledanslesderniersrayonsdusoleil.Lamerressembleàunevaste
étenduedecuivreenfusion.JemetourneversIsaac,piedsnus,superbedanssonpantalondelinblanc,sachemisedelamême
couleurouvertesurlanaissancedesonlargetorse.Etsonsourireestàtomber.
Jem’approchedelui,jemedressesurlapointedespieds.
–Oùsommes-nous?murmuré-je.C’esttellementfabuleuxcetendroit!
–ÀEndingBeach,déclare-t-il.J’aiachetécettecriquelorsdemoninstallationàYesterday.J’ensuistombéamoureuxdès
lepremierregard.
Jevisunehistoired’amouravecunvampirequipossèdeunvoiliermagnifique,unesomptueusevilla,desvoituresde
légende,unesublimecriqueprivée,quoid’autreencore?Jemesenssoudainmalàl’aisedansmatenuedemotarde.
J’esquisseunsourireparcequemoiaussijesuiscapabledeprévoircertaineschoses.
–Retourne-toi,Isaac,regardelamer.Jetediraiquandjeseraiprête.
Isaacs’exécute,j’admireuninstantsasilhouettequisedécoupesurl’horizon.C’estunevisionderêve.J’ouvremonsacà
lahâte,medébarrassedemonpantalondecuir,demonblousonetdemondébardeuretjedéplielavaporeuserobemauve
qu’Isaacm’aofferteaupetitmatin.Elleestunpeufroissée,maisçairatrèsbienquandmême.Jelapasseenfrissonnanttantle
contactdelasoiesurmapeauestdélicieux.J’enlisselesbords,m’assurequ’elleestbienajustéeàmataille,constatequ’elle
s’arrêtejusteau-dessusdugenouetlaissemesépaulesnues.Ledécolletés’évasejusqu’àlanaissancedemesseinslibresdont
lespointesdéformentlégèrementletissu.J’attachemescheveuxavecunélastiqueetj’appelleIsaac.
–Tupeuxteretournermaintenant.
Ilpivotesurlestalonsetsonregardcobalts’illumineenharmonieaveclefestivalmulticoloredeslampionsdontles
flammesvacillentlégèrementsousladoucebrisevenuedularge.
–Laplusbellefemmedumondedansleplusbelendroitdumonde,murmure-t-ild’unevoixsichaudequejepourrais
m’embrasersur-le-champ.
–Tuneregrettespastonachat,Isaac?
Ilpenchelatête,souritenpassantunemaindanssescheveuxoùsereflètelecuivredusoleil.
–Jeretourneraifairedescoursesdanscemagasin,répond-ilavechumourensebaissantpoursesaisirdelabouteilledans
leseauàglaceetenfairedécollerlebouchonverslecielàunevitessesurréaliste.
Ils’approchedemoitoutenversantduchampagnedansunecoupequ’ilmetend.
–Permettez-moidevousconvieràmonapéritif,délicieusecréaturevenued’ailleurs.
Savoixsensuellequandilprononcecesmots,touteslesfemmesdel’universsebattraientbecetonglespourlebonheur
qu’elleleursoitréservée.Seulementvoilà,c’estàmoi,LilyCooper,qu’IsaacShinevientdes’adresser.Commentdiables’y
prend-ilpourmerendreaussiromantique?Jen’aipasl’habitude.Laseulechosequejesais,c’estqu’ilm’estimpossiblede
résister.EtcommeledisaitsibienOscarWilde,onpeutrésisteràtoutsaufàlatentation.
–Jesuisàvous,dis-jeenledévorantdesyeux.
Lamaind’Isaacfrôlelamiennelorsqu'ilmetendlacoupedechampagne.C’estcommeunpetitchocélectrique,uneonde
quinousreliel’unàl’autre…
–Àlajeunefemmelapluscraquantedel’univers,murmure-t-ilenchoquantdélicatementsacoupecontrelamienne.
–Auvampireleplusséducteurdelagalaxie,répliqué-jeavecunsourireenjôleur.
Nousbuvonslesyeuxdanslesyeux.Ledésirembrasechaquemillimètredemapeau.Lesvaguesquis’échouentdansun
rythmeinlassablesurlerivagem’inspirentautantdecaressesquimedonnentlachairdepoule.Isaacsesaisitdemacoupe
videqu’ilposesurlesableaveclasienne,puisils’approchedoucementdemoisansmequitterdesyeux.
Mmm,lecome-backdufélin…
Quandunedesespaumesseposesurmeshanches,jetremblemalgrémoi.Unechaleurparticulières’immisceentremes
cuisses.Lamainlibred’Isaacseperddansmachevelurequ’ildétache,sesdoigtsjouenttendrementavecmesmèches,jeme
laissefaire,j’aidécidéd’arrêterdemedemanderpourquoij’aiàcepointsanscesseenvied’êtreàlui.
Jen’étaisàpersonneavanttoi…
Sonsouffletièdeparcourtmonvisage,leparfumdélicatdesonhaleineaulégergoûtdechampagneagitsurmessens
commeunaphrodisiaque.Samainlibredescenddemeshanchesversmesfessesqu’ilpalpeavecdouceur.Ladoublecaresse
delasoieetdesapaumemecolledesfrissons.
–Mesmainssontentraindetomberamoureusesdetesfesses,chuchote-t-ild’unevoixoùpointeuneindéniableexcitation.
