Upload
dinhhanh
View
212
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
KAYEToi,monhéros
Traduitdel'anglais(États-Unis)parPatriciaLavigne
QuandAlyssaScottcomprendqueMarcoVieritravaille
danslebaroùellevientd’accepterunjob,ellemanquede
défaillir.Lemeilleuramidesongrandfrèreestencoreplus
beauqu’avant,maisbienplussombreaussi.Etsiparle
passél’ex-soldatl’aprotégéed’unpèreviolent,c’estàelle
aujourd’huidedélivrerMarcodesesdémons....
1AssiseauvolantdesavieilleCorolla,avecsoixante-dixdollarsetune
cartedecréditvidepourtoutefortune,AlyssaScottcontemplalabâtisse
oùsesespoirsseréaliseraientpeut-être-enfin.
LeWhiskey'sMusicBarnefaisaitsansdoutepasrêverlesautresfilles,
maispourellequiadoraitlamusiqueetvenaitdedécrochersondiplôme
demanagementenhôtellerieetorganisationévénementielle,il
représentaitl'endroitidéalpourundébutdecarrière.Etlefaitque
MarcoVieri,lemeilleuramidesonfrèreetl'hommequ'elleaimait
depuistoujours,ytravaillerendaitpluscrucialencorel'enjeude
l'entretiend'embauchéqu'elles'apprêtaitàpasser.Desonissue
dépendaittoutsonavenir.
Elleouvritlaportièreetsortitdanslachaleurpoisseusedecettefin
mai.Seulsquelquesvéhiculesétaientgaréssurl'immenseparking,
devantlebâtiment.Riendetrèssurprenantà11heuresdumatin,
songea-t-elle.D'aprèscequ'elleavaitlusurlesite,leWhiskey'sétait
fermétouslesmidissaufledimanche,jouroùl'établissementproposait
unconcertl'après-midietunautrelesoir.
Degigantesquesnéonsenformedeclavier,deguitareélectriqueetde
bouteilledewhiskydécoraientletoitsurtoutesalongueur.Lesoir,ils
devaientilluminerleparkingd'unarc-en-cieldecouleurséclatantes.
Tandisqu'ellesedirigeaitversl'entrée,Alyssas'imaginadansunesalle
bondée,électriséeparl'énergied'ungroupederocketl'excitation
joyeusedupublic,tandisquelesvibrationsdelabasserésonnaientà
traverssoncorps.
Parlaportevitréedel'entrée,elledistinguaunepetitesalleauxmurs
couvertsd'affichesennoiretblancannonçantlesprochainsconcerts.
Surlagauche,unguichetétaitferméparunvolet.Unfrisson
d'anticipationlaparcourutàl'idéequ'unjour,elleseraitpeut-être
responsabledel'organisationdesévénementsprogrammés.
Elles'essuyalefrontetcherchasontéléphoneportabledanssonsac.
Nonseulementellevoulaitceboulot,serappela-t-elle,maiselleenavait
aussidésespérémentbesoindepuisquesonex-futurecolocataires'était
fiancéeetl'avaitlaisséetomberunesemaineavantladateprévuepour
leuremménagement.Alyssaavaitbienessayédelaremplaceraupied
levé,maislespersonnesquiavaientréponduàsapetiteannoncelui
avaientdépluetelleavaitpréférérenonceràl'appartementplutôtquede
prendrelerisquedevivreavecl'uned'entreelles.Pourcouronnerle
tout,sonamiel'avaitprévenuequ'ellenepourraitpasluiremboursersa
partdudépôtdegarantieavantunbonmoment-siellelefaisaitunjour.
Résultat,Alyssan'avaitplusunsouenpoche.
ElleavaitmêmefailliabandonnersonprojetderentreràFrederick.
Saufquec'étaitlavilleoùelleavaitgrandi,qu'ellen'avaitnullepart
ailleursoùalleretnepouvaitsepermettred'accepterlestagenon
rémunéréqueluiproposaitundesesanciensemployeursàWashington.
Adolescente,elleavaittoujoursconsidéréleWhiskey'sMusicBar
commelelieususceptiblederépondreàsesdifférentscentresd'intérêt.
Uneimpressionquis'étaitencorerenforcéelorsqu'elleavaitdécrochécet
entretienetapprisqueMarcoytravaillait.
C'estpourquoielleavaittoutmisésurFredericketavaitaujourd'hui
désespérémentbesoindeceboulot.
Enfin,elletrouvasonportableetcomposalenuméro.Lasonnerie
retentitunefois,deuxfois...Ellejetaunnouveaucoupd'œilderrièrela
vitre-etcroisaleregardd'unhommed'unesoixantained'années.Dans
unsursaut,ellerefermad'ungestevifleclapetdesontéléphone,quilui
échappadesmainsettombasurletrottoir.
L'hommeprituneclésursontrousseau,déverrouillalaporteet
l'entrouvrit.
—Jepeuxvousaider,mademoiselle?
Prenantuneprofondeinspiration,elleramassasonportable.
Ressaisis-toi,Alyssa...
—Euh...oui.Jevienspourunentretiend'embauché.Jem'appelle
Alyssa.
—Ahoui,entrez!C'estdéjàlafolieici.
Ilouvritengrandets'effaçapourlalaisserpasser.
—JesuisChuckWilson,lepropriétaire.Alyssapénétraàl'intérieuret
frissonnadanslafraîcheursoudainedelaclimatisation.Elletenditla
main:
—AlyssaScott...
Chucklaluiserraavecungrandsourirequiluiplissalecoindesyeux.
—Ehbien,mademoiselleScott,quediriez-vousdenousasseoirpour
discuter?
Alyssalesuivitendirectiondelasalleetdubaroù,d'aprèscequeson
frèreluiavaitdit,Marcotravaillaitcommeserveur.Àcettepensée,elle
sentitsoncœurs'emballer.
—Est-cequeMarcoVieriestlà?demanda-t-elle.Lesmainsdansles
pochesdesonpantalon,
Chuckhochalatête.
—Oui.VousconnaissezMarco?
—Nousavonspassénotreenfanceensemble.C'estlemeilleuramide
monfrère.
—Vraiment?Marcoestunbongamin.
—Lemeilleurdetous!approuva-t-elleavecunpetitrire.
Ilneluiseraitjamaisvenuàl'idéedeparlerdeMarcoViericomme
d'un«gamin».Grand,brun,etdepresquecinqanssonaîné,ilne
ressemblaitenrienàungosse.Ilétaitletypeleplusadorableetleplus
loyalqu'elleaitjamaisconnu,etelletrépignaitd'impatienceàl'idéedele
revoir.Celafaisaitsilongtemps!Troplongtemps.Maismaintenant
qu'ilsétaienttousdeuxderetour,elledelafac,luidel'armée,elleaurait
peut-êtreenfinsachanceaveclui.
Ellepénétradansunevastesallerectangulaire,ausous-sol.Àl'entrée,
unerangéedespotséclairaitlepremiergroupedetables.
—Asseyez-vous.Jevaischercherdequoiécrire.DèsqueChuckeut
disparudansuncouloir,
Alyssaselaissatombersurunevieillechaise,posasonsacparterreet
observaleslieux.Ellen'avaitjamaisassistéàunconcertauWhiskey's.
Lasalleétaitsiprofondequel'extrémitédisparaissaitdansl'obscurité.
Elles'élevaitsurtroisniveaux,leplushautétantréservéàlascène
devantlaquellelesmeilleurestablesétaientdisposéesenarcdecercle.
Uneproximitéquidevaitcréerunsentimentd'intimitéexaltantavecles
musiciens,songea-t-elle.
—C'estbon,déclaraChuckenlarejoignant.Elleattenditqu'il
s'installe,puisluitenditsonCVetremplitleformulairequ'ilfitglisser
verselle.Elleétaittellementexcitéeàl'idéedetravaillerlàetde
retrouverMarcoqu'ellen'arrivaitpasàs'empêcherdetaperdupied.
Respireprofondément,Aly.Ellesuivitceconseilets'apaisaunpeu.Au
moins,lesrenseignementsàfournirétaient-ilssimples.
ToutenparcourantsonCV,Chuckluidemandadesprécisionssursa
formationetsesdifférentsstages.LeWhiskey'sMusicBarétaitlaplus
grandesalledespectaclesàl'ouestduMaryland;décrocheruneplaceici
constitueraitunsacrécoupdepoucepoursacarrière.C'estpourquoielle
s'efforçadesecalmeretdétaillasonparcoursprofessionnel,sentantsa
confianceenelles'affirmeràmesurequ'elleparlait.Quandelleeut
terminé,Chuckhochalatêted'unairadmiratif.
—Trèsimpressionnant,mademoiselleScott.Manifestement,vousêtes
qualifiéepourceposte.Peut-êtremêmeunpeutrop.
IlreposaleCVsurlatable.
—LeWhiskey'sestuneentreprisefamiliale,etnoustenonsàceque
tousnosemployéspartentdelabaseavantdemonterengrade.
—Jecomprends,monsieurWilson.Letravailnemefaitpaspeur,etje
saisquej'aibeaucoupàapprendreàtouslesniveaux.J'aid'ailleursété
serveusependantunebonnepartiedemesétudes.Sansmevanter,
ajouta-t-elleàvoixbasseensepenchantverslui,jecroisquejeme
débrouilleplutôtbien.Jesuiscertainequevousserezcontentdemoi.
Illadévisageaunlongmoment,puissourit.
—Vousavezducran.Çameplaît.N'ayezjamaispeurdevousvendre,
mabelle.Personned'autreneleferapourvous.Etappelez-moiChuck.
Vousêtesprêteàfairen'importequelhoraireetvousêtesdisponible
immédiatement?
L'enthousiasmemanifestedanslavoixdeChucklafitsourire.
—Sur-le-champ!
SoneuphoriegranditencorequandChuckluiindiquasonsalaire
horaireetlemontantdespourboiresjournaliersdecertainesserveuses.
Sivraimentellearrivaitàgagnerautant,ellepourraitlouerunpetit
appartementpourelletouteseulesansavoiràs'encombrerd'une
colocatairepeufiable.Peut-êtremêmearriverait-elleàfairedes
économies.
—Jevaisvérifiervosréférences,maissaufproblèmeinattendu,vous
êtesembauchée,mademoiselleScott.Jemanquedepersonneletl'étéest
toujoursunepériodechargéeici.Alorssivousêtesàlahauteurdeceque
jeperçoisdevous,iln'yaaucuneraisonpourquevousnevousfassiez
pasvotreplaceici.
—Vousneserezpasdéçu,jevousl'assure.Illuisourit.
—Quandpouvez-vousvenirvousformer?Lirelemanuel,apprendre
lesmenus,participeràunservice,toutesceschoses...Vousserezpayée,
bienentendu.
—Quandvouslesouhaitez.Jesuistotalementdisponible.
—Toutdesuite?
—D'accord.
Pourquoitergiverser,alorsqu'elleavaitàpeinedequois'offrirune
nuitd'hôteldanssonportefeuille?
—Danscecas,attendez-moilà,jevaisvouschercherlemanuel
destinéauxemployés.
Alyssajoignitlesmainsetpoussaunlongsoupirdesoulagement.Bon
sang,elleavaitréussi!Aprèsladébâcledesacolocation,cela
ressemblaitàunsauvetagemiraculeux.
Chuckréapparut,chargéd'unlivretetdepapiersdivers.
—Voicilemanuel.Vouspouvezcommenceràlelirependantqueje
m'occupedelapaperasseetquej'appellevosanciensemployeurs.Je
n'enaipaspourlongtemps.
UnefoisChuckreparti,Alyssaseplongeadanslerèglementintérieur
etlalistedesprocédures.Laperspectivedecommencersonnouvel
emploiaccrutencorel'excitationqu'elleressentaitàl'idéedecroiser...
—Eh,Chuck!appelaquelqu'undepuislapénombredubarsurla
droite.
Alyssaretintsonsouffle.Elleauraitreconnucettevoixentretoutes.
Elleseretournaetsoncœurs'accéléralorsqu'ellevitMarcos'avancer
danslalumière.Ilportailungrandcartondontlepoidsfaisaitsaillirses
biceps.Ladernièrefoisqu'ellel'avaitcroisé,ilétaitentredeuxmissions
etarboraitununiformedecamouflagesexyàmourir,avait-ellepensé
alors.Depuis,sescheveuxavaientpoussé,maisilavaittoujourssonlook
militaire.Quandilrelevaunpeulecarton,tirantinvolontairementsur
sondébardeurquiremontasursonventreferme,Alyssalaissason
regardglisserlelongdesonjeannoirquilemoulaitlàoùilfallait.
Touslessentimentsqu'elleavaitéprouvéspourluirevinrentenforce,
luicoupantpresquelesouffle.Ellebonditsursespieds,sonnomaubord
deslèvres,maissagorgeétaittropsèchepourqu'ellepûtproférerle
moindreson.
—Pardon,jenevousavaispas...
Ilfronçalessourcilssansterminersaphrase,puisécarquillalesyeux.
—Alyssa?
Tirantunechaiseàluipourydéposerlecarton,illuioffritunsourire
radieuxquicreusaunepetitefossettedanssajouegauche.
—Bonsang!Regardez-moiça!s'exclama-t-ilens'approchantd'elle.
Àmoitiéétourdieparsaprésence,sonsourireirrésistibleetl'odeur
viriledesapeau,Alyssarestauninstantsansvoix.
—Çafaitplaisirdeterevoir,Marco,parvint-elleenfinàarticuler.
MonDieu,ilétaitencoreplusbeauquedanssonsouvenir!Illui
ouvritlesbras.
—Quoi?Tunem'embrassespas?Çafaitdeuxans,pasvrai?
—Quasiment,répondit-elle,lagorgenouée,enl'enlaçantàsontour.
Àl'instantoùilssetouchèrent,ellecompritqu'elleétaitdansdesales
draps.Illaserracontreluietelleluirenditsonétreinte,lesjambesen
coton.Bonsang,était-ilaussimuscléavant?Aussigrand?Aussicarré?
Ill'enveloppaitdesesbras,ettoutel'attiranceetl'affectionqu'elleavait
toujourséprouvéespourluifirentbattresoncœursifortqu'elle
l'entendaitrésonneràsestempes.
—Commentçava,Aly-jolie?demanda-t-ilsanslalâcher.
—Bien,répondit-elle,àlafoistouchéequ'ilutilisetoujourscesurnom
etdéçuedeconstaterqueleurrelationn'avaitpaschangédenature.
Ellechassacettedernièrepensée.L'important,c'étaitqueMarcosoit
là,guéridesblessuresquil'avaientobligéàquitterlesforcesspécialesde
l'armée,ethorsdedanger.
—J'aieusipeurpourtoi!Jesuissoulagéequetusoisrentré.
QuandMarcorecula,elleremarqualescicatricesquizébraientson
brasetsamaingauches.Elles'obligeaàdétournerlesyeux,maisnefut
sansdoutepasassezrapide,carMarcocroisainstantanémentlesbras
pourcachercesmarques.
Sonsourireetlajoiequibrillaituninstantplustôtdanssesprunelles
bleuess'évanouirent,remplacésparunegêneinhabituelleentreeux.
—Alors...quefais-tuici?s'enquit-ilauboutd'unmoment.
—Jeviensdepasserunentretienpourdutravail.
Elleluiadressaunsourireforcé,espérantqu'illeluirendrait.Ilnele
fitpas.
—Ici?
Elledansaitd'unpiedsurl'autre,malàl'aise.Croisantlesbras,elle
essayadenepasselaisserdéstabiliserparsonbrusquechangement
d'humeur.
—Euh...oui.
Ilplissalesyeuxetsestraitssecrispèrent,soulignantsescernes.
—Ohnon!Alyssa.Pasici.
—Pourquoipas?répliqua-t-elle,heurtéeparsontondésapprobateur.
—Cen'estpasunendroitpourunejeunefille.Àcesmots,ellesentit
s'évanouircequiluirestaitdejoie.
—Jenesuispasunejeunefille,Marco,répliqua-t-elle,indignée.Je
suisunefemme!
Cetteremarqueluivalutunregardsarcastique.
—Écoute,tutrouverassûrementunendroitpluscalme,affirma-t-il,
lesmainssurleshanches.Commentcrois-tuqueBradyréagiraits'il
apprenaitquetutravaillesici?
—Illesait.
Etiln'estpasd'accord,ajouta-t-elleensonforintérieur.Puis,se
redressant,elledécrétaàvoixhaute:
—Detoutefaçon,çaneleregardepas.
—C'estque...
Ilsecoualatête,cherchantsesmots.
—...Jesuistropoccupéaubarpourpouvoirgarderunœilsurtoi,
lâcha-t-ild'untonoùpointaitunmélangedefrustrationet
d'exaspération.
Elleouvritlabouche,incapabledetrouveruneréponse.Ellevoulaitun
boulot,pasungardeducorps!Pourquoisecomportait-ilainsi?Avait-il
déjàcetteattitudecondescendanteauparavant?Cequ'elleaimaitchez
lui,quandilsétaientplusjeunes,c'étaientl'attentionetlagentillesse
dontilfaisaitpreuveàsonégardquandbeaucoupd'autresseseraient
contentésd'envoyeraudiablelapetitesœurdeleurmeilleurcopain.
Elleavaitbesoindecetravail.Etelleenavaitenvie!
—Tusaisquoi?Jen'attendspasdetoiquetumeprotèges.Jesuis
capabledemedébrouillerseule.
Aumoins,lacondescendancedeMarcoavait-ellel'avantagedela
mettrehorsd'elle,cequiluiévitaitd'éclaterensanglots.
Uneémotionqu'elleneparvintpasàidentifierfilétincelerlesyeuxde
Marco.
—Alyssa,tuestrop...
Quand,soudain,lavoixdeChuckrésonnadanslecouloir,Marco
pinçaleslèvresetsepassanerveusementlamaindanslescheveux.
Chuckapparut,sontéléphoneportablecolléàl'oreilleetunlarge
sourireauxlèvres.
—Mercibeaucoup,conclut-ilavantdecouperlacommunication.
Alyssaledévisagea,saisieparlecontrasteentrelaminerenfrognéede
Marcoetl'expressionavenantedesonfuturemployeur.
—Ehbien,jesuisravidevousannoncerquetoutlemonden'aquedes
complimentsàfaireàvotresujet!déclara-t-ilens'approchantd'eux.
Illuitenditlamain.
—Vousêtesembauchée.
2L'estomacnoué,MarcoregardaAlyssasignersoncontratd'embauche.
Ilavaitvucommentcertainsclientssecomportaientaveclesserveuses:
leWhiskey'sn'étaitpasunendroitpourunejeunefilleinnocente.Alyssa
étaitdouce,timide.Sielletravaillaitici,elleauraitbesoinqu'onla
protège.
QuellemoucheavaitpiquéBradydeluidonnersonaccord?S'il
arrivaitquelquechoseàAlyssa,nuldoutequesonamil'entiendrait
responsable.
MarcoavaitcommencéàveillersurAlyssaàl'époqueoùlamaisonde
sesparentsreprésentaitlaseuleéchappatoirepourlesenfantsScottface
àl'alcoolismeetàlaviolencedeleurpère.Parlasuite,Bradyetlui
avaientemménagéencolocationàlafindulycée,prenantAlyssaavec
euxjusqu'àcequ'elleparteàl'université.Enfin,l'annéedernière,alors
qu'ilssebattaienttousdeuxenAfghanistan,Bradyl'avaitsauvéin
extremisdelamort.Autantderaisonspourqu'ilsesenteledevoirde
protégerAlyssa-ycompriscontrel'inconsciencedesonfrèreaîné.
L'ennui,c'estqu'ilavaitdéjàbeaucoupdemalàprendresoindelui-
même.Etqueladernièrefoisqu'ilétaitvenuausecoursdequelqu'un,sa
tentatives'étaitsoldéeparundésastre.
LavoixdeChuckletiradesessombrespensées:
—Alyssam'aapprisquevousvousconnaissezdepuisl'enfance.
Marcojetauncoupd'œilàAlyssa.Unevaguedeculpabilitél'envahit
enlavoyantsedétourner.
—Oui.Nousavonsdetrèsbonssouvenirsensemble,répondit-ilpour
luitendreuneperche.
Ellelasaisitetsetournaverslui.Maislajoiequiilluminaitsestraits
quandilss'étaientretrouvésavaitdisparu,constata-t-ilavecun
serrementdecœur.
Etsoudain,facel'intensitédesonregardbrun,ilpritconsciencede
sonerreur:Alyssan'étaitplusuneenfant.Aveugléparl'imagequ'ilavait
gardéd'elle,iln'avaitvuquesapetitetaillesansremarquerlesboucles
châtainfoncéquicascadaientsursesépaules,larondeurdesesseins
soussontee-shirtéchancré,etlalignesuavedeseshanches.L'espace
d'uninstant,ils'imaginaposantlesmainssurcecorpssiféminin,le
tenantentresesbras.Ilétaitunhomme,aprèstout.Unhommequi
n'avaitpasconnuleplaisird'unecompagniefémininedepuisdesmois,
depuisqu'illuttaitpourredevenirl'ombredelui-même.
Maislasuperbefille-ouplutôt,femme-quiluifaisaitfacen'étaitpas
n'importequi.Ils'agissaitdelapetitesœurdesonmeilleurami.Accès
strictementinterdit.Règlenumérounducodedel'amitiémasculine.
D'ailleurs,mêmedansd'autrescirconstances,ilneseseraitpassenti
ledroitd'imposeràquiquecesoitl'énormebouletqu'ilétaitdevenu.
Encoremoinsàquelqu'unentrantjustedanslavie,commeAlyssa.
—Alors,déclara-t-elleensedétournantdenouveaudelui,vous
préférezquejefinissedelirelemanuelouque...
—Oui,affirmaChuck.Continuezetprévenez-moiquandvousaurez
terminé.Jerépondraiàvosquestionssivousenavez,etjevousferai
faireletourdupropriétaire.Oh...etj'aiaussibesoindephotocopier
votrecarted'identitépourprouverquevousêtesmajeure.
—Pasdeproblème.
Ellesebaissapourramassersonsacsurlesol.Marcoétouffaun
gémissement.Cejeanmoulantallaitlefairemourir.
—Je...Euh...
Ilsepassalamainsurlevisage.
—Jeretournem'occuperdel'inventaire.
Entraversantlasalle,ilavisalecartonqu'ilavaitapporté.
—Cecartonn'estpasinscritdanslesstocks,annonça-t-il,lesyeux
fixéssurChuck.
—Tun'asqu'àlelaisserlà,réponditcedernier.Jem'enchargeraitout
àl'heure.
Chuckpritlacarted'identitéd'Alyssa,quiregagnalatableoùMarco
l'avaitdécouverteenarrivant.
Ilseréfugiaderrièrelebar,contournalescartonsetlescaissesqu'il
avaitremontésdelaréserveetrécupérasonbloc-notes.Avecunsoupir,
illejetasurlezincetcroisalesmainsdessus.
Enpénétrantdanslasalle,ilavaitétésisurprisd'ytrouverquelqu'un
qu'iln'avaitpastoutdesuiteremarquédequiils'agissait.Alyssas'était
métamorphoséedepuisdeuxansqu'ilnel'avaitpasvue!
Pourtant,cesdeuxansdeplusnechangeaientrienauproblème,se
rappela-t-il.Aufond,Alyssaétaittoujoursunepetitefilleinnocente.
Tropinnocente,entoutcas,pourcetendroit.
Agacé,ilsereplongeadanslecompteetlerangementdesbouteillesde
vin,debièreetd'alcools.Maissonespritrevenaitsanscesseàlapetite
brunetropjolieassisedanslasalle.
Pourquoiétait-ellerevenueàFrederick?Paspoursafamille,
sûrement.Bradyétaittoujoursdanslesforcesspéciales,envoyéDieusait
où,quantàJosephScott,ils'intéressaittoujoursplusàlabouteillequ'à
sesenfants.Depuissonretour,Marconel'avaitcroiséqu'uneseulefois,
etapparemment,levieilivrognen'avaitpaschangéd'uniota.Ilaurait
presqueeupitiédeluis'iln'avaitpasététémoindesconséquences,sur
sesenfants,desonnaufrage,quis'étaitaccéléréàlamortdesafemme.Il
necomptaitpluslesfoisoùl'und'euxétaitarrivéchezluiavecun
hématomeouuneentaillesurlevisage.Vraiment,ilespéraitqu'elle
n'avaitpasl'intentionderenoueravecsonpère.
Ils'accroupitpourouvrirlecartonsuivant.
C'étaitsonexpérienceaveclafamilleScott,sondésirdevolerau
secoursdeceuxquin'avaientpaslesmoyensdesedéfendre,quiluiavait
donnéenviedes'engagerdanslesforcesspéciales.Désormais,àqui
était-ilutile?
—Aïe!
Unpointdouloureuxseréveilladanssoncrâneauniveaudel'oreille
gauche.Ils'agenouillaetfermalespaupièrespourrespirercommeonle
luiavaitappris.Untempsd'inspiration,deuxd'expiration.Untemps
d'expiration,deuxd'expiration...Quandladouleurdevintsupportableet
quesatêtecessadetourner,ilrouvritlesyeux.Etserenditcomptequ'il
semassaitinconsciemmentlebrasgauche,celuiquiavaitétédéchiqueté
dubicepsaupoignetparunenginpiégédansdescirconstancesdontil
avaitpresquetoutoublié.Ilavaitfailliperdrel'usagedesamain,mais
unegreffedetendonavaitpermisd'éviterlepire,mêmesisesdoigts
manquaientdeforceetquesoncouderestaitraide.
Hélas,lamédecines'étaitrévéléebeaucoupmoinsefficacefaceaux
dégâtssubisparsoncerveau.Samémoirecomportaitunénormetrou
noir,d'atrocescauchemarshantaientchacunedesesnuitsetilsouffrait
parfoisd'aphasie,uneincapacitéexaspéranteàparleretàcommuniquer
sespensées.Autantdesymptômesqueleschirurgiensétaientincapables
desoigner.
Etquil'isolaientetlecoupaientdesautres.
Marcosortitlesbouteillesducartonetlesalignaàcôtédelui.Revoir
Alyssaluiavaitdonnélesentimentd'êtrepiégéentredeuxmondessans
fairepartied'aucun.Àl'instantoùilss'étaientretrouvés,ils'étaitsenti
transportédesmoisenarrière,àl'époqueoùilsavaitencorequiilétait
etoùilallait.L'époqueoùtoutluisemblaitpossible.
Puiselleluiavaitditcombienelleétaitsoulagéequ'ilsoitderetour,et
ilavaiteul'impressionderecevoiruncoupdepoingenpleinplexus.Car
sonplusvifdésirdepuisceslongsmoisétaitderepartirlà-bas,fairece
pourquoiilétaitformé.Cequin'arriveraitjamais.
Maiscommentpourrait-iljamaisrenonceràcethomme-là?Àcerêve-
là?
Avecunjuron,iljetalecartonvidederrièrelui.
Pourl'instant,ildevaitseconcentrersurleproblèmeactuel.Une
heureenprésenced'Alyssaavaitsuffiàlebouleverseretàrameneràsa
consciencedespenséesqu'ilrefusaitdevoirémerger.Servir.Compter.
Bière.Vin.Àlapression.Enbouteille.Rouge.Blanc.Cespensées-là,il
étaitcapabledelesgérer.
Maispaslesautres.
Passescraintesdeseregarderdansunmiroir.
Paslesouvenirdesafaiblessedevantladouleuretl'impuissance.
Etsurtoutpascelledestroiscadavresétendusàsespieds.
Soudain,quelqu'unpianotasurlebar.
—Tuviensmanger?
Marcofitvolte-faceetbondit,prêtàsebattre.Songenouheurtaune
bouteilledépassantdubacàrecyclage,quibasculaenavant,en
entraînantdeuxautresavecelledansunfracasdeverrebrisé.
—Merde!Excuse-moi,dit-ilenjetantuncoupd'œilàChuckà
l'extrémitédubar.
—T'inquiète,mongars.Jevaischercherunbalai.
Incapabledecalmerlesbattementsaffolésdesoncœur,Marco
commençaàramasserlesplusgrosmorceauxpourlesjeterdansla
poubelle.Silaprésenced'Alyssalemettaitdanscetétat,ilferaitmieux
de...
—Attends,jevaist'aider.Elles'accroupitprèsdelui.
—Non!Ellesursauta.
Ilserralespoings,maudissantsanervositéetsonmanquedesang-
froid.
—Qu'est-cequetufaislà?
Alyssaserelevaets'essuyalesmainssursonjeanenreculant.
Ilsemitdeboutpourluifaireface.Ellelefixaitcommes'ilétaitun
animalsauvageauxréactionstotalementimprévisibles.Parfait.
—Jeveuxdire,pourquoies-tuencoreici?JesaisqueChuckt'a
demandéde...
Ilpressalesdoigtssursatempe.Ilavaitlesmots«remplirdes
papiers»surleboutdelalangue,maisilétaitincapabledeles
prononcer.Ildéglutit.
—Ducoup,jepensaisque...
Bonsang,iln'arrivaitmêmepasàluiparler!Ilsepassalamaindans
lescheveuxetsoupira.Alyssacroisalesbras.
—Vuquej'étaissurplace,Chuckm'aproposédedéjeuneravec
l'équipe.Commeça,jepourraigoûterlacuisineduchefetconseillerles
clients.
Chuckréapparut,unbalaidansunemain,sonportablecolléàl'oreille.
—TuveuxbienmontreroùonmangeàAlyssa?murmura-t-ilàson
attention.Jem'occupedeça.
S'essuyantlesmainsàuntorchon,Marcohochalatête.
—C'estparlà...
Conscientdulourdsilencequis'étaitabattuentreeux,illaconduisità
traversdifférentespiècesjusqu'àl'espaceréservéaupersonnel,àcôtéde
lacuisine.Laculpabilité,alliéeàunesensationdenullitéchevilléeau
corpsdepuisplusieursmois,luinouaitl'estomac.
—TuasdesnouvellesdeBrady?finit-ilpardemanderpourbriserla
glace.
Alyssaposasesgrandsyeuxbrunssurlui,l'airhésitant.
—Ilm'aappeléelejourdelaremisedemondiplôme.Jenesaispas
d'où.Apparemment,çaallait.
Marcoauraittoutdonnépourêtresurleterrainaveclui.Maiscette
vie-làétaitrévolue,etilnepouvaits'enprendrequ'àlui-même.
—Tantmieux.
—Oui.
Ildevaitàtoutprixtrouverunmoyenderétablirlecontact!Brady
étaitpeut-êtresonmeilleurpote,maisAlyssaétaitégalementl'unede
sesplusvieillesamies.Cettesoudainegêneentreeuxétait
insupportable.
—Tujouestoujoursdelaguitare?
Ellereplaçaunemèchederrièresonoreille.
—Oui.Bradym'enad'ailleursoffertunepourmondiplôme.Elleest
géniale.
C'étaitluiquiluiavaitapprisàjouer,etilétaitraviqu'ellecontinue.
Maiscommentavait-ilpuoublierdeluienvoyeruncadeaupourson
diplôme?Vraiment,ilétaitendessousdetout.
—MapetiteAly-joliediplômée...Décidément,toutarrive!
Alyssalevalesyeuxauciel,maisneputréprimerunsourire.
Danslasalledupersonnel,troishommesétaientdéjàattabléset
occupésàmanger.Àleurarrivée,ilslevèrenttouslatête,etnepurent
dissimulerleursurpriseenledécouvrant.Ilestvraiquesefairedesamis
n'étaitpassonprincipalsoucidepuisqu'ilétaitrentréd'Afghanistan.
PuisilstournèrentleurattentionversAlyssaetMarco,et,devantleurs
regardsappréciateurs,ilseretintpournepaslaprendreparlataille.
Était-cejusteuneimpressionouletee-shirtd'Alyssaétait-ilunpeutrop
décolleté?Seforçantàgarderlesbraslelongducorps,ilfitles
présentations.
—Lesgars,jevousprésenteAlyssaScott.Chuckvientdel'engager
commeserveuse.Alyssa,voiciTommy,ÉricetVan.
Ellesaisitledossierdusiègeàcôtéd'Éric.
—Salut.
Éricbonditsursespiedspourtirerlachaiseafinqu'elles'assoie.Elle
s'écarta,puispritplace,lesjouesaussirosesquecellesdujeunehomme.
Marcolefixa,pestantintérieurementdevantsonairbéat
d'admiration.
—Merci,dit-elle.Alors,quemeconseillez-vous?
—Tout,déclaraVanenluipassantleplatd'amuse-gueules.Maisjene
suispasobjectif.
—Pourquoi?s'enquit-elleenseservant.
—Parcequec'estmoilecuistot,répondit-ilavecunclind'œil.
Elleeutunsourireamusé.
—Cequiveutdirequetusaisdequoituparlesou,qu'aucontraire,tu
racontesn'importequoi.Quelestvotreavis?demanda-t-elleauxdeux
autres.
Saquestionplanauninstantdansl'air,puisilséclatèrentderireet
donnèrentunebourradeàVan.
LafacilitéaveclaquelleAlyssavenaitdes'insérerdanscegroupequi
seconnaissaitdepuisdesannéesétaitstupéfiante!Enquelquesmots,
elleavaitbrisélaglaceetlerestedelaconversationsedéroulaavecune
facilitésurprenante.Toutendévorantlecontenudesonassiette,elleles
interrogeasurleurspostesrespectifsauWhiskey'setréponditàleurs
questionssanslamoindregêne-cequin'avaitpasétélecasavecluitout
àl'heure,neput-ils'empêcherdenoteravecamertume.
Finalement,Chucklesrejoignit,etelleachevadelecharmerenlui
posantdesquestionspertinentessurl'organisationdutravail.Quantà
Van,quipossédaitunredoutablehumourpince-sans-rire,iltrouvaen
elleunadversaireàsahauteur,cedonttoutlemondeseréjouit,y
comprislui-même.
D'oùsortaitcettefemmepleined'assurance,àl'espritvif?
L'Alyssaqu'ilconnaissaitétaitréservée,plutôttimideethésitante-le
genredefillequ'ilfallaitêtrepoursurvivreauseindesafamille.Lafierté
qu'ilressentaitdevantsatransformationledisputaitàsahonted'avoir
faitressurgirl'ancienneAlyssaàlasurfaceenluicriantdessus,toutà
l'heure,aubar.
Pourtant,siunepartdeluiavaitenviedes'excuser,uneautreétait
convaincued'avoiragiexactementcommeillefallaitpourlebien
d'Alyssa.Etdetoutlemonde.
Encoreunepreuve,sic'étaitnécessaire,qu'iln'avaitriend'unhéros.
Ilrepoussasonassietteàdemi-pleine.
Alyssas'essuyalaboucheetfitunebouledesaservietteenpapier
qu'elleposadanssonassiettevide.
—Chef,jedoisavouerquetuavaisraison.C'étaitdélicieux.
Vansouritdeplaisir.
—Contentqueçat'aitplu.Tuaurasd'autresoccasionsdeterégaler,
vuqueChuckmeréclameunfestindecegenrequasimenttouslesjours.
—Tupeuxcomptersurmoiàchaquefoisquejeseraideservice.Je
vouspréviens,vousrisquezd'enavoirassezdemevoir.
—Çam'étonnerait,commentaÉric.
Ileutunrictusunpeugêné,commesilesmotsavaientjailliàson
insu.Marcoluijetaunœilnoir,résistantunefoisencoreàl'enviede
glissersonbrasautourdesépaulesd'Alyssa.
—Jeunefille,tupourrasassurerautantdeservicesquetulesouhaites,
déclaraChuckenpassantnaturellementaututoiement.Commejetel'ai
dit,jemanquedepersonnel.
Ilselevaettouslesautresl'imitèrent.
—Oùdépose-t-onlesassiettessales?s'enquitAlyssaencommençant
àdébarrasser.
—Suis-moi,çaseralapremièreétapedutourdupropriétairequeje
t'avaispromis.Laplusglamourdetoutes.
—Ravied'avoirfaitvotreconnaissance,messieurs,lançaAlyssad'un
tonespiègle.Àplus!
MarcolaregardaemboîterlepasdeChuck,unepiled'assiettesdans
lesmains.Elleluiadressaunbrefsourireavantdesortir.
Dèsqu'ilsfurenthorsdeportéedevoix,VansetournaversÉric,la
mineréjouie,etluimitunemainsurl'épaule.
—Tuesfait,mongars.
—Qu'est-cequeturacontes?s'insurgeaÉricenrejetantsonbras.
—OK,commetuveux,concédalecuisiniersanssedépartirdeson
sourire.Maislaprochainefoisquetuaurasenviedetelajouerdiscrète,
surveilletesparoles.
Démasqué,Éricfitmined'envoyeruncoupdepoingàsonami,etles
deuxhommesquittèrentlapièceenriant.Marcos'assitsurleborddela
table;lamigraineauniveaudesatempegaucheétaitplusforteque
jamais.
3Enquelquesheures,Alyssas'étaitapprochéedesonrêveàpasde
géant:elleavaittrouvéuntravailbienpayé,suffisammentintéressantet
intensepournepasvoirletempspasser,et,àenjugerparsespremières
rencontres,dansunetrèsbonneambiance.Leseulbémol,danssa
journée,étaitl'attitudedeMarco.
Qu'était-ilarrivéauMarcoqu'elleconnaissait?Celuiqu'elleavait
rencontréaujourd'huiétaitcondescendant,froidettranchant,etn'avait
quasimentpasouvertlabouchedetoutledéjeuner.Uncomportement
entotaledissonanceaveclesouvenirqu'elleavaitdelui.L'idéeque
quelquechoseaitpuletransformeràcepointl'attristait.Pourtant,
durantdebrefsmoments,elleavaitretrouvél'ancienMarco,levrai
Marco.Etelleauraitjuréqu'ilétaitheureuxdelavoiràl'instantoùil
l'avaitdécouverte.D'ailleurs,ilavaitclairementessayédefaireamende
honorableenlaconduisantjusqu'àlasallederepos.
Heureusement,lecoupdefeuduservicedusoiretl'atmosphère
joyeusegénéréeparlegroupelocalenconcertl'avaitdétournéedeces
sombrespensées.Justeavantl'ouverture,àvingt-deuxheures,Chucklui
avaitproposéderentrerchezelle,maiselleavaitpréférérester.
Puisqu'elleavaitsavalisedanslecoffredelavoitureetunjean
convenantàlatenueblancheetnoirederigueur,autantapprendreles
ficellesdumétierdèsmaintenant.Plusvite,elleseraitresponsabledeses
tables,plustôtelletoucheraitdespourboires.Sereposerétait
secondaire,surtoutquandonn'avaitnullepartoùdormir.
—Mercid'avoiracceptéquejetravailleavectoicesoir,Kim.J'espère
queçanel'apastropdérangée,dit-elleàl'employéequeChuckavait
chargéedelaformer.
Kimétaitlaplusanciennedesserveuses.
—Aucontraire,tum'asbienaidée,assura-t-elleavecunsourire
chaleureux.Normalement,onn'apasautantdemondelejeudi.
J'imaginequelesgensonteuenviedeprofiterdubeautemps.
—Oui.Etlegroupeétaitgénial,affirmaAlyssa.Ellen'avaitjamais
entenduparlerd'eux,maisilsavaientuneprésenceetuneénergie
incroyablessurscène.
—Ilspassenticipresquetouslesdeuxmois.Onlesadore.
Kims'arrêtadedébarrasserpourprendrequelquechosedanslapoche
desontablier.
—Tiens,c'estpourtoi.
Alyssacontemplalesbilletspliesdanssamain.
—Non,c'estàtoi.
Luisaisissantlamain,Kiminsista.
—Commejetel'aidit,tum'asbienaidée.Tuasservilesverres,pris
lescommandesetdébarrassé.Ilestnormalquetuaiestapart.Etpuis,
quandoncommenceunnouveauboulot,ilfautattendreunmoment
avantderecevoirsapaye,alorssiçapeutl'aideràtenir,insistaKimavec
unclind'œil.
Alyssacillapourchasserleslarmesquiluimontaientauxyeux.Elle
étaitsidéréeparlagentillessedeKim.N'était-cepaslapreuvequeles
chosesfinissaienttoujourspars'arranger?Elleavaitdequoisepayer
l'hôtelpourcettenuit,etdansunesemaine,ellerecevraitsonpremier
salaire.
—Merci,déclara-t-elle.
—Derien.
Ilrestaitunebonneheurederangementavantdepouvoirpartir,mais
enapprenantqu'elleétaitlàdepuislematin,Kimdécrétaqu'ellen'avait
plusbesoind'elle.Alyssasedirigeaalorsverslesvestiaires,véritable
petitsalonoùchaqueemployédisposaitd'uncasierindividuel.Marcolui
avaitpasséuncadenas,cedontelleluiétaitreconnaissante,carsefaire
volerlepeud'argentdontelledisposaitauraitétéunecatastrophe.
Surlabasedesapartdepourboires-quarantedollars,unefortune!-
ellecalculacombienellegagneraitenplusparjour.Manifestement,sa
situationn'allaitpastarderàs'arranger.D'autantqu'elleauraitbientôt
sesproprestablesetdisposeraitdelatotalitédespourboires.
Àcetteidée,ellesautilladebonheurdevantsoncasier.
Avantdesentiruneprésencedanssondos.Pourvuquecenesoitpas
Marco!Accotéauchambranledelaporte,illacontemplaitavecune
expressionquiluicoupalesouffle.
—C'étaitunepetitedansedejoie?
Sansrépondre,ellerangeal'argentdanssonportefeuille.
—Peut-être.
—Enquelhonneur?demanda-t-ilensedirigeantverssonpropre
casier,àmoinsd'unmètredusien.
Lescicatricessursonbrasétaientimpressionnantes,remarqua-t-elle
tandisqu'ilouvraitsoncadenas.Elleremercialecielqu'ils'ensoittiré
sansgrosdommages,maisl'idéequ'ileûtétéblessélarendaitfolle.
—Quelqu'uns'estmontrégénéreuxavecmoi,c'esttout.Çamefait
plaisir.
Marcoluifitface,uneépauleappuyéecontresoncasier.
—Iln'enfautpasbeaucoup,pasvrai?Jeveuxdire,pourtefaire
plaisir.
Iltenditlebras,commes'ilvoulaitluireplacerunemèchederrière
l'oreille,puislelaissaretomber.
—Iln'enajamaisfallubeaucoup,ajouta-t-ild'untonpensif.
D'avoirsimplementcruqu'ilallaitlatoucherfits'accélérerles
battementsdesoncœur.Elleétouffaunsoupirdefrustrationtantelle
avaitenviedesentirsesdoigtseffleurersapeauetdevoirdisparaître
cetteexpressiontristeetdistantedesonvisage.Elledutfaireappelà
toutesavolontépournepassejeterdanssesbrasetl'embrassercomme
danssesrêveslesplusfous.Ils'éclaircitlagorge.
—Alors...lajournéeaétébonne?
—Top!
Elleavaitdumalàrespirernormalement.Commentlasimpleidée
qu'illatouchepouvait-ellelamettredanscetétat?Ellesetournade
nouveauverssoncasier,pritsonsacàmainets'affairasurlecadenas.
Elleleluitendit.
—Tiens,tupeuxlereprendre.J'enachèteraiundemain.
—Garde-le,jen'enaipasbesoin,répondit-ilenjetantuneliassede
papiersdanssoncasieravantdelerefermer.Jeteraccompagneàta
voiture.
—Avecplaisir.
Ilstraversèrentlevestiairedésert.
—Oùest-cequetuloges?
—J'airéservéunechambre.
—Dansunhôtel?s'étonna-t-il,lessourcilsfroncés.
Enpassantdevantlescuisines,AlyssasaluadelamainVanetÉric.
—Vanabeaucoupd'humour,tunetrouvespas?
LestraitsdeMarcos'assombrirentunpeuplus.
—Mouais,acquiesça-t-ilàcontrecœur.
Alyssasentituneboufféedetristessel'envahir.Pourquoisemblait-il
aussimalàl'aiseavecelle?Commeilsatteignaientl'unedesportes
donnantsurl'extérieur,elles'arrêtasoudainement.
—Attends.Jemesuisgaréedel'autrecôté,jedoisretraversertoutle
restaurant.Excuse-moi,jen'aipasfaitattention.
—Jepeuxt'yconduireenvoiture.
—Non,c'estidiot.
Illadévisageaunlongmoment,commes'ilhésitait,puissourit.
L'espaced'uneseconde,elleeutl'impressionderetrouverleMarco
d'avant,celuiauquelelleétaitincapablederefuserquoiquecesoit.
—Sûrement,maisjecroisqu'ondisaitquec'étaitbondesavoirêtre
idiotdetempsentemps,non?
Àcesmots,ellesesentitfondre.Cettefois,c'étaitbienMarco.Son
Marco.Combiendefoisavait-ilfaitdeschosesstupides,commeraconter
desblaguessansqueuenitête,organiserunconcoursdegrimacesou
joueruntouràBradydansleseulbutdeluiremonterlemoralquand
elleetsonfrèreseréfugiaientchezluipouréchapperàl'unedescrisesde
ragedeleurpère?
—Tuasraison.
—Toutçaparaîttellementloin,fit-ilremarquerd'unevoixéteinte.
Soudain,unechapeinvisibles'abattitsureux.Sanscomprendre
pourquoi,Alyssaeutenviedeleserrerdanssesbras.
—Etàlafoissiproche...,ajouta-t-elle.
Marconeréponditpas.Leregarddistant,ilfixaitunpointaufonddu
couloir,commes'ildistinguaitquelquechoseau-delàdumur.Ilarborait
uneminesombreetsemblaitporterlepoidsdumondesursesépaules.
Lagorgenouée,Alyssasentitunetristesseinexplicablel'envahir.Avant
mêmedeserendrecomptedesongeste,ellel'avaitenlacéetappuyaitsa
têtecontresontorsemusclé.Lespaupièrescloses,elleluttapourretenir
leslarmesincongruesquiperlaientàsespaupières.
Ilrefermalentementlesbrasautourd'elle.
—Quet'arrive-t-il,Aly-jolie?demanda-t-il.
—Tum'asmanqué!
Dieu,commeilsentaitbon!Quen'aurait-ellepasdonnépourpouvoir
s'enivrerdeceparfumcitronné,glisserlesmainssoussachemiseet
pressersajoue,seslèvres,sursapeau?Àcettesimpleidée,ellefutprise
devertige.
—Toiaussi,assura-t-ilenluitapotantgentimentledos,commepour
marquerlafindecetteétreinteamicale.
S'arrachantàsavainerêverie,Alyssaseredressaetreculad'unpas.
Leursregardssecroisèrent.CeluideMarco,d'unbleutrèsclair,
étincelaitdanssonvisagehâlé.Surpriseparsonintensité,ellecilla.
Quandellerouvritlespaupières,laflammequiybrillaits'étaitéteinte.