Jesourisetjefrémistandisqu’ilrelèvel’ourletdemarobepouratteindremapeau.Samainremontelelongdemacuisse,
bifurqueversmesfessesoùelleseplaqueànouveautelunaimant.Jemecambrepourveniràsarencontretandisqu’ilpose
seslèvressurlesmiennes.Salanguetentedeforcerlepassage,jerésistepourl’exciter,ilgémitdedésir,jecèdeenfinetma
langues’enrouleautourdelasienne.Legoûtdenosbouchesquisemêlentm’exciteterriblement.Lesdoigtsd’Isaacsont
désormaisglisséssousl’étoffedemonstring,ilmeprendlaboucheavecpassionetlecombatsensuelquemènentnoslangues
nousgalvanise.EmbrasserIsaacestunplaisirquejen’aijamaisexpérimentéàcepoint.Çapourraitbiendurerdesheureset
jesaisquejeseraiscapabledejouirrienqu’avecsalanguesidouceetentreprenantedansmabouche.
Isaacmesoulèvedélicatementetmeportedanssesbras,commes’ilcomptaitmefairepasserleseuild’unechambre
nuptiale.Jesuislégèredanssesbraspuissants,jeperçoislefrémissementdesesmusclesbandéstandisqu’ilposeungenouà
terreetm’allongesurlanappedesoierouge.Ilseredresseetm’observe.
–Remontetarobesurteshanches,s’ilteplaît,chuchote-t-il.
Marespirations’accélère.J’obéissansbroncher.Levoirainsi,moiallongée,luidebout,lespoingscampéssurles
hanches,medonnel’impressiond’êtrelafuturevictimed’ungéantirrésistible.Isaacdégageuneimpressiondeforce
indescriptible.
Quandils’agenouilleenfinfaceàmoi,jememordslalèvreinférieureetjefermelesyeuxpourmieuxsavourerl’instant.Je
soupirequandsesdoigtssesaisissentdesbordsdemonstringpourlefairedescendrelentementjusqu’àmeschevilles.Jeme
redressesurlescoudespourobservermonprédateurmagnifique.Ilserremonstringdanssonpoing,arborantlaminesuperbe
d’unguerrierquivientderécupéreruntrophée.Illeglissedanslapochedesonpantalonets’allongeensouplesseentremes
cuisses.Sescheveuxsoyeuxchatouillentmapeauetsaboucheseposeendouceursurmafentedéjàhumide.
–Isaac…
Salanguetitillemonclitorisetjem’arc-boute.Sesmainsentourentmescuisses,lesécartentpourquejem’ouvre.Ses
doigtsnetardentpasàrejoindresalanguequidansesurmonsexe,certainscoulissententremeslèvres,d’autresjouentavec
monclitoris.Isaacestunvraimaîtreenlamatière,ilest…monmaître.Ilsaitchangerderythmeaubonmoment,ilsaitme
dérouter,merendrefolle,m’apaiseretmerendrefolleànouveau.
C’estprodigieux…
Isaacmedégusteavecunappétitinvraisemblable.Salanguepasseetrepasseinlassablemententremeslèvres
ultrasensibles.Sesmainsremontentlelongdemonventre,englobentmesseinsqu’ellespétrissentavecénergie.Sesdoigts
pincentmestétons,tournentsansfinautourdemesaréoles.Etmoijevaisbientôtjouir…
–Isaac,je…
Enguisederéponse,ilaccentuelavigueurdesescaresses.C’estàlafoisdouxetviolent…C’estunpetitouraganquifait
volerentoussensmesultimesrepères.Etjechavire,incapabledeluttercontrelaforcedeséléments.C’estuneimmense
déchargeélectriquequimeparcourtavecuneforceinimaginable.Mondosdécolledusoltandisquemesonglesgriffentla
soierougedelanappeoùjemetordsdeplaisir.Jememordslalèvrejusqu’ausang,moncorpsentierseconvulsesousl’effet
decettevaguedesensationsinhumainesquinecessentdesereformeraucontactdelabouche,delalangueetdesdoigts
d’Isaac.Etjen’arrêtepasdejouiraveccesentimentdéroutantqu’Isaacm’investitentièrementalorsqu’ilnem’apasencore
pénétrée.Jenesavaispasqu’onpouvaitmonteraussihaut,aussilongtemps,aussifort.Jen’enpeuxtellementplusquejeme
dégagedesonemprisemalgrémoi.Jem’agenouille,suffocante,lesmainsposéessurmesgenouxtremblants,jem’efforcede
récupérer.J’ail’impressiondejouirencore…Jejouisencoreenfait…Moncorpsesttoujourssecouédeconvulsions.Jelève
mesyeuxemplisdelarmesversIsaac.Ils’estredresséetmeregardeavecpassion.Ilmesouritenpassantunemaindansses
cheveux.Ilestbeaucommeundieu.
–Tuesmagnifique,souffle-t-ilenmeprovoquantduregard.
Savoixrauquemefaitperdrepied.Jememordslalèvreinférieureavecl’impressionderemonterdeseauxbleuesdela
piscinelaplusprofondedumonde.Illèchesesdoigtsengémissant,sesyeuxcouleurcobalttoujoursdanslesmiens.
–Isaac…Commenttufais?
Ilritetjemenoiedanscettemusiquequimebouleversetoujours.Jereprendspeuàpeumesesprits,desflashsdemon
orgasmemereviennentparintermittence,m’occasionnantdenouveauxfrissons.MaisjesuisderetoursurTerreetmaintenant
c’estàmoidemontreràIsaacquej’aidurépondant.J’avanceàquatrepattesjusqu’àlui,lentement.Parvenueàsahauteur,je
lepousseenarrièreaumomentoùils’yattendlemoins.Soncorpspuissantoffertàmavue,désormaisallongésurlanappe
rouge,estunspectacleunique.Jem’assiedssursontorse,luiprésentantmacroupeetmesfessesbombées.Sesmainss’y
posentetmecaressenttandisquejem’occupededéfairelaboucledesaceinture.JefaisglisserlafermetureÉclairdeson
pantalondelin,sonboxerblancestdéforméparlavigueurdesonérection.Jelibèresonsexeetle
prendsdansmamain.Ilest
chaud,dur,beaucommeuneœuvred’art.Jeserrelabasedesonsexequipalpitesousmapaume,lesdoigtsdemonautremain
courentsursonglandquej’humectedemasalive.Toutlecorpsd’Isaacsecontracte,monfélingrognededésir.J’exultedele
voirgonflersousladoucetorturedemescaresses.Mesonglesquipassentetrepassentsurl’extrémitédesavergeluitirent
desgémissementsréguliers.Ilestdeplusenplusexcité.Jefaisdurerleplaisir,jeveuxqu’iln’enpuisseplusquandjeleprendraienfindansmabouchepourlesucer.
–Lily…
Savoixm’évoqueunfeulementdebêtesauvagepriseaupiègedemamain,demesdoigts,demonsouffle.J’éprouveun
sentimentdepuissanceàpouvoirempoignercesexesiimposantentremesdoigtssifins.Etj’éprouvedubonheuràlefaire
grandir,durcir.Jesenslespulsationsdusangd’Isaacsousmapaumequienserretoujourslabasedesonsexe.Songlandapris
detellesproportionsquejemedemandesijevaisréussiràlegober.
–Elleesttellementdureetgrosse.
Sarespirations’accélère,sonbassinsesoulèveàlarencontredemeslèvres.Jeréunissestesticulesdansmonpoing,jeles
aspireavecdouceurmaisfermetédansmabouche,augmentantdanslemêmetempsmapressionsurletorsed’Isaacquime
griffelesfessesdeplusbelle.C’estexquis.
Oui,marque-moi.
Sestesticulesroulententremeslèvres,jem’attardeetfaiscoulissermamainlibrelelongdesahampe.Jepourraispasser
desheuresàm’occuperainsid’Isaac.
Ilesttenducommeunarcetlaisseéchapperunlongrâlequandenfinj’introduissonmembredansmabouche.Lentement
d’abord.Puisdeplusenplusvite.Songlandbatsousmalangue,monpalais,etjelesucepassionnément.Unedemesmains
glisselelongdesonsexe,tandisquelesdoigtsdemonautremainjouentavecsestesticulesquinecessentdegonfler.Jesens
lespaumesd’Isaacfairepressionsurmeshanchespourattirermonsexeverssabouche.Etnousnousretrouvonsànoussucer
etnousléchermutuellement.Jen’aimaispascettepositionavant.Maisça,c’étaitavant.AvecIsaac,toutesleschosesdema
viesontbouleversées.Jelefaisglisserdansmabouchetandisquesalanguesefaufileentremeslèvres,s’attardesurmon
clitoris,quesesdoigtsmepénètrent.Commefolle,jem’efforcedemeconcentrersursonmembrequimeremplit,j’accélère
mescaresses,jel’aspire,jelegobe,jerêvedesentirlachaleurdesasemencejaillirenmoi.J’aimeçaavecIsaac,çame
paraîtnaturelet…essentiel.
Maisvisiblement,monprinceduNewHampshirenel’entendpasdecettemanière.Àsontour,ilm’échappe.Hors
d’haleine,horsdelui,ilmecontourneetmecouchesurlanappe.Agenouilléàquelquescentimètresdemonvisageoùma
langueinsatiablepasseetrepassesurmeslèvres,commeaniméeparuneforceindépendantedemavolonté,Isaacfouilledans
lapochearrièredesonpantalondelin.Ilenextirpeunpréservatifqu’ilenfileavecprestance,puisilvients’allongersurmoi,
guidesonsexeentremeslèvrestrempées,puisilvienttoutdoucementenmoi.Jecriedeplaisirtantilestduretimposant.Ilse
tientenappuisurlesmains,brastendus,mecontempleavecdesyeuxoùledésirbrilledemillefeux.Ilmedévoreduregardet
jem’accrocheàsesavant-brasdontlesmusclessaillantstressaillentàchacunedesondulationsdesoncorps.
Jeregrettequesonsexesoitemprisonnédansdulatex.
Vivementlesrésultatsdutest…
Isaacaccélèrelerythme,décidéàmepénétrersansrelâchejusqu’àl’explosiondemajouissance.Jem’accrocheàses
hanchesquiondulentau-dessusdemoi.Sonregardmedévore,jemesensbelleetdésirable.J’ai
l’impressionfollequ’ilne
cessedegrossirenmoi.Sescoupsdereinssontdeplusenplusvigoureux,jel’accueilleetj’enredemande.Mesyeux
l’appellent,luidisentencore,leremercientpourtoutcequ’ilmedonne.Etsesyeuxàluimerépondentquejelerendsfou,
qu’ilestheureux.Lasueurfaitbrillersontorsequivaetvientau-dessusdemonvisage.Jesenslanouvellevaguedeplaisir
quiseformeaucreuxdemesreins.Nousroulonssurlanapperouge,mesfessesetmondosentrentencontactaveclesable
tiède.Toutenrestantenmoi,Isaacs’agenouilleentremescuisses,mesaisitparlesépaulesetjemeretrouveassisesurlui.
Mesmainsseperdentdansseslongscheveuxnoirsetjem’empalesursonmembrequejesenscognerenmoi.
J’adorelechevaucher…
Meslèvresparcourentsonvisagetandisquemonbassinanimédemouvementsfurieuxvientsanscesseàlarencontrede
sonmembresigonfléqu’ilmeremplittotalement.JesuisàboutdesouffleetjecommenceàjouirenentendantIsaacgémir
infiniment.Sesmainsagrippentmesfesses,lespressentpourmesouderàsonbas-ventrequisecontractequandsonplaisir
arriveenmêmetempsquelemien.Jemeserrefortcontrelui,nosorgasmess’accordent,lessecondess’écoulentdurant
lesquellesnousjouissonsboucheàbouche.Monsexesecontracteautourdesavergeetjecontinueàbougerlentementsurlui.