Tirailléeentrelacertituded'avoirlududésirdanssesprunellesetla
craintedeseraconterdeshistoires,ellesecoualatêtepourrecouvrerses
esprits.
—C'estbête,hein?commenta-t-elleavecunhaussementd'épaules.
Allez,jetesuis...
Ilssortirentsurleparkingréservéaupersonnel.Dehors,la
températureétaittoujoursétouffantemalgrél'heuretardive.Marcolui
indiqualaroutecontournantl'établissementquiluipermettraitdese
garerlà,lelendemain.Soudain,elletressaillit.
—Tul'astoujours!s'exclama-t-elle.Elleledépassaetfilaversle
véhicule.
—Tuvasmelaisserlaconduiremaintenant,pasvrai?
L'ombred'unsourireapparutsurleslèvresdeMarco.Iljetalacléen
l'airetlarattrapa.
—Tuconnaisdéjàlaréponse.
—Oh,arrête!Jenesuisplusunegamine.Jen'aipaseuunseul
accrochagedepuisquej'aimonpermis.Mêmepasuneamende.
EllesautillaautourdelaMustangnoiremodèle1967queMarcoavait
héritéedesongrand-père,puissepenchapourposerlajouesurlepare-
brise.
—Salut,Betty,roucoula-t-elle,assailliepardesmilliersdesouvenirs.
CombiendebonsmomentsMarco,Bradyetelleavaient-ilspassés
danscettevoiture?
—Commentvas-tu,vieilledemoiselle?Derrièreelle,Marcoémitun
petittoussotement.
—Benquoi?demanda-t-elleenseredressant.Iln'yapasquetoiqui
m'asmanqué!
—Jevoisça,déclara-t-ilenouvrantlaportière.Etjetrouveçatrès
bien.Sitoietmoiavonstoujoursétésibonsamis,c'estenpartieparce
quetusaisapprécierBetty.
—Ilfaudraitêtreaveuglepournepasl'apprécier.Eln'avoiraucun
sensduconfort,ajouta-t-elleenretrouvantavecdélicelasensation
moelleusedessiègessoussesfesses.
UnpetitricanementamusérésonnaàsesoreillesquandMarco
refermalaportière.Legrand-pèredeMarcopassaituntempsfouà
bichonnersavoiture,etmanifestementsonpetit-filsmettaitunpoint
d'honneuràlagarderdanslemêmeétat.Quellemerveille!L'habitacle
avaitlamêmeodeurdecuirpatinéquedanssonsouvenir.
Marcos'installaauvolantettournalaclédecontact.LaMustang
démarradansunvrombissementsourd.
Était-ilaussicraquantautrefoislorsqu'ilconduisait?s'interrogea-t-
elleencontemplantsonprofilàlamâchoireferme,sacarrure
impressionnanteetseslongsdoigts.
Ilneleurfallutquequelquessecondespourrejoindreleparking
réservéauxvisiteurs,maisAlyssaseréjouittoutdemêmedecebref
momentpasséprèsdelui.Marcos'arrêtaprèsdesavieilleCorolla,qui
luiparutencoreplusmisérableàcôtédeBetty.
—Merci,dit-elleenprenantsonsacpourdescendre.
Illuisaisitlebras.
—Tusaisvraimentoùaller?Pascheztonpère,j'espère?
Ellesentitunebouleseformerdanssonestomacàcetteidée.
—MonDieu,non!Net'inquiètepas,j'aiunendroitoùdormir.
Dumoinsenaurait-elleunaprèsavoirpayésanuitd'hôtel.
—Unlieusûr?insista-t-il.Jeneveuxpasquetu...enfin,tume
comprends,soupira-t-ilenfronçantlessourcils.Jetiensjusteà
m'assurerquetoutestOK.
Alyssaledévisagea,intriguée.Pourquoisemblait-ilencolère,toutà
coup?Ellenotaégalementqu'endépitdesoninquiétude,ilneluiavait
pasproposédevenirchezlui.Cequilarenditencoreplus
reconnaissanteenversKim,grâceàquiellepourraitsepayerune
chambrepourcettenuit.Voirepourlasuivante,sielledénichaitunhôtel
bonmarché.
S'efforçantdeprendreuntoninsouciant,elledéclara:
—C'estjusteletempsdetrouverunappartement.J'aiunpeud'argent.
Inutiledepréciserqu'elleenavaittrèspeu.Ilplissalesyeux.
—D'accord.Onsevoitdemain.
—Oui.Bonnenuit.
AlyssasortitetsaluaMarcodelamainavantdemonterdanssa
Corolla.Commeilattendait,elleluifitsignedepartir,maisilnebougea
pas.Alors,elledémarra,ets'engageadevantluisurlaroute40avantde
tournerdansl'alléed'unhôtelauhasard.Lacroyantarrivéeà
destination,Marcolasaluad'unpetitcoupdeklaxonetpoursuivitson
chemin.
Ellen'avaitpaslesmoyensdes'offrirunenuitdanscetétablissement,
maisMarcon'avaitpasbesoindelesavoir.Dèsqu'ileutdisparu,ellefit
demi-tourpourrejoindrelarouteprincipale.
Chaquenouvelarrêtladéprimaitunpeuplus.Autroisièmehôtel,elle
jetauncoupd'œilinquietàsonréservoiràdemivideetcompritqu'elle
nepourraitpasréserverlachambreplusd'unenuit.Cequiétaitdéjà
bien.Ilseraittoujourstempsdetrouverunesolutiondemain.Son
enfanceneluiavait-ellepasenseignélarésilience?D'ailleurs,dansune
semaine,ellerecevraitsapayeetseraitenmesuredetrouveruntoit
pourdebon.Ellen'avaitplusquequelquesjoursàteniravantquesa
situations'améliore.
Elleseretrouvafinalementdansunechambremaléclairéeàla
décorationhideuse,maispropreetclimatisée,cequi,pourl'instant,lui
suffisait.
L'explosionluivrillalestympans,puislemondevacillaetpartiten
toussens.
—Non,non,non!
Marcoseredressadanssonlit,ramenébrusquementàlaconscience
parsavoixpaniquéeetl'horriblepressentimentd'unecatastrophe
imminente.Lenezsaturéparl'odeuracredelachaircalcinée,ilretomba
surlesoreillers,trempédesueur.Chaquefoutuenuit,c'étaitlamême
chose.
Seigneur!
Iln'auraitsudirecequiétaitlepire:saréactionaussiintenseque
déplacéeàl'imaged'AlyssapenchéesurlecapotdeBettyquil'avait
hantélamoitiédelanuitoul'épouvantablecauchemarquileterrassait
dèsqu'ilparvenaitàs'endormir.L'uneetl'autreavaienttransformésa
nuitenunvéritablechampdebataille,dontilémergeaitàboutde
forces.
Maissurlapremièrecausedesontrouble,aumoins,ilpouvaitagir.
Alyssaétaitlapetitesœurdesonmeilleurami;cedétailseuldevaitlui
permettrededomptersesinstincts.Surquoiexactementfantasmait-il,
d'ailleurs?
Refusantderépondreàcettequestion,ilsortitdulitetseprépara
pourallercouriravantdeprendresonserviceaubar.Depuisson
rétablissement,lesportreprésentaitl'undesmoyenslesplusefficaces
pourl'aideràgarderl'espritclair,etl'unedesraresactivitésquilui
permettaitderenoueravecleMarcod'avant.Rienneluifaisaitautantde
bienquedecourirunedizainedekilomètres.Enparticulier,unjour
commeaujourd'hui,oùlesoleiléclatantpouvaitluifaireespérerune
brèveéclairciedanssonhumeurmaussade.
Cequin'étaitpasgagné,surtoutaveclahontequ'iléprouvaitau
souvenirdesoncomportementdelaveille,avecAlyssa.Ils'étaitsenti
tellementidiotdanslavoiture,incapabledes'empêcherdes'occuperde
savieprivéeenlaquestionnantsurl'endroitoùellecomptaitpasserla
nuit.Ilnesavaitpascequ'ildevaitsouhaiter:qu'ellen'aitrienremarqué
ou,aucontraire,qu'elles'ensoitaperçueetaitprisladécisiondel'éviter.
Lamoiteurdel'airl'enveloppadèsqu'ilsortit.Plongédansses
sombrespensées,ilsemitàcourir,aveugleàtoutcequil'entourait.Ces
fichuscauchemarsressemblaientàunpuzzleinsoluble,pleindetrouset
depiècesmanquantes-àl'imagedesamémoire.Ilserappelaitassezde
chosesnéanmoinspoursavoirqu'uneerreurdejugementdesapartétait
responsabledelafindesacarrièreetdelamortdetroisbravestypes.
Peut-êtresonesprittorturéprofitait-ildelanuitpourluirappelerles
détailsdelacatastrophe,oupeut-êtrepas...Quoiqu'ilensoit,il
émergeaittoujoursdesesrêveshurlantetleregardhalluciné,enproieà
unsentimentd'échecsiprofondqu'illuicoupaitlesouffle.
Sespenséess'orientèrentverssonunité,leshommesaucôtédesquels
ilavaitvécuets'étaitbattupendantquatreans.Deshommesvaleureux,
exceptionnels,àquil'onpouvaitconfiersavieensachantqu'ils
n'hésiteraientpasàsacrifierlaleurpourlasauver.Deshommesqui
oubliaientdemanger,dedormiretavaientlaisséleurfamillederrière
euxpourqued'autrespuissentavoirdroitàuneexistencedigne.Des
hommesprêtsàdéfendrelalibertéetcombattrel'oppressionpartousles
moyensnécessaires.Ilavaitétél'und'entreeux.
Etnel'étaitplus.
Enpassantdevantlelycée,ilserappelaladernièrefoisqu'ilyétait
entré.C'étaitlejouroùAlyssas'étaitvuremettresondiplômedefin
d'études.Bonsang,cequ'ilétaitfierd'elle!Illuiavaitoffertunoursen
pelucheetdesbouclesd'oreillesornéesd'unpetitdiamant,etelleavait
sautédejoiecommesiellen'avaitjamaisreçudeplusbeaucadeauau
monde.Lesoir,quandBradyluiavaitdonnélavieillevoiturequ'ilavait
achetéepourelle,elleavaitprislevolantavecl'oursenpelucheassissur
lesiègepassager.L'avait-elleconservé?Entoutcas,elleavaittoujours
lesbouclesd'oreillespuisqu'ellelesportaithierauWhiskey's.Cedétail
l'avaittouchébeaucoupplusqu'ilnel'auraitsouhaité.
Quaranteminutesplustard,ilregagnaitlapetitemaisonqu'illouait.Il
auraitpul'acheter,oumêmeenacquériruneplusgrande,maiscelane
l'intéressaitpas.Ilnevoulaitplusriendepermanentdanssavie.Courbé
endeux,lesmainsappuyéessurlesgenoux,ilregardadeuxgouttesde
transpirations'écrasersurletrottoir.
Désirercequ'ilnepourraitjamaisêtreouavoirétaitinutile.Pourne
pasdirepathétique.Or,AlyssaScottfaisaitpartiedeceschoses
inaccessibles.Dommagequesoncorpssoitincapabledefairela
différenceentreunefemmeàsaportéeetuneàlaquelleiln'avaitmême
pasledroitderêver.
Ilpoussalaporte.Sapeauchaufféeparlesoleilfrissonnadansl'air
climatisé.Ilsortitunebouteilled'eauduréfrigérateuretlavidad'unseul
trait,avantdefilersousladouche.
Sesmusclessedétendirentpeuàpeusouslejetbrûlant,maisson
espritdemeuraitfixésurAlyssa.Aveclesgarsdesonunité,ellefaisait
partiedesgensquicomptaientlepluspourlui.Commentaurait-ilpu
oubliertoutescesannéesoùilavaitprissoind'elleetl'avaitprotégée?
Elleétaittellementadorable!Etl'unedesesplusgrandesfans,se
rappela-t-il.Prêteàlesoutenirsurlesterrainsdebaseballcommedans
sesépreuvesd'admissiondanslesforcesspéciales.Sansoublierles
lettresetlespaquetsqu'elleluienvoyaitpendantqu'ilétaitenmission.
Àsafaçon,Alyssaavaittoujoursétélàpourlui.
Elleseraitdéçuelejouroùelledécouvriraitcequ'ilétaitdevenu.Ou
plutôt,n'étaitpasdevenu.
Ilferaitdoncsonpossiblepourquecelan'arrivepas.
Ilveilleraitsurelle-enespérantqu'ilétaitencorecapabledeprotéger
quelqu'un-toutenveillantàgardersesdistances.
Parquelleironiedusortavait-elleatterriauWhiskey's?Ilexistaitdes
centainesd'autresétablissementsoùelleauraitputrouverdutravail
danslarégion.Et,commesilesclientséméchésnesuffisaientpas,il
seraitégalementobligédegarderunœilsurlesemployésqui,d'aprèsce
qu'ilavaitvuhieraudéjeuner,n'étaientpasinsensiblesàsoncharme.Le
pire,c'estqu'ellenes'étaitmêmepasrenducomptedel'effetqu'elle
produisaitsureux.
SerappelerdereprocheràBradydel'avoirlaisséeprendrecejob,
nota-t-ildansuncoindesatête.
Bon,illasurveilleraitdiscrètement,décréta-t-il.Soncorps,safiertéet
sonestimedesoiavaientdéjàprisassezdecoupssansquesoncœurse
mettedelapartie.
Bonsang,qu'est-cequesoncœurvenaitfairedanscettehistoire?
D'accord,ilavaitunpassécommunavecAlyssaetl'aimaitdepuis
toujours,maisils'agissaitdelapetitesœurdesonmeilleurami.Une
fillequiavaitgrandiàsescôtés,ouentoutcas,avaitpassébeaucoupde
tempsaveclui.Pasuneinconnueàquiilpouvaitsepermettred'imposer
leratéqu'ilétaitdevenu.
S'ilblessaitAlyssa,Bradyneleluipardonneraitjamais.Luinonplus
neselepardonneraitpas.
Marcosortitdeladoucheetenfilaunjeanetuntee-shirten
réfléchissantàsonplan.Finieslespetitesdiscussionsamicales,décida-t-
il.PlusdeviréesavecBettynid'embrassades.C'étaitaussisimplequeça.
Aprèstout,ilavaitétédanslesforcesspécialesaméricaines,pasvrai?
Unsoldat,duretopiniâtre.Paslegenreàselaisserimpressionnerpar
unefemme.
D'accord?D'accord.
Prêtpourserendreautravail,ildescenditaugarageetsedirigeavers
Betty,évitantderegarderlecapot.Rienqued'ypenser,ilsentitun
tiraillementauniveaudel'entrejambe.Maispeuimporte.Toutse
passeraitbien.Ilavaitunplan,ettoutcequ'ilavaitàfaire,c'étaitdele
suivreàlalettre.Çanedevraitpasêtresidifficile,non?
4QuandAlyssaarrivaauWhiskey's,elleétaitprêteàentreprendre
l'ascensiondumontEverest.L'hôtell'ayantautoriséeàresterau-delàde
midi,elleavaitlonguementprofitédelapiscineets'étaitmêmeoffertun
délicieuxbaindesoleilsuruntransatpendantunedemi-heure.
Qu'aurait-ellepudésirerdeplus?
QueChuckluiconfielaresponsabilitédeplusieurstables,peut-être.
Alors,elleauraitassezdepourboirespourdemeureràl'hôteljusqu'àce
qu'ellereçoivesonchèque.Maispourcela,elledevaitluiparler.
Ens'engageantsurleparkingréservéaupersonnelàl'arrièredu
bâtiment,ellecherchaBetty.LaMustangétaitlà,rutilanteetsublime,
prèsdelabarrièreoùMarcol'avaitgaréelaveille.Illalaisseraitla
conduire,mêmes'ill'ignoraitencore.Alyssasouritàcetteidée.
Lecœurjoyeux,ellepoussalaportedeservice,etfaillitheurterÉric
quisortaitaumêmeinstant,ungrossac-poubelledanschaquemain.
—Oh,pardon!
—Non,c'estmoi.Vas-y,l'invita-t-elleenluitenantlaportepourle
laisserpasser.
—Ilyenaquisesontfaitbronzer,lança-t-ilavecunclind'œil.
—Ilfaitsuperbeau.Ceseraitdommagedenepasenprofitertant
qu'onpeut,pasvrai?
—C'estsûr.
Éricjetalessacsdanslecontainer,frottasesmainsl'unecontrel'autre
etrevintverselle.
—Tuarrivestôt,fit-ilobserver.
—Oui.JevoulaisparleràChuckavantlecoupdefeu.
Commeilspénétraientàl'intérieur,Alyssafrissonnadanslafraîcheur
del'airclimatisé.
—Jecroisqu'ilestàsonbureau,réponditÉric.Ils'arrêtadevantla
portedelacuisine,puisenchaîna:
—Maissituasletemps,passemechercherdansenvironunedemi-
heure.Chuckm'ademandédetemontrercommentonpréparelascène
etleslogesdesmusiciens.Toutdoitêtreinstalléavantl'arrivéedu
groupe.
Alyssahochalatêteavecenthousiasme.Elleavaithâtededécouvrir
l'endroit.Laveille,legroupeétaitdéjàsurplaceaumomentoùChucklui
avaitfaitfaireletourdupropriétaire,etellen'avaitpaspuvoirlesalon
quileurservaitdeloges.
—Avecgrandplaisir.Merci,Éric.
—Pasdesouci,Scotty!répliqua-t-ilavecunnouveauclind'œil.
—Ohnon!soupiraAlyssa,nemedispasquetuesunfandeStar
Trek!TuvasmefairetoutelasériederépliquesautourdeScott,c'estça?
L'expressiond'Éricsefigea.Visiblement,ilsedemandaitsielle
plaisantaitous'ill'avaitcontrariée.Elleleconsidéraavecamusement.
Éricétaitcharmant.RienàvoiravecMarco,biensûr,maisilavaitun
sourireadorableetdelonguesjambesmusclées.
Etsatimiditémanifestenel'empêchaitpasd'avoirdel'humour.
Lâchantunriredevantsonairpaniqué,ellepoursuivitsaroutedansle
couloir.
—Qu'ontdonctouslesmecsavecStarTrek?lança-t-ellesansse
retourner.
—JamesT.Kirkestundieupournous!cria-t-ildanssondos.
—OK,j'aicompris.Promis,jeneparleraiàpersonnedugeekquiest
entoi,plaisanta-t-elleenluiadressantunsourirepar-dessussonépaule.
Elletournadanslecouloir,etpoussauncridesurpriseenseheurtant
àMarcoquiarrivaitensensinverse.Illaretintparlesépaulesetla
gardacontreluiletempsqu'elleretrouvesonéquilibre.Le«pardon»
qu'elles'apprêtaitàmurmurermourutsurseslèvresensentantson
odeurvirilel'envelopper.
Puisilrecula,brisantlecontact.
—Tuarrivestôt.
Elleneputs'empêcherdesourire.Ils'étaitpasséexactementlamême
choseavecÉric,saufquecedernieravaiteul'airbienplusheureuxdela
croiserqueMarco.Ellehaussalesépaules,luttantpournepasselaisser
déconcentrerparlavuedesontorsepuissantsoussontee-shirtnoir.
—Jepréfèreprendreletempsdemepréparer,expliqua-t-elle.
Leslèvrespincées,ill'examinadelatêteauxpieds.Aussitôt,ellesentit
soncœurs'emballer.
MonDieu,siunsimpleregard-quiplusest,accompagnéd'un
froncementdesourcils-luifaisaitunteleffet,qu'arriverait-ilsiMarcola
contemplaitavecdésirou...amour?Ellefrissonnaàcetteidée.
—Bon,ehbien...Jevaisallerposermesaffaires,annonça-t-elleen
passantdevantlui.
—C'estça,marmonna-t-ild'untonrevêche.Queluiarrivait-il?Elle
étaitpasséesursarudessehier,maisilétaithorsdequestionquecette
façond'êtredevienneunenouvellehabitudedansleursrapports.Ellese
tournaverslui.Commeilécarquillaitlesyeux,elleremarqualescernes
sombresquilessoulignaient.Quelquechoseclochait.Sérieusement.La
profondetristessequil'avaitsoudainsubmergétandisqu'ilssetenaient
l'unprèsdel'autre,laveille,luirevintenmémoire.
S'avançantverslui,elleplantasonregarddanslesien,puisposala
mainsursajoueetlacaressa.Ilparaissaitméfiant,sursesgardes.
—Çavabien?s'inquiéta-t-elle.
Sonregardplongeadanslesien,sidouloureux,siintense,qu'elledut
faireuneffortpournepassedétourner.
Luisaisissantlepoignet,Marcoôtasamain.Pendantunlong
moment,ildemeuraimmobile,uneexpressionindéchiffrablesurles
traits.
—Tusaisquetupeuxtoutmedire,luirappela-t-elle.
—Vraiment?répondit-ilenhaussantunsourcil.Ellehochalatête.
—Qu'est-cequitefaitcroirequetucomprendrais?
Alyssasentitsagorgesenouer.Ellen'auraitpassuexpliquer
pourquoi,maiselleavaitlanetteimpressionqu'ils'agissaitd'untest.
—Lefaitquejesoistonamie,affirma-t-elle.
Etquejet'aime,eut-elleenvied'ajouter.Seulel'intuitionqueceserait
uneerreurmonumentalel'enempêcha.
Vanapparutàl'angleducouloir.
—Salut!lança-t-ild'untonjoyeux.
Sonsourires'évanouitquandilavisalesdoigtsdeMarcoserrésautour
dupoignetd'Alyssa.
—Çava,Alyssa?
Àcesmots,Marcolalâcha,etelleréponditdutonleplusdégagé
possible:
—Trèsbien,pasdeproblème.
L'instantd'après,Marcotournaitl'angleducouloir,disparaissantde
leurvue.Unesecondeplustard,elleentenditlaportedel'entréedu
personnelclaquerviolemment.
Quevenait-ildesepasser?
Soudain,ellepritconscienceduregardinterrogateurdeVanposésur
elle.Elleluiadressaunsourireforcéetrepritsarouteverslesvestiaires.
Vanypénétrajustederrièreelle.
—Tuessûrequeçava?insista-t-ilensedirigeantverssoncasier.
Elleouvritlesienetrangeasonsac.
—Oui,jet'assure.
Vanenfilasontablierdecuisinier,qu'illaissaouvertsursontee-shirt
blanc,etglissaunemaindanssescheveuxblondscoupéscourt.
—Alyssa,jepeuxtedonnerunconseil?
Ellerefermasoncadenasenretenantsonsouffle.
—Situveux,dit-ellefinalementsansenthousiasme.
Vancroisalesbras.
—TudevraisteteniràdistancedeMarcoVieri.
—Pardon?
—Cetypeestunsauvage.Ilneparleàpersonneetsemetenboule
pourunrien.
Souslechoc,Alyssarestasansvoix.Jamaisonneluiavaitdressé
portraitpluserronédeMarco,mêmes'ilfallaitreconnaîtrequel'homme
qu'elleavaitretrouvéhierneressemblaitplusbeaucoupàsonami
d'autrefois.Lefrontplissé,elleouvritlabouchepourrépliquer,quand
Vanreprit:
—Écoute,c'esttavie,tufaiscequetuveux.Etpoursûr,cemecestun
vraihéros,ajouta-t-ild'untonplusconciliant,commes'ilregrettaitson
jugementprécédent.Mais,crois-moi,personnenerentredelaguerre
indemne.
Alyssasentitsagorgeseserrer.Soudain,lapièceluiparuttournoyer
autourd'elle.
—Tutetrompes,parvint-elleàrépliquer.Mais,ensonforintérieur,
ellen'enétaitplussisûre.
Vaneutunemouedubitative.
—Jenecroispas.
Illadévisagealonguementavantdereprendre:
—Excuse-moisijemesuismêlédecequinemeregardaitpas.
Ilrestaencoreunmomentàlafixer,puissortitdelapièce.
Alyssaselaissatombersurl'horriblecanapébleuplacécontrelemur,
latêteentrelesmains.Quesepassait-il,avecMarco?Elleseremémora
leursconversationstenduesetforcées,lescernesnoirssoussesyeux,sa
colèreàfleurdepeau...Sonpremierréflexefutd'appelerBrady.Cequi
étaitimpossible,biensûr.MaisaprèstoutcequeMarcoavaitfaitpour
eux,l'idéequ'ilpuisseallermalouavoirdesproblèmesluiétait
insupportable.Elleauraitvoulul'aider,leréconforter,justeêtrelàpour
lui.
—Ah,tevoilà!s'exclamaunevoixsurleseuil.Ellelevalatêteet
découvritÉricquiluisouriait.
—Tuesprêteàm'aider?
Lademi-heureétaitdéjàécoulée,etilétaittroptardpourallervoir
Chuck.Tantpis,elleessaieraitdeluiparlerunpeuplustard.En
attendant,s'activerluipermettraitdeseremettrelesidéesenplaceetde
trouverunesolution.
—Euh,pasdeproblème,assura-t-elleenselevant.
—Tuaspenséàpointer?
—Oh,zut!
Ellesetournaverslatabledisposéeprèsdelaporte,oùtrônaitune
antiquepointeuse.
—Chuckn'avaitpasdecarteàmedonnerhier,expliqua-t-elle.
Maisaujourd'hui,ilyenavaituneàsonnom.Ellelaretiradeson
support.C'étaitlapremièrefoisqu'elleseservaitd'unemachineà
pointeraussiancienne.
—Commeça?demanda-t-elleenplaçantsacarteau-dessusdela
fente.
—Jevaistemontrer.
Éricluipritlacarte,frôlantsesdoigtsaupassage.Alyssaseraidit.Éric
étaitséduisant.Gentiletsanscomplication.Malgrétout,ilnel'attirait
pasetsoncontactlalaissaitdemarbre.Rienàvoiraveclatempêteque
déclenchaitenellelasimpleproximitédeMarco.
—Tourne-ladanscesens,expliquaÉricenluirendantlacarte.
Ellesuivitsesinstructions;lapointeuseémitunclaquementsonore.
—Merci.
—Derien.Viens.
Ériclaprécédadanslecouloir,poussantunchariotàtroisroues.Tout
enlesuivant,AlyssarepensaauxparolesdeVan.Elleavaittoujours
estiméqueMarcoresteraittoujoursMarco,quoiqu'ilarrive.Jamaiselle
n'avaitprisletempsdepenseràtouteslesépreuvesqu'ilavaitpu
traverser,réalisa-t-elleavecunepointedeculpabilité.
AllongeantlepaspourrattraperÉric,ellesepromitdesemontrerplus
attentiveauxémotionsdeMarco.Elleétaitàpeuprèscertainequ'ilétait
surlepointdeluiconfierquelquechoseaumomentoùVanlesavait
interrompus.Peut-êtreaurait-ellel'occasiondes'isoleravecluiunpeu
plustardpourpoursuivrecetteconversation.
Auboutducouloirsetrouvaituneporteàdoublebattantsurlaquelle
unpanneauindiquait:«Spectacle-Silence».Ériclapoussa,pénétrant
danslalogequis'allumaautomatiquement.
—Ouah,joli!s'exclamaAlyssa.
Àpeuprèsdeuxfoisplusvastequelebar,l'endroitétaitégalement
mieuxdécoré,avecunegrandetablebassecarréeautourdelaquelle
étaientdisposésdeuxgrandscanapésconfortables,plusieurscoiffeuses
surmontéesdemiroirsetunelonguetableentouréedechaises.Unpetit
baréquipéd'unréfrigérateuravaitétéaménagédansuncoin.
—Oui,c'estpasmal,admitÉricenallumantlechauffe-plats.
—Qu'ya-t-ilparlà?interrogea-t-elleendésignantuncouloir.
—Lesdressingsetlessallesdebains.Tupeuxallervoir,situveux.
Commedanslapièceprincipale,lalumièrejaillitdèsqu'elles'avança
danslecorridor.Elletrouvadeuxsallesdebainsavecdouche,baignoire
etdespilesdeserviettesmoelleuses,etdeuxdressingsimmenses
meublésdeplusieurstablesdetoiletteetdesofassemblablesàceuxdu
salon.L'ensembleétaitbienmieuxéquipéquel'hôteloùelleétait
descendue,songea-t-elleavecunpetitpincementaucœur.
Quandellelerejoignit,Éricétaitentraindeplacerdesbouteillesd'eau
etdesodadansleréfrigérateur.Illuisourit.
—Onpourraitpresqueyvivre,pasvrai?Ellebalayalasalleduregard.
—Sansproblème.Alors,qu'est-cequejefais?
—Commençonsparlesplats,proposa-t-il.
Ilsortitduchariotdegrandsplateauxcouvertsd'amuse-gueules,de
côtesdeporcetdecuissesdepouletgrilléesqu'ilposasurlechauffe-
plat.Pendantcetemps,Alyssadisposalessaladessurlatableainsi
qu'unepiled'assiettesetdescouverts.
Lorsqu'ilseurentterminé,Éricprituneliassedefeuilles.
—Chuckm'aditquetuétaissurtoutintéresséeparlecôté
organisationdespectacles,alorsviensvoir.
Alyssacontournalatablepourlerejoindreetjetauncoupd'œilsurles
papiersqu'iltenaitàlamain.Descasesàcocherprécédaientles
différentspointsd'unelongueliste.
—Chucktientàcequelesgroupessoientauxpetitsoignons,expliqua
Éric.Touteslesdemandesparticulièresqu'ilsnousontadresséessont
reportéessurceltefeuille.Onvérifietoujoursunedeuxièmefoisavant
leurarrivéequerienn'aétéoublié.Parfois,ilsréclamentdestrucs
complètementidiots.CommeAlyssas'esclaffait,ilgrimaça.
—Excuse-moi.
—Yapasdemal,lerassura-t-elle.Tusais,monfrèreestdansl'armée,
alorsj'aientendubienpire.
—Vraiment?Tuveuxdirequ'ilsebat?
—Oui,enAfghanistan,jecrois.Maiscommeilfaitpartiedesforces
spéciales,jenesaisjamaisprécisément.
Érics'arrêtaaumilieudesaliste.
—Disdonc,Vieriétaitpasdanslesforcesspéciales,luiaussi?
—C'estexact.Monfrèreetluiétaientdanslamêmeunité.
—Tuveuxdirequetuleconnaissaisavantdevenirici?interrogea-t-il
enplissantlesyeux.
—Marco?Biensûr!Onseconnaîtdepuisl'enfance.
Acettenouvelle,Éricémitunesortedegrognement,avantde
rassemblertoutcequitraînaitsurlatable.
—C'estbon,décréta-t-ilenseredressant.Legroupearrivedans
quelquesminutes,ilesttempsdepartirpourleslaissertranquilles.Tu
asdesquestions?
Génial!songea-t-elleensonforintérieur.D'abord,l'avertissementde
Van,et,maintenant,cettegêneincompréhensibled'Éric...Qu'avaitdonc
faitMarcopourquesescollèguesaientunesimauvaiseopiniondelui?
Sepouvait-ilqu'ilsaientraison?s'interrogea-t-elleavecanxiété.Que
Marconesoitplusl'hommequ'elleavaitconnuautrefois?Àcette
idée,elleressentitungrandvideaucreuxdelapoitrine.
Gardantsesquestionspourelle,elleemboîtalepasàÉricen
demandant:
—Quiest-cequis'occupedunettoyageaprèsleconcert?
—Celuiquitirelemauvaisnuméro,répondit-ilavecunhaussement
d'épaules.
—Tuplaisantes?
—Oui.N'empêchequevul'étatdanslequellesgroupesonttendanceà
laisserleslieux,personnenesebatpouravoirleboulot.Ducoup,Chuck
donneunbonusàceuxquiseproposent.
—Jepourrailefairedetempsentemps?Éricfronçalessourcils.
—Pourquoi?
—Jeprévoisdelouerunappartement.Unpeud'argent
supplémentaireneseraitpasderefus.
—Danscecas,j'imaginequeoui.Tun'asqu'àdireàChuckqueça
t'intéresse.
Àcesmots,ellerepensaàcequ'ellevoulaitdemanderauresponsable.
—Jen'ymanqueraipas.Merci,Éric.Tuasencorebesoindemoi?
Illuisouritd'unairgêné.
—Paspourl'instant.Àplus.
Lesaluantd'unpetitgestedelamain,Alyssasemitenquêtede
Chuck.
Derrièrelebar,Marcosesentaitemprisonnécommeunlionencage.
Ilallaitetvenait,prenaitlescommandesetservaitlesclientssans
décrocherunmot.Ilavaitbeaus'enrendrecompte,joueraubarman
affableetpoliétaitau-dessusdesesforces.
Depuisqu'Alyssal'avaitcoincédanslecouloir,implorédesonbeau
regardbrun,etluiavaitcaressélajoue,ilavaitl'impressiond'êtreànu,
vulnérable.Commesisapeaunesuffisaitplusàprotégersesentrailles.
Bonsang!Ilpréféraitnepaspenseràcequ'ilauraitdit,àcequ'Alyssa
auraitobtenudeluiparladouceuretl'intensitédesaprésencesiVanne
lesavaitpasinterrompus.
—Vousdésirez?demanda-t-ilàunefemmequivenaitdesefrayerun
cheminjusqu'aubar.
Elleluiadressaunsourireravageurenbattantdescils.
—Deuxcoronasavecrondelle,s'ilvousplaît.Faisantminedenepas
avoirremarquésontonaguicheuretsondécolletéprofond,Marcose
penchapourprendrelesbouteillessouslebar.Sansleverlesyeux,illes
décapsula,mitunerondelledecitronsurlegoulotetlesplaçadevantla
jeunefemmeavantdesetournerversleclientsuivant.
Toutens'affairantàsatâche,iljetaunrapidecoupd'œilauboutdu
bar,làoùlesserveusesvenaientchercherlescommandes.Unplateauà
lamain,Alyssaattendait.Dèsqu'ellecroisasonregard,elleluiadressa
unsourireremplid'espoirquilefitfrémir.Qu'espérait-elleexactement?
Jesuistonamie,avait-elleaffirmétoutàl'heuredanslecouloir.Maisla
manièredontellelefixaitsemblaitdireautrechose.
Ilempochal'argentqueluitendaitsonclientetsetournaverselle.
—Qu'est-cequetuveux?
—DeuxverresdechardonnayetunSamAdams,répondit-elle,
manifestementrefroidieparsonton.
Illuitournaledospourservirlesverres.Puisillesposasurleplateau
encontinuantd'évitersonregard.
—Merci.Cegroupejouesuperbien,tunetrouvespas?
Ilsentaitsesyeuxposéssurlui,sonattente.Maisilaffectaden'avoir
rienremarqué.
—Jen'aipasfaitattention.
Iln'avaitpasbesoindelavoirpourpercevoirsadéception.Ilsefaisait
vraimentl'effetd'unsalecon,d'autantquelamusiqueavaittoujoursété
unedeleurspassionscommunes.Maisilnepouvaitpasserésoudreà
croisersonexpressionempreinted'inquiétudeetd'affection.Aprèsce
quis'étaitpassétoutàl'heure,danslecouloir,ilavaitcomprisques'il
voulaitgardersesdistances,ilnepouvaitpassepermettrelemoindre
écart-aussitendue,étrangeetinterminablecettesoiréesoit-elle.
Carilenavaiteuenvie.Ilavaitvraimentressentiledésirdeseconfier
àelleetdeluiraconterlecauchemarqu'ilavaittraversé.Ilyavaittantde
compréhensiondansleregardd'Alyssa!Maisjustement,iln'avaitpasle
droitdes'yabandonner.Ladernièrechosedontelleavaitbesoinàce
momentdesavie,c'étaitdes'encombrerd'unfardeautelquelui!
Etencore,ilnetenaitpascomptedelaréactiondeBrady.S'ilavaitle
malheurdesortiravecAlyssadansl'étatdedélabrementpsychiqueoùil
setrouvait,sonamineluipardonneraitjamais.
Quandilrelevalatête,Alyssaavaitdisparu.
—Marco!appelaunevoix.
IlsetournaversKim,quiattendaitavecsonplateauenpianotantsur
lebaraurythmedelamusique.Elleluitransmitsacommandeet
s'éloignad'unpasrapideverslestoilettesréservéesaupersonnelen
lançant:
—Jerevienstoutdesuite!
MaisaprèsqueMarcoeutposélesverressurleplateauetsefut
occupédedeuxclients,ellen'étaittoujourspasderetour.Iljetauncoup
d'œilàl'entourpours'assurerquelesclientsdubarétaienttousservis,
regardalenuméroinscritsurleticketdeKimetsoulevaleplateaupour
leporterlui-mêmeàlatable.
Malgrélui,sesyeuxscrutèrentlasalleetseposèrentsurAlyssa,deux
rangéesplusloin.Elleétaitpenchéeau-dessusd'unetable,lebrasd'un
clientautourdesépaules.D'unmouvementfluide,elles'échappa,maisle
typelaretintparlamain.LesangdeMarconefitqu'untour.Toutense
libérant,Alyssaadressaunsourirepolimaiscrispéaumalotru.
Marcotressaillitensentantquelqu'unluitoucherl'avant-bras.
—Merci,ditKimenluiprenantleplateaudesmains.
Mêmes'illuiparlaitpeu,MarcoappréciaitKim.Ellefaisaitbienson
boulot,restaittoujoursàl'écartdesragotsetdeshistoires,etsemontrait
toujoursgentilleetarrangeante.
—C'estcommeçadepuisledébutdelasoirée?demanda-t-il.
Ellesuivitsonregard.
—Ellesedébrouillebien.Ellegèretoutcommeunevraiepro.Jegarde
unœilsurelle,detoutefaçon.
Marcoseforçaàsedétournerdutypequicontinuaitàimportuner
Alyssa.Lagorgenouée,ilhochalatête.
—Vas-yavantqu'ilyaituneémeuteaubar,luiconseillaKim.
—OK.
Ilregagnasonposte,enproieàuneragemeurtrièrequiluivrillaitle
crâneàchaquefoisqu'ilrevoyaitl'hommeentraindetripoterAlyssa.
Or,l'imageluirevintsouvent.Àchaquefoisqu'Alyssaapportaitou
venaitchercherunecommandeaubar,ilsentaitsonpoulss'emballer.Il
dutfaireappelàtoutesavolontépournepasprovoquerdescèneet
flanquercesaletypedehors.Sanscompterque,maintenant,ilne
pouvaitplusnepaslaregarder,carilvoulaits'assurerquetoutallait
bienpourelle.Impossible,donc,d'éviterlavuedesonbeausourire,de
lapeaulaiteusedesagorgeetdurenflementdesesseinssoussontee-
shirtdecotonblanc.Tirailléentresafureuretsondésir,ilfitunénorme
effortpournepaslasouleversursonépauleetl'emporterloin,àl'abride
toutescesmainsbaladeusesetcesregardslibidineux.Cars'illefaisait,il
nelalâcheraitplus.
Faceàlafolieduservicedusoir,Alyssacompritmieuxpourquoi
Chucktenaittantàcequ'elletravailletroisfoisenbinômeavantdelui
confierlaresponsabilitédesesproprestables.Lasalleétaitbondée,etla
musique,sifortequ'elleétaitobligéedesepenchertoutprèsdesclients
pourlesentendre.Lescommandessesuccédaientsansleurlaisserun
instantpoursouffler,àtelpointqueKimdutluiconfierunetabléede
dixpersonnes.
Alyssafaisaitd'incessantsallersetretoursaubar,oùMarco
remplissaitsonplateauenluijetantdesregardsacérésqui,endépitde
leurévidentehostilité,lafaisaientfrémirdedésir.Àunmoment,ilôtasi
brutalementl'excédentdemoussesurunebièrequecelui-citombajuste
devantelle.Maisellen'étaitpaslaseuleencause.Toutlemonde
l'approchaitavecdespincettes,ycomprislesclientsquis'adressaientà
luiavecunrespectdistantetlesfillesquitentaientdel'amadouerpar
leurssouriressanstoutefoisserisqueràengagerlaconversation.Marco
neressemblaitenrienauxbarmanenjouésetbavardsqu'elleavaiteu
l'occasiondecôtoyerdanssesprécédentsboulots.PasétonnantqueVan
etlesautresletrouventbizarre!Malheureusement,cecaractère
maussadenediminuaitenrienl'attirancequ'elleéprouvaitpourlui.
Ilfallaitàtoutprixqu'elleluiparle,maisavectoutcestressetcette
agitationautourd'eux,cen'étaitpaslemoment.
Alafermeture,elleavaitlespiedsdouloureux,latêtelourde,etrêvait
d'unelonguedouchebienchaudeoud'unplongeondanslapiscine.Cela
étaitàsaportéepuisqueKimavaitinsistépourqu'elleconserveles
pourboiresdelatabléedontelles'étaitoccupée,luimettantd'office
cinquantedollarsdanslapoche.
Maisauparavant,elledevaitavoirunediscussionavecMarco.
Aprèsavoirdébarrasséetremislasalleenordre,ellesedirigeaversle
barets'accoudaàl'extrémitéducomptoir,làoùlesserveursdéposaient
leurscommandes.
Marcorangeaitdesverrespropresdansunrackau-dessusdesatête.Il
s'étaitdébarrassédesachemiseblancheetportaitunsimpledébardeur
noir.Alyssarestaunmomentàl'observerensilence,fascinéemalgréelle
parlejeudesesmusclestandisqu'iltravaillait.Ilpivotapourprendre
d'autresverres.
Bienqu'ilpoursuivîtsatâchesansriendire,elledevinaàlabrusque
tensiondesesépaulesqu'ill'avaitaperçue.Certes,ilétaitpeut-être
devenusauvage,commel'estimaitVan,maisellenepouvaitpascroire
qu'ilveuillelagarder,elle,àdistance.Pasaprèstoutcequ'ilsavaient
partagé.
Ellepianotasurlebar.Uneseconde.Deux...Àmesurequeletemps
passait,soninquiétudesemuaencontrariété,enexaspérationet,pour
finir,encolère.
—J'aiunechancequetum'expliquescequinevapas?lança-t-elle.
Illuijetaunbrefcoupd'œil,puisentrepritdesortirlespaniersvides
dulave-vaisselle.
—Marco,jenecomprendspas...
—Tulesaistrèsbien.
—Qu'est-cequejesais?J'ignoremêmedequoinousparlons.Toutce
quejevois,c'estquetuteconduiscommeunimbécile,etjen'aipasla
moindreidéede...
LerestedesaphrasemourutsurseslèvresquandMarcofitvolte-face,
larejoignitentroisenjambéesrageusesetsoulevalerabatducomptoir
devantelle.Commeils'avançait,ellereculad'unpas.Illasaisitparles
bras,sansbrutalitémaisassezfermementpourqu'elleneluiéchappe
pas.
—Combiendeclientst'ontretenuedeforceaucoursdelasoirée?
Illapoussaenarrièrejusqu'àcequ'elletouchelemurderrièreelle.Là,
ilplaçasesmainsdechaquecôtédesatête,ladominantdeson
imposantecarrure.
—Combiendesalestypesontposélesmainssurtoi?demanda-t-il,
furieux.
Lesoufflecoupé,Alyssarestasansvoix.Soncœurbattaitàtouteallure
danssapoitrine.Commentavait-ilfait,avectoutecetteagitation,pour
remarquercequisepassaitdanslasalle?Enplus,elleavaitgéréla
situationsansproblème.Kiml'avaitbienbriefée,et,detoutefaçon,elle
avaitpassésuffisammentdetempsdanssonenfancedansun
environnementviolentpoursavoircommentéviterlescontacts
indésirables.Sanscompterque,aucasoùleschosesauraientdégénéré,
illuirestaitdebonnesnotionsdesescoursdeself-défenseàlafac.
D'accord,unemainauxfessesouuntypequiprofitaitquevousvous
penchiezversluipourvousprendreparlesépaules,cen'étaitpas
agréable.Maismieuxvalaitréagiravechumourqu'enfairetoutun
drame,non?
—Ilyaunmecdanscettevillequiadelachanced'êtreencorevivant
cesoir.
—Marco...
Ilfrappalemurdupoing.
—Jenepeuxpas...Tunepeuxpas...
Ilsecoualatête,visiblementtropfurieuxpourtrouversesmots.
—Marco,répéta-t-elleenposantunemainsursontorse.Jevaisbien.
Illaconsidéraunlongmoment.Sesyeuxbleusbrillaientderage,il
haletait.Puis,lentement,ilpenchasonvisageverslesienensemordant
lalèvre.Alyssarestabouchebée.Oh,Seigneur,combiendefoisavait-elle
rêvédecetinstant?Leregardverrouilléausien,ellevibrait
d'anticipation.Elleserralepoingautourdutissudesondébardeurpour
l'attirerverselle.
Àcecontact,ilcillaetsespupilless'écarquillèrent,commes'ilse
rendaitbrusquementcomptedecequ'ilétaitentraindefaire.La
flammedanssesyeuxs'éteignit,remplacéeparuneexpressionsombre.
—Non,tunevaspasbien,lâcha-t-il.Tuesbeaucouptropnaïvepour
tonproprebien.
Surcesmots,iltournalestalonsets'éloigna,refermantaupassagele
comptoird'unclaquementsec.
5Ilavaitfaillil'embrasser.Durementetprofondément.Là,contrele
murdubar.Commeunebête!
Leproblème,c'estques'ilsavaitquesondésirpourAlyssaétait
inacceptableàplusd'untitre,soncorps,lui,restaitsourdàses
arguments.
Ilfermasoncasierd'ungestebrusque.Ilfallaitqu'ilsorted'iciavant
delarecroiseretdefairen'importequoi.Biensûr,enrentrantchezlui,il
nepourraitplusveillersurelle.Maisresterseraitencoreplusdangereux.
Mêmedansl'airfraisdelanuit,ilsentaittoujoursleparfumd'Alyssa
oùlafragranceaciduléedelapommesemêlaitàladouceurdelavanille.
Avecquelleintensitéellel'avaitregardéquandils'étaitpenchéau-
dessusd'elle!Ilsedemandaquelgoûtauraienteuseslèvressousles
siennes.
Bonsang,voilàqu'ilrecommençait!Quandétait-elledevenueaussi
attirante?Biensûr,elleavaittoujoursétéjolie,adorable,etaussiloyale
quesonfrère.Maisdésormais,elleétait...tellementplus.Confiante.
Ouverte.D'unebeautésimpleetirrésistible.
Ildevaitarrêteràtoutprixdepenseràelledecettemanière.Prendre
sesdistances.Maiscommentrésisteràsessouriresetsagentillessealors
qu'illaconnaissaitdepuistoujours?C'étaittellementfaciledeselaisser
alleràsoncontact.Tropfacile...Alyssareprésentaitsavied'avant,sa
personnalitéd'autrefois.Cequiexpliquaitsansdoutepourquoiellelui
plaisaittant:elleluidonnaitl'impressionqu'ilpouvaitredevenircelui
qu'ilavaitété.Maisc'étaitunleurre.Cettevie-là,cethomme-là
n'existaientplus;ilsétaientrestésenfouissouslesdécombresd'une
baraqueenpisé,àdesmilliersdekilomètresdelà.