Danssoncouquisentlasueuretleboisdesantal,jemurmure:
–C’esttellementfort…avectoi…
–Tumerendsfou,miñalinda,chuchote-t-il.
Ilagrippemescheveuxavecdouceurmaisfermeté,éloignemonvisagedesoncou,plantesonregardbrûlantdanslemien,
lâchedansunsoufflerauque:
–Tuesmonalchimisteduplaisir,tusaisça?Tuessidérante,c’est…inhumain!
Jesourisenfaisantglisserunindexlelongdesonnezparfait,passelalanguesurmeslèvres.Çameplaîtd’êtreunpeu…
alchimiste.
–Jecroisquec’estsurtoutlemélangedenousdeux,murmuré-je.
5.Jenepeuxledirequ'àtoi
IlmefaudraitdesnuitsetdesnuitspourarriveràdénombrerlesétoilesducieldeYesterday.Iln’yenavaitpasautantàSan
Francisco.Est-celiéàlapuretédel’airdansSweetValley?Est-cespécifiqueàYesterdayetsesmystères?Ellesparaissent
égalementplusproches,certainesressemblentpresqueàdespetiteslunes.Etc’estunspectacleexceptionnel.
SerréecontreIsaac,jesavourecesminutesquisuccèdentàlahouleduplaisirquenousvenonsdepartager.Nosorgasmes
sont…invraisemblables.J’aifaimmaisjeveuxprofiterencoredecemomentdecommunion.Àladérobée,jeregardema
robeposéesurlanappedesoierouge.Jesourisàlapenséequejen’aipaseuletempsdelagarderlongtemps.Nosdeux
corpsnusetenlacéssontallongéssurlematelassoyeuxdusableblanc.Cettecriqueprivéeestunendroitdivinoùjepourrais
passerlerestantdemesjours.
Aveclui!
–Tuasfaim,miñalinda?medemandetendrementIsaac.
–Unefaimdeloup,murmuré-je.
Ilseredressesuruncoudeetm’observedesonregardbrillant.
–Tuaimeslecaviar?
–Jen’yaijamaisgoûté.Cen’estpastoutàfaitdansmesmoyens.
Isaacselève.Jeleregardesedirigerverslanappe.Ilestnu,éclairéparlesflammesvacillantesdeslampions.C’estune
visiondantesque.Ilrevients’agenouillerprèsdemoiavecuneboîtedecaviarposéesurunlitdeglace.Ilparaîtquec’est
délicieux.Entoutcas,c’estàmesyeuxl’unedesillustrationsduluxe,surtoutquandilestserviparunvampiresublimeen
tenued’Adam.Cetinstantestdéjàentraindesegraverdansmamémoire.Isaacserresonpoing,déposel’équivalentd’une
cuillèredecaviarsurlapartieplaneendessousdupouceetletendàhauteurdemeslèvres.
–Observe-led’abord,Lily.
Quandonmedemandeleschosessisensuellement,j’aidumalàrésister.Iln’yaqu’Isaacpourexcellerdanscedomaine.
Jeregardelesgrainsnoirpétrolequibrillentsouslesétoiles.C’estattirant,jepasselalanguesurmeslèvres.Jesuis
impatientedelessentirdansmabouche.
–Faisroulerlesgrainssoustonpalais,miñalinda.Lepluslongtempspossible…
Jem’exécute.Goûterducaviarsousleregardbrûlantd’Isaacestuneexpériencehorsducommun.Etj’aimecettesituation,
cetterelationparticulièreentrenousdeux.Lesgrainsfondentdoucementdansmabouche.C’estundélice.
–Qu’enpenses-tu?murmure-t-il.
–J’adore.C’estdélicatementsalé,c’estpuissantetsubtilàlafois.C’est…mmm…
Isaacritetjefrissonnedel’entendre.
–Tuasl’aird’aimer,eneffet.
–Çasegoûtetoujourscommeça,Isaac?
–C’estdecettemanièrequej’adoreledéguster.Maisonpeutégalementleservirsurdesblinis,despetitespommesde
terretièdescoupéesendeuxouunœufmollet.Enguisedemiseenbouche,c’estlefindufin.
J’admirel’airpassionnéetgourmand–gourmetdevrais-jedire–quesonvisageparfaitarborequandilmedécritles
différentespréparationsducaviar.Ilestabsolument…séduisant.
–C’estbienlesmisesenbouche,chuchoté-jeenlecaressantduregard.
Ilsepasseunemaindanslescheveux,penchelatêteetsonregardn’estquedésiràl’étatbrut.Jelui
désignelacuillère
qu’ilvientd’utiliser.
–Elleesttrèsjolie,remarqué-je.
–C’estdelanacre,dit-il.Onpeuttoutaussibienutiliserunecuillèreenporcelaine.Ilfautjusteéviterlemétaletl’argent
quiontunefâcheusetendanceàoxyderlecaviar.
J’aimeapprendretoutesceschosesaveclui.Découvriretprofiter.L’écouterparler,nepasmelasserdevoirsalangue
frôlersesdentsdedevantquandilprononcecertainsmotsquicommencentpardessonssifflants.Jesuisémueparça.Jen’ai
pasl’habitudedepartagerdetelsinstants.Moilasauvageunpeurebelle,j’ail’impressiond’êtreuneféeenprésenced’Isaac.
Ilretourneuninstantverslanappe,jenemegênepaspourregardersesfessesmusclées.Jesuislajeunefemmelaplus
chanceusedumonde.Quandilrevientavecunpetitverre,ils’agenouilleànouveaufaceàmoi,medécocheunsourireàentrer
enlévitation,puisilmeverseunerasadedevodkafrappée.