MarcodémarraBettyetsortitduparkingréservéaupersonnel.Des
groupesdegenss'attardaientdevantl'entréeduWhiskey's,etune
rangéedevoituresétaitalignéederrièrelefeu,auboutdel'allée.
Attendrequecefoutufeupasseauvertépuisasesdernièresréservesde
patience,etlevolantrecouvertdecuircraquasoussesdoigtscrispés.
Vert.Pastroptôt!
Iltournaàdroitesansmêmeypenser,dansladirectionopposéeàson
domicile.Ilétaithorsdequestionqu'ilaffrontemaintenantl'horreurde
sessongesqui,ilenétaitcertain,seraientsûrementaussiintensesquela
nuitdernière.
Dixminutesplustard,ils'arrêtaitdevantleclubdegymoùil
travaillaitàl'époquedulycéeetqu'ilfréquentaittoujoursdepuis.Ilavait
besoindecogner,etcommeilétaithorsdequestion-dumoins,pource
soir-quecesoitsurlecrétinquiavaitpelotéAlyssa,ilneluirestait
qu'unesolution.
Ilsortitsonsacdesportducoffreetpénétradanslebâtiment.Dansle
vestiaire,ilenfilauntee-shirtetunpantalondekick-boxingnoirs,se
bandalesmainsetpritsesgantsetuneserviette.L'instantd'après,il
étaitsurletapis,faceàuntypequifaisaitdelacompétition.Exactement
legenrededéfiqu'illuifallait.
—Nick,annonçal'autre.
—Vieri.
Ilscognèrentleurspoingsl'uncontrel'autre.
—Rounddedeuxminutes.Marcojetasaserviettesurlecôté.
—Trois.
Nickfronçalessourcils,surpris.
—T'espasunpeuvieuxpourça,mec?Marcoenfilasesgantssans
répondre,ajoutantcecommentaireàlalistedetoutcequ'ilespérait
exorciseraucoursdececombat.
—Tucomptesbavardertoutelanuitouonyva?
Ilscommencèrentàsedéplacerencercle,etNicklançasonpremier
direct.Marcol'évitasansdifficulté,puisfeintaavecsamaingauche
handicapéeavantd'envoyeruncrochetdroitdanslescôtesdeson
adversaire.Nickrépliquaparunback-kickqueMarcoévitadejustesse.
Nickserepositionnaaussitôtfaceàlui,luidécochantuppercutsur
uppercut.Marconeputéviterlespremiers,maisildétournabientôt
l'attentiondesonadversaireparuneparade,avantdelebalayerparun
sweepingquiledéstabilisa.DèsqueNickmitungenouàterre,Marco
pivotasurlui-mêmepourluiexpédierunroundhouse-kickenpleine
tête.Maissonadversairefeintaetseremitdeboutd'unbond.Legong
retentit.
Deuxrounds.Troisrounds.LevisagedeNickdevintfloudevant
Marco,quicontinuaitdevoiràsaplacelesaletypequiavaitpasséle
brasautourdesépaulesd'Alyssa.
Quatrerounds.Cinqrounds.Nickavaitplusdepuissanceetde
confiance,maisMarcoétaitrapideetpossédaitunevolontédefer.Tout
enayantconsciencequ'ilfiniraitlasoiréeencompagnied'untube
d'Ibuprofenetd'unpackdeglace,Marcoseservitplusieursfoisdesa
maingaucheetreçutundirectàquelquescentimètresdesoncoudeà
peineremisdel'opération.Maisçavalaitlapeine.Saragecommençaità
faibliretsesidéesàs'éclaircir.
Legongrésonna.
—Marco?
IlsetournaversMax,deboutàcôtédutapis.Levieilhommelaissa
intentionnellementsonregards'attardersursonbrasgauche.
—Çasuffitpourcesoir,non?demanda-t-il,unenotederéprobation
danslavoix.
SiMarcon'avaitpasconnuMaxdepuisplusdedixansetéprouvé
beaucoupderespectpourlui,ill'auraitsûrementenvoyépaître.Maisil
savaitqueMaxagissaittoujoursdanscequ'ilestimaitêtrel'intérêtde
soninterlocuteur.
Quecelaplaiseounonàcedernier.
MarcoreportasonattentionsurNick,quividaitd'untraitsabouteille
d'eau.
—Merci,mec,lança-t-ilenlevantlebrasdroit.
—C'esttoujoursunplaisir,Vieri.
Ilsfrappèrentleurspoingsl'uncontrel'autre.
MaxattenditqueNickrassemblesesaffairesetsedirigeversles
douchespourdéclarer,lesbrascroisés:
—Tuessaiesdeteblesser?Dansmonclub?Leslèvresserrées,Marco
fitnondelatête.
—Alors,qu'est-cequisepasse?Tusaisquetonbrasn'estpasencore
assezsolidepourtebattrecommetuviensdelefaire.Tuaurasdela
chancesi,aprèsça,tuneteretrouvespasavecdeuxmoisdekiné
supplémentaires.
—Jenesensriendeparticulier,répliquaMarcoenôtantsesgants.
—Ahoui?Ehbien,passemevoirdemain,qu'onenreparle!Et
pourquoies-tuaussitendu?ajoutaMaxenluisaisissantlebrasdroit.
Qu'est-cequitetracasse,fiston?
Marcoledévisageaunlongmoment,puisdécidaques'ilpouvaiten
parleràquelqu'un,c'étaitbienàMax.
—Jeveuxquelquechosequejenepeuxpasavoir.
L'imaged'Alyssasematérialisadevantsesyeux.Nonpasl'Alyssaqui
l'avaitregardéensepenchantsurlecapotdeBetty,maiscellequilui
avaitsouriavecdesétoilesdanslesyeuxquandilss'étaientcroiséspour
lapremièrefoisauWhiskey's.
Maxricana.
—Etpourquoitunel'auraispas?
Marcolâchaunriresansjoie.Maxvoyaittoujourstoutennoirou
blanc.
—Parcequeceneseraitpasbien.
Àtouslesniveaux.Ildébandasesmains.
—Ils'agitd'unefemme?
Aprèsunehésitation,Marcohochalatête.
—Qu'est-cequeçadit,ici?demandaMaxenluiplantantundoigt
danslethorax,justeàcôtéd'uneecchymose.
Marcodéglutit,lagorgeserrée.
—Jecrois...
Ilinspiraunegouléed'air.
—Jecroisqueçaditquejesuisdanslamerde.
—Tupeuxyaller,jevaisterminer,annonçaAlyssaenréprimantun
bâillement.
Avecl'accorddeChuck,elleavaitproposéd'aiderÉricàremettreles
logesenordreafindepouvoirlefaireseuleàuneautreoccasionsi
nécessaire.Ilstravaillaientdepuistroisquartsd'heure,etilnerestait
plusqu'àpasserl'aspirateur.
—Tuenessûre?demandaÉricenempoignantlesdeuxsacs-
poubelle.Jepeuxreveniretm'encharger.
—Çanemeprendraquecinqminutes.Autantquetupartes
directementaprèsavoirjetélesordures.Nel'inquiètepas,jefermerai
toutderrièremoi.
—D'accord.C'étaitbienquetusoislà,tusais?Nesachantpasquoi
répondre,Alyssasepenchaunpeuplussurlapriseoùellebranchaitle
fildel'aspirateur.Ériclâchaunpetitrire.
—Àdemain.
—Àdemain.Bonnenuit.
Laporteserefermaderrièrelui.
Ellecommençaàpasserl'aspirateur,surprisedesentirsesmuscles
fatiguésprotesteràchacundesesmouvements.Seconcentrantsursa
tâche,elleessayadepenseràautrechosequ'àcetinstantoùelleavait
cruqueMarcoallaitl'embrasser.Maisl'imagedesonvisagetoutprèsdu
sienluirevenaitsanscesse,faisantbattresoncœurplusfort.
Saufqu'aulieudeposerseslèvressurlessiennes,ils'étaitsoudain
redresséets'étaitmoquédesanaïveté.Uneremarqued'autantplus
blessantequ'elleétaitparfaitementinjuste.
Àdouzeans,elleavaitperdusamère,décédéed'uninfarctus.Son
père,foudedésespoir,avaitalorsnoyésonchagrindanslavodka.Et
quandiln'enavaitplusouquel'effetanesthésiantdel'alcool
commençaitàsedissiper,ils'enprenaitàBradyouàelle,lesrendant
malgréeuxtémoinsdesaspectslesplussombresetlespluslaidsde
l'existence.Onpouvaitsansdouteluireprocherbeaucoupdechoses,
maiscertainementpasd'êtrenaïve.
EtMarcoVieriétaitbienplacépourlesavoir.
D'uncoupdepouce,ellearrêtal'aspirateur.Unagréablesilencesefit
danslapièce.Ledosetlespiedsdouloureux,elles'assituninstantdans
lecanapémoelleux,pensantàsesparentsetautournantqu'avaitprissa
vieaprèslamortdesamère.Lesouvenirdecesannéesd'épreuveslui
donnaitl'impressiond'avoirmilleans.Ellelevalesyeuxversleplafond
pourretenirseslarmes.C'étaitfini,désormais.Elleavaitsurvécu.Lavie
étaitbelle;inutilederemuerlepassé.
Ellebâilla,etsespenséesrevinrentversMarco.Peut-êtredevrait-elle
justeluidemandercequiluiétaitarrivéenAfghanistan?Peut-êtrecela
luipermettrait-ildemieuxlecomprendreetdetrouverunefaçonde
l'aider,oudumoinsd'êtrelàpourlui?Maisaccepterait-ildelui
répondre?Sansdoutepas.
Brady,enrevanche,leferait.
Alyssas'installaplusconfortablement,lesgenouxramenéssousle
menton.SielleinterrogeaitBrady,elleseraitobligéedeluiexpliquer
dansquellescirconstanceselleavaitrevuMarco,doncdeluiavouer
qu'elleavaitprisceboulotcontresonavis.Sanscompterqu'ilrisquaitde
percevoirlavéritablenaturedesessentimentspoursonami.Non,cette
solutionrisquaitdecréerplusdeproblèmesqued'enrésoudre.Elleavait
déjàsuffisammentdemalaveclecôtésurprotecteurdesonfrèresansen
rajouter.
J'espèrequetuesensécuritécesoir,monchergrandfrère,songea-t-
elledansuneboufféed'amour.
Ellesoupiraetbâillaàs'endécrocherlamâchoire.Ilfallaitqu'ellese
lèvedececanapéetrentreàl'hôtelpourretenirsachambreavantqu'il
nesoittroptard.Après-demain,elleauraitsesproprestableset
garderaitchaquesoirlatotalitédesespourboires,cequiluipermettrait
depayerl'hôteljusqu'àcequ'ellepuisselouerunappartement...
Alyssaseréveillaensursautdanslenoir.Elles'assit,etleslampes
s'allumèrentd'uncoup.Éblouie,ellemitunemainenvisièresurses
yeuxetregardaautourd'elle,sedemandantoùelleétait.
Bonsang,elles'étaitendormiesurlecanapédelaloge!
Ellesortitsonportabledesapochepourconsulterl'heure.7h01.Zut!
D'unbond,elleseleva,ramassal'aspirateuretlerangeadansle
placard.
Commentallait-elleexpliquersaprésenceiciàcetteheure-là?Yavait-
ildéjàquelqu'un?
Ellefonçaverslasalledebainspourvérifierl'ampleurdesdégâts.Par
chance,saqueuedechevalavaittenu;elleétaitàpeinedécoiffée.En
revanche,sonmascaraavaitcoulé,luidessinantdeuxyeuxaubeurre
noir.Ellel'essuyaavecuncarrédecotonenespérantquelesmarques
laisséessursajouedroiteparlescoussinss'effaceraientrapidement.
C'estalorsqu'elles'aperçutquesajupeétaitfroissée...
Prenantuneprofondeinspiration,Alyssaouvritlaporteetjetaun
coupd'œildanslecouloirobscur.Lavoieétaitlibre.Ellesehâtaen
directionduvestiaire,oùelleattrapasonsacauvolavantderessortir
aussitôt.Cen'estqu'unefoissurleparkingqu'elles'autorisaàralentir
avecunsoupirdesoulagement.L'instantd'après,ellemontaitdanssa
voiture.
Plusieursvéhiculesétaientdéjàgarés,maiselleneconnaissaitpasses
collèguesdepuissuffisammentlongtempspoursavoirauxquelsd'entre
euxellesappartenaient.Avantqu'onpuisselarepérer,ellesedirigea
verslasortieensedemandantoùaller.Malgrésonenviedeprendreune
douche,ilétaithorsdequestionqu'elledépensel'argentd'unenuit
d'hôteljustepourpasserquelquesminutesdansunesalledebains.Il
fallaitdoncqu'elletrouveunendroittranquilleoùsechanger.
Maisavanttoutechose,elleavaitbesoind'unbonpetitdéjeuner.Elle
auraitlesidéesplusclairesaprèsuncaféetuneassiettedepancakes.
Elles'arrêtadoncauOldTownSnack,auboutdelarueenespérantque
sonpère,quiaimaitlesemmenerlà,elleetsonfrère,quandilsétaient
petits,n'avaitpasreprisl'habituded'ydéjeuner.Celaauraitété
surprenantvuqu'ilnesortaitplus,vivantchichementsurleséconomies
familialesdepuisqu'ilavaitétélicenciépourfautegrave.Malgrétout,
c'estavecunecertaineappréhensionqu'ellepoussalaportede
l'établissement.
Aprèsavoirbalayélasalledesyeux,elles'installasurunedes
banquettesenskaïrougeetconsultalacarte.Ilsservaienttoujoursles
pancakesauxmyrtillesdontelleraffolait,constata-t-elleavecplaisir.À
l'époquedesonadolescence,BradyetMarcol'invitaientsouventicipour
perpétuerlatraditionfamilialeetdonneràsavieunsemblantde
normalité.MaisaussiparcequeleOldTownfermaittardetservaitdes
portionsgigantesques.Lesdeuxgarçonspouvaientdévorercomme...des
garçons,sansseruiner.
EllecontemplalelongcomptoirenFormicaavecl'impressiondese
revoiradolescente,assisesurletroisièmetabouret,Marcoàsadroite,et
unénormemilkshakeauchocolatdevantelle.Ilvenaitdeluidonnersa
leçondeguitare,etlaglaceétaitdestinéeàluifaireoublierqueBrady
avaitdébarquéencatastrophechezlesVieriavecunœilaubeurrenoir...
Arrête,Aly.
L'arrivéedelaserveuselatiradesespensées.Aprèsavoirprissa
commande,celle-cirevintavecunetassedecaféfumant.Exactementce
dontAlyssaavaitbesoin.
Mêmebonmarché,untelfestinn'étaitpasdanssesmoyens,mais
grâceàsanuitsurlecanapéduWhiskey's,ellepouvaits'accorderce
petitplaisirsanstropdeculpabilité.Heureusement,bientôt,ellen'aurait
plusàtergiverserpendantdesheuresavantdes'autoriserlamoindre
dépense.Oupeut-êtrepas,songea-t-elleavecunpincementaucœuren
serappelantqueledifférédesoncréditétudiantarriveraitàtermedans
sixmois.Maisbon,ilseraittoujourstempsd'aviseràcemoment-là.
Alyssadégustasapremièrebouchée,auxanges.Lecoulisdemyrtilles
étaitcommedanssonsouvenir.Àlamoitiédesonassiette,elledut
pourtants'avouervaincue:latailledesportionsnonplusn'avaitpas
changé.Elleentamaitsasecondetassedecaféquandsonportable
sonna.
—Allô?
—Aly,c'estmoi,annonçalavoixdesonfrèreaumilieudes
grésillements.
—Brady?Oh,monDieu!Tuvasbien?Oùes-tu?
Ellebouchasonautreoreilledansl'espoirdemieuxentendre.
—Jevaisbien.Écoute,je...
Lafriturecouvritlerestedelaphrase.
—...quelquessemaines.Comment...?
—Brady,jet'entendsmal.
—Jenesaispasquand...
Deslarmesdefrustrationperlèrentàsespaupières.
—Jenecomprendspas.Promets-moijustequetoutvabien.
—...d'accord.Jetepromets...Excuse-moi,Aly,jedois...
—Brady?
—...jerappelleraisijepeux,d'accord?
—Rappellequandtupeux.Jet'aime,réponditAlyssaenhochantla
têtecommes'ilpouvaitlavoir.
—Moiaussi.Je...
Lacommunicationfutcoupée.
Réprimantseslarmes,elleposaletéléphonesurlatableetle
contempla.Quevoulaitluidiresonfrère?Ellen'enavaitaucuneidée.
Enfin,ellesavaitaumoinsque,quelquepartàl'autreboutdumonde,il
allaitbienetpensaitàelle.
Chaquefoisqu'elleavaitBradyauboutdufil,elleserendaitcompteà
quelpointilluimanquait.Ladernièrefoisqu'ilsavaientpasséun
momentensemble,c'étaitàl'occasiondeNoël,deuxansplustôt.En
mêmetempsqueMarco.Ellelesvoyaitencoretouslesdeuxautourdela
tabledelasalleàmangerdesVieri,lescheveuxcoupésras,lapeau
burinéeparlesoleil,maistoujourségauxàeux-mêmes,plaisantant,
racontantdesanecdotes,etdévoranttoutcequipassaitàleurportée.
Encorebouleversée,elleréglasonpetitdéjeuneretcommençaàse
dirigerverslestoilettesquanduneidéesoudaineluifittournerles
talons.Pourquoinesechangerait-ellepasici?Aprèstout,elleavait
quasimenttoutessesaffairesdanslavoiture.Fortedecettedécision,elle
sortitprendreuneserviette,satroussedetoiletteetdesvêtements
propres,qu'elledissimuladanssonpetitsacdevoyageavantderegagner
lecafé.
Enferméeàclédanslestoilettes,ellesefabriquauntapisaupieddu
lavaboavecdesfeuillesdepapieressuie-mains,ôtasesbasketsetse
dévêtit.Puis,avantquequelqu'unnefrappeimpatiemmentàlaporte,
elleselava,s'essuyaetserhabillaàlahâte.Letempsdesebrosserles
dentsetlescheveux,etellepoussaunsoupirdesatisfaction.
Elleétaitdenouveauprésentableetsesentaitrevivre.Elleavaitévité
lepire.
Saufqu'apparemment,cen'étaitpassonjour.
N'ayantnullepartoùaller,elleerradanslecentrecommercialjusqu'à
midi,puisfatiguéedetournerenrond,elledécidadesacrifierhuit
dollarsdansuneplacedecinéma.Maiselles'endormitdevantlefilm,et
dutcourirpourprendresonserviceàl'heure.EnarrivantauWhiskey's,
elleserenditcomptequ'ellen'avaitpaspointéenpartantlaveille,et
pourcause...Malàl'aise,ellementitàChuckenluiracontantqu'elle
avaitoublié.
PuiselleappritqueMarcoavaittéléphonépourprévenirqu'ilétait
maladeetneviendraitpas,cequi,d'aprèssescollègues,étaitune
première.Biensûr,ilneréponditpasquandelleappelapourprendrede
sesnouvelles.Enfin,pourcouronnerletout,elleduteffectuerson
dernierserviceenbinômeavecTori,uneautreserveusequi,
contrairementàKim,n'avaitaucuneenvied'avoirlanouvellesurledos.
NonseulementToripassalasoiréeàl'ignorerouluidonnerdesordres,
maisellenesongeapasuninstantàluilaisserunepartdeses
pourboires,bienqu'Alyssasesoitoccupéeseulededeuxtables.
Sonserviceterminé,Alyssas'affalasurl'horriblecanapédesvestiaires,
dépitée.Elleavaitcomptésurlespourboiresdecesoirpourpayerl'hôtel
etn'auraitjamaisdûgaspillerprèsdevingtdollarsdansunpetit
déjeuneretuneplacedecinéma.Ellepritunelongueinspiration.Ily
avaitunesolution.Forcément.
—Eh,Alyssa,tuesencored'accordpourm'aider,cesoir?
Elles'obligeaàouvrirlesyeuxetdécouvritÉricdansl'embrasuredela
porte.Ahoui,lesloges.Elleétaitmortedefatigue,maisaprèstout,le
ménageneleuravaitpasprisbeaucoupdetemps,laveille.Etelleserait
contentedes'êtreunpeupousséelejouroùelletoucheraitsapaye.
—Netesenspasobligée,surtout.Jemedisaisjuste...
—Pasdeproblème,coupa-t-elleens'extrayantducanapé.Excuse-
moi,maisj'aieuunejournéedifficile,etjesuisunpeuàcran.
—Àcran?Ehbien,onvoitquetun'asjamaiscroiséVanquandilest
demauvaisehumeur.Quandçaarrive,lescouteauxdecuisinevolentet
toutlemondecourtauxabris.
—Tuplaisantes?fitAlyssa,incrédule.Érichaussalesépaules.
—Àpeine.Entoutcas,ilyaunehistoirequicirculeàcesujet,mais
j'imaginequec'estunelégende.
—Jeluiposerailaquestion.Enprécisantquec'esttoiquim'enas
parlé.
Elleéclataderiredevantl'expressionaffoléed'Éric.
—Allez,viens,luiintima-t-elle.Mettons-nousauboulot.
Ilsquittèrentlesvestiaires,etÉricpassachercherdanslescuisinesle
chariotsurlequelilsrapporteraientlesplatsetlavaissellesale.
—Tunecomptespasvraimentluidire?s'inquiéta-t-ilenla
rejoignant.
Elleluidonnaunelégèrebourrade.
—Tusais,entretongoûtpourStarTrekettoncommentairesurVan,
jecommenceàaccumulerpasmaldetrucsàtonsujet.
—Laquestionestdesavoircequetuvasenfaire.
—Tuasraison,acquiesça-t-elleenpoussantlaportedesloges.Tuas
intérêtàmarcherdroit,ondirait.
Ilssepartagèrentlatâchecommelaveille:Éricsechargeadesrestes
denourritureetdelasalledebains,etelleduramassagedesordureset
dunettoyagedelacuisine.
Legroupeavaitlaisséleslieuxplussalesqueleprécédent,etilleur
fallutplusd'uneheurepourtoutremettreenordre.Pendantqu'Éric
rapportaitlechariotauxcuisines,Alyssapassal'aspirateur.Puisils
transportèrentlestroissacs-poubellejusqu'aucontainer,situéà
l'extérieur.
—Merci,ditÉricquandilseurentterminé.C'estnettementmieux
quandonfaitçaàdeux.
—Alors,n'hésitepas.Jen'airiencontregagnerunpeuplusd'argent,
tusais.
Ilsvenaientdepointer-aumoins,yavait-ellepensécettefois-quand
Éricrepritlaparole:
—Alyssa?
Elletournalatêteverslui,etressentitunepointed'appréhension
devantl'intensitédesonregard.
—Oui?
—Netesenssurtoutpasobligée,maisçatetenteraitqu'onsorte
ensemble,unsoir?
Décontenancée,elleouvritlabouchepourrépondre,puislareferma
fautedetrouverlesmotsjustes.
—Euh...
Érics'empourpra.
—Laissetomber.Jen'auraispasdûtedemanderça.
—Non,net'inquiètepas.C'estjustequetaquestionm'aunpeu
surprise.
Dansantd'unpiedsurl'autre,elleenchaîna:
—Écoule,Éric,jetetrouvevraimentsympa,etjeseraisraviequenous
devenionsamis.Jesuisd'autantplussincèrequejen'aipasbeaucoup
d'amisici.Mais,pourlereste,j'aidéjàquelqu'unentête,alorscene
seraitpashonnêtedemapartdeterépondreoui.
Ilyeutunlongsilence,puisÉricacquiesçaavecunsourireguindé.
—D'accord...Onserevoitdemain,alors?
—J'ycomptebien.
Cettefois,illuiadressaunvraisourire.
—Moiaussi.Bonnenuit.
—Bonnenuit,répondit-elleenpivotantpourallercherchersonsac
danslesvestiaires.
Elles'assitsurlevieuxcanapédéfoncépourcompterl'argentqu'illui
restait:quatre-vingtsdollars,soitquinzedollarsdeplusqueleprixde
sanuitd'hôtel.Cen'étaitpasencorelacatastrophe,maiscelarisquait
fortementdeledevenirsiellenerecevaitpassuffisammentde
pourboiresdemain.Danscecas,quellesolutionaurait-elle?Outresa
voiturepourrie,ellepossédaitdeuxobjetsdevaleur:soniPhone,qui
étaitsonuniquelienavecBrady,etlaguitarequecedernierluiavait
offertepoursonanniversaire.Sansdoutepourrait-elleentirerdeux
centsdollarsenlarevendant,maiscelaluibriseraitlecœur.
Pourtant,avait-ellevraimentlechoix?
Ellerangeasonportefeuilledanssonsacetsortit.L'airchaudetmoite
delanuitneluiprocuraaucunsoulagement.Elles'installaauvolantde
savoitureets'appuyacontrelerepose-têtepourréfléchir.Peuàpeu,une
idéegermadanssonesprit.
Ellejetauncoupd'œilàsonsacdecouchagesurlesiège,àcôtéd'elle.
Ellen'avaitpasledroitdefaireçaetprendraitungrosrisque.Maisqui
lesaurait?
Personnenet'avue,lanuitdernière.Ettunepeuxpasvraimentte
permettrededormiràl'hôtelcettenuit,tulesais.
Ellefermalespaupières,enproieàunhorriblesentimentde
culpabilité.Cependant,elleneferaitdemalàpersonne,seraisonna-t-
elle.Qu'elledormeounondanslesloges,qu'est-cequeçachangeait
pourvuqu'ellelaisseleslieuximpeccables?
Avantdechangerd'avis,ellesaisitsonsac,pritdesvêtementspropres
pourlelendemainetcourutverslebâtiment.D'autresvoituresétaient
toujoursgaréessurleparking,cequiéviteraitàlasienned'attirer
l'attention.Elleouvritlaportedel'entréedupersonneletinspectale
couloirplongédanslapénombre.Toutétaitcalmeetsilencieux,comme
àsondépart,quelquesminutesplustôt.Prenantunelongueinspiration,
ellesedirigeaverslesloges.Sijamaisellecroisaitquelqu'un,elle
pourraittoujoursexpliquerqu'elleavaitoubliésontéléphone,décida-t-
elle.Iln'yavaitaucuneraisonpourqu'onnelacroiepas.
Enpassantdevantlacuisine,elleperçutunbruitfamilierdevaisselle,
maisàpartça,lerestaurantétaitplongédanslesilence.Dèsqu'elle
entradanslesloges,leslampess'allumèrentautomatiquement.
Assisesurlebordducanapé,elleattenditunmomentsansbouger,
certainequelaporteallaits'ouvrird'uninstantàl'autredevantl'undes
employés,quilapointeraitd'undoigtaccusateur.Lemoindre
craquementlafaisaittressaillir.Maiscommeriennesepassait,ellefinit
parréglerl'alarmedesontéléphoneets'allongea,troptenduepour
espérertrouverlesommeil.Quand,aprèsquelquesminutes
d'immobilité,lalumières'éteignit,Alyssaessayad'oubliersaculpabilité
encomptantlesmoutons.
Elledormitparà-coups,seréveillantsanscesse,incapabledetrouver
lesommeilréparateurdontsoncorpsépuiséavaitpourtanttellement
besoin.Puis,peuavantleleverdusoleil,elles'assoupitenfin.
—Qu'est-cequetufichesici?
Alyssas'éveillaensursautetcilladanslalumièrevive.Marcosetenait
faceàelle,lamâchoireserréeetleregardétincelantdecolère.
6Marcovibraitdecolèreetd'inquiétude.
—Jet'aicherchéepartout!Qu'est-cequetufousici?cria-t-ilen
l'examinantpours'assurerqu'elleallaitbien.
Alyssaseredressa,encoreendormie.
—Jedormais.Quefais-tulà?
Marcosepassanerveusementlamaindanslescheveux.Soncœur
ressemblaitàuntrainlancéàtouteallure.S'obligeantàsecalmer,il
expliquad'untonsec:
—Jesuisvenutôtcematinpourvérifierquemonbarn'étaitpastrop
endésordreaprèsmonabsenced'hier,etenarrivantj'aivutavoiture
garéesurleparking.
IlvitAlyssacilleràcetteremarque.
—Ducoup,jemesuisinquiétéetj'aiessayédetejoindrepour
m'assurerquetoutallaitbien.N'obtenantpasderéponse,j'aiimaginé
toutessortesdescénarios.Quetut'étaisfaitagresserhiersoiren
partant,parexemple.
Ouqu'elleavaitfinilanuitavecundesclients.Maisça,ilpréféraitle
garderpourlui.Danstouslescas,ilavaitcruqu'ilavaitéchouédansla
missiondeprotectionqu'ils'étaitfixée.Unefoisdeplus.
—J'étaissurlepointd'appelerlapolice.Çafaitunedemi-heurequeje
techerchepartout!
Alyssaselevad'unairhésitant.
—Écoute,commença-t-ellesansleregarder,jeregrettequetutesois
faitdusoucipourmoi.Maisjevaisbien,commetupeuxleconstater.
Elles'accroupitpourenfilersesbasketstandisqueMarco,lesmains
surleshanches,laconsidéraitd'unœilnoir.
—Tuterendscomptedecequiauraitpusepasser?
Ellesecoualatête.
—Marco,ilnes'estrien...
—Jesais,coupa-t-il,deplusenplusénervé.Jeteparledecequise
seraitpassésiquelqu'und'autrequemoit'avaittrouvéelà.Bonsang,
Alyssa!
Ilsentaitbienqu'elleserecroquevillaitàmesurequ'ilhaussaitleton,
maisilnepouvaitpass'empêcherdecrier.Ilavaiteusipeur!S'illui
étaitarrivéquelquechose...
—Quelleheureest-il?interrogea-t-elle.
—Dixheures.
Elleblêmitencoreunpeuplusàcettenouvelle.
—MonDieu!J'aidûéteindrel'alarmedemontéléphonesansm'en
rendrecompte.D'autrespersonnessontdéjàarrivées?
—Oui,Alyssa,beaucoup.Onestdimanche,cequisignifiequ'onouvre
dansdeuxheuresetquelepremierconcertcommenceàtreizeheures.
Tucomprendscequejeveuxdire,àprésent?
—D'accord,Marco.J'aicompris,jen'aipasassuré.Maistun'y
changerasrienenmehurlantdessus.
Surcesparoles,elleramassasonsacetpassadevantlui.Illaretintpar
lebras.
—Jen'aipasfini.
Ellehaussaunsourcil.Leslarmesqu'ilvoyaitperleràsespaupièreslui
nouaientlestripes.
—Lâche-moi,murmura-t-elle,lesyeuxfixéssursonpoingfermé.
Calme-toi,Marco,s'intima-t-il.Maisilenétaitincapable.Soninstinct
luicriaitdelaprotéger,delasurveiller,denejamaislalâcher.Faisant
ungroseffortpourretrouverunvolumedevoixnormal,ildemanda:
—Pourquoias-tudormiici?
Alyssapoussaunsoupiretilvitunelarmeroulersursajoue.Iln'en
fallutpaspluspourqu'ilsentetoutesacolèresedissiper.Mêmeenfant,
Alyssapleuraitrarementquandsonpèrelafrappait.Avecdouceur,illa
tournaversluietplongeasonregarddanslesien.
—Explique-moicequisepasse,Aly.
L'effortmanifestequ'ellefaisaitpoursoutenirsonregardluiperçale
cœur.Depuisquandsesentait-ellemalàl'aiseaveclui?Depuisquand
luicachait-ellesesémotions?Ilsétaientsiprochesl'undel'autre,avant.
Saufqu'avanttuneluihurlaispasdessus.
Cefutàsontourdesoupirer.
—Excuse-moid'avoircrié,Alyssa.Tuasraison:çanesertàrien.Mais
j'étaistellementinquiet!
Ilsecoualatête.Maintenant,c'étaitàsontourd'êtregêné.
—S'ilteplaît,tuveuxbienm'expliquerpourquelleraisontuasdormi
ici?
Illasentitsecrisper,avantdelâcher:
—Jen'aipresqueplusd'argent,c'esttout.Jen'avaispasl'intentionde
dérangerquoiquecesoit.Etaujourd'hui,jevaism'occuperdemes
proprestables,alors...
Unenouvelleboufféedecolères'emparadelui.
—Tut'esmiseendangerpourunehistoired'argent?Pourquoine
m'as-tupassimplementdemandédetedépanner?
—Parcequej'avaisenviedemedébrouillerseule.Jen'aipasbesoin
qu'onm'assiste.
—Ah,vraiment?répliqua-t-il,conscientdesecomportercommeun
imbécile,maisincapablederéprimersafureur.Ehbien,sic'estainsique
tutedébrouilles,laisse-moitedirequetun'iraspastrèsloin!
Alyssaselibéradesonemprise,levisageécarlate.
—Vaaudiable,Marco!J'aireconnumonerreur,qu'est-cequelu
attendsdeplus?Etsic'estcegenred'aidequetuveuxmeproposer,
enchaîna-t-ellesansluilaisserletempsderépondre,tupeuxlagarder!
J'aidéjàmonpèrepourmehurlerdessusetmerabaisser!
Surcesmots,elleseprécipitadanslecouloir.
Ils'élançaderrièreelleavecl'impressiond'avoirreçuunegifle.
Devantlasalledebains,elles'arrêta,manifestementhésitante.
—Tupeuxresterlàuneminuteletempsquejeprenneunedouche?
Jesais,jenedevraispas,maisj'enaivraimentbesoin.Jeserairapide.
Elleclaqualaportederrièreelle.
Enl'imaginantnuedel'autrecôté,Marcosentitsacolères'évaporer
d'uncoup,remplacéeparundésirsipuissantquesoncorpsyréagitsur-
le-champ.
Bonsang!Qu'est-cequiclochait,chez,lui?
Ilallas'asseoirsurlecanapéencoretièdeducorpsd'Alyssa.Ilfallait
qu'ilseressaisisse,qu'ilsecalmeetfassedisparaîtrecettemaudite
érection.Ils'envoulaitdes'enêtreprisàAlyssacommeill'avaitfait,
maissupposerqu'ilaitpuluiarriverquelquechosel'avaitrendufou.
Cequin'étaitpastrèsétonnant,àbienyréfléchir.
Carsiunmalheursurvenaitàlajeunefemme,ilseraitdétruitàtout
jamais.
Soudain,uneidéeletraversa,etilsutcequ'ilavaitàfaire.Maisserait-
elled'accord?Etsemontrerait-ilàlahauteur?
Aumomentoùelleouvritlaporte,ilbonditsursespieds.Elleavait
reprisdescouleursetsentaitdélicieusementbon,maissonregardétait
voilé.
—Alyssa,jesuisdésolé.
Elleglissalabandoulièredesonsacsursonépaule.
—Tu...nedirasrienàChuck?Çanesereproduirapas,jetele
promets.
Croyait-ellequ'ilallaitladénoncer?Sic'étaitlecas,ils'étaitmalfait
comprendre.
—Biensûrquenon,mais...
Elleposaunemainsursonavant-bras,toutprèsdesescicatrices.Àce
simplecontact,Marcosentitsoncorpss'embraser.
—Jen'aipasenviequ'onsedispute.Oublionsça,d'accord?proposa-
t-elle.
Surquoi,ellesedirigeaverslaporte.
—Aly,attends!
—J'aibesoindeprendrel'air,répondit-ellesansseretourner.
Ellesortit.
Bonsang!Commentpouvait-ilnégociersanssourcilleravecdeschefs
deguerreprêtsàledescendreaumoindrefauxpas,etêtreincapablede
discutersimplementavecunejeunefemmedevingt-deuxans?
Letempsqu'ilseressaisisse,lavoitured'Alyssaavaitquittéleparking.
Ill'appelasursonportable,maisn'obtintaucuneréponse.Justeretour
deschoses,vuquelui-mêmen'avaitpasjugébondedécrocherhier
quandellecherchaitàlejoindre.Saufqu'ilavaitunebonneraisonpour
cela:sonbrasluifaisaitunmaldechien-Maxnesétaitpastrompé-et
ilnevoulaitpasqu'Alyssaperçoivesadouleurdanssavoix.
Entoutcas,lefiascodecematinprouvaitqu'iln'avaitrienàfairedans
savie.Nidanssonlit.
Nimêmedanssoncœur,luisoufflaunepetitevoixperfide.
Espérantqueletravailluichangeraitlesidées,ilregagnalebaretse
préparapourlerushdudimanche.Ilassuraitleservicedemidietson
collègue,Jameson,celuidusoir.Alyssatravaillaitégalementendébutde
journée,cequi,espérait-il,joueraitensafaveur.
Environunquartd'heureavantl'ouverture,ilrejoignitlesautrespour
manger.Depuislecouloirluiparvinrentlesclameursd'uneconversation
animée.
—...etils'estprisuneveste!expliquaitquelqu'unavantd'éclaterde
rire.
—T'esvraimentcruel.Jemedemandebienpourquoijet'airacontéça,
protestaÉric.
—Detoutefaçon,elleesttropbienpourtoi,décrétaVan.Àcepropos,
elleestpasséeoù?Ellen'estpasdeservice,àmidi?
Dites-moiquej'aimalcompris!suppliaMarcoenpénétrantdansla
pièce,oùunbrusquesilenceaccueillitsonentrée.
—Salut,lança-t-ild'untonfaussementdégagé.Vancroisalesbraset
leconsidérad'unairintrigué.
—Çavamieux?
—Ouais,merci.
Ilprituneassiette,seservitets'installaautourdelatable.
—Alors,Tommy,tuvasjoueràlasoirée«jeunestalents»cette
semaine?
Tommy,leuringénieurduson,avaittoutdumusiciengrungeavecses
cheveuxlongs,sonlookdépenailléetsesbrastatoués.
—Onverra,répondit-ilavecunhaussementd'épaules.
—Jevotepourquetujoues,annonçaMarcoenlevantlesyeuxdeson
assiette.Tuessuperbon,ceseraitdommagedegarderçapourtoi.
Tommyledévisageacommesidescornesvenaientdeluipoussersur
latête.Était-cevraimentsiexceptionnelqu'ilparticipeàla
conversation?s'interrogeaMarco.Sansdoute,àenjugerparlamanière
donttouslefixaient.Ilyeutunlongsilence,puis,seressaisissant,
Tommydemanda:
—Tujouesd'uninstrument?
—Jen'étaispasmauvaisàlaguitareetjemedébrouillaisaupiano.
Maisçafaitdesannéesquejen'aipasjoué,etmamaingauchen'estplus
cequ'elleétait.Jenesuismêmepascertaind'avoirencoreassezdeforce
pourplaquerunaccord.
Ildéglutit,puis,affrontantlesregardsposéssurlui,s'enquitd'unton
qu'ilespéraleplusnaturelpossible:
—Alors,quiaessayédesortiravecAlyssa?TommyetVanfirentde
leurmieuxpourévitersonregardtandisqu'Érics'absorbaitsubitement
danslacontemplationdesonassiette,sedésignantcommelecoupable.
—Salut,Alyssa,s'exclamasoudainVan.Marcosedétournad'Éricpour
regarderpardessussonépaule.
Alyssasetenaitdansl'encadrementdelaporte.
—Bonjourtoutlemonde,répondit-ellesansluijeteruncoupd'œil.
—Tumangesavecnous?s'enquitVan.
—Merci,maisj'aidéjàdéjeuné,répondit-elleavecunsourireaimable.
L'instantd'après,elleavaitdisparu.
Ceserviceparaissaitinterminable.Poursonpremiersoirseule,Chuck
neluiavaitconfiéquetroistables,etilluienauraitfalluaumoinsdeux
depluspourarrêterdepenseràl'humiliationqu'elleavaitsubiecematin
danslesloges.
EtlefaitqueMarcoessaied'engagerlaconversationàchaquefois
qu'ellepassaitprendreunecommanden'arrangeaitpaslasituation.Un
sermonluisuffisaitamplementpourlajournée;ellen'avaitaucune
enviederecommenceràdiscuter.Sanscompterqu'elles'envoulaitde
l'avoircomparéàsonpère.Commentavait-ellepuproférerunjugement
aussiinjuste?Etpourquoiavait-ilfalluqu'illadécouvreassoupiesurle
canapé,augmentantencoresaculpabilitéd'avoirdormiauWhiskey'sà
l'insudetous?Enunclind'œil,elleavaitruinétousseseffortspourlui
prouverqu'elleétaituneadultecapabledeseprendreencharge.
Cequiétaitd'autantplusdouloureuxqu'ellecommençaitàserendre
comptequesessentimentspourluiétaientbeaucoupplusprofonds
qu'ellelesoupçonnait.Mêmesielleétaitbienobligéedeconstaterquele
Marcod'aujourd'huiétaittrèsdifférentdeceluid'hier.Legarçonenjoué
d'autrefoisétaitdevenuunhommesombreetcomplexe.Maisilse
dégageaitdeluiuneintensitéquil'attiraitirrésistiblement.Sonregardet
soncorpsportaientlatracedesépreuvesqu'ilavaittraversées,etelle
reconnaissaitdanscesmarqueslesblessuresdesapropreenfance.Sans
douteétait-cepourcelaqu'elleéprouvaitledésir-non,lebesoin-de
l'aideràportersonfardeau.Nel'avait-ilpasfaitencoreetencorepour
elledanslepassé?Pourunefois,elleauraitaiméjouercerôlepourlui.
D'ailleurs,iln'étaitpasleseulàavoirchangé.Unethérapie,descours
deself-défenseetl'influenceducolocataireleplusextravertidela
planèteavaienttransformél'adolescentetimided'autrefoisenune
femmeplusforte,plusouverteetindépendante.Aprèsavoirlaisséles
autreslaprotégerpendantdesannées,saplusgrandefaiblesse
désormaisétaitdenejamaisvouloirsolliciterquiquecesoit.Elle
mettaitunpointd'honneuràsedébrouillerseule.Entoutecirconstance.
C'estpourquoiellenedésiraitpasMarcomalgrémaisàcausedece
qu'ilétaitdevenu,cicatricesincluses.
Enfin,leconcertdel'après-midis'achevaetledernierclients'enalla.
AlyssaavaitététellementobnubiléeparMarcoqu'elleauraitété
incapablededonnerlemoindredétailsurlamusiqueoulegroupequi
avaitjoué.Danslacuisine,elleretrouvaKimquirapportaitlesderniers
verresvides.
—Comments'estpassétonpremierserviceseule?luidemandacelle-
ci.
Alyssaseforçaàsourire.
—Bien.
—Çava?
—Oui.Excuse-moi,jenesuispasvraimentdansmonassiette
aujourd'hui.
—Tudevraisprofiterdubeautempspourprendrel'air,çatefera
peut-êtredubien,conseillaKimenluidonnantunpetitcoupd'épaule.
—Tuasraison.
—Benalors,qu'est-cequetuattends?CommeAlyssalaregardaitsans
comprendre,
Kimreprit:
—Vas-y,sors.
—Mais...onn'apasterminé.
—Erreur:jen'aipasterminé.Toi,si.Net'inquiètepas,jem'occupede
tout.Ceboulot,c'estunmarathon,pasunsprint.Ettoi,tun'aspas
arrêtédefairedesheuressupplémentairesdepuisquetuascommencé.
Tuasbesoindetereposerunpeu.
Alyssaeutuninstantd'hésitation,maislaperspectivedesortir
prendrel'airfutlaplusforte.
—Jet'adore,Kim.Merci.
Letempsdeprendresesaffairesetdepointer,etellesedirigeaitvers
savoiture.Elleavaitrendez-vousavecunréceptionnisted'hôtel,iTunes
etuntransatdevantlapiscine.
Elleabaissalavitrepourrafraîchirunpeulafournaisequ'étaitdevenu
l'habitacle.Aprèsl'appartement,elleachèteraitpeut-êtreunenouvelle
voitureavecuneclimenétatdemarche.Elleavaitledroitderêver,non?
Elles'apprêtaitàemprunterl'alléerejoignantleparkingdesvisiteurs
quandelleaperçutducoindel'œilunesilhouettequisortaitencourant
del'établissement.Avait-elleentenduappelersonnom?Sic'étaitlecas,
tantpis.Çaattendraitdemain.
Parchance,l'hôteln'étaitpasloin.Elleétaitpresquearrivéeet
attendaitquelefeupasseauvertpourtournerquandunmouvement
danslerétroviseurcaptasonattention.Qu'est-ceque...Non!Elle
s'avançaetsegarasurleparking,àlafoisfurieuseetexaspérée.
LaMustangs'arrêtajustederrièreelle.Marcoenémergeaetvintse
placeràcôtédesaportière.Ellesortitensoupirant.
—Qu'est-cequetuveux?
—Uneminute,d'accord?demanda-t-ilenplaçantsesmainssurle
capot,l'emprisonnantentresesbras.
Vaincue,elleselaissaallercontrelaportière.Ilétaittenduethésitant.
Etincroyablementséduisant.
—OK,jet'écoute.
—Ilesthorsdequestionquetudormesici.Cettefois,ildépassaitles
bornes.
—Biensûrquesi!Cetendroitesttrèsbien,etc'estlemoinscherde
tous.
—Bonsang!juraMarcoensecouantlatête.J'ail'artdedirecequ'il
nefautpas,avectoi.
—Ilsemblerait,approuva-t-elle.
Illaconsidéraunlongmoment,puisunpetitsourireencoinapparut
surseslèvres.Iln'enfallutpaspluspourqu'ellesentesoncœur
s'emballer.
Avecdélicatesse,illuireplaçaunemèchederrièrel'oreille.Lacaresse
desesdoigtssursapeauluifitl'effetd'unedéchargeélectrique.
Seigneur,elleavaittoujourseuunfaiblepourMarco,maisellenese
rappelaitpasavoirdéjàeuunetelleréactionàsoncontact.Elledutfaire
appelàtoutesavolontépournepasposersajouecontresapaumeet
l'embrasser.
—Jepensaisteparlerunefoisleservicefini,maistuespartieavant,
expliqua-t-il.Enfait,jevoulaisteproposerdet'installerchezmoi.
Ellefituneffortpournepasl'envoyeraudiable.Oh,biensûr,se
retrouversouslemêmetoitqueluiauraitétémerveilleux,unfantasme
devenuréalité.Saufqu'ellesavaitqueMarcoleluiproposaitjustepar
sensdudevoir.Ill'avaitsurpriseentraindedormirauWhiskey'sce
matinetsesentaitobligédeluivenirenaide.Commeaubonvieux
temps.Apparemment,leurrelationétaitrevenueàlacasedépart.À
moinsqu'ellenel'aitjamaisquittée...Ensongeantàcetteéventualité,
ellesentitsonmoraldescendreencored'uncran.
—Net'inquiètepaspourmoi.J'aiassezd'argentpourtenirjusqu'au
jourdepaye,maintenant.
Ilserapprochaetpritsajouedanssapaume.
—Tantmieux,jesuiscontentdel'apprendre.Maissituvienschez
moi,tupourrasfairedeséconomiespour...Jenesaispas,acheterdes
meublespourtonfuturappartement,parexemple.
Alyssahaussalesépaules,dissimulantletroublequeluiprocuraitla
sensationdesapeausurlasienne.
—Jenevoudraispastedérangeroul'empêcherderecevoirtes...amis.
Unnœudseformadanssonestomacàl'idéedecequecertains-ou
plutôtcertaines-deces«amis»pouvaientreprésenterpourlui.
Luilâchantlajoue,illuipressadoucementl'épaule,unsouriretriste
surleslèvres.
—Quelsamis?Jevisenreclusdepuismonretour.Jen'aimêmepas
revumesparentsdepuislejourdemonemménagement.Iln'yauraque
toietmoi.Etsijepensaisquetumedérangeais,jenet'inviteraispas.
Unfrissonlaparcourut.Quetoietmoi,avait-ilprécisé,réveillantson
désirlepluscher.
—Jenesaispas...
Ilsepenchaverselle.
—J'aienviequetuviennes.
Uneexpressionindéchiffrablesurlestraits,ilseredressaense
passantlamaindanslescheveux.
Avait-ilvraimentditqu'ilenavaitenvie?Touchéeparcetaveu,Alyssa
sentitsarésolutionfondre.
—D'accord,acquiesça-t-elleavantmêmedes'enrendrecompte.
LeregarddeMarcorestaitsoucieux,maissestraitssedétendirent.
—C'estsûr?
—Oui.Maisjusteletempsdetrouverquelquechose.
Ilfronçalessourcils.
—Mamaisonseralatienneaussilongtempsquetulesouhaiteras.
D'ailleurs,Bradyseraitfous'ilapprenaitquetuasétéobligéededormir
aubarcellenuit,ajouta-t-il,luifaisantinstantanémentregretterd'avoir
acceptésonoffre.
Envérité,iln'avaitpasenviequ'elles'installechezlui.Ilagissaitbelet
bienparsensdudevoir.
—Sûrement,articula-t-elled'unevoixéteinte.
—Alors,tumesuis?
Alyssahochalatête,presséedeseretrouverseuledanssavoiturepour
réfléchiràlafacilitéaveclaquelleelles'étaitlaisséfléchir.Àcroirequ'il
suffisaitqueMarcol'effleurepourqu'elleperdetoutbonsensettoute
volonté!
LamaisondeMarcoétaitunecharmantebâtisseenbriquesavecde
grandesbaiesvitréesàl'étageetuneterrassecouvertedevantl'entrée.
Elleétaitsituéeàl'ouestdelaville,aupieddumontBraddock,dansun
quartierd'aspecttrèsruralbienqu'ilnesetrouvâtqu'àunedizainede
minutesducentredeFrederick.
Marcos'arrêtadanssonallée,puislarejoignitdanslarue.
—Jepeuxprendrequelquechose?proposa-t-ilcommeellesortaitses
affairesducoffre.
Alyssajetasonsacdevoyagesursonépaule.
—C'estgentil,maisjen'aipasgrand-chose.
—Cen'estpasuneraison.Allez,charge-moi.
—D'accord,acquiesça-t-ellealorsensouriant.Maisn'oubliepasque
c'esttoiquiasinsisté.
Ellesortitdeuxoreillersqu'elleluilança.Ilattrapalesecondauvolet
luijetaunregardfaussementcontrarié.
—Jevoulaisvoirsituétaisunhommedeparole,plaisanta-t-elle.
—Tuendoutais?
Ilcoinçal'undesoreillerssoussonbrasetsoulevalavalisedesamain
libre.
—Qu'est-cequejeprendsd'autre?s'enquit-ilenexaminantle
contenuducoffre.
Lerestedesespossessionsselimitaitàunepetitetélé,unlecteurde
DVD,saguitare,deuxcartonsdevaisselle,unecouette,troiscaissesde
livres,plusunpanierremplidedrapsetdeserviettesdetoiletteetunsac
decouchagesurlabanquettearrière.
—Tun'asqueça?s'étonna-t-il.
—Pourl'instant,oui.
Iln'émitaucuncommentaire,maissamanièredepincerleslèvresen
ladévisageantétaitplusexplicitequedesmots.
Ellefermalecoffreetsetournaverslui.
—Pasdereproches,d'accord?Nidesermon.
Ilsoutintsonregardunmoment,puissesépaulessedétendirentetil
laissaéchapperunrire.
—Avosordres,madame!Allez,suis-moi,enchaîna-t-ilensedirigeant
verslamaison.Jemedemandeoùjevaismettretoutçachezmoi.
—Dois-jeajouter«pasderemarquesdésobligeantes»àlaliste?
plaisanta-t-elleenluiemboîtantlepas.
Ilouvritlaporte.
—Tupeux.Maisjeneprometspasd'yarriver.Levantlesyeuxauciel,
ellelesuivitàl'intérieur.
—Ouah!Marco,cettemaisonestsuperbe.
Unflotdelumièresedéversaitparl'immensebaievitréeduvaste
salon-salleàmangerenformeL,rehaussantlateintechaudedu
plancherenboismassif,despoutresduplafondetdesboiseries.La
décoration,enrevanche,étaitplusquesobre,avecentoutetpourtout,
unfuton,unepetitetableplianteetunetélévisionsursonsupport.
Elleneputreteniruneremarqueironique:
—Ondiraitquejenesuispaslaseulequiaitbesoind'acheterdes
meubles!
Marcobalayalapièceduregard,uneexpressioncontrariéesurle
visage,avantdesejustifier:
—Jen'aipasencoreeuletempsdem'enoccuper.Viens,jevaiste
montrertachambre,quetupuissesl'installer.
Uncouloirreliaitlecôtésalleàmangeràunevoléedemarches
conduisantàunesalledebainsetunechambre.
AlyssasuivitMarcodanslachambreoùtrônaitunlitancienenbois
encadrédedeuxtablesdenuit.Unegrandecommodesurmontéed'un
miroiroccupaitpresquetoutlerestedel'espace.Lesmursblancsétaient
complètementnus,etlagrossecouettebleumarineformaitlaseule
tachedecouleurdelapièce.
—Tevoilàcheztoi,indiquaMarcoenposantlesoreillerssurlelitetla
valiseparterre.
Alyssatressaillitenremarquantdeuxchemisesrepasséessurla
commodeetunemontredesportàcôtéd'unverred'eausurl'unedes
tablesdenuit.
—Attends,s'exclama-t-elleenbalayantl'espacedesyeux,cen'est
quandmêmepastachambre?
7Bravopoursadécisiondegardersesdistances!
Glissantunemainnerveusedanssescheveux,Marcohochalatête.
Oui,ils'agissaitdesachambre.EtvoirAlyssaici,àquelquesmètresde
l'endroitoùilavaitsisouventrêvéd'elle,étaitextrêmementdérangeant.
—J'aiunpeutardéàaménagerlachambred'amis.Logique,puisque,
commejetel'aidit,jenereçoisjamaispersonne.Donc,celle-ciserala
tiennetantquetulesouhaiteras.
—Mais,oùvas-tudormir?s'inquiéta-t-elle,lesjouesempourprées.Tu
necomptesquandmêmepast'installerdanslefuton?Marco,ilesthors
dequestionquejeteprennetonlit.
—Tunemeprendsriendutout.Detoutefaçon,jedorstrèspeu.
Elleplissalesyeux.
—Pourquoi?
Laquestionlepritaudépourvu.Ilallaitdevoirfaireattentionàcequ'il
disait.Entresonintuitionetlefaitqu'elleleconnaissaitdepuisdes
années,Alyssarisquaitdedevinerbeaucouptropdechoses.
—Aveclesmissions,onprendl'habitudedesecontenterdequelques
heuresdesommeil.
Elleleconsidéraunmoment,puisposasonsacsurlesolensoupirant:
—D'accord.Ehbien,merci.
—Derien.
Ilsdemeurèrentuninstantfaceàfaceensilence.Bonsang,cequ'elle
étaitbelle!
—Euh,jevaispeut-êtretelaissert'installer,suggéra-t-ilfinalement.
—Oh...D'accord.
Ilpassadevantelleets'arrêtasurleseuil.
—Lasalledebainsestjusteàdroite.Demande-moisituasbesoinde
quelquechose.
—Pasdeproblème.
Ilfermalaportederrièreluietgagnalacuisine.Appuyésurle
comptoir,ilcontemplalepaysagemontagneuxderrièrelafenêtre.Alyssa
Scottétaitchezlui.Danssachambre.Peut-êtremêmeassisesursonlit,
encemoment.Àcettepensée,ilperçutuntiraillementdansson
entrejambe.Salehypocrite!
Maisqu'aurait-ilpufaired'autre?Lalaissersedébattrepourjoindre
lesdeuxboutspendantuntempsindéterminé?Avec,comme
conséquence,deseretrouverdanslamêmesituationquecettenuit,sans
unsoupoursepayerl'hôteletnullepartoùaller?Laprochainefois,elle
n'auraitpeut-êtrepasautantdechance,etceseraitquelqu'und'autrequi
ladécouvrirait.Alors...Ilpréféraitnepaspenseràtoutcequiauraitpu
seproduiresileschosesavaientmaltournépourelle,cettenuit.
Enl'accueillantchezlui,ilfaisaitcequ'ilfallait.Mêmesic'était
stupide,risqué...etcomplètementstupide!
Latensionpresquedouloureuseauniveaudesonbas-ventreenétaitla
preuve.Uneportes'ouvritderrièrelui.
—Jesorscherchermaguitare,annonçaAlyssaenpassantdansle
couloir.
—D'accord.
Ilsesentaitunpeucoupabledenepasluiproposerd'yallerlui-même,
maisiln'étaitpasvraiment,disons,présentable.Ilprituneprofonde
inspirationdansl'espoirquecelal'aideraitàseressaisir.
Ellerevintquelquesminutesplustardets'arrêtasurleseuildela
cuisine.
—Tuveuxlavoir?
—Oui,montre-la-moi.
Unpeucalmé,illasuivitdanslesalon,oùelles'installasurlefutonet
ouvritl'étui.Elleentirauneguitareacoustique.
—Bonsang,elleestmagnifique!Tumefaisécouter?
—Tuessûr?demanda-t-elleensouriant.Commeilhochaitlatêteet
s'installaitàcôtéd'elle,elleplaçasesdoigtssurlemancheetsemità
jouer.
Marcoappuyasescoudessursesgenoux.ElleavaitchoisiInmyLife,
unevieillechansondeLennonetMcCartneyqu'illuijouaitautrefoisau
piano.Elleluiévoquaitsamère,luiavait-elleconfiéàl'époque.Ellela
jouaitjoliment,avecunarrangementlégeretpleind'entrainquilefit
sourire,chosetrèsrarecesderniersmois.Sesdoigtsagilescouraientsur
lemanchetandisqu'ellemarquaitlerythmeensebalançantd'avanten
arrière.Combiend'après-midiavaient-ilspassésensembleàjouerdela
musiquedanslesous-soldesamaison,luisursavieilleguitare
acoustique,elle,surcellequelafamilleVieriluiavaitofferteàl'occasion
d'unNoël?Danscesmoments-là,ilsétaientpresquetoujourstousles
deux,délaissésparBradyquinepartageaitpasleurpassionpourla
musique.
UneboufféedefiertéenvahitMarco:elleavaitbeaucoupprogressé
depuisladernièrefoisqu'ill'avaitécoutée!
Ellejouaitadmirablement,etilsentaitlesnotesl'envelopperetdonner
encoreplusd'expressionauxparolesqu'ellesaccompagnaient.La
chansonparlaitd'unamourprésentplusfortquetousceuxdupassé,
d'unepersonneplusimportantequetoutescellesaiméesetperduesau
fildutemps.Alyssaserendait-ellecompte,elleaussi,quecesparoles
semblaientavoirétéécritespoureux?s'interrogea-t-il,lecœurbattant.
Ilsefrottalementon,incapablededétournerlesyeuxd'Alyssamalgré
l'impressionsoudainequelesmursdelapièceserefermaientsurlui.
Aprèsqueladernièrenotesefuttue,unsilenceassourdissantsefit
entreeux.Marcos'éclaircitlagorge.
—Tujouestrèsbien,Aly.C'étaitfantastique.Franchement.
Rougissante,elleposalaguitaresurlesol.
—J'aichoisimusiqueenoptionàlafac,expliqua-t-elle.Jenevoulais
pasperdre...cequej'avaisappris.
Marconeréponditpas,deplusenplusmalàl'aisesousl'intensitéde
sonbeauregardbrun.Ilsepenchaverselle,réprimantsonenviede
refermersamainsursanuquepourl'attireràlui.Iltenditlebras...Avec
untoussotement,ildésignalaguitare:
—Jepeuxlaprendre?
Ellesouritetluipassal'instrument.
—Biensûr.Elleestenboismassif:épicéa,acajouetboisderose.
—UneSeagull,constata-t-ilenprenantlaguitareentresesmains.
Joliebête.Cesguitaresonttoujourseuunsuperson,commetuviensde
leprouver.
Lesjouesd'Alyssas'enflammèrentdélicieusementetildutfaireappel
àtoutesavolontépournepaslescaresser.
—Essaye,l'incita-t-elle.
Ildéglutitetposalaguitaresursongenou.
—Jenesuissûrdepouvoirencorejouer.Cettefichuemain...
Illaissatombersonbrasgauchesurlecôté,desortequ'ellenevoie
plussamain.
Alyssaluieffleuralegenoueninsistant:
—Essaye.
Sajambeétaitcrispée.Pasparpeurdejouer,maisàcausedel'effort
qu'ilfaisaitpourrésisteràsonenviedemettrelaguitaredecôtépour
prendreAlyssasurlesgenouxetvoircedontsamainseraitcapableavec
elle.Seigneur!Ilpoussaunprofondsoupir.
—D'accord,mêmesiçanemèneraàrien.
Ilplaçalamaindroiteau-dessusdelarosaceetlagaucheautourdu
manche.Lescordesluimeurtrirentlesdoigtsquandilformaundo.
C'étaitl'undesinconvénientsdenepasavoirjouédepuislongtemps:les
calsd'autrefoisavaientdisparuetsapeauétaitredevenuesensible.
Malgrétout,lamorsurefamilièredumétalavaitquelquechosede
réconfortant.
Ilgrattalescordes,plaquantunautreaccorddebase.Cetteguitare
étaitmerveilleuse,avecunsonchaleureuxetunebellerésonance.
Alyssaluipressalegenou,détournantsonattentiondelapositionde
sesdoigts.Ilsetournaverselle.Sonbeauvisagerayonnaitd'unejoie
teintéedefierté.Soudain,ileutl'impressionqu'unelumières'allumait
enlui,ouplutôt,toutautourdelui,quelaprésenced'Alyssaapportait
unemerveilleuseclartéàtoutelamaison.
Ilplaqualespremiersaccordsd'undesesvieuxairsfavoris,etse
retrouvabientôtentraindéjouercommeunfou.Maissonplaisirfutde
courtedurée.Deuxfois,ilfitunefaussenote,incapabledebougerles
doigtsassezviteoud'appuyersuffisammentsurlescordes.Unecrampe
luivrillal'avant-bras.Aprèscequ'illuiavaitfaitsubirdeuxjoursplus
tôt,sonbrasn'étaitpasprêtàd'autresefforts.Sesdoigtsglissèrentdu
mancheetilserralesdentspournepascrierdefrustration.Encoreune
partiedesavied'avantquiluiéchappait.
—C'étaitsuper,Marco.Tuvois?Tun'aspasperdulecoup.Ilfaut
justequetutedérouilles.
Illuitenditlaguitare,etselevadèsqu'ellelaprit.
—Jenesuispasrouillé,Alyssa.Simplementtropabîmépourjouer.
Ilmarchajusqu'àlafenêtreets'appuyacontrel'undesmontants.
Dehors,unhommepromenaitsonchien;unpeuplusloin,unefemme
poussaitunlandau.Sentaient-ils,euxaussi,cepoidsconstantsurleurs
épaulesetcetétauautourdeleurcœur?Oucessensationsluiétaient-
ellesréservées?
Oh,c'esttellementbondes'apitoyersursonsort,pasvrai?
Deuxbrastièdesl'enlacèrentpar-derrière.Alyssaposalatêteentreses
omoplates,etsansl'avoirdécidé,ilrefermalesmainsautourdes
siennes.
S'abandonnantauréconfortdecetteétreinte,ilprittoutcequ'ellelui
donnait.Lamagiedesamusiqueflottaitencoredansl'air,etils'imagina
seretournant,prenantsondouxvisagedanssespaumesetposantses
lèvressurlessiennes.Sanslalâcher,illaconduiraitverslachambre,où
ilstomberaientsurlelit,àdemi-nusetenfiévrés.
Alyssal'embrassasurl'épaule.
Ilretintsarespiration,conscientdufrottementdesonérectioncontre
sonjean.Pourtant,ilnes'agissaitpasseulementdesexe.Pasavecelle.
Ladouleuraucreuxdesapoitrineetlenœuddanssagorgerévélaient
uneautrepartiedelui,cellequivoulaitlaréconforteretsesentir
réconfortéenretour,quiavaitenviedepartageretdeconstruire.Ce
seraitsi...
Ilsecoualatête,refusantdes'aventurerplusloinsurceterrain.Nul
doutequ'Alyssaluioffriraitcequ'ildésiraitsanslamoindrequestion,
saufquetoutcelan'étaitquedufantasme.
Àsoncorpsdéfendant,ilselibéradesonétreinteets'obligeaàluifaire
face,dissimulanttantbienquemalsafrustration.
—Cegenredechoses,là,déclara-t-ilenfaisantalleretvenirsonindex
entreelleetlui,çanedoitpassereproduire.
Ilvitl'étonnementsepeindresurlestraitsd'Alyssa,aussitôtremplacé
paruneexpressiondouloureuse.
Lablesserétaitbienladernièrechosedontilavaitenviedanscette
mauditeexistence,maisquitteàêtreobligédelefaire,autantquecesoit
leplustôtpossible.
Elledétournalesyeux,gênée.
—Jenevoulaispas...Jepensaisjuste...
Sansacheversaphrase,ellepivotasurlestalonsettraversalesalonen
directionducouloir.
—Aly,attends!
Enguisederéponse,ilentenditlaportedelachambreclaqueretlaclé
tournerdanslaserrure.
Alyssaselaissatombersurlelit,enproieàuncurieuxmélangede
chagrinetdedésir.LesmotsdursetsansappeldeMarcol'avaient
blessée,maiselleavaitressentiuneétrangeexcitationenconstatantque
sonproprecorpsl'avaittrahialorsmêmequ'illesprononçait.Pour
évitersonregard,elleavaitbaissélesyeuxetdécouvertavecsurprisele
renflementauniveaudesonentrejambe.
Aprésent,ellen'arrivaitpasàchassercetteimagedesonesprit,etle
désirgagnaitlentementmaissûrementsurlechagrin.
Aprèsavoirexaminélasituation,elleparvintàlaconclusionque
Marconevoulaitpasavoirenvied'elle,maisenavaitenviemalgrétout.
Était-celaréalitéouseracontait-elledeshistoires?
Bonsang,pourquoileshommesétaient-ilssicompliqués?Celui-là,en
toutcas.
Siaumoins,elleavaitétécapabled'unminimumd'objectivité!Mais
aprèslesdeuxnuitsqu'ellevenaitdepasser,elleavaitl'impressionque
satêteétaitsurlepointd'exploser.Soudain,ellesesouvintdesonprojet
pourl'après-midi:justeavantquel'hommedesesrêvesnel'inviteà
s'installerchezlui,elleavaitprévudelézarderausoleil.D'accord,iln'y
avaitpasdepiscine,maiscelanel'empêchaitpasdeprofiterdecette
bellejournéeestivale.
Fortedecettedécision,elleouvritsavaliseetensortitsonmaillotde
bain.Ellefrissonnaenjetantlesminusculesboutsdetissusurlecouvre-
lit.Cebikinivioletétaitleseulmaillotqu'ellepossédait.Pourvuque
Marconelasoupçonnepasd'essayerdeleséduirepourparveniràses
fins.Unefoishabillée,ellesecontempladanslemiroir.Malgréune
coupesportive,lehautlaissaitapparaîtresonventrenuetlanaissance
desesseins.
SoniPhonedansunemainetsacrèmeprotectricedansl'autre,elle
gagnalasalledebains,oùellepritdeuxserviettesdansleplacard.Puis,
ungranddrapdebainbleumarineenrouléautourd'elle,elleallase
servirunverred'eaudanslacuisine.
—Al...
LavoixdeMarcos'étrangla.
Alyssasetournaverslui,malàl'aise.
—Tuveuxquelquechose?demanda-t-elled'untonfaussement
dégagé.
—Euh,non.
Illaconsidéradehautenbas.
—Qu'est-cequetufais?
—J'avaisenviedeprofiterdusoleil,expliqua-t-elleenévitantson
regard.Çanetedérangepas?
Elletrouvalecouragedeleverlesyeux.Ilavaitl'airabasourdi.Grand
bienluifasse!Detoutefaçon,elleétaittropfatiguéepouressayerde
comprendrecequisepassaitenlui.Avecunsoupir,elletraversala
pièce,conscienteduregarddeMarcodanssondos.Elleeutunmoment
deflottementenouvrantlaporte,puiselleseretrouvaàl'extérieur,sur
unegrandeterrassecouvertemenantàuncharmantpetitjardin.
Aufond,lemassifduBlueRidgedressaitseshautescimesversleciel,
dansunpaysagemajestueux.
Alyssaposasesaffairesetétenditsondrapdebaindansl'herbe.Puis
elleentrepritdes'enduiredecrème.Ellenevoulaitpasprendredecoups
desoleil,surtoutsielles'endormait.Tandisqu'elleétalaitlalotion
solairesursesjambes,ellelevauninstantlesyeux,ettressailliten
découvrantMarcoquilacontemplaitderrièrelavitredelacuisine.
Iln'essayamêmepasdedétournerleregard.Nidefairecommes'il
étaitlàparhasard.
Ilressemblaitàunhommeassoiffé.
Alyssabaissarapidementlatête,parcourued'unfrisson.Dieumerci,
elleavaitréussiàdissimulersontrouble,maisàl'intérieur,soncœur
battaitlachamadeetsesdoigtstremblaienttandisqu'elleappliquaitle
produitsursonventre,sapoitrineetsesépaules.Elleposaleflacondans
l'herbeàcôtéd'elleetjetaunautrecoupd'œilfurtifverslaporte.
Marcoétaittoujourslà.
Elles'allongeasursaservietteet,lecasquedesonMP3surles
oreilles,tentadeseconcentrersursarespiration.Bientôt,lachaleurdu
soleill'apaisajusqu'àchassertoutetracedetensiondesesmuscles.
Durantunlongmoment,elleselaissaalleràlarêverie,puisellecéda
devantl'exigencedesoncorpselsombrapeuàpeudanslesommeil.
Dégagedelà,monvieux.Dégage!
Marcoavaitbeauserépétercesmots,ilétaitincapabledes'éloignerde
labaievitrée.Lavisiond'Alyssaàmoitiénueleclouaitlittéralementau
sol.
Direqu'ilsétaientallésdescentainesdefoisnagerdanslelacde
CunninghamFallsquandilsétaientgosses,etquejamaisilnel'avait
considéréeautrementquecommel'adorablepetitesœurdesonmeilleur
ami...
L'ennui,c'étaitquesiAlyssaétaittoujoursl'adorablesœurcadettede
Brady,elleneressemblaitplusenrienàunegamine.Néanmoins,elle
auraitdûresterintouchablepourdemultiplesraisons-raisonsqu'il
n'arrivaitmanifestementpasàfairecomprendreàsoncorps.
D'ailleurs,pourêtrefranc,soncorpsn'étaitpasleseulàrefusercette
réalité.Carlaprésenced'Alyssa,soncontact,sagentillesseet
l'acceptationqu'illisaitdanssesyeuxsemblaientluipromettreun
réconfortqu'iln'avaittrouvénullepartailleursdepuissonretour.Lerire
etl'optimismed'Alyssafaisaientréapparaîtrecertainesfacettesdu
Marcod'autrefois,celuiqu'ilétaitincapablederetrouverdansla
noirceuretlaconfusiondesoncerveaumalmené.
Maiscequ'elleignorait,c'étaitquedeceMarco-lànerestaientquedes
bribes.L'hommequ'ellevoyaitaujourd'huin'étaitpluslemêmequ'ilya
quatreans.Ilétaitbrisé,diminué,atrophié.
Or,l'idéedelireladésillusionetleméprisdansleregardd'Alyssale
terrifiait.
Mêmeenimaginantqu'ellel'acceptetelqu'ilétaitdevenu,avait-ille
droitdeluioffrirmoinsquecequ'elleméritait?CarAlyssaScott
méritaitlemeilleur.
Ilcontemplasoncorpsimmobile.Seslongscheveuxbrunsscintillaient
commedelasoiedanslalumière.Sapeauluisait,etcefichumaillotde
bainvioletnedissimulaitpresqueriendesesformesparfaites.Bonsang,
elleétaitmagnifique!Musclée,avecdescourbeslàoùilfallait.Ilpouvait
presquesentirleparfumdusoleilsursapeau,latiédeurdesachevelure
etlafermetédeseshanchessoussesdoigts.
Sansréfléchir,Marcosortitsurlaterrasseetdescenditdanslejardin.
Avantmêmedes'enrendrecompte,ilseretrouvadeboutau-dessus
d'Alyssa,projetantsonombreallongéesursoncorps.Ilfrémitsousla
forcedesondésir.Maisêtreprèsd'ellesuffisait.Celadevaitsuffire.
S'accroupissant,ilinstallaladeuxièmeserviettequ'elleavaitapportée
prèsdelasienneets'étenditsurledos.Ilavaittropchaudavecsonjean
noiretlesoleill'aveuglait,maiscetteproximité,cesentimentdenepas
êtreseul...peut-êtreétait-ilencoreplusfaiblequ'ilnelepensait,maisil
enavaitbesoin.Seigneur,ilencrevaitd'envie!
Unmouvementàcôtédeluiattirasonattention.Iltournalatête,et
plongealesyeuxdansceuxd'Alyssa.Ilsdemeurèrentainsiunlong
moment,àsefixersansunmotdansuneimmobilitétotale.
Finalement,elletournadenouveaulatête,faceausoleil,etfermales
paupières.Samainglissasurlabanded'herbeentreeuxdeuxetsaisitla
sienne.Ilsentitsagorgesenouer.Ellesavait...Elleavaitdevinécedont
ilavaitbesoin.Ilmêlasesdoigtsauxsiensetserraunpeuplusfort.
Puisilfermalesyeuxàsontouretluttapournepasexprimersaplus
grandepeur.
Ilrisquaitdetomberamoureuxd'elle.
8Marcofaisaitdescauchemars.
Alyssas'enrenditcomptedèssadeuxièmenuitchezlui.Commeellese
levaitpourallerauxtoilettes,ellel'entenditmarmonnerdansson
sommeil.Sesmotsétaientincompréhensibles,maissavoixétaitsi
torturéequ'elleperçutimmédiatementlesentimentquil'agitait.Elle
demeuraunlongmomentsurleseuildusalonplongédansl'obscurité,
hésitantàleréveiller.Maisilfinitparsecalmeretelleregagnasa
chambre.
Chaquenuit,c'étaitlemêmescénario.Parfois,celaduraitplus
longtemps,parfois,ilcriaitougémissait.Lafaçond'exprimerson
angoissevariait,maislasouffrancedemeuraitlamême.
Elleauraitaimépouvoirluienparler,luidemanderquellesimagesle
hantaientnuitaprèsnuit.Maisdepuisqu'elleavaitémergédesasieste,
samedienfind'après-midi,pourdécouvrirlaservietteprèsdelasienne
inoccupéeetlamaisonvide,Marcol'évitait.Touslesmatins,ilétaitdéjà
sortiquandelleselevait,etnepassaitlesoirqueletempsdes'assurer
qu'elleétaitbienlà,avantderessortirfairedusportjusqu'àcequ'elle
soitcouchée.EllenelecroisaitpasplusdanslajournéeauWhiskey's,
carilnemangeaitjamaisaveclesautres.
Laseulechosequil'aidaitàsupportercettefuiteconstante,c'étaitle
souvenirdudésirqu'elleavaitludanssesyeuxlorsqu'ils'étaitallongé
prèsd'elle,ausoleil.
Commentaiderquelqu'unquifaisaittoutpourvouséviter?
Peut-êtren'avait-ilsimplementpasenviequ'ellel'aide?
Lemercredisoir,elledécidaquecelanepouvaitplusdurer.Elle
refusaitdecontinueràvivrecommesitoutétaitnormalalorsqueson
plusvieilami,etl'hommequitenaitlaplusgrandeplacedanssoncœur,
traversaitvisiblementunedouloureuseépreuve.
Maisavantdel'interroger,elledevait,biensûr,attendrequ'ilrentre
dugymnase.Danssachambre,ellesedébarrassadesesvêtementsde
travailetenfilauntee-shirtetuncaleçonrayé.Puiselles'installasurle
futonpourl'attendre.Ladernièrefoisqu'elleregardal'heuresurson
portable,l'écranindiquait1h05.Alyssaluttaencoreunmomentpour
conserverlesyeuxouverts,puisellerenonça.Aprèstout,ellel'entendrait
entrer.Posantlatêtesurl'oreilleretlacouvertureque
Marcoavaitplacéssurlecôté,ellesombradanslesommeil.
Deuxbrastièdesglissèrentau-dessousd'elle,etl'espaced'uninstant,
elleeutl'impressiondenerienpeser.
Dansuneffort,Alyssasoulevalespaupièresetdécouvritl'angledela
mâchoiredeMarcojusteau-dessusd'elle.
—Marco,murmura-t-elled'unevoixensommeillée.
—Chut!Neteréveillepas...
Mmm...C'étaitsibondesentirsoncorpscontrelesien.Ellereferma
unemainautourdesanuque.
—Parle-moi.
Ilpivotapourentrerdanslachambreetladéposasurlelit.
Avantqu'ilaitpuseredresser,ellerefermasesbrasautourdesoncou.
—Jet'enprie.
Dansl'obscuritésilencieusedelapièce,ellel'entenditdéglutir.
—Arrête.
Ellenevoyaitpassonvisagedanslapénombre,maisletondesavoix
étaitonnepeutplusclair.Ellesentitleslarmesluimonterauxyeux,et
remercialecielqu'ilfassenoir.
LespasdeMarcos'éloignèrentdoucementetlaporteseferma.Elle
étaitseule.
Aprèsunetellescène,inutiled'espérerserendormir.Elletournaet
retournadanslelitpendantuneheure,puissedécidaàselever.De
l'autrecôtédelaporte,lamaisonétaitplongéedansl'obscurité.Sans
bruit,elletraversalecouloirjusqu'ausalon,etécouta.
Ilnefallutpaslongtempsavantquerésonnentlesétranges
gémissementsquiluibrisaientlecœur.
Elles'approchadufutonàpasdeloup,précautioninutilepuisqu'elle
avaitdéjàprévuderéveillerMarco.
—Marco?
Ellesepenchaunpeuplusverslui.
—Marco?
Àlaclartédiffusedelalune,ellel'examina.Ilétaitallongésurledos,
lacouvertureentortilléeautourdesesjambes.Alyssas'agenouillaàsa
hauteuretposaunemainsurlasienne,quisecrispa.
Elletressaillitenl'entendantpousserunesortederâleangoissé.Elle
s'apprêtaitàl'appelerencorequand,toutàcoup,lesdoigtsdeMarcose
relâchèrentsouslessiens.Toujoursinconscient,iltournalatêteverselle
etlâchaunsoupirtremblant.
Quelquesinstantsplustard,sonsouffles'apaisaetsefitplusrégulier.
Alyssaéclataensanglots.Ellepressasamainsursabouchepourne
pasfairedebruitetsentitleslarmesruisselersursesphalanges.Des
larmesprovoquéesparlasouffrancedeMarco,maisaussiparle
soulagementqu'elleressentaitsoudain.Avait-elleenfindécouvertun
moyendeluivenirenaide?Àsoninsu-ilnefallaitsurtoutpasqu'ille
sache-,elleveilleraitsurluipendantsonsommeil.Elleferaittoutcequi
étaitensonpouvoirpouréloignersescauchemars.
Seslarmessetarirent,sesjambess'engourdirent,etlaclartédelalune
sedéplaçadanslapièce,puisdisparut.Plusieursheuresplustard,leciel
commençaàs'éclaircir.Ilétaittempsqu'elles'éclipse...
Retenantsonsouffle,AlyssalâchalamaindeMarcoetdépliases
jambesankylosées.Ellegrimaçadedouleurquandsonsangseremità
circuler.C'étaitencorepirequandellecommençaàmarcher,maiscela
envalaitlapeine.Elleboitillajusqu'àsachambreenserrantlesdents,et
recommençaàrespirerunefoislaportereferméederrièreelle.
Malgrésafatigue,elleauraitcriédejoiesiellen'avaitpaseupeur
d'êtreentendue.Ellen'avaitpaslesmoyensdevenirseuleàboutdes
tourmentsdeMarco,elleenétaitconsciente,maissilefaitdemonterla
gardeetdechassersesdémonsnocturnesl'aidaitàdormirpaisiblement,
elleleferait.Combiendenuitsavait-ilpasséassisprèsd'ellejusqu'àce
qu'elles'assoupisse,quandelleétaitpetite?Bradyaussi,biensûr,sauf
quesonfrèreétaitsansdoutel'undesêtreslesplussilencieuxdela
planète,alorsqueMarcochantaitetjouaitdelaguitare,mêmeàson
chevet.
Parsaprésenceetsamusique,ill'avaitréconfortéetoutaulongdeson
enfance.Ill'avaitaidéeàoublier.
Àprésent,c'étaitàsontourdeveillersurlui.
Elleselaissatombersurlelitavecunintensesentimentde
satisfaction.Lajournéen'auraitpaspuêtreplusbelle.Si!songea-t-elle
ensesouvenantqu'aujourd'hui,elledevaittouchersapaye.Enfin!Elle
avaitéconomiséenvirondeuxcentsdollarsenpassantlafindela
semainechezMarco,etenrecevraitaumoinsledoubletoutàl'heure.
Unpeuplustard,elleperçutlesbruitsfamiliersdeMarcoquise
préparaitpourpartirautravail.Elleselevaetletrouvadanslacuisine,
avecpourtoutvêtementunjeantaillebasse.Lesbrascroiséssurle
comptoir,ilfixaitlacafetièreélectriquecommesisonregardavaiteule
pouvoirdefairecoulerlecaféplusvite.
Ellerestaunlongmomentàlecontempler.Sondossemblaitsculpté
danslemarbre,etellemouraitd'envied'enéprouverlatextureetlegoût
aveclesdoigtsetlalangue.Ilétaitsplendide!Aurait-elleunjourla
chancedeluiprouveràquelpointellel'aimait?
Soudain,ellefronçalessourcilsets'approcha.Uneprofondecicatrice
dessinaituncercleclairsursonépaule.Comments'était-ilfaitça?
Ilpivotaverselleets'appuyacontrelecomptoir.
—Salut,lança-t-elleenespérantnepasavoirétésurpriseentrainde
ledétailler.Çafaitplaisirdetecroisercematin.
—Jen'aipaseutrèsenviedemeprécipiterdehors,expliqua-t-ilen
désignantdumentonlapluiebattante,derrièrelafenêtre.
Alyssayjetaunrapidecoupd'œil,puisreportasonattentionsurlui.
Sontorseétait-ilaussifermequ'ilenavaitl'air?Unsillondepoilsbruns
reliaitsonnombrilàlaceinturedesonjean,sibassequ'ilétait
impossiblequ'ilporteunslipdessous.Iln'auraitpasdétonnéparmiles
athlètesphotographiésdansSportsIllustratedoulesmannequinsde
sous-vêtementsmasculinssil'onexceptaitdeuxdétails:lagrande
cicatriceroséesoussonpectoralgaucheetdeuxmarquesenrelief,à
l'avantetàl'arrièredesonépauledroite.
Prenantbrusquementconsciencedecequesignifiaientcesmarques,
Alyssasentitl'adrénalines'ajouterautroublequeprovoquaitenellela
vueducorpsdeMarco.Ellen'auraitsudirecontrequi,deluioude
Brady,elleétaitleplusencolèredeluiavoircachélavérité.Biensûr,
elleconnaissaitletypedemissionsdesforcesspéciales.QuandBradyet
Marcoavaientétéengagésaprèsleurformation,elleavaitlutoutcequi
luitombaitsouslamainàcesujet.Guerresnon-conventionnelles,
contre-terrorisme,chassesàl'homme,sauvetages,opérationsde
reconnaissancederrièreleslignesennemies:toutcequelestypes
commeMarcoetBradyfaisaientétaittopsecretettrèsdangereux.Mais
ilyavaituneénormedifférenceentrelesavoiretenvoirlesséquellesde
sespropresyeux.
L'appelinterrompudeBradyluirevintalorsenmémoire.MonDieu,il
étaitencorelà-bas!Àcetteidée,uneboufféed'angoisseluicoupa
brusquementlesouffle.
Marcobaissalesyeuxverslacicatricesursonépaule,puislaregarda
denouveau.
—Café?
Elleacquiesça,soulagéed'êtreramenéeàlanormalitéduprésent.Il
luitenditunetassefumante.
—Merci.
Ellebutunegorgéesanscesserdel'observer.
—Tuasbiendormi?
—Pasmal,répondit-ilenreposantsapropretassesurlecomptoir.Et
toi?
—Bien.
Ellen'éprouvaitaucunremordsàmentir.Commentl'aurait-ellepu
alorsque,pourlapremièrefoisdepuisqu'ellel'avaitrevu,Marcon'avait
presqueplusdecernes?Unsilencepesants'installaentreeux.
—Jevaisdanslasalledebains.Amoinsquetuveuillestedoucher
avant?
—Non,c'estbon.Jenesuispaspressé.
MarcosuivitAlyssadesyeux.Ilauraitdûenfilerunechemise,songea-
t-il,avantdedéciderquec'étaitpeut-êtreaussibienainsi.SiAlyssa
voyaitàquelpointilétaitabîmé,ellecesseraitpeut-êtredeleregarder
aveccesyeux-là:elleétaitincapablededissimulersesémotions.Or,
l'affectionetl'invitequ'illisaitdanssesprunellesétaientplusqu'iln'en
pouvaitsupporter.
Voilàpourquoiill'évitait.
Seullefaitd'avoirréussiàdormircettenuitluiavaitdonnélaforcede
résisteràl'enviedel'enlacer.Ilnesesouvenaitpasd'avoiraussibien
dormidepuisdesmois.C'estfoucommeplusieursheuresdesommeil
d'affiléepouvaientchangerleschoses...
Laportedelasalledebainss'ouvrit,etAlyssaapparutdanslecouloir,
uneserviettesurlatête,uneautreautourducorps.
Marcojetalerestedesoncafédansl'évieretsedirigeaàsontourvers
ladouche.Ilpoussaungrognementdefrustrationenentrant.Leparfum
d'Alyssa-vanillesuaveetpommesucrée-embaumaitl'air.Sabouche
s'asséchad'uncoupetsonérectionfutinstantanée,l'obligeantàouvrir
engrandlerobinetd'eaufroide.
Cequi,hélas,serévélainsuffisant.Imaginerqu'Alyssa,nueet
ruisselante,setenaitàcetendroitprécisquelquesminutesplustôt,
nourrissaitencoreetencoresonexcitation.
S'ilnesoulageaitpasauplusvitecettepressionobsédante,ilallait
finirparluisauterdessus.Cequiseraitunecatastrophe.
Lesimplecontactdesesdoigtssursonsexefaillitlemettreàgenoux.
Alors,enveloppéparlasenteurdélicate,ilselaissasubmergerparles
imagesérotiquesquiluitraversaientl'espritetjouitcommeun
adolescent,rapidement,puissammentetlonguement,réprimantavec
peinelecrigutturalquis'étaitformédanssagorge.
Lesdeuxmainsàplatsurlaparoideladouche,ilselivraàlacaresse
glacéedel'eausursondosetsesépaules.Ilétaitvraimentdansdesales
draps.
C'estlecœurremplideculpabilitéqu'ilsortitdelasalledebains.Une
servietteautourdelataille,ilsedirigeaverslesalon,ets'aperçutavec
étonnementquelamaisonétaitdéserte.Unpetitmotl'attendaitsurle
futon.
Jedoisfairequelquescoursesavantd'allerautravail.Àtoutà
l'heure.Aly.
Illarevitjusteavantdeprendresonservice,danslasallederepos.Ily
avaitbeaucoupdemonde:leshabitués,maisaussideuxserveusesqui
venaientenrenfortdetempsentemps.
Aumomentoùilentrait,AlyssariaitàuneremarquedeVan.Dès
qu'ellel'aperçut,sonriresefitplussourd.
Pourquoineriait-ellejamaisdecettemanièrelibreetjoyeuseaveclui?
Commesitunelesavaispas,imbécile!setança-t-il.Ilsaluaquelques-
unesdespersonnesprésentesetpritunechaise.Bienqu'ilaittoujours
gardésesdistancesavecsescollègues,aujourd'huiilavaitpresque
l'impressiond'êtreàsaplaceparmieux.Etiln'avaitpasbesoinde
chercherbienloinpourcomprendred'oùvenaitcechangement.
—Alors,lançaÉricàl'intentiondetous,quiestpartantpourun
plongeonàCunninghamFallssamediavantleboulot?Onpourraitse
faireunbarbecue.
—J'ensuis!affirmaaussitôtAlyssa.Çafaitdesannéesquejenesuis
pasalléeaulac.
Bientôt,lesidéesconcernantl'organisationdeceltejournéefusèrent
detoutesparts.L'enthousiasmed'Alyssafaisaitbrillersesyeuxetvibrer
savoix.
Marcolacontemplaunlongmoment,puis,avantmêmedeledécider,
illança:
—Jeviensaussi!
Sadécisionfutacceptéesansréactionparticulière,commesi
personne,finalement,n'étaitsurpris,àpartlui-même.Alyssalegratifia
d'unsourirerayonnant.
Ilauraitétéincapablededireaujustecequil'avaitpousséàsejoindre
augroupe,maisleplaisirévidentd'Alyssaàl'idéequ'ilseraitduvoyage
lefits'agitersursachaise.Pourquois'excitait-ilcommeça?Ilne
s'agissaitqued'unpique-nique,aprèstout!
Lasoiréefilaàtouteallure.Legroupequiseproduisaitavait
récemmentsortisonpremieralbum,etsaprésencesurscèneavaitattiré
desspectateursdetoutelarégion.Marcon'eutpasletempsd'échanger
unmotavecAlyssa,mais,àsongrandsoulagement,ilsentitqueleur
relationsedétendaitunpeu.C'étaitunprogrès.Dansquelsens?Il
n'auraitsuledire.
—Qu'est-cequejevoussers?demanda-t-ilauclientsuivant.
—Unverredevinblancetcequevousavezàlapression.
Marcoservitlevindansunverreàpied.Aumomentoùilfaisaitcouler
labière,unecrampeluivrillal'avant-bras,etlerécipientluiéchappa.Le
verrerebonditsurlereborddel'évierenl'aspergeantetsebrisaausol.
Marcopoussaunjuronentresesdents.Ilversauneautrebièreen
veillantànepastroptournersonbras,etlaplaçasurlecomptoirdevant
leclient.
—Tuveuxuncoupdemain?s'enquitunevoixdanssondos.
IlsetournaversAlyssa,àl'extrémitéducomptoir.
Ils'apprêtaitàluirépondrenon,maisunrapidecoupd'œilaux
morceauxdeverresurleplancher,àlafileininterrompuequisepressait
devantlebaretauxserveusesquiattendaientleurcommandelefit
changerd'avis.
—Merci.
Ellesoulevalebattantducomptoiretentra.
—Tupréfèresquejeserveouquejenettoie?
—Quetunettoies,siçanet'ennuiepas.
—Pasdeproblème.
Alyssasortitdel'autrecôtédubaretréapparutuninstantplustard,
unbalaietunepelleàlamain.Aprèsavoirbalayéleséclatsdeverre,elle
épongealabière.
Marcodevaitsanscessepasserderrièreelleoulacontournerpour
prendrelesboissons.S'illafrôlaitunefoisdeplus,ilallaitdevenirfou.
Ilplaçaunecommandesurleplateaud'uneserveuse.
—Attends,ilrestequelquechose...
Ilpivota...etfaillitpercuterAlyssa,accroupiesurleplancherjuste
devantlui.Ellepoussauncridesurprise,etlevalebrasparréflexe.Sa
mainseposasurlehautdesacuisse,àquelquesmillimètresdelazone
laplussensibleàsaprésence.
Marcofitunbondenarrière.
—Désolé.Çava?
Ellesereleva,levisageenfeu.
—Oui.
Toutàcoup,lebrouhahaautourd'euxparutsedissiper,etunétrange
silencelesenveloppa.Sonsexeétaitdurcommeduroc,etAlyssale
fixait,leslèvreslégèremententrouvertesetlevisageécarlate.Leurs
regardssemblaientverrouillésl'unàl'autre.
Puisunepointed'amusementpétilladansceluid'Alyssa.Tandis
qu'ellejetaitlecontenudelapelledanslapoubelle,sagaietése
transformaitenfranchehilaritéetsonrireexplosa,clair,francetsonore.
Justepourlui.Marcoensouritdeplaisir.
—Çamerappelleunvieuxproverbe,déclara-t-elleensepenchantvers
lui.
—Ahoui?répondit-ilavecunsourirevenudufondducœur.Lequel?
—S'ilvousplaît,mademoiselle?s'exclamaunevoixcontrariée
derrièrelecomptoir.
Deslarmesderirecoulèrentdesyeuxd'Alyssa.Pliéeendeux,elle
désignadudoigtlevieuxgrincheuxquiagitaitsonbilletdevingtdollars
avecimpatience.
—Situvienslesmainspleines,ontedirad'entrer.
Illuifallutquelquessecondesavantdecomprendrecequ'elledisait
entredeuxéclatsderire.Puisilpartitàsontourd'unfourire
inextinguible.
Unfourirecommeiln'enavaitpaseudepuisuneéternité.
Quand,unpeuressaisie,Alyssaretournas'occuperdesestableset
qu'ileutprislacommandedesonclientbougon,Marcoavaitla
mâchoiredouloureuseetsesentaitincroyablementvivant.
Unetransformationradicale-etqu'ildevaitàAlyssa...
Chaquejour,illatrouvaitunpeuplusattirante.Sesregards,son
sourire,soncœurgénéreux:toutluiplaisaitchezelle,luidonnantenvie
d'allerplusloinavecelle,jusqu'aubout.Cequi,hélas,étaitimpossible.