–Tiens,miñalinda,jeteconseilledel’avalerd’unseultrait.
JeposeleborddupetitverresurmeslèvressansquitterIsaacduregard,leparfumdelavodkam’envahitetjepenche
brusquementlatêteenarrièrepourenavalerlecontenu.Leliquideemplitmabouche,couledansmagorge,c’estuneexquise
sensationdefraisetdebrûlurequisemêleaugoûtiodéducaviar.
C’estladolcevita!
Jemesensmerveilleusementbien.J’observelepaysagealentour,l’eau,lerivage,lesable,leslampionsquisebalancent
dansunelégèrebrise.Uneidéemetraversesansprévenir.
–Çanet’ennuiepasquejeprennequelquesphotosdetonparadis?murmuré-je.
–Absolumentpas,Lily,chuchote-t-ilenpassantsesmainsdansmescheveux.Dumomentquetunelesvendspasau
YesterdayNews.
Jerisetmeredresse.C’estlecadreidéaletl’occasionrêvéed’utiliserenfinmonLeica.Sansplusattendre,jevaisle
récupérerdansmonsac,l’allume,sélectionneleréglagemonochromedanslemenudéroulantetjemelance.J’aimed’emblée
lepetitsonproduitparl’appareilquandildéclenche.Jemeconcentresurdesdétails,testedesouverturesetdesvitesses
différentes,m’amuseàdécouvrirlaprofondeurdechampetlespossibilitésdevarierl’intensitédesombresetdeslumières.Je
sensquejevaisrapidementyprendregoût!Jesuisnue,j’aiunpeufroid,maisjenem’ensoucieguère,toutauplaisir
inattendudefairemespremièresarmesenphotographie.J’appuieplusieursfoissurledéclencheurensouriant.SiSamantha
mevoyait,ellenemereconnaîtraitpas.Quandjevisionneenfinmesprisesdevuesurl’écran,jeconstateavecunecertaine
déceptionquelaplupartd’entreellessontplutôtratéesousansintérêtparticuliermaisilyenaunequimeredonneconfiance:
onyvoitleprofilgrecd’Isaacsedécouperdanslalueurdeslampionsenarrière-plan.Etjemedisquec’estçaquejeveux
arriveràobtenirautantquefairesepeut.Àforcedepratique,j’yarriveraipeut-être.Endétaillantcetteimageavec
étonnement,jecomprendsd’unseulcoupquelaphotographieestunmoyenpassionnantdevoirlemondeautrement,desaisir
desinstantsdegrâcequel’œilnunevoitpas.Etilyaquelquechosedesensuelàchoisirsoncadreavantd’effleurerledéclencheur.Jemedemandepourquoijenem’ysuispasmiseavant.Jecaresseleboîtier,l’airrêveur.Isaacmecontemple
avecunpetitairadmiratifpuisilselèveetm’apportemesvêtements.
–J’adoreteregardervivre,murmure-t-ilenmeserrantcontrelui,maistuvasprendrefroid.
J’acquiesce,nousnoushabillonsennousregardantdanslesyeux.Jetrouvequec’esttrès…excitant.Jevaischerchermon
téléphonedansmonsac,rejoinsIsaacquis’estassissurlanappedesoierouge,m’installeassiseentresescuissesetmecale
contresontorse.Jetendslebrasetprendsunephotodenousdeux.Jesuispourl’heureplusàl’aiseavecmonsmartphone
qu’avecleLeica,sanscompterquec’estquandmêmepluscommodepourcegenredemanipulations.
Notrepremierselfie!
Jenousregardesurl’écran.Sonmentonestposésurmonépaule,ilmeregardeetmesouritcommesij’étaislaseulefemme
aumonde.Etjefixel’objectifcommes’iln’yavaitquenoussurTerre.Cen’estpasparcequejel’aiprise,maisc’estuntrès
belinstantané.Leséclairagesalentourluiconfèrentuneaurapresque…magique.
–Mameilleureamiem’ademandéunephotodetoi,ilétaittempsquej’enprenneune.
Isaacembrassemonépauleetjefrissonne.Jerepensesoudainauclichéquej’aipristoutàl’heure,celuidumessageinscrit
encapitalessurlecarrédeneigenonfondue.Jeneluienaipasencoreparlé.
–Aufait,Isaac,jedoistemontrerquelquechose.
Jesélectionnel’imageenquestionetjeluitendsleportablepourqu’ilpuisseregarderl’écrandeprès.
–Jel’aiprisecematin,avantdeterejoindreaulabo.Ilavaitneigé,puislesoleilestrevenu.Seulcecarrédeneige
subsistait,c’étaitsuperbizarre.
JetourneledosàIsaacmaisjemesurel’ampleurdesonémotion.Soncœurbatplusvitecontrematêtequireposesurson
torse.Jemetaispournepasledéranger,pourlelaisserintégrercettenouvelleinfo.IlfautlaconsidérercommeunautreindicedeSavannah.Quecesoitelleouquelqu’und’autrequiaitsignélemessage.Lavoixd’Isaacm’extirpedemespensées.
–C’esttellementfou,commence-t-ild’unevoixétranglée.Ils’éclaircitlagorgeetpoursuit:j’aimeraistantcomprendrece
quesignifielefaitd’êtregardiennedelapierre.
Jehochelatêtesansriendiretandisqu’Isaacajoutepourlui-mêmeenpassantunemaindansmescheveux:
–Oùsetrouvecettepierrequisembleaucentredetout?Quereprésente-t-ellevraiment?
Jemetournepourluifaireface.
–Onvachercher,dis-je.Jeteprometsqu’onvatoutfairepourledécouvrir.
Jelisletroubledanssesyeux.DécouvrircemottracédanslaneigeetsignéSavannah,sasœurquiluimanquetant,semble
l’avoirprofondémentdérouté.