Lecœurserréàcetteidée,Marcolaregardas'approcherd'unedes
tablesdontelles'occupait.Ilauraittoutdonnépourqu'ilensoit
autrement,maisilétaitbientropcyniqueetabîméparlaviepourune
femmeaussijeunequ'Alyssa.Sansdoute,leurrelationfonctionnerait-
ellequelquesmois,maisquesepasserait-ildansquatreoucinqans?
L'amertumeetladouleurlarongeraientàpetitfeujusqu'aujouroùilles
verraitserefléterdanssesyeux.Cequiletuerait.
Mêmesitoutsoncorpssecabraitàcetteperspective,iln'avaitpasle
choix:ildevaitluidemanderdepartirdechezlui.Lacroiserchaque
jourauboulotsanssuccomberétaitdéjàassezdifficile,alorscomment
résisterenlacôtoyantvingt-quatreheuressurvingt-quatre,septjours
sursept?Bonsang,pourquoin'avait-ilpaspenséàçalesoiroùill'avait
invitéeàs'installerdanssamaison?Resteràl'hôtelcommeellel'avait
prévuauraitprobablementmieuxvalupourellequeseretrouvercoincée
aveclui.
Elledevaitpartirpoursonbien-etlesien.Etleplustôtseraitle
mieux.
9Alyssaouvritlesyeux,réveilléeparl'alarmedesontéléphone.Elle
tâtonnasurlatabledenuitetappuyasurlalouche«arrêt».Elle
regardal'heure:1heure.Parfait.
Restaitàsortirdesatorpeur...
Aprèsquelquesbâillementsetunrapidetourdanslasalledebains,
ellesesentitunpeumieux.Ellegagnalesalonetattenditsurleseuil
l'arrivéedescauchemars.
Lesminutespassèrent.Elles'appuyadel'autrecôtéduchambranle.
Soudain,Marcoémitunsonétrangléquirésonnadanslapièce
silencieuse.
Alyssafranchitladistancequilesséparaitpours'agenouillerprèsde
lui,commelanuitprécédente.
UnedéchargenerveusesecouaitlajambedeMarcoquigémit.Puissa
respirations'accéléra,sefaisantdeplusenplussaccadée.
Lecœurbattant,Alyssapritsagrandemaindanslasienne.Illuiserra
lesdoigtstandisqu'unrictustourmentécrispaitsonvisageàlalueurde
lalune.
—Chut!Toutvabien,murmura-t-elle.Jesuislà.
Ilroulasurlecôté,luifaisantface,samaintirantlessiennespourles
posercontrelapeaubrûlantedesontorsenu.Deuxfois,ilpoussaun
longsoupirtremblant,puisilsecalma.
Soulagée,Alyssasentitlesmusclesdesanuquesedétendre.Grâceà
Dieu,ellepouvaitlesoulagerunpeu!Quereprésentaientquelques
heuresdesommeilenmoinsparrapportaubien-êtredeMarco?
Surtoutquandelleétaitprêteàtoutsacrifierpourlevoirheureux.
Alyssatrouvaunepositionassezconfortablepouryresterunmoment,
etappuyasatêtesurleborddufuton.Ellenediscernaitpaslestraitsde
Marco,maisellesentaitsonsoufflechaudsurledosdesamain,toujours
serréedanslasienne.Ellesouritdeplaisir.
Bercéeparlerythmerégulierdesarespiration,ellefermales
paupières.Justepourquelquesinstants...
UngémissementsourdmontaalorsdelagorgedeMarco,quiôta
brusquementsesdoigts.
Alyssaseredressaaussitôt,soncœurbattantsifortqu'elledutfaireun
effortpourreprendresonsouffle.
—Chut!Toutvabien.Doucement,murmura-t-elleenluireprenantla
main.
Ellelacaressaavecsonpouce.
Ilparuts'apaiserunpeu,maisdestressaillementsparcouraient
toujourssesmusclesetilrespiraitavecdifficulté.
Alyssafronçalessourcils,sedemandantpourquoiils'étaittroublé.
L'avait-ellelâchéens'assoupissant?
Elles'assitentailleur,ledosbiendroit,pourêtresûredenepas
s'endormir.Unefouledepetitsbruitstroublaientlesilencedelanuit:le
souffledelaclimatisation,leronronnementduréfrigérateur,les
stridulationsincessantesdescigalesdanslejardin.
—Non!
LesdoigtsdeMarcopressèrentlessiensetAlyssaseraidit,unpeu
moinscertaine,àchaquesursautd'angoisse,depouvoiratténuersa
souffrance.Malgrétout,ilétaithorsdequestionqu'ellerenonce.Sa
présencen'avait-ellepastoutchangéhier?Avecdélicatesse,ellelui
caressalatête.Ilfrissonnaetsedétendit.Quelquesinstantsplustard,il
dormaitpaisiblement.Ellecontinuaàluicaresserlescheveux,
s'émerveillantdeleursurprenantedouceur,jusqu'àcequesonbraslui
fassemal.
Chaquefoisqu'ellecommençaitàsomnoler,Marcos'agitait.Lecœur
lourd,ellerecommençaitalorsàleréconforter,s'étonnantdela
puissancedesdémonsquis'emparaientdeluidèsqu'ellebaissaitla
garde.
Quandlespremièreslueursdel'aubechassèrentlanoirceurdelanuit,
ellelelâchaettraînasoncorpsfatiguéetdouloureuxjusqu'aulit.Elle
réglal'alarmedesonportablesur9h30.Pasdegrassematinéedemain:
elledevaitsortirs'acheterdenouveauxvêtementspourletravail.
Cinqsecondesplustard-dumoins,fut-cesonimpression-la
sonnerieluivrillaitlestympans.
Avecunsoupir,ellelacoupaets'assitcontrelesoreillers.Finalement,
elleavaitdormiquatreheures,constata-t-elle.Dommagequeson
organismenesesentepasplusalerteàcetteidée.Ladoucheleréveilla
bienunpeu,maisseseffetsserévélèrentfugaces,etellepassalerestede
lamatinéedansunbrouillardcotonneux.
QuandellepoussalaporteduWhiskey's,àquatorzeheurestrente,elle
étaitencoreunpeugroggymalgrélapetitesiestequ'elles'étaitaccordée.
Maisellesesentaitragaillardieparsanouvelletenue,etneregrettaitpas
des'êtrelevéetôtpourremplacersesvieuxtee-shirtsetjeansélimés.
Avecsajupecourtenoirequivirevoltaitàchacundesespas,sonhaut
blancéchancrédansledos,sesbasketsetsaqueuedecheval,elleavait
l'impressiond'avoirchangédelook,etsesentaitprêlemalgrélafatigueà
affronteruneautresallebondée.
Maisauparavant,ilfallaitqu'ellemange.
Elleposasesaffairesauvestiaireetsedirigeaverslasallederepos.
—Bonjour,lança-t-elleenentrant.
Tousleshabituéssetrouvaientdéjàlà,àl'exceptiondeTommy.
Éricsetournaverselle,etécarquillalesyeux.Sonregardétaitsidirect
qu'elleregardasontee-shirt,sedemandantsiellesétaittachée.
Apparemment,non.Ellerelevalatête,etcettefoiscefutleregardde
Marcoqu'ellecroisa.S'ilsemblaitaussisurprisqu'Éric,ellelutsurtout
delacolèredanssespupilles,alorsqu'ilyavaitdanscellesd'Éric...Dieu
saitquoi.Elleselaissatombersurunechaise.
—Commentvas-tu,Alyssa?s'enquitfinalementVan.
Elleluisourit.
—Bien.Etencoremieuxquandj'auraimangé,répondit-elleen
prenantuneassiette.Aïe,tuasfaitdutraversdeporc...
—Pourquoi?Tun'aimespasça?
—Aucontraire,tulepréparestrèsbien.
—Alors,oùestleproblème?
—Montee-shirtestneuf.Etblanc.Iln'aaucunechancefaceàdu
traversdeporc.
—Tun'avaisqu'àmettreautrechose,commentaMarcoentreses
dents.
Elleledévisagea,unsourcillevé.
—Pardon?
—Rien,répondit-ilenredressantlatête.
Elleleconsidéraunmoment,étonnée,puisneputréprimerun
sourire.Lescernessombressoussesyeuxavaientpratiquementdisparu!
Ilserembrunitunpeuplus.
—Qu'est-cequ'ilyadedrôle?
Priseaudépourvu,ellesecontentadehausserlesépaules,avantdese
détournerpourseservir.
—Eh!insistaMarcoàvoixbasseensepenchantverselle.Regarde-
moi.
Elleobéitsansréfléchir,etfaillitpousserunpetitcriendécouvrantle
visagedeMarcoàquelquescentimètresdusien.Toussessensfurent
soudainsubmergésparsonparfum,l'intensitédesesyeuxbleusetla
chaleurdesoncorps.
—Qu'ya-t-il?interrogea-t-elleenseressaisissant.
—J'allaistedemanderlamêmechose.
—Rien.Pourquoi?
—Tuasl'air...Jenesaispas,dit-ilsanslaquitterduregard.Fatiguée
ouquelquechosecommeça.
—Ahbon?Cen'estpaslecas,pourtant,mentit-elleenplongeantle
nezdanssonassiette.
Puis,àl'adressedeVanetÉric,ellereprit:
—Tommyn'estpaslà?
—Ilnedoitpasêtreloin,l'informaÉric.Oh,aufait,jenet'aipas
demandé:tuveuxquejepassetechercherdemainpouralleraulac?
—Euh...
EllesetournaversMarco,quis'étaitdenouveaurenfrogné.
—Jenesaispas.Jen'yaipasréfléchi.Peut-être.
—Tun'asqu'àm'envoyeruntextodanslamatinée,suggéraÉricen
jetantunbrefcoupd'œilàMarco.Jepeuxprendretonnuméro?
Commeellecommençaitàdicterleschiffres,Marcoselevadesa
chaisedansuncrissementsonore,etsortitsansunmot.
Alyssasentitsesjouess'empourprer.
—Jepensaisapportermaguitare,déclara-t-elle,l'airderien.Çavous
dérange?
—Tujoues?demandaVan.
—Unpeu.Jenesuispasunevirtuose,maisjemedébrouille.
—Alors,prends-la,décrétaÉricenselevant.Aufait,lupourraispeut-
êtrefairel'ouverturedelasoirée«jeunestalents»undescesquatre.
—Surtoutpas.Commejeviensdeledire,jejouepourleplaisir,c'est
tout.
—C'estlameilleuredesraisons,commentaVanenrassemblantles
assiettes.
Alyssaavalasadernièrebouchéeetselevaàsontour.
—Tuaurasbesoind'aidepournettoyerlesloges,Éric?
Érics'arrêtasurleseuil.Alyssalevits'attardersursesjambesavantde
détournerlesyeuxd'unairgêné.
—Euh,nonmerci,pasaujourd'hui.Legroupedoitarrivertôt,alors...
—D'accord.
—Àplus!
UnefoisÉricsorti,Alyssagagnalasalle,excitéeàl'idéedelasortiedu
lendemain.Unpeudedistractionentreamisluiferaitleplusgrandbien.
Surtout,celaluipermettraitd'oublierMarcoetsontroublant
comportement.
IlétaitplusdeminuitquandMarcoarrivachezlui.Suffisammenttard,
espérait-il,pournepascroiserAlyssa.Commes'ilnesuffisaitpasdela
voirs'exhiberdanscettefoutuejupetoutelasoirée,ilavaitdû,enprime,
supporterlesœilladesconcupiscentesetlescommentairesgrivoisde
deuxdébilesaccoudésàsonbaràchaquefoisqu'ellevenaitchercherune
commande.Sûrquepasmaldetypesdanslasalleavaientdûtenterleur
chance.Certains,sansdoute,s'étaientmêmemontrésunpeulourds.
Maisilavaitpréférénepaslevérifierdepeurqueceux-làneressortent
passurleursdeuxjambes.
Pourtant,latenuevestimentaired'Alyssan'étaitpasl'uniqueraisonde
sacontrariété.Car,malgrésonlooksexy-etDieusaitqu'ill'était!-,
Alyssaluiavaitsembléfatiguée.Ill'avaittrouvéepâle,aveclesyeux
rougiscommesiellemanquaitdesommeil.Était-ilpossiblequ'elleaussi
soitinsomniaque?Maispourquoi?Quelgenredeproblèmespouvaitla
troubleraupointdel'empêcherdedormir?
Ils'immobilisauninstantderrièrelaportedelachambre,l'oreille
tendue.Aucunbruit.Retenantsonsouffle,iltournalaclencheetouvrit.
Ondevinaitjustelaformedesoncorpslovéautourdel'oreilleraumilieu
dugrandlit.Seigneur,quenedonnerait-ilpaspourl'envelopperdeses
bras,levisageenfouidanssescheveux,etdormirtoutcontreellejusqu'à
cequelalumièredusoleillesréveille...
Doucement,ilfermalaporteetsedirigeaverslasalledebainspourse
changer.
Aprèsavoirposésesvêtementspliés,ilenfilalepantalondepyjama
bleumarinequ'ilmettaitchaquesoirdepuisl'arrivéed'Alyssa.Puisilse
brossalesdentsenévitantdecroisersonrefletdanslemiroir.Ilavait
tellementhontedesespensées!Sonregardseposasurlacicatricedela
blessureparballequ'ilavaitrapportéedesonpremierséjouren
Afghanistan.Ilsétaientenmissiondereconnaissancequandunrebelle
isolélesavaitattaquésdepuisunefalaise.Letypeavaiteuletempsde
tirertroisfoisavantqu'ilsledébusquent,etl'unedesballesavaitatterri
danssonépaule.Lablessureétaitsansgravité,maiselleluiavaitfaitun
maldechien.
Mêmeaprèscetincident,ilavaiteul'impressiond'êtrelàoùildevait
êtreetdefairecequ'ilavaitàfaire.
Or,aujourd'hui,quefaisait-il?Iltenaitunbar.Louaitunemaison
qu'iln'avaitmêmepasprislapeinedemeubler.Évitaitsesparents.
Évitaittoutlemonde.
Quelbutpoursuivait-il,maintenant?
Grommelantentresesdents,Marcoéteignitlasalledebainsetgagna
lesalon.Ilselaissatomberlourdementsurlefutonetbâillaàs'en
décrocherlamâchoire.
Peut-êtrelemiraclesereproduirait-ilcettenuitetseréveillerait-il
disposetdemeilleurehumeurdemain.Entoutcas,ill'espérait.Parce
qu'illuifaudraittoutesavolontépourrestercalmefaceauspectacle
d'Alyssasebaladantdanssonbikinivioletsouslesyeuxd'unÉricbéat
d'admiration.D'uncertaincôté,Marcocomprenaitcegarçon.Maisdelà
àdevoirsupportersesregardsébahiseténamourés!Surtout,avecce
foutumaillotdebainquilaissaitsipeudeplaceàl'imagination...
Marcodonnauncoupdepoingdanssonoreillerets'allongeaen
rabattantlacouverturesurlui.L'oragegrondaitauloin.Laclarté
aveuglanteetfugaced'unéclairilluminalemurdufond.Quelques
minutesplustard,lespremièresgouttess'écrasaientsurletoit.
Finalement,bercéparlebruitdelapluiequichassaitlefracascontinuel
danssatête,Marcofermalespaupières.
Lorsqu'ilouvritlesyeux,lapièceétaitbaignéed'unelumièredorée
indiquantquelejourétaitlevédepuislongtempsetqu'ilfaisaitbeau.Il
avaittellementperdul'habitudededormirsitard-voirededormirtout
court-qu'ilrestaunmomentdésorienté.
L'arômeducaféluititillalesnarines.Ilseleva,etpritaussitôt
consciencedesonérection.Était-cejusteuneréactionnormale,
purementphysiologique,ouuneffetdelasériederêvesdontlesvisions
s'étaientajoutéesàcellesdesesfantasmesdiurnesautourd'Alyssa?
Quoiqu'ilensoit,iln'étaitpasenmesurederépondretoutdesuiteà
l'appeldeladélicieuseodeurenprovenancedelacuisine.
Ilsepassaunemainsurlevisageetmarchajusqu'àlabaievitrée.
Dehors,lequartierétaitdéjàenpleineactivité.Quelleheurepouvait-il
bienêtre?
Ilbaissalesyeuxsursonentrejambe.Soncorpsn'étaittoujourspas
disposéàlelaisserassouvirsonenviedecaféine.Ilfermalesyeuxet
essayadepenseràunesituationsusceptibledelecalmer.Avancerdans
lesable.Traverserunerivièreglacée.Sefairetirerdessus.Voirunpote
sefairetirerdessus...Voilà.Çayétait!
Marcosedirigeaverslacuisined'unpastraînant.Ilécarquillalesyeux
d'incrédulitédevantlapendule.9h15.Ilavaitdormiplusdehuitheures
!Ilétaittotalementincapablededirecequiavaitmisfinàsesinsomnies
etsescauchemars,maisunechoseétaitsûre:ilnes'enplaignaitpas.Il
sesentaitpresqueunautrehomme,mêmes'ilsavaitquecen'étaitpasle
cas.Ilseservitunetassedecaféfumant.
Uneportes'ouvritderrièrelui.
—Ilmesemblaitbient'avoirentendu.Tuasfinipartelever?
Marcopivota,satasseàlamain.
—Oui.Tuauraisdûmeréveiller.Alyssasourit.
—Pourquoifaire?
Enguisederéponse,ilhaussalesépaules,etbutunegorgée.
—Lecaféestdélicieux.Merci.
—Derien.Aufait,Éricm'aenvoyéuntextoilyaunedizainede
minutespourmedemandercommentjecomptaisallerlà-bas.Jenesais
passitu,enfin,sinous...
—Onyvaensemble,biensûr.Réponds-luiquequelqu'un
t'accompagnedéjà.
Etqu'iltefoutelapaix,ajouta-t-ilpourlui-mêmeensouriantmalgré
lui.Bonsang,cequ'ilsesentaitbien!Ilsesurpritàseréjouiràla
perspectivedeplongerdanslelac.
—D'accord.Alors,bouge-toiunpeulesfesses.Lerendez-vousestà
dixheures,etnoussommesdéjàenretard.
—Nepressejamaisunhommependantsoncafématinal.
—Allez,grouille.Un,deux,trois...
Marcogrommela,sansparveniràréprimerunsourire.Ilsedétachadu
comptoir.
—Tuesqui,déjà?interrogea-t-il.Monsergentinstructeur?
—S'illefaut,réponditAlyssaensouriant.Maintenant,dépêche-toi.
J'aiunpique-niquequim'attend.
Illuidonnaunelégèrebourradeenpassant,nonsansremarquerles
bretellesviolettessursesépaules.
—Tun'étaispasaussiautoritaireavant,pasvrai?
C'étaitdel'humour,maisiln'empêchequ'elles'étaitaffirméedurant
cesdernièresannées,songea-t-il.Etcettenouvelleconfianceenellelui
allaitfichtrementbien.
Ellelâchaundecesriresfrancsetsonoresqu'ilaimaittant.
Ilsecoualatête,etgagnalasalledebains.Là,ilserasaaucasoùil
n'auraitpasletempsplustard,enfilauncaleçondebainetuntee-shirt
etpritunepairedebasketsenbasduplacard.Aumomentderefermerla
porte,sonregardfutattiréparunetachebleusarcelle.Parmisesaffaires
étaitsuspendueuneadorablerobeàuneseulebretelle,uniquevêtement
qu'Alyssaavaitrangédanssonplacard.Ilcaressaletissu,l'imaginant
surlecorpsd'Alyssa.Oui,elleétaitvraimentdevenueunefemme.
Àsonretour,illatrouvaassisesurlefuton,ungrandsacetsaguitare
àsespieds.
—Prêt?s'enquit-elle.
Illançasesclésdevoitureenl'airetlesrattrapa.
—Biensûr.Qu'est-cequ'onattend?Alyssalevalesyeuxauciel.
—Tuasl'airparticulièrementenforme,cematin.
—Tuasraison.C'estdinguecommedeuxbonnesnuitsdesommeil
vouschangentunhomme!
Elleluisouritetempoignasonsac.
—Jeprendsçaaussi,déclaraMarcoensaisissantlaguitare.
—Merci.
Dehors,ilseraiditenlavoyantcontournerlaMustangparlagauche.
—Qu'est-cequetu...?Alyssaéclataderire.
—Lesclés,s'ilteplaît,demanda-t-elleentendantsapaumed'unair
faussementingénu.
Ilouvritlecoffrepourrangerlaguitare.
—Lesoleilt'adéjàlapésurlatêteouquoi?Peut-êtrequ'onferait
mieuxderesterici,finalement.
—Allez,Marco.Laisse-moiconduire.
—Désolé,maisBettyn'aqu'unseulmaître.
—C'estdelaperversité!répliqua-t-elleenpassantducôtépassager
d'unairbougon.
Marcolaregardapar-dessusletoit.
—Parcequetusaiscequiestpervers,toi?
—Tuasvraimentenviequejeteledise?lâcha-t-elleavecunsourire
pleindesous-entendus.
Surquoi,elledisparutdansl'habitacle.Marcos'yengouffraàtoute
allureenaffirmant:
—Toutàfait.
—Ehbien,non,décréta-t-elle,narquoise.Queveux-tu?lesfemmes
ontleurspetitssecrets.Tusouhaitesconduire?Ehbien,conduis!Et
mets-nousunpeudemusique,pendantquetuyes.
Elledisaitçapourlenarguer?Sûrement.Iltrouvauneradiocorrecte
etdémarra.
—Vitresbaissées?
—Évidemment.
Aufeuauboutdelarue,Marcosetournaverselle.
—Tun'aspasvraimentcegenredesecrets,n'est-cepas?
Ellesoutintquelquesinstantssonregardensilence,puiselleéclatade
rire.
—Tusaisquetuesadorablequandtuaspeur?commenta-t-elleavant
dedissimulersesyeuxderrièreseslunettesdesoleil.
Marcogrimaça,troubléparlaréaction-etlesimages-queleurdrôle
deconversationavaitfaitnaîtreenlui.Ilmontalevolume,etils
passèrentlademi-heuresuivanteàécoutertranquillementlamusique,le
soleilau-dessusdeleurstêtesetlevisageoffertàlacaressetièdedu
vent.Unbraslevé,Alyssasemilàdessinerdesvolutesinvisiblesdevant
elle,uneexpressiondepuresatisfactionsurlestraits.Marcosourit,
touchéparleplaisirqu'elleprenaitauxchosessimples.
Quandilsarrivèrent,leparkingétaitdéjààmoitiéplein.Marco
reconnutcertainesvoituresdesescollèguesetsegaraàcôtétandis
qu'AlyssaenvoyaituntextoàÉricpoursavoiroùilss'étaientinstallés.
Quelquesminutesplustard,Éricsortitdesfourrés,unsourire
rayonnantauxlèvres.Tun'aspasunechance,mongars,pensaMarco.
Tupeuxcomptersurmoipouryveiller.
Alyssabondithorsdelavoiture,ôtaseslunettesetluiadressade
grandssignes.
—Désolée,noussommesenretard.
—Pasdutout.Laplupartviennentd'arriver,euxaussi.Onestjusteau
borddel'eau.
—Bonjour,lesaluaMarcoenfermantsaportière.
Éricluirenditsonsignedetêtesansquasimentdétacherlesyeux
d'Alyssa.
Réprimantunsoupird'agacement,Marcoouvritlecoffrepoursortir
leursaffaires.Ilressentituneétrangeplénitudedevantlesacd'Alyssa
avecsesdeuxdrapsdebainetsesdeuxbouteillesd'eau.Alyssaavaittout
préparépourlui.
Ilstraversèrentlebois,contournantlestablesdepique-niqueetles
enfantsjouantauballon,jusqu'àlaplage.Quelqu'undugroupeavaitdû
arrivertôt,carilsavaientl'unedestableslesplusprochesdusable.
Marcoposaleursaffairessurunbanc.
Alyssafitunsigneàceuxquiétaientdéjàdansl'eau,puissetourna
versluiensouriant.
—TuterappelleslafoisoùBradyahurléparcequ'unbancde
poissonsnageaitautourdelui?
—Tutesouviensdeça?Çadated'avant...
...Lamortdetamère,termina-t-ilpourlui-même,répugnantà
réveillerladouleurdecetteépoque.
—Peuimporte,reprit-il.Entoutcas,jel'entendsencorenousassurer
quecen'étaitpasvrai.
Ellelâchaunpetitrire.
—Ouais.Saufqu'onl'abienentendu.
—Ohoui!Enfin,jesupposequetoutlemondeapeurdequelque
chose.Pourtant,ilenfautbeaucouppoureffrayertonfrère.
Àcesmots,l'expressiond'Alyssaserembrunit.Elles'approchadelui.
—Ilestquandmêmeprudent,j'espère?
—Toujours,répondit-ilavecsincérité.
Ill'embrassasurlefront,résistantàl'enviedelaserrercontrelui.
—Net'inquiètepaspourlui.Siquelqu'unestbiencapabledeprendre
soindelui-même,c'estbienBradyScott.
—Merci,dit-elledansunsouffle.
Puis,récupérantsonsac,elleenchaînad'untonplusléger:
—Viens,rejoignonslesautres!
Marcolasuivitsurlesable.Quelquesserveusesdubarsebaignaient.
Illessalua,serendantcomptequ'ilneconnaissaitpasleprénomde
chacuned'elles.Tommyétaitassissuruneserviette,habillédepieden
cap.Manifestement,iln'avaitpasl'intentiondemettreunorteildans
l'eau.Aumoinsétait-iliciaveclesautres.Éricetdeuxautresserveurs
pataugeaientdanslelac.SetournantversAlyssa,Marcodemanda:
—Tuvienstebaigner?
—Pastoutdesuite.L'eaudoitêtreglacée.J'aibesoindemeréchauffer
avant.
Différentesimagestraversèrentl'espritdeMarcoavantquel'unedes
femmesréponde:
—Elleestglacée.Entoutcas,moi,ilesthorsdequestionquej'yaille.
Ils'agissaitdeTori.Marcoconnaissaitsonprénom,carellevenait
souventdiscuteravecluiaubar.Jusqu'àcequ'ellecomprennequ'il
n'étaitpasintéressé.
AlyssaétenditleursserviettesnonloindeTommy,maisàbonne
distancedeTori,remarqua-t-il.Marcos'assitàcôtéd'elleetretirases
baskets.
—Alors,Tommy,ilparaîtquetujouessuperbiendelaguitare,
déclaraAlyssa.
Tommylaconsidérapar-dessusseslunettesdesoleilrondes.
—J'aimebienjouer.
Quandelleluisourit,Marcoeutenvied'annonceràTommyqu'ilétait
fait,mêmes'ill'ignoraitencore.
—Tantmieux.Parcequej'aiapportélaguitarequemonfrèrevientde
m'offrirpourmonanniversaire,etj'espéraisquetuaccepteraisdéjouer.
—Tujouesaussi?interrogeaTommyenhaussantunsourcilintéressé.
—Probablementpasaussibienquetoi,d'aprèscequej'aientendu
dire.Alors,tuveuxbien?
Ileutunemouedubitative.Labrisesoulevaitsescheveuxlongs.
—Pourquoipas?Aprèsdéjeuner,d'accord?
—Parfait.C'estgénial.Baindesoleil,plongeondanslelac,barbecue,
etmusique:letop!conclut-elleenôtantsontee-shirt.
Elles'allongeasursondrapdebain.
—Tuasdéjàtoutorganisé,pasvrai?commentaTommy,unepointe
d'amusementdanslavoix.
—Ouais,répondit-elleensouriant,paupièrescloses.
Marcos'appuyasuruncoude,bientropéveillépourenvisagerde
s'allongerluiaussi,lesyeuxfermés.Sanscompterqu'ainsi,ilpouvait
observerAlyssaducoindel'œiletlancerdesavertissementssilencieuxà
ceuxquiserisqueraientàl'approcher.
Tucrains,Vieri.
Aucoursdelademi-heuresuivante,iléchangeaquelquesmotsavec
sescompagnons,justeassezpouravoirl'airsociable,maissans
s'engagerdansuneconversationsansintérêt.Éricetlesautresles
rejoignirentsurlaplage,installantleursserviettesdemanièreàformer
ungrandcercle.Faceausilenceinhabitueld'Alyssa,Marcocomprit
qu'elles'étaitendormie.Unefoisencore,ils'interrogeaavecinquiétude
surlesraisonsdesesinsomniesnocturnes.Mêmecematin,alorsqu'elle
semblaittellementseréjouiràlaperspectivedecettejournéeaulac,il
avaitremarquéquelescernessoussesyeuxs'étaientencoreaccentués.
Soudain,elles'étira.
—Ilfaitchaud.Marcolâchaunrire.
—Jeconnaisunmoyend'arrangerça.
Ellesemitenpositionassiseetregardaautourd'elle.Environla
moitiédugroupes'étaitdéplacéeverslazonedepique-nique,oùÉricet
Vanallumaientlegrill.Elleselevaetretirasonshortenjean,qu'elle
laissatomberdanslesable.Avecsesorteils,elleleramassaetleposasur
saserviette.
—Tuviens?
Marcodéglutit.Bonsang,elleneserendaitvraimentpascomptede
l'effetqu'elleluifaisait?Ilespéraitquel'eauétaitglacée.
—Vas-y.Jeterejoins.
Letempsdesedébarrasserdesontee-shirt,etilluiemboîtaitlepas.
Elleétaitaussiagréableàregarderdederrièrequededevant.Uneenvie
irrésistibledecaresserlacourbedeseshanchesluifitserrerlespoings.
—Jerentretoutdesuiteoujen'iraijamais,affirma-t-elled'unton
plusassuréqu'elleenavaitl'air.
Marcoladépassa,pénétrantdansl'eausansralentirlepas.Elleétait
gelée!IlpivotapouradresserunsourireàAlyssa.
—Ellen'estpassimauvaise,finalement.Allez,viens,tuvasadorer.
Ilréussitàconserversonsouriremalgrélachairdepoulesursapeau.
—Tuessûr?
Enguisederéponse,illuifitsignedelerejoindre.
Alyssas'avançadansl'eau,jusqu'auxgenoux,puisauxcuisses.Là,elle
hurla:
—Marco!Espècedementeur!
Marcotentadeconserversonsourire,maiscelui-ciressemblaitplusà
unrictustantilfrissonnait.
—Aïe!C'estunvraiglaçon,repritAlyssaencroisantlesbras.T'esnul!
Elleplongealesmainsdansl'eau.Marcosursautaquandlejetglacé
mouillasontorse.
Unsouriresatisfaitauxlèvres,Alyssaledévisageait,lesmainssurles
hanches.
Ill'arrosaàsontour.Ellepoussauncrietpivotaendirectiondu
rivage.Maisilfutplusrapide.D'unbond,illasaisitparlataille.
Ellesedébattitenhurlanttandisqu'ill'entraînaitenarrière.
—Lâche-moi,supplia-t-elleenriant.
—Pasquestion.Tuvoulaistebaigner,pasvrai?
—Elleesttropfroide.Marco,s'ilteplaît.
Elleessayadeluiéchapperenluiécartantlesbrasdeforce.Iltintbon.
MaisplusAlyssaluttait,plusellesefrottaitcontrelui.Heureusement,la
températuredel'eau,siellenesuffisaitpasàrefroidirsesardeurs,
empêchaitsoncorpsderéagirdemanièretropvisible.
Jusqu'àuncertainpoint.Car,toutàcoup,celan'eutplusaucune
importance.Marcosentitsonsexesedresserlentement,maisdefaçon
inexorable.Quandilsseretrouvèrentimmergésjusqu'àlapoitrine,il
étaitenérection,etcompritàl'immobilitésoudained'Alyssaqu'elle
aussil'avaitperçu.
Ellelaissaéchapperunsoupirrauque.Puissonsouffles'accéléra.
Posantlatêtesursonépaule,ellemurmura:
—Laisse-moimeretourner.Marcodéglutit,lagorgesèche.
—Jenecroispasquecesoitunebonneidée.Ellesepressaunpeu
pluscontrelui,luiarrachantungémissement.
—Aucontraire,protesta-t-elle.Marco,s'ilteplaît.
Commeilhésitait,tirailléentresaraisonetsondésir,elleenprofita
pourpivoter.
—Aly...
S'efforçantderecouvrersesesprits,ilpenchalatêteenavant.Ses
lèvresseposèrentdanslecreuxdesonépaule.Avantmêmedeserendre
comptedecequ'ilfaisait,ill'embrassa,unefois,deuxfois,goûtantdela
languel'eaudulacsursapeau.
Retenantsonsouffle,Alyssatenditsagorgepours'offriràsonbaiser.
Commentrésister?Deslèvres,iltraçaunsillonlelongdesoncou
jusqu'aulobedesonoreille,qu'iltitillaencoreetencore.
Pantelante,elletenditunbrasenarrièreetattrapaletissudeson
caleçondebainpourlepresserunpeupluscontreelle.Marcotressaillit
sousl'effetdelasoudainefrictionentresonsexeetlesfessesrebondies
d'Alyssa.L'undesesbrasglissasoussesseinstandisqu'illuientouraitle
ventredel'autre.
—Caresse-moi,l'encouragea-t-elle.Seigneur,ilétaitincapabledefaire
autrement!
Illesfittournerdansl'eau,etilsseretrouvèrentdosaurivage,face
auxgrandspicsquicernaientlelac.
—Aly,murmura-t-ildansunsouffle.
—Marco,jet'enprie.
S'agrippantàseshanches,elleleplaquafermementcontreelle.
Ilcéda,etdonnaplusieurspousséesenavant,pressanttoutela
longueurdesonpéniscontrelesglobesdesonadorablederrière.Une
mainreferméesurl'undesesseins,illuimordillalelobedel'oreille
tandisquelatiédeurdesachairemplissaitsapaume.
Dansuneplaintelangoureuse,elleluifitface.
Leregardbrûlantdefièvre,leslèvresgonfléesethumides,elleétait
plussensuellequejamais.Ilpouvaitliresonattentedanssesprunelles,
etn'allaitpasl'obligeràlesupplier.Pasquandildésiraitlamêmechose.
Tournantsonvisageverslui,ils'emparadesabouche.Leurslèvresse
frôlèrentdélicatement,presquetimidementaudépart,puis,trèsvite,
leurbaisersefitplusprofond,plusavide.Haletante,
Alyssapivotadanslecercledesesbras,etcettefois,illalaissafaire.
Aussitôt,ellelepritparlecou,etrefermalesjambesautourdesataille.
Alors,Marcocompritqu'ilétaitperdu.
10Alyssan'enrevenaitpas.MarcoVieril'avaitembrassée!Etil
recommençait!C'étaitlemomentleplusfabuleuxdesonexistence.Tout
cequin'étaitpaseux-l'eau,lesgens,lamontagne,lecielbleu-avait
disparudesonesprit,commesilemondeentierseréduisaitàMarcoet
elle,àlasensationdeseslèvresetdesoncorpscontrelesien.Il
approfonditleurbaiser,luidemandantsilencieusementdel'accueillir.
Ellegémitquandleurslanguessetouchèrent,puissemêlèrentl'uneà
l'autre.C'étaitsibon,encoremeilleurquedanssesfantasmes.
Elleseserraplusfortcontrelui,avecl'impressionqueceneserait
jamaisassez.Ellesentaitsonsexedurentresesjambes,etneput
s'empêcherd'ondulercontreluitandisqu'ilscontinuaientàs'embrasser
etsecouvrirdebaisers.Desmotscrusetérotiquesmontaientàses
lèvres,s'unissantauxhalètementsrauquesetauxsoupirsvoluptueuxqui
s'échappaientdelagorgedeMarco.Chaquesonrésonnaitcommeune
victoireàsesoreilles,luidonnantenvied'enentendreplus.
—Aly,murmura-t-ilavantdes'emparerdenouveaudesabouchepour
unbaiserfiévreux.
Unemainenfouiedanssescheveux,ilglissal'autreau-dessousdeses
fessespourlasoutenir.Sanscesserdel'embrasser,elledonnauncoup
dehanchespourveniràsarencontre.Aussitôt,ilraffermitsapriseet
plaquasonventrecontresonsexe.Ladansesensuelledeleurslangues
mêléesetlefrottementdupénisdeMarcosursonventreachevèrent
d'affolersessens.Latêterenverséeenarrière,elles'abandonnaàla
sensationgrisantedecetinstantdepurbonheur.
PuisMarcodétachaseslèvresdessiennes,etplongeasonregard
brûlantdanslesien.Vibrante,ellesuspenditsarespiration,
brusquementeffrayéeàl'idéedecequiallaitsuivre.
—Seigneur,Alyssa...
Leurscorpsseremirentenmouvement,àunrythmelent,etpourtant
déjàtropintensepourespérerreculer.
—Agrippe-toiàmoi,chuchota-t-ilenlasoutenantdesesdeuxmains
croisées.
Laboucheentrouverte,elleretintsonsoufflepournepascrier.
Remontantlesmainsdanssondos,illafitlégèrementbasculeren
arrièredefaçonqueleursdeuxsexessetrouventl'uncontrel'autre,
uniquementséparésparlemincetissudeleursmaillots.Puisil
recommençaàbougercontreelle,luiarrachantdelongsgémissements
deplaisir.
—Oh,Mar...co...Je...
Lafindesaphraseseperditdansuncri,queMarcoétouffaaussitôten
prenantpossessiondesabouche.Secouéed'ondesdeplaisir,elle
continuaitàsefrottercontrelui,avidedeprolongerencoreetencore
l'enivrantesensation.
PuiselleentenditMarcopousserunrâle.Elleouvritlesyeuxet
découvritsursestraitsuneexpressionincroyablementsensuelle.
Resserrantsesjambesautourdelui,elleaccentuaencorelapression,
regrettantdenepaspouvoirfairedisparaîtrecesquelquesmillimètres
detissuquilesempêchaientdes'unirtotalement.
—J'aienviedetoi,gémit-elleavantdel'embrasser.
EllesentitlesdoigtsdeMarcos'enfoncerdanssachairaumomentoù
unlongfrémissementleparcourait.Uncridejouissancemontadanssa
gorge,étoufféparlapassiondeleurbaiser.Aucunedesesaventures
précédentesnel'avaitpréparéeàlaplénitudequ'elleéprouvaitàfaire
l'amouravecMarco.
Ressentait-illamêmechose?Entoutcas,sonrenoncementà
combattrel'attirancequ'ilsavaientl'unpourl'autreétaitunpasdansla
bonnedirection.
Leurbaisersefitplustendre,moinsfougueux.QuandMarcolui
caressalescheveux,ellesesentitsoudainaimée,protégée.Puisilposa
sonfrontcontrelesien,lespaupièrescloses,uneexpressionapaiséesur
lestraits.Ilétaitsibeau!
Ellel'aimaitplusqu'aucunmotn'auraitpuledire.
Ill'embrassasurlefront.
—Merci,murmura-t-ellesimplement.C'étaitmerveilleux.
—Plusquemerveilleux,Aly,renchérit-ilendéposantunpetitbaiser
sursonoreille.
Ellesourit.
—Tucroisquelesautresontremarquénotreabsence?
—Jel'espère.Celaencalmerapeut-êtrecertains.
—Qu'est-cequeçaveutdire?interrogea-t-elleavecunpetitrire.
—Justequ'ilssoupçonnentcequej'ailachancedesavoiravec
certitude:tuesincroyable!Allez,rentrons,jemeursdefaim.
Letempsd'undernierbaiser,etilluiprenaitlamainpourl'entraîner
verslerivage.
Desavie,Alyssanes'étaitjamaissentieaussicomblée.Elleétaitsi
heureusequeleschosessoientredevenuessimplesetnormalesentre
eux.
Ilatteignitleursservietteslepremieretluilançasontee-shirt.
—Tuveuxbienlemettre?Ellefronçalessourcils.
—Jesuistrempée.
Illadévisagea,l'airtrèscontentdelui.Sonexpressionétaitsexyen
diable-mêmes'ilétaithorsdequestionqu'elleleluidise,biensûr.
—J'aibesoind'untrucdanslavoiture,annonça-t-ilàbrûle-pourpoint.
Jerevienstoutdesuite.
Ill'embrassasurlajoue.Cesimplefrôlementdeseslèvressursapeau
embrasaledésirquicouvaittoujoursenelle.
Lecœurgonflédejoie,ellesecouasaserviette,espérantquelesoleil
suffiraitàexpliquerlarougeursoudainesursesjoues.Puiselles'essuya
rapidementavantd'enfilerletee-shirtpar-dessussonmaillotmouillé.
Àsonretour,Marcoluidonnaunelégèrebourradedansl'épaule,un
sourirenarquoisauxlèvres.
—C'estmieux?demanda-t-elleenbaissantlesyeuxsursontee-shirt.
—Entoutcas,beaucoupplussûrpourmoi,répondit-ilavecunclin
d'œil.
Ilarboraitlesourirequ'elleaimaittant.CeluiduMarcod'autrefois.
Elleluitenditlamain.
—Viens,allonsmanger!
Deboutderrièrelebar,Marcoavaitl'impressiond'évoluersurdes
montagnesrusses.S'êtreabandonnéàsondésirpourAlyssal'avait
transportéauparadis.Elleétaitpassionnéeetsincère,généreuseet
joueuse.Totalementouverteàlavieetàl'expérience,prêteàtoutfaireet
toutessayer.Soncontactétaitàlafoisvivifiantetréconfortant.Etsileur
étreintedanslelacs'étaitrévéléeaussiexplosive,iln'osaitimaginerce
queceseraitdanssonlit.
Pourtant,saconsciencenecessaitdeluirappelerquecettescène
n'auraitjamaisdûavoirlieu.Bonsang,ils'étaitcomportécommeun
adolescentincapabledecontrôlersespulsions!Ilétaithorsdequestion
qu'unetelleerreursereproduise,décréta-t-il.Mêmesileregarddontle
couvaitAlyssadepuisqu'ilsétaientsortisdulacneluifacilitaitpasles
choses.Ilétaittellementexplicitequetoutlemondeautourd'eux
semblaitl'avoirremarqué.
Àlafindelajournée,Marcos'étaitraisonné,etl'idéederenoncerà
l'euphoriequ'ilavaitéprouvéeentenantAlyssadanssesbraslerendait
encoreplusmorosequed'habitude.Ilsrentrèrentdutravailense
suivant,maisaulieudesegarerderrièreelleenarrivantàlamaison,il
poursuivitsaroute.Ilignoraitceàquoielles'attendaitaujuste,mais
sûrementpasàcettedérobade.Elledevaitêtreàlafoisdéçueetfurieuse
contrelui,songea-t-il,lecœurserré.Encédantàsespulsions,ilavait
peut-êtremisuntermeàleurrelation.
Marcoroulasansbutprécis,recherchantjusteunpeud'oublidansla
vitesse.Ilavaitbeaul'analyserdanstouslessens,lasituationlui
paraissaitsansissue.Malgrélaprofondeurdesliensquil'unissaientà
elleetl'attiranceincroyablequilespoussaitl'unversl'autre,iln'avait
pasledroitdes'engagersentimentalementavecAlyssa.Pasledroitde
faireporteràquelqu'und'aussiinnocentetconfiantlepoidsdesa
dépression,desonméprisdelui-mêmeetdel'enferqu'étaitdevenuesa
vie.
C'estalorsqu'uneidéeinouïeletraversa:pourquoidevrait-ilmontrer
cetaspectdeluiàAlyssa?
Souslechocdecetterévélation,ils'arrêtasurlebas-côtéetdescendit
devoiture.Perduaumilieudenullepart,ilmarchadelongenlargedans
lefaisceaudespharesdelaMustang.Peut-êtrepouvait-iloffriràAlyssa
l'imageduMarcoqu'ellevoulait,celuid'avant?
Rienneleforçaitàluirévélercequis'étaitpasséenAfghanistanniles
conséquencesdestructricesquecelaavaiteusurlui.Iln'étaitpasobligé
departagerladéception,lapeurnilesentimentd'échecquicoulaient
danssesveines.IlluisuffiraitdesecomportercommeleMarco
d'aujourd'huiaulac:unMarcodécontracté,affableetaffectueux.Cela
luidemanderaitd'autantmoinsd'effortsqu'elleluidonnaitenviede
donnerlemeilleurdelui-même,d'êtreparfait,pourelle.Aprèstout,ses
cauchemarsnes'étaient-ilspascalmésdepuisl'arrivéed'Alyssa?S'il
avaitretrouvélesommeilensipeudetemps,peut-êtresesautres
symptômesfiniraient-ilségalementpardisparaître?Danscecas,il
n'auraitmêmeplusàjouerlacomédie.
LapenséedeBradyetdesonéventuelleréactionluitraversa
vaguementl'esprit,maistoutàsonsoulagementetsonoptimisme,illa
repoussaaussitôt.
Letempsderemonterdanslavoitureetdedémarrer,etilrepartaiten
trombeendirectiondesamaison.Àprésentqu'ilavaittrouvéune
solutionpours'abandonnerauréconfortetauplaisirdel'amour
d'Alyssa,ilrefusaitdepasseruneminutedeplusséparéd'elle.La
trentainedekilomètresqu'ilavaitparcouruesanss'enrendrecompteà
l'allerluiparutinterminable.Enfin,ilsegaradevantlamaison,monta
lesmarchesquatreàquatreetouvritlaporte.
Lamaisonétaitplongéedanslesilence.Riendetrèsétonnant,àdeux
heuresdumatin,maiscelan'atténuapassadéception.Ilmontadanssa
chambre-peut-êtrebientôtleurchambre-,hésitantàlaréveiller.
Quandavait-ilressentipourladernièrefoisunetelleimpatience?
Alyssadormaitsurleventre,latêtetournéesurlecôté.Ilôtaquelques
mèchessoyeusesquiluitombaientsurlevisage,maisellenebougeapas.
Alors,ilrepensaauxcernesbleutésqu'ilavaitremarquéssoussesyeux.
Uneboufféedeculpabilitélesubmergea.Elleavaiteuunesemaine
trèschargéeetprofitaitenfind'unsommeilbienmérité.Quelquesoit
sondésirpourelle,iln'avaitpasledroitdelaréveiller.
L'alarmedesonportableallaitbientôtsonner,iln'avaitplusque
quelquesheuresàattendre.
Fortdecettedécision,ilpritunedouche,sechangea,etpréparasonlit
surlefuton.Maisilétaitbientropexcitépourespérers'assoupir.
Commeilseservaitunverred'eaudanslacuisine,ils'aperçutquele
répondeurclignotait.Ilenfonçalatouchepourécouterlemessage.
Brady.Lemessageétaitquasimentinaudible.Marcolevalesyeuxau
ciel.Bonsang,pourquoisonamil'appelait-iljusteàcemomentprécis?
Commesi,àdesmilliersdekilomètresdelà,ilavaitsenticequise
passaitettenait,enquelquesmotsindéchiffrables,àmarquerson
désaccord.Marcoprituneinspirationprofonde,etdécidadenepasse
laisserdéstabiliser.S'ils'yprenaitbien,ilseraitpeut-êtrecapablede
prouveràBradyqu'ilétaitdigned'Alyssa.Qu'onpouvaitluifaire
confiance.
Ilsentitsesentraillessenoueràlaperspectived'aborderlesujetavec
sonmeilleurami,maissecontentadefinirsonverred'eauenrefusant
des'appesantirpluslongtempssursonsentimentd'angoisse.
Finalement,épuisé,ilregagnalefuton,oùiltournaetseretournaen
toussenssansparveniràfermerl'œil.Sonbrasluifaisaitunmalde
chien.Bonsang!
Enfin,lesommeileutraisondelui,etilsombradansl'inconscience...
pourseretrouveraussitôtaucœurdesonenferpersonnel.L'endroit
étaittypique:unemaisoncarrée,avecquatremursenpisé,unecour
extérieure,etaucentre,unesortedepatiooùs'affairaientlesfemmes.
L'aspecttraditionneldeslieuxrendaitlesévénementsàvenirplus
prévisiblesencore.
Quelquechosedansl'aspectdelacourletroubla,maisilmitcelasurle
comptedelanervosité.Sesinformationsétaientsûres.Vérifiéeset
revérifiées.Illeuravaitfalludesmoisdetravailpourenarriverlà,mais
ilsneregretteraientpasleurpeineunefoisWentworthderetourparmi
eux.Lesmissionssouscouvertureétaientterriblementpérilleuses,et
Wentworthétaitrestéunjourdetrop.Leurunitédevaitarrangerça.
Sonmalaises'accrutencoresansqu'ilpuisseendéterminerlasource.
Sansdouteuneconséquencedel'affluxd'adrénalinedanssonsang.Ou
laperspectivedecequiallaitsuivre.Ouencorelachaleuraccablante.
Lesdouzehommesdesonunitéavancèrentenfileindienne.Brady
étaitjustederrièrelui.Ilspassèrentlacrête,s'abritèrentderrièreles
broussailles,dansunfossé.Aucunerésistance.
Marcosedébattitengémissant.
—Chut!Toutvabien.Jesuislà...
Ilfronçalessourcils.Alyssa?Alyssaétait...là?Ilscrutalesalentours
àtraverslesbuissons.Seigneur,non!Ellenepouvaitpasêtreici.
—Alyssa!hurla-t-il.
S'ilcontinuaitàl'appeler,ilsallaientl'entendre,maisilneparvenait
pasàs'enempêcher.S'ilarrivaitquelquechoseàAlyssa...
—Jesuislà,Marco.Toutvabien.
Ilsentitlacaressefraîchedesamainsursonfront.
Ils'agita,troubléetinquietdepercevoirsaprésence,maisheureux
malgréluidelasentirsiproche.Commeunhommeassoiffédevantune
sourcefraîche.
Puislamaison,lesbroussailles,lefossédisparurent,etiln'yeutplus
queladoucecaressesursescheveux.Quis'effaçaàsontour.
Marcon'avaitaucuneenviedeseréveiller.Quand,enfin,ils'était
assoupi,lesommeilavaitétésibonqu'ilvoulaitenprofiterau
maximum.Ilsetournasurlecôté,etperçutunedélicieusechaleurqui
accentuaencoresondésirderesterendormi.Sesdoigtsreconnurentle
contactsoyeuxdelapeau,etilsourit.Oh,oui!Cegenrederêveétait
tellementmieux...
Quelquechoseluichatouillalenez.Ilvouluts'endébarrasser,maisil
neparvenaitpasàbougersamain.Quesepassait-il?
Ilsoulevalespaupières,etpendantunlongmoment,futincapablede
déterminerquisetrouvaitprèsdelui.Delongscheveuxbrunsglissèrent
sursontorseetsurl'unedesesmains.L'autreétait...
—Alyssa?Illasecoua.
—Aly?Aly!
Alyssaseredressad'unbondetcilla.Sescheveuxluiretombèrentsur
levisage;ellelesrepoussavivementenarrière.Commentdiableallait-
ellejustifiersaprésenceici?
EllevitlesémotionssesuccédersurlestraitsdeMarco,troprapides
pourqu'elleaitletempsdelesidentifier.
—Qu'est-cequetuficheslà?interrogea-t-ild'untontranchant.
Elleouvritlabouche,puislareferma,incapabledetrouverune
explicationcrédible,outrecellequ'ellenepouvaitpasprendrelerisque
deluidonner.
—Euh...bredouilla-t-elleenbaissantlesyeuxpouréviterlebleu
glacialdesonregard.J'aijuste...
Commeelleluilâchaitlamainpours'éloigner,Marcolaretintparle
poignet.
—Non,tunepartiraspasavantdem'avoirditpourquelleraisontu...
Quoi,d'ailleurs?Dormaisparterre...avecmoi?ajouta-t-ilen
trébuchantsurlesderniersmots.
—Je...jenesaispas.Iln'yapasdequoienfaireundrame,déclara-t-
elleavecunsourireaffecté.
Marcoplissalesyeux.
—Undrameàquelsujet?interrogea-t-ilenl'examinantcommes'il
espéraitlirelaréponsesursonvisage.
Alyssaregardaailleurstoutenétendantsesjambes.Elles'était
assoupieentailleuretsachevilledroiteétaittoutengourdie.Combiende
tempsétait-ellerestéeassiseainsi?Ellen'enavaitaucuneidée.Bon
sang,Aly,tulesavaispourtantqu'ilnefallaitpast'endormir!
Marcopressal'indexsurlamarquerougeauniveaudesacheville.Elle
tressaillitensentantlesfourmisseréveiller.
—Pourquoias-tu...?
Elleluijetauncoupd'œilfurtif.Illadévisageaitavecuneexpression
oùlafureurledisputaitaumépris.Peut-êtren'avait-ellepaslabonne
réaction?Elleferaitmieuxdesemontrersincèreetd'entamerenfinla
discussionqu'ellesouhaitaitavoiravecluidepuisplusieursjours.
—Écoute,Marco,toutvabien.
—C'estcequetudisaisdansmonrêve.Tun'aspasledroit!
s'exclama-t-ilsoudainenselevantdufutonpourlatoiser.
Alyssasesentitblêmir;elleavaitl'impressionquesatêtesevidait.
JamaisMarconel'avaitregardéeainsidepuisqu'elleleconnaissait.
Commes'ilnesupportaitpassavue.S'appuyantsurlefuton,elletenta
desemettredeboutàsontour,sanssuccès.
—Marco...
—Non.Cen'estpasparcequejet'aiproposédet'installerunmoment
chezmoiquecelatedonneledroitdeviolermonintimité.
—Cen'estpas...
—Tumedisquetuneveuxpasm'envahir,maistuprofiteslâchement
demonsommeil!s'indigna-t-il,horsdelui.
Ilarpentaitlapièced'unpasnerveuxenmarmonnantentresesdents.
—Direquependanttoutcetemps,jecroyais,jecroyais...
Ilsecoualatête.
—Quelcrétinjefais!Jenesuismêmepascapablede...
—Jesuisdésolée,Marco.Jen'avaispasl'intentionde...
—Tun'asjamaisl'intentiondequoiquecesoit,pasvrai?Tule
contentesdefairecedonttuasenviesansjamaispenseraux
conséquences.
Cettefois,elleréussitàselever,etcroisalesbras,commepourse
protégerdesavoixglacialeetaccusatrice.
—Dequoiparles-tu?
—Detanouvelletenuedel'autrejour.Àtonavis,queleffetelleaeu
surleshommesautourdetoi?EtÉric,qu'a-t-ilpenséquandtuluias
donnétonnumérodetéléphoneetquetul'asenlacéaprèsavoirpasséla
journéeàt'exhiberenbikinidevantlui?
—Quoi?!
Alyssaenrestasansvoix.ElleavaiteffectivementserréÉriccontreelle
enluidisantaurevoiraprèslebarbecue,maisils'agissaitd'unsigne
d'amitié,riendeplus.Leseulqu'elleavaitenvied'étreindreàce
moment-là,c'étaitMarco.Sepouvait-ilqu'ilpensedetelleshorreursà
sonproposaprèscequ'ilsavaientpartagédanslelac?Soudain,elle
sentitlanausées'emparerd'elle.
—Tunepeuxpastecontenterdet'occuperdetoi,n'est-cepas?reprit
Marco,lamâchoireserrée.
Ildésignalefuton.
—Çaduredepuiscombiendetemps?Elledéglutit,ungoûtamerdans
labouche.
—Cen'estpasimportant.
—Çal'estpourmoi.
—Jevoulaisjustet'aider,tenta-t-elled'expliquerd'unevoixbrisée.
Illâchaunriresec.
—Toi,tuvoulaism'aider?Alorsquetuastoujourseubesoindes
autrespourtesoutenir.Bonsang,Alyssa,tuestellementfaiblequ'il
faudraitpresqueunprofessionnelpourteprendreencharge!
Ellereculad'unpas,dedeux.Loindelui.Loindelaviolencedeses
parolesetdesdébrisdesonproprecœur.
—Arrête,Marco,lesupplia-t-elle,lagorgenouée.Cen'estpastoi.
—Ahoui?Parcequetumeconnais,peut-être?Alyssasecoualatête,
lesjouesruisselantesdelarmes.Choquéeetanéantie,elleétaitincapable
deproférerunmot.Alors,elleregardaMarcounedernièrefois,et
tournalestalons.
—Hé,Aly.Attends...!
11S'efforçantdemettreunécranentreelleetsadouleur,Alyssase
dirigeadroitverslasalledebains,rassemblasesaffairesetlesporta
jusqu'àsonlit.Non,corrigea-t-elle,passonlit,celuideMarco.Ilétait
horsdequestionqu'elleresteiciuneminutedeplus.Enpilote
automatique,elleattrapasavalise,pritlepremiershortquiluitomba
souslamainetl'enfilasansmêmeprendreletempsdechangerdetee-
shirt.
Ellesursautaenentendantclaquerlaported'entrée.
Unvrombissementdemoteurs'éleva.Betty...Elleentenditlespneus
crissersurlegravierpuissurlemacadamquandMarcoviraàtoute
allureàl'angledelarue.
Unsanglotmontadanssagorge.Quevenait-ildesepasser?
Elletombeàgenouxdevantsavalise,surlapiledevêtements.Ellese
doutaitquelasituationseraitembarrassantesiMarcolasurprenaità
veillersurluilanuit,maisjamaisellen'auraitimaginéuneréactionaussi
cruelle.Sarage,lesmotsterriblesqu'ilavaitprononcés...Finalement,
VanetÉricdevaientavoirraison:peut-êtrequ'elleneleconnaissait
plus.
Àcetteidée,ellesentitsoncœurmeurtriseserrer.Ellenecomprenait
paspourquoiils'étaitmontréaussibrutal,surtoutaprèscequis'était
passéentreeuxlaveille,maisautréfondsd'elle-même,ellen'arrivaitpas
àcroirequel'hommequil'avaitrabaisséeétaitlevraiMarco.
Cequi,aufond,n'étaitpasimportantpuisquec'étaitceluiqu'ilvoulait
luimontrer.
Alyssaessuyaseslarmesetrangealerestedesesaffairesdanssa
valise,plaçantintentionnellementaufondl'oursenpeluchequeMarco
luiavaitoffertdesannéesplustôt.Biendécidéeàlaisserleslieuxcomme
ellelesavaittrouvés,ellefillelitetportasesbagagesdansl'entrée.
Ellesortitlaclédelamaisondesonsacetlajetasurlefuton,avantde
claquerlaportederrièreelle.Unefoissesaffairesdanslecoffredesa
voiture,elleeutpresquel'impressionquelasemaineécouléen'avait
jamaisexisté.
Enfin,pastoutàfait,maiscelafaisaitmoinsmaldelecroire...
L'habitacledelaCorollaavaitconservélachaleurdelaveille.Elle
ouvritlesvitrespourlaisserpénétrerunpeud'airfrais.L'idéed'être
obligéedecroiserMarcoauWhiskey'sdansdeuxheures-ilsétaienttous
lesdeuxaupremierservice-lafitgrimacer.
Ellenesesentaitpasdetailleàl'affronter.Pasencore.Elleavait
besoind'aumoinsunjourpourseressaisir.Enquelquescoupsdefil,
elletrouvaquelqu'unpouréchangersonserviceavecelle,etcepetit
succèsluiapparutcommeuneénormevictoiredansledésastredecette
matinée.
Elledécidad'utilisercetaprès-mididelibertépourchercherun
appartement-sansenéprouverdejoieparticulière,commecelaaurait
étélecasdansd'autresconditions.
Ellepritsansréfléchirladirectiondel'hôteloùelleavaitpassésa
premièrenuitàFrederick.Avantdeserendrecompte,unefoissurle
parking,quec'étaitunemauvaiseidée.Ellen'avaitaucuneenviedevoir
Marcodébarquericipourtenterdelaconvaincrederevenirchezlui
parcequ'ilavaitunesubitecrisedeconscience.S'illefaisait,ceserait
uniquementpardevoirenversBrady.Or,ellenesesentaitpascapable
decachersadouleuraprèslascènequ'ilsvenaientdevivre.
Elleeffectuadoncundemi-tour,etattenditquelefeupasseauvert
avantdesedirigerversunhôtelqui,d'aprèssessouvenirs,étaitl'undes
moinschersducoin.Cen'étaitpasparcequ'ellegagnaitsaviedésormais
qu'elledevaitdépensersanscompter.
Malgrél'heurematinale,elleputs'installerdanssachambresans
attendre.Elledéposasesbagagesaupieddulitetselaissatombersurle
matelas.Allongéesurledos,brasécartés,ellecontemplaleplafonden
crépi,uneatrocesensationdevideaucreuxdelapoitrine,tandisqueses
penséestournaientetretournaientdanssatête,deplusenplus
confuses.
Ressaisis-toi,Aly.Tuasdeschosesàfaire.Tudoischercherun
appartement.Allez!
Seforçantàserelever,elledescenditacheterlejournallocal.La
rubrique«Location»n'occupaitquedeuxpages,maisAlyssan'étaitpas
difficileetn'avaitpasbesoind'unpalace,justed'unendroitpropreet
abordable.Aprèsavoirentourélesannoncessusceptiblesderépondreà
sesexigences,ellecommençaàtéléphoner.À11heures,elleavaitobtenu
deuxrendez-vous,etlaperspectivederésoudrebientôtsonproblèmede
logementrenditsapeineunpeuplussupportable.
S'iln'étaitpastropcher,lepremierappartementétaitloinderépondre
àsescritèresdepropreté.Lacuvettedestoilettesbougeaitetsemblaitne
pasavoirétédécrasséedepuisdesannées,lacuisinen'étaitpasen
meilleurétat,avecunfourinnommableetunminusculeréfrigérateur
quisentaitl'aigre,etlesmursarboraientdegrandestracescarréeset
rectangulairesprouvantqu'ilsn'avaientpasétérepeintsdepuisledépart
desancienslocataires.Quandàlamoquette,elleprésentaitçàetlàde
grandesauréolesdouteuses.Horsdequestionqu'elles'installedansun
teltaudis.
Dansl'espoirquesonprochainrendez-vousseraitplusfructueux,elle
sedirigeaitversledeuxièmeappartementquandellereçutuncoupdefil
l'informantquecelui-civenaitdêtreloué.
Elleavaitdumalàretenirseslarmesquandellearrivaautravail.Elle
parcourutleparkingdesyeuxetydécouvritBetty.Normal,puisque
Marcoétaitencorelà.Maisilpartiraitbientôt,etavecunpeudechance,
ellen'auraitpasàlecroiser.Ensuite,ilneluirestaitplusqu'àespérer
qu'ilyauraitassezdemondepourl'empêcherdepenserjusqu'aupetit
matin.
Surl'unetl'autrepoint,ellenefutpasdéçue.Al'heuredel'ouverture,
JamesonavaitremplacéMarcoderrièrelebar,oùilaccueillitles
premiersclientsquipiétinaientdéjàd'impatiencesurlepasdelaporte.
Alyssasemitaussitôtautravail,etpritsoindenepass'accorderune
secondepourpenserdetoutelasoirée,seproposantpouraiderle
barmanoulesserveusesdèsqu'elleavaituninstantdelibre.Quandles
musicienscommencèrentàrangerleursinstruments,elleavaitla
migraineetledosencompote,maiselleavaittenubon.Dans
l'immédiat,c'étaittoutcequicomptait.
Aprèsavoirremisdel'ordredanslasalle,ellegagnalacuisine.
—Sitoutlemondeestd'accord,jem'occupedesloges,annonça-t-elle
ens'appuyantsurunedeslonguestablesenInox.
Quelquesbilletsenpluspourpayersanoted'hôtelneseraientpas
superflus.Éric,quividaitunepoêle,levalatêteverselle.
—Touteseule?
—Oui.
Lessourcilsfroncés,ilposasapoêleets'approchad'elle.
—Tun'aspasl'airenforme,fit-ilobserver.
—Merci,répondit-elled'unairfaussementvexé.
—Cen'estpascequejevoulaisdire.
Devantsaminecontrite,elleluidonnaunebourradeamicaledans
l'épaule.
—Jesais,s'excusa-t-elleensouriant.Disonsquej'aieuunemauvaise
journée.
Illadévisageaunlongmoment.
—Tuveuxenparler?
S'ilsavaitàquelpoint!Hélas,ellen'avaitpersonneàquiseconfier.Et
nevoulaits'épancherauprèsdelui,decraintedeluidonnerdefaux
espoirs.Elleluisourit.
—Jenepréfèrepas.Merciquandmême.
—Commetuveux,concéda-t-ilenhaussantlesépaules.Pourlesloges,
tun'asqu'àcommencer,jepasseraivoirunpeuplustardsituasbesoin
d'aide.Çateva?
—Trèsbien.
Éricluiapportalechariot,etelles'yagrippaplusqu'ellenelepoussa
poursedirigerverslesloges.
Legroupeétaittoujoursoccupéàrangerquandellearriva.Elle
attenditàl'extérieurqu'ilsterminent.
—Bonnenuit,lançalederniermusicienenpassantdevantelle,unétui
noiràlamain.
Elleluirenditsonsalutetentradanslasalle.Mettrelesrestesde
nourrituresurlechariot.Nettoyerlacuisine.Viderleréfrigérateur.Jeter
lespoubelles.Laverlestoilettes...
Ériclarejoignitcommepromisunpeuplustard.
—Disdonc,tubossesvite!s'exclama-t-ilenjetantuncoupd'œil
autourdelui.Ilrestequelquechoseàfaire?
—Cenétaitpastrèssalecesoir.Maistupeuxallerjeterlespoubelles
etrapporterlechariotdanslacuisine.Jen'aipaspassél'aspirateur,non
plus.
—Jem'enoccupe,décréta-t-ilenluisaisissantgentimentlementon.
Rentrecheztoi.Tuasl'airépuisée.
Ellefitunpasenarrièretoutenlegratifiantd'unsourirequi,
l'espérait-elle,permettraitdemieuxfairepassercemouvementderejet.
—D'accord.
Aumomentoùellepoussaitlaporte,ilappela:
—Alyssa?
Elleleregardapar-dessussonépaule.
—Oui?
Ellevitdifférentesémotionssesuccédersursonvisage.Finalement,il
demanda:
—Personnenet'a...faitmal?
Lesjouesenfeu,ellesemorditlalèvrepournepashurler.Elle
connaissaitl'opiniond'ÉricàproposdeMarco,etavaitnotésans
surprisesacontrariété-etcelledesautres-quandilavaitcomprisqu'ily
avaitquelquechoseentreeux.
—Non,net'inquiètepas.
Ilhochalatêtesansconviction.
Telunautomate,Alyssapointa,pritsonsacdanslevestiaireetsortit
dansl'airmoitedelanuit.ElleselaissatombersurlesiègedesaCorolla
etquittaleparking.
Ellenesavaitpasoùaller.RetournerchezMarcoétaithorsde
question,etregagnersachambred'hôtelladémoralisait.Alors,ellese
contentaderouler.D'occupersonespritenregardantlaroutepourne
plussentirladouleurquiluibroyaitlapoitrineaupointdeluicouperle
souffle.
Elleessuyaitseslarmesaufuretàmesurequ'ellescoulaientsurses
jouesetrefoulaitlessanglotsquiluinouaientlagorge.
Etsoudain,cefuttrop.
Unesortederâles'échappadeseslèvres,etelleduts'arrêtersurle
bas-côtépourlaisserjaillirlechagrinquilafaisaitsuffoquer.Des
minutes,desheurespeut-êtres'écoulèrentavantqueseslarmesse
tarissent,lalaissantsansforce,lespaupièresrougesetgonflées,unvide
atrocedanslecœur.
Jamaisellen'avaitéprouvéunesolitudeaussiterrible.Commesile
mondeentiern'étaitplusquedésolation.
Alyssas'essuyalevisage.S'effondrercommeellevenaitdelefairene
servaitàrien.Elleseredressasursonsiègeetregardaautourd'elle,
retenantsonsouffleaumomentoùelleréalisaoùellesetrouvait:àdeux
pâtésdemaisondechezsonpère.
Sansréfléchir,elletraversalequartierdesonenfanceetsegaradevant
lavieillebâtissesombreetdélabrée.Lamaisonoùelleavaitgrandi.
Mêmecetermeétaiterroné,songea-t-elle.Ils'agissaitplutôtdel'endroit
oùelleavaitvécuheureusejusqu'àsesdouzeans,ou,pourêtreplus
précise,troissemainesaprèssesdouzeans,quandsamèreétaitmorte.
Sielleavaitpenséalorsqueleschosesnepourraientjamaisêtrepires,
elles'étaittrompée.Car,parlasuite,sonpèreétaitdevenu
méconnaissable.Bradyavaitfaitdesonmieuxpourlamettreàl'abrides
gifles,desbouteillesquivolaient,desobscénitésetduvomidansla
cuisine.Pourlui,toutavaitétébienpire.Decinqanssonaînéetsurle
pointdeterminersesétudessecondaires,ilavaitendosséledoublerôle
depèreetdemère.
Jamaisilnesortaitsansl'emmeneraveclui,cequiexpliquait
pourquoielleavaitpassétantdetempschezMarco.Aprèslelycée,les
deuxgarçonsavaientrenoncéàleurrêvepourresterauprèsd'elle,
estimantqu'elleétaittropjeunepourhabiterseule.Ilsavaientlouéun
appartementpoureuxtroisetavaientsuividescoursàlafacducoinen
attendantqu'elleterminesesétudes.
BradyetMarcoétaientseshéros,ausenslittéralduterme.
Ellefrissonnaenregardantlabâtisseplongéedanslapénombre.
Sonpèreétait-iltoujourslemême?
Sonpick-upétaitgarédanslapetitecontre-alléededevant,uneroue
dansl'herbe.
Crois-moi,personnenerentredelaguerreindemne.
LesparolesdeVanluirevinrentenmémoire.Laguerre,poursonpère,
c'avaitétélamortdesafemme,etilnes'enétaitjamaisremis.Enétait-il
demêmepourMarco?
Unebouleluinoualagorge.Oui,elles'étaitvraimentmontréenaïve.
Dumoins,concernantMarcoVieri.Iln'étaitplusl'hommequ'elleavait
connuautrefois.Pourtant,tandisqu'elleprenaitconsciencedeson
erreuretcomprenaitàquelpointelleignoraittoutdunouveauMarco,
uneautreévidences'imposaàelle:ellel'aimaittoujoursautant.Ou
plutôt,ellel'aimaitd'unamourencoreplusprofond,plussincère,plus
réel.
C'étaitluiquin'acceptaitpasd'avoirchangé.Lamanièredontilavait
réagicematinleprouvait.
Or,tantqu'ilenseraitainsi,leschosesnepourraientpasévoluer,et
elleresteraittotalementimpuissante.
Deslarmesbrûlantesluimontèrentauxyeux.Riendecequ'elleavait
pudireoufairen'avaitaidésonpère.Soncœurseserra
douloureusementàl'idéequ'ilenseraitpeut-êtredemêmeavecMarco.
Marcopensaitavoirvéculepire.Ildécouvritqu'iln'enétaitrien.De
toutesavie,ilnes'étaitjamaissentiaussimal.
Ils'étaitpresqueécouléunesemainedepuisqu'ils'étaitconduit
commeledernierdesidiots.Etilétaittoujourstirailléentresonenviede
supplieràgenouxAlyssadeluipardonneretsacertitudequelasituation
avaitprislameilleuretournurepossible.Parcequ'ilfallaitvraimentqu'il
soitstupidepouravoirpenséquequelquechoseétaitpossibleentreeux
etqu'ilseraitcapabledelaprotégerdelui-même.Elleavaitcomprisce
qu'ilétaitdevenudèsledébut.Àcetteidée,ilsentitsoncœurse
déchirer.
Ledépartd'Alyssaluiavaitfaitéprouverlavraiesignificationdumot
solitude.AuWhiskey's,elleneluiparlaitquelorsqueletravaill'exigeait.
Elleévitaitsonregard,etquandparhasard,ellelecroisait,sesyeux
devenaientinexpressifs,commes'ilétaittransparent.Sanselle,la
maisonressemblaitàunmausolée.Etsesnuitsétaientdenouveau
peupléesdecauchemars.
Bonsang!
Ils'étaitsentitellementhumiliéendécouvrantque,nonseulementelle
étaitaucourantpoursescauchemarsmaisqu'enoutre,ellesacrifiaitson
proprebien-êtreausien.Dejourenjour,ilvoyaitlescernesd'Alyssase
creuser,maisàaucunmoment,ilnes'étaitdoutéquec'étaitgrâceàelle
quesesnuitsétaientredevenuespaisibles.Elleseuleétaitàl'originede
cemiracle.Ill'avaitcomprisdimanchematintandisqu'illuihurlaitles
pireshorreursqu'ilaitjamaisproférées.Depuis,ilessayaitdefairefaceà
cetteréalité.
Illuttaitpourretrouverprécisémentcequ'ilavaitdit,cematin-là.Ilse
rappelaitlateneurgénéraledesespropos,biensûr,maisilétaitfurieux
etconsternéquesesmotsaientdépassésapensée.Sonobjectifétait
d'exorciserladouleuretdedesserrer1'étauquiluibroyaitlapoitrine;il
n'avaitpassongéuninstantàlaportéedesesparoles.
Ill'avaitaccuséedenejamaispenserauxconséquencesdesesactes.
D'avoircherchéàséduireÉric,alorsqu'ilsavaitbienquec'étaitfaux.
Quoid'autre?Ilavaitétéméprisant,s'étaitraillédesasoi-disant
faiblesse.
Bonsang!Cetteaccusationn'étaitpasseulementinjuste,elle
ressemblaitégalementaugenredepiqueperversequeluienvoyaitson
père.Seigneur!LuiquiavaittoujoursmépriséJosephScottpourcequ'il
faisaitsubiràsesenfants,voilàqu'ilseconduisaitcommelui!
Loind'êtrefaibleetfragile,Alyssaétaitl'unedespersonneslesplus
fortesqu'ilaitjamaisrencontrées.Ilavaitvécul'enferpendantàpeine
unanetsesentaitdéjàsurlepointdecraquer,alorsqu'elleavait
traversédesannéesdurantunenferbienpireencore,auprèsdeceluiqui
auraitdûl'aimeretlaprotéger.Elleenétaitsortierenforcéeetmeilleure.
Ellen'avaitpaslaissélaviolencedesonpèrelabrisernil'aigrir.Une
altitudesurlaquelleildevraitprendreexemple!
Maislepire,songea-t-il,c'étaitqu'ilavaitgâchéleuramitié.Une
amitiéprofondeetsincèrequiavaitcommencéquandelleavaitdouze
ans.AvecBrady,elleétaitlapersonnequ'ilconnaissaitdepuisleplus
longtemps,àl'exceptiondesaproprefamille.L'avoirperdueledéchirait.
Or,elleaussiensouffrait,illevoyait.Elleavaitlesyeuxcernés,leteint
pâle.Ellenesejoignaitplusjamaisàeuxdanslasallederepos-à
l'étonnementetauregretdetous.Savoixétaitatone,sessourires,
timides,sesrires,plusquerares.Parsafaute,elleétaitredevenue
l'adolescenterenferméed'autrefois-cequidonnaitàpenserquelui-
mêmesuivaitlestraces,amèresetdésespérées,dupèred'Alyssa.
Enprendreconscienceluidonnalecoupdefouetdontilavaitbesoin.
Ilnevoulaitpasdevenircethomme-là.PaspourAlyssa.Nipourlui-
même.
Nipourlestroishommesquiétaientmortsparcequequelquechose
avaitmaltourné.Celafaisaitprèsd'unanqu'ils'apitoyaitsurlui-même
ets'enfermaitdanslepassé,maismaintenant,c'étaitterminé.Ilétait
tempsdevivreetdeseracheter.
L'ennui,c'estqu'ilignoraitcomments'yprendre.Ildevaitpourtant
trouverunesolutions'ilvoulaitquel'imaged'Alyssa,etdesonvisage
défaittandisqu'ils'enprenaitàelle,cessedelehanternuitetjour.
Levendredisoir,lasalleduWhiskey'sétaitparticulièrementbruyante
etagitée.Trèspopulaire,legroupequiseproduisaitavaitété
programmépourdeuxsoirs.Marcoavaitbeauaimerleurmusique,un
mixdebluesetderockquienflammaitlessalles,aujourd'hui,ilaurait
préféréqueleurprésenceattiremoinsdemonde,cequiauraitaccruses
chancesdetrouverunmomentpourparleràAlyssa.
Dèsquelesapplaudissementssuivantledernierrappelseturent,ilse
tournaversJameson.
—J'auraisbesoinquetumerendesungrandservice,vieux.
—Oui?l'encouragealebarmanenreplaçantderrièresonoreilleune
mèchedecheveuxdécolorés.
—J'aiuntructrèsimportantdontjedoism'occupertoutdesuite.Tu
tesensdefairelafermetureseulcesoir?Jeterevaudraiçademain.
Jamesonleconsidéralonguement.
—Sûr.Toutvabien?
—Non,reconnutMarcoens'essuyantlesmains.Maisj'espèrebien
queçavas'arranger.
—Bonnechance,luisouhaitaJamesonencommençantàramasserles
verresvidessurlebar.
Marcoavaitdéjàtournélestalons.Ilréfléchissaitàunestratégiepour
essayerderattraperlasituationavecAlyssa.
Allons,Marco,cen'estpasunequestiondestratégie.Justede
sincérité.
Pourêtresûrdenepaslarater,ils'installasurlecanapéduvestiaire.
Unedemi-heureplustard,desbruitsdevoixluiparvinrentdepuisle
couloir.
—J'aijustebesoinderentrerchezmoi,déclaraitcelled'Alyssa.
—Tuveuxquejeteraccompagne?
MarcofronçalessourcilsenreconnaissantÉric.
—Tucouvespeut-êtrequelquechose.
—Peut-être.Maisçaira,jenesuispasloin.Merciquandmême,
déclaraAlyssaenapparaissantdanslapièce.
ToutsonespritetsessensconcentréssurAlyssa,Marcon'entendit
mêmepaslaréponsed'Éric.Elleportaituntee-shirtblanctropgrand
pourellequ'elleavaitnouéenbasdudos,unjeannoiretdesbaskets.
Elleétaitvraimentcanon.
Maisquandelletournalevisageverslui,ledécouvrantsurlesofa,il
remarquaqu'ellesemblaitépuisée.Ellesedirigeaverssoncasiersanslui
adresserunmot.Marcoseleva.
—Tuvasbien?
—Çava,affirma-t-elled'unevoixatone.
Elleglissasonsacsurl'épauleetrefermalaportemétallique.
—Jesuisdésolé,s'excusa-t-ilenlarejoignant.Alyssaleregarda.Pour
lapremièrefoisdepuisunesemaine.
—Moiaussi,murmura-t-elle,lesyeuxbrillants.Ilposalamainsursa
joue,caressantsescernesbleutésaveclepouce.
—Tunedorspas.
Acetteremarque,ellebaissalesyeuxjusteau-dessousdessiens.Une
larmeuniqueroulasursajoue.
—Toinonplus.
—Alyssa,je...
—Nefaispasça,d'accord?coupa-t-elleenrepoussantsamain.
—Mais...
—Jedoisyaller...Elletraversalevestiaire.
Marcolaregardamarcherverslaporte,puis,aprèsunehésitation,lui
emboîtalepas.Illarattrapasurleparking.
—Attends!
Elleluijetauncoupd'œilpar-dessussonépaulesansralentir.
—Aly,jen'avaispasledroitdetediretoutça.
Alyssaouvritsavoiture.Cen'estqu'unefoisassiseàl'intérieurqu'elle
répondit:
—Eneffet.Maisçanechangerienaufaitquetulepenses,pasvrai?
Surquoi,elleclaqualaportière.
Letempsqu'ilréagisse,elleavaitdémarré.Marcofrappasurlavitreen
l'appelant.Elletournaunbrefinstantlatêteverslui,puispassala
marchearrière.Marcotenditlesmainsverselle.
—Alyssa,attends!Jene...
Elledémarra.Ilregardalalueurdesesfeuxarrières'éloigner,
réfléchissantàtouteallure.Toutenluilepoussaitàlapoursuivre.Mais
pourl'instant-pourelle-,ilpouvaitsemontrerpatient.
Lavéritélefrappaalorsdepleinfouet:ilpouvaitêtrepatientparce
que...durantlasemaine,ilavaitprispeuàpeuunerésolution.Elleétait
l'unedesesplusvieillesamies,laseulepersonnequil'acceptaitde
manièreinconditionnelle,etlafemmequ'ilaimait.Marcopritune
longueinspiration.
Dieuduciel,c'étaitévident:ill'aimait!Ladouleurprovoquéeparson
absencel'enavaitconvaincu.
Quandilavaitrecommencéàsourireetàrireaucoursdecesdernières
semaines,ils'étaitpersuadéqu'ilfaisaitsemblant.Maisilsetrompait.Le
réconfortqueluiavaitapportéAlyssaneselimitaitpasaufaitd'avoir
retrouvéunsommeilpaisible;elleluiavaitégalementoffertunrépit
faceauxviolentsassautsdesoninconscient.
Quandilpensaitàtoutcetempspendantlequelilavaitcherchéune
nouvelleraisond'être,tentédepasserdel'ombreàlalumière...Etil
l'avaittrouvéedanslaseulepersonnequiétaittoujoursrestéeàses
côtés.
Biensûr,celanerendaitpasuneéventuellerelationamoureuseplus
simple.Maisilétaittempsqu'ilseconduisecommeunhommeet
reconnaissecequisepassaitenluiaulieudesecacherderrièreun
12AlyssaquittaleWashingtonConventionCenterunpeuaprèsmidi,ce
quiluilaissaitlargementletempsderentreràFrederickpourprendre
sonserviceauWhiskey's.L'entretiens'étaitonnepeutmieuxdéroulé,et
pourtant,ellesesentaitdévastée.Sielleétaitretenuepourleposte,elle
n'auraitplusaucuneraisonderesteràFrederick-unfaitqu'ellen'était
pasencoreprêteàaccepter.
Cerendez-vousfaisaitsuiteàunappelqu'elleavaitreçumercredi.Sa
surpriseavaitétéd'autantplusfortequ'elleavaitenvoyésonCVpour
l'undesdeuxpostesdecoordinateurévénementielaumoisd'avril,et
n'avaitreçuaucuneréponsedepuis.Or,maintenant,elledécouvrait
qu'ellefaisaitpartiedescinqcandidatssélectionnéspourunentretien.
Biensûr,l'idéed'entamerunecarrièredansunegrandevilleétait
excitante,maiscelacompliquaitégalementbeaucoupleschoses.
Devait-ellecontinueràchercherunappartementalorsqu'ellen'était
pluscertaineàcentpourcentderester?Enmêmetemps,continuerà
vivreàl'hôtelluidonneraitl'impressiond'êtredéjàsurledépart.C'està
peinesielleserenditcomptedutrajetderetourtantlespenséesse
bousculaientdanssonesprit.
Danssachambred'hôtel,elleéchangeasontailleuretseschaussuresà
talonscontreunslimnoir,desbasketset...ellehésitasurletee-shirt.
Aprèsunesemainesansmachineàlaver,elleavaitgrandbesoindefaire
untouràlalaverieautomatique.Leseulhautblancqu'illuirestaitétait
celuidontMarcoavaitsidurementcritiquéledécolleté.
Qu'ilaillesefairevoir!
Ellel'enfila,mituncollieretlesbouclesd'oreillesendiamantsque
Marcoluiavaientoffertes,ets'attachalescheveuxenqueuedecheval.
Lerésultatétaitassezréussi;sonrefletdanslemiroirluidonnauncoup
defouet.
Maintenant:manger.Elleavaitlechoixentreledistributeurdansle
hall,unhamburgeraudrive-in,ouunvrairepasauWhiskey's.
Ellepianotasurlereborddulavabo,hésitante.Ellenes'étaitpas
seulementretrouvéedanslamêmepiècequeMarcohiersoir,ellelui
avaitaussiparlé.Etellen'enétaitpasmorte.Siellelecroisaitdansla
salledereposcemidi,elleysurvivraitaussi.
S'emparantaupassagedesonsacetdesesclésdevoiture,ellese
dirigeaverslaporte.
Évidemment,Marcoétaitlà.Conduis-toijustenormalement,
s'encouragea-t-elleensonforintérieur.
—Bonjour,toutlemonde!
Elles'installaàcôtédeVan,quilaséparaitdeMarco.
—Tiens,tiens,AlyssaScott,semoquaVanenluidonnantunpetit
coupdecoude.
Ellel'examinaenplissantlesyeux.
—Quiêtes-vous,déjà?
Tommylâchaunrire.Bienqu'ellen'entendîtaucunsonducôtéde
Marco,Alyssaétaitsûredesentirsonregardsurelle.Malgrésonenvie
dejeteruncoupd'œildanssadirection,elleconcentrasonattentionsur
songratindemacaronisàlatomate,dontelleétaitdevenuesifriande.
—Sérieusement,qu'est-cequit'estarrivé?demandaVan.Toutva
bien?Éricnousaditquetuétaismaladehiersoir.
Elles'éclaircitlagorge.
—Justefatiguée.J'aipassébeaucoupdetempsàchercherun
appartementet...différenteschoses.Net'inquiètepas,lerassura-t-elle
avecunclind'œil,celan'arienàvoiravectacuisine,jetelejure.
Ilsouritensebalançantsursachaise.
—Tuasdelachancequejet'apprécie.
—Jen'endoutepas,répondit-elleenluirendantsonsourire.Éric
n'estpaslà?
Elleavaitposélaquestionsansréfléchir,etsentitavechorreurses
jouess'empourprerenrepensantàl'accusationdeMarco.
Vanselevapourdébarrasserlatable.
—Ilesttrèsoccupéaveclesmusiciens.Ilsn'arrêtentdeluiréclamer
untasdetrucsdepuisleurarrivée.Maintenantquetoutel'équipeestlà,
Chuckvasansdouteenvoyerdeuxd'entrevousdansleslogesjusqu'àce
qu'ilsmontentsurscène.J'aibesoind'Éricàlacuisine.
—Oh,d'accord.Çaarrivesouvent?
—Non.Maisquandungroupejouedeuxsoirsdesuite,ils'installe
souventplustôtledeuxièmejour.Ducoup,ilfauts'occuperd'eux.
Ilsepenchaversellepourajoutersurletondelaconfidence:
—Cesmecsseprennentdéjàpourdesrockstars.Àchaquefoisqu'ils
passent,c'estlemêmecirque.Oncroiraitquetoutlemondeestàleur
service.
—C'estvraiqu'ilssontbons,fitobserverAlyssa.VanetTommy
levèrentlesyeuxauciel.
—Nemedispasquetuesunedecesfansquisepâmentdevanteux,
soupiraVan.Çamedécevrait!
Alyssasetournaversluipourrépondre,etcroisaleregardbleude
Marco,denouveausoulignépardescernessombres.
—Euh...
Vansecoualatête.
—Incroyable!Ilsuffitdementionnerlenomdecestypespourque
soncerveausemetteàbugger.Jen'aiqu'unmotàdireàleursujet,
Alyssa...
Elles'obligeaàdétacherlesyeuxdeMarco.
—Jet'écoute.
—Surfaits!
—Tulepensesvraiment?Tommyselevaenriant.
—Unconseil,lança-t-ilavantdesortir:nelebranchepassurlesujet.
Turisquesdeleregretter.
Vanluijetaunregardacéré,avantdereportersonattentionsurelle.
—Très,trèssurfaits,insista-t-il.
Ellefitungroseffortpours'extrairedubrouillarddanslequell'avait
plongéleregardtristedeMarco.
—Jevois.Donc,cequetuveuxdire,c'estqu'ilssontjusteles
meilleurs?
—Alyssa,tuescruelle!commentaVand'untonmélodramatique.
Surquoi,ilsortit,unepiled'assiettesdanslesmains.
Pourlapremièrefoisdepuisunesemaine,Alyssaéclataderire.Elle
suivitlecuisinierdesyeuxdanslecouloir,avantdes'apercevoirqu'elle
étaitseuleavecMarco.
Celui-cisetournaverselle,lescoudesappuyéssurlesgenoux.Dieu
qu'ilétaitbeau!Mêmes'illuiavaitbrisélecœur.
—Alyssa,jedoisteparler.
—Jen'aipasletemps,répondit-elleenselevant.Marcol'imitaetse
rapprocha,suffisammentpourqu'ellepuissesentirl'odeurdesavonsur
sapeau.
—Pasmaintenant.Aprèsletravail,situveux.Commeellelevaitles
yeuxverslui,illuieffleuralajoue.L'espoirétaitvraimentunpoison...
Parcequ'encetinstant,Alyssaauraitjuréqu'ellepercevaitquelquechose
quiressemblaitàdel'amourdanslesprunellesbleuesdeMarco.Elle
reculad'unpas.
—Jenesaispas...
Refusantdelalaisserpartir,ils'avançajustedevantelleetlapritpar
lanuque.
—Moi,si.Laisse-moiunechance.S'ilteplaît.Ellefrémitsousla
caressedesesdoigts.
—D'accord.
—D'accord?répéta-t-ilavecunsouriretimide.Ellehochalatête.
Quandildéposaunpetitbaisersursonfront,elledutsemordre
l'intérieurdelajouepournepaspleurer.Ellen'osaitpasfaireungeste
depeurdebriserlecharme.CarMarcodevaitêtrelaproied'unsortilège
poursemontreraussitendre,ellenevoyaitpasd'autreexplication.Pas
aprèslafaçondontill'avaittraitéelasemainedernière.
Laissantretombersamain,ilrecula.
—Trèsbien.Àcesoir,alors.Ilsortitsurunderniersourire.
Lerestedelasoirées'écouladansunétrangebrouillard.Selonla
manièredontelleenvisageaitsafutureconversationavecMarco,Alyssa
avaitl'impressionqueletempssetraînaitlamentablementou,au
contraire,filaitàtouteallure.CefutellequiremplaçaÉricauprèsdes
musicienspendantlapremièrepartiedesonservice,cequiluipermitde
nepastroppenser.Ceux-ciavaientbeaun'êtrequecinq,ilsréclamaient
tantdechosesqu'ellepassaitsontempsàfairedesallers-retoursentre
lesloges,lebaretlescuisines.Finalement,quandvintlemomentpour
euxdemontersurscène,ellesesentitplutôtsoulagée:leurfaçonde
s'adresseràellepartoutessortesdesurnomsetleurssous-entendus
grivoiscommençaientàdevenirvraimentlourds.Vanseraitcontent
d'apprendrequesonopinionàleursujets'étaitbeaucoupdégradée.
Manquedechance,ellen'enavaitpasfiniaveceux.Caraulieude
partirdansl'heuresuivantleconcertcommelaplupartdesgroupes,ils
décidèrentdeprolongerlasoiréesurplace,précisantqu'ilslesvoulaient,
Torietelle,commeserveuses.
Àl'heureoùelleauraitdûnormalementnettoyerleslieux,elleétait
toujoursentraindeleurapporterd'autrescommandes.Troisd'entreeux
étaientallongéssurlescanapésetdeuxs'étaientinstalléssurdeschaises
autourdelatablebasse.Lebatteurembrassaitàpleineboucheunefille
sursesgenoux,tandisquel'undesguitaristesenpelotaituneautresur
unsofa.
Elleseglissaentrelecanapéetunechaisepourprendrelesverres
videssurlatable.Unemainluifrôlalesfesses.Poussantuncride
surprise,ellefitvolte-face.Lechanteur,Trent,laregardait,unsourire
suffisantsurleslèvres.
—Vousavezbesoind'aide?lança-t-elle,regrettantaussitôtlechoixde
sesmots.
Ils'esclaffa.
—Jepensebien.Resteavecnous.
—Merci,maisjenepeuxpas.
D'ungestelentetétudié,ilcaressasonbouc.Jusqu'àcesoir,ellele
trouvaitplutôtmignon.
Maisencetinstant,aveccetairsûrdeluietconquérant,ilétaittout
simplementrépugnant.
—JesuissûrqueChucknedirarien,fit-ilvaloir.Ilesttoujoursprêtà
nousdonnercequ'onluidemande.
Ahoui?Vraiment?Préférantgarderpourellelarépliqueacerbequi
luibrûlaitleslèvres,Alyssarépondit:
—Oui,Chuckestsuper,pasvrai?Maiscelan'arienàvoiraveclui.
Surcesmots,elles'empressades'éloigner,àbonnedistancedesmains
deTrent.Ilpinçaleslèvres,manifestementcontrarié.
—Onprendradeuxailesdepouletgrillé.Etvite!
—Çaarrivetoutdesuite,assura-t-elleavecunsourireforcé.
Àlacuisine,lacommandeprovoquauneirritationsemblableàla
sienne.AlyssasongeauninstantàdemanderàÉricdel'apporteràsa
place,maiselleyrenonçadepeurdemettreChuckdansl'embarras.À
chaqueconcertdeTrentetsongroupe,leWhiskey'sfaisaitsallecomble.
—Commenttut'ensorslà-bas?s'enquitÉricenluitendantun
plateauavecplusieursassiettesd'ailesdepoulet.
—Cesontdesconnards,maisçava.Éricsourit.
—J'aitoutentendu,criaVandepuisl'arrière-cuisine.
—Jereconnaismonerreuretm'inclinedevanttasagesse,répondit
Alyssaenriant.
Ilsematérialisadansl'encadrementdelaporte,letempsdelancer:
—Siplusdegenspouvaientenfaireautant,lemondeseraitmeilleur.
Surquoi,ildisparut.
EllelevalesyeuxaucieletsouritàÉric.
—Souhaite-moibonnechance.
—Ah,tueslà,déclaraMarcoenpassantlatêteparlaportedela
cuisine.
—Oui.Désolée,jevaisêtreunpeuenretard.Elledésignasonplateau,
s'efforçantd'avoirl'airnaturelmalgrésapositionpourlemoins
inconfortableentreMarcoetÉric.