–Oui,Lily,murmure-t-ilenfaisantcourirunindexautourdemeslèvres.Cettepierre,ajoute-t-il,cettepierredoitêtreen
effetparticulièrementessentiellepourêtreainsiconfiéeàdesgardiennes.
Ilreportesonattentionsurl’écrandemonportableetditàvoixbasse:
–Entoutcas,j’ail’impressiongrandissantequeSavannahesttoujoursprèsdenous.Quecesoitounonlecas,çame
rassured’ypenser,demelerépéter.
–Jecomprendscequeturessens,Isaac.Quinesediraitpaslamêmechosedansunetellesituation?
Ilposesonfrontcontrelemien.
–Mercid’êtresiprésente,attentiveetconcernée,murmure-t-il.Jesuissibienavectoi.Jevoulaistedirequecen’estpas
parplaisirquejem’absentesouventlanuit.C’estunequestionpratiqueenfait.
Jel’interrogeduregard.J’espèrequ’ilnevapasm’avouerqu’ilsenourritdesanghumainlanuitpoursatisfaireses
instinctsdevampire.
–Certainespierresneréagissentqu’àlalumièredelalune,m’explique-t-il.Lesexpériencesquejetenteàcemoment-là
n’auraientaucuneffetenpleinjour,tucomprends?
–Oui,jecomprends,dis-je,rassuréeparsespropos.Etnet’inquiètepaspourcesabsencesnocturnes,jesaisquetutebats
detoutestesforcespourtrouverceremèdeauvampirisme.Çameplaîtquetusoispassionné…mêmesi…çameprivedetoi.
Isaacesquisseunsourireetj’ajoute:
–Maisc’estsublimequandonseretrouve.Dèslapremièreseconde,j’oublietout,lemanque,
l’attente.
–C’estpareilpourmoi,Lily.
–Àproposdumessage,avancé-je,jenesuispassûrequecesoitSavannahelle-mêmequil’aitsigné.Jecomprendsmille
foistonbesoind’ycroire,maisj’ailasensationqu’ilyapeut-êtrequelqu’und’autrederrièretoutça.Sinon…sinonSavannah
seraitvenuedirectementànous,non?
Levisaged’Isaacs’assombritlégèrement.
–Ensomme,tupensescommeEphrem?
–J’essaiesimplementd’êtrecartésienne,Isaac.TantdemystèresseproduisentàYesterdayquej’aibesoind’yvoirclair.
Sonregards’adoucit.
–Oui,tuasraison,concède-t-il.Ilfauttoutimaginer.
J’aiconsciencequesarelationavecsonfrèredemeureunpointsensibleentrenous.Etjesaiségalementqu’ilbataillepour
ignorersarancœur.Maisilyaduprogrès.Ilyaencorequelquesjours,ilseseraitcomplètementfermé.Aujourd’hui,il
acceptel’idéequelavéritépuisseprendrediversesdirections.Desfrissonsmeparcourent.Attentif,Isaacnemanquepasde
s’enapercevoir.Ilmeprenddanssesbraspourmeréchauffer.
–Jevaisdevoirretourneraulabopourpoursuivremesexpériences,chuchote-t-il.
–Etmoijecomptemereplongerdanslalecturedulivresurlespierres.
Isaacreplielanappe,rangelescoupes,leseauàglaceetlecaviardansunepetitemalleenosier.Jeremetslarobedans
monsacenleregardant,toujoursfascinéeparlarapiditédesesmouvements.
***
–Jen’aimepastesavoirseulelanuitàmoto,ditIsaacavecunairinquiet.Jeferaismieuxdet’accompagner.
Ilcaressemonnezduboutdudoigtavecunetendressequimebouleverse.
–C’estgentil,murmuré-je,maistoutvabiensepasser.Net’enfaispas.
–Alorsrentrevitecheztoipourteréchauffer.Etsoisprudenteenchemin,d’accord?
J’acquiesce,luisouffleunbaiseretenclenchelapremièrependantqueluiregagnesavoiture.J’accélèreetjerespireles
senteursdelanuitenfonçantversYesterday.
Malgrélesmystèresetlesémotionsfortes,jenepeuxm’empêcherdepenserquec’estgénialdevivredanslecoin.Jeviens
defairel’amourpassionnément,j’aidégustéducaviardansunecriqueparadisiaqueetlàjeroulesurlespetitesroutesenlacet
deSweetValley.Jemesenslibre,heureuse…etamoureuse.
Cupidon,sorsdemoncorps!
Jesourisdemapenséeetmeconcentresurlaroute,prêteàfreinerd’urgenceaucasoùunpetitanimaldécideraitde
traverserlaroutesansregarderàdroiteetàgauche.
QuandjepassedevantleBlood&Food,jevoisdescouplesquis’enlacentenondulantsurlapasserelleetjemedisquece
seraitbiendedanseravecIsaacjusqu’auboutdelanuit.
J’empruntelapetiteruequimèneàmonstudio,jecoupelecontactetj’attachelaHarley.
Jefouilledansmonsacquipèseunetonneàcausedulivre.Jecaresselasoiedemarobe,desimagessensuellesme
reviennent.Lecontactfroiddumétaldemontrousseaudeclésmeramèneàlaréalité.Jel’extirpedusac,relèvelatête…Etje
sursaute!
DevantmaportesetientEphrem!
–Mince,tum’asfaitunedecespeurs!
Ephremlèvelesbras,l’airconfus.
–Pardonne-moi,Lily,cen’étaitpasdansmesintentions.
Ilporteunjeanetuntee-shirtblancquiépousesontorseapparemmentfabriquédansunmouleidentiqueàceluiutilisépour
laconceptiond’Isaac.