—D'accord,jet'attends.
—Leproblème,c'estquejenesaispaspourcombiendetempsj'enai.
—Cen'estpasgrave,assura-t-ilens'effaçantpourlalaisserpasser.
Commeilluiemboîtaitlepasdanslecouloir,elles'arrêta.
—Franchement,nouspouvonsremettreça...
—J'attendrai,lacoupa-t-ilenluicaressantlajoue.
Alyssafrissonnasousl'intensitédesonregard.Elledutfaireappelà
toutesavolontépours'endétournerendéclarant:
—Jeferaismieuxd'yaller.
—OK.Rejoins-moiquandtuaurasterminé.EllelaissaMarcoau
niveaudesvestiaires,etvoulutprendresonportabledanssapochepour
lirel'heure.Ilnes'ytrouvaitpas.Oùdiablel'avait-ellefourré?Elle
faisaitpourtantattentionàtoujoursl'avoirsurelleaucasoùBrady
chercheraitàlajoindre.Avecunsoupir,ellesedirigeaverslesloges,et
pritunelongueinspirationavantd'entrer.
—Tuasétébienlongue,trésor.J'allaislancerunavisderecherche,
plaisantaTrent.
—Désoléedevousavoirfaitattendre,répondit-elle,unepointe
d'ironiedanslavoix.
Elleposaleplateausurlatableainsiquequelqueschipsetdes
serviettesenpapier.
—Prendsunechaiseetviensavecnous.
—Merci,maisjenepourrairienavalercesoir,affirma-t-elleenposant
unemainsursonestomac.Bonappétit,entoutcas.
Torientradanslapièceavecdesbières.Lepianistel'attirasurses
genouxetl'embrassasurlajoue.Ellegloussa,manifestementravie.
Alyssasentitdesdoigtssuivrel'échancruredesontee-shirtdansson
dos.
—Tudevraisprendreexemplesurtacopine,murmuraTrentjuste
derrièreelle.Ellesaitcequinousplaît.
Alyssaseraidit,sedemandantcommentréagir.
—Vousêtesdesgarssuper,déclara-t-ellefinalementd'untonposé.
Maisje...j'aiunmec.
—Çanemegênepas,insista-t-ilensepenchantunpeuplusprès.
Elleramassaàlahâtelesassiettesvidessurlatable.
—Désolée,s'excusa-t-elle,incapablederépondreautrechosesansle
vexer.
Illuicaressalebrassurtoutelalongueur.
—Arrêted'êtreaussicoincée.Fais-toiplaisir...Conscientequeriende
cequ'ellepourraitdireneleferaitlâcherprise,Alyssasemorditles
lèvresetlecontournapourpartir.
—Salope!l'entendit-ellesifflerentresesdents.
Malgrésonenviedelegifler,ellecontinuaetsortitdanslecouloir.Ce
n'estqu'aprèsavoirtournél'angle,unefoiscertainedenepasêtrevue,
qu'elleselaissaallercontrelemur.C'estbon,ressaisis-toi,Aly.Toutva
bien.Estimants'êtremontréesuffisammenttolérante,elledécidade
parleràChuck.Elleletrouvadanslacuisineetcompritqueceneserait
pasnécessaireenl'entendantdéclareraupersonnelexcédé:
—Jeviensdeparleràleurmanager.IIm'apromisqu'ilsseraient
partisdansunedemi-heure.Merciàtouspourlapatiencedontvous
avezfaitpreuvecesoir.
Alyssalesrejoignit,soulagée.
—Marcoadéjàfermélebar,poursuivaitChuck.Vouspouvezenfaire
autant.Quiveutbiens'occuperdunettoyagedesloges?Vul'heure
tardive,j'ajouteraiunpetitextra.
Éricsetournaverselle,maisellesecoualatête.Elleavaitpasséassez
detempsdansleslogesaujourd'hui.Deplus,Marcol'attendait.Éric
acceptafinalementdes'encharger.
—Parfait,conclutChuck.Alyssa,Toriettoiavezterminépourcette
nuit.Lesgarçonss'occuperontdureste.
Elleéprouvaunedrôledesensationenserendantcompteque,dans
quelquesminutes,elleallaitretrouverMarco.Puisellerepensaàson
téléphone,etunepointed'inquiétudevintsemêleràsonexcitation
teintéed'anxiété.L'avait-elleoubliédanslavoiture?Siellenevérifiait
pastoutdesuite,ellen'arriveraitpasàseconcentrersursadiscussion
avecMarco.MonDieu,faitesquejenel'aiepasperdu!Sic'étaitlecas,
ellen'auraitpaslesmoyensdeleremplaceravantunbonmoment.Or,
ellenesupportaitpasl'idéequeBradynepuissepaslajoindre.Entout
cas,elleétaitcertainedel'avoiràsonretourdeWashingtonpuisqu'elle
avaitécoutédelamusiqueavec.
EllegagnalevestiairepourprévenirMarcoqu'elledevaitserendreà
savoiture,maisiln'étaitpaslà.Alors,ellepritsesclésdanssoncasieret
sortitsurleparking.
L'airétaitlourdetimmobile;desgrondementsdetonnerre
résonnaientdanslelointain.Nonloindelaporte,lebusdesmusiciens
étaitouvert,etlesmembresdugroupeallaientetvenaient,transportant
leurmatériel.
Enfin!Ellen'étaitpasmécontentedelesvoirpartir.
ElleouvritlaportièredesaCorollaetinspectalessiègesavant,lesol,
laconsolecentrale.Sonportablen'étaitnullepart.Lagorgeserrée,elle
passaàl'arrièreetsepenchapourregardersouslefauteuildu
conducteur.Ilyétait,Dieumerci!Letempsdeleramasser,etellese
relevait.
Ellepivota,etheurtaquelqu'un.
—Tupeuxrestercommetuétais.Çam'allaittrèsbien.
Trent...
—Pardon?répondit-elled'untonbeaucoupmoinsconciliantque
celuiqu'elleavaitemployédurantlerestedelasoirée.
Ilplaçaunemainsurletoitdelavoiture,lacoinçantentreluietla
portièreouverte.Desonautremain,ill'attrapaparlescheveux.Avant
d'avoirpuréagir,Alyssaseretrouvaavecsalanguedanslabouche,en
mêmetempsqu'ungoûtpiquantdetabacetd'alcool.
Lasurprisepassée,ellelerepoussad'uncoupdanslapoitrine,mettant
finàcethorriblebaiser.Sontéléphonetombaparterre.
—Qu'est-cequivousprend?
Soncœurbattaitàtoutrompre;ellesentitunfrissonglacéla
parcourir.
—Allez,insistaTrentenluisaisissantlespoignets.
D'ungestebrusque,illaplaquacontrelemétaldur,luicoupantle
souffle.Puis,pressantsoncorpscontrelesien,ilcherchadenouveauà
l'embrasser.Elletournalatête,faisantdéviersonbaiserhumidesursa
joue.Illuiserraunpeupluslespoignetsenguised'avertissement.
—Allez!
—Lâchez-moi!ordonna-t-elled'unevoixtremblanteenessayantdese
dégager.
Resserrantsaprise,ilpressasonsexecontresahanche.
—J'adoreteslèvrespulpeuses.J'aihâtedelessentirautourdema
queue,grasseya-t-il,luiemplissantlesnarinesdesonhaleinefétide.
Àcesmots,lapeurd'Alyssasevolatilisapourlaisserplaceàunerage
féroce.Ellen'étaitpasfaibleetsansdéfense,etneseraitpaslavictime
decesalaud!Elleseremémorasescoursdeself-défense.Ilétaittrop
prèspouruncoupdegenoudansl'entrejambe.Alors,elles'obligeaàse
détendreetlesentitrelâchersonétreinte.Nouantsesdoigts,ellese
penchaunpeuverslui.
—Oui,gémit-il,reculantlégèrementpourmieuxs'emparerdeses
lèvres.
Profitantdecetinstant,Alyssapoussaunhurlementenluiécrasantle
pieddetoutsonpoids.Ilbonditenarrière.
—Aïe!Espècedesalope!
Profitantdesasurprise,ellelerejetasurlecôtéetsedégageadeson
emprise.Elletrébuchacontrelavoiture,maiselleétaitlibre.
Trentladévisagead'unregardfurieux,etfonditsurelle.
13Pourquoiétait-ellepartiesansl'attendre?
Ladéceptionledisputaitàl'incrédulitédansl'espritdeMarco.Après
queChuckluieutapprisquelesmusiciensavaientenfinlibéréleslieux,
ilavaitvoulurejoindreAlyssadanslesloges.Mais,àsonarrivée,Éric
l'avaitinforméqu'elleétaitpartieunedizainedeminutesplustôt.
Ilcomposasonnumérodetéléphonetoutensedirigeantversle
parking.Ilvoulaitmettreleschosesauclair,celal'obsédait.Sonappel
futdirectementtransférésurlamessagerie.
—Alyssa?Oùes-tu?Jecroyaisquenousdevionsparler.Rappelle-
moi,d'accord?
Avecunsoupir,ilpoussalaported'entrée.
Celle-ciétaitàpeinereferméequ'ilperçutunsonétouffésurle
parking.Commesiquelqu'unsebattait.Ilbalayal'espacedesyeux.
Alors,unerageaveuglantes'emparadelui.
Ilfonçaàtoutealluresurlesalaudquis'enprenaitàAlyssa.Ilvitla
jeunefemmeluiécraserlepiedetlerepoussersurlecôtéavecuncri,
maisletypebonditdenouveausurelle.
UnsentimentdefiertéenvahitMarcolorsqu'elledonnadureversdela
mainuncoupdanslementondesonagresseur,luirejetantlatêteen
arrière.Celui-cichancela,sanspourautantrenoncer.
Commeenpiloteautomatique,Marcoempoignal'épauledutypeetle
fitpivoterverslui.Puis,prenantsonélan,ilabattitsonpoingdroitsur
samâchoire,quiémituncraquementsinistre.Sonné,lesalaudtituba,
puiss'effondrasurledos.
Marcobonditaussitôtsurlui.Desbruitsdevoixluiparvinrenttandis
qu'ilfrappaitencoreetencorel'ordurequiavaitosétoucheràlafemme
qu'ilaimait.Seigneur,queserait-ilarrivés'ilétaitsorticinqminutesplus
tard?
—Marco!Arrête!Arrête,Marco!
Unbraspuissantlesaisitparlecou,l'obligeantàreculer.Marco
vacilla.
—Ilestout,vieux.
Marcoavaitl'impressionquesoncœurallaitexplosertantilbattait
vite.Sonregardparcourutfébrilementlafouledesbadaudsàla
recherched'Alyssa,maisnelatrouvapasparmieux.Àquelmoment
touscesgensétaient-ilsarrivés?
—Alyssa?
—Elleestlà.Ellevabien.
MarcosedégageaetsetournaversVan,quiluidésignaitquelque
chose.
—Elleestjusteici.
AlyssaétaitassisesurlabanquettearrièredelaCorolla,recroquevillée
surelle-même.
Marcos'accroupitdevantelle,etpritsonvisageblêmeentresesmains.
—C'estfini,maintenant.C'estfini.
Bonsang,soncœuravait-ildéjàbattuaussivite?
Ellehochalatête,sesdoigtspresséssursabouchecommesielle
essayaitdejugulersonémotion.Puiselleôtasamainetexpira
péniblement.
—Je...jenesuispasfaible...,balbutia-t-elle.Puissonémotionfutla
plusforte:unsanglotétrangléjaillitdeseslèvres,etelleenfouitson
visagedanssesgenoux.
SesparolesfirentàMarcol'effetd'uncoupdepoignard.
L'enlaçantparlesépaules,illuiplaçalatêtedanslecreuxdesoncou.
—Jesais.Pasdutout.Jem'enveuxtellementdet'avoirditça,
chuchota-t-ilencoreetencoreàsonoreille,terrasséparlaculpabilitéet
l'idéedecequis'étaitpeut-êtreproduitavantsonintervention.
IlserraAlyssaunpeuplusfortcontrelui,résistantàl'envie
d'inspecterchaqueparcelledesoncorpspours'assurerqu'elleallait
bien.
Elleseredressaets'essuyavivementlesjoues.Delonguesmèches
échappéesdesaqueuedechevalretombaientsursonvisage.
—Excuse-moi,murmura-t-elle.
—Dequoi?demandaMarco,lessourcilsfroncés.
—Tachemise.Elleestpleinedemascara.
Ilhaussalesépaules,etl'examina.
—Est-cequ'ilt'afaitdumal?Ellebaissalesyeux.
—Rienquejenepuissesurmonter.
Àcesmots,lapoitrinedeMarcoseserra.Ilsavaittoutcequ'elleétait
capabledesupporter;ilenavaitététémoindurantleurenfance.
—Alyssa,s'ilteplaît...
—Justemespoignetsetmoncou,précisa-t-elle.Chucksepenchapar-
dessusl'épauledeMarco.
—Alyssa?Çava?
—Oui.
—Lapoliceetuneambulancesontenroute.Restetranquillementici.
Ons'occupedetout.
Chuckprituneprofondeinspiration,avantd'ajouter:
—Jesuisdésolé.
—Jen'aipasbesoind'ambulance.Je...Je...EllesetournaversMarco.
—Nousnousoccuponsdetout,renchérit-ilenluiprenantlamain.
Laisselemédecinvérifierquetoutvabien,d'accord?
—Jeneveuxpastecauserd'ennuis,Chuck,expliqua-t-elle,lesyeux
baissés.
—Desennuis?serécriaChuck.Làn'estpaslaquestion,Alyssa.
Écoute,cetendroitestunpeumasecondefamille.Jevousconsidère
touscommemesenfants,quelquesoitvotreâge.Etjamaisjene
laisseraiquelqu'unvenirchezmois'enprendreauxmiens.Quiquece
soit.Tucomprends?
Alyssahochalatête.Marcolasentaittremblerprèsdelui.S'ill'avait
osé,ill'auraitattiréecontresontorsepourlaserrerdetoutessesforces.
Chuckluidonnaunepetitetapeamicalesurl'épauleetmurmuraàson
oreille:
—Bravo,fiston,tuasfaitcequ'ilfallait.Mercid'êtrearrivéàtemps.
Lagorgenouée,Marcoacquiesçad'unbrefsignedetêtesansquitter
Alyssadesyeux.
DèsqueChucksefutéloigné,ilsemitàlahauteurd'Alyssaet,le
regardverrouilléausien,luimassadoucementlanuque.
Elleeutunrictusdedouleur.
—Oh,désolé,s'excusa-t-ilenarrêtantsur-le-champ.
Ilvoulutreculer,maiselleleretintparlespoignets.
—Non,dit-elle,denouveauauborddeslarmes.Je...j'aibesoindetoi.
Àcesparoles,Marcoeutl'impressionquesoncœursedilataitdanssa
poitrine.CelaavaitdûcoûteràAlyssadeprononcercesmots,illesavait.
Surtoutaprèscequis'étaitpassélasemainedernière.Posantsonfront
contrelesien,illuicaressalescheveux.
—Tantquetuvoudras,Alyssa.Seigneur,j'aicruque...
Ildéglutit,incapablededécrirelesscénariosdecauchemarsquilui
avaienttraversél'esprit.Faceaudramedecesoir,toutcequiavaitl'airsi
compliquéentreeuxauparavantluisemblaitdérisoire.
Lalumièred'ungyrophareilluminalesarbres.Uninstantplustard,
uneambulanceapparaissaitdansl'alléecontournantlebâtiment.Elle
s'arrêtasurleparking,suivied'unevoituredepolice.
Enjetantuncoupd'œilpar-dessussonépaule,MarcovitChuck
s'avanceràlarencontredesnouveauxvenus.Quelquesmètresplusloin,
lemanagerdugroupemarchaitdelongenlargedevantlecamionen
parlantd'untonfurieuxdanssontéléphoneportable.Ils'interrompait
régulièrementpouraboyeruneinsulteausalaudquiavaitagressé
Alyssa.Lerestedesmusiciensattendaitensilence.
MarcoreportasonattentionsurAlyssaenl'entendantpousserun
soupir.
—Tun'asrienfaitdemal,d'accord?affirma-t-ilensepenchantvers
elle.Lesflicsvonttedemanderdeleurracontercequis'estpassé.
Contente-toideleurdireleschosestellesqu'ellessont.Quantaux
ambulanciers,ilsvontjustevérifierquetun'asrien.
—D'accord,acquiesça-t-elledansunsouffle.
—Tupensespouvoirtemettredebout?s'enquit-ilenluitendantla
main.
Ellelasaisitetseleva.
Marcolapritdanssesbrasetfermalespaupièresquandelle
s'abandonnacontrelui.
—Monsieur?Madame?
Malgrésonenviedelagarderserréecontrelui,Marcoreculapour
laisserlaplaceauxambulanciers.
—Sivousvoulezbiennousaccompagner.C'estjustelà.
Elleleuremboîtalepasjusqu'àl'arrièredel'ambulance.Marcola
suivaitdesyeuxquandonl'interpella:
—Monsieur,j'aimeraisvousposerquelquesquestions.
Ilsetournaversl'officierdepoliceàcôtédelui.
—Biensûr.
Lademi-heuresuivanteluiparutdureruneéternitétantilétait
impatientderejoindreAlyssa.Soncœursaignaitloind'elle,etil
s'inquiétaitcommesiquelquechosepouvaitencoreluiarriver.Quese
serait-ilpassés'ilétaitsortiquelquesminutesplustard?
S'obligeantàchassercettequestiondesonesprit,illaregarda
répondreauxquestionsdedeuxpoliciers,assiseàl'arrièrede
l'ambulance,unecouverturesurlesépaules.Àcettedistance,elle
paraissaitcalmeetconfiante,maisillaconnaissaitsuffisammentpour
savoirquecen'étaitqu'unefaçade.
Vanlerejoignit.
—Çava?
—Jen'enaiaucuneidée,avoua-t-ilenpivotantverslui.
—Turéalisescombienellecomptepourtoi,j'espère?
Unefoulederéponses,certainesvirulentes,d'autresindignées,lui
traversèrentl'esprit.Maisàquoibonmentir?Alors,ilsecontenta
d'approuverd'unhochementdetête.
Vanlefixadroitdanslesyeux,leslèvrespincées.Bienqu'iln'aitpas
ouvertlabouche,Marcocompritlemessage:Nefaispasl'idiotavec
elle.Nesoispasaussiodieuxquetupeuxl'êtreavecnoustous.Pasavec
elle.
Aumomentoùilsetournaverselle,Alyssaôtalacouverturedeses
épaulesetseleva.
Ilmarchaàsarencontre,incapablederesterloind'elleunesecondede
plus.
Alyssanes'étaitjamaissentieaussiseulequ'aumilieudetouscesgens
surleparking.
Elleavaitmalpartoutetnepouvaitpass'arrêterdetrembler,écrasée
parlafatigueetl'humiliation.
Etlapersistancedel'odeurdeTrentdanssesnarinesetdelapression
desesdoigtssursapeaun'arrangeaitpasleschoses.
—Alyssa?
EllepivotaversÉric,deboutprèsdel'ambulance.
—Salut,marmonna-t-ellesansoserleregarder.
—J'airécupéréçapourtoi,annonça-t-ilenluitendantsoncellulaire
etsesclésdevoiture.
Ellenes'étaitmêmepasrenducomptequ'ellelesavaitperdues.
—Oh,merci!
Elleglissaleportabledanssapocheetl'anneaudesesclésautourde
sondoigt.
Dansantd'unpiedsurl'autre,Érics'éclaircitlavoixavantde
demander:
—Est-cequetuvasbien?
—Oui,s'empressa-t-ellederépondrepourclorelesujet.
Uneémotionindéchiffrablepassadansleregardd'Éric,quiproposa:
—Jepeuxteraccompagner,situveux.
—C'estgentil,maisçaira.Merci,répondit-elleenlegratifiantd'un
pauvresourire.
Unemainpuissanteseposasursesreins.Ellen'eutpasbesoinde
tournerlatêtepoursavoirdequiils'agissait:seulMarcoavaitle
pouvoirdeluiapporteruntelréconfort!Mêmesiellesemaudissaitd'en
avoirautantbesoin.Elleneleremercieraitjamaisassezd'êtrearrivéau
bonmoment,maiselleauraitpréférénepasavoiràjoueràlademoiselle
endétressesauvéeparsonchevalierservant.Nuldoutequ'aprèscette
nuit,ildevaitavoird'elleuneimageencorepluspitoyable!
—C'estterminé,murmura-t-iltoutprèsdesonoreille.
—Oui.
—N'hésitepassituasbesoindequoiquecesoit,intervintencoreÉric
avantdes'éloigner.
—Merci.Bonnenuit.
Dèsqu'Éricfutparti,Marcolapritparlataille,etelleselaissaaller
contrelui,toutensedisantqu'ellenedevraitpastrops'habituerau
bien-êtrequeluiprocuraitlasensationdesoncorpsfermeetpuissant.
—Viensavecmoi,chuchota-t-ilenluiembrassantlescheveux.
Ellehésita,touchéequ'illuiproposedel'accueillirchezlui,mais
inquièteàl'idéequ'illefasseuniquementparsensdudevoir.
—Cen'estpasunebonneidée,répondit-t-elle.
—S'ilteplaît...
Ellel'examina,cherchantenvainuneréponseàsesinterrogationssur
sestraits.
—Jevaisbien.
—J'ensuisravi.Maisj'aimeraisquandmêmeprendresoindetoi.J'en
aibesoin,reprit-ilaprèsunbrefsilence.Pasparcequetunepeuxpasle
faireseule,maisparcequeçam'estnécessaire.Aly,j'aibesoindetevoir,
detetoucheretd'avoirlapreuvequeluvasbien,quetuestoujourslà
prèsdemoi.Quejenet'aipasperduecettenuit.
Ilyavaittantdedésespoirdanssavoixqu'Alyssasentitsoncœurse
serrer.C'étaitlaseulechosesusceptibledelaconvaincrequ'iln'agissait
pasjustepardevoir.Elleplongealesyeuxdanslessiens,etyretrouvala
mêmesupplication.
—D'accord...
Laprenantparlesépaules,ill'accompagnajusqu'àlaCorollapouren
verrouillerlesportières.
—Oh,jen'aipasprismonsacdevoyage.
—Tun'enauraspasbesoincesoir,assura-t-ilenluipressantles
doigts.Jeviendrailechercherdemain.
Malgrélafatigue,ellegardalesyeuxouvertsduranttoutletrajet.Puis
ellelesuivitchezlui,s'empêchantderepenseràcequis'étaitpasséici
avantsondépart.
—Tuveuxboirequelquechose?interrogea-t-ildanslacuisine.
—Justeunpeud'eau.
Illuitenditunverreplein.Elleavalaunelonguegorgée,maisne
parvintpasàsedébarrasserdugoûtdeTrentdanssabouche.
—J'aimeraisprendreunedouche,déclara-t-elleàbrûle-pourpoint.
Marcojetaunrapidecoupd'œilàl'horlogedumicro-ondesqui
indiquait3heures,etfronçalessourcils.Iln'émitnéanmoinsaucun
commentaire,secontentantd'acquiescer:
—Biensûr.Tusaisoùtoutsetrouve?
—Oui.
—Tuesicicheztoi,Alyssa.
Elletournalestalonssansrépondredepeurdeselaisserséduirepar
cesmotsauxquelselledonnaitcertainementplusdesensqu'ilsn'en
avaient.Elleétaitbientropépuiséeetbouleverséepourfaireconfianceà
sonjugementdèsqueMarcoétaitconcerné.
Unefoisdanslasalledebains,elles'adossaàlaporteensoupirant.
Elleavaitl'impressionquedesdoigtsvisqueuxcouraientsursapeau.
Ellesedirigeaversladoucheetpositionnalerobinetsur«trèschaud»
avantdesedéshabilleràlahâte.
Quandellepénétradanslacabine,l'eauétaitbrûlante,etellesentitses
larmescouler.Saisissantlesavon,ellefrottachaqueparcelledeson
corpsjusqu'àcequ'ellesoitécarlate.Toutensedébarrassantdel'odeur
deTrent,desondégoûtetdesapanique,ellesemitàsangloteretà
gémir.
Lagorgeenfeu,elletombaàgenouxsurlesoldeladoucheets'assit,
lesgenouxrepliéssouslementon,souslejetréparateur.Ellepleurait
pourcequiavaitfailliarriver.Pourtoutcequinesepasseraitjamais
avecMarco.Pourlapetitefilled'autrefoisquin'étaitpasenmesuredese
défendrecommelafemmequ'elleétaitdevenuel'avaitfaitcesoir.
Soudain,descoupsréguliersfranchirentlabarrièredesonchagrin.
Elleredressalatête.
—Alyssa?Jet'enprie,réponds-moi.Est-cequeçava?
Elleouvritlabouche,maisaucunsonnesortitdesagorgeserrée.
—Bonsang,Aly!J'entre.
Non!Ellenevoulaitpasqu'illavoiepleurer.Elles'étaitsuffisamment
effondréedevantluicesdernierstemps.Humiliée,ellelaissaretomber
sonfrontsursesgenoux.Uncourantd'airplusfraisluiindiquaque
Marcovenaitd'ouvrirlerideau.
—Oh,Aly!
LachaleurducorpsdeMarcol'enveloppa,atténuantlapiqûredel'eau
sursapeau.
—Toutvabien.Jesuislà.
Iltenditlebraspourfermerlerobinet,puisôtasontee-shirttrempé,
quitombasurlecarrelagedansunbruitmouillé.
Prenantunelongueinspiration,Alyssarelevalementonetleregarda.
Ilsepenchapourprendreuneservietteépaisse,dontilluientourales
épaulesavantdeluiessuyerlevisage.Sestraitsexprimaientune
profondecompassion;sonregardempreintdetendressenelaquittait
pasuninstant.Seigneur,commeilétaitbeau!
—Viens,murmura-t-il.
Glissantunbrassoussesgenouxetl'autresoussesaisselles,illa
souleva.Sachaleuretsaforcelapénétrèrent,luidonnantenviedeplus.
Enviedesesdoigts,desapeau,delui.Sanssesoucierdel'eauqui
dégoulinaitsurlesol,Marcolaportajusqu'àsachambre,oùilladéposa
surlelit.Ils'éloignajusteletempsd'allumerlalampedechevet,puis
revintl'envelopperdesesbras.
Ellelevalesyeuxverslui,lecœurgonfléd'émotion,etuneconscience
aiguëdesanuditésouslaserviette.LeregarddeMarcobrillait.
Alyssacompritalorsquesapeuravaittotalementdisparu,remplacée
pardudésir.Glissantsurleborddulit,elleseleva,obligeantMarcoà
reculer.Laserviettetombaderrièreelle.
Quandelleposasesmainsàplatsursontorse,ilseraiditenretenant
sonsouffle,maisneprotestapas.Prenantcesilencecommeun
encouragement,ellesepenchaenavant,etdéposaunbaisersurson
cœur.Illalaissafaire.Alors,ellecontinuaàl'embrasser,jusqu'àceque
sonmamelonsedurcissesousseslèvreshumides.
—Alyssa,gémit-ild'unevoixrauqueenluicaressantlescheveux.
Duboutdesdoigts,elleexplorasontorse,sonventreduretplat,et
trouvalesillondeduvetbrunquidescendaitplusbas.Tremblante,elle
redressalatêtepourluiexprimercequ'ellevoulait-non,cedontelle
avaitbesoin-,maisn'eneutpasletemps.
Enfouissantsesdoigtsdanssachevelurehumide,Marco.s'emparade
sabouche.Pendantunlongmoment,leurbaiserfutemplide
compassion,detendresseetdepardon.Puis,ilyeutcommeundéclic,et
soudain,ilsnefirentplus
qu'un,chacundeleursbaisers,deleursgémissementsetdeleurs
caressesdevenanttoujoursplusexigeant,plusintense.
Marcolaserradetoutessesforces,écrasantsoncorpscontrelesien.Il
déposaunchapeletdebaisersardentsetpassionnésdesabouche
jusqu'àsonoreille.
—Nousavonstantànousdire...,haleta-t-il.
—Jesais,répondit-elleenl'invitantàpoursuivresonexploration
d'uneinclinaisondelatête.
—Nousparlerons.Maispasmaintenant.
Ilseredressapourlaregarderdanslesyeux.
—Maisjeveuxquetusaches...
Elleluimitundoigtsurlabouchepourlefairetaire.Touteslesraisons
pourlesquellescelanepouvaitpasmarcherentreeuxattendraient
jusqu'àdemain.
—Pourl'instant,jeveuxjusteprofiterdetoi.Tesentir.Surmoi,en
moi...S'ilteplaît,Marco.J'aitellementbesoindetoi!
14Marcoladévisageaunlongmoment,manifestementenproieàune
profondelutteintérieure.Puis,sanscriergare,illaserracontreluiet
l'embrassaàperdrehaleine.Alyssafutprisedevertigeaucontact
délicieuxdesesdoigtssursapeaunue.Lavoixdelaraisontentade
s'insinuerdanssonesprit,maisellel'enexpulsaavecforce.
—Tuescertained'enavoirenvie?s'assuraMarco.Aprèstoutcequi
s'estpassé?
Elleenfouitlesdoigtsdanssescheveuxmouillés.
—Oui.
L'intensitéaveclaquelleillafixaitlafaisaitfrémird'anticipation.Mais
ellen'eutpasàattendrelongtemps.Lasaisissantsouslesaisselles,illa
soulevasanseffortetladéposasurlelit.Elles'écartaunpeupourqu'illa
rejoigne,soncœurbattantsifortdanssapoitrinequ'illuisemblait
résonnerdanslesilencedelachambre.
Marcoétaitsibeauqu'elleauraitpupasserlanuitentièreàle
contempler.Elles'efforçadegraverdanssamémoirelejeudesmuscles
desesbrasetdesondosquandils'avançaverselle.Elles'allongea,et
Marcosemaintintau-dessusd'elle,s'emparantdesaboucheencoreet
encore.
Refermantlesdoigtsautourdeseslargesépaules,ellel'attiraàelle,se
cambrantpourmieuxveniràsarencontre.Ilaccédaàsarequêteavecun
gémissementrauque.Sonpoids,sachaleur,sesmusclesfermes:tout
étaittelqu'ellel'avaittoujoursimaginé,désiré.Àcetinstant,elleeutla
convictionquejamaiselleneselasseraitdesesétreintes,delasensation
desoncorpssurlesien.
Toutenluicaressantlanuque,ilglissaseslèvressursagorge,sa
clavicule,etl'undesesseins.Ellepoussaunpetitcriquandillesreferma
autourdelapointedurcie,qu'ilmordilladanslachaleurdesabouche.
Commeellesecambraitsousl'assautduplaisir,suppliantpourqu'illui
donnetoujoursplus,ilseredressaetplongeasonregarddanslesienen
murmurant:
—MonAly.Sidouceetsibelle...
Telunélixir,cesmotssemêlèrentaudésird'Alyssa,qui,incapablede
résisteràlaflammequilaconsumait,l'empoignaparlescheveuxpour
unbaisersauvage.Mêlantsalangueàlasiennedansunedanse
affolante,ilsepressaplusfortcontreelle,luifaisantsentirlafermetéde
sonérectionentresesjambes.Puis,seredressant,ilrepritsescaresses
voluptueusessursesseins,puissonventreetseshanches,oùildessina
degrandesarabesquesdelapointedelalangue.
—Marco,articula-t-elledansunsouffle.
Aumomentoùillevalesyeuxverselle,ellelutdanssespupillesla
mêmeurgencequecellequil'habitait.Iltenditlebras,ouvritletiroirde
latabledenuit,etjetaunpetitsachetsurlelit.
Ilneluienfallutpaspluspourseredresseretl'attireràelleparla
ceinturedesonjean.Sanslequitterduregard,elleledéboutonnaet
baissalafermetureÉclair.Marcosepenchaetl'embrassadoucement.
Unrâles'échappadesagorgequandellerefermalesdoigtsautourde
sonpénis.Ellesentitsonpoulss'affolerdevantcettepreuveévidentede
sondésir,prenantsoudainconsciencequetoutceciétaitréel:Marcoet
ellefaisaientl'amour.
Lapuissancedesessentimentsluidilatalapoitrine,luicoupant
presquelesouffle.Sicetteétreintedevaitêtrelaseule,elleenseraitfolle
dedouleur,ellelesavait,commeellesavaitque,quoiqu'ilarrive,elle
n'auraitaucunremords.Mieuxvalaitvivresonrêvel'espaced'unenuit
plutôtquejamais.
LesdoigtsdeMarcorecommencèrentàtracerdesvolutessurson
ventre,puisglissèrentdanssatoison.Elleémituneplainteétranglée,
avantderenverserlatêteenarrièretandisqu'ilexploraitlachaleur
moitedesonintimité.
—MonDieu,Aly,murmura-t-ilcontresoncou.Ilglissaundoigten
elle.
Dansungémissement,ellesecambrapourl'encourageràallerplus
loin.
Marcoseredressaetouvritlesachet.Sanschercheràsecacher,elleen
profitapourcontemplersoncorpsviril:sesépaulescarrées,ses
cicatrices,ledessindesesveinessursonbiceps,sonventreplat,
l'évidenceglorieusedesondésirpourelle.
Sonpoulss'accéléraquandilrevintverselle.
—Viens.
Ilrabattitlescouvertures,puisétenditsoncorpsmagnifiquesurle
sienetladévoradebaisers.
—J'aitellementenviedetoi,Alyssa.Tellement,répéta-t-il,commeà
courtdemots,ensaisissantsonvisageentresesmains.
—Jeledésiredepuistoujours,avoua-t-elleenretour.
Sansdouteaurait-elledûsemontrerplusprudente,maissonbonheur
lapoussaitàcetaveucourageuxmalgrésapeurdefinirlecœurbrisé.
Elleleregardadéroulerlepréservatifsursonsexe,fascinée.
Quandils'allongeadenouveausurelle,ellepoussaunlongsoupiren
sentantsonpénisentresesjambes.Unelavebrûlantesedéversadans
sesveines.S'agrippantauxépaulesdeMarco,ellebougeaau-dessousde
lui.
Illuicaressalevisage.
—Doucement,Aly.Jeneveuxpas...Ill'embrassa.
—Jedoisteposerlaquestion,reprit-il,leregardpleind'émotion.Est-
cequetul'asdéjàfait?
Alyssasentitsonestomacsenouer.Elleposaunemainsursajoueet
hochalatête.
—J'aieuunehistoiresérieuseàlafac.Endeuxièmeannée.
Maistuesleseulhommedontj'aiejamaisétéamoureuse,ajouta-t-
ellesansoserlediredecraintedegâchercetinstant.
—D'accord,chuchota-t-il.
S'emparantdenouveaudesabouche,ilsesoulevalégèrementet
pénétraenelle.Alyssagémitsousl'affluxdesensationsetl'intensitédes
émotionsquiembrasèrentchaquefibredesoncorps.
Marcoeutrecoursàtoutesavolontépourfairetairelapartdeson
espritquilepoussaitàvouloirplus,toujoursplus,deceplaisir
incroyablequeluidonnaitAlyssa.Ilvoulaitprendresontemps.Queça
nefinissejamais.Alors,ils'obligeaàallerdoucement,àsavourer,à
imprimerchaquedétaildanssamémoire.
Alyssaétaitleparadisincarné.Elleétaitdouceetsoyeusepartoutoù
luiétaitdur,ettandisqu'ilsemouvaitenelle,dessensationsfabuleuses
s'emparaientdelui,magnifiéesparl'impressiondefairepartied'untout
etd'êtreacceptédemanièreinconditionnelle.Cesentiment,ill'avait
toujoursressentiauprèsd'Alyssa,saufque,plusjeune,iln'en
connaissaitpastoutelavaleur.Aujourd'hui,lebaumeapaisantdeson
amourenveloppaitsoncœur,lepénétraitàchaquecaresse,etlui
procuraitlaprofondecertituded'êtrelàoùildevaitêtre.
Lessoupirshachésetlesgémissementsd'Alyssaemplirentlachambre
quandilaccélérapeuàpeulerythme,déclenchantunvéritablevolcan
danssonproprecorps.Ilpritappuisurlescoudespourvoirsonvisage.
Elleétaitsibelle!Lavoluptéselisaitsurchacundesestraitsetson
plaisirattisaitlesien.Illuisourit,lesmotsquiauraientdûêtreditssur
leboutdelalangue.Alyssaluirenditsonsourire,gonflantsoncœurde
joieetapaisantladouleurqu'ilabritait.Justeunpeu,maisc'était
énorme.
Elleenfonçalesdoigtssurseshanches,commeunappel.Marco
bougeaunpeuplusfort,unpeuplusvite.Maisilnevoulaitpascéder
auxexigencesdeleurscorpsenfiévrésetmettrefinàcemoment,leplus
étonnantetleplusbeaudesavie,avantd'êtreprêtàlalaisserpartir.
Peut-êtren'aurait-iljamaisàlefaire.Peut-êtren'était-cequeledébut.
Soncœursegonfladejoieenenvisageantunavenirqu'iln'avaitjamais
pensémériter.
—Marco,murmura-t-elle.
—C'estcomment?
—Sibon...Iln'yapasdemots.
Ilétaittoutàfaitd'accord,maisl'impatiencedanslavoixd'Alyssaeut
raisondesavolonté.Ledésiraffluaenluiavecunetelleforce,unetelle
exigencequ'ilcompritqu'ilnepourraitpasrésisterpluslongtemps.
Leregardverrouilléausien,ilaccélérasesva-et-vient,devinantdans
lesyeuxd'Alyssacequilacomblait.Bientôt,ellehaletait,lespupilles
dilatéesparleplaisir.
Ilaccéléraencore,s'efforçantd'ignorerlademandeinsistantedeson
proprecorps.
Soudain,satêteserenversasurl'oreilleretelleleserraplusfortentre
sesjambes.
—Oui!Oh,monDieu!
Unlongcris'échappadeseslèvrestandisqu'elles'abandonnaità
l'extase,enfonçantsesonglesdanslachairdesesfessesetseshanches
danslessiennes.Leparadis...
C'étaitbeaucouptropbonpourrésister.Entroiscoupsdereins,Marco
explosa,soncorpstenducommeunarctandisqu'ilcontinuaitàse
mouvoirdanslefourreauhumided'Alyssa.
Ilavaitconnudesfemmesavantelle,maisjamaisiln'avaitressentice
besoindésespérédecriersessentimentspendantqu'ilfaisaitl'amour.Il
estvraiqu'iln'avaitjamaisétéamoureux.Aprésent,ilserendaitcompte
quefairel'amouravecAlyssaétaituneexpériencetotale:physique,
psychiqueetspirituelle,dontilémergeaitassouvi,épuiséetdésiranttout
d'elle.
Ill'embrassa,conscientquesisoncorpss'apaisait,soncœur,lui,
continuaitàcognercontresescôtes.Elleluicaressalescheveux,le
regardemplidetendresse,tandisqu'illacontemplait,désireuxdelui
diretantdechosesmaisincapabledeprononceruneparole.
Seigneur,pourquoilesmotsnevoulaient-ilspassortir?
Leregardd'Alyssaseposasursonépaule.Duboutdesdoigts,elle
suivitlacicatricelaisséeparl'impactdelaballe.Marcoauraitpréféré
qu'ellerelèvelesyeuxverslessiens,maisellen'enfitrien.Soudain,il
fronçalessourcilsetl'observaplusattentivement.Elleétaitsplendide,et
pourtant,l'éclatdesonteintnesuffisaitpasàdissimulersescernes
sombres.Illuipritlamainetl'examina.Desmarquesbleutées
couvraientsonpoignet.
—Bonsang!lâcha-t-ilenroulantàcôtéd'elle.Surprise,Alyssaleva
lesyeuxversMarco.
—Qu'ya-t-il?
Illuidésignasonpoignet.
—Tuespasséeparpasmaldechosescettenuit,Aly.Jen'auraispas
dû...
—S'ilteplaît,n'endispasplus,lecoupa-t-elle,lecœurserré.Jel'ai
voulu,Marco.J'enavaisbesoin.Jecroyaisquetoiaussi.
Ellenesupporteraitpasdel'entendreexprimerdesregrets.Pas
maintenant.Ellesavaitparfaitementpourquoiilsavaientfaitl'amour
cettenuit,etqu'àlalumièredujour,plusrienneseraitpareil.Maiselle
voulaitprofiterdecemomentlepluslongtempspossible.
Ill'embrassa.
—Oui,acquiesça-t-il.N'endoutepasuneseconde.Maisqueveux-tu?
ajouta-t-ilavecunhaussementd'épaules,jenepeuxpasperdrecomme
çal'habitudedeprendresoindetoi.
Elleluicaressalescheveux.Incroyablecommeilspouvaientêtredoux
alorsquetoutenluiétaitsiviril.
—C'estunechosequej'aitoujoursappréciécheztoi,Marco.Maisje
suiscapabledemedébrouillertouteseuledésormais.J'aichoisicequi
vientdesepasser.Nem'enlèvepasça.
—Aufait,déclara-t-ild'unairembarrassé,jen'auraisjamaisdûtedire
cequejet'aiditl'autrefois.C'étaitdéplacé.Ettotalementfaux.Je
regrettedet'avoirblessée.
Secouantlatête,ilajouta:
—J'aihontedet'avoirparléainsi.Spécialementàloi,l'unedemes
plusvieillesamies.
Leterme«amie»l'atteignitenpleincœur.Prenantsurellepourn'en
rienmontrer,elles'excusaàsontour:
—Jenevoulaispastegêner.Jesuisdésoléed'avoirviolétonintimité.
—Non,c'étaitnormal.Lesamissontfaitspours'aider,pasvrai?C'est
justeque...
Ilsetournaletempsdejeterlepréservatifdanslacorbeilleprèsdulit,
puis,s'appuyantsuruncoude,dessinadesarabesquessursonventre.
Cettecaresseinsoucianterenditplussupportablel'absencedesoncorps
tièdesurlesien.
—Je...Aly,jenesuisplusl'hommequetuasconnu!Pourêtrefranc,
jenesaisplusoùj'ensuis.Etjen'avaispasenviequetut'enaperçoives.
Ellesetournaunpeuplusverslui,glissantungenouentrelessiens.
—Parcequelucroisvraimentquejenemétaispasrenducompteque
quelquechoseavaitchangé?Jeteconnaisdepuistoujours,Marco.Dès
quejet'aivu,jel'aiperçudanstesyeux,entendudanstavoix.Jevoulais
tesoutenirunpeudanscetteépreuve,commelul'astoujoursfaitpour
moi,expliqua-t-elleenposantunemainsursontorse.
—Jenesupportepasquetutefassesdumalpourmoi,répondit-il,le
regardempreintd'uneprofondetristesse.
—Etmoi,quetutefassesdumaltoutcourt.Ellel'embrassa,soulagée
etraviequ'illaserreaussitôtcontrelui.Tentantsachance,elle
demanda:
—Tumeraconterasunjourcequis'estpassé?Envoyantsestraitsse
rembrunir,elleeutpeurd'êtrealléetroploin.Allait-ilserenfermerdans
sacoquille?
Illuireplaçaunemèchederrièrel'oreille.Durantunmomentqui
parutuneéternité,ildemeurasilencieuxetlointain,puisiljouaavecla
petiteboucled'oreilleendiamantqu'illuiavaitoffertelejourdela
remisedesondiplôme.
—Çamefaitplaisirquetulesportesencore.Aprèsunlongsoupir,il
plongealesyeuxdanslessiens.
—Jetelafaiscourte?
Àcesmots,ellesentitlepoidsquiappuyaitsursoncœurs'alléger.
—Commetuveux,répondit-elle.
—J'ailancémonunitédansuneopérationsurlabased'informations
quej'avaiscollectéespendantdesmois.Saufquecesrenseignements
étaientfaux:c'étaitunpiège.Troisdemeshommesonttrouvélamort
pendantl'assaut.Quantàmoi,j'airécoltéça...
Ilmontralacicatricesursonbras.
—...etuncerveauquifonctionnebeaucoupmoinsbienqu'avant.Sans
Brady,jeneseraismêmepaslàaujourd'hui.Ilarepérélamècheune
secondeavantquelegarsdevantmoidéclenchelabombeenentrant
danslacabane,etm'atiréenarrière.Lamortdecestroishommes
pèseratoutemaviesurmaconscience.Enunsens,cen'estquejustice
quejenepuissepasreprendreleserviceetfairelaseulechosequej'aie
toujoursdésiréfaire.
UneprofondecompassionenvahitAlyssaàcerécit,mêléeàsa
gratitudeenversMarcopours'êtrelivréàelle-etenversBrady,quiavait
sauvél'hommequ'elleaimait.Elleselovacontrelui,levisagepresque
colléausien.
—Tun'aspastuéceshommes.Cesontlesterroristesquil'ontfait.Tes
compagnonssavaientquec'étaitdangereux,toutcommeBradyettoi.
Ilsecoualatête,leregarddur.
—C'étaitma...
Elleétouffalafindesaphrasesousunbaiser.
—Silasituationétaitinversée,quetuavaisétéblesséparcequ'on
avaitfournidefauxrenseignementsàl'undeteshommes,estimerais-tu
cethommeresponsable?Voudrais-tuqu'ilsereprochetoutesaviece
quis'estpassé?
Marcoladévisagea,unpeuébranlé.Finalement,ilpoussaunsoupir.
—Jesuissûrequenon,reprit-elle.Parcequetucomprendraisquece
n'estpassafaute.Commecen'étaitpaslatienne.
Ilrestasilencieuxunlongmoment,puissonexpressions'adoucit,etil
lâcha:
—Jen'ensuispasencorelà.
—Personneneteledemande.Tuyarriverasquandtuserasprêt.En
attendant,nepensepasqu'ilfaillemecachercequitedéplaîtcheztoi.
Enluttantcontresapartd'ombre,onnefaitquelarenforcer,précisa-t-
elleensongeantqu'elleétaitbienplacéepourlesavoir.
Malgrécequ'illuiencoûtaitd'employercetermeàsontour,elle
enchaîna:
—Jesuistonamie.Jet'accepteraitoujourstelquetues.
Illafixaintensémentcommepours'assurerdesasincérité.
—Tun'espasdéçue?
—Pendantquatreans,tuasrisquétavietouslesjourspourcepays.
Grâceàtoi,combiendedramesontétéévitésetdeviessauvées?Rien
nechangerajamaismessentimentspourtoi,Marco.Jamais.
Ildétournalesyeux,visiblementtroublé,puisilsepassaunemainsur
levisageetdemanda:
—Commentes-tudevenueaussiintelligente?
—N'oubliepasquejesuisalléeàlafac,plaisanta-t-elle.
Cequiluivalutunpetitsourire.PuisMarcoproposa:
—Onpeutdormirensembleicicettenuit?
—Oui,acquiesça-t-elleaussitôtens'efforçantdenepasdonnerde
significationparticulièreàcettequestion.
Quellequesoitlaraisonpourlaquelleillaposait,riennelaréjouirait
autantquedes'endormirdanssesbras.Saufpeut-êtredes'yendormir
touslessoirs.
Ilsprirentunedoucheavantdeserecoucher.Commeilétaithorsde
questionqu'elleremettesesvêtementsdelaveille,Marcoluipassaun
shortqu'elleroulaàlatailleetundesestee-shirts.Ilparutaussi
heureuxdelavoirdansseshabitsqu'ellel'étaitdelesporter.
Illuiouvritlesbrasdèsqu'ellelerejoignitdanslelit,etelles'yblottit
avecdélice.Enveloppéedanssachaleuretsonodeur,latêtesurson
épaule,ellemouraitd'enviedeluiavouercombienellel'aimait.
Néanmoins,mêmesiellesentaitquequelquechoseavaitchangéentre
euxcettenuit,lenombredefoisoùilavaitparléd'ellecommed'une
simpleamiel'empêchadeprendrelerisque.
Soncœursaurait-ilsemontreraussiraisonnable?Àenjugerparla
forceaveclaquelleiltambourinaitdanssapoitrine,elleendoutait.
15Alyssas'éveillalapremière,unbrasentraversdutorsedeMarco,une
jambesursescuisses.Laproximitédeleurscorpsetlaconscienceque
toutcelaétaitbienréelfitaussitôtrenaîtresondésir.Ellebasculasurlui
etl'embrassa.Ilréponditàsoninviteavantmêmed'avoirouvertles
yeux.Ilsétaientsiheureuxcematin!Ellesentitsoncœursedilaterdans
sapoitrine.
—Biendormi?
Souriant,illuirejetalescheveuxenarrière.
—Commeunbébé.Paslemoindrecauchemar,ajouta-t-ilenlui
caressantleslèvresavecsonpouce.
Elleluibaisalesdoigts.
—Tantmieux.
Sansautreparole,ilsôtèrentleursvêtementsetelleleguidaenelle.
Tandisqu'ilsfaisaientl'amour,ellegardalesyeuxfixéssursonvisage,
gravantdanssamémoirechacunedesesexpressions,laformedesa
bouche,l'étincelledanssesyeuxetlemouvementampledesontorse,à
chaquerespiration.Lesmainsreferméessurlesglobesdesesfesses,il
imprimaunmouvementrégulieràseshanchesjusqu'àcequ'ils
s'accordentdansunedanseenfiévrée,etqu'elleretombesurlui,
haletante.
Doucement,ilcaressasescheveuxépars,jouantàenroulerdelongues
mèchesautourdesesdoigts.L'espritetlecorpsapaisé,ellesombrade
nouveaudanslesommeil.
Quandellerouvritlesyeux,laplaceàcôtéd'elleétaitvide.Elleen
éprouvaunvifsentimentdedéception,avantqu'elleperçoiveleseffluves
decaféetdebaconenprovenancedelacuisine.Ellesautadulit,àlafois
presséeeteffrayéederejoindreMarco.Commentréagirait-ilmaintenant
qu'ilfaisaitjour?
Deboutdevantlacuisinière,unespatuledanslesmains,illuitournait
ledos.Elleadmirasesmusclessaillantsàlalumièredujour.Ilavait
encorelescheveuxhumidesdeladouchequ'ilvenaitdeprendre.
Résistantàsonenviedelesurprendreenl'enlaçantpar-derrière,elle
s'appuyasurleplandetravailprèsdelui.
—Bonjour.
Illuisouritetdéposalacrêpesurlapiledevantlui.
—Salut,Belleauboisdormant.
—Queveux-tu?Tum'asépuisée.
Ellesentitsesjouess'empourpreràcetaveu,maisneregrettapassa
franchisedevantl'airmanifestementravideMarco.
Sedétournantdelagazinière,ilvintseplacerfaceàelleetrefermases
mainsautourdesonvisage.Puisilapprochadoucementseslèvresdes
siennespourunbaiseremplidetendresseetdepassioncontenue.Le
cœurd'Alyssasegonflad'espoir;ellecompritqu'ellen'arriveraitpasà
luicacherpluslongtempssessentiments.Ilfallaitqu'elleluiavouetout
etsacheunefoispourtoutessiquelquechosedeplusétaitpossibleentre
eux.Quelquechosequidureraittoutelavie...
Lesbrasnouésautourdesoncou,elles'abandonnaàladanse
sensuelledeleurslangues.EllefrissonnadeplaisirenentendantMarco
gémirtandisquesonsexedurcissaitcontresonventre.Soudain,une
idéelatraversa,àlaquelleellefutincapablederésister.
Elles'écarta,amuséeparl'expressiondesurprisequiglissasurles
traitsdeMarco,etbaissalafermetureÉclairdesonjean.Ellesouritenle
voyanthausserunsourcil,puissemitàgenouxenluitirantlepantalon
surleschevilles.
—Alyssa,murmura-t-il,unenoted'incrédulitédanssavoixrauque.
Ellerefermalamainautourdesonpénisetlecaressalentement.
—C'estàmontourdeprendresoindetoi.Soncœurbattaitàtout
rompredanssapoitrine,maisellenepensaitàriend'autreencetinstant
qu'auplaisirqu'ellemouraitd'enviedeluidonner.Ellelepritdanssa
bouche.
—Seigneur,gémit-ilenluicaressantlescheveux.Troiscoups
résonnèrentàlaporte.
Marcopoussaungrognementfrustré.
—Nerépondspas,chuchota-t-elle.Quiquecesoit,ilfinirabienpar
partir.
Maisellesetrompait.Lescoupssefirentplusinsistants.
—Merde!juraMarco.
Ill'aidaàsereleveretremontasonjean.Puis,illaserracontreluien
luidonnantunbaiserravageur.
Légèrementétourdie,Alyssaseretintauplandetravailquandilla
lâcha,enproieàundétonantmélanged'amusementetdedésir.
Marcosedirigeaverslaporteenmaugréant.Elleenprofitapour
chiperunmorceaudebaconsuruneassiette.
—Ehbien!entendit-elleunevoixjoyeuses'exclamerdansl'entrée.Il
t'enafalludutempspourm'ouvrir.J'aicruquej'allaisdevoirforcerla
serrure.
Lepoulsd'Alyssas'accéléra.Brady?
—Euh...Çaalors!Excuse-moi.Entre,réponditMarco.
N'osantpasycroire,Alyssacourutverslesalon.
Lesoulagementetlajoiequil'envahirentluifirentmonterleslarmes
auxyeux.Bradyétaitici!Ellel'examinarapidement:bronzé,ses
cheveuxchâtainclairdécolorésparlesoleil,quelqueskilosenmoinsqui
lefaisaientparaîtreencoreplusgrandqu'avant-ilavaitl'airenforme.
Ellesourit.Sonfrèreétaitderetour,etilallaitbien.
Sansréfléchir,ellecourutversluietlepritdanssesbras.
—Brady,murmura-t-elle,dessanglotsd'émotiondanslavoix.C'estsi
bondeterevoir.
Illaserracontreluienriant.
—MapetiteAly...
—Tum'asmanqué,confia-t-elleenluipressantlesépaules,comme
pourseprouverqu'ellenerêvaitpas.
—Toiaussi.
Ilreculapourlaregarder.Soudain,sonsouriresefigea,etilseraidit.
Alors,elleserappelacequ'elleétaitentraindefairejusteavantqu'il
frappeàlaporte.Elleportaitletee-shirtdeMarco,etcelui-ciétaittorse
nu.Sonfrèrenepouvaitaboutirqu'àuneseuleconclusion:labonne.
Toutças'annonçaitmal.
—Commentsefait-ilquetunem'aiespasprévenue?interrogea-t-elle
entirantsursontee-shirt.
—J'aiessayé.Tuasoublié?Jet'aiappelée.Deuxfois.
LeregarddeBradypassadel'unàl'autre,avantdesefixersurMarco,
glacial.Unebouleaucreuxdel'estomac,elleexpliqua:
—Lacommunicationétaittropmauvaise:jen'aipascomprisceque
tumedisais.Peuimporte,décréta-t-elleenbalayantl'airdelamain.Tu
eslà,c'esttoutcequicompte.
—Peut-êtrequesitum'avaiscompris,tuseraishabilléeence
moment,répliqua-t-ild'untonsec.Avectespropresvêtements.
Marcopoussaunsoupir.
—Brady...
—Écoute,coupaAlyssadansl'espoirdecalmersonfrère.Nousne
noussommespasvusdepuisunanetdemi.Nefaispasl'idiot.
Ilfronçalessourcils.
—Jesuissérieux,Alyssa.Bonsang,quesepasse-t-ilici?
Luiavouerqu'elleétaittombéeamoureusedeMarcon'étaitsansdoute
paslameilleuremanièred'abordercetteconversation,surtoutquand
l'intéressélui-mêmen'étaitpasaucourant.Ellesetournaverslui.Peut-
êtresouhaitait-ilexpliquerlui-mêmelasituationàBrady?
Sagorgeseserra:uneexpressionferméesurlestraits,Marcoévitait
sonregard.
—Cen'estpascequetucrois,affirma-t-ilfinalement.
Alyssasentitsonsangbattreàsestempes.Qu'est-cequecettephrase
étaitcenséevouloirdire?
Bradys'attardasursescheveuxdéfaitsetsontee-shirttropgrandpour
elle.
—Qu'est-cequec'estqueça?demanda-t-ilenluisaisissantlebras.
Latensiondanssavoixrévélaitseseffortspourgardersonsang-froid.
Alyssabaissalesyeuxsurlesmarquesbleutéesautourdesonpoignet.
Jamaisellen'avaitvusonfrèreaussifurieux.
—Jetefaisaisconfiance,espècedesalaud!hurla-t-il.
—Brady,non!sécriaMarcoenessayantdeleretenir.
LepoingdeBradys'écrasasurlevisagedeMarco,luirejetantlatête
surlecôté,maiscelui-cinefitrienpoursedéfendre.Ilnesebattitpas
pourelle.Sonregardsemblaitmort.
—Jen'arrivepasàcroirequetupuissesmesoupçonnerdeluiavoir
faitdumal,articula-t-ild'unevoixtendueparl'émotion.
—Tuterappellesladernièrefoisquejet'aivuàOkinawa?Cettenuit-
là,tusemblaisavoirperdularaison.Queveux-tuquejecroie,aprèsça?
Alyssaseplaçaentreeux,lesbrasécartéspourlesteniràdistance.Elle
prituneprofondeinspiration,résistaaufluxd'émotionsquimenaçaitde
lasubmerger,etlesregardal'unaprèsl'autredanslesyeux.
—Brady,arrête.Marconem'apasfaitdemal;ilestvenuàmon
secours.
Àcesmots,sonfrèresecalmaetsepassaunemainsurlevisage.
Marcos'adossaaumur,lesbrascroisés.Onauraitditdeuxboxeursse
retirantdansleurcoinduring.
Alyssaavaitlesjouesenfeu;soncœurcognaitdouloureusement
contresescôtes.Ellesentitunevaguedenauséelagagneren
comprenanttoutàcoupcequirisquaitdesepasser.Bradyétaitamiavec
Marcoavantelle.Ilétaitsonmeilleurami.Plusencore,ilavaitétéson
frèred'armes,et,commeellel'avaitappriscettenuit,illuiavaitsauvéla
vie.
S'ildevaitchoisirentreeuxdeux,nuldoutequ'ilchoisiraitBrady.Une
attitudecompréhensibleetadmirable.Mêmesielleluibrisaitlecœur.
D'ailleurs,pourquoiMarcoaurait-ilagiautrement?Cen'étaitpaslui,
maiselle,quiavaitcommencéàl'embrassercettenuit.N'avait-ilpas
affirméàplusieursreprisesdepuisqu'elleétaitson«amie»?
Cen'estpascequetucrois.
Cesparolesrésonnaienttoujoursdanssatête.Iln'étaitpasquestion
d'amour.Paspourlui.
Alyssaavaittoujourssuques'ilsepassaitquelquechoseavecMarco,
celanedureraitpas.Carelleétaitlaseuleàressentirautrechosequede
l'amitié.Biensûr,ils'étaitmontrétendreetaffectueuxcettenuit,mais
commentaurait-ilpuenêtreautrementaprèsl'agressiondontelleavait
étévictime?Marcoétaitunhommebon,protecteurdansl'âme.Etils
étaientamis.C'estpourcetteraisonqu'ilavaitfaitl'amouravecelle,pas
parcequ'ill'aimait.
Or,s'ilnel'aimaitpas,avait-elleledroitdemettreenpérilsonamitié
avecBrady?Non.
Siellelefaisait,jamaiselleneselepardonnerait.
Lecœurauborddeslèvres,elletournalestalonsetseprécipitaversla
salledebains.Là,elleenfilasonjean,maisneputserésoudreàremettre
sonpropretee-shirt,etconservaceluideMarco,qu'ellenouaàlataille.
Letempsderassemblersescheveuxenqueuedecheval,elelle
s'observadanslemiroir,cherchantlaforcequiluipermettraitdefairece
quidevaitl'être.
Quandellesortitdanslecouloir,BradyetMarcosedisputaient
encore.Elles'obligeaànepasécouter:ellenesupporteraitpas
d'entendreMarcojustifiercequis'étaitpasséentreeux.
Danslacuisine,ellerécupérasonmobileetsesclés,avantdese
rappelerqu'ellen'avaitnisonsacnisavoiture.Avecunsoupir,elle
envoyauntexto.
Peux-tusvppassermeprendresurSkylineDriveleplusvite
possible?C'esturgent.
Surquoi,ellereplongeaaucœurdelatourmente.Sonarrivéeentre
euxdeuxfitaussitôttaireMarcoetBrady,quisetournèrentverselle.Ils
avaientlemêmeregardétincelantdefureur,lamêmemâchoireserrée,
lesmêmesépaulescrispées.
—Çasuffit,maintenant,déclara-t-elle.Vousêtesamisdepuis
toujours,etrienneméritequevousgâchiezcetteamitié.Alors,arrêtez
devousdisputer.Jepars.Faiscommes'ilnes'étaitrienpassé,ajouta-t-
elleenplongeantlesyeuxdansceuxdeMarco.
—Tunevasnullepart!aboyaBrady.
Acesmots,Alyssasentitsatristessesemuerencolère.Ellepointaun
doigtverslui.
—Tuesmaseulefamille,etjet'aime.Maiscelanet'autorisepasà
débarquercommeçadeDieusaitoùetàmedonnerdesordres.Jesuis
adulte.
Jen'aipasbesoinqu'onmedisecequejedoisfaire.
Ellerestaunmomentsilencieuse,hésitantàajouterquelquechose,
puiselleregardaMarco.Finalement,illevalesyeuxverselle,l'airduret
distant,luirappelantcejouroù,danslecouloirduWhiskey's,ilavaitété
surlepointdes'ouvriràelle.Avantdes'éloigner.
Àprésent,c'étaitellequipartait.
Unesensationdevidedanslapoitrine,elleseretournaetquittala
maison.
MarcoregardaAlyssas'éloigneravecl'impressionqu'elleemportait
toutl'oxygènedelapièceavecelle.Lecœurdansunétau,lesentrailles
nouées,ilfutbrusquementterrasséparunemigraineterrible.Commeil
selaissaittomberàunboutdufuton,latêtedanslesmains,Brady
s'installaàl'autreextrémité.
Nil'unnil'autreneparlapendantunlongmoment.Ilsavaientdéjàeu
denombreuxdifférends,leplussouventpourdesbroutilles.Engénéral,
ilsrestaientcontrariésquelquesheures,puisseretrouvaientcommesi
derienn'étaitpourallerboireunebièreoufairedusport.
Entoutcas,jamaisBradynel'avaitfrappé.Sansdouteparcequ'il
n'avaitjamaiseudebonneraisondelefaire,songeaMarcoavec
amertume.
Ilavaittrahilaconfiancedesonami;là-dessus,iln'yavaitaucun
doute.Enrevanche,Alyssasetrompaitsurunpoint:elleetelleseule
méritaitqu'ilsedressecontresonami.
Levantlatête,ilplongealesyeuxdansceuxdeBrady.
Celui-ciluisoutintsonregard.
—Quandjet'aiditquecen'étaitpascequetupensais,jevoulaisdire
quec'étaitsérieux.Jesuisamoureuxd'elle,déclaraMarco.
Bradypoussaunlongsoupirets'adossaaufuton.
—D'oùviennentcesmarquessursespoignets?
—Unsalaudl'aagresséesurleparkingduWhiskey's.Elleluiadonné
dufilàretordre.Tuauraisétéfierd'elle.
Bradyretintsonsouffle.
—Qu'est-cequ'il...luiafait?
—Rien.Jesuisarrivéavantqueçadégénère.Çal'asecouée,maiselle
estsolide.Elles'enremettra.
—SeigneurDieu!marmonnaBrady.Jesuisdésoléd'avoirpensé...
—Tupeux,coupaMarcod'untonsec.
Bradysoupiradenouveau.Savoixétaitpluscalmequandilreprit:
—Elleettoi,çaduredepuislongtemps?Marcosefrottalapoitrine
commes'ilvoulaitsedébarrasserdupoidsquil'oppressaitdepuisle
départd'Alyssa.Pourquoil'avait-illaisséefranchircetteporte?
Commentpouvait-ill'aimeràcepointetnerienavoirfaitpourla
retenir?Ilfallaitvraimentqu'ilsoitdétraqué!Rienquepourça,ilnela
méritaitpas.Cequinel'empêchaitpasdeladésirerdetoutsonêtre.
—Çavientjusted'arriver.Elleneconnaîtmêmepasmessentiments.
—Quelchaos!Jenem'attendaisvraimentpasàçaenrentrant.
Marcosefrottalesyeux.
—Qu'est-cequetufaislà,d'ailleurs?
—Lajoiequeteprocuremavisitefaitplaisiràvoir.
Marconerépliquapas.Quandilétaitcontrarié,Bradyavaittoujours
besoind'envoyerdespiques.
—Tucomprendscequejeveuxdire.
—Jesuisrenvoyéaupayspourdix-huitàvingt-quatremois.
Personneldel'armée,Pentagone.
—Sansblague?
—Etfigure-toiquecequimeplaisaitleplusdanscetteaffection,
c'étaitdepouvoirêtredenouveaulàpourAlyssa.C'estpourquoi,au
risquedetecontrarier,jedoisteposerclairementlaquestion,vieux.
Croisantlesbras,Marcol'invitaàpoursuivred'unsignedetête.
—Aprèstoutcequis'estpassé,est-cequetun'espastropamoché
pouroffriràmapetitesœurlaviequ'ellemérite?
Marcoréfléchitlonguementàlaquestionavantdedéclarer:
—Jenesuispasredevenuceluiquej'étais,maisjevaismieux.Etelle
medonneenvied'allermieux.Pendantdesmois,jemesuisdébattudans
mesproblèmessanstrouverdesensàrien.AvecAlyssa,j'aidenouveau
unbut.Larendreheureuse,c'esttoutcequejedemande.Alors,pourte
répondrefranchement,non,jenesuispastropamoché.
Bradyleconsidérad'unœilacéréplusieursminutes,puisilsourit.
—Justeunpeu.
—Justeunpeu,acquiesçaMarcoavecunpetitrire.
—Tuascomprisquetun'étaispasresponsable?Tuasenfinaccepté
ça?
—Celafaitpartiedecequin'estpasencoreréglé.
—Marco...
—Cen'estpasenmelerépétantquetuparviendrasàmeconvaincre.
J'appréciecequetuessaiesdefaire,neteméprendspas.Maisjedois
effectuermonproprecheminavantd'enarriverlà.
Bradypoussaunsoupir.Unlongsilencesuivitavantqu'ilreprenne
d'untonplusléger:
—Masœur?Vraiment?
Percevantl'étincellemoqueusedanssonregard,Bradyhochalatêteen
souriant.
—Tuterendscomptequesituluifaisdumal,jedevraistetuer?
—Jen'enattendspasmoinsdetoi,assuraMarcoenselevant.Mais
n'oubliepasqu'ilyaunautrehommesurcetteterrequisaitcombienta
sœurmérited'êtreheureuse.
Semettantdeboutàsontour,Bradyluitenditlamain.
—Tuasraison.
Ilsseserrèrentlamain,etBradyeffleuralajouedeMarcoavecun
sourirecontrit.
—Tuvasavoirunbleu.Désolé.
Marcoportalesdoigtsàsapommetteetgrimaça.
—Enplus,çafaitmal,grommela-t-il.T'esvraimentunsalaud.
Enguisederéponse,Marcoéclataderire.Puis,sefrottantl'estomac,il
s'enquit:
—C'estlepetitdéjeunerquisentaussibon?
Àcesmots,Marcoperditsonsourire.Lepetitdéjeunerqu'ilavait
préparépourAlyssa.
—Oui.Sers-toi,fais-toiplaisir.Moi,jedoisparleràtasœur.
MaisAlyssan'étaitpasdanslejardinniailleursdanslesenvirons.
Marcolacherchatoutelajournée,sanssuccès.
Et,biensûr,elleneréponditpasàsesappelstéléphoniques.
Contrairementàl'autrematin,Marcon'avaiteuaucuneintentionde
luifairemal.MaisplusilrepensaitàsadisputeavecBradyetà
l'expressiond'Alyssaaumomentoùilavaitcommencéàs'expliqueravec
sonfrère,plusilcomprenaitqu'ill'avaitbeletbienblessée.
Probablementplusqueladernièrefois.
Bonsang,ilsavaientfaitl'amour!Deuxfois.Etilavaitludansses
yeuxtoutelaprofondeurdesessentiments.
Ellel'aimait.
Quantàsespropressentiments,illesconnaissait-maintenantplus
quejamais.
Àprésent,laquestionétaitdesavoirsi,aprèstouscesfaux-pasetces
hésitations,etsurtoutdevantsonéchecàsecomportercommeun
hommefaceàBrady,elleaccepteraitdeluipardonner.Sepouvait-il
qu'ellel'aimetoujours?
16AlyssaadressaunderniersignedelamainàÉricavantqu'ils'éloigne.
Ils'étaitvraimentcomportéenami,passantlachercherdanslaruede
Marcohiermatinpourlaconduireàsonhôtel,etlarécupérantsurplace
enmilieudematinéeafindeladéposerauWhiskey'splusieursheures
avantledébutdeleurservice.Ilallaitluimanquer.
Enpassantdevantsavoituresurleparking,desimagesdelascènede
lanuitdesamediluirevinrentàl'esprit.Ellesedétournarapidementet
pénétraàl'intérieurdel'établissement.
Hiersoir,commeelleétaitallongéesursonlitàregrettercequiaurait
puêtreavecMarco,elleavaitreçuunappelduConventionCenterde
Washingtonluiannonçantqu'elleétaitprisepourlepostede
coordinatriced'événements.Elledébuteraitlasemaineprochaine.
Ilneluirestaitdoncplusqu'unechoseàfaire.
Chucksetrouvaitdanssonbureau.Retenantsonsouffle,ellefrappaà
laporte.
—Alyssa.Entre,mabelle,l'invita-t-ilenselevantpourl'accueillir.
Ildésignalachaisefaceàlui.
—Assieds-toi,jet'enprie.Commentvas-tu?
—Bien,répondit-elleenseforçantàsourire.Maisj'aiquelquechoseà
vousannoncer.
—Jet'écoute.Maisavanttout,jetiensàterépétercombienjesuis
désolépourcequis'estpassél'autresoir.
Ellebalayal'aird'ungestedésinvolte.
—Vousn'yêtespourrien.Mais,merciquandmême.
—Alors,quepuis-jepourtoi?demanda-t-ilenserasseyant.
Elleposasurlebureaulalettrequ'elleavaitrédigée.
—J'aireçuunepropositiondetravail,etmalheureusement,ilsveulent
quejecommencelundiprochain.JedoisdéménageràWashingtondès
jeudi.Jeregrettedevouspréveniraussitard,etjetravailleraijusqu'au
derniermoment...
Chuckfronçalessourcils,l'airennuyé.
—C'estàcausedecequis'estpassé?
—Non,pasdutout.
—Parcequejecomprendraissitunetesentaisplusensécuritéici.
Alyssapritunelongueinspiration.Pourquoitouslesgensdu
Whiskey'sétaient-ilsaussisympathiques?Aprèsquatreansd'absence,il
luiavaitsuffidetroissemainesàFrederickpoursesentirdenouveau
totalementchezelle.Cequirendaitsondépartd'autantplusdifficile.
—J'airéponduàcetteoffred'emploiilyaplusieursmois,etj'étais
sûrequemacandidatureavaitfiniàlapoubelle.Jenemeseraisjamais
engagéeavecvoussij'avaissuqu'ilsmerecontacteraientaussivite.
—Jesupposequ'ilspayentmieux?
Alyssahochalatête,malàl'aise.Aussiétrangequecelapuisseparaître
danssasituationfinancière,laperspectived'unmeilleursalairen'était
pasàl'originedesadécision.Lavérité,c'étaitqu'ellenesesentaitpasde
tailleàcroiserMarcotouslesjoursensachantqu'ilnevoulaitpasd'elle.
Ou,entoutcas,pascommeellevoulaitdelui.Ladistanceéloigneraitla
tentationetpermettraitd'apaisersonchagrin.Dumoins,l'espérait-elle.
—Jesuisprêtàt'augmentersicelapeutlefairechangerd'avis.
MonDieu,ellenes'attendaitpasàça.Soncœurseserraàl'idéeque
Chuckétaitprêtàsebattrepourlagarder.
ContrairementàMarco,neput-elles'empêcherdepenser,revoyant
aussitôtlevisageinexpressifdecedernierlorsdesadisputeavecBrady.
Elleauraittellementvouluqu'ils'opposeàsonfrèreetaffirmequ'ils
étaientetresteraientensemblequoiquecedernierenpense...
Lagorgenouée,ellesentitavechorreurleslarmesluimonteraux
yeux.
Chuckselevapourluitendreuneboitedemouchoirsenpapier.
—Situmedisaiscequisepassevraiment?suggéra-t-ilentirantune
chaiseàluipours'asseoirprèsd'elle.
Alyssapritunmouchoirets'essuyalesyeux.S'obligeantàseressaisir,
ellerépondit:
—Vousêtestoustellementgentilsavecmoi!J'ail'impressionde
laisserdesamisderrièremoi,etçamerendtriste.Etjem'enveuxde
vousdécevoir.
—Net'enfaispaspourmoi.Cen'estpaslapremièrefoisqueçaarrive.
C'estnormal.
Illaconsidéraunlongmomentensilence,commes'ilsedoutaitqu'ily
avaitautrechosemaisnevoulaitpassemontrerindiscret.
—Tonchèqueseraprêtjeudimatin,indiqua-t-ilfinalement.Passele
prendrequandtuveux.
—D'accord.Merci,Chuck.Etjesuisdésoléedevouspréveniraussi
tard.
—Bonnechance,mabelle,conclut-ilenluiserrantlamain.
Alyssaregagnasonhôtelenvoiture.Elleavaitunetonnedechosesà
régleravantjeudi.Parmielles,unrendez-voustéléphoniqueprévucet
après-midiavecuneemployéeduConventionCenteràlarecherche
d'unecolocataire.Nerestaitplusqu'àespérerqu'ellessympathiseraient,
sinon,elledevraitcontacteruneagencespécialisée.Ilfaudraitégalement
qu'elles'achètequelquesvêtementspoursonnouveautravail.Et
maintenantqueBradyétaitderetour,qu'ellepasseunpeudetemps
aveclui.
Samèreétaitmorte,sonpère,àmoitiéfou,etBradyetMarco,engagés
dansl'armée.C'étaitlapremièrefoisqu'elleseretrouvaitdansla
situationdecellequis'enva.Contrairementàcequ'ellecroyait,ce
n'étaitpaslaplusfacile.
ElleserenditauWhiskey'slelundiaprès-midipourprendreson
service,s'attendantdéjàànombrederemarquesetdequestions
concernantsondépart.Maismanifestement,Chuckn'avaitannoncéla
nouvelleàpersonne.Soulagée,elledécidad'attendrelelendemainpour
lefaire:àvifcommeellel'était,ellerisquaitdes'effondrerenlarmesà
chaquefoisquequelqu'unaborderaitlesujet,etleplustardseraitle
mieux.
UneautrebonnesurprisefutdedécouvrirJamesonderrièrelebar.
ElleavaitcomplètementoubliéqueMarcoétaitencongécesoir.Elle
remercialecielpourcesursisinattendu.
Lasoiréepassatrèsvite,etunefoisderetouràsonhôtel,ellesesentit
suffisammentcourageusepourécouterlessixmessageslaisséspar
Marco.
Assisesursonlit,elleappelasamessagerie.
Lepremierdataitdequelquesminutesaprèssondépartdechezlui.
Alyssa,oùes-tu?Tun'avaispastavoitureetjenetetrouvenulle
part.S'ilteplaît,rappelle-moi.Jem'inquiètepourtoi...
Soncœurseserra.Marcos'inquiétaitpourelle.Commed'habitude.
Ellepassaausuivant.
C'estmoi.S'ilteplaît,rappelle-moi.Ilfautvraimentquejeteparle...
Unsoupir,longetprofond,puis,ilreprenait:Alyssa,pardonne-moi.
Neperdantpasdetempsàcherchercequisecachaitderrièreces
mots,elleécoutaletroisièmemessage:
Aly,tuterappellesquejet'aiditquej'avaisquelquechoseàtedire?
J'aimeraisquetumedonnesunechancedelefaire.Jesaisquejeme
suiscomportécommeunidiotaujourd'hui.S'ilteplaît,appelle-moi.
Lequatrièmemessageduraitplusdedixminutes.
C'estmoi,Aly.Ilestquatreheuresdumatin,etjen'arrivepasà
dormirparceque,dèsquejefermelesyeux,jerevoistonvisagetriste.
Jet'enprie,donne-moiunechancedemeracheter.
Alyssaplissalefront,troubléeparcesparolesetlelongsilencequiles
suivit.Lasuitedumessagelabouleversa.Marcojouaitdelaguitare.
Avecdifficultéaudépart,commes'ils'échauffait,puisdemanièrede
plusenplusfluide.Ilyavaitquelquesfaussesnotes,quelquesruptures
danslerythme,maisilcontinuait,jusqu'àlafindumorceau.Malgréses
blessuresetlafaiblessedesamain,ilavaitrecommencéàjouerpour
elle.
Elleéclataensanglots.
Toutenellelapoussaitàmonterdanssavoiturepourlerejoindre,à
trouverunmoyenpourqu'ill'aimecommeellel'aimaitousimplement
prendrecequ'ilpouvaitluidonner.Raisondepluspourpartir,estima-t-
elle,lecœurbrisé.CarrevenirimpliqueraitdeseplacerentreMarcoet
Brady,c'est-à-direaudernierendroitaumondeoùelleavaitenvied'être.
Fortedecettedécision,ellecoupasonportableetseglissasousles
couvertures.Demain,elletrouveraitpeut-êtrelecouraged'écouterles
deuxderniersmessages.Maisaulieudedormir,ellepassalestrois
quartsdelanuitlesyeuxouvertsdanslenoir,àsedemandersiMarco
étaitégalementéveilléets'ilpensaitàelle.
Ilsserapprochèrentdel'endroit;desmoisd'espionnagelesavaient
menésjusqu'ici.Quelquechosedansl'aspectdeslieuxlefittiquer,mais
ilnetrouvapascequec'était.Sûrementsesnerfsquiletrahissaient.La
crête.Lesbroussailles.Lefossé.IléchangeaunregardavecBrady.
Unebouleluiobstruaitlagorge.
C'étaitlemomentleplusdangereux.Iln'yavaitrienpours'abriter
entrelefosséetlemurextérieur.Maisilsnerencontrèrentaucune
résistance.Leshommessemirentenpositiondanslacour,etVasquezet
Martenfoncèrentverslaporte,Bradyetluijustederrièrepourles
couvrir.
Non.Non,non,non!
Cettefois,cen'étaitpasWentworthqu'ilvoyait,couvertdesanget
ligotésurlachaise,unbâillondanslabouche.Àsaplacesetrouvait
Alyssa,plaquéecontresavoilureparunhommequiluiserraitlecou.
Ellesedébattait,maisilétaitbeaucouptropfortpourelle.
Marcos'élança,avecl'impressionatrocedecouriràcontresensdans
untorrent.Ilavaitbeaubanderlesmusclesdesescuisses,lecourant
l'empêchaitd'avancer.Pendantcetemps,l'hommeavaitjetéAlyssasur
labanquettearrièreettentaitdes'allongersurelle.L'obscuritélui
dissimulalereste,maispaslescrisdedétressed'Alyssa,quirésonnaient
àsesoreilles...
Marcoseredressabrusquementetfaillittomberausol,lesjambes
entortilléesdansledrap.Couvertdesueur,ilavaittantdedifficultésà
respirerqu'ilsedemandauninstants'iln'étaitpasentraind'avoirune
attaque.Ilsepassalesmainssurlevisage,s'obligeantàrecouvrerson
sang-froid.
Puis,adosséàl'oreiller,iltentad'analysersonrêve.Depuisqu'Alyssa
étaitrevenuedanssavie,c'étaitlapremièrefoisqu'elleapparaissaitdans
lecauchemarquilehantaitdepuisdesmois.Jusqu'alors,lescénario
étaittoujoursidentique:lamaisonenpisé,lemauvaispressentiment,le
déroulédel'opération,etsonréveiljusteavantquetoutparteenvrille...
Aujourd'hui,sonsubconscientsemblaitavoirnotéunechosequ'ilne
s'étaitpasencoreavouéeàlui-même:laperspectivedeperdreAlyssa
généraitenluiplusdedouleuretd'anxiétéquelesouvenirde
l'embuscade.
Toutesavie,ilporteraitlepoidsdecedrameetdelamortdeces
hommes,maiselle...Alyssaétaitplusimportantequesonpassé.
Cetteévidenceluidonnalevertige.
Ilpouvaitdevenirle...lequoi?Qu'était-ilpourelle?Sonamant?Son
petitami?Cestermesparaissaientsifaiblesettriviauxencomparaison
desessentiments.IlpouvaitêtreàAlyssa,toutsimplement.Cela
suffisaitàdéfinirsonprésent,sonfutur,etàallégerlefardeauqu'il
portait.
Ilétaittempsdeseleveretdesebattre.Pourelle.Pourlui.
Ilattrapasaguitareappuyéecontrelatabledenuit.Sonbrasluifaisait
maldepuisqu'ilavaitrecommencéàjouer,maislamusiqueluirappelait
lesencouragementsd'Alyssa,safoienlui...
Toutenretrouvantlesnotesd'unevieillechanson,ilcompritcequ'il
avaitàfaire.Aprèsdesmoisd'errancedansl'obscurité,cettelumière
nouvelleressemblaitàunerévélation.
Marcoétaitenfinprêtàrejoindrelemondedesvivants,etAlyssa
représentaitlapierredetouchedesonprojet.Ilfallaitjustequ'illui
parle.
IlarrivaauWhiskey'savecl'impressiond'avoirunbutetune
déterminationàl'atteindrequ'iln'avaitpaséprouvéedepuislongtemps.
Ilvenaitd'entrerdanslevestiairequandquelqu'unl'appela.Iljetaun
coupd'œilpar-dessussonépaule.
—Salut,Chuck,lança-t-ilenreconnaissantsonpatron.Quoideneuf?
—Tupeuxpassermevoirquandtuaurasuneseconde?
—Toutdesuite,situveux.
Chuckacquiesça,etluifitsignedelesuivrejusqu'àsonbureau.
—Fermelaporteetassieds-toi.
—Yauntrucquinevapas?s'enquitMarcoens'installantfaceàlui.
—Sais-tuquej'aiétémariéautrefois?demandaChuckenguisede
réponse.
—Euh,non.
Oùsonpatronvoulait-ilenvenir?s'interrogeaMarco,àlafois
intriguéetunpeuinquiet.Parfois,Chuckselançaitdansdeshistoires
sansfinetiln'yavaitpasmoyendeluiéchapper.
—J'aiétémariéonzeans.Lesplusbellesannéesdemavie,affirma
celui-ci.Cellesdemonépouseaussi.
Marcos'agitasursonsiège,deplusenplusmalàl'aise.
—Pourquoiçan'apasduré,alors?
—Parcequ'Ellenestmorte.Unchauffardivre.Lematin,elleétaitlà,
etlesoirelleavaitdisparupourtoujours.
—Oh,jesuisdésolé...
—Sijeteraconteça,fiston,c'estparcequejesaisàquelpointc'est
importantdetrouverlabonnepersonneetdelagarder.
Était-ilpossiblequetoutçasoitenrapportavecAlyssa?sedemanda
Marco.Ilavaitdumalàycroire,etpourtant,quelquechoseensonfor
intérieurluiassuraitquesi.
—Cen'estpasàmoidet'annoncerlanouvelle,maisjevaisquand
mêmelefaire,poursuivait
Chuck.Car,quandonestjeune,onaparfoisdumalàvoircequise
passeautourdesoi.
Marcotressaillit,surprisparlesparolesetletondesoninterlocuteur.
—Euh,d'accord.
—AlyssaScottaacceptéunboulotàWashington.Ellecomptepartir
jeudi.
MarcoregardaChuck.Iln'étaitpascertaind'avoirbiencompris.
—Pardon?
—Tuasbienentendu.
Lagorgenouéeetlecœurbattantàtoutrompre,ilbonditsurses
pieds.
—Oùest-elle?
—C'estbiencequejepensais,commentaChuck.Assieds-toi.Ellen'est
pasici.Elleestvenuemeprésentersonfrèrecematin,etquandj'ai
apprisqu'ilvenaitderentrerdemission,jeluiaidonnésajournée.Dès
quejet'aivuarriver,j'aidevinéquetun'étaispasaucourant.Parce
qu'aprèstaréactiondesamedi,ilnefaitaucundoutequetuesamoureux
d'elle.
Plongeantlesyeuxdanslessiens,Chuckajouta:
—D'oùmonquestionnement:pourquoipart-elle?Etpourquoifais-tu
cettetête-lààl'annoncedelanouvelle?
Marcosefrottalefrontenréfléchissant.Enprévoyantdesebattre
pourconvaincreAlyssaderevenirverslui,iln'avaitpasprévuqu'il
disposeraitd'aussipeudetemps.
Comptait-elleaumoinsl'informerdesondépart?
Chuckselevaetcontournalebureaupourluiposerunemainsur
l'épaule.
—Elleseralàdemainpoursondernierjour.Jevoulaisjustete
préveniraucasoùtudécideraisdefairequelquechose.
—Merci.
Marcopassal'heuresuivanteàinstallerlebaravantl'ouverture.Il
appeladeuxfoisAlyssaetBrady,mais,visiblement,ilsrefusaientl'unet
l'autredeluiparler.Toutentravaillant,ilréfléchit.Sonplann'étaitpas
suffisant,ils'enrendaitcompteàprésent.Ildevaittrouverunmoyende
laconvaincrequ'ilpensaitvraimentcequ'ildisait.S'iléchouait,illa
perdraitpourtoujours.Washingtonavaitbeaunepasêtreloin,ilsentait
que,s'illalaissaitpartir,iln'auraitpasdesecondechance.Alors,il
découvriraitlavraiesignificationdesmots«douleur»et«solitude».
Leservicedusoirn'avaitpascommencéqu'Alyssasesentaitdéjà
épuisée.Unpeuplustôt,unpotdedépartavaitétéorganiséenson
honneurdanslasallederepos.Touslesmembresdel'équipeyavaient
participé,ycomprisBrady,invitéparChuck.Iln'yavaitqu'unseul
absent:Marco.Alyssaenauraitpleuré.
Nonseulement,elles'envoulaitdenepasl'avoiravertidesondépart,
maissurtout,ellecommençaitàsedemandersielleauraitl'occasionde
luidireaurevoiravantdequitterFrederick.
QuandBradyétaitpassélachercher,laveille,ellel'avaitavertiqu'elle
refusaittouteallusionà
Marco.Ellen'avaitpasenvied'êtreharceléedequestionsnid'entendre
sonavissurcequis'étaitpassé-ounes'étaitpaspassé-entreeux.Sauf
qu'illuiavaitfallufaireappelàtoutesavolontépournepasdérogeràsa
proprerègleetluidemanderoùétaitMarco,s'ilétaitaucourantdeson
départ,ets'ilallaitbien.
Heureusement,lesclientsétaientnombreux,cequiluipermitdene
pastroppenser.Àchaquefoisqu'ellesesentaitsurlepointdecraquer,
ellesongeaitàTommy,quiavaitacceptéd'ouvrirlasoirée«jeunes
talents»decesoirpourluifaireplaisir.Ellel'avaitdéjàentendujouer
lorsdeleurpique-niqueaulac,etseréjouissaitàl'idéedeceque
donneraitsontalentfaceàunmicro,avecunebonneacoustiqueet
l'énergied'unesallepleine.
Finalement,Tommymontasurlascèneavecsaguitaresèche.Toutle
personnel,quiconnaissaitsaréticenceàseproduireenpublic,s'était
rassemblésurlescôtésdelascènepourl'écouter.Aprèss'êtreprésenté
enquelquesmots,ilattaquasonmorceau.Savoixrocailleusesoutenue
parunjeudevirtuosecréaituneatmosphèreenvoûtante.Quantileut
terminé,toutelasalleselevapourl'acclamer.
Alyssaapplauditàtoutrompre.
—Ileststupéfiant!s'exclama-t-elleàl'intentiondeKim,justeàcôté
d'elle.
Sonamieluisourit,etlasurpritenlaserrantbrusquementcontreelle.
—Enquelhonneur?s'étonnaAlyssaenriant.
—Justeparcequej'enaienvie.
—Bon,c'estbienmaveinedepasseraprès,lançalemusiciensuivant,
déclenchantdesriresetdessifflementsdansl'assistance.Jem'appelle
Marco,etjedédiecettechansonàAlyssa...
Alyssafitvolte-facelesyeuxbraquéssurlascène.Labouchesèche,
elleregardaMarcos'installersurletabouret,saguitaresurlegenou.Le
tempsd'ajusterlemicro,etilcommençaàjouer.
Ellereconnutlachansondèslapremièrenote.Ilyavaitdescentaines
depersonnesautourd'elle,maisellenevoyaitqueMarco.Marcoqui,de
savoixdouce,luidéclaraitque,mêmes'ilpassaitlerestantdesavieavec
elle,ceneseraitjamaisassez.Quandilentamalerefrainetchanta«
Épouse-moi»,elleneputretenirpluslongtempsseslarmesetpressasa
mainsursabouchepournepasattirerl'attention.
Était-ceréel?Marcoétait-ilvraimententraindeluidirequ'ill'aimait?
Etdelademanderenmariage?Elleeutl'impressionquesoncœurallait
exploserdebonheurdanssapoitrine.
Ellesursautaensentantdeuxmainsseposersursesépaules.
—Al?
—Brady,répondit-elleens'essuyantlesyeuxd'ungestevif.
Illuisouritetl'attiradanssesbras.
—Pardonne-moi.Jem'emportetellementvitequej'enoubliedevoir
cequiestévident.Ilt'aime.Etsic'estcequetuveux,tuasma
bénédiction.
Lapiècesemitàtournerautourd'elle.Elleseconcentrasurlevisage
deBrady.Lajoieetlafiertéqu'ellelutsursestraitsl'assurèrentdesa
sincérité.
—Merci,s'écria-t-elleenluisautantaucou.
—Derien.Maintenant,aipitiédecepauvrebougreetdis-luiquetues
d'accordpourl'épouser.
Ill'embrassasurlajoue.
Alyssaluienvoyaunebourradedanslapoitrineenriant.
Quandelleseretourna,ellevitKimleverlesdeuxpoucesenlui
souriant.Derrièreelle,Chuckarboraitluiaussiunsourireravi.
Elleavaitdumalàcroireàuntelbonheur.Marco,sonprince
charmantcabossé!Etsonfrère,sonplusgrandhéros!Lesdeuxamours
desavie.
CommeMarcoentamaitledeuxièmecouplet,Alyssaretrouva
finalementassezdeforcedanslesjambespourrejoindrelagrandeallée
latéraledepuislesgradinsetsedirigerverslascène.Elleenavait
parcouruenvironlamoitiéquandunspotl'éclaira.Ellesefigeaen
voyanttouslesvisagessetournerverselle.Maisalors,Marcola
découvritàsontour,etl'amourqu'elleperçutdansleregarddontil
l'enveloppalapoussaàreprendresaroute.
Autourd'elle,lesgenscriaient,applaudissaient,certainsluiserraient
lamainaupassage,maisellen'avaitd'yeuxquepourMarco.Ilfitdeux
outroisfaussesnotesetchantalamoitiéd'unversacappella,sonbras
gauchereposantsursacuisse.Maiscequ'ilavaitfaitpourelleétait
totalement,indéniablement,parfait.
Sespiedsnetouchaientpresqueplusterrequandellearrivaprèsde
lui.Aumomentoùelleapprochaitdelascène,Marcoachevaitsa
chanson,luidemandantdelelaisserlarendreheureuse.Ensuite,ilse
leva,etd'unbond,larejoignitaupieddel'estrade.
Elles'élançadanssesbrasetl'embrassaàperdrehaleine,percevantà
peineletonnerred'applaudissementsquiéclataitautourd'eux.
—Jet'aime,Alyssa.Pardonne-moid'avoirétésilongàteledire.
Ellesecoualatête.
—C'estexactementlebonmoment.Jen'arrivepasàcroirequetuaies
faitça.Tuesmerveilleuxetcomplètementfou.
—C'estbond'êtreidiotetfou,parfois,tut'ensouviens?répliqua-t-il
ensouriantd'unairdétendu.
Ellehochalatête.
—Qu'est-cequejet'aime!
Lalâchantbrusquement,ilmitungenouàterre.Ellepoussauncride
surprise,ivredejoie.
Marcosortitdesapocheunebagueornéed'unmagnifiquediamant
quiscintillaitdemillefeuxdanslalumièredesspots.
—AlyssaScott,jesuisfouamoureuxdeloi.Acceptes-tudem'épouser
etdepasserlerestedetesjoursavecmoi?
Lagorgenouéeparl'émotion,Alyssahochalatête.
—Oh,Marco.Oui!
—Tumerendssiheureux,Aly,déclara-t-ilenluipassantlabagueau
doigt.
—Elleaditoui!criaquelqu'undanslepublic.
Unesalved'applaudissementsetdessiffletsexplosèrentdanslafoule.
Riantetpleurantàlafois,AlyssaetMarcoéchangèrentunlongbaiser
etsemurmurèrentdesmotsd'amour.Aprèstoutcetemps,ilsavaient
trouvélapaixetlasécuritél'unauprèsdel'autre.Elcommeilsse
connaissaientdepuistoujours,ilssavaientqu'ilscontinueraientàveiller
l'unsurl'autrejusqu'àlafindeleurvie.
C'étaitau-delàdesrêveslesplusfousd'Alyssa.C'étaitparfait.