–Jesuisjustevenum’assurerquetuvasbiendepuisnotredernièreentrevue.
Ça,c’estgentil!
–Oui,Ephrem,impeccable.
JemerevoisavecIsaac…Toutvamerveilleusementbienenfait.Nousvenonsdevivreunmomentexceptionnel,dans
l’osmoselaplustotale.
–Alorstantmieux,répond-ilsuruntonsoulagé.J’avaispeurqu’Isaact’enveuilled’avoiracceptédeboireunverreavec
moi,tucomprends?
–Net’inquiètepas,murmuré-je.Isaacetmoinoussommesviteréconciliés.
Ilsouritd’unairentendu.Cevampirebadboyavraimentducharmeetj’aimeleregardqu’ilportesurmoi.Ilm’asauvéla
vie,c’estunlienentrenous.Êtresonamiemefaitplaisir.Etjerêvedevoirunjourlesdeuxfrèresréunis,commeavant,du
tempsdeSavannah.Jerepensealorsàcettephrasedulivresurlespierresconcernantlesgardiennesdel’étoile.Etjenepeux
pasm’empêcherd’enparleràEphrem.J’aienviedepartagerçaaveclui,c’esttoutdemêmedesasœurdontils’agit.Et
contrairementàcequ’Isaacprétend,jesensqu’Ephremn’estpassiinsensiblequeçaàladisparitiondeSavannah.Jelui
racontetoutetilm’écoute,l’airaussisurprisqu’émud’apprendrequesasœurseraitunegardiennedel'étoile.
–Tunesavaispasnonplus?murmuré-je.
–Jenesaisriendetoutcela,Lily,répond-ilàvoixbasse.Jesuisjusteunpeu…dérouté,maisqu’importe.
Ilbalaiealorsl’aird’ungestedubras.Ilestvisiblementbouleversé,maissefermecommes’ilnevoulaitpasdévoilerses
émotions.Cen’estpasdansseshabitudes.Ilfaitdonccommesiderienn’était,m’adresseunsourire,mesouhaiteunebonne
nuitetdisparaîtàlahâte.Jen’aimêmepasletempsdeluidireaurevoir!Jehausselesépaulesetj’ouvrelaportedemon
petitstudio.C’esttoujoursétrangederetrouvercetendroitaprèslesmomentspassésavecIsaacdansdeslieuxexceptionnels.
Commesij’arrivaisenaviond’unpayschaudpourmeretrouverdansunevilleoùc’estl’hiver.Jecomposeaussitôtunpetit
SMSàl’attentiond’Isaacpourleprévenirquejesuisbienrentréeetleremercierdumomentsublimequ’ilm’aoffert.Jenelui
dispasquej’aicroiséEphremcarjesaisd’avancequecelarisqueraitdeletravailleretdeledéconcentrerdansses
recherches.
Sansprendreletempsderetirermavestedecuir,jedéposemoncasquedansuncoin,metsmonportableencharge,me
précipitesurlabouilloirepourmepréparerunthé,choisisuneplaylistsurl’ordietsorslelivresurlespierresdemonsac.
Unefoisdeplus,ilm’appelle,mecommandedelelire.Etj’obéis.Jeleposesurlatable,l’ouvreàlapageoùj’enétaislors
demadernièreconsultation.Jesuisatteinted’unesoifdedécouvrir,addictaumystère.
Jem’efforcededéchiffrerunchapitretrèstechniquesurl’urbanismedeSweetValleyquisetermineparunesériedephotos
deYesterdayprisescinquanteansplustôt.L’uned’entreellesreprésentel’Autel,ledolmenàcôtéduquelSavannahposait.
Gris,volumineux,ornéd’unétrangedessinensoncentre,ildégageuneimpressiondesacréetressembleàuneimmensetable
debanquet.Jenotelapagesurmonpetitcarnetetjepasseauchapitresuivant.Jesursautequandmontéléphonesemetà
vibrer.C’estlaréponsed’IsaacàmonSMS.
[Mercipourcettemagnifiquesoirée,miñalinda.Jepenseàtoi.Toujours…]
Jeserrelesmartphonecontremoncœur.Puisjeluirépondsquej’aimequandildit«toujours»etjel’embrassedetoutes
mesforces.Jeremetsleportableencharge,placeunsachetdethédansunmugetyversedel’eaubouillante.Unparfumde
menthefraîchemecaresselesnarines.Desenceintesdel’ordimeparvientlavoixdeBillyJoelquichanteHonesty.Jereprendsmalectureensoufflantdetempsàautresurmonthéquejeboisparpetitesgorgées.
Auboutd’unebonneheurequejen’aipasvupasser,jetombealorssuruneautrephotodudolmenpriseilyavingt-cinq
ans.J’attrapelaloupesurlatableetj’enobservelesdétails.C’estunénormeblocdegranit,undolmenmajestueuxdontles
nuancesdegrissontharmonieuses,presqueapaisantes.Pourtantquelquechosemedérange,jenesaispasquoiaujuste,
mais…
J’enreviensàlapageoùapparaîtlaphotodeceblocdegranitcinquanteansplustôt.Elleestprisepratiquementsousle
mêmeangle.Àcomparerlesphotos,ilsemblequeniletempsnil’érosionn’aienteudeprisesurcettemasseimpressionnante.
Jescannelapartiesupérieureaveclaloupe,lorsqu’undétailmesauteauxyeux.
L’étoiledegranit!
Etc’est…Merde,jedoisd’abordenavoirlecœurnet!Dansmoncarnet,jevérifieàlahâtelenumérodepagedufameux
chapitreconsacréàl’étoiledegranitoùfiguraitundessindelapierre.Jelaretrouve,lacompareàl’étoilesurlapierre,puis
àl’étoilesurmacheville.Danslestroiscas,c’estexactementlamême!Siledessinpouvaitlaisserplanerundouteetn’être
ensommequ’unesimpleimageillustrantunelégende,laphotographiedel’étoiledegranitsurcedolmenestlapreuvedeson
existence.
C’est…fascinant.Lecœurbattant,jerepasseàlaphotoplusrécente,pourlacompareràcelle-ci.
Quandmaloupeseposeàquelquescentimètresdel’Autelpourenobserverlesdétails,moncœurloupeunesériede
battements.Mesmainstremblenttandisquejesuisforcéedeconstaterquesurcettephotoplusrécente,lapierreenforme
d’étoile…n’yestplus!
Seuleapparaîtlaformecreuséedanslegranitdel’Autel,telunécrindontlejoyauadisparu.Toutvatrèsvitedansmatête:
cettephotoa25ansetcelacorrespondàlapériodeoùSavannahadisparu.Sil’ontientcomptedufaitqueSavannahetmoi-
mêmesommesmarquéesdelamêmefaçonaumêmeendroitetqu’unmessagesignédesonnomm’étaitdestiné,tracésurun
carrédeneigeàquelquespasdemonstudio,iln’enfautpaspluspourlibérerenmoiunesalvedequestions.
LadisparitiondeSavannahpeut-elleêtreassociéeàcelledel’étoiledegranit?Ouest-ceuneénormecoïncidence?Quel
lienavecmoi?Manaissance?D’autresquestionsm’assaillent,quejenoteavecfébrilitédansmonpetitcarnet:qu’est
devenuel’étoiledegranit?EtsiSavannahdevaitlagarder,l’aurait-ellecachée?Serait-ellepartieavec?Etoù?
Jereposemonstylo,frottemespaupières.Mesyeuxsontunpeudouloureux.Etc’estlechaosdansmoncerveau.Unechose
estsûre,lesélémentsdecemystèreserecoupent.Lelivresurlespierresestpourl’instantmonseullienréelaveclepassé.Et
c’estlàquesetrouvelasolution,j’ensuispersuadée.
Lepassé!
Unautreaspectm’intéressedanscettehistoire:l’Autel…IlestforcémentquelquepartdansSweetValley!
Etjedoisletrouver!
Devifsélancementsdanslesglobesoculairesm’obligentsoudainàmeplierendeux.C’esttellementdouloureuxqueje
pousseungémissementmalgrémoi.C’estcommeunemigraine,maisc’estplusintense.J’ail’impressionquedesmilliers
d’aiguillessontplantéesdansmescristallins.Etpuisçasecalmeprogressivement.Jemeredresseetj’inspireunlongmoment.
Quelsoulagementquandças’arrête!Jemedemandevraimentàquoic’estdû?Lescaractèresdulivresontcarrément
minusculesetcen’estcertainementpastrèsbonpourlavue,maisquandmême.J’ail’impression
aussidésagréable
qu’inexplicablequequelquechosesemodifiedansmonorganisme.BercéeparlavoixmélancoliquedeKurtCobainqui
chanteAboutAGirl,jeregardealorslesfleursqu’Isaacm’aoffertes.Elleschangenttoujoursdecouleuraurythmedesbattementsdemoncœur.Ellessemblentmediredemedétendre.Aufildessecondes,lespectaclequ’ellesm’offrentm’apaise
peuàpeu.Isaacestunvéritablemagicien.
Décidéeàprendreunedouchepourmedélasser,jeretiremavesteàlahâte.Enlaposantsurledossierdemachaise,
quelquechosetombed’unepoche.C’estunmorceaudepapierplié.Jemepenchepourlerécupérer.
«Jesaisdeschosesquejenepeuxdirequ’àtoi…Wilma»
Jerevoislemomentoùnousnoussommescroiséessurlecampusaumomentoùj’allaisrejoindreIsaacaulabo.Elleadû
glissercemotdansmapocheenmeserrantuncourtinstantcontreelle.
Qu’est-cequeçasignifie?Pourquoicettefilleest-ellesimystérieuse?
Unnumérodeportableestégalementinscritsurlepapier.
Jeneréfléchismêmepasàl’heuretardive,jesaisqu’ilestminuitpassé,maisjem’enfiche,j’aibesoindecomprendre.
J’attrapemontéléphoneetcomposelenumérodeWilma.
Quandlajeunefemmedécroche,jeluidemandesanspréambulecequ’elletientàmediredesiimportant.Wilmame
répondalorsd’unevoixposéecesquelquesmotsquimeclouentsurplace:
–Jecroissavoirquiesttonvraipère…
Àsuivre,
nemanquezpasleprochainépisode.
Egalementdisponible:
Donne-moitonâme
GloriaRobin,jeunemusiciennerockpleinedetalent,estcontactéeparBenjaminMarlow,unmythiqueproducteurnew-
yorkais.Benjaminl'introduitdansungroupeafinqu'elleensoitlachanteuse.Toutsepassebien,legroupeestsympathique,
Gloriasesentbienaccueillie,etBenjaminauncharmefou.Toutestparfait?Tropparfait!CarBenjaminestunvampireâgé
de239ans,toutcommeJoan,Kim,AlexetWilliam,lesmembresdugroupe.
EtGlorial'ignore...Est-elletombéedansunpiège?Pourra-t-elles'ensortir?Etlevoudra-t-elleseulement?CarBenjamin
Marlown'estpasseulementunproducteurdegénie,c'estavanttoutunvampireàl'apparenced'unhommede29ans,àla
beautéépoustouflanteetaumagnétismeirrésistible
Tapotezpourvoirunextraitgratuit.
DocumentOutlineCouverture1.Quisuis-je?2.Jem'appelleWilmaAstair3.Invisible4.QuelquepartauParadis5.Jenepeuxledirequ'àtoi